Kini verwennen.

Maera kwam aangelopen bij de stallen met Kini naast haar. Kini was het mooiste paard ooit vond ze, en hij luisterde ook zo goed. Ze keek even rond bij de stallen, want ze was hier nog niet zo lang en kon de stal van Kini niet zo goed vinden, en zette hem dan eindelijk in de stal waar nog geen naamplaatje stond. 'Zo, lekker even in je stal, we moeten nog een plaatje voor op je stal maken.' zei ze vrolijk. Ze ging naar de stalkamer en pakte daar een supergrote bak uit waar allemaal poetsspullen in zaten. Ze kwam weer bij de stal en aaide kini even over zijn hoofd. 'Zo, nu ga ik je lekker poetsen Kini.' Ze pakte een roskam uit de bak en begon hem te borstelen, een pak losse haren vielen op de grond. 'Dat is fijn hé, die wintervacht lekker weg borstelen.' Toen ze daarmee klaar was pakte ze de harde borstel en begon ze het zand weg te borstelen, ze borstelde zijn benen ook nog goed en borstelde met de zachte borstel zijn hoofd, terwijl ze dat deed pratte ze zachtjes tegen hem. Maera zag dat Kini ervan genoot en dacht dat hij mischien wel even wou rijden. Ze kamde zijn haren en krabte zijn hoeven uit. Maera pakte de hoefolie nog en begon zijn hoeven ook in te vetten. Ze spoot wat glansmiddel op zijn vacht en vlechtte zijn manen. Ze bekeek het resultaat tevreden. ' Zo, en wil je nu liever gaan zwemmen of rijden.' Zei ze vrolijk. Ze pakte een nieuw mooi dressuurzadel en legde het op de stalrand. Ze wou eerst is even kijken of hij dat wel leuk zou vinden, voordat ze hem begon op te zadelen.


-Kini-

Kini liep opgewekt met zijn nieuwe baasje mee. Hij was misschien nog maar een weekje bij haar maar hij voelde zich toch al helemaal vertrouwd bij haar in de buurt. Hij luisterde dan ook goed naar haar en deed vrijwel meteen wat ze van hem vroeg. Hij werd dan ook vaak door mensen benoemd als een werkwillig paard. Hij genoot van de tijd dat Maera de borstels over hem heen haalde om het vuil te verwijderen. Maar ondanks ze hem al gepoetst had voor hij zich vies maakte in de paddock poetste ze hem ook dit keer grondig tot hij de glanzende diepzwarte kleur weer terug had die bij hem hoorde. Er werd zelfs een goedje over hem heen gespoten die hem nog meer liet glanzen. Hij liet zijn blik goedkeurend over zijn glanzende vacht glijden. Hij snoof nogmaals goedkeurend en keek afwachtend naar Maera die elastiekjes uit de poetskist haalde. Hij bleef geduldig wachten met zijn voetje op rust en liet het gefrut aan zijn lange manen over zich heen komen. Toen ze klaar was zag hij er nog mooier uit. Er lag een netjes gevlochten hengstenvlecht strak tegen zij n hals aan. En hij zat precies goed. Niet te strak zodat hij zijn hals amper kon buigen, maar ook niet te los zodat hij niet het gevoel had alsof hij elk moment uit elkaar kon vallen als een nat geworden koekje. Hij had er ook wel eens eentje gehad die veel te strak zat. Dat zat echt niet comfortabel, het belemmerde hem ook tijdens het rijden. Hij zag zijn baasje even weglopen maar ze kwam wel terug met in haar handen een zwart ding dat hij kende als een zadel. Hij keek ernaar toen het zadel over de stalrand hing maar veel deed het hem niet. Hij keek even vragen naar Maera. Wat was hier de bedoeling van? Was het om te kijken hoe hij er op reageerde? Nou, niet bepaald opgewonden, zeg maar. Hij had al heel vaak een zadel op zijn rug gehad en hij had zelfs al een aantal wedstrijden gelopen. Uiteindelijk werd er een blauwig dekje op zijn rug gelegd en daarop werd het zadel gelegd en werd hij gesingeld. Hij bleef gewoon staan alsof er niets aan de hand was. Hij had wel eens paarden gezien die helemaal flipten toen ze werden gesingeld. Hij vond dat onzin. Het was toch niet heel eng? Tenminste, hij vond van niet. Daarna volgde het hoofdstel. Hij had een hoge neusriem met een dressuurbit of hoe dat ook mocht heten. Hij wist al die benamingen niet voor al die verschillende soorten dingen. het was in ieder geval een bit met ruimte voor een extra teugel en zoals hij net gezien had zat hij er aan. Ook dit was niet bepaald nieuw voor hem. Daarna werden er in dezelfde kleur blauw als het dekje bandages om zijn vier benen gedaan. Dit vond hij fijn bij het rijden. het gaf steun. Hij werd naar de dressuurpiste geleid en daar steeg Maera op. Eerst stapte ze natuurlijk een aantal rondjes om warm te lopen. Nadat ze dat hadden gedaan vroeg Maera nagevelijkheid en al snel nam hij het bit aan en boog hij zijn hals naar de hand van zijn amazone en werd hij in draf gezet.

Ze keek even toe of Kini blij reageerde ofzo maar hij bleef daar rustig staan. Toch vond Kini het volgens Maera wel fijn om wat beweging te hebbe., ze legde een zacht nieuw blauw dekje op zijn rug dat perfect bij zijn zwarte zadel en zijn zwarte vacht paste en legde daarna rustig het zadel erop. Daarna singelde ze hem rustig aan maar niet te strak, dat zat niet fijn en dat deed ze voor het opstijgen altijd. Toen pakte ze het hoofdstel en deed het aan, Kini liet braaf het bit in haar mond glijden en deed haar mond zelfs een beetje open. Het zadel en het hoofdstel zaten goed en ze ging snel de bandages halen, de bandages hadden dezelfde blauwe kleur als het dekje en stonden ook alweer prachtig bij zijn zwarte vacht. Hij was helemaal klaar en ze liepen samen naar de dressuurpiste. Er was niemand en dat vond Maera fijn dan kon ze zich beter concentreren op Kini, ze singelde Kini nog eens goed aan en steeg dan op.
Met een makkelijke zwaai zwaaide ze haar been over het paard en zat ze stevig in het zadel.
Ze liet Kini rustig aan de lange teugele stappen en na een paar rondjes pakte ze de teugels wat korter. Kini boog mooi zijn hoofd en de teugels trokken niet aan zijn mond maar zorgde voor een mooie lijn die niet al te strak was maar ook weer niet te los. Ze liet hem rustig draven en liet hem daarna gestrekte draf doen, ook liet vze hem verzamelde draf doen. Hij kon het allemaal en Maera liet hem in het midden van de piste stilstaan. Maera wou kijken of hij kon steigeren op comando. Ze ging diep in het zadel zitten, drukte haar hielen tegen zijn flanken, hield de teugels wat in en ging wat naar voren zitten.

Kini vond het heerlijk om zo te rijden. Hij had het echt gemist, maar hij was nog niet vergeten hoe hij moest lopen. Was dit zoiets dat ze een 'aangeboren talent' noemden? Hij strekte zij benen goed uit toen Maera dat vroeg. Hij strekte beter uit dan dat hij de manege paarden had zien doen. Ook de verzamelde draf ging hem goed af. Het was een soort passage, maar dan meer voorwaarts. hij wist dat de passage tussen de gewone draf en de piaffe in zat. Hij vond het op zich niet moeilijk om te doen, de passage dan. De piaffe vond hij wel moeilijk, en hij hoopte dat hij het wel nog steeds makkelijk kon doen, en dat hij niet weer van voren af aan zou moeten beginnen. Hij werd naar het midden gereden en daar werd hij stilgezet. Hij stond gelijk vierkant. Ook iets wat hij automatisch deed. Waarom? Dat zat er nou eenmaal ingeprent. Hij voelde hoe Maera dieper ging zitten en haar kuiten naar zijn flanken schoven en daar tegenaan drukte. Hij herkende het commando ergens van. Toen ook het inhoudende van de teugels erbij kwam wist hij het weer. Hij kwam omhoog met zijn voorhand en sloeg zijn hoeven sierlijk de lucht in. Het klonk misschien onwaarschijnlijk, maar Kini was een poosje echt onhandelbaar geweest. Toen ze hem weer redelijk in de hand hadden waren ze met wat grondwerk begonnen. Hij vond dit zo leuk dat ze verder zijn gegaan met vrijheidsdressuur. Hij kon dus nog wel meer dingen, zoals liggen, zitten, het compliment en buigen. En nog wel meer dingen. Hij boog zijn hals naar achteren, naar Maera toe. Hij verwachtte nu natuurlijk wel wat lekkers. Hij kreeg een snoepje dat uit haar jaszak kwam en hij werd weer voorwaarts gereden. Hij nam het bit weer snel aan, maar de hulp die hij kreeg voor de stap was misschien iets te sterk, of hij was wel zo bedoeld. Hij draafde met sierlijke bewegingen weg. Waarschijnlijk was het wel de bedoeling geweest, want hij werd niet ingehouden. Hij werd op de lange zijde verzameld en zelfs zo erg dat er uiteindelijk piaffe uit kwam. Hij zette zijn achterhand er flink onder, Maera kon het makkelijk merken aan de manier waarop ze nu zat. Tot zijn grote verbazing ging het veel makkelijker dan een tijdje terug. Vreemd, maar wel goed vreemd. Langzamerhand werd de druk van haar kuiten steviger en kwam hij weer uit de verzameling. Hij werd in galop gezet en ook nu volgden er een aantal oefeningen. Wat appuyementen en een wissel, meer nog niet. Meer verwachtte hij ook nog niet. Voor ze aan de wissel om de pas en de pirouettes toe waren moesten ze elkaar toch wat beter leren kennen.

Ze pakte de teugels weer goed nadat ze hem zijn snoepje had gegeven en liet hem allerlei oefeningen doen. Hij deed zelfs de piaffe goed na zo lang stil te hebben gestaan en daarvoor ook nog alleen maar springen. Ze beloonde hem vrolijk en gaf hem nog een snoepje dat hij vrolijk opsmikkelde en ging haar nog even laten galloperen, ze liet hem een paar appuyementen uitvoeren die hij met gemak en plezeir deed en ze liet hem een wissel maken.
Ze klopte hem tevreden op de hals en liet hem een een rondje gewoon galloperen. Ze aaide hem vrolijk over zijn hals toen ze hem over liet gaan in draf en toen in stap. Kini was geweldig en deed zoveel als hij kon, hij zette zich ook altijd goed in en was niet zo'n paard dat gewoon deed wat die moest doen, nee Kini deed het met gevoel. Maera liet de mooie zwarte hengst nog even een paar rondjes uitstappen en stapte toen af. Ze maakte de singel los en deed de stijgbeugels omhoog, ook maakte ze alvast de riempjes van het hoofdstel los. Ze vertrouwde Kini en wist dat hij niet zou weglopen. Toen ze hem meenam naar de stal gaf ze hem nog wat snoepjes. Ze ztte hem op de stal en zei 'Zullen we er isvoor zorgen dat je er weer tiptop uitziet.' Ze pakte een zweetmes uit de bak en zorgde dat het zweet weg was. Daarna pakte ze nog een doek en ging ze over hem heen. Ze gebruikte een sponsje voor zijn ogen en neus.
Daarna poetste ze hem nog eens met alle borstels en haalde ze de vlecht uit zijn manen. ' Zo dat voelt ook al beter hé.' zei ze terwijl ze hem nog een snoepje gaf. Ze ging de stal uit en was eventjes uit het zicht, toen ze terugkwam had ze twee emmers in haar hand, een met water en een met slobber. Ze zag hoe Kini genietend de slobber opat en legde hem nog een zweetdeken op, ondanks dat het zomer was er kwam nog wel eens een stevig windje lang en in de stallen kon je dat ook voelen. Dus legde ze toch maar de deken op, Kini moocht geen kou vatten. Maera keek nog eens lachend naar Kini's lieve gezicht en aaide hem over zijn neus.

Toen ze klaar waren met rijden werd hihj nog wat uitgestapt. Hij mocht met lange teugels door de rijbaan stappen genietend van het zonnetje dat op hem stond dat nog meer zwet veroorzaakte. Dat zweten vond hij minder leuk, maar daar kon hij verder ooki niets aan doen. Hij was er al aan gewend en hij wist dat het er gewoon bij hoorde. Toen ze ook met het uitstappen klaar waren werd hij mee naar de stal genomen. Daar kreg hij niog meer snoepjes en werd hij verlost van het tuig sat wat minder lekker lag nu het zweet er9onder aan het opdrogen was. Hij bleef staan wachten tot Maera terug kwam met een emmer. Nietsvermoedend stak hij zijn neus erin en nam gulzig happen van de warme slobber die erin zat. Ook dit had hij al een poosje niet op terwijl hij het toch zo lekker viond. Toen hij het op had keek hij beteuterd naar de binnenkant van de lege emmer. Hij had hem helemaal schoon en uitgelikt dus er was geen spatje van het slobber te bekennen. De emmer was weggezet en keek naar wat Maera aan het doen was. Ze pakte iets wat hij herkende als een zweetmes./ Hij kende ze wel. Maya had er ook een gehad al deed ze er vrij weining mee. Het zweet werd van zijn warme vacht gehaald en nam gelijk de overtollige haartjes mee die nog over waren van zijn dikke wintervacht. Hij hoopte dat hij voortaan een winterdeken om mocht in de winter. Dan hadhij in de zomer ook geen last van die vervelde vacht. Het was veel te warm en hij had er altijd last van. Hij kreeg dit keer een dun dekentje op, iets wat ze een zweetdeken noemden. Hij vond het altijd welo fijn om deze deken om te hebben als hij gewerkt had. Als hij in de zon stond zorgde hij ervoor dat ze zon niet direct op zijn vacht scheen. Hij keek Maera na die weg liep en boog toen zijn hals om aan het hooi te beginnen.

Ze keek toe hoe hij genietend de slobber opat en de emmer helemaal uitlikte. Maera ging even weg om een flesje water te pakken en keek even achter zich. Ze zag hoe hij zijn hals boog om aan het hooi te beginnen en was blij dat Kini haar paard was. Ze pakte haar flesje en nam een grote slok. Ze veegde wat zweet van haar hoofd, het was zo warm in de zomer, zeker als je ging rijden.
Daarna deed ze haar cap af en deed ze een elastiek in haar haar. Ze deed haar vest aan want na 5 minuutjes was ze toch al wat meer afgekoeld en ging nog eens kijken hoe het met Kini ging.
Ze liep langs alle stallen en aaide alle paarden een keer, toen ze weer bij Kini kwam ging ze even zitten in zijn stal. Ze zat daar goed en nam af en toe nog een slokje van haar flesje water.
Ze aaide Kini nog een keer over zijn glanzende vacht en zei toen 'Vind je het leuk met mij als eigenaar, ik denk van wel hé.' Ze wist dat Kini haar niet kon verstaan maar ze had altijd al met paarden gepraat. Dat was rustgevend voor haar en het paard, ze zat daar rustig en aaide hem afentoe nog over zijn hals. Toen hij zijn hooi op had pakte ze zijn halster en zette hem in de wei, zo kon hij nog even genieten van de zon.

Kini merkte dat Maera algauw terug was. Ze ging in zijn stal zitten terwijl Kini onverstoorbaar verder at. Toen ze wat tegen hem zij snoof hij bevestigend. Hij verstond dan mischien niet helemaal wat ze zei maar aan haar toot en manier van praten wist hij hoe het bedoeld werd. Boos, verdrietig, blij, raar, zo begreep hij ook gelijk nhoe zijn baasje zich voelde. Hij zag dat ze af en toe een slokje nam van een flesje waar water in zat. Dat was misschien wle een goed idee. Hij had best dorst gekregen van het werken van net en dat dsan in combinatie met de warmte. Hij tilde zijn hoofd op en draaide zich om oppassend dat hij Maera niet zou verpletteren onder zijn hoeven die toch wel hard aan zouden komen met zijn ijzers. Nadat hij gedronken had kreeg hij de kans om nog een paar hapjes hooi weg te werken waarna hij mee werd genomen en in de weide werd gezet. De weide grendse aan de paddock waar hij eerst in had gestaan en ook nu was de wei half bedekt met schaduw. Heerlijk, beter kon niet. Toen hij vrij was liet hij zich eerst even gaan. Hij galoppeerde naar het eind van de weide, zo snel als hij kon. Zijn lange zwarte manben wapperden mee in het ritme van zijn tempo. Heerlijk vond hij het. Toen hij klaar was boog hij zijn hals om het heerlijke gras te proeven

Maera keek nog even hoe Kini langs het hek rende, wat moest het toch geweldig zijn om een paard te zijn. Frisse lucht vrijheid en geluk. Ze zuchtte even en keek met een afdwalende blik naar Kini. Nog steeds vond ze hem een van de mooiste en liefste paarden op de wereld. Maera voelde een stralend zonnetje op haar huid en deed haar vest terug uit. Ze ging in het gras zitten en speelde af en toe met een grassprietje. Ze pakte haar vest en stond op, met lichte passen liep ze naar de cafetaria om daar wat te gaan drinken. Door een raampje van de cafetaria kon ze de weidde zien en zag ze hoe Kini aan het draven was. Ze dronk een flesje water en at een klein zakje chips. Daarna bleef ze nog even zitten en keek ze naar iemand die aan het rijden was. Ze zag hoe de man op het paard dressuur aan het rijden was maar het hem niet lukte om moeilijkere dingen te doen dan een paar simpele oefeningen. Na een tijdje ging ze weer naar buiten en pakte ze Kini’s halster, ze ging hem weer op stal zetten want het was best wel laat. Ze lokte hem met een snoepje maar dat was helemaal niet nodig. Op stal gaf ze hem nog een beetje hooi en twee volle emmers water. ‘Tot morgen, Kini ‘ zei Maera en ze ging naar huis.

Nadat Kini even genoeg had van het gras draafde hij wat rond. Zijn staart stond sierlijk in de lucht terwijl hij zijn voeten hoog optrok. Hij showde voor zijn toeschouwers. Hij had er eentje maar wel de liefste, namelijk Maera. Het w2as misschien een mens, maar daar moest je toch ook goed je best voor doen? Na nog een rondje zag hij dat ze weg was dus stortte hij zich weer op het gras. Hij draafde naar haar toe om haar te begroeten toen ze de wei in ging met zijn halster. Hij stond al een poosje in de wei, en hij vond het eigenlijk wel weer genoeg. In je eentje staan was een stuk minder leuk dan met iemand anders. Maar hij wist dat een goed gezelschapsmaatje een probleem voor hem was. Hij was misschien heel lief voor andere paarden, maar hij was wel een hengst. Een ruin zou een goed idee zijn, of een shetlander. Maar een andere hengst niet, hoe aardig hij ook was voor andere paarden, hengsten zag hij als zijn concurrent. En merries... Tja. Hij wilde nou niet zeggen dat hij er gelijk op zou springen, maar het was gewoon geen goed idee. Hij had wel een keer samen met Tishya doorgebracht. Dat ging goed maar dat kwam meer omdat ze er gewoon een hele duidelijke mening over had. Dus een ruin of shetlander ging wel goed. Maar dan moest je er wel eentje kopen of iemand zoeken en daar afspraken mee maken wanneer ze de wei in gingen. Hij liep gewillig met Maera mee en lied zich in de stal zetten. Hij kreeg nog wat hooi en water en na een paar woorden verdween ze. Waarschijnlijk ging ze naar huis. Het begon ook al een beetje te schemeren. Hij was wel blij dat in de stallen altijd verzwakte lampen aan bleven. Zo was het donker maar net niet helemaal. Dit vond hij wel fijn. Donker was zo'n duister iets. Hij had e nacht in het wild dan ook niet fijn gevonden. Je was bedekt met een duistere sterrendeken. Hij had wel eens van iemand gehoord dat de sterren over je waakten. Maar daar geloofde hij niet in. Hij at de helft van zijn hooi op, dronk toen wat en ging weer verder. Tegen de tijd dat zijn eten op was liet hij zich neerzakken op zijn bedje van stro. Hij vouwde zijn benen onder zich en liet zijn neus rusten tegen het stro aan. Langzaam maar zeker dommelde hij weg in een diepe maar dromeloze slaap.

De volgende ochtend werd hij pas wakker toen er wat bedrijvigheid kwam in de stallen. hij stond op aangezien hij al aan zag komen wat er ging gebeuren, en hij had gelijk. Een paar minuten later kwam de stalhulp eraan met een kruiwagen en een riek die de vieze plekken uit zijn stal schepte. Later kwam een meisje dat het weer bijvulde met schoon stro en het opstrooide. Hij vond het nooit zo fijn als ze met die reuze hark in zijn stal aan het klooien waren maar daarna was hij er wel blij mee. Op vies stro staan was niet bepaald een pretje. Hij kreeg daarna zijn voer wat hij gulzig opat. Zelfs zijn voerbak likte hij helemaal schoon tot er geen brokje of kruimeltje meer in zat. Daarna keek hij geïnteresseerd over zijn boxdeur naar buiten. Hij vond het altijd wel geinig om te zien wat er met andere paarden gedaan werd. Een champagnekleurige jonge pony werd naar buiten geleid met kaptoom, bijzetteugels en een longeersingel waar ze aan vast zaten. Die werd zeker ingereden. Hij had er ook zo bijgelopen toen hij nog jong was en nog nooit een zadel op zijn rug had gehad. Hij wist het nog wel. De laatste keer dat hij werd gelongeerd met alleen een singel hadden ze hem helemaal netjes gemaakt. Glimmend gepoetst, knotjes, wit dekje, witte bandages, de dag ervoor zijn staart gewassen en uitgekamd, en toen werden er een reeks foto's gemaakt. En daarna kreeg hij het zadel op. Nog steeds helemaal netjes. Natuurlijk werden daar ook foto's van gemaakt. Zijn eigenaar van toen bij de fokstal maakte van elk jong paard dat ze zelf had ingereden een fotoboek met de vorderingen. Zo ook van Kini. Dat wist hij omdat zijn eigenaresse het hem een keer had laten zien. Hij begreep niet waarvoor het was maar het zag er wel mooi uit. Foto's met erbij wat krabbels iets wat de mensen letters noemden. Hij keek naar rechts en hinnikte toen hij zag wie er aan kwam.

Nadenkend liep Maera richting de stallen, ze vroeg zich af of kini en Waaiko het goed konden vinden. Ze liep het grote luxe stallengebouw binnen en zette een glimlach op. Toen ze bij de twee paarden waren aaide ze Waaiko even over zijn hoofd en dan Kini, 'Hey jongen, hoe gaat het hopelijk kun je het goed vinden met waaiko.' Zei ze dan. Ze wist dat het alle twee hengsten waren maar soms lukte dat goed, en omdat Waaiko nu iets aan zijn been heeft zal hij accepteren dat Kini de baas wil zijn. Ze lachte even en verdween dan weer, na een tijdje kwam ze weer aanzetten met een grote emmer. Zo, ze zou hem eens lekker gaan poetsen. Ze pakte weer eerst de roskam en begon kleine rondjes te maken over zijn vacht. Na een kwartiertje was ze daarmee klaar en was al het vuil losgekomen. Toen ging ze erover met de harde borstel en daarna met de zachte borstel. Ze pakte nog een doek om een paar losse haren van zijn vacht te vegen en spoot nog eens wat glansmiddel op hem waarna ze dat met een andere doek goed uitveegde. Hij zag er picobelle uit en omdat zijn manen er zo mooi uitzagen maakte ze maar geen vlecht. Ze pakte nog even een zakje en haalde er een nieuw halster uit. Het was een blauw halster in dezelfde kleur als zijn dekje en het stond prachtig bbij zijn zwarte vacht. Het had een zachte voering en daarom zat het best wel fijn. Ze deed zijn zwarte halster uit en het blauwe aan. Daarna bekeek ze hem nog eens goed. 'Zo, je bent helemaal klaar.' zei ze en ze pakte de longeerlijn waarna ze hem mee naar de paddock nam.

Terwijl Kini in de stalk stond en Maera even weg was om wat te pakken dacht hij even na over de woorden die Maera net had uitgesproken. Wie was Waaiko? Nou was dat niet zo'n probleem of hij het wel met hem zou kunnen vinden, want hij kon het vrijwel met elk paard goed vinden. Tenzij het paard zijn mening niet deelde en de mensen haatte en tenzij het een arrogante kwal was. Dan moest hij er niks van weten. Maar voor de rest sloot hij snel vriendschap met andere paarden. Maar d3e nieuwsgierigheid was wel het probleem. Wie was Waaiko? Het kon net zo goed een hond zijn. Hij grinnikte bij die gedachte toen hij Maera net terug hoorde komen lopen met een emmer. Hij stak zijn neus in de emmer om te kijken of er misschien wat lekkers inzat. Weer de nieuwsgierigheid. Maar er zaten alleen borstels in. Hij werd weer gepoetst tot hij glom en er werd weer iets op het gespoten dat hem nog meer deed glanzen. Hij snoof vrolijk toen hij werd meegenomen naar de paddock. Hij werd niet losgelaten, maar het halstertouw werd vervangen door een longeerlijn. Maera hoefde alleen al met haar tong te klikken en hij begon al in een ruime cirkel om haar heen te lopen. Ze hoefde hem ook niet met de zweep op te jagen voor hij een versnelling hoger ging. Al was hij in de zomer wel wat moeilijker aan te sporen dan in de winter. Als het kouder was was hij gewoon wat frisser dan in de warme zomers. Maera liet hem eerst lekker stappen en terwijl hij in deze gemakkelijke en langzame gang zat keek hij wat vrolijk om zich heen. Hij zag soms een paard langskomen of in de weide een poosje verderop stond een jong beestje te bokken. Toen Maera de commando voor de draf gaf moest hij eerst weer even nadenken waar hij ook alweer mee bezig was voor hij het begreep. Toen ze een keertje met het uiteinde van de longe achter hem aan zwiepte kwam hij zo ongeveer weer terug naar de werkelijkheid. Hij sprong soepel aan in draf en boog zijn hals licht. Hij wist niet hoe het kwam maar hij deed het altijd automatisch in een gang dat hoger lag dan stap. Misschien kwam het wel doordat hij op hoog niveau in dressuur was getraind en dat hij het gewoonweg gewend was. Hij draaide zijn binnenste oor naar Maera toe en wachtte op haar volgende hulpen.

Maera liet de zweep wat lager hangen want Kini reageerde al supergoed op zelfs maar een klakje met haar tong. Ze liet hem eerst gewoon rustig stappen en vond dat hij het perfect deed. Ze beloonde hem met een blije stem en liet hem daarna iets meer doorstappen. Ze zag hoe hij zijn hals alvast boog en beloonde hem weer met dezelfde blije stem. Daarna liet ze hem draven, het duurde even voordat hij door had wat te doen maar toen hij het doorhad ging hij meteen over in een soepele rustige draf. Ze beloonde hem nog eens en liet hem na een tijdje galopperen. Hij had weer een soepele overgang en het was een prachtige galop. Daarna wou Maera na een tijdje dat Kini even lekker doorgaloppeerde. Ze klakte nog eens met haar tong en hief de zweep een beetje, ze zag dat Kini doorhad wat de bedoeling was en zijn hals strekte. De krachtige passen gingen door de paddock heen en Maera beloonde hem nog eens met haar stem. Ze vond het belangrijk dat Kini ook af en toe zichzelf een beetje kon laten gaan. Maera reageerde snel toen ze zag dat er een grote hoefafdruk was waarin hij kon struikelen en liet hem wat rustiger galopperen. Daarna liet ze hem weer draven en zag ze dat hij zijn hals weer mooi boog. De sierlijke stappen van Kini kwamen zacht op de grond terecht en Maera vond na een tijdje dat hij het gewoon geweldig had gedaan en dat het tijd was om te stoppen. Ze liet hem nog even stappen zodat zijn spieren soepel bleven en nam hem terug mee naar de stallen 'Wij gaan lekker een buitenrit maken.' zei ze toen. In de stal begon ze weer met hem te poetsen.

Kini werd op een of andere manier vrolijk van de blije stem die hij te horen kreeg als Maera hem beloonde. Hij sprong soepel in galop aan toen ze dat vroeg. Door de stelling die hij had door de longeerlijn sprong hij gelijk in de goede galop aan. Hij brieste en net op dat moment mocht hij zich laten gaan van Maera. Dat vond hij ook wel eens lekker. Hij strekte zijn hals naar de grond terwijl zijn passen langer werden. Natuurlijk kon hij niet op vol tempo want dan zou hij uit de bocht vliegen, maar toch ging hij aardig snel. Zo snel als hij ging zo snel werd hij weer ingehouden. Zijn hals boog hij weer netjes en trok zijn benen wat op. Hij brieste en werd in stap gezet. Hij mocht nog even uitstappen waarna hij werd meegenomen naar de stal waar hij weer gepoetst werd. Hij genoot er net zo van als alle andere keren dat hij gepoetst werd. hij werd dan wel vaker gepoetst dan bij Maya maar erg vond hij dat helemaal niet. Hij genoot er zelfs van. Het zweet was langzaam aan het opdrogen zodat Maera het grotendeels weg kon halen. Dat zat veel lekkerder, maar echt droog was hij nog niet. Hij werd weer opgezadelt. Hij was blij met zijn nieuwe ruiter. Hier deden ze tenminste dingen. Kini was een paard dat veel beweging nodig had en afwisseling. Hij wist natuurlijk niet wat ze nu zouden gaan doen, maar wat maakte hem eigenlijk ook niet zoveel uit. Als het niks met springen te maken had vond hij alles best. Hij kreeg het blauwe dekje op met bijpassende peesbeschermers. Ze zouden dus niet gewoon in de rijbaan rijden want meestal kreeg hij dan bandages om. Buitenrit dan? Hij besloot om er niet zo heel erg meer over na te denken en het maar gewoon over hem heen te laten komen. Hij werd meegenomen en buiten op het erf werd hij gesingeld en steeg Maera op. De beugels zaten al op haar maar omdat ze er net ook op gereden had. Ze staken de weg en het fietspad over en kwamen zo gelijk op een pad dat het naar het bos leidde. Het was niet echt een ruiterpad, meer een wandelpad, want hij zag hier en daar een aantal mensen wandelen. Hij brieste vrolijk. Hij had een vrijetijds hoofdstel in dus hij had niet echt het idee dat hij netjes moest lopen. Af en toe als er een vogeltje opvloog keek hij op, maar het was gewoon te arm om er echt van te schrikken. En hij vond het ook niet eng, maar als er opeens wat naast je bewoog, ja dan schrok hij er wel van. Hij genoot van de buitenrit.