Shadowzz!

Flair kwam dichter bij en blies warme lucht in het gezicht van Valerie. Een glimlach verscheen. Flair trok zachtjes aan haar haar en liep lusteloos rondjes om haar heen. Het haren trekken was goed, maar het rustig lopen niet. Als Flair dat nou drafend had gedaan werd ze wel weer een beetje zich zelf. Ze ging liggen en Valerie kroop naar haar toe. Ze kriebelde op haar buik en Flair ging op haar zij liggen. Valerie streelde Flair overal. Op een gegeven moment ging ze heel erg voor zichtig een beetje op Flair zitten, maar bleef aaien. Ze ging toen het goed ging liggen. Een beetje naar voren en nu lag ze met haar hoofd op de nek van Flair. Nu moest Flair de rest doen. Ze zou kunnen opstaan en gaan wandelen. Valerie zou er dan echt niet af gaan. Gewoon rustig blijven zitten. AL ging Flair maar grazen, dat maakte allemaal niet uit. Het ging gewoon om het moment. Valerie en Flair. Net zo als vroeger.

Flair ging op haar zij liggen en genoot van de strelende aanrakingen van Valerie. Op een gegeven moment ging ze wat op haar zitten maar ze bleef aaien. Valerie's hoofd lag nu op haar nek. Onrustig bewoog ze met haar oren maar bleef liggen. Even bleef ze liggen maar stond algauw op. De drukkingen waren nu veel minder en ze had er minder last van. Toch voelde ze ze wel. Even dribbelde ze op haar plaats maar bleef daarna stilstaan. Het was tijd om weer met Val iets te doen. Haar spieren waren gespannen en ze wou niet grazen of lopen, daar was ze te gespannen voor. Echter, na een tijdje ontspanden haar spieren en richtte haar oortjes naar Val. Even zette ze een stapje maar bleef gelijk weer stokstijf staan. Flair wachtte af.

[flutje]

Valerie voelde de spanningen die Flair had. Ze had natuurlijk last van de drukkingen, maar het moest ook weer soepel worden, en dan ging het steeds een stukje beter. Toen Flair zich weer wat ontspande, klikte Valerie heel zachtjes. Een teken dat Flair wel wat kon lopen zonder dat er iets zou gebeuren. En als ze pijn zou hebben, dan zou Valerie er meteen af springen. ''Toe maar meisje, het is goed.'' Zei Valerie zachtjes. Ze had al heel wat berijkt nu. Vond ze. Het was wel een beetje zo, dat Valerie zich de laatste tijd best wel alleen voelde. Niet door de paarden, maar die konden niet terug praaten. Meer iemand die een luisterend oor voor haar kon zijn. Ze had wel iemand ontmoet op haar nieuwe werk. Reggi. Hij was best knap. Dat moest ze toe geven. Ze vertelde het hele verhaal aan Flair op het werk, en in de kantine. Over hoe ze op Black Pearl heeft gereden. Al die dingen. Ze had erg zin in morgen. Dan zou ze met Reggi kunnen werken. Toen ze klaar was met vertellen was ze even stil.''Als je geen pijn meer hebt mag je daar staan, en dan mag je mee als begeleidings paard op de buitenritten. Natuurlijk wel met mij.'' Zei Valerie grinnikend

(inspiloos)

Flair hoorde Valerie klikken en zette een stap. Niet dat ze Val niet vertrouwde maar het was wat ze meegemaakt had met mensen. Dat was verschrikkelijk. Flair zuchtte en liet haar hals vertrouwend hangen. Ze hoorde Valerie's geratel. Flair schudde haar hoofd en ontspande zich. Valerie zou haar geen pijn doen, dat wist ze nu wel. Haar oren spitsten en ze schudde zich speels uit. Valerie zou er niet af vallen maar wel schrikken. Ze deed haar hoofd tussen haar benen en bokte laag en speels. Weer kon ze bijna niet vallen. Rustig draafde ze aan en sprong aan in galop. Zo scheurden ze door de wei. Flair stopte speels en schudde haar hoofd. Het werd tijd dat ze weer samen dingen deden. Ze draaide haar hoofd en likte aan Valerie's been. Rustig zette ze zichzelf in beweging.

[inspiloos]

Heel rustig begon Flair te lopen. Ze was het niet meer gewend, maar ontspande zich later wel.''Goed zo Flair.'' Zei Valerie trots. Flair schudde zich uit en Valrie ging alle kanten op. Daar moest ze om lachen. Tot haar grote verbazing ging Flair over in draf. Valerie was verbaast maar toch heel erg blij. Flair ging over in galop en ze had de smaak te pakken, ze crosde de wei door een paar rondjes. Ze bokte ook een keer van de blijheid. Valerie was zo blij, maar ze vond het ook wel een heel klein beetje spannend want Flair had geen halster om en ze crosde bokkend het weiland door dus ze hield goed vast aan de manen. Flair had natuurlijk nu niet meer zon goede conditie en ze stopte even. Valerie gaf Flair een klopje op haar hals en probeerde even op adem te komen. Flair draaide haar hoofd en likte aan Valeries been. Daar moest ze om lachen en ze liet zich voor over op de nek van Flair hangen. Die zag blijkbaar de lol er wel van in en deed haar hoofd naar beneden. Valerie gleed zo van haar nek af en belande op de grond. Lachend schudde ze haar hoofd en keek naar haar o zo mooie paardje, die langzaam weer zich zelf werd. Valerie stond op en gaf een kus op het fluweelen neusje van Flair.

Flair keek even naar de buitelende Valerie en liet toe dat Valerie haar op haar neus kuste. Gelijk daarna ging ze ervandoor. Nu moest Valerie haar maar te pakken zien te krijgen. Flair steigerde sierlijk naar haar en hinnikte speels. Nu moesten ze weer spelen. Flair vond het niet meer erg als ze weer werd bereden, leuk zelfs dacht ze. Flair snoof even en keek brutaaltjes naar haar. Rustig hief ze haar staart en kromde haar hals. Zo dribbelde ze op haar plaats en wachtte ze op Valerie. 'Kom dan.' Daagde haar blik uit. Sierlijk galoppeerde ze naar de andere kant van het hek en hief haar hoofdje. Haar ogen stonden speels en uitdagend. Valerie moest wel komen. Flair had genoeg van het saai doen terwijl Valerie haar uiterste best deed om haar op te peppen.

Valerie rende achter de weer oude Flair aan. Eindelijk dacht ze. Na een tijd gespeeld te hebben liet ze zich zelf vallen in het gras, ze was buiten adem maar moest wel lachen om haar lieve paardje. Ze keek haar aan, en stond weer op. Ze gaf Flair nog een klopje op haar hals en ze liep naar de bak, de deur werd open gedaan en Zorro, Aurea en Shadow stormde weer het weiland in. Valerie bekeek ze nog even en liep haar huis in. Ze maakte wat eten, ging daarna nog tv kijken en naar bed. Ze droomde over Flair. Valerie had het western zadel van Zorro op Flair gedaan en ze gingen rijden in het bos, ze gingen rijden op het strand. In de avond kwamen ze pas weer terug, en het was helemaal goed gegaan. Op stal terug stonden alle paarden gewoon te eten. Valerie ging even naar de wc en toen ze terug kwam was Flair verdwenen. Valerie schrok zweetend wakker, en ze keek even op haar wekker. Het was nog maar vier uur, nog veel te vroeg dus. Ze stapte snel uit bed en liep naar haar raam, gelukkig, Flair stond lekker te grazen. Valerie sliep weer rustog in, en droomde niet meer.

-next day-
Valerie stapte uit haar bed en trok een blousje aan en een spijker broek. Ze liep naar de wei en haalde Flair. ''Klaar om te rijden met een bitloos hoofdstel en een natural horseman ship dadel?'' Vroeg ze aan Flair. Ze nam haar mee naar de poetsplaats en gaf haar een grote poetsbeurt. Ze had wel gedroomd van een western zadel, maar Flair had nog steeds druk plekken dus dat ging nu nog niet werken. Ze haalde de dikke pad, en legde die op de rug van Flair. Valerie pakte een krukje en luet zich zacht of Flairs rug belanden. Ze stuurde haar het pad af, het ruiterpad op.

Next day

Flair werd rustig wakker en liet haar blik glijden over het huis om te kijken of Valerie al wakker was. Helaas. Ze spitste haar oortjes die grappig gevlekt waren. Grapje, bruin. Ze had gewoon verder vlekken. Ze had een soort sterretjesbles, die was best grappig vond ze. Flair liep naar Zorro toe en gaf hem een neusje ter begroeting. Zorro schrok wakker en hinnikte verbaast. Flair brieste en drentelde naar het hek waar Valerie binnenkwam met tuig om te rijden. Flair kon er niets aan doen maar ze rilde even. Rustig liet ze zich optuigen en liep weg, het ruiterpad op. Gelijk was de oude Flair weg en was Fly er. Ze kromde krampachtig haar hoofd en drukte haar rug weg. Ze rolde met haar ogen en zweetplekken werden gevormd. Van angstig werd ze sloom en dus die Fly.

Valerie merkte meteen de angst van Flair. Ze kreeg meteen zweet plekken en angstig kromde ze haar rug. Valerie steeg meteen af, en probeerde Flair gerust te stellen. Ze haalde het natural horse manship zadel er af en aaide Flair over haar hoofd. ''Het gaat toch nog wat moeilijker worden als ik dacht'' Zuchte ze. Ze keek naar Flair. Even was ze weer ten einde raad. Ze pakte het zadel en nam Flair weer mee terug naar stal. Daar zette ze haar onder het solarium zodat de zweet plekken konden drogen. Valerie haalde Aurea en zadelde haar op. Toen dat klaar was haalde ze Flair weer onder het solarium vandaan en deed ze haar zweetdeken om en zette haar in het weiland. Het viel haar op dat het gras al aardig kort werd. Ze zou vanavond wel even de buurman bellen, hij had nog wel een groot stuk land. Mischien mocht ze dat wel huren. Haar land en dat van hem waren geschijden met een draad, dus dat kon zo anders worden gemaakt. Ze zou het land dan in vier stukken verdelen, dan konden de paarden op één stuk staan en dan kon het andere stuk weer aangroeien. Toen ze Flair op de wei had gezet ging ze weer naar Aurea. Ze liep met haar naar de bak en stapte op. Ze had binnenkort weer een wedstrijd, maar dan een iets moeilijker. Valerie moest voor deze wedstrijd Aurea mooi aan de teugel rijden en wijken. Dus ze liet Aurea mooi rond lopen en goed wijken. Het was een perfect dresuurpaard. Alleen vond Valerie gewoon lekker rijden met Flair leuker, alleen kon dat nu niet. Toen ze na een tijdje klaar waren zette ze Aurea ook weer op het land en ging maar wat klusjes doen.

Ze zuchtte opgelucht toen het zadel van haar rug werd gehaald, veel fijner zo. Zo mak als een lammetje volgde ze Valerie terug naar de stal en genoot van de warme lampen op haar lijf. Ontspannen zette ze haar achterbeen op rust, liet haar lip hangen en sloot half haar ogen. Valerie kwam al veel te snel terug en zette haar terug in de wei. Het gras was te kort voor haar doen dus begon ze aan de takken van de bomen. Na een tijdje begon ze zich te vervelen en begon op het hout te bijten uit frustratie en verveling. Zo ontwikkelde ze stalontdeugd. Flair voelde zich al blijer en zocht iets metaals op. Rustig begon ze te likken aan wat ijzer. Flair keek verstoord op toen Valerie alweer klaar was met rijden. Nukkig keek ze toe hoe Aurea verwend werd. Als Valerie haar heeft, wat moet ze dan nog met mij? Vroeg ze zich af. Chagrijnig schoten haar oortjes in de nek en begon weer met het hek.

Toen Valerie klaar was, met rijden. Verwende ze Aurea nog even. Ze was een perfect paardje. Maar had niet echt een karakter. Het was een paard, een super paard net zo als al haar paardje maar toch anders dan met Flair. Toen Valerie zag dat Flair haar oren in de nek deed, toen ze Aurea aan het vertroetelen was, werd ze een beetje boos. Ze liep naar Flair toe en ging voor haar staan. ''Flair, moet je eens goed luisteren, jij bent mijn paardje, maar ik heb er nog meer en die moet ik ook gewoon aandacht kunnen geven zonder dat jij daar boos omword. Ik gaf je alle aandacht van de wereld maar het boeide je niks, tot gisteren dan. Ik snap dat het niet leuk is wat er met je is gebeurt maar ik doe echt alles voor je, en dan krijg ik dit terug?'' In eens schoot het Valerie te binnen dat Flair haar helemaal niet kon verstaan en dat het helemaal geen zin had. Verdrietig liet ze zich zakken op de grond en deed haar hoofd tussen haar benen. Waarom moest dit nou weer. Valerie was zo kwaad op die mensen, die haar gevangen had en zo op haar zijn gestapt. Ze wist wel in welke stal dat was gebeurt en ze wist ook precies door wie. Het was een vage kennis van haar. Ze stapte de wei uit en reed naar die stal. Een aardige vrouw kwam haar begroeten maar meteen werd die opzij geduwd door een arrogante man.''En wat mot jij hier?'' Zei hij verwaand. ''Ik wil een excuus voor wat jullie mijn paard hebben aangedaan, jullie weten wel die bonte.'' De man leek even te denken en begon toen te knikken.'' Dat paardje hadden wij gevangen uit het wild en hebben het toen mak gemaakt.'' Valerie werd langzaam nog bozer.''Mak? Bang zou je bedoelen, ze is doodsbang voor het zadel geworden en ik kan niet meer met haar rijden.'' De man haalde zijn scouders op. ''Dat is dan jou probleem, maar ik wil eigenlijk dat je vertrekt, en ik zie dat je een lekker stuk bent die niet weg wil gaan tot ik sorry zeg, dus sorry.'' Valerie was er klaar mee, en sloeg de man in zijn gezicht en liep weg. Weer thuis gekomen ging ze in de tuin zitten en dacht na. Ze wist echt niet meer wat ze moest doen.

['kzal niet nog eens uitleggen dat ik een beetje druk ben aangezien ik dat al heb uitgelegd ?]

Flair keek nijdig in de ogen van Valerie terwijl ze preekte. Ze verstond er niets van maar het klonk een beetje boos. Flair moest er maar niets van hebben. Er was tijd voor lol en er was ook tijd om eens serieus te worden. Met tegenzin gaf Flair toe en spitste haar oortjes iets. Helaas zag Val het niet omdat ze naar de auto liep. Daar ging ze weer. Treurig liep ze naar het andere kant van het hek en keek haar na. Valerie wist echt totaal niet hoe zij zich voelde, misschien moest ze maar haar best doen om alles goed te doen voor haar. Ze vertrouwde Valerie helemaal maar soms deed Valerie dingen te gehaast en sleepte Flair daar maar in mee wat haar verdrietig en chaggie maakte. Na een lange tijd kwam Valerie terug en keek Flair haar aan. Op een rustige draf ging ze naar het hek en stak haar fijne hoofdje eroverheen. Flair hinnikte begroetend naar Valerie en steigerde speels. Valerie moest minder proberen om Flair gelukkig te maken, dat was ze al als Val zich niet zo zorgen maakte. Flair hinnikte nog eens en betrekte de shet erbij door zacht aan zijn manen te trekken. Het hielp en hij deed mee. Met haar intelligente ogen keek ze Valerie aan.

Valerie kwam terug en Flair kwam vrolijk naar het hek gedraafd. Ze hinnikte, en steigerde speels. Al snel deed Jordy ook mee en samen crosde ze de wei door. Valerie kon niet boos op haar blijven, maar soms werd het haar allemaal een beetje te veel. Ze ging de wei binnen en ging op een baal hooi zitten. Ze wist echt niet wat ze moest doen met flair. Ze zouden niet voor altijd zonder tuig kunnen rijden, en als ze met de andere paarden wat deed werd Flair jaloers. Ze wachte tot Flair uitgerend was en ze klikte het halstertouw aan haar halster. Het was nog wel middag, maar tegen de tijd dat ze terug zouden komen,zou het al weer donker zijn. Ze liepen naar het ruiterpas tegen over het huis. Ze liepen al een hele tijd voor dat ze bij het strand aan kwamen. Daar aan gekomen ging Valerie liggen in het zand. Ze keek naar Flair. Vorige keer kon ze wel in de wei zonder een zadel op haar zittem. Mischien kon dat nu ook wel. Voorzichtig klom ze op Flair. Tot nu toe ging het nog goed. Ze had het halster touw als teugels gedaan. Ze klikte één keer zacht. Valerie stuurde Flair het water in.

Tot haar opluchting begreep Valerie het wel zo'n beetje. Rustig liet ze zich vastmaken aan het halstertouw en liep ontspannen mee. Dit was bijvoorbeeld al veel fijner in plaats van het rijden. Misschien niet voor Vallepal maar Flair vond het fijn om eerst te wandelen, ze wist dondersgoed dat Valerie het vandaag weer ging proberen en Flair moest zichzelf beloven dat ze haar stinkende best zou gaan doen. De merrie keek wat verbaast toen Valerie ging liggen en Flair snuffelde even aan haar haar. Ze onderging alles gelaten en toen Valerie wou opstappen was ze nog redelijk kalm. Opgelaten gingen haar oortjes heen en weer toen Valerie ging zitten. Het enige wat ze deed was haar hals en mond aanspannen en ze hief haar hoofd krampachtig. Toch was het niet erg en ze sprong vrolijk in het water. Ze ging dieper en dieper tot ze een keer speels bokte. Als Valerie zou vallen viel ze in het water en dat was niet erg, zeker niet erg.

[ghehe]

Flair was heel even gespannen, maar al snel niet meer. Flair had de smaak te pakken in het water, en ging er steeds dieper in. Toen ze diep genoeg waren voor Flair, gaf ze een hoge bok. Valerie werd gelanceerd en viel in het water. Toen ze weer boven water kwam, spugde ze water uit als een fonteintje. Flair vond het wel grappig,dat wist ze zeker. Gelukkig had ze een kort broekje aan en een topje, dus het was niet zo erg dat ze nat werd. Ze spetterde Flair nat en zwom snel de andere kant op. Ze hield Flair wel in het oog, niet dat ze zo maar weg zou gaan ofzo. Valerie vertrouwde haar wel, maar toch altijd in het oog houden. Toen ze er op een gegeven moment weer uit gingen. Waren ze allbij helemaal doorweekt. Valerie klom nog een keer op Flair. Ze liet haar een beetje rechtoor over het zand stappen. Als Flair het zelf wou, kon ze hier gallopeeren tot ze er bij neer zou vallen. Het strand ging eindeloos door.
-srry heel erg inspi loos-

Ghehe precies wat ze wou, Valerie viel in het water. Flair keek haar aan met haar oogjes van; 'tja als ik nat word dan moet jij dat ook!'. Haar mens ging over tot de tegenaanval en spetterde Flair weer nat. Valerie zwom weg en Flair volgde haar tot ze zelf niet meer kon staan dus ze begon te zwemmen. Na een tijd gingen ze uit het water en Flair schudde zich uitbundig uit. Rustig liet ze het toe dat Val op haar ging zitten. Flair liep een korte tijd door het zand tot ze weer eens met Valerie wou racen dus ze sprong aan tot galop. Een scheurende, racende galop. Van plezier hief ze haar staart en zo ging ze lang door tot ze uiteindelijk toch stopte. Hijgend liet ze haar hoofd zakken en ging vanzelf het ruiterpad op. Helemaal ontspannen maar kletsnat van het zweet bereikten ze het huis.

(sorry dat ik het een beetje bepaal maar anders werd ie flut)

Flair wist dat ze eindelijk mocht gaan. Ze ging er als een speer vandoor, helemaal tot het einde van het Strant. Valerie vond het heerlijk, dat Flair helemaal zich zelf was. Toen ze vanzelf naar het ruiterpad liep, wist ze dat het goed was, en dat Flair nu naar huis wou. Ze was buitenadem en helemaal bezweet. Valerie had het zelf ook aardig warm, en was nog nat van het water. Maar niet helemaal meer, want de wind die ze ving tijdens het crossen had haar al aardig gedroogd. Toen ze trug kwamen bij huis was het al donker, dat had ze al verwacht. Ze zag de schimmen,van Zorro, Aurea en Shadow. Hun stonden op rust te slapen. Jordy lag altijd en Winnie ook. Hun bewogen dan ook niet. Rustig stapte ze af, en leide Flair naar het solarium, zodat ze kon opdrogen. Ze had van de boer, het land van hem gehuurt, en het hek tussen haar land en zijn land deed ze open. Dat gras was hoog dus daar konden de paarden staan. Ze had dat land wel met stroomdraat in vieren gedeeld zodat het ene stuk kon groeien als de paarden op een ander stuk staan. Jordy en Winnie zouden gewoon bij de inloopstal blijven staan. Toen ze Aurea, Shadow en Zorro daar had neergezet was Flair al weer droog. Ze kreeg nog even een borstel over zich heen en werd ook op het hoge gras gezet. Ze ging naar binnen en ging slapen.

-Winnie is dood, omdat ze al heel oud was, en dat kan jij ff ondekken ofzo-

[ghehe ff zoeken wie Winnie was XD]

Het was al donker en ze zag de schimmen van de paarden in de wei. Flair hinnikte begroetend en liep mee naar het solarium. Genietend sloot ze haar ogen en doezelde half weg. Dit was genieten die lamp die op je rug scheen. Al veel te snel moest ze in de weide nadat ze nog een fijne poetsbeurt kreeg van Val. Zoals altijd friemelde ze met haar lip als Valerie precies op dat ene jeukende plekje kwam. Flair ging nog wat grazen voordat ze naar Winnie keek. Jordy lag ernaast en je kon haar(?) flanken zien op en neer gaan, die van Winni niet. Was ie....? Nee dat kon toch niet? Flair schudde haar hoofdje, dat kon niet, ze verbeelde het vast. Met die gedachte sliep ze onrustig in.

volgende dag

Flair ontwaakte uit haar onrustige droom en strekte haar benen door even te bokken en de scheuren langs het stroomdraad. Flair's blik gleed weer naar Winnie en zag hem weer niet bewegen. Flair rook onraad en iets bedorven. Ze wist het al en haar vermoeden waren juist. Winnie was dood. Flair hinnikte schril. Het was vroeg en daarmee wekte ze Jordy, Aurea, Zorro en Shadow. Die keken even chagrijnig op en doezelden weer in. Flair hinnikte nog harder en feller tot ze de lampen zag aanfloepen. Flair bleef hinniken en ijsbeerde langs het draad. Met volle kracht schoot ze naar voren maar sprong gelijk weer achteruit. Auch! Flair hinnikte nog eens en steigerde hoog. Nog een keer ging ze tegen het stroomdraad hangen maar wat ze ermee bereikte was niets, alleen een felle knap tegen haar borst. Nijdig gaf ze het op en ging weer ijsberen.

Valerie lag in bed. Ze was erg moe. Toen ze gewekt werd door, een schrelle hinnik van Flair. Dat kon je zo horen. Ze ging rechtop zitten in haar bed. Flair hinnikte nog een keer. Valerie begon nu wel een beetje ongerust te worden. Als Flair hinnikte dan was het niet zomaar. Even was het stil, maar nog een hinnik was te horen. Ze had nog geen zin om Aurea te trainen voor de volgende wedstrijd, om of iets anders te doen. Daar was het nog te vroeg voor. Als het aan haar lag, lag ze nun nog in haar ben. Ze trok een joging broek aan en een trui. Ze kamde nog niet haar haar, en ging naar buiten. Daar zag ze Flair ijsberen langs het stroomdraad. Ze liep naar het kistje die aan het hek hing, en haalde de stroom er af. Het was helemaal niet de bedoeling om het stroom aan het zetten. Ze liep naar Flair en streelde haar over haar hoofd. ''Wat is er meisje?'' Vroeg ze. Ze draaide zich om. Daar zag ze het al, ze zag het meteen. Jordy was al op, maar Winnie lag nog steeds levenloos op de grond. Valerie sloeg een hand voor haar mond. Een traan liep langs haar wang. Voor een geit had ze ook liefde. Ze had Winnie al heel erg lang. Ze liep naar de garage en haalde een schep en handschoenen. Ze graafde een groot gat achter in het weiland van Winnie en Jordy. Toen het klaar was deed ze de handschoenen aan, en legde Winnie voorzichtig in het gat. Toen het helemaal klaar was, ging Valerie naar binnen en deed nu wel haar kleren aan en alles wat je moet doen in de ochtend. Ze liep naar haar auto en ging naar het winkel centrum. Ze kocht een grote bos bloemen en een houten kruisje. Toen ze thuis kwam schreef ze Winnie op het kruisje. Ze zette het op het graf en de bos bloemen kwamen er ook op te liggen. Valerie liep naar Flair en nam haar mee naar de poetsplaats. Ze kreeg een grote poetsbeurt en zette haar weer terug op de wei.

Héhé, eindelijk kwam Val en ze zette het stroomdraad uit. Nog voordat ze erdoorheen kon stormen was ze al bij Flair. Flair wou haar nog wat duidelijk maken maar dat was al niet nodig, Val keek al om naar lieve Winnie. Valerie zou er kapot van zijn maar zonder haar wist ze het niet dus moest zij het harde nieuws wel brengen aangezien Val nog in d’r nest lag (ghehe XD). Flair hinnikte zacht en duwde haar neus in Valerie’s nek. Ze blies warme adem uit die tegen d’r nek aan sloeg. Valerie deed wat ze moest doen, ging weg, kwam weer terug. Deed allemaal dingen en borstelde Flair. Ghehe, dacht Flair. Weer friemelde ze met haar lipje bij de jeukende plekken en liep braaf mee met Valerie, de wei in. Ze checkte of het draad aan stond en dat stond het niet. Ghehe, tijd voor een grapje dacht Flair zo. Ze rolde eronderdoor (hoe weet ik niet XD) en huppelde zoek achter Valerie aan. Flair hinnikte zacht en keek ondeugend in het gezicht van haar baasje.

Valerie liep haar huis binnen, maar ze had het gevoel dat ze iets vergeten was. Oh dom, het stroom draat stond nog aan en ze moest opschieten want met haar slimme paardje Flair kon het nog wel een goed mis gaan. Maar gelukkig toen ze naar buiten ging stond Flair nog netjes achter het hek. Valerie zag in eens de brutale blik weer in de ogen van haar paard. Dat was de blik als ze iets grappigs ging uithalen, waar Valerie zelf bijna altijd van in haar broek moest plassen. Valerie liep snel de wei in om Flair te pakken, maar het was al te laat. Flair rolde zo onder het hek door zonder het aan te raken. Niet eens een shetlander zou er onder door kunnen rollen, en dan al helemaal niet zonder het aan te raken. Met een open mond stond ze te kijken, maar barste al snel in het lachen uit. Ze deed een paar stappen naar achteren. Flair liep braaf achter haar aan en keek ondeugend naar haar. Valerie stopte met het gehik en pakte flairs hoofd en schudde er wat mee. Toen ze eigenlijk wat beter na dacht, was Flair best wel lenig en leergierig. Valerie zou haar wel wat natural horse man ship dingetjes kunnen leren. Ze gaf haar bonte knol een kus en snelde naar binnen, daar ging ze meteen achter de laptop zitten en zocht al snel wat dingetjes op over natural horse man ship kunstjes. Snoep, Valerie moest veel snoepjes en appel hebben. Ze snee een appel in stukjes en deed die in een emmer, ook een paar snoepjes gingen daar bij. Ze zette dat BUITEN de bak. Want als ze even niet zou opletten was de bak al weer leeg. Ze haalde Flair en zette haar in de bak. Ook pakte ze een stukje appel en deed die in haar hand. Ze ging naast de Flair staan ongeveer bij haar schouder. Ze ging via de achterkant door Flair benen door en deed het stukje appel vlak voor haar neus. Ze moest nu wel haar hoofd naar beneden doen, wou ze de appel. Toen ze dat deed, deed Valerie de appel steeds meer naar achter. Tot dat Flair helemaal boog kreeg ze de appel. Flair deed dat goed en ze kreeg de appel en een klopje op haar hals.

Liefdevol schudde ze haar hoofd met Valerie. Flair hinnikte zacht en laag als teken van vertrouwen. Valerie ging naar binnen en Flair wachtte rustig tot ze terug kwam. Grappig wiebelde ze een tijdje met haar lip en keek toen toe er een emmer buiten de bak werd gezet. Net toen ze naar de emmer wou gaan werd ze in de bak gezet. Beteuterd keek ze naar de onbereikbare emmer. Valerie ging met een appel naast haar schouder staan en deed het onder haar been door. Huh, met een moeilijk gezicht probeerde ze de appel te pakken door haar hals te buigen. Lukte niet. Goed nu deed ze haar voorbeen op de grond en boog ze een beetje. Toen lukte het wel om de appel te krijgen. Valerie klopte haar op de hals en Flair hinnikte grappig. Met grappige steiger sprongen begon ze te hyperen van plezier. Plagend gaf ze Valerie een duw met haar hoofd en keek haar aan.

Een Flair actie kwam weer tot leven. Ze maakte gekke sprongen en zo als altijd wou ze dat Valarie mee ging doen. Brutaal gaf ze haar een duw met haar hoofd. Valerie sprong naar voor en rende achter het bonte paardje aan. Ze vroeg zich af, waneer ze weer helemaal de oude zou zijn. Ze had zich al opgegeven bij ranch als leiding bij de buitenritten, en ze had Flair opgegeven als leidingpaard. Nu Reggi weg was, had Valerie de verantwoordelijk heid op zich genomen voor de Ranch, en kon ze doen wat ze wou. Ze moest morgen weer de beginners helpen met opzadelen en daarna helpen. Daar voor had ze nog een half uur nodig om privé les te geven aan een meisje die dan voor het eerst zou komen rijden. Ze vroeg zich ook af waarom ze zich af en toe zo k*t voelde. Vroeger door haar ouders weg gedaan, okee daar kreeg ze een goed leven als kind dan, voor in de plaats. Verkracht door Justin. Achter gelaten door Reggi, Flair die kwijt was, en ondertussen mishandelt. En na dat alles vond ze het laatste nog het ergste. Het was haar paard en niemand mocht aan haar zitten, behalve zij zelf natuurlijk. Ze kreeg een duwtje in haar buik van Flair. Valerie schrok eigenlijk weer wakker uit het verleden. ''Sorry meisje, was ik jou toch bijna vergeten hea?'' Zei ze lachend en ging weer door met achter Flair aan te rennen.

Telkens als Valerie afgeleid leek duwde Flair haar neus tegen haar buik. Tijd voor lol, nu gewoon. Voor altijd. Flair steigerde laag en speels en hapte zacht naar Valerie's haar. Uitgelaten gooide ze haar hakken in de lucht en gooide daarna gelijk haar hoofd in de lucht. Jammergenoeg stopte ze iets te laat voor het hek en zat met haar neus tegen het hek geplakt. Snel en hyper rende ze naar de andere kant en rende zo bijna Val omver. Dit was grappig, dit was cool en dit was iets wat ze lang niet had dúrven doen. Nu was ze Winnie even vergeten. Even alle zorgen weg. Bababyby toedeloeeee. Jup Flar was zo spastisch hyper.


Flut :'S

Oh nee Flair had weer haar spastische hyper bui. Valerie moest erg lachen en keek naar haar de bruin bonte vlek die zich snel door de bak hyperde. Valerie ging zitten op het hek en wachte tot ze al weer klaar was met dit gedoe. Ze vond het niet erg, maar Flair moest wel ''wat'' rustiger zijn voor wat meer kunstjes. Hopelijk had ze compliment onthouden. Dat zal wel want ze is echt heel leer gierig. Toen Flair weer wat afgekoeld was liep Val naar haar toen met een stukje appel en een klein zweepje. Ze tikte steeds tegen haar linker voor been aan. Toen Flair uit irritatie haar been naar voren deed beloond Val haar. Zo gingen ze nog een tijdje door. Ze hadden nu een paar kunstjes door genomen. Ze kreeg de laatste appels en voor vandaag was het wel weer genoeg geweest. Valerie zette Flair weer op het weiland. Ze verlangde naar waneer ze weer met zadel op haar kon rijden. Ze wist dat Flair er nog niet klaar voor was want dan werd ze weer dan rare nerveuze paardje, maar toch stiekem hoopte ze dat.