Again....{Esmée}

Huilend was Becky gisteren in slaap gevallen. Alweer. Sinds vorige week wist ze dat ze weer weg moest. Nou ja niet alweer, maar dit was dan weer haar derde huis. Ze was nu net gewend aan Solance, aan het huis, en aan de familie. Vandaag was de dag dat ze weg moest. Wat haatte ze dit. Zuchtend stond ze op en veegde de opgedroogde tranen weg, van gister avond. Ze trok haar pyamauit en ruilde die in voor haar nieuwe zomer jurkje die ze laatst had gekregen. Een roze jurkje met bloemen. Het paste bij haar. Ze bekeek zich zelf in de spiegel en kamde haar haar. Al haar spullen waren al ingepakt en de tassen stonden klaar bij de deur. Ze liep met haar borstel naar de kamer van Solance en klopte daar op de deur. Solance maakte een geluidje als teken dat ze binnen kon komen. Rustig opende Becky de deur en liep naar binnen. Beiden gezichten stonden verdrietig, tja Solance was er ook kapot van. Maarja ze moest nu eenmaal weg. Aangezien Solance nog maar 16 was, en het niet goed met haar ging, vond de kinderbescherming dat ze echt naar iemand moest die verantwoordelijk genoeg was. Ze miste haar echte ouders geen moment. Wat had ze die mensen toch gehaat. Solance klopte op het bed, dat Becky daar moest gaan zitten. Dat deed ze dan ook netjes. Ze gaf de borstel aan Solance, die haar haar nog een keer kamde en er een vissegraad vlecht in maakte. De hele tijd was nog niks gezegd. Het was bijna tijd. Becky liep naar de kamer en pakte haar tas en haar koffer. Het was niet zo heel veel wat ze had aan kleding en spullen, dus ze kon het makkelijk mee tillen. Beneden zette ze het weer neer, en at van het broodje wat de moeder van Solance al had klaar gezet. Na een poosje hoorde ze een toeter van buiten. Dat was de toeter van de taxi. Snel kwam Solance naar beneden gerend, tilde Becky op en drukte haar stevig tegen zich aan. Bij beiden waren er tranen. De taxi toeterde nog een keer. Het was dus echt tijd om te gaan. Ze werd weer op de grond gezet, en Solance hielp nog even met haar spullen, die in de taxi werden geladen. Ze kreeg nog een kus op haar kruin, en daarna moest ze echt de auto in. Een blik, een zwaai, en daarna vertok de auto. Na een half uurtje stopte de auto voor een groot huis. Ze stapte uit, en de man uit de taxi haalde de spullen uit de auto. Ze liep naar de voordeur en drukte op de bel. Ze zuchtte en ging sterk staan. Ze wou leuk over komen bij haar nieuwe familie.

Esmée stond al vroeg naast haar bed. Voor de verandering was ze klaarwakker. Meestal had ze wat opstartproblemen als ze vroeg opstond, maar nu had ze daar dus geen problemen mee. Ze wist wel waardoor dat zou kunnen komen. Er zou vandaag een meisje bij hen komen wonen. Een meisje van 9 jaar. Ze zou om 12 uur op de stoep staan en eigenlijk wilde ze dan klaar zijn met de paarden zodat ze de rest van de dag met Becky kon doorbrengen. Dan konden ze even aan elkaar wenne. Nadat ze zich klaar had gemaakt liep ze naar de stallen en maakte het voer voor de paarden klaar in de voerschuur. Na het voeren mochten de paarden op de wei en toen was het uitmest tijd. Ze zette de radio aan en ging aan de slag. Het waren 5 stallen, 4 nu bezet, dus het viel eigenlijk wel mee. De vijfde stal was eigenlijk voor Smurf en Smurfin, de geiten, maar die stonden nu dag en nacht op hun weitje. Maar de stal van hen werd binnenkort ingepikt door de pony van Becky. Als dat doorging tenminste. Ze had gehoord dat het een paardenmeisje was, en ze had gezien dat Mercury te koop stond. Mercury is de pony van Nikita geweest, en nu ze te koop stond wilde ze der eigenlijk wel terug. Het uitmesten duurde gelukkig niet lang dus ze had genoeg tijd om nog even op der paarden te rijden. Santos was ondanks het warme weer best fris en Selina was… Tsja zoals altijd eigenlijk. Ze besloot wel om in de bak op het terrein te blijven zodat als Becky eerder zoukomen, ze er dan wel was. Nadat ze gereden had nam ze een snelle douche en ging beneden zitten. Het was half 12, dus ze was ruim op tijd klaar. Ze zette de waterkoker aan en maakte broodjes voor zichzelf, maar ook voor Becky. Ze kon zich voorztellen dat ze honger had. Niet lang daarna hoorde ze de bel gaan. Ze liep erheen en deed de deur open. Daar zag ze een meisje staan, dat er ietsjes onzeker uitzag, maar sterk overwilde komen. ”Zo, dus jij bent Becky? Ik ben Esmée” Zei ze tegen het meisje waarvan ze voortaan haar ‘dochter’ kon noemen. ”Ga je mee nar binnen? Ik heb broodjes gemaakt, dan laat ik je daarna even je kamer zien. Je moet hem nog wel zelf wat gezelliger maken, ik weet natuurlijk je smaak niet, maar daar kan ik je bij helpen.” Ze liep naar de keuken, pakte een bord met de broodjes en zette ze op tafel neer. ”Kijk is, Ga maar zitten hoor” Ze keek Becky aan die van haar eerste broodje peuzelde. ”Wil je wat over jezelf vertellen?” Vroeg ze. Het was wel handig dat ze iets van becky afwist.

De deur ging al heel snel open en er stond een aardige vrouw. Zij was nu dus haar nieuwe moeder. Maar alles kwam op zijn tijd. "Zo dus jij bent Becky? Ik ben Esmée." Zei dus Esmée. Becky glimlachte naar haar. "Ga je mee naar binnen? Ik heb broodjes gemaakt,dan laat ik daarna even je kamer zien. Je moet hem nog wel zelf gezelliger maken,ik weet natuurlijk je smaakt niet maar daar kan ik je bij helpen." Becky knikte nog een keer. Ze had een grote smile op haar gezicht. Nou ze had het getroffen hoor. Het verdrietige gevoel was al weer weg, en waarschijlijk kwam die ook niet meer terug. Ze zou er ales aan doen om hier te blijven wonen. Want als ze zich niet gedroeg kon Esmée tegen de kinderbescherming zeggen dat ze haar niet meer wou. En dat was echt wel het laatste wat ze zou willen. Ze had nog niet veel over Esmée gehoord, maar wel dat ze stallen had achter het huis, en dat ze een vriend had. Hij hette Leroy. Ze zou nu eindelijk echte ouders krijgen die van haar hielden. Waarschijnlijk."kijk is,ga maar zitten hoor." Zei Esmée. "Dankje." Zei Becky vrolijk. Ze ging aan tafel zitten pakte een broodje van het bord. Het smaakte. Esmée keek naar haar. Dat zag ze,maar ze vond het niet erg. "Wil je wat over je zelf vertellen?" Vroeg Esmée. Becky slikte de hap van haar broodje door voordat ze ging praten. "Ik ben Becky, en ik ben 9." Zei ze wat verlegen. Maar dat was basis info die Esmée waarschijnlijk al wist. "Ik hou heel veel van paarden." Zei ze blij. Tja wat moest ze nog meer vertellen? Iets over haar verleden? "Dit is mijn tweede pleeggezin, mijn bio ouders hadden nooit tijd voor me en waren er nooit. Daarna ging ik naar een meisje van 16 maar het ging niet goed met haar,en nu ben ik hier." Zei ze en ze keek naar Esmée.