Blup,blup, blup. Eddie.

Warm scheen de felle middag zon op haar bleke huid terwijl Elena in haar korte broekje liep met daar boven haar zwarte bikini topje. Op een of andere manier had Elena het zo warm gehad, dat ze had besloten dat zwemmen wel mogelijk was. Kort werden de zwarte lange haren van het zeventien jarige meisje uit haar gezicht gehaald terwijl deze op het oude model terug vielen. Niet voor haar gezicht gelukkig. Diep ademde Elena in terwijl haar vest ophing zodat haar armen nog lichtelijk bedekt waren. Een handdoek zat in haar tas terwijl ook enkele andere dingen erin zaten. In een rustig tempo liep ze op de watervallen af, daar wilde ze vandaag lekker zwemmen. Het was rustig en zou in het einde van de middag prachtig zijn met de ondergaande zon die erbij zou zijn. Gelukkig was er niemand te zien toen ze aankwam bij de watervallen. Dat was dan wel weer een voordeel aangezien Elena het niet altijd leuk vond om bekeken te worden. Ookal was ze erg slank, misschien voor het mooie te slank. Toch vond ze het niet altijd leuk. Vooral niet in haar bikini.. Kort keek ze nog een keer om zich heen, hier kwam ze vroeger altijd.. Twee jaar geleden, toen ze nog vijftien jaartjes jong was, samen met een grote groep kinderen. De meeste zag ze niet meer, zelfs haar toen malige beste gekke vriend Edward niet. Dat was iets wat ze wel heel erg jammer vond.. Nu was ze voornamelijk met de paarden bezig en met school.. Vooral de school vergde veel energie.. Gelukkig hoefde ze maar drie dagen naar school en was ze de overige twee dagen altijd vrij. Net zoals nu. Dat was echt een groot voordeel vond ze zelf. Rustig werd haar tas neergelegd in het gras waarna het adidas vest ook van haar schouders gleed. De korte broek werd aangehouden, dat was nu eenmaal haar zwembroekje. Rustig liep ze op het water af terwijl haar armen voor haar buik hingen, dat was altijd als ze ging zwemmen. Om haar buik te verbergen op een of andere manier.. Dat kwam omdat ze vroeger aan de forse kant had gezeten, voor haar gevoel tenminste. Het water was niet geheel koud, gelukkig. Uiteindelijk was ze tot met haar middel in het water terwijl haar buik ingehouden werd, weer automatisch.. Kort keek ze nog een keer om haar heen terwijl er nog iemand aan was gekomen. Hier probeerde ze zo min mogelijk op te letten terwijl haar lichaam verder het water in verdween. Haar gezicht mocht niet nat worden aangezien haar make-up dan niet meer zat zoals het nu zat.. Ookal was het waterproof, je wist het nooit.

&& Edward.

Elena haar handen streken rustig door het water heen terwijl de koelte heerlijk was op haar warme huid. Ookal gingen er verschillende emoties door haar hoofd heen. Vrolijke emoties gingen door haar heen, hatelijke maar ook andere emoties. Ookal miste ze enkele personen op dit moment meer en meer. Daar moest ze niet aan denken, niet nu. Misschien moest ze maar aan haar merrie denken. Daar wilde ze vanavond of in het eind van de middag heen gaan. Haar voskleurige merrie was altijd al haar maatje geweest, Evalanche. Het was echt haar merrie. Al vanaf dat ze een klein veulentje was, kende Elena haar al. Tot de dag dat ze te koop stond verzorgde ze afentoe een paard op die stal. Maar toen Eva anderhalf jaar was, stond ze dus te koop en had Elena het besluit genomen die lieve dame te kopen. Nu twee jaar verder, was ze drie en een half jaar en waren ze begonnen met het inrijden van haar. Alles verliep tot nu toe nog heel soepeltjes, gelukkig maar je wist het nooit. Ook had Elena besloten de merrie te laten dekken, ookal wist ze nog niet wanneer en door welke hengst. Dat zou nog wel komen, het dekseizoen was namelijk nog niet over en eigenlijk pas net begonnen. In een soepele beweging werden haar zwarte haren uit haar gezicht gehaald terwijl haar blauwe kijkers voor zich gericht waren. Met rustige pasjes liep ze rustig vooruit totdat ze iets achter zich hoorde, bleef ze bedachtzaam staan. Water kwam meer in beweging terwijl Elena nog steeds stil stond. Een twijfelende stem was hoorbaar terwijl deze sprak. ‘Elena?’ Kort sloot ze haar ogen terwijl ze nadacht, deze stem herkende ze! Dit was EDWARD! Met een ruk draaide Elena zichzelf om terwijl ze meteen in de blauwe ogen van Edward keek. ’Edward!’ Meteen sloegen haar armen om zijn nek heen terwijl ze hem een knuffel gaf. Na enkele secondes liet ze hem los terwijl ze hem met een grijns op haar gezicht aankeek. ’Dat is lang geleden!’ Sprak ze grijnzend. Kort gleden haar ogen over hem heen, eigenlijk was Edward best veranderd. Op een goede manier. Eigenlijk was hij best hot geworden.. Was ze nou echt verliefd? Op degene die vroeger haar beste vriend was?! Lichtelijk verwart keek ze hem met een glimlach aan. ’Hoe gaat het met je?!’ Vroeg ze geintresseerd terwijl ze hem met een grijns aankeek.

Zijn knuffel voelde oud en vertrouwd, net zoals vroeger. Het verschil was alleen ze nu in het heden waren, ouder en volwassener misschien. Tja, van Elena kon je veel zeggen maar zo afentoe was ze niet altijd volwassen kwa haar gedrag tenminste. Haar blauwe kijkers waren nog steeds op Edward gericht terwijl hij knikte en sprak. ‘Ja, zeg dat wel!’ Een glimlach sierde haar gezicht terwijl Edward ook een glimlach op zijn gezicht getekend kreeg. ‘Geweldig! Helemaal nu ik mijn beste vriendin van vroeger terug heb gevonden. Je bent echt veranderd.. Positief wel. Hoe gaat ’t met jou?’ Elena streek enkele hare uit haar gezicht vandaan terwijl ze glimlachte. ’Het kan niet beter gaan met me, vooral nu ik jouw weer terug heb gevonden.’ Sprak ze glimlachend. ’Ik ben veranderd? Hm, jij bent meer veranderd dan mij hoor.’ Plagend duwde ze vuist tegen zijn sixpack aan. ’Jij bent degene die één en al spier is geworden.’ Sprak ze plagend. Hij was echt hot geworden, hoe je het keerde of weerde, ze kon er niet onderuit komen om het toch in haar hoofd te krijgen. Toen Edward een grijns op zijn gezicht kreeg deed ze plagend een stapje achteruit, maar het was al te laat. Eddie spetterde allemaal water tegen haar aan. Bleehh, niet haar gezicht dacht ze nog zo terwijl ze het zelfde terug deed. Toen Edward onder water dook probeerde ze nog te bereken waar hij ongeveer omhoog zou komen. Alleen had ze niet verwacht dat hij haar op zou tillen. Zijn ene hand was geplaats bij haar knieholtes en de andere achter haar rug. Toen hij haar optilde werden haar armen snel om zijn hals heen geslagen om meer steun te hebben. ‘Aha, nu heb ik je.’ Nog voordat ze kon reageren dook Edward onder water en hield Elena haar adem in, met haar benen stribbelde ze tegen aangezien haar gezicht niet nat had mogen worden voor haar gevoel.. Haar mascara! Straks was ie niet helemaal waterproof en zag ze er niet meer uit.. Na een paar secondes werd ze weer getild terwijl ze kort naar adem hapte. Haar adem inhouden was niet haar sterkste punt blijkbaar. Edward zijn blauwe ogen waren op de hare gericht terwijl hij sprak. ‘Yeah, gewonnen.’ Met een glimlach keek hij haar aan waarna hij kort omkeek om daarna weer naar haar te kijken. Elena had niemand zien aan komen, maar dat kon ook komen door de gespierde borstkast van Edward. ’Gewonnen dat heb je zeker..’ Sprak ze plagend terwijl één arm van zijn nek werd weg gehaald om enkele natte haren uit haar gezicht te halen. Daarna werd haar arm weer op de eerdere positie geplaatst terwijl Edward haar nog steeds aankeek. Eigenlijk was het best.. Verleidelijk.. Om hem nu te zoenen, maar straks wilde hij dat niet. Liep ze een blauwtje, was hun vriendschap in het ergste geval over.. Dat wilde ze niet.. Haar hoofd werd tegen zijn schouders aangelegd terwijl ze luisterde naar het geluid van de watervallen. Even sloot ze haar ogen, voor enkele secondes om ze daarna weer te openen. Haar ogen waren gericht op die van Edward die nog steeds naar haar keek. Eigenlijk, kon ze nu zo in slaap vallen. Was ze eigenlijk niet te zwaar? Straks ging hij nog door zijn rug heen vanwege haar. Slank was ze wel, gespierd een beetje maar een sixpack was ver te zoeken als je het haar vroeg.. Toen Edward haar aan bleef kijken en Elena hem bleef aan bleef kijken. Leek het alsof ze zonder dat beide er iets aan konden doen, iets naar voren te buigen. Hun ogen bleven op elkaar gericht terwijl Elena kort een seconde er van af keek, kijkend naar zijn roze lippen die dichterbij kwamen. Net toen Edward zijn ogen sloot deed Elena dat ook. Zijn adem die heerlijk rook, bereikte haar neus, weerkaatste tegen haar lippen. Bijna raakte hun lippen elkaar, enkele millimeters zaten er tussen in.. Gekuch was hoorbaar, het moment was verstoord. Elena opende met een ruk haar ogen terwijl haar lichaam iets naar achtere werd getrokken, tenminste haar hoofd terwijl Edward met een ruk om keek. Een lichtelijke geschrokken blik sierde zijn gezicht waarna zijn armen verdwenen die steun hadden geboden aan haar lichaam terwijl ze met een doffe plons in het water viel. Half kuchend naar adem happend kwam ze boven terwijl ze haar zwarte haren uit haar gezicht haalde. Toen ze omkeek naar degene die hun moment verpest had ademde ze een keer diep in, het was Sharron. Edward zijn jongere zusje.. Edward was al uit het water gelopen, op zijn jongere zusje afgelopen. Rachel haalde nog een keer enkele verdwaalde haren uit haar gezicht waarna ze richting haar spullen liep. Denkend of hij was geschrokken door zijn zusje of omdat hij daar had gestaan met Elena al bijna zoenend en zich misschien wel schaamde.. Wie zou het weten.. Rustig zakte ze door haar knieén heen terwijl de grote zwarte handdoek uit haar tas gepakt werd waarna deze om haar heen geslagen werd. Rustig parkeerde ze haar lichaam op de grond naast haar spullen. Haar telefoon, een blackberry die meer een crackberry was zoals ze het noemde, werd gepakt en ontgrendeld. Enkele berichten, van Twitter en ping. Het twitter bericht was niet zo belangrijk, de ping wel. ‘Kom je vanavond nog naar stal toe? Kunnen we vrijspringen met de pony’s.’ Het was Kelly geweest. Elena ademde diep in, verdere plannen had ze toch nog niet bedacht ze zich kort. ‘Kunnen we wel doen ja. Een beetje springen is alleen maar goed voor m’n monster pony. Ik ping je als ik naar stal ga.’ Toen verstuurde Elena het pingberichtje waarna ze kort opkeek richting Edward en zijn zusje. Rustig werd het flesje water uit haar tas gehaald waarna er rustig een slok van werd genomen. Eigenlijk leefde Elena alleen maar op water en koekjes en zo afentoe een boterham.. Voor uitgebreide avondmalen had ze nooit tijd eigenlijk..

Met grote ogen keek ze naar Edward en dat meisje. Wie was zij ookalweer? Volgens Shannon kende ze haar... Maar wie? Was dat niet.. Elena? Ze was de beste vriendin van Edward, was of is, dat wist Shannon niet helemaal zeker. Ze mocht Elena wel. Maar.. Beste vrienden zoenen elkaar niet, toch? En waarom had Edward haar niets verteld? Ja, oké, ze was een beetje.. ondoordacht meegegaan. Het mocht van Edward, ze mocht mee maar ze zou later komen. Wist zij veel dat hij even een privémomentje met Elena wou.
Maar.. Elena stond wel op het punt om háár broer te zoenen! Gadverdamme, niemand mocht aan haar broer komen! Vertwijfeld tussen de trots dat haar broer een best wel mooi meisje had dat hem wou zoenen en het feit dat er iemand aan haar broer kwam, stond ze daar, haar gordijn van haren dat langs haar gezicht viel. Edward kwam op haar af en ze had geen idee hoe ze zich nu moest gedragen. Bij Edward kon ze prima haarzelf zijn, maar als er iemand anders bij was, was het... anders. Benauwd keek ze Edward aan, hopend dat hij de hint begreep. Zijn armen waren nog steeds die van hem en zij was zijn zusje en had ze nu even nodig. Toen hij dichtbij genoeg was, kroop ze erin weg en voelde de bekende borstkas van haar broer.
Ja, oké, de meeste meiden die ze kon, hadden niet zo'n band met hun broer gehad, maar bij hun lag het anders. Tijdens de verhuizingen elke keer weer waren ze enkel op elkaar aangewezen en daardoor was hun band versterkt. Ook omdat Shannon gewoon niet zo sociaal was als ze zou willen - verlammende angsten om met onbekende mensen te praten, knikkende knieën, zwetende oksels, afgehakte tongen - had ze in haar jeugd enkel Edward gehad. En soms Elena, uiteraard. Maar toch... De band met haar broer was voor haar alles. Voor haar broer stierf ze, voor haar broer ging ze door het vuur. En dus was ze er niet zo zeker van of ze hem wel wilde delen, met Elena. Begreep Elena namelijk wel hoe Ed precies was? Hoe geweldig hij was?
Ze klonk net als een verliefde puber, bedacht ze. Maar het was haar broer en ze was niet verliefd. Verliefd zijn voelt anders. Dit was ook liefde, maar op een andere manier. Ze zou Edward nóóít willen zoenen. Een kus op zijn mond, gewoon, zo'n familiezoen, oké. Maar met hem.. zoenen? Écht zoenen? Nee! Gadverdamme, ze moest er niet aan denken! Maar ze was op een andere manier intiem met hem. Hij wist haar diepste geheimen, haar verborgen gedachte's. Hij kon al haar zwaktes, al haar goede vlakken. En zij van hem. Zij wist het ook allemaal van hem. Op vele momenten was het net alsof ze een geest deelden. Als zij iets dacht, dééd hij het. Als hij iets dacht, voelde zij het. Daarom was dit zo verwarrend, omdat... Omdat Elena nu té intiem werd.
"Edward," piepte Shannon benauwd. "Blijf je wel bij me?" Ze keek hem aan, het enige wat ze hoefde te horen was dat hij bij haar zou blijven, voor altijd háár broer zou blijven en dat hun band niet zou veranderen. Dan was alles oké. Als hij dat zou zeggen, was alles oké. Haar armen lagen om zijn middel en ze trok hem even kort ernstig strak tegen haar aan. Daarna liet ze hem los, wachtend op bevestiging, al was het maar in zijn blik.

De armen van Elena voelde hij rond zijn hals, liet hem even grinniken toen hij daar zo stond, haar opgetild in zijn armen. ’Gewonnen dat heb je zeker..’ Zonder dat Edward het door had, bewoog zijn hoofd ineens steeds dichter naar haar toe. Net ofdat het vanzelf gebeurde, hij de controle over zijn lichaam niet meer had en het aan zijn lichaam zelf over liet. Steeds kwamen zijn lippen beetje bij beetje dichter bij die van Elena, sloot hij zijn ogen en toen hij de warmte al voelde -zo dicht zaten ze bijna op elkaar- hoorde hij het iemand. Gekuch. Met een ruk keek hij naar achteren, werden zijn ogen groot van de schrik, niet verwachtend dat er iemand op kwam dagen omdat hier bijna toch nooit iemand kwam. Shannon. Dat was nog het meeste waar hij van schrok. Zijn zusje. Ze had álles gezien zeker. Straks zou hij dan wel weer van die vragen op zich af krijgen waarom hij niets had gezegd en dat soort dingen. Hij had immers ook niet geweten dat Elena hier was. Ook was de afspraak geweest dat hij eerst alleen zou gaan en Shannon later kwam. Maar ze was te vroeg. Het was natuurlijk ook te mooi geweest als het allemaal precies aan zou sluiten, dat het moment niet verstoord werd en ze een paar minuten later kwam. Echter was Edward niet boos. Dat nooit. Zonder dat hij het wist had hij Elena laten vallen met een plons in het water. Hij gaf nu enkel oog voor Shannon, wat natuurlijk logisch was. Straks ging ze allemaal rare dingen denken. Iets wat hij totaal niet wilde. Snel klom hij het water uit, liep op zijn zusje af en voelde voor hij het wist hoe Shannon haar lichaam tegen zijn lichaam aan duwde, hem vasthield door haar armen rond zijn middel te plaatsen en hij niets anders deed dan ook haar met zijn armen vast te houden.
"Edward," Even richtte hij zijn blik op Shannon, maar aangezien ze kleiner was dan hem en ze nog steeds haar lichaam tegen de zijne aandrukte, kreeg hij alleen haar hoofd van de bovenkant te zien. "Blijf je wel bij me?" Awh, van binnen was smolt hij nu echt helemaal, dacht Shan nou echt, dat hij van haar weg ging? Hun band weg zou zijn, alles? Nog even voelde hij hoe ze haar nog strakker tegen haar aanduwde, even later los liet en hem aankeek. Zijn ogen schuldig, dit had ze niet moeten zien. Het was een misverstand.. Nja, dat ze het had gezien dan. Het moment zelf vond hij geen misverstand. Maargoed. Edward beet op zijn lip, schudde zijn hoofd. 'Shannon.. Tuurlijk niet. Ik blijf voor altijd bij jou. Ik laat jou nooit ineens, zomaar vallen. Nooit. Begrijp je dat?' Hopelijk kwamen zijn woorden serieus aan bij haar, want hij meende het. Met heel zijn hart. De woorden sprak hij vanuit zijn hart, diep vanuit daar. Nooit zou hij haar laten gaan. Nóóit. Dan zou hij niet meer kunnen leven. Dan was alles verpest. Zijn zusje.. Was het meest waardevolle van zijn hele leven. Hopelijk begreep ze dat, daar twijfelde hij eigenlijk niet aan ook. Hij wist alles van haar. En zij van hem.

Zijn blik zei genoeg. Die ene blik, waarin ze zoveel kon zien. Waarin ze de band van Elena kon zien, waarin ze hun band kon zien.
"Edward, ik hou van je," fluisterde ze extreem zacht. Ja, dat wist hij allang, maar het wás gewoon zo. Niet op een vieze, ranzige, aanranderige manier, maar op... een 'soulbounded' manier. Verbonden. Voor altijd.
Ze liet hem los en fladderde weer, voelde zich weer zelfverzekerd, behalve dan haar houding naar Elena. Elena was veranderd, dat zeker, maar dat was Shannon ook. Ze had haar al jaren niet meer gezien en ze durfde eigenlijk niet.. er vanuit te gaan dat alles als vanouds was. Dat Elena niet anders dacht dan vroeger. Dus durfde ze nauwelijks iets te zeggen. Ze deed haar knalgele t-shirt uit en stond in een mooi bikinitopje met daaronder haar zomerse rokje. Dat rokje ging ook uit en lachend huppelde ze naar de waterval. Ze voelde zich mooi, vrij, als een engel. Dansend ging ze onder de waterval staan, zag een regenboog en straalde. Wauw. Alsof alles, alles, van haar af werd gespoeld en ze... puur werd.
Stralend keek ze Edward aan, haar gevoelens op hem overbrengend. Watervallen deden iets met haar. Haar ogen schitterden.
"En dashadu, No bei, Scine du
Dein Shu tu, Kieranu, Sa lei." Ze keek Edward lachend aan. "Kom, big bro, het is lekker water."

Ongemakkelijk zat Elena daar, met haar telefoon te spelen. Haar knieën waren opgetrokken, haar armen waren er om heen geslagen terwijl ze haar oren scherp hield om te luisteren naar de omgeving maar misschien ook om stieken te luisteren naar de dingen die werden uitgewisseld tussen Edward en zijn zusje Shannon. Ze was ook echt veranderd, voor haar zou het waarschijnlijk veel erger zijn.. Op dit moment, om Elena en Edward zo samen te zien, terwijl ze vroeger altijd beste vrienden waren geweest. ‘Edward, blijf je wel bij me?’ Hoorde Elena met een piepende stem die Shannon sprak. Was ze echt bang dat Elena’Edward zou afpakken van haar? Nee, dat nooit. Dat zou ze niet toestaan, dat maakte het alleen maar moeilijker voor haar. Haar gevoelens voor Edward, ergens wilde ze niet dat deze nog naar boven zouden komen, alleen om Shannon die pijn te besparen.. Elena keek kort op naar het tweetal, het brak haar hart eerder op dit moment. ‘Shannon.. Tuurlijk niet. Ik blijf voor altijd bij jou. Ik laat jou nooit ineens, zomaar vallen. Nooit. Begrijp je dat?’ Serieus klonken zijn woorden terwijl Elena zich niet veroerde, niet bewoog. Alleen maar luisterde en nadacht. De volende woorden, waren niet hoorbaar voor haar. Toen Shannon richting de waterval liep, wilde Elena het liefst opstaan, naar haar toe gaan. Met haar praten.. Maar iets hield haar tegen, ze wilde dit broer en zuster moment niet verstoren. Elena had nooit een broer of zus gehad, of jongere broertjes en zusjes. Haar ouders hadden haar al snel aan haar lot over gelaten aangezien ze een ‘ongelukje’ was geweest.. Eerst waren ze goed voor haar geweest, tot een paar dagen voor het ongeluk. Elena schudde snel haar hoofd, ze wilde er niet meer aan denken, niet aan haar ouders, niet aan het ongeluk.. Aan niks, alleen het schouwspel wat zich voor haar neus afspeelde intresseerde haar op dit moment.

Shannon had haar aandacht al die tijd op Edward en haar gericht, maar nu richtte ze aar aandacht op Shannon. Kletsnat liep ze naar haar oude vriendin toe en glimlachte, een beetje onzeker.
"Hoi," zei ze zachtjes, terwijl ze naast Elena ging zitten. Ze wou meer over Elena weten, wat deed ze nu, wat wou ze nu, wat waren haar dromen? Maar ze wist niet hoe ze dat kon vragen, ze wist ook niet of het wel gepast was. Het leek haar eerlijk gezegd een beetje raar om te gaan.. vragen naar alles wat voor Shannon belangrijk was om te weten, want dat was een heleboel. Maar ze wou het zo graag, ze wou zo graag weten of haar oude vriendschap met Elena nog te herstellen was. Ze wou zo graag dat alles weer het oude was. Maar ze.. wist het niet. Elena was in ieder geval verandert met haar uiterlijk, dus de kans bestond dat ze ook was veranderd met haar innerlijk. You never know, right?
Ongemakkelijk zat ze naast Elena en dacht aan vroeger. De 'zekere' tijden. Nu was 't toch net iets anders. Vroeger zei Edward namelijk dat hij absoluut niet verliefd op Elena was, ze waren beste vrienden en die horen gewoon niet verliefd te zijn. Maar nu.. Hij was overduidelijk verliefd, dat kon Shannon met een blik zien. En nouja, Elena een beetje kennende, was het wederzijds. Maar SHannon wou zich er niet mee bemoeien, dit was iets van die twee. Uiteindelijk ook wel van haar, maar dan zou Edward het zelf vertellen.
"Ehm," begon ze te haperen. "W-wat heb je de jaren gedaan dat wij weg waren?" Elena zou niet veel te hoeven vertellen, Shannon zou zo wel door hebben of ze nog hetzelfde was ja ofte nee. Maar ze wou 't gewoon weten. Just in case. Ze trilde, maar probeerde zo kalm mogelijk te doen.

"Edward, ik hou van je," Glimlachend keek hij Shannon aan. 'Ik ook van jou.' Duah, dat had hij altijd gedaan, zou hij altijd blijven doen, wat er ook gebeurde. Niet op zo'n manier van dat je verliefd was op iemand, maar op een familie-manier. Natuurlijk. Hij hield van Shannon, maar zoals hij bij Elena deed? Nee, zo zou hij nooit bij Shannon willen doen. Dat was gewoon anders. Shan liet hem weer los, trok haar kleren uit zodat ze in haar zwemkleding stond en liep het water in. Glimlachend keek hij toe hoe ze onder de Waterval stond, ze genoot. Er was niets mooiers om te zien, dat zijn zusje genoot. Daarbij smolt hij van binnen, het was een geweldig gevoel. "Kom, big bro, het is lekker water." Edward twijfelde niet, stormde het water in naar de kant van Shannon. Ook hij ging onder de Watervallen staan en zag ondertussen een regenboog omdat de zon op het water scheen dat naar beneden viel. 'Wauw. Het is geweldig.' Zijn ogen leken even een seconde te fonkelen en daarna keek hij met een grijns naar Shannon. Het water spatterde haar kant op, afkomstig van Edward en gegrinnik verliet zijn keelgat.
Shannon was inmiddels het water uit gegaan en Edward dwarrelde nog een beetje rond in het water. Hij had gezien dat ze naar Elena toe was gegaan. Hun hadden ook even tijd nodig om te praten misschien, of wist hij veel. Even later besloot hij toch maar bij hun te gaan zitten. Kletsnat kwam hij het water uit, pakte zijn handdoek van de grond en sloeg die om hem heen, gewoon simpel achter zijn rug langs en hem aan iedere uiteinde met zijn handen vasthoudend. Edward nam plaats bij hun, keek ze allebei glimlachend aan, waar hadden ze het daarnet eigenlijk wel niet over gehad?

Na enkele secondes kwam Shannon op haar afgelopen. Elena glimlachte kort terwijl Shannon zachtjes sprak. ‘Hoi’ Was er hoorbaar. Enkele secondes leken er in stilte voorbij te gaan, een rustige aangenaamde stilte eigenlijk. Toen Shannon sprak keek ze het meisje aan, om meer intresse te tonen naar haar natuurlijk. ‘Ehm.’ Begon ze lichtelijk haperend. ‘W-wat heb je de jaren gedaan dat wij weg waren?’ Elena dacht kort na, eigenlijk niet zo heel veel anders dan ze altijd had gedaan eigenlijk. ’Wat ik heb gedaan.. Eerst was ik jullie gaan zoeken, maar niemand wist waar jullie waren totdat iemand mij vertelde dat jullie verhuisd waren..’ Dat was best zwaar geweest, niemand had Elena namelijk iets verteld.. ’Daarna moest ik wel verder gaan.. Ik ben weer paarden gaan rijden op de renbaan, nu heb ik een kleine dame op stal staan bij mijn huis. En nog een paar paarden die pas zijn aangekocht voor de rennen. Als je een keer zin hebt om te rijden, ben je natuurlijk altijd welkom. Ik ben namelijk nog opzoek naar een rustiger paard voor de trainingen zeg maar.’ Sprak Elena rustig, het was beter als je er met z’n tweeén op uit ging, vooral met de jonkies die Elena had aangekocht. ’Wat hebben jullie allemaal gedaan?’ Vroeg ze daarna geintresseerd en rustig. Na enkele secondes kwam Edward bij hun zitten met een handdoek om hem heen. Een glimlach sierde zijn gezicht terwijl deze ook Elena’s gezicht sierde na enkele secondes. Soms was zijn glimlach echt aanstekelijk, op een goede manier. Wachtend op antwoord keek ze kort na Shannon.

~ Flutje ~

Shannon glimlachte. Ja, dit was overduidelijk nog steeds de Elena waarmee ze zo vaak had rondgehangen. Ze was misschien verandert in de jaren, maar Shannon en Edward waren dat ook, dus in feite was alles hetzelfde. Nouja, niet helemaal, want de vonken spatten van Edward en Elena af. De chemie tussen die twee was overduidelijk te zien, terwijl dat vroeger absoluut niet was, meer het tegenovergestelde van chemie. Vroeger waren ze hatelijk geworden als iemand alleen al suggesteerde dat die twee bij elkaar pasten, nu was Shannon daar niet zeker van. Nu wist ze eigenlijk wel zeker dat ze zich ongemakkelijk zouden voelen, omdat ze het niet wilden ontkennen maar ook niet toe zouden willen geven. Ossen.
"Wat wij hebben gedaan toen we weg waren?" Shannon dacht even na. Dat was ontiegelijk veel, misschien wel te veel om haar te zeggen.
"Pa en ma zijn uit elkaar. Na de zomer, onze zomer, zijn we verhuist, plotseling, zonder waarschuwing. Volgens ma zou alles goedkomen. We hebben jaren daar gezeten, het geruzie tussen pa en ma werd steeds erger en erger tot op een gegeven moment ze gingen scheiden. Met ma zijn we teruggegaan..." Shannon zweeg even. Ja, het was inderdaad een korte samenvatting van wat ze hadden meegemaakt, maar het miste de gevoelens, de onmacht, het verdriet om de verloren vriendin. Maar Shannon glimlachte oprecht naar Elena. Ze had haar vriendin weer terug.