I hope life isn’t a joke, because I don’t get it.

"Diesel!" Iana kreeg bijna een hartinfarct toen ze plotseling een zwaar gewicht op haar schoot voelde en ze haast een meter de lucht invloog. "Hoe vaak heb ik je nu al gezegd dat je niet in de zetel mag springen terwijl ik rustig aan het slapen ben?" Bestraffend hief ze haar wijsvinger en liet hem 'zachtjes' op z'n neus vallen. Meteen vloog de blonde labrador uit de zetel en ging ie braafjes op de parketten vloer zitten. Z'n weirde kop sprak boekdelen; 'Gaan we dan eindelijk naar buiten nu ik braaf ben geweest?'
"Okey, al goed, al goed.." Iana wreef een paar lokken uit haar gezicht en ging na een tweetal zuchten toch rechtop staan. Meteen begon Diesel aan zijn hyperactieve gekwispel en zijn wilde gedoe doorheen heel de kamer. "Diesel! Tetoeme, hou nou toch eens op!" Iana verhief haar stem en knikte goedkeurend toen het gecross ophield en er een brave hond netjes aan de voordeur stond te wachten. "Da's beter. Nu moet ik me wel gaan aankleden." Iana wreef met haar twee duimen de slapers uit haar ogen en richtte haar blik op de klok. Het had niet veel gescheeld of Iana's mond was perfect te vergelijken met een paar z'n voorhoofd. "Diesel! Het is amper 6u 's morgens.." Iana was duidelijk nog niet goed wakker want ze had eerst gedacht dat het rond 12u 's middags ging zijn. Niet dus. Een klagelijke zucht verliet haar keel en half vloekend stoof ze de douche in. Het had toch geen zin om terug in bed te gaan want als Iana eenmaal wakker was kon ze helemaal niet meer inslapen.
In een fleurige rood jurkje en een stel felrode sneakers stak ze een stel oorbellen in d'r oren om dan haastig de trap af te lopen en Diesel bijna omver te lopen. "Jongens toch .. wat sta jij toch altijd zo in de weg!" Met haar armen radeloos de lucht in nam ze vluchtig een ontbijt -om verder geneut van haar hond te vermijden- en sloot de deur na ongeveer een kwartiertje achter zich dicht. Diesel hield ze nooit aan de lijn aangezien ie toch nooit deftig naast haar kon lopen en ect weglopen deed ie ook niet. Dus had Iana er geen enkele problemen mee om 'm los te laten lopen. Niet dat Diesel een gevaar op de weg was. Kuch. Dat beest zou waarschijnlijk een dief in het holst van de nacht over z'n tenen likken. Iana had er dus niet veel aan als het daarop aankwam.
Na ongeveer een halfuurtje de wijk rondlopen liet ze Diesel weer in huis en besloot ze een picknick mee te nemen naar haar meest favoriete plekje. Een glimlach krulde rond haar mondhoeken terwijl ze een hele mand vol fruit klaarmaakte en een van gisteren klaargemaakte cake inpakte om er uiteindelijk ook bij te leggen. Zo, dat had ze dan ook weer eens goed gedaan. Iana had misschien wel eten voor een heel leger, je kon maar nooit weten dat je iemand zou tegenkomen ofzo. Iana was altijd op alles voorbereid. In haar fleurige outfit en met haar overvolle mand onder de arm vertrok ze uit haar huis. Diesel had ze gewoon in huis gelaten omdat ze geen zin had om een hyperactieve hond mee te nemen. Iana had voor een leuk romantisch boek gezorgd dus daar kon ze zich wel een namiddag mee bezighouden.
Eenmaal aangekomen in een groot bos met een eigenaardige schaduw liet ze een kalm lachje door haar lippen glippen. Dit bos was niet zoals een ander, het had zo'n mysterieuze glans en soms zag je de glinsteringen van de zon door het gebladerte van de bomen priemen. Ja, dit was een geknipte plek voor Iana. Met haar hoofd glimlachend naar de zon gedraaid liet ze zich tegen een boom zakken en spreidde ze haar deken uit over het gras. Met een genietende, rustgevende blik op haar gelaat liet ze zich op het deken vallen en nam ze meteen een stel aardbeien om die met veel smaak in haar mond te laten vallen. Humnh, dit was gewoon heerlijk.
Een geluid achter haar deed haar zachtjes schrikken. "Hallo?" Iana stak nog een aardbei in haar mond, merkte dat ze door het plotselinge geluid wat sap op haar kin had liggen en ze het niet eens doorhad. Met het sap nog op haar kin draaide ze haar gezicht naar een lange gestalte waardoor ze al snel haar mond open liet vallen. Damn ..

Met een paar tegenstribbelende woorden had hij uiteindelijk de afwas gedaan. Van zijn huisgenoten kon hij niks verwachten; zolang er een pad was van hun slaapkamer naar de wc en naar de koelkast, vonden hun het best. Dus had Jeydon zijn schoonmaakster outfit weer aangetrokken, een grijze joggingsbroek met een simpel, oud T-shirt. Hij had bijna gezworen dat ze in een oude pizzatent woonden, of een recycling bedrijf voor pizza dozen, want na de 30e pizza doos had hij het wel gezien. Nu hadden ze nog afwas staan voor een week, dus dat moest hij eerst maar eens doen. Toen hij anderhalf uur later ook daar mee klaar was, deed hij zijn dagelijkse routine van de was & zijn kamer stofzuigen. No way, dat hij de kamer van de andere zou doen. Hij wou niet weten wat er verstopt lag tussen de bende en hij dacht zo dat zijn huisgenoten dat ook niet perse hoefde te weten. Tevreden had hij zich uiteindelijk onder de douchte genesteld en vervolgens weer omgekleed in een jeans en een shirt, die later wit bleek te zijn. Hij moest toch maar eens gaan opletten met het aankleden. Hij besloot zijn witte shirt aan te houden, ook al wist hij dat hij niet langer als een uur wit zou blijven. Hij ging op zijn bed zitten, haalde zijn camera en zijn tekenblok tevoorschijn. Nu hij zo op zijn bed zat, merkte hoe weinig slaap hij had gehad. Een van de reden lang nog in zijn Bench te slapen, maar hij was niet de enigste geweest. Telkens wanneer hij net in slaap viel, kwam hij met een of ander idee voor een tekening en die móest hij dan uitwerken. Even liet hij zijn ogen dicht zakken en toen hij ze weer open deed was het tot zijn schrik alweer een kwartier later; je kon ook niet gewoon rustig je ogen dicht doen. Met een vermoeide zucht stond hij op en schoof zijn camera weer terug op het plankje. Normaal zou hij eerst met zijn camera foto’s gaan maken, maar nadat hij de hele nacht naar de foto had gestaard, had hij inmiddels een fotografisch geheugen gecreëerd. Een glimlach sierde zijn lippen toen hij zijn kamer uit liep. Algauw merkte hij dat hij niet meer de enigste wakkere was in het huis; Waffels liep slaap dronken achter hem aan. Waffels volgde hem tot de keuken, waar Jeydon zijn vinger over een grote lijst liet gaan. Aha; niet zijn beurt om Waffels uit te laten. Ook al was het zijn hond, deelde hij de taken als nog met zijn huisgenoten. Hij deed ook hun afwas, dus waarom lieten ze zijn hond niet uit? Waffels was het er niet heel erg mee eens; hij had van zijn huisgenoten al vaak genoeg gehoord dat ze hem niet los konden laten, want dan was hij weg. Bij Jeydon daar in tegen viel het wel mee, maar misschien kwam dat omdat hij de hond al jaren had. Vluchtig duwde hij zijn tekenboek in zijn rugzak en liet zijn blauwe tasje er vervolgens in glijden. Zo, hij was klaar om te gaan. Toen hij gister Waffels had uitgelaten, had hij een geweldige plek gezien; een plek die wonderschoon was én perfect om na te tekenen. Hij had nu vrijwel alleen maar paarden, ook al durfde hij ze niet eens aan te raken of hij had miljoenen posities van Waffels. Pas gister was hij begonnen met en ruwe schets van de omgeving, die eerlijk gezegd niet eens kleur nodig had. Het was niet zo dat hij zichzelf een geweldig tekentalent vond, maar het zag er al beter uit dan zijn stokhondjes van vroeger. Langzaam deed hij de deur open, stapte uit het huis, bang dat Waffels hem zou volgen. Anders kwam hij nooit van die hond af. Met rustige passen liep hij naar het bos. Hij had amper geslapen, hoog uit een uurtje, dus was hij maar gaan schoonmaken. Zijn huisgenoten? Daar kon je een bom naast afsteken en die werden nog niet wakker. Toen hij eindelijk het bos had bereikt, bleek zijn fotografische geheugen minder dan goed. De plek die hij in gedachten had, had amper licht inval en zou daarom op de tekening er uit zien als een grote, zwarte massa. Fijn. Een zucht rolde over zijn lippen toen hij verder het bos in liep en tot zijn verbazing kwam hij bij een meisje terecht. Ze zat op een kleed, in een rode jurk die haar figuur prachtig liet uitkomen. Oke, hij was geen fashion sta, en niet gay, maar hij kon zeggen dat de jurk haar geweldig stond. Het tegen over gestelde van gay, right? Glimlachend stapte hij over een bosje heen, waardoor het meisje nu beter in zich was en hij duidelijk ook. ’Hallo?’ Hoorde hij het meisje, die duidelijk geschrokken was door de plotselinge beweging in haar omgeving. Hij zag hoe het meisje nog een aardbei in haar mond stopte en vervolgens zich naar hem toe keerde. Hij moest zijn best doen om niet als een idioot te gaan glimlachen, want góhd, dit meisje haar lichaam was niet alleen prachtig, maar ook haar hele gezicht leek een grote massa sexyheid. Schoonheid, ofcourse. Even stond hij daar, alsof hij een fan was die zojuist zijn idool had ontmoet. Hij besloot op het meisje af te lopen; het was nu of nooit. Een glimlach sierde zijn lippen toen hij sprak; ’Vindt je het erg als ik hier ga zitten?’ Hij wachtte niet eens op antwoord; hij liet zich naast het meisje op de grond zakken. Mocht het meisje hem liever niet in de buurt hebben, wat haar blik totaal niet leek te zeggen, dan zou hij opstaan en verder gaan met zijn wandeling. Direct nadat hij was gaan zitten, draaide hij zich naar haar toen en bood haar een hand aan, wel zo vriendelijk, huh? ’Ik ben Jeydon, aangenaam’ Nog steeds omlijste een glimlach zijn mond, waarbij hij zijn witte rij tanden bloot lachte. ’En wie is de prachtige dame in het rood?’ Nood Ohgod, hij kon bijna geloven dat hij in een sprookje was beland. Langzaam liet hij zijn vinger langs haar kin glijden, haalde daar mee het aardbeien sap van haar kin. Hij hield zijn vinger omhoog om het bewijsmateriaal te laten zien en lachte vervolgens; ’Ik weet niet hoe jij eet, maar volgens mij zit daar je mond niet’ Gevolgd door een big-smile. Het was alsof hij gewoon had geslapen; het prachtige meisje had hem weer wakker geschud.

Met een mond vol tanden stond ze de blondharige jongen aan te kijken met haar ogen zo groot als een olifant. Zijn stem deed haar ontwaken uit haar droomfase en met haar blauwe kijkers vertwijfeld op hem gericht stond ze dom naar zijn hand te kijken. 'Iaan, dumpie, neem die hand aan!' Het stemmetje in haar hoofd deed haar hand reageren en met een mislukte glimlach op haar gezicht schudde ze zijn hand. Oké, nu had ze het waarschijnlijk wel bekeken, die gast zou haar vast raar vinden en gewoon doorlopen. Iana slikte, merkte dat de jongen het nog wel grappig vond en zich naast haar neerzette nadat hij het haar vroeg. Natuurlijk was Iana zo stom om hem zo aan te staren dat ze niet eens antwoord had gegeven. Oké, nu moest ze echt wel eens normaal gaan doen want met die domme blik op haar gelaat zou ze vast niet al te veel punten scoren.
Toen hij zo naast haar zat had ze haar lichaam naar hem toe gedraaid en vond ze de moed hem recht aan te kijken. Zijn vraag deed haar rood worden over haar hele gezicht en half lachend gaf ze een blik op haar rode jurkje. "Ik ben Iana, sorry voor mijn domme blik maar.." Iana schraapte haar keel, keek van links naar rechts en probeerde haar gehakkel voor een deel goed te maken door te lachen. "..ik had niet echt iemand verwacht hier." Met een dwaas lachend meisjesgezicht keek ze naar de grond, zich te proberen herstellen en niet zo dom meer te gniffelen. Ze snapte zelfs niet van haarzelf dat ze zo raar deed in het bijzijn van een jongen terwijl ze normaal altijd de grootste flapuit was. Weird. Misschien kwam het ook gewoon omdat ze nog nooit zo'n hotterd -pardon- móóie jongen had gezien en ze eigenlijk alleen maar met 'normale' jongens omging. Niet met zulke .. Uhum, goed uitziende jongens. Iana lachte in zichzelf en wist dat het wel goed zou komen. Tenslotte was deze jongen -die zich als Jeydon voorstelde- helemaal geen boeman en zag hij er best vriendelijk uit.
Haar adem stokte in haar keel toen ze een vinger langs haar kin voelde gaan, op de plaats waar waarschijnlijk het sap had gelegen. Een brede grijns krulde rond haar mondhoeken en met een onschuldig gezicht haalde ze haar schouders luchtig op. "Soms denk je weleens dat je twee monden hebt, isn't it?" Iana lachte, voelde dat ze weer wat zelfvertrouwen aan het krijgen was en zonder aarzelen nam ze een aardbei in haar handen en hield er eentje voor zijn mond. "Proef dan, ze zijn lekkaar!" Bij dat laatste maakte ze een fluit geluidje alsof de zoetheid van de aardbei 'bovennatuurlijk' was en hij ze wel moést proeven. Nadat ze de aardbei zo goed als in zijn mond gepropt had stond ze hem een aantal tellen recht aan te kijken, zijn reactie afwachtend. Natuurlijk had Iana het geduld niet om te wachten op zijn reactie en nam ze haar picknickmand bij de hand. "Ik hoop dat je nog niet gegeten hebt? Ik heb hier denk ik een mand vol eten voor een heel leger." Iana lachte, doorzocht haar mand en haalde uiteindelijk haar ene wenkbrauw uitdagend op. "En jij mag blijven tot wanneer heel die mand leeg is." Als een moeder die haar kinderen berispte op het feit dat ze teveel eten op hun bord geschept hadden stond ze Jeydon aan te kijken. Die arme stakker toch.. "Maar in die tussentijd kunnen we ons natuurlijk altijd met andere dingen vermaken." Een speelse ondertoon klonk door in haar stem en voor ze het zelf doorhad stond ze op haar beide voeten en trok ze Jeydon overeind. Het leek wel of ze haar mond niet kon houden aangezien ze eindelijk weer die zekerheid had en ze het Jeydon zeker naar zijn zin wilde maken. Nu ze eindelijk de kans had zou ze die met beide handen aannemen. "Mag ik, mijnheer de schoonheid zelve, meenemen naar een speciaal plekje?" Iana keek hem met fonkelende ogen aan en nam al meteen zijn hand vast. Terwijl ze hem zo half vooruit trok voelde ze hoe haar hart als een gek tekeer ging en ze zichzelf geluk prijsde dat deze wandelende god in haar richting was gelopen.
Eenmaal aangekomen voor een grote struik stond ze Jeydon grijnzend aan te kijken. "Nu moet je je ogen sluiten en me gewoon vertrouwen." Iana legde zijn eigen handen op z'n ogen duwde hem zachtjes door de struik heen. Achter de grote struik lag een prachtig landschap met bloemenvelden zo ver als je kon kijken, een grote zwemvijver waarin er ook nog vissen zwommen en nog ietsje verder een grote waterval waar het erg leuk is om op de stenen te klimmen. Met een brede glimlach op haar gezicht nam ze Jeydon's hand vast en duwde ze hem tot net voor de grote zwemvijver. Oké, zou ze het doen? Haar ogen glinsterden vervaarlijk maar iets in haar zei haar dat ze maar moest wachten om hem in dat water te duwen. Tenslotte zou het ook niet echt netjes zijn. "Oké, open your eyes."

Met een grijns merkte hij op dat het meisje nog steeds niks had gezegd, ook al had hij haar gevraagt of hij mocht gaan zitten. Ze stond duidelijk met een mond vol tanden, want met een soort ‘handje’ beantwoorde ze hem. Ze draaide zich naar hem toe, waardoor hij nu haar hele lichaam goed kon zien en haar prachtige gezicht. Sinds hij in HH woonde, had hij gedacht dat alle knappen vrouwen hier heen gevlucht waren en bij elke vrouw die hij tegen kwam leek dat steeds meer de waarheid. Vooral de vrouw voor hem. Het was niet echt meer een ‘meisje’ te noemen; ze had duidelijke, vrouwelijke rondingen en haar gezicht was al té vrouwelijk om nog meisjesachtig te kunnen zijn. Hij schatte haar van zijn leeftijd, een jaar of achttien. Eindelijk vond hij, en ook zij, de moed om haar in de ogen te kijken en gohd, die maakte haar nog prachtiger. Was er ook nog iets wat haar minder perfect maakte? Zijn vraag had haar zeker een soort verlegen gemaakt, want ze werd rood en keek lachend naar haar jurkje. "Ik ben Iana, sorry voor mijn domme blik maar..” Welja joh, noem haar ook nog eens Iana, waarom niet gelijk prinses? Jeydon wierp even een snelle blik om zich heen en luisterde vervolgens weer naar het meisje. "..ik had niet echt iemand verwacht hier." Hij hoorde hoe het meisje moest lachen en ergens had ze ook wel gelijk. Je ging op zoek naar een donker, mysterieus plekje en je komt uit bij een meisje die gezellig, in haar eentje, aan het picknicken is. Correctie; een wonderschoon meisje . Maar ach, de wonderen waren de wereld nog niet uit. Toen hij zijn vinger langs haar kin liet gaan, merkte hij hoe haar adem even stokte en vervolgens sprak ze; "Soms denk je weleens dat je twee monden hebt, isn't it?". Hij lachte; humor had ‘Iana’ ook. Hij zag hoe haar hand naar een bakje met aardbeien ging. "Proef dan, ze zijn lekkaar!" Ze maakte een soort fluitgeluidje, wat het voor hem alleen maar interessanter maakte om het te eten. Vroeger had hij ze nooit mogen eten; in het eerste stadium van suikerziekte zijn sterk suikerhoudende producten not done. Dat betekende dus dat Jeydon in zijn jeugd behoorlijk wat aardbeien, bananen, druiven en frambozen had gemist. Maar daar bleef het niet bij; ook siroop en honing mocht hij niet. Geweldig als je een dagje met je familie naar het pannenkoekenhuis ging, not. Hij deed het vooral op havermout, kwark en aardappelen. Geweldig. Aan de ene kant was hij opgelucht dat hij nu injecties had; hij kan gemakkelijk de aardbei in zijn mond stoppen en niet naar het ziekenhuis hoeven te gaan, maar aan de andere kant was het toch een behoorlijk andere levensstijl. Zo had hij eerst in hoog niveau aan sport gedaan, maar had hij dat allemaal achter wege moeten laten door de suikerziekte. Ook had hij vaste ‘tussendoortjes’, die niet al te prettig waren. Terwijl iedereen op verjaardag aan de taart zat, zat hij meestal met een mueslireep in zijn handen; niet iets wat je graag wou. Toch besloot hij zijn mond open te doen en de aardbei naar binnen te werken, vooral vanwege de manier waarop Iana hem vervolgens aan keek. Tot zijn grote verassing, en echt een verassing, want zijn laatste aardbei kon hij zich niet meer herinneren, smaakte de aardbei heerlijk. Ze waren zoet, iets dat hij vrijwel had moeten missen in zijn jeugd. Met een glimlach op zijn lippen knikte hij; ’Deze zijn geweldig!” Hij moest zich in houden om er niet ‘en jij ook’ achter aan te zeggen, dus volgde hij de handen van het meisje weer die zich om een mand heen vouwde. "Ik hoop dat je nog niet gegeten hebt? Ik heb hier denk ik een mand vol eten voor een heel leger." Hij lachte, waardoor zijn witte tanden te zien waren. Iana doorzocht de mand en kreeg vervolgens nog al een uitdagende blik op haar gezicht. "En jij mag blijven tot wanneer heel die mand leeg is." Hij gooide glimlachen zijn hoofd naar achter, liet vervolgens een plagend kreuntje horen. ’Maar mammie, ik heb al gegeten’ Zeurde hij als een kleinkind. "Maar in die tussentijd kunnen we ons natuurlijk altijd met andere dingen vermaken." Vervolgde ze. Dat trok Jeydon’s aandacht en gelijk trok hij ook speels een wenkbrauw omhoog. Ze ging staan en hielp hem vervolgens omhoog. Even gleed zijn blik naar haar lippen en moest zich vervolgens er van weer houden om ze niet aan te raken, zo wel met zijn eigen lippen als met zijn vinger. Hoe zacht zouden ze zijn? Iana stem haalde hem weer uit zijn getreuzel toen ze sprak; "Mag ik, mijnheer de schoonheid zelve, meenemen naar een speciaal plekje?" Hij merkte een fonkeling op in haar ogen en hij voelde hoe haar zachte hand zich om de zijne vouwde. Ze trok hem half vooruit, waardoor hij enkel nog meer moest lachen. Hij ging wat sneller lopen, waardoor hij uiteindelijk naast haar liep en ze niet zo hoefde te trekken. "Nu moet je je ogen sluiten en me gewoon vertrouwen." Hij voelde hoe zijn eigen handen zijn ogen bedekte en hij bleef daar rustig staan. Het viel hem nu pas op hoe weinig hij eigenlijk had gezegt, maar misschien was dat ook maar beter. Hij voelde hoe hij langzaam en voorzichtig door een struik werd geduwd. Hij voelde hoe zijn handen weer van zijn gezicht werden gehaald, maar hield nog steeds zijn ogen dicht. Iana pakte zijn hand weer vast. ‘Oke. Open your eyes’ weerklonk haar stem. Langzaam opende hij zijn kijkers. Zijn ogen kwamen een groot landschap te gemoed en het leek gewoon perfect. Er was een grote zwemvijver, waarvan hij wist dat als hij niet snel genoeg bij het meisje weg stapte, hij er in lag. Glimlachend deed hij een stap opzij, zodat hij vrijwel uit haar bereik was. ’Het is prachtig!’ Sprak hij geamuseerd, alsof hij zojuist het einde had gelezen van een Disney boek. Glimlachend wierp hij een blik op Iana en stak vervolgens zijn handen in zijn zakken. Vervolgens gooide hij zijn rugtas op de grond. ’Omdat je waarschijnlijk al van plan was me er in te duwen; ik ga het water in!’ Met een big-smile trok hij zijn witte shirt over zijn hoofd en wierp nog een laatste blik op Iana.

Iana stond met haar handen in haar zij te kijken naar Jeydon die het landschap duidelijk net zo mooi vond als zij het vond. "Ja hé." Iana plaatste één van haar gulle glimlachen op haar gezicht en stond Jeydon met een uitdagende blik aan te kijken. "Je weet toch wel dat je daar héél gevaarlijk staat. Echt aanlokkelijk om dat goddelijk lijf van je in dat water te duwen." Eén van haar wenkbrauwen maakte een wiebel beweging en om haar woorden nog wat kracht bij te zetten deed ze een paar passen naar voren. Terwijl ze wachtte op een reactie probeerde ze aan zijn blik af te leiden of hij het net zo leuk vond als zij.
Van het weer viel er gelukkig niets te zeggen. De zon liet één van haar mooiste zonnestralen op het water vallen en zorgde voor een glinsterend effect. En doordat Iana haar blauwe kijkers op het water hield blonken haar ogen net zo veel als het water zelf. Zijn reactie deed haar tot tegen haar oren grijnzen en snel trok ze een pruillipje. "Krijg ik dan toch niet de eer om je in het water te duwen? Kun je me juist dát pleziertje gunnen?" Met een hoopvolle blik keek ze toe hoe Jeydon zijn shirt over z'n hoofd trok en haar maar afwachtend stond aan te kijken. "Dan zorg ik wel voor jouw amusement." Er stond een speelse glans in haar ogen en die zou Jeydon vast wel zien. Als hij haar gezicht zag zou hij vast wel weten waarover ze het had.
Met uitdagende, klein pasjes kwam ze heupwiegend op hem af en plaatste ze haar handen ter hoogte van zijn borstkas. "Ready to.." Iana hield haar hoofd dicht bij het zijne, voelde hoe er een warm gevoel door haar lichaam stroomde en haar hart als een gek tekeer ging in haar keel. Met een verleidende blik op haar gelaat kwam ze zelfs nog wat dichter, duwde ze haar buik tegen de zijne en hield ze haar lippen op nog geen centimeter van die van hem. En nét toen ze haar lippen op de zijne ging drukken duwde ze hem -krachtig genoeg- naar achteren zodat hij met een knal het water zou in kletsen. Half in de slappe lach stond ze op en neer te springen en wachtte ze tot wanneer Jeydon weer omhoog zou komen. "Sorry schat, niet te snel afgeleid worden is de boodschap." Iana lachte, zond hem een kushandje en schudde nog eens lacherig met haar kont. "Maar goed, aangezien ik eens goed heb kunnen lachen zal ik jou ook maar eens entertainen." Gelukkig dat Iana haar felblauwe bikini had aangetrokken onder haar kleedje, wetende dat het goed weer ging zijn om te zwemmen. Met haar handen aan de uithoeken van haar jurkje trok ze hem, langzaam en sensueel, over haar lichaam terwijl ze hun oogcontact bleef behouden. Toen haar jurkje uiteindelijk over haar hoofd was liet ze hem achteloos naast zich vallen en stond ze daar -wachtend op een reactie- naar Jeydon te kijken.
"Zal ik het water maar in gaan?" Half lachend liet ze zich aan de kant van het water zakken en legde ze haar benen in het water. Zo had ze een mooi zicht op Jeydon en op het prachtige landschap dat achter hem lag. Al moest Iana toegeven dat ze niet veel oog had voor dat landschap dat daar achter lag. Jeydon alleen al was een prachtig landschap op zichzelf. Een grijns op haar gezicht en een speelse blik in haar ogen vertelde al boekdelen. "Jeydon, mag ik je iets vragen?" Iana bleef hem glimlachend aankijken en kantelde haar hoofd een tikkeltje schever. "Wat is nu het éérste wat je zou willen doen?" Haar beide wenkbrauwen werden opgetrokken en nieuwsgierig stond ze hem aan te kijken. En terwijl Iana zo wachtte op een reactie spetste ze wat water zijn richting uit, gewoon om hem wat uit te dagen en op deze manier wat meer van hem te weten te komen. Want volgens Iana had Jeydon nog veel meer dingen waar je van zo op kijken in plaats van alleen zijn goddelijke lichaam. Oh god, was Iana toch over gelukkig dat ze deze blondharige schoonheid was tegengekomen op de plaats waar ze net géén volk verwachtte. God had dan toch eens geluisterd naar haar gebeden .. Ghehe.

Met een uitdagende blik keek Iana hem aan. "Je weet toch wel dat je daar héél gevaarlijk staat. Echt aanlokkelijk om dat goddelijk lijf van je in dat water te duwen." Ze deed een soort spastisch wenkbrauw trucje en deed vervolgens een paar stappen naar voren. Jeydon schonk haar een nogal ongemakkelijke glimlach. Hij had altijd dat soort opmerkingen gekregen, ook al hij alleen een sixpack en v lines, misschien waren zijn armen ook iets gespierder. Het was voor hem daarom altijd moeilijk geweest of ze op zijn uiterlijk of innerlijk vielen en meestal was het optie één. Hij liet zijn hand over zijn borst glijden en voelde zijn huid onder zijn eigen aanraking prikkelen. De tatoeage die zijn borst sierde was nog steeds zo mooi als toen hij hem had laten zetten en het was nog steeds een van zijn lievelingstatoege’s. Eigenlijk waren ze alle drie zijn favoriet, maar toch bracht deze iets meer herinneren op dan dat de rest deed. Hij richtte zijn blik weer op Iana, schonk haar dit keer een normale glimlach. "Krijg ik dan toch niet de eer om je in het water te duwen? Kun je me juist dát pleziertje gunnen?" Hij merkte hoe graag ze hem erin wou duwen en uiteindelijk sloeg hij een zucht. Hij trok zijn shirt over zijn hoofd en toen hij haar vervolgens aan keek sprak ze; "Dan zorg ik wel voor jouw amusement." Een speelse glans lag in haar ogen en dat maakte hem nogal nieuwsgierig. In het begin had ze amper moed getoond, maar steeds meer leek haar moed te groeien. Zijn blik volgde haar benen, die sierlijk op hem af kwamen. Haar speelse pasjes wouden hem bijna naar haar toe laten rennen, maar hij hield zich in. Ze plaatste haar handen op zijn borstkas. "Ready to.." Sprak ze, terwijl ze haar hoofd dicht bij de zijne hield. De tinteling die hij zojuist door zijn eigen aanraking had gevoeld, en nee, hij was niet opgewonden geworden van zichzelf, leek ditmaal tienduizend keer zo erg. Hij voelde hij zijn hart naar boven steeg en het bloed in zijn oren begon te suizen, waardoor eht leek alsof zijn hart daar zat. Verlangend gleed zijn blik over haar lichaam en hij voelde hoe ze haar buik tegen de zijne drukte. Zijn adem werd iets zwaarder en hij voelde dat zijn lichaam zich dichter tegen de hare begon te drukken. Hij voelde zich ongelofelijk aangetrokken tot Iana, ook al kende hi j haar nog maar enkele minuten. Hij zag hoe haar lippen bijna de zijne raakte en precies op het puntn, duwde ze hem met een flinke vaart naar achter. Hij belande op zijn rug in het water, ging vervolgens koppie onder. Hij hoorde haar lach zelf onder water. Met een glimlach op zijn gezicht kwam hij weer naar boven en haalde een hand door zijn haar. "Sorry schat, niet te snel afgeleid worden is de boodschap." Hij gooide glimlachende zijn hoofd naar achter, waarbij hij zijn schouders omhoog trok. Iana zond hem een handkusje en hij deed net alsof hij het kusje uit de lucht pakte en hield het vervolgens tegen zijn wang aan. "Maar goed, aangezien ik eens goed heb kunnen lachen zal ik jou ook maar eens entertainen." Geamuseerd bij haar voorstel trok hij zijn wenkbrauw omhoog en liet vervolgens zijn hand langs zijn nek glijden. Hij merkte hoe Iana oogcontact met hem bleef houden, terwijl ze haar rode jurkje uit trok. Het bouwde een soort spanning op, maar gaf hem niet bepaald het striptease gevoel. Hoewel het zeker niet verkeerd was om hier naar te kijken. Ze had een felblauwe bikini aan, wat geweldig stond bij haar blonde haren. Even bleef ze wachten en sprak vervolgens; "Zal ik het water maar in gaan?" Ze liet zich in het water zakken. Langzaam zwom hij naar haar toe en hij zag hoe haar gezicht weer een speelse houding kreeg. "Jeydon, mag ik je iets vragen?" Totaal overdonderd trok hij beide wenkbrauwen omhoog en vervolgens een mondhoek. Vervolgens kreeg zijn gezicht een soort ‘sure you can’ uitdrukking en algauw volgde haar vraag. "Wat is nu het éérste wat je zou willen doen?" Even begreep hij haar vraag niet, maar vervolgens sloeg zijn dirty mind in. Hij was en bleef een jongen en als jongen wou hij uiteraard zo snel mogelijk haar bikini van haar lichaam trekken. Met een grijns op zijn gezicht zwom hij nog dichter naar haar toe. ’Hoe bedoel je?’ Sprak hij, nog steeds met een grijns op zijn gezicht geplakt. ’Of moet ik nu heel dirty minded zijn?’ Waarbij hij zijn wenkbrauwen omhoog trok. Ze spetste wat water op hem af om hem uit te dagen en plotseling kwam de situatie hem wel heel bekend voor. Brooke had dat ook gedaan. Maar Brooke was hier, momenteel stond het goddelijke lichaam van Iana voor hem. Met een glimlach rond zijn lippen legde hij zijn hand op haar knie legde. ’Wat wil jij nu graag doen dan, Iana?’ Sprak hij met een grijns waarbij hij zijn hand langzaam naar haar bovenbeen liet glijden.

Iana stond Jeydon met een grote grijns aan te kijken, voelde de hand op haar knie en haalde kort haar schouders op bij zijn vraag. "Wat jij maar wilt.." Iana's ogen leken wel vuur te schieten -positief dan- en met een vrolijk gezicht plaatste ze haar handen op zijn schouders. In twee seconden had ze zich opgedrukt en zich naast Jeydon in het water laten zakken. "Brr .. Frisjes!" Met haar handen wreef ze hevig over haar armen terwijl ze gespeeld met haar tanden begon te klapperen. Oké, dat was overdreven Iana. Het water was immers aangenaam koud en zorgde voor een goede afkoeling. Zich weer vermannend zwom ze lacherig een aantal cirkels om hem heen. Na zo'n drie rondjes te zwemmen gooide ze haar armen over zijn schouder en zorgde ze ervoor dat ze dicht genoeg tegen elkaar stonden zodat Jeydon vast wel haar verhoogde hartslag zou horen.
"Humnh .. Wat kúnnen we nu toch doen?" Iana grinnikte, leek in zichzelf te gniffelen en drukte grijnzend haar lippen in zijn nek. Haar armen bleven rond zijn nek maar ze wilde toch nog Jeydon's reactie afwachten vooraleer ze iets 'anders' ging proberen. Om hem wat op te jutten nam ze de bovenkant van zijn short vast en hield ze haar lippen haast tegen zijn oor. "Weet je hoeveel zin ik nu heb om die broek van je af te trekken?" Haar stem klonk zacht en fluisterend maar ze sprak wel luid genoeg zodat hij haar zou kunnen begrijpen. Niet dat Iana opeens 'zin' had maar ze hield wel van dit soort spelletjes. Het was juist een kwestie van wie de grootste zelfbeheersing had. En om eerlijk te zijn was Iana daar wel duidelijk slecht aan, puur omdat haar lust groter was dan haar zelfbeheersing. Ook dat lichaam van hem zorgde er niet bepaald voor dat Iana zich rustig kon houden. Eerlijk gezegd was Iana honderd procent klaar om hem letterlijk te bespringen. Maar dat deed ze maar niet, dat zou de hele dag zo goed als verpesten. Niet alleen omdat ze dan met een 'wazig' gevoel elkaar zouden verlaten maar ook omdat ze dan misschien teleurgesteld zouden zijn. Iana was zeker niet voor het soort van friends with benefits. Het met elkaar doen en dan elkaar de deur wijzen, dat lag niet in haar aard.
"Maaar .." Iana hees zich weer uit het water en bleef aan de rand zitten. Met haar blauwe kijkers op Jeydon gericht beet ze kort op haar onderlip en draaide ze haar hoofd wat schever. "Vertel eens wat over jezelf! Tenslotte ken ik je amper en wil ik best wel eens weten wat er in de binnenkant van deze beauty zit." Met een knipoog klapte ze in haar handen alsof ze wilde zeggen dat zijn tijd nu was ingegaan en hij zoveel seconden zou hebben om uit te leggen. "Of zal ik beginnen?" Iana trok een wenkbrauw aan, kletste met haar handen op haar bovenbenen alsof ze hem wilde wenken. "Ik ben achttien haar, blond en heb een grote mond. Omgosh, dat rijmde!" Iana was helemaal trots dat ze een zin had gemaakt waarin er iets rijmde dat ze haar armen in de lucht gooide en naar Jeydon lachte. Oké, misschien kon ze best wat meer details vertellen want met die zin zou hij vast niet echt wijzer worden. "Néé, oké. Mijn beide ouders hebben zelfmoord gepleegd toen ik ongeveer twaalf jaar was en toen ben ik naar mijn tante hierheen verhuisd. Verder hou ik wel veel paarden, al rij ik de laatste tijd niet veel meer en ja .. Mijn karakter zul je vanzelf wel opmerken." Bij dat laatste verscheen er een grote glimlach en verscheen er een grote fonkeling in haar blauwe ogen. "Oké, jouw beurt." Iana zette zich weer af en liet haar lichaam weer in het water zakken.
Met een speelse blik op haar gezicht zwom ze weer op Jeydon af, beet Iana op haar onderlip toen ze dichter bij hem kwam en plaatste onverwachts haar handen op zijn schouders om Jeydon zo onder te duwen. Terwijl ze hem onder duwde gooide ze haar benen over zijn schouder en zorgde Iana ervoor dat ze stevig in zijn nek zat, met haar armen stevig om zijn nek geklemd. Pas toen ze merkte dat ze hem wat aan het stikken was verloste ze haar greep en klemde ze haar benen rond zijn buik in plaats van haar armen rond zijn nek. "Dat was schrikken hé." Al lachend wreef ze zijn eigen haar uit zin gezicht en zorgde ze ervoor dat hij goed kon zien. Want met die half losgelaten Iana kon je maar nooit weten..