Krachtig zette Lockwood zich af. De beweging was compleet. Volledig in harmonie met Eleanor, die zichzelf in verlichte zit duwde met haar benen. Beugels had ze niet bij haar barebackpad. Maar dat was ook niet nodig. Even zweefden ze alle twee. Eleanor had haar armen uitgestrekt. Het zweepje, waar ze Lockwood nog niet eens mee aanraakte had ze naar voren gericht. En ene beetje naar boven. Het was om aanwijzingen te geven. Maar toen ze voelde dat Lockwood neer ging komen nam ze zijn manen vast. Een slimme beslissing, want anders had ze eraf gelegen. Een lichte schok ging echter toch door haar lichaam heen bij het neerkomen. Normaal voelde ze het niet, maar nu wel. Onder haar bloesje was een verband rond haar middel gebonden. Lockwood draafde even verder, maar door Eleanor haar houding wist hij dat hij moest gaan stappen. ‘Goed zo jongen.’ Zei ze, en ze gaf hem een goedkeuren klopje op de schouder. Het viel al wel weer mee met de pijn. En ze moest ook niet als een watje gaan zeuren en niks gaan doen. Lockwood moest ook gewoon beweging krijgen, en zelfmedelijden daar deed ze niet aan. Al snel spoorde ze hem weer aan in een draf, en Lockwood ging over in een soepele draf. Zelfs de draf zat fijn als ze op Lockwood zonder zadel zat. Of met barebackpad. Want zonder zadel reed ze bijna nooit. Met de neckrope stuurde ze hem op de balkjes af. Even voor de eerst balk ging ze in verlichte zit zitten. Zonder stijgbeugels, en ook met stijgbeugels had je hier zeker veel beenspieren voor. Locwood ging perfect over de balkjes heen, waardoor Eleanor hem uitbundig beloonde. Zo liet ze hem nog een aantal oefeningen doen, zowel dressuurmatig, als dingen die met springen te maken. Lockwood was echt zo’n paardje wat alles kon. Hij was geweldig. Goedkeurend gaf Eleanor hem een klopje op de hals nadat hij een goede galop had gedaan met twee galopwissels. Hij zweette al best goed. Het was dan ook best warm, en na een half uurtje begon hij al te zweten. Meestal reed ze ongeveer een uurtje. Drie kwartier rijden, en één kwartier uitstappen. Ze liet hem rustig uitstappen. En na een kwartiertje was hij al bijna helemaal droog gestapt. Hierna nam ze hem nog even mee naar de poetspaal, waar ze hem nog extra borstelde. Je zou kunnen zeggen dat het toch niks uitmaakte, aangezien hij zich in de wei toch weer flink ging rollen. Maar het was wel fijn voor Lockwood. Ze liet hem snel terug in de wei en legde hierna alle spullen terug. Ze pakte nog even wat te drinken en liep toen naar de paddock waar ze gereden had. Ze schepte de mest weg en gooide het op de mesthoop. Zo was alles weer netjes voor de volgende. Hierna legde ze de balken en alles weg, om vervolgens de honden nog even uit de ren te laten. Lockwood was hier geboren, en hier blijven staan toen Eleanor hem had gekocht. Ze kwam hier al van kleins af aan, en vond Lowkood geweldig. Dus toen had ze hem gekocht. Ze kon hier altijd komen en wist wat ze mocht en niet mocht. Vrolijk kwamen de honden op haar af gelopen, kwispelend en blij om weer uit de ren te mogen. Even bleef ze nog wat klusjes doen. Ze liep wat rondjes met Mister. Een Friese veulentje wat nu jammer genoeg op stal moest staan omdat hij ziek was. Het lopen ging wat moeizaam, maar het lukte. Hierna zette ze hem vast aan de poetspaal en mestte ze zijn stal zo snel mogelijk uit. Ze legde er nieuw schaafsel in en verspreidde het. Vervolgens nam ze grondig de tijd om hem te poetsen. Hierna zette ze hemweer terug in de stal. Ze liet de honden terug in de ren gaan en sloot alles goed af, om vervolgens naar huis te gaan. Eenmaal thuis aangekomen ging ze even douchen, omkleden en een hapje eten, waarna ze alweer vertrok. Haar outfit bestond uit een strakke, zwarte skinny met rode vans en een wit topje. Heel basic dus. Ze nam wat geld mee en ging de deur uit. Gelukkig was haar vader er nog niet, want dan zou het waarschijnlijk weer ruzie zijn. ‘K kom eraan.’ Stuurde ze snel, om vervolgens goed door te lopen. Het duurde dan ook niet lang voordat ze bij het groepje aan kwam. ‘Hee.’ Zei ze, en ze glimlachte even. ‘Hee El.’ Hoorde ze Nate zeggen, die achter haar stond en haar meteen een por in haar zij moest geven. Ze onderdrukte de neiging om ‘auw’ te zeggen en porde hem terug. ‘Por eens iemand anders, wil je.’ Zei ze, wat hem natuurlijk uitlokte om haar nog eens te porren. Ze schudde haar hoofd en keek voor zich uit. Heel kort werden haar ogen groot. Was dat Jaimy. ‘Ik ben zo terug.’ Mompelde ze, en ze liep op de jongen af die zoveel op Jaimy leek. Ze raakte zijn schouder aan en deed hem omdraaien. Ja, het was Jaimy. ‘Jaimy!’ riep ze. Veel te blij, iedereen in het park zou haar waarschijnlijk gehoord hebben. Behalve Jaimy, maar die kon het wel afleiden door te liplezen. Meteen gaf ze hem een knuffel, ze had hem al zo lang niet meer gezien. Ze merkte niet dat enkele mensen van haar vrienden groepje richting hun keken.
Paradigm Shift
