Een angstige blik ging rond. Haar blauwe ogen schoten van het een naar het ander. Een blad dwarrelde zachtjes van een boom, maar dat was genoeg voor Amber om zich rot te schrikken.
Ze schoot achteruit en staarde naar het blad. Net lang genoeg om te merken dat iets of iemand haar bekeek. Ze liet een zacht briesje horen, van angst.
Een volgende blik maakte het duidelijker en Amber zette een stap in de richting van het wezen dat haar bekeek. Ze hinnikte zachtjes en een glimlach leek te te verschijnen op haar gezicht. Haar oogjes knipperden en haar nek kwam strak te staan. Abandoned was weer tot leven gekomen!
Ze schoot achteruit en staarde naar het blad. Net lang genoeg om te merken dat iets of iemand haar bekeek. Ze liet een zacht briesje horen, van angst.
Een volgende blik maakte het duidelijker en Amber zette een stap in de richting van het wezen dat haar bekeek. Ze hinnikte zachtjes en een glimlach leek te te verschijnen op haar gezicht. Haar oogjes knipperden en haar nek kwam strak te staan. Abandoned was weer tot leven gekomen!