You can not catch me

Een zwarte vlek vloog over de boomstammen in het bos. Het was een zwarte arabische merrie. Op haar zwarte hals zag je het zweet zitten; de merrie had lang gerent. Deze merrie was Yara. Yara ging over in stap en schudde zich uit, haar buik ging snel tempo op en neer. Ze liet haar hals hangen en probeerde weer op adem te komen. Maar daar was het te benauwt voor. Yara besloot gewoon door te stappen en zich niets aan te trekken van haar ademhaling. Ze was het wel gewent. Van de renbaan...

Haar jockey kwam de stallen binnen, en nam Yara mee naar de trailer. Yara was al opgezadeld, dus dat hoefde niet meer te gebeuren. 'Je weet wat je te doen staat, beest' zei hij dreigend, en hij bond haar vast in de trailer. Na ruim een rijden kwamen ze op de renbaan. Yara werdt uit de trailer gehaalt en moest warm lopen op de piste naast de rijbaan. Nog geen tien minuten daarna stonden ze in de startboxen. Yara stond te trappelen op haar benen, ze had zin, ze wilde rennen. De boxen gingen open en de paarden stofen eruit, Yara aan kop. Maar bij de laatste bocht lag er modder, en Yara gleed uit, en viel. Haar Jockey was dood, dat zag ze meteen. Andere mannen probeerde haar te vangen, maar Yara steigerde en maakte dat ze weg kwam, een ander meisje ving haar en tuigde haar af. 'Ga!' riep ze, en ze sloeg wilt met haar armen. Yara stiegerde nog een keer en rende weg.

Yara schuddde haar hoofd om de gedachte weg te laten drijven op de wind. Ze rook iets, een bekende geur, een mens! Verschrikt bleef ze staan, en trilde. Ze wachte af op wat voor mens het zou zijn.

Nicky was aan het hardlopen. De zweet druppeltjes vielen van haar voorhoofd. Het was erg warm weer en het zonnetje scheen volop. Het liedje van haar Ipod stond zacht dus ze kon alles horen. Er kwam een klein windje op gezet en ze rook een paard dat weet ze nog heel goed van vroeger. Toen haar oude paardje Pasja aan ouderdom overleed heeft Nicky nooit meer paardgereden. Op een gegeven moment wou ze het wel weer maar dat mocht niet meer van haar ouders. Ze liep in de richting van de geur. Ze zag een mooie Zwarte arabieriche merrie staan. Ze zweete helemaal. Nick bleef stil staan en bekeen het paard goed. Het was een wild paard ja, Maar het is in gevangenschap geboren. Nicky kon dat zien, en ze was daar geen genie in ofzo. Iedereen kon dat zien. Manen waren gewoon geknipt, Ze was vast een ren paard geweest ofzo. Dacht Nicky


-inspiloos-

Yara had gelijk, ze rook het mens nu duidelijk. Yara's oren gingen als een razende heen en weer. Yara voelde zich bedreigd en steigerde met haar oren in haar nek, en hinnikte hard. Toen ze weer op 4 benen stond, strekte ze haar nek uit en snoof. Nee, het meisje wilde niets van haar. Een zucht verliet Yara's keel en Yara ging liggen om uit te rusten, het maakte haar niet uit dat het meisje er was, als ze maar niet naar haar toe zou komen. Yara legde haar hoofd op de aarde, maar hielt het meisje nog steeds noulettend in de gaten. Yara stond even later weer op en schudde zich uit. Ze keek naar het meisje. Ze had een vriendelijk gezicht, dat moest Yara toegeven. Maar daar was ze al eerder ingetrapt. Yara brieste boos naar het meisje, om aan te geven dat ze neit dichterbij moest willen komen. Misschien was ze van plan om haar te vangen, maar dan had ze geduld nodig. En als het meisje haar had, dan zou ze nog meer geduld nodig hebben om haar te temmen, en over haar angst heen te helpen.