E se per caso, non potessi rivederti, io so già che farei - morirei [Connor <3]

Dit was zo’n leuke avond geweest. Dit was de leukste avond die ze sinds tijden had gehad – behalve het einde. En dat ze zo lang geen leuke tijd had gehad, en dat het einde van deze avond zo verschrikkelijk was geweest, was allemaal aan één jongen te danken: haar ex-vriendje. De jongen had zich laten zien toen Connor en Olivia lekker hadden staan knuffelen en had Connor geslagen. In de eerste instantie was ze verlamd geweest, daarna had ze geprobeerd de jongen weg te sturen en tussen hem en Connor in te komen staan. Maar dat mocht allemaal niet baten. Dat was niet zo gek ook, Olivia was maar een klein meisje en sowieso beiden jongens waren groter dan haar – hoe had ze ooit één van hen tegen moeten houden? Op het juiste moment was Monica tussen beiden gesprongen. Nog nooit was Olivia zo blij geweest om haar nicht te zien, die eventjes de boel kwam redden. Haar ex-vriendje had Monica een “manwijf” genoemd. Op het moment dat Olivia toen wilde ingrijpen, had Monica hem al een knal verkocht. Gelukkig was het daarna allemaal vrij snel gegaan: ze was haar jas gaan halen met Mikayla en daarna terug naar de taxi gelopen. In de taxi had ze lieve dingen tegen Connor gezegd en hem heel veel kusjes gegeven op de plek waar hij was geraakt. Hopelijk was hij niet boos op haar.

De taxi stopte. Olivia maakte haar tasje open en gaf de chauffeur een briefje van twintig pond. “Hou de rest maar…” zei ze stoer. De chauffeur deed echter het kinderslot niet er van af. “Het is dertig pond…” “O” zei Olivia toen en haar wangen werden wat rood. Ze viste nog een briefje van tien uit haar tasje en toen de chauffeur de deur van het slot haalde, stapte Olivia uit. Ze wachtte eventjes toen Connor was uitgestapt en pakte toen zijn hand. “Mijn huis is daar” zei Olivia liefjes en liep samen met hem naar haar huis. De lichten waren uit – haar ouders (nou ja, haar moeder en stiefvader…maar haar stiefvader zag ze meer als haar eigen vader dan haar biologische vader, dus ja) waren nog steeds op huwelijksreis. Olivia was zo blij voor haar moeder en beantwoordde dagelijks de vele appjes met foto’s daarbij. Toch was het wel redelijk stil in huis. Uit haar tasje viste Olivia de sleutel en stak hem in het slot. Voorzichtig maakte ze de deur open.

Ze liep door haar huis naar de woonkamer en klikte het licht aan. De woonkamer was knus ingericht. Het was redelijk modern, maar je kon duidelijk zien dat er een familie woonde die echt van leven hield. Er stonden een paar boekenkasten vol met boeken, op de tafel lagen tijdschriften en het was er gewoon gezellig ingericht. Olivia glimlachte wat onzeker naar Connor. “Welkom in huize Olivia, als is het maar tijdelijk…mijn moeder en stiefvader zijn op huwelijksreis” legde ze uit. Weer pakte Olivia zijn hand en bracht hem naar de keuken, waar een grote houten tafel stond, met daar stoelen bij aangeschoven. Ze parkeerde hem op een van de stoelen en begon toen aan haar zuster Olivia praktijken. Snel liep ze naar de koelkast en haalde uit het vriesvak een zak met ijsklontjes. Vervolgens viste ze ergens een schone handdoek vandaan en legde de zak met ijsklontjes in de handdoek. Deze bond ze bij elkaar. “Dokter Olivia is klaar om u te behandelen” zei ze grinnikend.

Olivia ging bij Connor op schoot zitten – niet omdat er niet genoeg stoelen waren, maar omdat ze dat leuk vond – en kwam wat overeind. Voorzichtig legde ze het ijs tegen de plek waar hij was geslagen door haar ex-vriendje. Met haar vrije hand aaide ze zachtjes over zijn wang. “Het spijt me zo erg, Connor…” fluisterde Olivia en keek naar beneden “Ik had geen idee dat hij er vanavond ook zou zijn en dat hij dit überhaupt zou doen.” Ze slikte en keek hem aan. “Dat is mijn ex…” voegde ze er toen nog zachtjes aan toe “We zijn nu al sinds maart uit elkaar…en dit was de eerste avond sinds een lange tijd dat ik weer eens uitging. Ik weet niet waarom hij je sloeg, maar als het om mij is, begrijp ik dat niet…ik begrijp hem gewoon niet.” Voorzichtig tilde ze de zak met ijs op en bekeek de plek waar hij geslagen was, haar vinger ging zachtjes over de plek. “Misschien komt er een blauwe plek” stelde dokter Olivia als diagnose vast. Al moest Olivia nooit een dokter worden, want ze was bang voor naalden.

Maar goed, terug naar de realiteit. “Het spijt me gewoon zo erg, Connor, we hadden het zo leuk…en dan verpest dit weer onze avond” Ze keek hem aan, terwijl er een traantje over haar wang naar beneden rolde. “Ik hoop dat het niet teveel pijn doet en dat je me echt nog wel hierna wilt zien…ik beloof dat dit de eerste en laatste keer is dat er zoiets gebeurd, want dit verdien je echt niet. Je bent zo lief en nu heb ik het gevoel dat ik je problemen geef…” Nog een traan rolde naar beneden, ze kon er niets aan doen. Goddamnit Olivia, houd je nou eens groot!

Het was allemaal ineens zo snel gegaan. Het ene moment had hij nog een knal ontvangen op zijn oogkas, het andere moment was Monica ineens tussen de twee gesprongen en had zij op haar beurt de jongen een klap verkocht. Connor had nog in willen grijpen, voor het geval die achterlijke van plan was om Monica terug te pakken, maar hij stond met beide kaken strak op elkaar best wel pijn te lijden. En het was ook nog eens dat een grote, brede man hem mee naar een andere kant op trok, dus vandaar dat de bruinharige jongen maar even niets deed. Toen Monica had gevraagd of het met hem ging haalde hij wat nonchalant zijn schouders op, ‘depte’ met zijn hand nog wat op zijn oog en keek toen opzij, richting Olivia. Dat was waar ook. Shit. Misschien had hij haar nu een heel trauma aangesmeerd? Dat zou hij straks dan nog even goed moeten maken. Of een andere keer, misschien met een etentje of zo, of iets anders wat leuk was om samen te doen?
Terwijl Olivia met iemand anders was meegegaan had Monica haar arm door de zijne heengehaald en waren ze samen richting de uitgang gelopen, naar de taxi. Daar had Connor Monica’s verhaal aangehoord en had haar toen duidelijk gemaakt dat dit incident en de ex die het had veroorzaakt hem ook niet op andere gedachten ging brengen. Ook had hij haar nog bedankt, voordat hij nog een andere knal had kunnen verwachten. Want pfoe, daar was hij haar toch echt wel dankbaar voor hoor.
 
Terwijl ze in de taxi hadden gezeten had had Olivia allerlei lieve dingetjes tegen hem gezegd waardoor hij niet meer aan de pijn dacht en ook nog eens had moeten glimlachen of giechelen, plus, het feit dat ze hem kusjes had gegeven op de plek die pijn deed had hem helemaal opgefleurd. Olivia was lief. Veels te lief voor de wereld, als je het aan hem vroeg.
Toen ze waren aangekomen had Connor nog wat geld uit zijn broekzak willen pakken, maar de brunette was hem voor geweest. Ook had hij moeite gehad met het inhouden van zijn lach toen ze te weinig geld had gegeven. Smooth, Olivia, smooth.
Hand in hand waren ze richting haar huis gelopen en had Olivia de deur geopend met haar huissleutel. Met opgetrokken wenkbrauwen bekeek hij het huis vanuit de binnenkant, wat erg leuk was ingericht en wel een gezellige sfeer overbracht. Leuk leuk. “Welkom in huize Olivia, als is het maar tijdelijk…mijn moeder en stiefvader zijn op huwelijksreis” Liefjes glimlachte Connor naar haar en liet zichzelf verder het huis door begeleiden, totdat ze bij de keuken waren aangekomen en hij zich liet neerzetten op een van de stoelen. Terwijl Olivia weg was gegaan had Connor rustig rondgekeken en het viel hem op wat voor een fijne sfeer het huis wel niet overgaf. Maar voor hij het wist was ze alweer terug, want het had echt niet lang geduurd. “Dokter Olivia is klaar om u te behandelen” Zachtjes lachte hij en legde hij zijn ene hand op haar bovenbeen toen ze op zijn schoot kwam zitten, terwijl hij zijn andere arm achter haar rug langs liet gaan en zijn andere hand zo op de zijkant van haar bovenbeen liet rusten. Nadat ze het ijs tegen zijn oog had aangelegd liet hij voorzichtig een zucht ontsnappen, deels van de schrik van hoe koud het wel niet was, deels van de pijn dat het deed. “Ik kan me geen betere dokter wensen, toch?” Had hij nog even lachend opgemerkt, voordat Olivia haar excuus begon aan te bieden.
“Misschien komt er een blauwe plek” Veranderde ze ineens van onderwerp, nadat ze het ijs even omhoog had gehaald en met haar vinger over de plek was gegaan, die al wat minder gevoelig leek te worden. “Ach, ik heb het ervoor over.” Connor haalde zijn schouders even op en wierp haar kort een glimlach toe. Maar voordat hij nog terug kon komen op haar excuus en dat het hem niet uitmaakte, dat ze dat ook niet kon weten en dat het niet haar fout was, begon ze opnieuw.
Deze keer kwamen er ook nog wat tranen bij kijken, waardoor hij van binnen ook een gebroken gevoel kreeg en zijn mondhoeken dan ook neutraal bleven staan. “Hey, niet huilen baby..” Met zijn vinger veegde hij de traantjes weg die naar beneden waren gekomen. Connor sloeg zijn armen nu om haar heen, drukte haar zo ook wat dichter tegen hem aan en sloot even zijn ogen. “Het is niet jouw schuld lieverd, jij wist het ook niet en je had er ook niets aan kunnen doen. En, ook al had hij dat misschien gehoopt, door dit ben ik je echt niet minder lief en leuk en alles gaan vinden, want we hadden het zo leuk samen, toch?” Connor drukte zijn lippen eens op haar slaap, terwijl hij haar nog steeds kroelde. “Misschien.. Kunnen we voor de rest van de avond even vergeten dat dat is gebeurd?” Het was raar, dat nu hij Olivia zo aan het geruststellen was, hij ineens geen pijn meer voelde. “Nadat je misschien een paracetamol met water voor me hebt gehaald? Want ik voel me nu wel een beetje duizelig, samen met wat hoofdpijn.” Hij grinnikte wat, om haar gerust te stellen dat het voor de rest niet veel voorstelde. Waarschijnlijk had hij morgen wel een blauw oog, maar weet je, voor Olivia had hij dat wel over.

Olivia had het niet kunnen laten – ze was gaan huilen. Het meisje was best wel expressief, dus ze liet het snel zien als ze verdrietig was. Ergens schaamde zich ervoor, aan de andere kant wilde ze ook niet dat Connor dacht dat het haar helemaal niets deed. Goed, ze was gewoon erg snel emotioneel en dat mocht Connor best weten. Gelukkig reageerde hij er niet vervelend op. Olivia luisterde naar zijn lieve woorden en knikte toen hij vroeg of ze het samen leuk hadden gehad. “Heel erg leuk” piepte ze zachtjes “Daarom vind ik het zo vervelend dat het op deze manier geëindigd is.” Ze voelde hoe Connor zijn lippen op haar slaap drukte en tevreden glimlachte Olivia. Ze huilde niet meer, het was nergens voor nodig, want Connor vond haar nog steeds lief. En dat vond ze het belangrijkste. “Misschien…kunnen we voor de rest van de avond even vergeten dat dat is gebeurd? Nadat je misschien een paracetamol met water voor me hebt gehaald? Want ik voel me nu wel een beetje duizelig, samen met wat hoofdpijn.” Meteen ontstond er een bezorgde blik in ogen en sprong ze. “Ja, natuurlijk!” zei ze vastbesloten “Zuster Olivia is al onderweg.”

Terwijl ze een doosje met paracetamol en een glas water tevoorschijn toverde, kreeg Olivia nog een leuk ideetje. In de kast vond ze nog wat brownies die ze gisteren had gebakken, die kon ze nu mooi met Connor delen! Ze wist namelijk niet hoe het met hem zat, maar Olivia had honger als een paard. Blij haalde ze het uit de koelkast. Het was wel een beetje koud, maar het zou snel genoeg weer opgewarmd zijn. Blij liep ze bijna huppelend terug naar Connor. Ze plofte voorzichtig weer op Connor zijn schoot neer. Behulpzaam drukte ze twee keer een paracetamol uit de strip en gaf het aan de jongen, samen met het glas water. “Alsjeblieft” zei ze liefjes en drukte heel zachtjes en lief een kusje op zijn zere plek. Arme jongen. Olivia moest maar heel erg goed voor hem zorgen, want dat had hij wel verdiend. Daarom sloeg ze eventjes haar armen om hem heen, terwijl ze wachtte tot hij de paracetamol had ingenomen, en drukte nog een paar keer achter elkaar heel zachtjes en lief een kusje op zijn zere plek, op dezelfde manier als dat ze in de taxi had gedaan.

Ze veerde wat overeind en keek Connor enthousiast. “Kijk baby, wat ik in de koelkast vond!” zei Olivia met stralende oogjes en draaide zich eventjes om, zodat ze de doos kon pakken. Ze draaide zich weer terug en opende de doos. “Kijk! Gisteren had ik brownies gemaakt, maar het was heel erg veel, dus ik kon het niet allemaal op…” Zachtjes prikte ze in haar buik en trok een pruillipje. “Maar iets in mijn onderbewustzijn vertelde mij al dat jij langs zou komen, dus ik dacht: ik maak extra veel” zei ze toen met een serieus gezicht en liet speels haar wenkbrauwen op en neer gaan. Toen giechelde ze zachtjes en brak een stukje van de brownie. Ze hield het voor Connor zijn mond en beet zachtjes op haar liep, benieuwd of hij het lekker zou vinden. Toen hij het in zijn mond had, stuiterde Olivia bijna heen en weer, want wat nou als hij het niet lekker zou vinden? O my God! Dat zou het grootste drama zijn wat er bestond, want Olivia vond het zo leuk om te bakken en dan zou het betekenen dat ze geen lekkere dingen maakten. En wat moest de wereld nou zonder lekkere dingen?

Terwijl ook zij van de brownie snoepte, legde ze haar hoofd op zijn schouder en sloot haar ogen. Mmm, dit was leven. Een lekkere brownie, lieve Connor en knuffels. “Weet je” zei Olivia toen opeens “Ik vind het zo fijn als jij mij knuffelt. Want jij bent zo groot en breed en sterk, en dan voel ik me zo fijn en veilig en dat maakt me blij.” De wangen van Olivia werden eventjes rood toen ze dat zei. Ja, dit was flirten op de Olivia manier. Een beetje sukkelig, maar wel lief en gemeend. “Trouwens, als je wilt mag je wel hier blijven vannacht hoor. Ik kan wel een shirt en alles voor je fixen…en mijn bed is groot genoeg. Alleen ik wil nog niet…ja, dingensen.” Ze kwam iets overeind, haar wenkbrauwen stonden nogal bezorgd. “Niet dat ik dat nooit wil, maar nu nog niet. Maar ooit wel. Als jij dat ook wilt. Niet dat ik niet denk je niet wilt, maar stel dat. En ik wil ook niet dat je denkt dat ik je in bed wil praten ofzo hoor, dus je mag ook op de bank, maar ik dacht het is wel gezellig, maar ik wil ook weer niet dat je verkeerde dingen gaat denken en…ja.” Haar hoofd werd nu helemaal rood en sloeg eventjes haar handen voor haar gezicht. “Ik ben ook echt een sukkel” giechelde ze zachtjes en keek een beetje beschamend Connor aan. “Wil je eerst mijn kamer zien anders? We kunnen de brownies meenemen?”

Dat er nog zulke mensen zoals Olivia op de wereld bestonden had hij altijd maar treurig ingezien, maar dit meisje had alles veranderd. Als iedereen op de wereld slechts vijf procent van haar persoonlijkheid kon hebben, zouden alle oorlogen waarschijnlijk meteen beëindigd worden en zou iedereen elkaar helpen. Olivia was gewoon zo aardig, zo lief, zo behulpzaam, zo leuk. Dat was waarschijnlijk ook de reden dat hij zelf van binnen een beetje was ingestort toen hij haar had zien huilen. Het liefste had hij haar helemaal doodgeknuffeld, maar, misschien was dat nu niet de juiste tijd.
“Lieverd, het komt allemaal goed. De avond is trouwens ook nog niet voorbij.” Met een kleine grijns keek hij haar aan terwijl zijn handpalm over de zijkant van haar gezicht streek en hij haar lekker dicht tegen zich aan had. Liv die huilde was een echte no-go en hij hoopte maar dat hij het niet vaak zou moeten zien, want binnen de kortste keren zou hij van binnen ook helemaal kapot gaan.
Haast nog voordat hij zijn vraag had af kunnen maken was de kleine stuiterbal alweer opgestaan, meteen paraat om te doen wat hij vroeg. Connor wierp haar dan ook een lieve glimlach toe, terwijl hij maar weer eens besefte hoe lief ze wel niet was. Het was met geen pen te beschrijven.
 
Olivia bleef niet lang weg. Gelukkig maar, want het was best wel stil zonder haar hoor. En kouder, want dan had hij niemand op zijn schoot zitten. Hij nam de paracetamol en het water aan, om daarna nog even zachtjes te giechelen toen ze hem een kusje gaf op zijn pijnlijke plek en de pillen zo achterover slokte. Gelukkig had ze haar armen om hem heen geslagen, want dat was eerlijk wel een van de fijnste gevoelens die de jongen in zijn hele leven gekend had. Nadat ze hem nog wat kusjes had gegeven op de plek drukte hij dan ook heel snel en lief een kusje op haar mond. Om het af te maken, je weet wel.
Oh. My. God. BROWNIES. Brownies waren hemels. Olivia en brownies. Nou, die combinatie zou dan al wel weer helemaal hemels zijn. Want op het moment dat je dacht dat je het lekkerste had gevonden ooit moest Olivia het weer overtreffen. Zo ook haar soesjes, want geef toe, daar kon je gewoon bij wegkwijnen. “Ja..? Dan is het wel heel erg voorbestemd, of niet soms?” Zachtjes lachte Connor wat nadat hij haar een snelle knipoog had toegeworpen. Toen ze een stukje voor zijn mond hield nam hij niet eens de moeite om het stukje zelf aan te pakken, maar at hij in plaats daarvan gewoon uit haar handen, waarna hij stiekem wel moest glimlachen. Die glimlach werd alleen maar breder toen de lekkere smaak zich in zijn mond herkenbaar maakte en hij tevreden een ‘mmm’ geluidje liet horen.
“Dit is zó lekker.” Sprak hij vol overtuiging, terwijl hij met zijn hoofd knikte. “Ooooh mag ik misschien een keer erbij zijn als je aan het bakken bent? Want je doet het zo lekker en wauw.” Zijn zusje zou het waarschijnlijk ook he-le-maal te gek vinden, dus misschien kon hij dan zien hoe Olivia het deed en het daarna met kleine Avery proberen?
 
“Weet je” Connor keek op bij het horen van haar stem en trok zijn wenkbrauwen lichtjes omhoog. “Ik vind het zo fijn als jij mij knuffelt. Want jij bent zo groot en breed en sterk, en dan voel ik me zo fijn en veilig en dat maakt me blij.” Er ontstond een glimlach op zijn gelaat waarbij aan iedere kant van zijn wangen kuiltjes verschenen. Meende ze dat echt? Oh wauw. Dat was misschien wel het liefste en leukste wat iemand ooit tegen hem had gezegd. “Nou, dan vind je het vast niet erg als ik je knuffel. Heb ik meteen een goed excuus.” Connor legde zijn armen dan ook anders, rondom haar middel, en deed net zo of hij haar de dikste knuffel ever gaf.
“Trouwens, als je wilt mag je wel hier blijven vannacht hoor. Ik kan wel een shirt en alles voor je fixen…en mijn bed is groot genoeg. Alleen ik wil nog niet…ja, dingensen.” Dingens– Oh. Ja. Hij snapte al wat ze daarmee bedoelde. Maar dacht ze echt dat hij daarop uit was? Lachend schudde hij zijn hoofd, maar voordat hij haar gerust kon stellen was Olivia zelf alweer aan het woord. “Niet dat ik dat nooit wil, maar nu nog niet. Maar ooit wel. Als jij dat ook wilt. Niet dat ik niet denk je niet wilt, maar stel dat. En ik wil ook niet dat je denkt dat ik je in bed wil praten ofzo hoor, dus je mag ook op de bank, maar ik dacht het is wel gezellig, maar ik wil ook weer niet dat je verkeerde dingen gaat denken en…ja.” Liv, calm your titties, oh my God. Ze hadden elkaar pas net ontmoet? Alhoewel, hij snapte het ergens wel hoor. Tegenwoordig wist je het maar nooit. Gelukkig voor haar zat ze dan niet met de verkeerde. “Ik ben ook echt een sukkel” Zachtjes lachte hij, maar schudde tegelijkertijd ook zijn hoofd. “Nie-hiet. Of misschien toch wel. Maar dan wel een lieve sukkel.” Ja. Dat had hij mooi maar even besloten. “En nee, tuurlijk wil ik dat ook niet meteen. En.. ja. Misschien moet ik jouw maar gewoon beschermen in bed voor alle enge monsters?” Plagend haalde Connor zijn wenkbrauwen eens wat op. Ah nee, straks ging ze nog echt denken dat er monsters zaten in slaapkamers.
 
“Wil je eerst mijn kamer zien anders? We kunnen de brownies meenemen?” Die vraag was de oorzaak geweest dat hij nu achter Olivia aan het huis werd rondgeleid. Of nou ja, gewoon, welke kant hij op moest gaan. Connor had de brownies meegenomen en had nogal moeite met de dwang te weerstaan om niet alles in een keer op te eten, vooral omdat het zo dichtbij hem was nu en ja.
“Oooh het ziet er hier zo knus en leuk uit.” Sprak hij, terwijl zijn ogen de omgeving nog even scanden. Het was een echte Olivia-kamer hoor. Echt iets wat hij bij haar had kunnen verwachten. De velen kussens op haar bed gaven ook echt een comfy sfeer en ja, Connor vond het hartstikke leuk. Misschien kon ze ooit eens een kamer in zijn huis inrichten? Dan had hij wat meer smaken, in plaats van alles eentonig zoals het nu was.
Een kleine grijns speelde rondom zijn lippen toen hij ineens een klein ideetje kreeg. De brownies zette hij op het hogere kastje van Olivia, waarna hij even naar haar keek om er zeker van te zijn dat ze hem niet recht aankeek, maar de andere kant op. Hij zette wat snellere stappen, sloeg zijn armen om haar heen en liet zich toen, samen met haar, neerploffen op haar bed. Daar begon hij haar wel duizenden kusjes te geven, beginnend bij haar armen, zo naar haar sleutelbeen, nek en als laatste haar gezicht natuurlijk. Hij eindigde met een wat langere kus op haar mond en trok zijn hoofd met een brede glimlach weg. “Jij bent lief.” Sprak hij en kon het niet laten om haar even te kietelen, door haar in haar zij te porren.
Connor begon wat verdwaalde haren, mede doordat ze het bed opgetrokken was, uit haar gezicht te wrijven en kon het niet laten om alweer zijn lippen op de hare te drukken, al was het deze keer ook weer langer dan daarvoor.
“En nu wil ik kroelen.” Sprak Connor, terwijl hij even een fake ‘:c’ gezichtje trok. Zonder pardon sloeg hij zijn armen om haar heen, zijn handen die hij plaatste onder haar haren en drukte hij haar lekker dicht tegen zich aan. Haar geur was hemels, echt een geur die je bij haar zou verwachten en hmm.. hij zou het ook niet kunnen beschrijven.
Nou, zo zou hij het wel uren volhouden hoor. Hij was helemaal gelukkig.

Het was maar goed dat Connor er mee in gestemd had om naar haar kamer te gaan, Olivia had er namelijk weer eens voor gezorgd dat het gesprek een nogal ongemakkelijke wending had genomen. Maar goed, ze verwachtte al een beetje dat hij haar zou kennen en dat ze het allemaal niet zo bedoelde. Olivia was echt niet het type meisje dat na één avondje al met iemand naar bed zou gaan en, als ze Connor al een beetje kende, hij ook niet. De reden dat ze hem had uitgenodigd om te blijven was simpel: ze vond het fijn om in zijn aanwezigheid te zijn. Connor liet haar heel erg veel dingen tegelijk voelen, dingen die ze een lange tijd, of misschien eigenlijk wel nooit, gevoeld had. Dat ze zich niet hoefde te schamen voor wie ze was, dat ze mooi was en dat hij geïnteresseerd in haar was, en niet alleen in haar uiterlijk, maar ook in de dingen die ze deed en in haar familie. En Olivia was een vrij naïef persoon, maar daarom had ze hem uitgenodigd om te blijven. Want als hij nu weg zou gaan, dan zou het huis sowieso heel erg leeg en alleen aanvoelen. En daar zou niemand blij van worden, toch?

Olivia had Connor en, prais the Lord, de brownies meegenomen naar haar kamer. Gelukkig vond Connor haar kamer mooi, want…ja, een kamer was natuurlijk best wel persoonlijk. Ze hield hem wel altijd netjes. Behalve in het weekend, dan leek het altijd net een zwijnenstal. “Ja, het is best wel leuk hè?” besefte Olivia toen ook op dat moment en draaide zich eventjes weg van Connor. Dat had ze beter niet kunnen doen, want nadat ze zich had weggedraaid, was hij op haar afgelopen, had haar beet gepakt en met een zacht gilletje van Olivia waren ze op het bed gevallen. Tijd om zich te oriënteren had ze niet, want al gauw hing Connor over haar heen en begon haar overal kusjes te geven, beginnend bij haar armen. Af en toe moest Olivia zachtjes giechelen, want zijn lippen kietelde op haar huid. Uiteindelijk was hij uitgekomen bij haar lippen en toen ze de zijne op de hare voelde, sloot ze haar ogen en sloeg haar armen eventjes om zijn nek, terwijl ze helemaal op ging in de kus, al kon ze het niet laten om ook tijdens de kus af en toe te glimlachen.

Veel te snel was de kus over en keek Olivia hem weer met haar puppy oogjes aan. “Ik vind jou ook heel lief” fluisterde ze zachtjes. En toen…toen deed hij iets heel gemeens. Hij kietelde haar in haar zij door middel van prikken. Zachtjes begon Olivia te giechelen, wat veranderde in lachen. “Neeeeeee, Connor, stop alsjeblieft!” giechelde het meisje, terwijl haar beentjes eventjes in de lucht spartelde en ze naar haar buik greep. “Neeeheeeeeee” lachte ze, deed haar handen voor haar gezicht en probeerde zich van hem weg te draaien. Het bleef slechts bij proberen, want wilde ze zich echt van hem wegdraaien? No way. Daarom haalde ze voorzichtig haar handen weg en keek ze hem weer aan. Hij kwam weer dichter naar haar toe en nogmaals beantwoordde Olivia liefdevol zijn kus, legde haar arm op zijn wang en streek liefjes met haar duim over zijn wang. Toen gleed ze zachtjes met haar hand naar zijn nek, waar ze wederom met haar duim over zijn huid streek. De kus duurde iets langer dan de vorige, en Connor ging met haar knuffelen…gewoon, omdat hij dat wilde, iets wat Olivia helemaal niet erg vond.

Nu ze op haar bed lagen, kon Olivia nog meer optimaal genieten van zijn knuffels. Daarom kroop ze nog dichter tegen hem aan, zodat haar hele lichaam nu tegen het zijne lag en dook lekker diep weg in zijn armen. Mmmm. Ze blijf bij haar woorden: Connor was de beste knuffelaar van de wereld. Wat haar betreft konden ze hier de hele avond blijven liggen. “Pssst” fluisterde Olivia toen zachtjes en haar hoofd kwam iets omhoog “Ik denk…nee, ik weet wel zeker dat ik jou een leuke jongen vind…” Lief en zachtjes drukte ze een kusje op zijn kaak en kwam toen ietsjes omhoog, zodat haar gezicht een beetje bij zijn gezicht lag. Haar arm gleed omhoog, naar zijn wang, en met haar nagels gleed ze zachtjes over de huid van zijn wang. Monica had nepnagels bij haar gezet – geen lelijke, hele lange, maar mooie witte – en Olivia kreeg altijd kippenvel als ze dat over haar eigen huid deed. Het voelde heel prettig aan, omdat ze niet hard en scherp waren, maar lekker zacht. Het waren gelnagels.

Na een tijdje stopte ze, want ze kreeg een lamme arm (ghehehe), en ging ze weer lekker tegen Connor aan liggen, weer helemaal verstopt in zijn armen. Olivia opende een oog en vanaf het punt waar ze lagen, konden ze precies kijken naar de foto’s die aan haar muur hingen. Haar arm kwam iets omhoog en wees naar de foto’s. “Kijk…dat is mijn familie en mijn vrienden” vertelde Olivia “Ik kom uit een dorpje in Italië, dat is die foto.” Ze wees naar een foto waarop een typisch Italiaans dorpje te zien was, met veel mooie oude huizen en een groot plein. “En dat is mijn moeder en mijn stiefvader! Ze zijn heel lief, ze zijn net getrouwd!” Olivia wees naar een foto van een vrouw die sprekend op Olivia leek, alleen had ze kort, zwart haar in plaats van lang, bruin haar en een vrolijk uitziende man. Haar vinger wees nu naar een selfiefoto, waar Olivia opstond en achter haar ongeveer twintig kinderen die allemaal twee vingers opstaken, als een soort peace sign. “Ik doe een opleiding voor kleuterjuf. Dat is mijn stageklasje…” vertelde Olivia hem en wees toen naar nog een andere foto. “En dat is Monica, die heb je vanavond ook gezien.” Het was een lieve foto, Olivia stond erop, die haar armen om het meisje heen had geslagen, en een stevige zoen op haar wang drukte. Monica deed net alsof ze helemaal platgedrukt werd door Olivia en stak haar tong uit. Hoe oud zou die foto zijn? Monica had haar transitie al gehad – dat was duidelijk, dus de foto kon hooguit twee jaar oud zijn. Dat betekende dat ze daar zestien jaar was. Wat vloog de tijd toch!

Diep, diep van binnen, was Olivia soms best wel onzeker over zichzelf. En dat had deels te maken met haar relatie. Nou ja, haar oude relatie, want die relatie was niet meer levend. Ze had een relatie met een jongen gehad die haar heel erg veel drama in haar leven had bezorgd. Haar vrienden hadden altijd gemeen tegen haar gedaan, maar hij was nooit voor haar opgekomen. Zij mocht haar eigen vriendinnen niet meer zien van hem. Ze mocht helemaal niks van hem, moest alles aan hem vragen en als ze iets deed wat hem niet aan stond, sloeg hij haar of deed hij haar op een andere manier pijn. De relatie was een tijd geleden uitgegaan, en Olivia had een hele tijd gehad om zichzelf weer bij elkaar te rapen. Iets wat veel mensen van haar vonden, was dat haar ogen altijd vrolijk en levendig stonden. In de tijd dat ze een relatie met hem had gehad, waren haar ogen vooral dof en somber geweest. Niet zoals ze ooit geweest waren. En ondanks dat Olivia nu haar eigen keuzes kon maken, vond ze het toch nog altijd eng om dat te doen.

Daarom kwam ze iet wat overeind, steunend op haar onderarm en keek Connor aan. Haar wenkbrauwen stonden bezorgd en ze beet zachtjes op haar onderlip. “Con…” zei ze toen zachtjes en sloeg haar ogen eventjes neer “Ik wil je wat vragen…om advies vragen, eigenlijk. Ik wil heel erg graag mijn haar verven…namelijk de kleur wit. En het is heel mooi, van wat ik op internet zag. Wat vindt jij…denk jij dat jij dat leuk vindt?” Ze hoopte maar dat hij ‘ja’ zou zeggen, dat zou betekenen dat ze haar haren kon verven!

Connor kon het niet laten om zelf te lachen om haar gegiechel door zijn kusjes, die hij overal zette op het gebied van haar armen tot haar hoofd.
“Ik vind jou ook heel lief” Zijn mondhoeken krulden omhoog, maar het zorgde er niet voor dat hij haar als nog niet begon te kietelen, door middel van in haar zij te porren. Ha, daar had hij haar dan mooi maar even. Het gespartel en haar tegenspraak zorgde ervoor dat hij nog meer plezier had dan voorheen en dus ook hardop begon te lachen. Al duurde het niet lang voor hij stopte, want straks ging ze het echt vervelend vinden en nah, dat wilde hij niet.
Knuffelen met haar was hemels. Vooral toen ze nóg dichter tegen hem aankroop en hij voor kort zijn lippen op haar voorhoofd drukte. “Pssst. Ik denk…nee, ik weet wel zeker dat ik jou een leuke jongen vind…” Fluisterde ze zachtjes, waarna Connor een glimlach liet zien waarbij er kleine kuiltjes in zijn wangen verschenen, die steeds groter werd doordat ze hem een kusje op zijn kaak had gegeven.
Het gevoel van haar nagel zorgde ervoor dat hij rillingen over zijn rug kreeg, fijne rillingen wel, want een akelig gevoel gaf haar nagel niet.
Nadat ze stopte met haar nagel ging ze weer lekker dicht tegen hem aanliggen. Lang duurde het niet voordat haar stem zijn aandacht opwekte en hij dus aandachtig naar haar luisterde. Hij volgde haar arm en bekeek zo dus ook de foto’s terwijl hij haar uitleg aanhoorde.
Wait, what? Ging ze nu echt menen dat ze ook uit Italië kwam? Wauw, als je over toeval sprak. Dat het hem niet eerder was opgevallen trouwens. Was wel jammer, maar goed, nu wist hij het tenminste en zij zou even goed van hem niet weten dat hij half Italiaans was. “Kom je ook uit Italië?” Met een kleine twinkeling in zijn ogen keek hij van de foto’s weer terug naar Olivia’s ogen en verscheen er een lieve glimlach. “Sei tutto cio' di cui ho bisogno.” Fluisterde hij terwijl hij haar in haar donkere ogen aankeek en zijn hand over haar arm streek. Het was fijn om met iemand buiten zijn familie om zijn moedertaal te spreken, en dan vooral dat hij haar dan ook lieve woordjes en zinnen kon zeggen.
Verder met de foto’s. Een foto van haar moeder en stiefvader. Je kon het wel zien, dat het haar moeder was, gezien de vrouw op de foto – voor zo ver hij kon zien – echt sprekend op de brunette leek, alleen dan wat ouder en van die bijkomende zaken. Vervolgens kwam de foto met kinderen en Olivia, waarbij ze uitlegde dat dat haar stageklas was voor haar opleiding tot kleuterjuf. “Kleuterjuf vind ik inderdaad ook wel bij jou passen.” Ja, hij zag het Olivia al helemaal doen. Ze was gewoon al zo lief voor hem en hij kon zich dus gewoon helemaal inbeelden hoe ze dat ook bij die kleine kindjes zou doen. En als laatste een foto van haar en Monica, waardoor hij door de pose die de twee hadden genomen voor de foto wel moest lachen, of althans, dat er een glimlach op zijn gelaat verscheen.
 
Toen ze omhoog kwam en zijn naam uitbracht schoten zijn wenkbrauwen vrijwel meteen omhoog. Wat was er..?
De vraag viel veel meer mee dan dat hij had verwacht, waardoor er van opluchting een kleine zucht uit zijn keelgat ontsnapte. Nou, of hij het leuk zou vinden? Hmm. “Ik denk dat ik alles bij jou wel leuk zou vinden.” En nee, dat was – zoals misschien uit zijn uitdrukking te merken was – echt wel gemeend. “Laat je vooral niet tegenhouden door mij. Als jij het mooi vindt moet je het doen; ik zal het waarschijnlijk toch wel leuk vinden.” Voorzichtig had hij even haar hand beetgepakt en streek hij met zijn duim over haar handpalm heen. Hij had haar een blik toegeworpen die verraadde dat hij zijn woorden meende en dat ze moest doen waar ze zin in had, of dat nou was dat ze het zo ging laten of dat ze het ging verven. Alles was voor hem prima.
 
Zonder dat hij er bij na had gedacht ging zijn mond open en hield hij zijn hand voor zijn mond gezien hij moest gapen. Zijn hand gleed daarna even over zijn oog, waarop hij eerder de klap had gekregen, en besefte dat zodra er wat druk op kwam het nog best gevoelig was. Morgen zou hij vast en zeker een nóg mooiere afdruk kunnen zien, als het al niet blauwer kon dan dat het nu al was.
“Vind je het erg als ik ga slapen?” Vroeg hij dan ook maar terwijl zijn ene hand zachtjes over haar rug streek. Of was hij nu echt een partypooper?
Connor was – met tegenzin wel, maar hij was wel echt moe – opgestaan en had haar dus los moeten laten. Nog voordat hij was begonnen met uitkleden keek hij haar weer aan. “Slaap jij aan de kant van de muur? Dan kan ik je vannacht beschermen tegen de monsters.” Bij het woord monsters waren plagend zijn wenkbrauwen een paar keer omhoog en omlaag gegaan en kon hij het niet laten om daarna even zachtjes te lachen.
“Heb je trouwens een shirt wat ik kan lenen of-” Tijdens zijn woorden had hij met zijn vingertoppen de onderkant van zijn shirt beetgepakt en het zo over zijn hoofd heen getrokken. “Moet het maar zo?” Oeps. Misschien was hij haar nu echt aan het teasen, gezien hij niet bepaald een flubberbuik had. Arme Liv. Alhoewel hij het niet met haar te doen had, ghehe.

Het was zo fijn met Connor. Het voelde alsof ze een natuurlijke klik hadden. Olivia had eindelijk het gevoel dat ze zich niet anders voor hoefde te doen dan dat ze was, dat hij haar accepteerde zoals ze was. En dat was het beste gevoel wat iemand haar kon geven, want ondanks dat ze misschien soms zo niet over kwam, was ze best onzeker over zichzelf. Niet zozeer over haar uiterlijk, maar wel over haar eigen kunnen. Vaak dacht Olivia dat ze iets niet kon of dat ze niet goed genoeg was voor iets of iemand. Dat had ze nu voor nog geen seconde gehad. Zo kwam het ook dat Olivia hem best wel snel dingen toevertrouwde. Was dat slim? Olivia vond van wel. Connor had zelf gezegd dat ze elkaar vaker zouden zien en ze geloofde hem. Olivia had zelf ook dat gevoel. Daarom had ze hem dingen over haar familie verteld. En tot haar verrassing ontdekten ze nog iets wat ze gemeen hadden: hij was Italiaans! Ergens had Olivia wel verwacht dat hij niet Engels was, want dat kon je toch wel zien, maar alsnog. Haar adem stokte eventjes toen ze de prachtige woorden uit zijn mond hoorde komen. “Sono così felice che ti ho incontrato” kwam er in rap Italiaans uit haar mond en ze drukte liefdevol haar lippen op de zijne. Een klein kusje stelen. Waarom? Omdat het kon.

Kort na haar korte verhaaltje geeuwde Connor en het was letterlijk het liefste wat ze ooit had gezien. Serieus, haar hartje smolt een beetje hoor. “Vind je het erg als ik ga slapen?” vroeg hij aan haar en met een glimlach schudde Olivia haar hoofd. “Nee, natuurlijk niet, gekkie. Ik denk dat ik zelfs met je mee doe.” Opeens was Connor uit het bed opgestaan. Olivia ging overeind zitten, op haar knieën en trok een pruillipje. Hij ging toch niet op de bank slapen, hè? Al gauw stond er weer een glimlach op haar gezicht. “Nou, er zijn hier heel veel monsters hoor…ik – “ maar veel verder kwam Olivia niet, want hij vroeg haar of ze een t-shirt voor hem had. En op dat moment pakte hij de onderkant van zijn shirt beet en trok hij het over zijn hoofd. En toen ze dat zag, kon Olivia niet ontkennend at haar mond een beetje naar beneden zakte. O. My. Fucking. God. Ze wist dat Connor knap was, maar zo….o my God. Ze voelde hoe haar wangen rood werden en sloeg haar hand even voor haar mond. “Uhm” zocht Olivia eventjes naar woorden en sloeg haar handen eventjes voor haar gezicht “O my God, je bent zo gemeen!” Lachend ging ze achterover liggen en keek naar hem, beet zachtjes op haar onderlip. “Het is ’s avonds wel warm hier hoor…” zei ze met een knipoog en schudde toen haar hoofd “Nee, ik fix wel wat voor je.” Met een hupje kwam ze overeind, liep naar hem toe en drukte liefdevol een kusje op zijn zere plek. Terwijl ze nog een keer achter zich keek, glimlachte ze en verliet de kamer.

Binnen een paar minuten was de cupcake weer terug en stak ze een grijs t shirt naar hem uit. “Het is van mijn stiefvader” legde ze uit “Je moet maar eventjes kijken of je het past, en zo niet…ja, dan zit er niets anders op denk ik.” Alsof ze dat allebei erg zouden vinden. Olivia trok voorzichtig haar eigen kleding uit, en stond nu in haar eigen ondergoed. Ze liep naar haar inloopkast en ging in de deuropening staan, met haar gezicht naar de kleding. “Niet kijken!” deelde ze Connor mee en pakte de sluiting van haar bh beet. Ze maakte de bh los en gooide hem de kast in. Plagend draaide ze alleen haar hoofd een beetje om. “Je keek!” zei ze grinnikend, werkelijk geen flauw idee hebben of dat hij daadwerkelijk had gekeken of niet. Nah, bij Connor zou ze het niet heel erg vinden. Ze wist dat hij niks zou doen wat zij niet wilde. Olivia liep verder haar inloopkast in en trok haar pyjama, bestaande uit een hotpants van joggingstof met cupcakes erop en een wit t-shirt met “sweet dreams, my little cupcake” erop en kwam weer terug de kamer in. Ook pakte ze wat watjes en haalde haar make-up er vakkundig af, ook al was het niet heel erg veel.

Met een lief glimlachje kwam ze de kamer weer in en ging in haar bed liggen, veilig onder de dekens. Ze schoof door naar de muur, want Connor zou haar beschermen vannacht, yes! Maar dan moest hij wel komen. Smekend stak ze haar armen naar hem uit en trappelde eventjes met haar voeten, ze wilde met haar Connor kroelen. “Pleasie?” zei ze toen met haar liefste glimlachje.

Ondanks dat hij vrijwel dagelijks Italiaans aanhoorde was het anders nu Olivia Italiaans tegen hem sprak. Opeens voelde het dat de klik die de twee al hadden nóg sterker werd, of dat ze hem deed herinneren aan zijn herkomst. Daarbij hadden de woorden uit haar mond veel beter geklonken dan van wie hij het ooit had aangehoord, maar zou iedereen dat niet hebben?
Na zijn geeuw werd hij haast overwelfd met een vlag van vermoeidheid, vandaar ook zijn vraag aan haar. Want, als zij nog wakker wilde blijven dan had hij geen andere keus dan haar vergezellen, zo was hij namelijk ook wel. Maar gelukkig stemde ze er mee in om ook te gaan slapen, waardoor hij liefjes naar haar glimlachte. Connor wist namelijk wel dat als ze dat ook niet had gewild ze het wel had gezegd.
Nou, een shirt, gezien het niet echt fijn was om in het shirt te gaan slapen waar hij de hele avond in had doorgebracht en zelfs mee was gaan stappen. Dat zou hij in zijn eigen bed niet eens doen, laat staan in de hare. “Nou, er zijn hier heel veel monsters hoor…ik – “ Ondertussen had hij de onderkant van zijn shirt beetgepakt en het over zijn hoofd uitgetrokken, Olivia die ineens uit het niets stopte en Connor die zijn wenkbrauwen optrok. Was er wat..? Maar lang duurde het niet voordat ze weer reageerde. “Uhm. O my God, je bent zo gemeen!” Wat zachtjes grinnikte hij hoofdschuddend. “Niet! Ik, eh, bedoelde het niet zó?” Bracht hij lachend uit, zijn hand die hij even door zijn haar liet gaan en haar ondertussen aankeek. “Het is ’s avonds wel warm hier hoor…” Connor rolde lachend met zijn ogen en wist zichzelf opnieuw voor een paar seconden geen houding te geven. Zat ze hem nou zomaar te bekijken? Nou ja, niet dat hij haar blamede, want wat had hij eigenlijk nou écht te verbergen..? Als hij naar het strand zou gaan zou hij er precies hetzelfde uit zien, dus ja, fuck logic? Maar, gelukkig ging de kleine cupcake al wat voor hem regelen.
 
Connor had weer plaatsgenomen op haar bed, terwijl hij wachtte op Olivia. Gelukkig duurde het niet lang voordat ze weer in de deuropening stond, samen met een grijs shirt. Zijn mondhoeken krulden omhoog bij het weerzien en hij stond vrijwel meteen van het bed op om het vervolgens van haar aan te pakken. Hij hield het even open en knikte. “Ik denk wel dat dit moet passen en anders.. Ja, dan is het maar pech?” Want hij nam aan dat ze niet iets groters zou hebben, want dan zou ze dat in de eerste instantie heus wel hebben gepakt. Niet dat de omvang van de buik echt een probleem zou worden, want zijn grootste probleem waren altijd de mouwen. Maar, eens zien of dat in dit geval ook zo was.
Connor stak zijn armen en hoofd door de gaten van het shirt en bewoog zijn armen eens. “Jouw stiefvader is zeker niet erg gespierd..?” Grapte hij, ook al zat er ergens misschien wel een kern van waarheid in, maar hey, dat zou zij anders ook allang weten. Vandaar dat de bruinharige jongen het shirt weer over zijn hoofd uittrok. Nou ja, het moest dan maar zo? “Ik weet niet of je er problemen mee hebt dat het zo wordt?” Vast niet, maar je wist immers maar nooit.
Nadat hij weer plaats had genomen op het bed was Olivia haarzelf ook aan het omkleden, en het was dat ze tegen hem praatte, anders had hij het haast niet eens opgemerkt. “Niet kijken!” Maar maar.. Nu deed hij het juist! Wist ze zelf niet wat voor straf het trouwens was dat hij niet mocht kijken? Daarbij, nu had hij het toch al gezien.. Maar, omdat zij het was wendde hij zijn blik weer eventjes af.
Was het Liv niet die ervoor zorgde dat hij wéér keek, ondanks dat ze hem nog eens had verteld dat hij had gekeken! Alhoewel, misschien was het maar goed ook dat hij dat had gedaan. Al had hij niet erg veel gezien hoor. “Ja door jou!” Jammerde hij wat terug, waarna hij besefte dat hij nu alweer té lang had gekeken.
Niet dat hij veel had kunnen zien in het algemeen; de eerste keer had ze alleen in haar ondergoed gestaan en de laatste keer had hij alleen haar rug bloot gezien. Voor de rest niets.. En hij vond het totaal niet erg, ghehe.
 
Gelukkig duurde het niet lang voordat de brunette weer bij hem was, ditmaal in bed. Maar terwijl hij nog op de rand van het bed zat, dus bovenop de dekens, zocht Olivia meteen haar plaats onder de dekens. Met een glimlachje keek hij toe hoe ze ging liggen en wachtte zijn beurt af, gezien hij eerst zeker ervan wilde zijn dat zij haar goede plekje had gevonden.
Ze had haar armen naar hem uitgestoken en trappelde met haar voetjes, gevolgd door de woorden: “Pleasie?” Hij kon er niets aan doen dat door één woordje zijn hartje compleet smolt.
Vandaar dat hij ook maar plaats nam onder de dekens en als het ware in haar armen viel. Zijn armen sloeg hij dan ook razendsnel om haar heen, terwijl hij voorzichtig met zijn bovenlichaam schuin bovenop haar lag. Hij leunde niet met al zijn gewicht, daar zorgde hij wel voor, want dat zou zielig zijn voor haar. Zijn lippen plaatste hij snel een aantal keren op haar gezicht en terwijl hij dat deed kon hij niet stoppen met grinniken. Na een tijdje had hij zijn hoofd stil tegen haar nek aan gelegd en had hij genoten van hoe hij met Olivia lag te kroelen in combinatie met een stilte. Geen ongemakkelijke stilte zoals die normaal waren, maar een stilte waarin hij kon beseffen wat voor diamant hij wel niet had gevonden en waarvan hij zeker was dat hij die zou moeten bewaren en beschermen tegen alles, kostte wat het kost.
Terwijl hij haar nog steeds in zijn armen had gesloten en haar geur bij iedere ademhaling binnen snoof voelde hij hoe zijn oogleden steeds zwaarder begonnen te worden. Connor kon er dan ook niets aan doen dat ze opeens zó zwaar werden dat hij ze niet meer open kon houden en ze dus sloot. Nog zonder verder een woord uit te kunnen brengen – want het was allemaal te snel gegaan, waardoor hij haar niet eens welterusten had kunnen zeggen – raakte hij in een slaap. Een fijne slaap, waarin niet alleen hij veilig was, maar hij ook zeker was dat zijn Olivia dat ook was.