Hello you! -Drew

Drew trok zijn zwarte shirt over zijn hoofd heen, haalde zijn hand nog een enkele keer door zijn haren en zette zijn groene pet op zijn hoofd, waarna hij de trap afdaalde. Zijn ouders waren een weekendje weg, om hun relatie te ‘verbeteren’. Alsof ze dat ooit zou gaan lukken, ze waren al verhuist om het beter proberen te maken maar dat was duidelijk ook niet goed voor ze geweest. Het was alleen maar erger geworden. Drew aaide Boris even over zijn hoofd, de grote berner senner hond lag half te slapen op de bank, het was ook laat en hij was al aardig op leeftijd. Hij opende de achterdeur, haalde zijn fiets uit de schuur en trapte richting de kantine om wat te gaan drinken en eventueel wat nieuwe mensen te ontmoeten, hij kon hier immers nog maar een persoon. Zodra hij was gearriveerd, parkeerde hij zijn fiets waar hij thuis hoorde en sloot hem af, waarna hij naar binnen liep. Heel druk was het niet, enkel een blond meisje aan een tafeltje en een paar oudere mensen die probably samen wat aan het drinken waren. Meteen ging hij op een barkruk zitten, bestelde hij een cola en keek hij eventjes rond. Zodra hij zag dat het blondje meisje naar hem keek, greens hij even kort naar haar en draaide vervolgens grinnikend zijn hoofd naar zijn cola, nam een flinke slok en volgde het meisje dat zijn richting in gelopen kwam. Ze nam plaats naast hem, bestelde een cola en sprak hem vervolgens aan.

Drew schudde zijn hoofd. ‘Ik ben hier nog nooit geweest. Dus lijkt me van niet.’ Beantwoordde hij haar vraag, waarna hij nog een slok nam van zijn cola. Even gleed zijn blik over het meisje heen, ze was absoluut niet lelijk en natuurlijk vond Drew het absoluut niet erg dat ze naast hem kwam zitten. Het was ook goed voor hem om wat mensen te leren kennen, hij voelde zich nogal eenzaam op het moment en hij miste zijn oude vriendengroep enorm. Hij hing er elke dag mee rond, was er populair en kon het halve dorp waar hij in woonde. Daarom was het voor hem zo zwaar geweest om afscheid te nemen, al hoopte hij dat hij hier hetzelfde zou krijgen, hij weer een beetje gelukkig zou kunnen worden. ‘Drew Horan.’ Na zijn woorden verscheen een grimas rond zijn lippen, terwijl zijn ijsblauwe ogen op die van het meisje gericht waren.

Een scheve grijns stond op zijn gelaat en Drew hing met zijn arm ontspannen op de bar, zijn ijsblauwe ogen gericht op die van het meisje, die zich niet veel later voorstelde als Brooke. Hij voelde hoe haar ogen over hem heen gleden, waardoor hij even licht grinnikte en zijn pet even af deed, om een enkele keer door zijn haren te gaan en de groene pet weer terug te zetten. Vanmorgen had hij vrij weinig zin om zijn haren te doen, vandaar dat hij ze maar verborgen had onder zijn pet. Zag niemand. De woorden van Brooke trokken zijn aandacht. ‘Jup. Dat klopt.’ Na zijn woorden nam hij nog een slok van zijn drinken, zette het half lege glas weer terug op de houten bar waarna zijn aandacht weer gericht werd op het blonde meisje. Waarom ze naar hem toe was gekomen wist ze niet, maar erg vond hij het niet. Kon hij tenminste wat mensen ontmoeten, want op het moment kon hij niemand. Ofja, één iemand. Damn, wat miste hij de stad waar hij voorheen gewoond had.. Daar had hij het écht naar zijn zin, had hij zijn plekje gevonden. Tot zijn stiefvader besloot te verhuizen, die eikel kreeg ook alles voor elkaar.

Na haar vraag schudde hij kort zijn hoofd. ‘Nee, ik heb geen paard. Vind het prachtige beesten, maar no way dat ik erop ga zitten.’ Lachte hij, kort schudde hij zijn hoofd even. Ja, Drew durfde ze wel te aaien en vast te houden, maar daar bleef het ook bij. Hij ging er dus écht niet opzitten, had hij een keertje gedaan en nooit meer. ‘Heb jij wel een paard dan?’ Hij ging ervan uit dat ze van de dieren hield, aangezien ze er anders niet over vroeg. In deze stad zouden ook wel veel paardenmeisjes wonen, er waren veel stallen en maneges in de buurt, dus dat kon ook niet anders. Drew’s blik gleed kort naar de klok, het was rond etenstijd, maar echt veel honger had hij niet; dus besloot hij nog maar een tijdje hier te blijven. Het was immers ook onbeschoft om zomaar, midden in een gesprek, af te haken en weg te gaan, right?