Working.

Caine was al vroeg opgestaan. Vandaag moest hij voor het eerst werken en hoewel het werken met paarden heel vertrouwd voor hem was was hij toch best wel een beetje zenuwachtig. Hij moest het natuurlijk niet verpesten want dan was hij en zijn baan kwijt en dan zou hij alsnog moeten betalen en deze stal was nogal duurder dan de stal waar no Limit vandaan kwam. Nadat hij gedoucht deed zijn rijbroek met jodphurs aan met daarop een T-shirt. In deze kleding voelde hij zich het fijnst op een manege. Nadat hij gegeten had stapte hij op zijn fiets en reed in de richting van de manege. Heel ver fietsen was het niet, hooguit 7 minuten. Maar met een stevig windje duurde het meestal langer, zoals vandaag. Maar hij was op tijd weggegaan dus hij was meer dan op tijd. Eenmaal bij de stallen melde hij zich bij de kantine. De eerste week moest hij dat elke dag dat hij werkte doen. Waarom wist hij niet, maar het klonk eigenlijk ook wel weer logisch. Nadat hij zich gemeld had liep hij naar de stallen. Het was 10 voor half 7 maar hij begon alvast met stallen mesten. nadat hij zijn paard gedag had gezegd natuurlijk. Hij begon in de gang waar de pony's stonden. Ze waren allemaal verschillend. Er zaten Shetlanders tussen maar ook Welsh pony's, connemara's en natuurlijk ook kruisingen. Sommige pony's snuffelde nieuwsgierig aan hem, andere stonden angstig achterin hun boks en weer andere lieten hem niet eens toe in de stal. Gelukkig wist hij hoe hij hier mee om moest gaan dus na een half uurtje was de helft van de ponystallen gedaan. Hij leegde de kruiwagen op de mesthoop en liep naar voerschuur en bakte de voerkar die al gevuld was met biks. Op elke boks hing een krijtbordje met de naam van het paard en de hoeveelheid voer dat hij moest hebben. Dat vond hij opzich wel handig. Als een paard te veel of te weinig voer kreeg was ook niet helemaal goed en hij kende tot nu toe geen van alle paarden hier. de meeste paarden schopten ongeduldig tegen de boxdeur aan. Op de andere stal was dat ook zo en het verwonderde hem steeds weer dat de boxdeuren het hielde. Het hele stallengebouw mocht wel eens afgebroken worden en opnieuw gebouwd worden, zou bouwvallig was het. Alleen de privestallen waren netjes en goed onderhouden. Hij was blij dat Limit daarin stond in plaats van die oude bende. Maar hier waren alle stallen goed onderhouden en dat was ook veel beter voor de paarden. Toen hij klaar was met voeren ging hij verder met de stallen van de pony's hij had nog iemand anders gezien die bezig was met het uitmesten van de paardenstallen, dat moest zeker die andere stalhulp zijn. Tegen de tijd dat hij klaar was met uitmesten en het gangpad aan had geveegd konden de pony's naar buiten. Hij had opdracht gekregen naar het weer te kijken en zelf te beslissen of het de paddock of de weide zou worden. Vannacht had het flink geregend dus als ze nu op de weide zouden gaan zouden ze de weide helemaal stuk lopen. Het werd dus de paddock. Het nadeel hiervan was wel dat je er veel langer mee bezig was. Als de paarden naar de weide gingen kon hij een lijn spannen dat een pad vormde naar de weide toe, nu moest hij ze handmatig naar de paddock brengen. Er hing een rooster van de drie paddocks van welke paarden het beste bij elkaar konden. er waren 10 pony's waarvan 1 kreupel was en daarom stalrust had, dus drie pony's per paddock. Okidoki, Rocky en Spock in de ene, Lucky, Tootsy en Molly in de andere en Chad, Zoef en Bubbles in de laatste en tevens de grootste. Normaal had Ushi daar nog bij gestaan, maar die was nu kreupel en mocht de paddock niet in. Nu was het tijd voor de klusjes die er te vinden waren op stal. Hij liep regelrecht naar de zadelkamer. Zijn ervaring met beginnende lessers en tuig was dat ze het nooit echt netjes opruimden. En dat was inderdaad zo. Er lagen hoofdstellen op de grond, zadels hinhen verkeerd om op de zadels, dekjes zaten nog onder de zadels zodat ze niet goed konden drogen en ga zo maar door. Daar was hij wel een poosje mee bezig. Hij ruimde alles op tot het er weer een beetje fatsoenlijk uit zag. Toen hij klaar was kwam er iemand naar hem toe die hem vertelde dat er een lampje kapot was in een privéstal. Hij liep naar de voorraad kamer waar onder andere reservetuig lag en pakte er een nieuw lampje uit. Het was natuurlijk weer iets voor hem om het doosje niet open te krijgen. Maar het lukte hem uiteindelijk wel en voor hij het wist was het lampje vervangen en deed hij het weer. En het was tijd om de pony's uit de paddock te halen. Hij haalde eerst twee uit de ene paddock weg en daarna de andere zodat er al eentje vrij was en de paarden er al in konden. De andere stalhulp had dat ook door want ze liep met twee KWPN-ers naar buiten. Hij haalde de andere ook leeg en telkes als er eentje leeg was was hij weer binnen no time vol met rennende paarden. Hij had eigenlijk geen flauw idee wat hij nu moest doen. Ja het was weer tijd voor de overige klusjes, maar zover hij wist had hij alles al gedaan. Maar hij bedacht zich iets. Het mocht wel aangeveegd worden in de privestallen, niemand zou daar bezwaar aan hebben, toch? Daarna vroeg hij aan een aantal eigenaren of de stallen nog uitgemest moesten worden dus niet veel later was hij weer aan de weer met een kruiwagen en een hooivork. Toen hij daarmee klaar was en een aantal eigenaren blij had gemaakt was het tijd om het hooi uit te delen. Ook bij dit voer stond er op het krijtbordje hoeveel er uitgedeeld moest worden. Hij nam de paardenstal voor zijn rekening terwijl de andere stalhulp de pony's deed. Hij sleepte de kar waar drie balen hooi op lagen door de stallen en deed de juiste hoeveelheid in iedere boks. Daarna zag hij de andere stalhulp de paarden weer binnen zetten en hij had pauze. Hij liep naar de kantine, hij was toe aan een stevige kop koffie. Hij nam zijn kopje koffie mee naar een tafel waar hij goed zicht had op de binnenbak waar een meisje op een nogal pittig paardje reed. Ze viel er dan ook af en hij maakte aanstalten om haar te helpen maar er liepen al twee mensen de bak binnen. Een ving het paard en de ander hielp het meisje overeind. gelukkig had ze niks. Tenminste voor zover hij het hier kon zien. Er zat tenslotte wel glas tussen dus hij kon niet alles horen. Hij liep terug naar de bar om zijn kopje terug te zetten. Toen hij zich omdraaide botste hij tegen iemand aan die hij herkende als de andere stalhulp. "Ehh, sorry" zei hij terwijl hij naar haar keek met een glimlach.

Caine liep terug naar het tafeltje waar hij net zat. Het meisje was weer op haar paard gestapt. dat was wel goed, als je er af viel moest je altijd weer teurg op je paard gaan anders durfde je er de volgende keer niet meer zo goed op. “Hey ik ben Tamara, mag ik erbij komen zitten ?” hoorde hij rechts van hem. "Ja tuurlijk, ik ben Caine trouwens" hij glimlachte en pakte nog een paar mnm's die hij op at. Wat waren die dingen toch verrukkelijk. Mido had hen gevraagd of ze met wat paarden aan de slag wilden. Hoewel het hun pauze was liepen ze toch naar de paarden toe. Tamara begon met de KWPN die zadelmak gemaakt moest worden en hij begon met de arabier die beweging moest hebben. Hij had zich afgevraagd waarom hij niet met de lessen meeliep, maar dat werd hem al snel duidelijk. Nadat hij al het stof van hem had afgepoetst, de hoeven had uitgekrabt en hem had opgezadeld steeg hij op en begon hij met hem warmrijden. Hij schoot al een aantal keer weg nog voor ze fatsoenlijk aan het werk waren. Hij praatte ondertussen zachtjes tegen hem. Het was hem wel duidelijk waarom hij niet mee mocht lopen in de lessen. In de winter had hij waarschijnlijk een hele poos stilgestaan en werd alleen gelongeerd en losgelaten of iets ion de richting omdat hij te heet was. En nu moest hij hem doorrijden. Heel erg vond hij het niet hij hield wel van pittige paarden, maar niet echt van spillebenen. No Limit was ook aardig slank, maar dat zat een beetje tussen spillebeen en stevig gebouwd in. Hij kon al helemaal niet overweg met stevig gebouwde paarden, die kwamen voor hem over als lomp. Spillebenen ging wel goed gelukkig, anders was dit een ramp geweest. Naarmate ze reden werd Ramiro een stuk rustiger en uiteindelijk gaf hij na en schoot hij helemaal niet meer weg. De volgende keer zou hij weer bekijken hoe het ging en daarna aan Mido doorgeven of hij al klaar was voor de lessen, maar van een keertje rijden kon hij dat nog niet weten. De galop was soepel en snel. Bij deze gang had hij dus nog wel peper in zijn reet, naja, dat hoorde volgens Caine gewoon bij een Arabier. Hij stapte na de galop een poosje met de lange teugel terwijl hij keek hoe Tamara het in de longeercirkel deed. Ze was bezig om de KWPN te longeren met alleen een hoofdstel. Wel slim, dan kon het paard er aan wennen en dit was toch de eerste keer voor de merrie. Tenminste, dat dacht hij.

Caine zag dat Tamara al klaar was met het werken met het paard waar zij mee bezig was. Hij was nog helemaal niet klaar. Ramiro was nog een bonk energie en hij had het idee dat hij half werk leverde als hij de hengst nu al terug in zijn stal zette. Of in de weide, dat kon ook nog. Maar hij had net in de paddock gestaan dus dat vond hij niet echt nodig. Na de galop stapte hij weer een rondje. Hij zag het ald een soort beloning voor het werken en hij hoopte dat Ramiro dat ook zo zag. Daarna deed hij nog wat oefeningen zoals wijken. Heel erg moeilijk maakte hij het Ramiro niet en trouwens ook zichzelf niet. Hij was geen dressuurruiter, maar een springruiter. Hij zag dat Tamara was komen kijken. Hij maakte nog een galopje om hem vervolgens uit te stappen. Toen hij klaar was steeg hij af en liep met de hengst naar zijns tal waar hij hem afzadelde en droogwreef. Hij bracht de spullen terug naar de zadelkamer. "We hebben nog een kwartiertje pauze en eigenlijk heb ik wel trek. Zullen we wat gaan eten met wat te drinken erbij?" zei hij tegen Tamara. Hij had zelf zijn eten mee genomen. Hij kon wel wat halen bij de bat maar dat werd dan opgeschreven en ingehouden op zijn salaris. En hij had zo het idee dat als hij het te vaak deed het een gewoonte werd en hij geen salaris meer over zou houden op het eind. Want tsja, het was nou eenmaal duur op een manege.

Caine liep naar het kluisje dat hij gekregen had toen hi hier kwam werken waar hij onder andere zijn brood en een flesje in had liggen. Hij pakte het brood en liep ermee naar de kantine. Dorst had hij niet echt en water kon hij sowieso gratis halen. Hij ging zitten aan een tafeltje. Het was een ander tafeltje dan de vorige keer want dat tafeltje was bezet met mensen die naar de les kwamen kijken. Waarschijnlijk waren het de ouders van de kinderen die reden maar er zaten ook opa’s en oma’s die kwamen waarschijnlijk ook kijken naar de eerste les van deze nieuwkomertjes. Hij had drie boterhammen bij zich, alle drie met kaas. Een andere keer zou hij wel weer zoet beleg meenemen, maar kaas als het warm was was ook wel weer lekker. Alleen had het ook wel weer een nadeel: Kaas werd altijd zo klef en plakkerig. Hij at twee boterhammen op, die andere kreeg hij niet meer weg. Hij haalde ook nog twee glaasjes water. Tamara had gevraagd of hij er ook eentje voor haar mee wilde nemen. “Euhm heb je misschien zin om na het werk wat af te spreken?” hoorde hij haar vragen. Die vraag had hij eerlijk gezegd niet echt verwacht. Hij kende haar nog maar een paar uurtjes en dan alleen nog maar als collega. Maar ach een gezellig avondje kon misschien geen kwaad en hij had die avond toch niks beters te doen behalve eten, afwassen omdat de vaatwasser het niet deed en zijn hond uitlaten. Oh ja en hij moest ook nog even langs zijn buren om voor de katten te zorgen want ze waren op vakantie. Het verbaasde hem wel dat hij nu al voor de katten mocht zorgen terwijl hij hier pas een paar dagen woonde. Nu woonde er ook vrij weinig mensen in de buurt, maar toch. Heel erg vond hij het niet. Hij wilde eigenlijk ook wel een kat maar Quibus vond katten niet zo leuk en dat maakte dat de katten hem ook niet zo leuk vonden. Ach met een hond en een paard was hij ook tevreden. Hij kreeg door dat hij al een paar minuten naar zijn lege glas zat te staren zonder dat hij nog wat had gezegd. “Ehm ja prima. Zeg maar wat je wilt doen” zei hij. Hij had haar verlegenheid wel opgemerkt en hij vond het een beetje vreemd. Je hoefde toch niet gelijk verlegen te worden als je aan iemand vroeg of hij kon afspreken? Ach ja misschien hoorde het wel bij het vrouwelijke geslacht,

Mido liep over het erf. De rijlessen voor privé kinderen zou zo beginnen en hij had er zin in. Nog even bekijken of zijn werknemers hun werk goed deden. Checkend liep hij over het erf en bekeek alle stallen. Ze zagen er prima uit. Dat was mooi. Binnenkort zou het salaris gestord worden en hij zou ze wel iets extra's geven voor het goede werk. Hij had geleerd dat als je kinderen zou belonen ze vanzelf harder gingen werken. Steeds chagrijnig doen hielp niet. Hij grijnsde. Alsof hij Chagrijnig kon zijn. Fluitend liep hij over de ranch. Al zijn paarden zagen er prachtig uit. Mido stapte de rijbak in en begon met de lessen. "Kom op Claire! Je kunt het best gewoon de sprong wagen, Nooit geschoten is al tijd mis meid" riep Mido aan de zijlijn. Binnenkort waren er springwedstrijden voor gevorderde en Mido zou er aan mee doen met zijn paarden die geholpen moesten worden. Na anderhalf uur was de springles voor bij en liep de kantine in om wat te drinken. Daar waren Caine en Tamara aan het werk. "Heey jongens" glimlachte hij. Mido bestelde voor alle 3 wat te drinken en ging aan tafel zitten. "Ik heb even gekeken hoe jullie het doen, en het ziet er perfect uit. Ik ben blij met jullie" grijnsde hij en gaf Caine en Tamara een klopje op hun schouders. "Ga zo door. Straks moeten Blame en Bliksem nog even worden losgereden doen jullie dat even? De eigenares is op vakantie en ik heb het erg druk met de boekhouding dus dat gaat nu op het moment niet.. Ik denk dat ik een accountend aan ga vragen" grijnsde Mido en nam een slokje van zijn drinken. De ouders begonnen langzaam weer weg te gaan en de verzorgers van hun paarden kwamen aan lopen. Die begonnen nu pas natuurlijk met hun pony's en paarden om te poetsen. "Nou jullie hebben nog wel even pauze ik ga weer aan het werk succes nog vandaag! Ow en aan het einde van de maand krijgen jullie iets meer dan gepland" zei mido en gaf ze alle twee een knipoog en verliet toen de kantine. Hij zou vanavond nog wel even kijken hoe het verliep met poetsen en schoonmaken. Zowizo moest hij jumper nog even los rijden.