Shadowzz!

Valerie werd wakker van het geluid van haar wekker. Ze stapte vrolijk haar bed uit en trok haar paardrijkleren uit haar kast. Toen ze de gordijnen open deed verlichte de zon haar hele kamer. ''gelukkig regent het niet meer.'' Mompelde ze inzichzelf. Valerie liep naar bedenen en at een broodje. Meteen liep ze naar buiten en deed het hek open van de wei. ''flairtje''. Riep ze blij. Ze liep naar Flair toe en deed het halster om.''Vandaag gaan we een beetje trainen in de bak, daar moet het wel want mijn vader en veel van zijn vrienden komen de nieuwe stallen enzo bouwen en dat is wel een hele dag werk.''Onder tussen liep Valerie met Flair naar de andere kant van het hek, daar zette ze Flair vast. Ze liep naar haar garage en haalde haar poetskist. ''zo, dit is heel lekker hoor.'' Valerie pakte de rosborstel uit de kist en liet Flair er aan ruiken. Met de borstel maakte rondjes op de vacht van Flair. Alle losse haren vlogen door de lucht. Een brommend geluid kwam vanuit richting de weg. Haar vader kwam tevoorschijn met nog meer mannen. Ze begroette elkaar en liepen richting het stalletje en begonnen met afbreken. Valerie pakte de harde borstel en haalde de modder vlekken weg, en daarna nog even de zachte borstel om dat dat wel lekker was voor Flair. Ze bracht de poetskist weg en kwam terug met de longeer lijn.

In de bak Liep Valerie met Flair nog wat rondjes om Flair te laten wennen. Ze liep naar het midden van de bak. ''je moet rondjes om me heen lopen, en als ik het je vraag moet je drafen of galoppeeren. Dit is de longeerzweep, ik zal je er nooit meer slaan, alleen maar aanwijzingen geven. Valerie liet de longeerlijn vieren en gaf aanwijzingen met de zweep.

Flair genoot best wel bij het poetsen, het kriebelde en Flair stak haar bovenlip uit van genot. Daarbij maakte ze kleine bromgeluidjes, een soort hinniken maar dan ook weer niet. Opeens ging Valerie weg en kwam terug met een lang touw. Verbaast hinnikte ze even maar liet toe dat ze het aan haar halster deed. Flair liep samen met Valerie naar een bak en Valerie liep een rondje met haar. Valerie ging in het midden staan en wou met haar meelopen maar ze werd tegengehouden. Valerie zei iets maar Flair begreep het niet. Valerie liet de lijn varen en deed iets met de zweep. Flair zag het niet aankomen en ontplofte. Hoog bokkend en steigerend galoppeerde ze de bak door. Met woeste rukken met haar hoofd kwam het touw strak te staan. Daarbij raakte Flair nu echt in paniek, ze zat gevangen met een touw. Flair hinnikte schril en steigerde nu nog hoger dan net. Haar voorbeen kwam verstrikt in het touw en Flair voelde een grote, heftige ruk aan haar hoofd. Zonder iets te doen verloor ze haar evenwicht en viel op haar zij. Luid hinnikend trapte ze met haar benen maar kwam meer verstrikt te raken dan net.

Valerie had wel verwacht dat Flair bang zou zijn voor de zweep. Ze raakte verstrikt in de lijn en lag op de grond, ze begon wild te trappen, daardoor raakte ze nog meer verstrikt.''hoooo.''Zei Valerie rustig. Ze liep naar Flair toe. Ze zakte op haar knieen en drukte Flair's hoofd tegen de grond. ''Rustig maar ik maak je los!'' Valerie zei Valerie terwijl ze de longeerlijn helemaal los maakte uit de knopen. Ze stapte naar achteren zo dat Flair op kon staan. Ze legde de zweep in het midden van de bak zo dat Flair er rustig aan kon wennen. Valerie liep de bak uit en ging haar huis in. Ze pakte even wat koffie voor haar vader en de andere mannen, die nu het inloop stalletje al helemaal hadden afgebroken. De zak met appels stond buiten. Die pakte ze en liep weer terug naar Flair.

Valerie duwde haar hoofd tegen de grond en Flair stribbelde nog wat tegen met haar hoofd maar bedacht dat ze Valerie kon vertrouwen. Geduldig wachtte ze tot ze los was en krabbelde snel op. In een paar seconden stond ze, trillend in het hoekje van de bak. Valerie legde de zweep in het midden van de bak en liep weg, haar huis in. Weer hinnikte Flair schril toen ze het huis in ging. Nou, daar stond ze dan, in het verste hoekje van de bak, onrustig zijnde tot Valerie terug was. Ahah, daar was ze weer maar gaf eerst iets aan de mannen die de stal aan het slopen waren. Gelukkig kwam ze terug met een zak appels. Een zucht van verlichting kwam uit de mond van Flair. Snel liep ze naar het hek en begroette Valerie enthousiast met een hinnik en een duwtje met de neus.

Een glimlach versierde de mond van Valerie toen Flair meteen haar kwam begroeten.''oohh, jij lust wel een lekker appeltje hé?''Zei ze met een grappende stem. Ze pakte een appel uit de zak en gaf hem aan Flair. ''elke keer als je iets goed doet dan krijg je een appel!''Zei ze met een lach. Ze klom over het hek heen en aaide Flair over haar hoofd.''Kom op, we gaan het nog een keer proberen.''Zei valerie en ze knikte. Ze pakte de longeerlijn weer en klikte hem vast aan het halster, en nam haar weer mee naar het midden van de bak. ''dit keer doen we het zonder zweep.''Zei ze en gooide de zweep weg. Ze klikte en hoopte dat dat wel goed ging.

[flutje]

Gretig hapte ze in de appel en at het volledig op. Nu gingen ze weer aan de slag, zonder zweep. Valerie klakte met haar tong. Niet-begrijpend keek ze haar aan. Wat moest ze eigenlijk doen? Verbaast hinnikte ze en liep naar het midden, naar Valerie. Flair dacht dat ze het goed had gedaan en keek al naar de zak met appels. Zou ze er eentje krijgen? Hopelijk wel nu, het was toch goed? Flair besloot aan zelfbediening te doen en pakte de zak met appels. De merrie tilde haar hoofd op en liep rustig weg. In een cirkeltje, dat wel. Nu longeerde ze wel, met een hangende zak appels. Het klotste vrolijk met haar mee, met elke verende beweging. Rustig ging ze in draf en draaide een paar keer om. Omdat ze dacht dat ze het nu zeker verdiende stopte ze en stak haar neus in de zak. Flair haalde er 1 uit en at het rustig op. Haar intelligente ogen rustten op Valerie.

Valerie keek eerest verbaasd naar Flair toen ze de zak appels pakte. Maar tot haar grote verbasing ging ze nu wel gewoon goed lopen. Flair pakte een appel uit de zak. Valerie liet Flair halt houden en haar naar Valerie toe komen. Ze pakte de zak appels van haar en gaf haar nog een appel. ''goed zo, zo moet het en nu zonder een zak appels in je mond.'' Valerie klikte nog een keer met haar tong om flair te laten lopen. Na een kwartiertje was het wel genoeg. Flair zweete. Valerie Maakte de lijn los en gaf Flair nog een appel. Daarna liep ze de bak uit. ''ga nog maar even rollen ofzo... de stal is bijna klaar.'' Valerie liep naar haar huis en deed haar warme kleren uit en inplaats daarvan deed ze een kort broekje aan. valerie? werd re van beneden geroepen.''ja?'' Valerie liep naar beneden. de stal is klaar hoor.'' OOhh, heel erg bedankt pap.'' Ze omhelsde haar vader en die vertrokken. Valerie ging Flair op halen om nog even in de wei te zetten.

Weer hapte Flair gretig in de appel en gehoorzaamde Valerie braaf. Na een kwartier zweette ze wat. Weer ging Valerie weg, Flair hinnikte nog een keer maar gaf het op na een paar minuten. Ze ging maar wat rollen in het zand en keek verlangend naar het huis en daarna naar de wei. Valerie kwam weer terug en zette haar in de weide. Flair begon gelijk te grazen. Opeens bedacht ze zich dat ze geen water had gehad sinds gisteren. Zou ze het nu krijgen of was het er al? Flair besloot op onderzoek te gaan maar vond in de wei niet veel anders dan gras en Winnie en Jordie. Met veel tegenzin liep ze de stal binnen en vond een soort ding met een soort lepel eraan. Nieuwsgierig stak ze haar neus in dat ding en schrok. Er stroomde dus water in als je met je neus er tegen drukte. Vreemd dat wel maar ook best leuk. Die brokjes lagen in een bak en Flair had toch wel honger en ze beseft dat ze het op moest eten. Aarzelend nam ze een hapje en slikte het met veel moeite in. Tja, ze liep snel maar weer naar buiten omdat ze zich opgesloten voelde.

Het werd al later en de zon ging al onder. Het was een hele mooie zonsondergang en dat bleef een tijdje zo. Valerie wou wat meer tijd door brengen met Flair en haar wat beter leren kennen. Ze liep naar buiten en pakte haar mobieltje uit haar zak. Even later kwam er een busje het pas op gedraait van de paarden winkel. Hij had hoofdstellen mee, ook wel zadels maar daar was Flair nog niet klaar voor. De man pakte de hoofdstellen uit de wagen, en liet ze zien aan Valerie. Ze koos uiteindelijk voor een hoofdstel met een brede neusriem met kleine witte randjes en op de front riem stond FLAIR in gekleurde letters. Er zat ook nog een sperriem bij. De man vertrok weer en snel liep Valerie naar de wei. Ze liep naar Flair en pakte haar bij het halster. Samen liepen ze weer naar de andere kant van het hek. Daar gaf Valerie haar nog een poetsbeurt en deed haar eigen haar in een staart.''we gaan zo even lekker buiten wandelen.''Zei Valerie en ze pakte het hoofdstel. Heel voorzichtig schoof ze het bit in de mond van Flair. Na dat alles vast zat, gaf ze Flair een appel. Samen liepen ze richting het bos.

De zon ging onder. Telkens als Flair dat zag vroeg ze zich af waar de zon heenging maar kreeg nooit antwoord. Valerie pakte een ding en praatte met een onzichtbare tweebeen. Flair keek verbaast om zich heen, was er misschien een grap uitgehaald ofzo? Valerie stopte na een tijdje met praten en nog wat later kwam er weer een rokend ding. Hij liet een hoofdstel zien met leuke kleurtjes. Flair schrok een beetje, Valerie mocht nog niet op haar rug zitten hoor, dat zou niet lukken. De man vertrok weer en Valerie pakte haar bij het halster. Flair kreeg een lekkere poetsbeurt van haar en weer friemelde ze met haar lippen van genot. Valerie pakte het hoofdstel en zei iets. Gespannen liet Flair de riempjes toe en het bit liet ze ook toe. Wel maakte Flair grote kauwbewegingen met haar mond, het zat niet lekker! Dat paarden dat toelieten terwijl mensen er ook nog aan trokken. Niet te geloven. Valerie begon te lopen en Flair durfde niet te stoppen door de druk in haar mond. Hard schudde ze met haar hoofd met het resultaat dat er af en toe meer spanning op het bit stond door de teugels. Door de druk ontplofte ze weer. Angstig draaide Flair met haar ogen en steigerde laag. Daarna steigerde ze gelijk hoger en rukte zich los. Met grote galopspassen verdween ze, het bos in. Na een paar passen bedacht ze zich en ging terug in een knoertharde galop naar Valerie en keek zo onschuldig mogelijk.

Valerie was niet geschroken dat Flair zich losrukte en weg galoppeerde. Ontschuldig kwam ze weer terug en bleef staan. Valerie keek haar paard aan en drukte daarna zich zo hard mogelijk tegen Flair aan.''Het komt wel geod, we gaan veel oefenenen.''Fluisterde ze. Ze pakte het touw weer en liep heel voorzichtig verder. Op de openplek was het mooi. De zon maakte het hoge gras nog mooier groen. Valerie liet zich neerploffen in het hoge gras en keek Flair aan. Ze liet het touw los zodat ze zou kunnen grazen. Het werd al donkerder alleen had Valerie het niet in de gaten. Ze keek alleen naar Flair en dacht na, hoe het nou verder zou moeten enzo. Even keek ze naar een haasje dat weg schoot. En viel daarna in slaap. Toen ze sliep, kwam de jager weer langs...

Flair hinnikte zacht toen Valerie haar omhelsde. Ja, ze wou graag oefenen en zou haar best doen om niet zo te schrikken. Ook zou ze haar best doen en wou heel graag een band met Valerie. Ook wou ze trainen en vooruit gaan en dan dat Valerie op haar ging rijden. Ja, dat wou ze. Valerie mocht op haar rug zitten. Nu of zometeen, maakt niets uit, het mocht. Valerie en Flair liepen naar een open plek en liet Flair los. Gelijk kreeg ze een plannetje. Uitsloverig steigerde ze en boog gelijk daarna. Valerie ging daarna slapen en Flair waakte over haar. Flair steigerde verschrikt toen ze de jager weer zag. Hij zou haar zonder pardon afschieten. Ja, wilde paarden moesten dood. Of.... Wacht! Ze was nu van Valerie. Uitdagend keek Flair hem aan en showde haar hoofdstel en gekamde vacht. Het hielp niet en het geweer was op haar gericht. Met een schelle hinnik maakte ze Valerie wakker en wachtte af.

Valerie werd wakker van een hinnik, de hinnik van Flair. Gelijk stond ze op. Ze keek de jager aan. ''Je kunt haar niet afschieten, ze is geen wild paard meer, ze is van mij!'' Riep Valerie boos naar de man. ja dus, eens een wild paard altijd een wild paard.Zei de jager. Valerie stoof bijna uit elkaar van woede. ''Als jij haar met een vinger aan raakt, dan kun je het niet na vertelen.'' De man grinnikte. ik hou wel van wilde dames. Zei de jager op een plagende toon. Valerie was nu echt woedend en liep kwaad op de man af. Ze gaf hem een pets op zijn wang. De man had nu geen glimlach maar maar richte het pistool nu ook op haar. Valerie liep rustig achter uit, naar Flair. ''Wat moeten we nu doen?'' Fluisterde ze tegen Flair.''

-WHAA te inspi loos

Valerie werd wakker en schreeuwde iets en gaf de man als klap op de vuurklap een pets. Flair vond het wel grappig maar toen de jager het geweer op Valerie richtte werd Valerie een beetje bang. Flair schoot naar voren en klapte tegen de meneer aan. Snel bedacht ze wat ze moesten doen en ze boog voor de 2e keer, nu vlak voor Valerie's neus. Hopelijk snapte Valerie wat ze bedoelde. Snel keek ze naar de jager maar die had ze geraakt met haar hoef en die was bewusteloos. Flair dacht terug aan gisteren toen ze bedacht dat mensen afschuwelijk en stom waren en dat de eigenaarspaarden dom waren dat ze alles toelieten, inclusief rijden en nu stond ze hier, als teken dat ze moest rijden. Flair hinnikte van vertrouwen en dacht weer na, over alle afschuw die ze had voor mensen. Grappig vond ze.

Flair werd boos op de jager en had hem geraakt. Valerie keek verbaasd maar toen gaf ze Flair een klopje op haar hals. Ze boog, zo dat Valerie op haar rug kon zitten en weg te rijden voor dat de jager weer bij kwam. Valerie keek Flair even aarzelend aan, maar ging er voor. Heel voor zichtig liet ze zich neer glijden op de rug van Flair. Daar zat ze dan, na 2 dagen. Dat ging ook snel, Vond Valerie en ze moest er even om lachen. Daarna pakte ze het tou en klikte met haar tong. Ze gingen vooruit. Valerie was erg verbaast dat Flair dit toe liet maar eigenlijk vond ze het wel grappig. Het was al donker geworden en de lantarenpalen waren al aan gegaan. Valerie bleef zacht tegen Flair praten en ze gaaf steeds klopjes op haar nek. Ze keek achter om, de jager was aan het bijkomen en stond op. Hij was blijkbaar het accavietje nog niet vergeten en richte zijn pistool op Flair en Valerie..

Valerie klom op haar rug en Flair rilde even, dat voelde verschrikkelijk. Ze moest zich helemaal inhouden om niet te ontploffen en nam zich voor dat Valerie hierna pas op haar rug mocht zitten als ze er 1000% klaar voor was. Valerie klikte met haar tong en na een beetje denken begreep ze dat ze moest lopen. Gelukkig praatte Valerie tegen haar en beloonde haar. Flair keek even achterom en keek recht in de loop van het geweer. Ze schrok en galoppeerde voorzichtig aan. Flair volgde haar vluchtinstinct en zigzagde tussen de bomen totdat de bomen te dicht werden om de jager nog te zien en hij hun. Opgelucht galoppeerde Flair verder. Nadat ze er zeker van was dat de jager niet meer kwam stopte ze en boog weer zodat Valerie van haar rug kon, het was absoluut niet prettig.

Flair galoppeerde weg. Nadat de jager ver uit het zicht was, steeg Valerie weer af. ''Heel goed gedaan hoor meissie.'' Zei Valerie trots. Ze pakte het tou en liep richting haar huis. Haar vader had nu natuurlijk de nieuwe stallen gemaakt dus Flair kon niet de stal meer in en uit lopen. Maar Valerie had bedacht dat ze alleen op stal gingen met slecht weer en in de nacht. Het was echt pikkedonker waneer ze weer bij huis aan kwamen. Valerie liet Flair nog even los in de wei en liep daarna naar het stallen blok. Daar maakte ze alle stallen klaar, zodat ze allemaal er zo in konden. Eerst deed ze die van Winnie en Jordy. Ze haalde Jordy op en Winnie rende er meteen achter na. Daarna deed ze die van Flair. Een lekkere dikke Flas laag er in, zo dat ze lekker zou liggen. Ze deed een beetje hooi in de zijkant van de box en in de voerbak een klein beetje bixs gevolgd door een paar appels. Daarna haalde ze Flair en deed het licht uit. Zelf verdween ze daarna in haar huis en even later ging ook daar al het licht uit.

Flair liep zo naast Valerie, stil maar zonder gedachten die haar overspoelden. Bij het huis aangekomen was het pikkedonker. Ze was moe, haar ogen vielen telkens dicht maar toen Valerie haar kwam halen om naar de stal te gaan liep ze mee. Eenmaal in de stal, opgesloten zonder licht raakte ze in paniek. Ze kon geen kant op nu, geen vrijheid, niets. Flair hinnikte luid en trapte tegen de wanden. Ook bokkend maakte ze veel lawaai. Winnie en Jordy werden bang en begonnen ook luid te hinniken en te trappen. (de geit mekkerde XD) Flair begon te steigeren en te trappen en nog luider te hinniken. Ze stopte en keek naar de hendel van de stal. Met veel moeite schoof ze het opzij en stormde in paniek naar buiten zodat daar de slaap haar kon vatten.

Valerie werd wakker van gehinnik en gebonk. Snel trok ze wat warms aan over haar pyama en trok snel haar schoenen aan. Ze rende naar buiten en zach daar Flair staan. Eerst was ze een beetje boos op haar in gedachten maar al snel moest ze lachen en schudde haar hoofd. ''Jij vind buiten gewoon lekkerder hé?'' Ze liep naar de stallen en zette Winnie in de stal van Flair.''Dan mag jij ook gewoon buiten blijven hoor.'' Zei ze met een lach en pakte een appel en gaf die aan Flair.''Je moet het nu even doen met gras, want van die appels groei je op een gegeven moment dicht.'' Zei ze grappend. Ze gaf Flair een knuffel en een kusje op haar neus. ''Morgen gaan we weer oefenen.'' Zei ze nog en liep weer naar binnen.

-weet niet wat ik hier op moet reageerenXD-

Valerie kwam kijken en zei iets grappends. Flair hinnikte zacht. Winnie werd in haar stal gezet en daar was Flair blij om, in elk geval hoefde ze niet meer in de stal. Valerie gaf haar een appel en die pakte ze aan, maar legde die neer in een hoekje waar Winnie en Jordy niet bij konden. Flair gaf haar een zacht duwtje met de neus en brieste zacht. Valerie ging weer slapen en Flair dus ook.

-volgende dag-

Flair werd vroeg wakker en begon te grazen. Winnie en Jordy sliepen nog. Flair schudde zich uit en zocht de appel op. Ze besloot nog te wachten en keek naar de stal. Nee daar had ze geen zin in. Omdat het gisteren een onrustige nacht was voor hun allemaal liet Flair ze allemaal slapen. De merrie keek door een raam maar zag nog niets bewegen. Ze had zin in de training en trappelde van ongeduld. Wanneer was ze nou eens wakker? Dacht Flair ongeduldig. Na enige tijd zag ze beweging uit het raam en zag Valerie het huis uit lopen. Flair hinnikte hard en lang, als teken dat ze dolgraag wou trainen.

Valerie werd wakker en trok wat kleren uit de kast. Ze ging meteen naar buiten. Flair stond al op haar te wachten. ''hallo, lekkerding.'' Zei ze lachend tegen Flair. Ze liep naar de zadel kamer en haalde het hoofdstel. Ze nam Flair weer mee naar de andere kant van het hek, en gaf haar een mega poetsbeurt. Ze deed vlechtjes in en Vette haar hoeven in. Af en toe moest ze lachen van dat lipje wat heen en weer ging van Flair. Voorzichting deed Valerie het hoofdstel weer in. Ze liepen naar de bak. Valerie had een appel in haar zak gedaan. Ze liepen weer naar het midden van de bak en Valerie liet Flair weer rondjes om haar heen lopen. Ze ging erg voor uit. Valerie wou Flair even laten rennen en rende mee met haar met de logeerlijn. Ze viel met een plof neer in het zand, waneer Flair stopte met crossen. Een harde lach verliet het keelgat van Valerie. Ze heeft nog nooit zo veel lol gehad met een paard. Ze haalde de appel uit haar zak en gaf die aan haar kanjer.

Zoals altijd genoot Flair van de poetsbeurt en wriemelde lekker met haar lip. Haar ogen stonden dromerig en lief. Valerie deed vlechtjes in haar manen en ze keek even onderzoekend naar haar manen. Ze hinnikte verbaast maar liet het maar toe. Ook haar hoeven werden gepoetst tot ze glommen. Ook nu weer keek ze verbaast naar het glimmende goedje. Braaf opende ze haar mond voor het bit maar keek vies toen alles op zijn plaats zat. Ook nu weer opende ze haar mond en dan sloot ze het weer. Braaf liep ze mee naar de bak en sloofde zich lekker uit. Dit al leek gewoon op een spelletje en Flair hield wel van een spelletje. Toch was ze goed bezig en rende al die rondjes om Valerie heen. Toen ze zag dat Valerie meerende was ze niet te stoppen. Enthousiast rende ze rondjes en rondjes en nog meer rondjes. Valerie was echter moe en plofte in het zand. Flair stopte gelijk even en spitste haar oortjes vrolijk. Valerie lachte dus alles was oke, gretig hapte ze in de appel en slikte het door. Nu wachtte Flair maar af. Vrolijk luisterde ze naar Winnie en Jordy en keek naar ze. Zij keken ook naar haar en Flair hinnikte zacht. Ze vroeg zich af wanneer ze konden rijden. Oke, het was gisteren naar maar dat kwam nog wel. Vragend keek ze Valerie aan.

Valerie stond op uit het zand, en schudde al het zand van haar kont. Ze liet Flair naar zich toe lopen. Flair zweeten en ze zette haar vast aan het hek. Ze liep naar de garage en kwam terug met de tuinslang, om Flair af te spoelen.'' Weez maar niet bang meisje, het is niks engs en ik weet wat ik doe.'' Zei ze met haar vertrouwde stem. Valerie draaide de kraan zo, dat er maar een klein straaltje uit de slang kwam. Ze spoot eerst voorzichtig de benen af van Flair en daarna de rest van haar lichaam, behalve haar hoofd. Ze draaide de kraan weer uit, en liep weer de Garage in. Dit keer kwam ze terug met een zweet deken. Een Lila. Ze deed hem om bij Flair en zette haar in de wei. Het was nog maar 4 uur en de zon scheen lekker. Valerie pakte haar zonnebril en ging in de achtertuin zitten. Ze kon Flair zien uit de tuin.

Whaaaaa er kwam een monster en water! Flair dribbelde even maar besefte dat dit heel normaal was en bleef rustig staan. Het was verkoelend. Flair zuchtte even genietend en schudde haar manen. Na haar benen was haar lijf aan de beurt en Flair zette haar achterbeen op rust. Er kwam een plannetje opdagen en Flair's ogen twinkelden ontdeugend. Het was tegelijkertijd een angst maar Flair moest alles leren en gisteren was het niet eens zo heel erg. Valerie zette een deken op en Flair bekeek zich goedkeurend. Ze hinnikte hard en blij en schudde haar hoofd. De zon scheen en Flair ging in de wei. Valerie ging zonnen. Flair's plan bleef in haar hoofd zitten maar hoe moest ze het nu uitvoeren? Kabaal! Flair schopte tegen de stal deur en begon te bokken. Dat maakte lekker veel kabaal. Valerie kwam kijken en Flair boog met haar rug naar Valerie toe. Nu moest Valerie zelf kijken hoe ze het ging doen.

Valerie deed haar zonnebril af en keek waar het geluid van daan kwam. Uit de stal, natuurlijk. Valerie liep er lachend op af, en had het halster al mee genomen, om Flair in de wei te zetten. Ze deed de stal deur open en Flair boog haar rug naar haar toe. Valerie glimlachte en liep er voorzichtig naar toe. Ze deed het halster om, en maakte het halster touw als een soort teugels. Heel voorichtig stapte ze op de rug van Flair en deed even niks. Toen ze merkte dat alles goed ging, pakte ze de halstertouw teugels en gaf ze Flair een klopje op haar hals. Ze klikte een keer en stuurde Flair de stal uit. Ze stapte even door het land, toen dat goed ging, stapte Valerie weer af en deed het hek open. Ze leide Flair er uit en stapte bij het huis weer op. Nu stuurde ze Flair het pad af, en stak over, naar het ruiterpad wat verder het bos in liep. Na een tijdje stappen, klikte Valerie nog een keer met haar tong en ze gingen in draf over. Ze drukte haar voorste een beetje naar voor en bewoog mee naar achteren, zodat ze niet zou bonken op Flair's rug.''Meis ik ben heel trots op je.'' Zei Valerie blij.