With Kini

Met de teugels losjes in één hand stapte Maera met Kini door het bos. Ze waren niet alleen want er waren ook nog mensen aan het wandelen dus liet ze hem gewoon stappen met de losse teugel. Na een tijdje waren ze voorbij alle mensen dus pakte ze de teugels met twee handen vast, ze ging een beetje dieper zitten en klakte met haar tong. Ze voelde hoe Kini al snel met een soepele overgang in draf ging. Maera had de teugels losjes in haar handen en wist dat het nu ook niet nodig was om de teugels strak vast te pakken. Ze had de teugels eigenlijk nooit strak vast, ze vond dat als je de teugels te strak hield dat je het paard belemmerde en dan kon je paard ook niet mooi lopen. Na een tijdje te draven zette ze zichzelf nog dieper in het zadel en ze wist dat Kini doorhad wat e bedoeling was maar toch klakte ze nog eens extra met haar tong. En al snel voelde Maera de soepel overgang en de sterke passen onder zich. Ze gaf hem een klopje op de hals en iets meer ruimte. Ook dit had Kini goed door en hij versnelde zijn passen. Het was prachtig weer, een beetje warm maar daar kon hij wel tegen. Ze galoppeerden nu over het pad dat goed droog was en perfect voor een stukje galop. Kini zat in een snelle galop en Maera zat licht in het zadel, maar toen ze een boomstronk naderde voelde ze Kini er langs heen gaan in plaats van erover. Omdat het zo snel was gegaan kon ze nog maar net haar evenwicht houden en als Kini dat niet door had gehad en verder was gegaan dan lag ze nu op de grond. Gelukkig vertraagde hij en kon ze haar evenwicht terugvinden. Ze liet hem na een tijdje stoppen en stapte af. Ze bekeek hem eens en vroeg zich af of hij last had van zijn een ofzo maar ze zag niks. ‘Ik denk dat jij niet zo van springen houd hé.’ Zij ze terwijl ze hem rustig over zijn hoofd aaide. ‘Maar je vorige eigenaar sprong wel altijd met jou, nouja ik ben ook niet zo’n springpersoon hoor.’ Voegde ze er nog aan toe. Ze vond dat ze ver genoeg waren en ging aan de kant tegen een boom aan zitten, Kini liet ze grazen en zelf at ze een boterham. Toen ze klaar was bleef ze nog even genieten van de zon maar na een vijftal minuutje’s liep ze toch weer op Kini af. Ze stapte makkelijk op en spoorde hem licht aan waarna hij meteen begon te stappen.

-Kini-

Kini stapte met Maera door het bos. Hij keek vrolijk om zich heen. Hij had het altijd heerlijk gevonden om zo te rijden. In de frisse lucht, lekker weer, en het leven dat je om je heen zag. Hier en daar vloog een vogeltje weg of zag hij tussen de bomen door een hertje grazen. Hij schrok er af en toe van maar liet het niet blijken. Hij spande alleen zijn spieren aan zodat hij weg kon rennen als het nodig was, maar geen van alle keren was dat nodig gewest. Na een poosje gestapt te hebben werd hij in draf gezet. Zijn oortjes schoten nog steeds van voor naar achter maar hoe langer ze in een ontspannende draf zaten hoe meer ook hij zich begin te ontspannen. Zijn oortjes waren nu meer gericht op Maera dan op alles wat niet met Maera te maken had. Zij hals boog hij niet, dat kwam omdat hij een vrijetijds hoofdstel in had. Geen eentje met dressuurbit dat hem het gevoel gaf dat hij met dressuur bezig was. Maera wist wel hoe ze met hem om moest gaan. Hij kreeg meer ruimte en automatisch liet hij zijn hals wat zakken. Hij vond het heerlijk om met ruime passen en gestrekte hals te draven. Hij brieste en kreeg toen de hulp voor de galop. Hij sprong aan, zijn hals iets hoger maar nog steeds niet op de normale hoogte. Hij zag dat Maera hem op een boomstammetje af stuurde en vanaf dat moment ging er van alles door zijn hoofd. Wel springen? Niet springen? Als hij wel sprong had hij de kans dat Maera dacht dat hij springen leuk vond terwijl dat helemaal niet zo was. Maar als hij niet sprong dan maakte hij haar dat juist duidelijk. Net voor de sprong was hij eruit. Hij week opzij en galoppeerde langs de stam in een iets langzamer tempo omdat hij voelde dat Maera geen goed evenwicht meer had. Toen ze weer goed zat gingen ze weer verder.

Nog steeds een beetje geschrokken van de snelle wijking die Kini gemaakt had ging ze terug goed in het zadel zitten. Ze bleef even stappen en liet Kini de hals strekken terwijl ze zichzelf een beetje toesprak dat het niks was. Ze wist nu tenminste dat Kini niet van springen hield, dan hoefde ze hem ook niks te laten doen waar hij niet van hield. Ze liet hem na een tijdje weer draven maar nog steeds met een gestrekte hals en de teugels losjes in haar hand. Na een tijdje merkte ze dat het begon af te koelen, het was natuurlijk ook al winter en het koelde iets sneller af. Maar ja, ze hield de teugels losjes vast in één hand en zocht met haar andere hand in haar zadeltas waar een vestje in stak. Ze had het vestje eindelijk gevonden, liet Kini even halt houden en deed het daarna aan. Ook merkte ze al dat Kini bezweet was geworden dus liet ze hem maar rustig naar de stallen stappen. Gelukkig was het niet ver weg want er kwam af en toe een stevig windje voorbij, en als Kini bezweet was kon hij snel kou vatten.

Kini werd ingehouden door Maera tot ze in stap zaten. Zelf vond hij het niet zo heel verschrikkelijk. Even een stukje stappen tussendoor vond hij ook wel fijn. Daarna werd hij in stap gezet. Hij strekte zijn hals goed door waty kon, omdat er nauwelijks druk op de teugels styond. Hij brieste opgewonden. De bladeren die van de bomen af waren gevallen kraakten onder zijn neerkomende hoeven. Je merkte gewoon dat het weer kouder aan het worden was. Het waaide wat harder, het koelde af en er vielen bladeren van de boom. Hij vond het wel jammer dat de zomer vervangen was voor de herfst. Hij hield niet zo van kou. Hij was meer een warmtepaardje. Hij werd stilgezet en merkte dat Maera wat aan het doen was op zijn rug. hij bleef heel stil staan, want hij wist niet wat ze aan het doen was, en of het misschien wel gevaarlijk kon zijn. Maar dat was het dus niet want hij werd weer in stap gezet. Ze gingen het bocht om en de stallen kwamen alweer in zicht. Hij strekte lekker door met zijn hals. Als je goed keek kon je een soort damp van hem af zien komen. Hij was dan ook blij dat hij een zweetdeken omkreeg terwijl hij in de stal werd gezet. hij boog zijn hoofd naar beneden om aan het hooi te n=knabbelen dat tijdens hun ristje in de stal was gelegd. Hij had het wel naar zijn zin hier.