Poolparty // Drew

In een blauw, fleurig cocktailjurkje stond Iana voor de poort van een gigantische villa waar een vriendin een poolparty had georganiseerd. Nieuwsgierig dat ze was naar de vele dingen en mensen die er aanwezig gingen zijn drukte ze op de grote knop waar 'aanbellen' op stond. Nog geen vijf seconden later hoorde ze de vrolijke stem van Yana door de speaker; "Hee, Iaan! Smile maar eens naar de camera en dan mag je binnen!" Iana schoot haast in de lach en draaide haar aanzicht naar de kant van de camera die geïnstalleerd was in de wilg die boven de poort uitstak en waar normaal gezien niemand van wist. Met een zo breed mogelijke glimlach gaapte Iana naar de camera en knikte goedkeurend bij de 'bzzz' die in haar oren klonk.
Zonder twijfelen duwde ze de poort open en probeerde ze zo elegant mogelijk de reusachtige oprit op te wandelen die vol gezet was met grote rozenstruiken, bomen en mooie bloemenperkjes. Allemaal perfect onderhouden en dat je ook aan de buxusplanten die op net dezelfde wijze gesnoeid waren.
De grote voordeur met twee kanten was langs beide kanten opengezwaaid en lichtelijk nieuwsgierig stapte Iana de hal binnen. Gelach en muziek kwam van vanachter dus haastte Iana zich richting de achtertuin waar alles was geïnstalleerd. Een grote Dj-installatie, een -zoals verwacht- prachtig versierd zwembad met theelichtjes en dan had je nog een hoop stoelen en banken waar je je op kon neerzetten. Aan de zijkant van de tuin stonden er ook nog leuke tentjes waar je je eventueel kon afzonderen met een aantal vrienden of waar je wat kon uitrusten. Al bij al zag het er naar uit dat deze avond een succes ging worden en Iana zich kostelijk zou amuseren. Iets wat ze eigenlijk wel had verwacht van deze 'poolparty' aangezien Yana altijd met fantastische ideeën aankwam. En ook nu was er weer een 'speciaaltje' aan het hele party gebeuren toegevoegd. Een heleboel jongens kwamen met bussen vol zeep aan bij het zwembad en lieten hun spieren met een grote grijns zien.
Yana, die gehuld was in een sierlijk gouden kleedje met parels op, stond bovenop een tafel en had een microfoon in haar handen. "Beste vrienden, zoals jullie wel weten is het vandaag mijn verjaardag en zoals jullie oók weten gaat mijn verjaardag niet zómaar voorbij zonder dat er iets groots gebeurd." Een grote glimlach sierde haar gezicht en iedereen begon luid te applaudisseren uit ongeduld naar wat Yana nog meer zou meedelen. "En dit keer heb ik ervoor gezorgd dat er van de plaats een ordinaire 'pool party' een schuimparty word gemaakt! En daarbij presenteer ik jullie hier de vijf 'guys' die jullie persoonlijk zullen insmeren." Iana lachte luid mee met de rest en klapte in haar handen. Ja, dit werd zéker leuk. Maar allereerst zou ze zich maar best eens gaan omkleden want ze wilde niet dat haar net nieuwe jurkje zou vol zitten met zeep.
Terwijl ze naar de badkamer liep struikelde Iana bijna over een traptrede maar kwam ze gelukkig op haar beide voeten terecht. Een jongen had dit natuurlijk gezien en knipoogde vriendelijk naar haar. "Ik heb dit niet gezien hoor", floot hij nonchalant achter zich aan, breed grijnzend. Iana kon er enkel om lachen en kleedde zich snel om in de wc die het dichts bij de tuin stond. Haar jurkje had ze netjes apart gelegd en in een gloednieuwe witte bikini met roze diamantjes kwam ze de wc uitgelopen. Veel gefluit achter haar maakte Iana toch duidelijk dat ze in de smaak viel, en natuurlijk kon ze niet anders dan dat leuk vinden. Helemaal happy begaf ze zich bij het groepje mensen die zich schaterlachend lieten inwrijven met zeep en daarna met een luid gejoel op elkaar afsprongen of in het water gingen. Iana liep in een rijtje mee en zag elk meisje al lachend voor haar verdwijnen. Wat er dus voor zorgde dat zij opeens voor een blonde jongen stond en ze haar blauwe ogen op hem richtte. En vanaf het eerste moment dat ze oogcontact maakten viel haar mond open van verbazing. Zijn blonde haren, dat vrolijke gezicht en zijn lieve glimlach herinnerde ze zich maar al te goed. "Drew? .."

Zijn ogen gleden naar de witte klok aan de muur. Over een halfuurtje moest hij gaan, tijd om zijn spullen alvast te pakken en daarna aan te rijden, anders kwam hij nooit meer op tijd. Licht zuchtend hees hij zichzelf van zijn veel te comfortabele bed af, gooide zijn kast open en griste de eerste zwembroek eruit die hij zag. Zwart, goed genoeg toch? Hij gooide zijn zwembroek op bed, pakte zijn rode Supras uit de kast en liet zijn voeten erin glijden, waarna hij de veters erin propte. Drew pakte zijn rode pet, ging eerst nog even met zijn hand door zijn haren en zette het ding vervolgens op zijn hoofd. Hij had verder een blauwe spijkerbroek aan, die onderhand onder zijn kont hing, maar goed. Drew had een random, wit polo shirtje aan en natuurlijk zijn rode pet! Ondertussen had hij zijn zwembroek in een tas gedaan, poetste hij zijn tanden nog even snel waarna hij de trap afdaalde.
"Ben weg!" Riep hij, waarna hij een droge 'doei' hoorde en met een grijns op zijn gelaat liep hij de voordeur uit.
Drew opende de deur van zijn zwarte auto, stapte in en startte het ding waarna hij richting het feest reed. Zodra hij aangekomen was, parkeerde hij zijn auto zo dicht mogelijk bij het feest, waarna hij uitstapte en de auto afsloot. Met zijn handen in zijn zakken slenterde hij nonchalant richting de voordeur, daar belde hij aan en Yana deed bijna meteen de deur open. Een scheve grijns speelde met zijn lippen toen ze haar armen om hem heen voelde en Drew beantwoordde haar knuffel, waarna hij achter haar aan liep richting het feest. Veel meiden, dat viel hem al meteen op. Drew liep meteen door naar een plek waar hij zich om kon kleden, zodra hij die gevonden had verwisselde hij zijn spijkerbroek voor zijn zwembroek en trok zijn witte poloshirt uit. Vervolgens propte hij alles terug in zijn tas, legde die ergens neer en liep terug richting het zwembad.
Zijn ogen gleden over de verschillende mensen die aanwezig waren. Het was aardig druk, maar hij had ook niet anders verwacht. Even beet hij op zijn onderlip toen hij zag dat er zeep in het zwembad werd gegooid, hij kon het dan ook niet laten om te gaan kijken. Hij stond aan de rand van het zwembad, maar toen hij zich omdraaide en in de ogen keek van iemand die hem zó bekend voorkwam, slikte hij. Haar stem zorgde ervoor dat hij bevestigde dat dit Iana was. "Iana.." Zijn stem had liefdevol, maar zachtjes geklonken. Kort gleden zijn ijsblauwe ogen over haar heen, kon hij het niet laten om breed naar haar te grijnzen. "Dat is lang geleden." Was het enigste wat hij zei, niet wetend wat hij haar anders moest zeggen. Zou ze boos zijn, dat hij zolang niets meer van zich had laten horen?

Een tijdje stond Iana naar haar blote voeten te kijken en had ze niet de moed om Drew nog een tweede keer aan te kijken. Pas toen ze haar naam hoorde richtte ze haar blauwe ogen op de blonde jongen en forceerde ze een glimlach op haar gezicht. "Lang geleden is wel het minste wat je ervan kunt zeggen." Iana wist niet hoe ze haar stem nu juist moest gebruiken. Moest ze boos zijn of juist blij? Gemengde gevoelens maakten zich een baan in haar maag en uiteindelijk kwam ze dan maar tot de beslissing dat ze haar gezelschap wel ergens anders zou zoeken. Als een jongen je zo lang alleen laat dan kon je wel al raden welke reden dat daar achter zat.
"F-fijne avond nog.." Iana gunde hem nog één glimlach maar wist dat hij nog heel de avond in haar hoofd ging rondspoken. Verdomme, moest ook iedereen die ze zo lang niet meer had gezien weer opeens opdoemen? Met een zucht sloeg ze haar haren achterover, zag dat Yana haar niet-begrijpend aankeek maar schudde enkel het hoofd dat ze er niet over wilde praten. Natuurlijk zag je beste vriendin altijd dat er iets scheelde dus het duurde niet lang of Yana gaf Iana een arm en samen liepen ze richting één van de tentjes.
Toen ze zich beiden over elkaar hadden neergezet op één van de comfortabele zitjes bleef Yana haar enkele tellen strak aankijken. Iana wist best dat ze nu haar 'kant' van het verhaal moest vertellen en met één lange adem begon ze te vertellen. "Je kent Drew vast wel? Ik heb er een tijdje mee samen geweest en plots is ie verdwenen en heb ik 'm een hele tijd niet meer gezien. En nu doemt u opeens weer op en weet ik niet echt wat ik tegen 'm moet zeggen of doen." Iana richtte haar blik naar de grond en voelde een bemoedigende hand op haar bovenbeen. "Meissie meissie toch, het belangrijkste is dat je je hier amuseert en dat hoeft niet percé met die jongen te zijn. Kijk wat er deze avond nog gebeurd maar laat hem je avond zeker niet verpesten!" Yana glimlachte haar tanden bloot en Iana kon niet anders dan mee glimlachen. "Wat zou ik toch zonder jou moeten.." Iana omhelsde haar vriendin en samen keerden ze terug richting het zwembad waar iedereen nog steeds druk in de weer was met elkaar in het water gooien.
Toen ze plots een stel armen om haar lichaam kreeg en iemand haar de mond snoerde door er een serviet op te plakken begon ze wild te spartelen. Dat het één of andere flauwe grapjas zou zijn wist ze wel maar iets minder bruusk had ook gemogen. Ergens verder hoorde ze nog iemand wild spartelen maar van wie het geluid kwam wist ze niet. Als in zo'n kidnap film werd ze gebracht naar het einde van de tuin en werd ze neergezet aan de kant van een grote fontein, met lichtjes die op het water schenen. "Mag ik alsjeblieft weten wat hier aan de hand is?" Iana wilde de doek van zich wegtrekken maar voelde dat er nog steeds druk opzat. Een andere persoon werd naast haar neergezet en op het teken van een jongen die ze niet kon verstaan werden allebei hun blinddoeken weggetrokken en zat ze nét naast Drew. Alsof ze dat niet had kunnen denken .. De persoon die daar maar doodleuk stond te grijnzen was Yana, ze stuurde Iana een knipoog en verdween samen met de twee andere jongens weer richting het zwembad. Iana die niet wist wat te doen keek Drew aan en haalde kort haar schouders op. "Tja, ik denk dat we hier niet voor niets worden neergezet .." Een kleine glimlach sierde haar gezicht en misschien was deze confrontatie nog zo slecht niet. Ze wilde antwoorden.

Aan haar reactie te horen was ze niet blij dat hij zolang niets van zich had laten horen, wat begrijpelijk was natuurlijk. Net toen hij zijn mond wilde openen om iets te zeggen, wenste ze hem een fijne avond en liep daarna aan. Zijn ogen volgde haar, zagen haar vervolgens verdwijnen en kort schudde hij zijn hoofd. Ach, wat kon hij er verder nog aan doen? Drew nam plaats op een van de vele stoelen die rondom het zwembad stonden, verveeld en hij had eerlijk gezegd nu ook geen zin meer om nog te blijven. Het was dat Yana een vriendin van hem was, anders was hij allang vertrokken. Als hij haar nog een keer tegen het lijf zou lopen zou het toch ongemakkelijk worden, dus hij probeerde maar zoveel mogelijk op de achtergrond te blijven. Drew had genoeg redenen dat hij weggegaan was, maar die wilde ze blijkbaar niet weten, want ze was daarnet meteen weggelopen.
Drew hees zichzelf van de ligstoel af, liep richting de tafel waar verschillende dranken opstonden en schonk voor hemzelf wat cola in. Hij kon niet drinken, aangezien hij met de auto was en niet genoeg geld had voor de taxi. Overigens was hij ook helemaal niet in de mood om te drinken, nu hij Iana weer had gezien wist hij hoeveel ze nog voor hem betekende, hoe graag hij bij haar wilde zijn en hij had spijt dat hij haar had laten gaan. Kort wreef hij even door zijn gezicht, haalde zijn hand door zijn blonde haren heen en name en slokje van zijn cola. Over een uurtje zou hij wel gaan. Hij zei wel dat er iets tussen was gekomen of zo. Maar zijn familie ging immers voor. Natuurlijk had hij haar dan nog kunnen smsen, bellen of iets dergelijks. Hij was gewoon ineens verdwenen en achteraf had hij het anders aan moeten pakken. Hoofdschuddend wilde hij gaan zitten, tot twee jongens hem bij zijn armen pakte.
Een doek werd voor zijn ogen gehouden en terwijl hij zich los probeerde te wringen, werd hij ergens neergezet en uiteindelijk werd zijn blinddoek afgedaan, draaide hij zijn hoofd naar rechts en zat Iana langs hem zitten. Meteen beet hij even op zijn onderlip, wreef met zijn handen door zijn gezicht heen en luisterde naar haar woorden. Alleen het horen van haar stem zorgde ervoor dat een warm gevoel zijn maag vulde. "Iana.. laat het me uitleggen, alsjeblieft?" Drew legde zijn hand zachtjes op haar been, richtte zijn ijsblauwe, liefdevolle ogen op de hare. "Sorry dat ik zomaar weggegaan ben. Ik had iets moeten laten weten, maar er waren problemen met mijn familie en ik moest erheen. Vandaar dat ik zolang weggeweest ben en ik heb er achteraf echt spijt van dat ik niets van me heb laten horen." Begon hij, waarna hij zijn ogen even neersloeg en zijn hand terugtrok. "En.. ik zou graag opnieuw willen beginnen. Dus.. aan jou de keus. Je weet nu in ieder geval hoe ik erover denk." Na die woorden verscheen er een kleine glimlach op zijn gelaat.

Iana stond een tijdje ongemakkelijk voor zich te kijken naar het prachtige landschap dat voor hen lag. En de stilte die tussen hen tweeën lag bezorgde haar de rillingen over haar hele lichaam. Pas toen ze een hand op haar bovenbeen voelde viel haar blik weer op Drew en ademde ze diep in. Zijn woorden deden haar bijna weer bezwijken en kalmpjes knikte ze, niet echt wetend wat ze anders moest doen. "Je krijgt nu de kans om het uit te leggen .." Iana bleef hem in zijn prachtige ogen aankijken en voelde hoe de warmte van zijn hand van haar been weggleed, als de wolken die de zon verduisterden.
Nu pas besefte ze hoe hard ze deze jongen had gemist, al die tijd zonder hem had haar veranderd in een meisje die een stenen muur om zich heen had gebouwd. Puur omdat ze geen andere jongens meer toeliet in haar leven. Buiten Dyrell dan, die jongen had nog steeds een speciaal plaatsje in haar hart. Niet dat ze erop verliefd was maar wel dat ze er alles tegen kon vertellen en hij haar altijd weer moed insprak. Drew zijn uitleg viel Iana best wel zwaar. Langs de ene kant begreep ze wat hij bedoelde maar langs de andere kant vond ze wel dat hij het best tegen haar had kunnen zeggen. Maar daar was het natuurlijk al te laat voor. "Ik heb me al die tijd zitten afvragen waar je zat.." Iana slikte, sloeg haar blik naar de grond en streek een lok haar uit haar gezicht. "En ik weet echt niet wat ik nu zou moeten doen.." Iana voelde hoe haar handen begonnen te trillen en ze schokschouderde. Nee, nu mocht ze echt niet gaan huilen .. Niet.. Een druppel gleed van haar wang en sijpelde tegen de grond. Ja, die had ze echt niet kunnen tegenhouden.
"Ik heb je gewoon zo ontzettend gemist en .." Iana draaide nu haar gezicht naar Drew en wist niet wat ze met haar trillende vingers moest aanvangen. "..ik dacht dat ik je kwijt was." Maakte ze haar zin rap af, bang om hem inderdaad nog verder weg te duwen dan ze al had gedaan.
Met haar trillende hand probeerde ze zijn hand te grijpen en van zodra ze die vast had gooide ze haar beide armen rond zijn nek. Zoals een kwetsbaar meisje zou doen drukte ze zich dicht tegen hem aan en legde ze haar hoofd op zijn schouders. Damn, wat had ze dit gemist..