Gehuld in een dikke beige winterjas, witte wollen sjaal en skinny jeans wandelde ze het bos door. De laatste zonnestralen weerkaatsten op het groene bladerdek en de miezerige blaadjes werden voor een laatste keer meegevoerd door een ijzige noordenwind. Kleine kiezelsteentjes zuchtten onder haar voeten en een glimlach sierde haar gezicht. Het was voor de tijd van het jaar prachtig weer en de temperaturen waren eindelijk nog eens de hoogte in gegaan. Rond deze tijd zou je normaal gezien niet kunnen buitenkomen, maar Ciara vond dat het hoogtijd was om nog eens de buitenlucht op te snuiven. Met haar rechterhand streek ze een paar blonde lokken achter haar oren, terwijl ze haar weg door het bos vervolgde. Ze moest er bijna zijn. Met haar amandelbruine ogen scande ze de omgeving af op zoek naar de open plek dat ze ooit eens had ontdekt. Bij het zien van een ietwat grotere spar sprong ze haast een gat in de lucht. Haar passen leken als vanzelf te vergrootten en op één, twee drie stond ze recht voor een prachtig, gigantisch meer. De ondergaande zon gaf haar mooiste kleuren weer op het water en de sfeer die hier rondhing was werkelijk prachtig. Diep inhalerend nam Ciara alle geuren in zich op. Breed glimlachend stapte ze op het water af en trok ze als vanzelf haar schoenen uit. Het water was dan wel niet warm, maar een beetje pootjebaden was nooit erg. Met één teen in het water probeerde ze af te leiden of het te verdragen was en na een aantal seconden stond ze met beide voeten het water in. Met haar gsm speelde ze het liedje 'Happy' af terwijl ze als een ballerina over het water sprong. Pirouettes, jambettes, ze kon het allemaal. Tien jaar deed ze het al, en ze had er geen seconde spijt van. Dezer dagen had ze steeds minder tijd om te dansen, maar 's avonds -zoals nu- aarzelde Ciara zeker niet om nog eens wat moves te showen. Bij het geluid van een krakende tak achter haar draaide ze bruusk het hoofd en liet ze haar gsm het water in vallen. In een verwoede poging het ding te redden sprong ze het ijskoude water in en haalde ze hem er al bevend en rillend uit. "Godverdomme", riep ze kwaad uit. Haar haren kleefden tegen haar gezicht en haar make-up was zo goed als verspreid over haar gehele gezicht. "Wie the fuck ben j-" Bij het zien van een grote gedaante in de verte hield ze meteen haar mond. Ze kon hem niet goed zien omdat het zonlicht récht in haar ogen scheen. "Wie je ook bent, je mag me een nieuwe gsm kopen", beet ze de schim achterbaks toe. Al waren de woorden moeilijk verstaanbaar omdat ze bij elke lettergreep haar adem onder controle moest houden door de koude.
Paradigm Shift