Meeting

Haar blonde haren had ze in een keurige vlecht. Haar wedstrijdpak was keurig in de plooi gelegd. Haar persoonlijke trainer sprak haar toe. Isaura knikte nog een keer. Dit was de laatste wedstrijd die ze met Washington zou rijden. De hengst was verkocht, hij was volledig volleerd. Ze voelde de neus van het dier tegen haar rijlaars aan. Ze gaf hem een klopje op zijn hals. Ze liet hem terug stappen. Hij moest warm blijven voor hij de ring in zou gaan. Hij brieste luid en was in topvorm. Zijn spieren bolden onder zijn lichaam. Ze zou de reus wel gaan missen. Maar ze had al een ander paard in zijn plaats. Isaura leefde van jonge paarden op te lijden. Zeker paarden als Washington vond ze een plezier. Deze paarden hadden pit en toch een erg meegaand karakter. Zulke dieren kreeg ze ook makkelijk verkocht. Niet dat de dieren van haar waren maar hoe sneller verkocht en hoe groter de winst, hoe groter haar eindloon. Ze kreeg altijd een deel van de verkoop. Daarom reed ze enkel de besten. Diegene waarvan ze zag dat ze geen talent hadden nam ze niet aan. Ze draafde weer even aan en liet hem daarna in een galop vallen. De hengst veerde goed en was dus redelijk ontspannen. Zijn staart droeg hij trots in de lucht. Zijn hals droeg hij gebogen. Zodra hij een hindernis zag vlogen zijn oren naar voren. Isaura hield hem nog even in. Een paar passen ervoor gaf ze hem wat meer ruimte en ging ze in verlichtte zit. De hengst ging er makkelijk over. Isaura beloonde hem en liet hem in stap over gaan. Op een rustig tempo wandelde het dier door de losrijpiste. Ze werd de piste in geroepen. Ze liet hem rustig rondstappen. Ze draafde aan en ging over in een galop toen het signaal ging. Ze concentreerde zich op de eerste hindernis. Washington wist wat hem te wachten stond. Zijn oren stond naar voren. Hij zwiepte vrolijk met zijn staart. Isaura gaf hem een licht signaal met haar teugels dat hij zich rustig moest houden. De hengst reageerde erop. Hij wist wat hij moest doen. Hij liep een foutloze rond in een snele tijd. Isaura gaf hem tevreden een klopje op zijn hals. De hengst strekte tevreden zijn hals en liep rustig de piste uit. Isaura had een grijns van oor tot oor. Zijn nieuwe eigenaar kwam naar haar toe. “Proficiat met de eerste plaats mevrouw Jackson. U hebt mij een toppaard bezorgd. Maar kan ik U na de wedstrijd even spreken? Ik heb misschien een baantje voor U.” Sprak de man. Isaura knikte eens en spoorde Washington aan. Ze liet hem nog wat rondstappen in de rijpiste met een zweetdeken op. Tijdens de prijsuitreiking moest ze weer de piste in. Ze ontving haar medaille en Washington kreeg zijn rozet. Daarna reed ze de piste weer uit. Ze steeg af en liet het paard meenemen door zijn verzorger. Ze ging naar de eigenaar toe en knikte beleefd. “U wou mij spreken?” Vroeg ze beleefd. De man knikte en gebaarde dat ze naar een rustigere plek gingen gaan. Hij schraapte zijn keel even. “Het zit zo, ik heb een jonge merrie die talent heeft maar ik heb momenteel geen ruiter die haar aankan. Ik ben bereid genoeg neer te tellen als U haar naar de top brengt.” Isaura knikte even. Dat klonk interessant. Maar voor ze het aanbod zou aannemen wou ze eerst de merrie eens zien. Misschien was het paard niet zo goed als de man zei. “Ik wil het paard eerst rijden. Dan zal ik beslissen.” Sprak ze. De man knikte bedachtzaam. Zijn gezicht klaarde op. “U brengt Washington toch, waarom rijdt U haar vandaag niet?” Vroeg de man. Isaura stemde in en besprak nog een paar dingen met hem. Daarna ging ze terug naar de camion van Washington. Ze reed altijd mee met de eigenaar op wedstrijden. Anders moesten ze een vervoersvergoeding betalen.

Eenmaal op de stal waar Washington zou komen te staan stapte ze uit. Een deel was manege, het andere privéstal en stoeterij. Washington zou zijn bloed doorgeven en hogerop komen. Hij had nu de perfecte basis. Isaura wist nu al dat hij vaker verkocht zou gaan worden. Maar daar mocht ze niet aan denken. Haar werk was gedaan bij die hengst. Een voskleurige merrie stond opgezadeld in de poetsplek. De man had blijkbaar al gezorgd dat het dier opgezadeld was. Isaura merkte dat ze wat onrustig was. Ze bekeek haar eens. Ze wat smal en nog niet heel erg gespierd, je zag duidelijk dat ze nog jong was. “Dit is Salvia, ze is een 5jarige engelse volbloed kruising. Ze is pas een maand zadelmak. Maar ze is een echte springer. Ze is trouwens een goedgekeurde fokmerrie.” Stelde de man de merrie voor. Isaura knikte eens. Misschien dat ze daarom nog zo onrustig was. Ze was nog niet lang zadelmak dus was ze niet zo gewend aan het zadel als andere paarden die ze reed. Tuurlijk had ze al veel paarden zadelmak gemaakt maar een paard dat pas zadelmak was gaan rijden was nieuw voor haar. Normaal deed ze alles zelf. Soms kocht ze een jaarling aan om hem dan volledig naar haar hand te zetten. Dat was haar werk. Ze had ooit een stal vol gehad met paarden die tussen de leeftijd van 4 tot en met 6 jaar gingen. Ze kocht ze aan als vierjarige paarden zodat ze hun karakter kon vormen tot ze vijf jaar waren. Daarna maakte ze ze zadelmak en reed ze ze in. Als ze dan een jaar of 6 waren en wat wedstrijdervaring hadden verkocht ze hen. Zo had ze tientallen paarden gehad. Tuurlijk waren die van iemand anders maar zij was verantwoordelijk voor de paarden. Bereikten de dieren niet wat haar baas eiste kon ze haar premie vergeten. Ze bekeek de merrie nog eens en maakte daarna de touwen los. Ze nam de teugels vast en zette haar cap op. De man wees haar de weg naar de rijpiste. De verzorger van de merrie liep ook met hen mee. In het midden van de rijpiste hield ze halt. De verzorger hield de merrie vast. Met de andere hand hield hij de stijgbeugel vast. Isaura singelde eerst nog even aan. Daarna zette ze voorzichtig haar voet in de stijgbeugel. Langzaam steeg ze op. Voor ze haar been over de rug van het paard zou laten gaan bleef ze even hangen. De merrie bleef rustig staan. Isaura liet haar rustig zakken in het zadel. Ze zat meteen stevig op het dier. Ze nam de teugels aan. De merrie spande haar spieren op. Isaura wist dat ze er vandoor zou kunnen gaan. Zachtjes drukte ze tegen de buik van het dier. Salvia stoof een stuk vooruit. Isaura bleef rustig zitten. Ze zette de merrie op een volte en liet haar maar razen. Ze liet de merrie meer als vijf minuten rondrennen. Ze spoorde het dier daarna aan. “Als je wilt rennen, zul je rennen.” Sprak ze rustig. Ze gaf wat benen bij en gaf het dier wat langere teugel. Toch hield ze haar op de volte. Zo kon de merrie niet vluchten en werd ze moe. Isaura zat rustig in het zadel. Ze wachtte gewoon af tot het dier rustiger zou worden. Ze wist dat dat het beste was bij jonge paarden. Zolang ze maar bleef zitten was er niets aan de hand. Als de merrie in draf zou overgaan zou ze haar terug aansporen om te galoperen zodat zijzelf haar in draf kon zetten en daarna in stap. Dan zou ze haar belonen en beginnen met rijden. Ze leerde het dier ook wel dat gaan lopen geen oplossing was bij Isaura. Het was enkel een verspilling van energie want Isaura kende geen genade. Je zou toch gaan luisteren. Enkel ging Isaura niet slaan met zwepen en beginnen roepen en tieren. Ze bleef altijd rustig en paardvriendelijk. Met kleine hulpjes kon ze een paard alert maken. Zo wist Washington dat als ze lichtjes met haar handen kneep in de teugels hij rustig moest worden. Dat kon ze deze merrie misschien ook nog wel aanleren. Maar ze merkte nu al dat de merrie ondanks haar angst redelijk goed liep. Ze wou deze uitdaging wel aannemen. Ze merkte dat er ondertussen een meisje was komen kijken hoe de merrie door de bak raasde. Ze maakte de volte iets kleiner. Zweet stond al op de hals na 5 minuutjes rennen. Het dier had dus duidelijk geen conditie. Een andere ruiter kwam ook kijken. Ze merkte dat de eigenaar toe keek met vertrouwen. Isaura had ook het volste vertrouwen in het paard. Het dier ging uiteindelijk uitgeput draven. Isaura grijnsde even. Ze spoorde de merrie terug aan tot een galop. Deze keer bleef Salvia rustig galoperen. Na een rondje zette ze haar in een draf en daarna in een stap. Zachtjes beloonde ze de merrie en liet ze haar even stappen. Ze liet de teugels ietsjes langer en begon een beetje op haar in te werken. De merrie ging lager lopen met haar hoofd. Ze zou beginnen met haar een beetje naar beneden te werken en wat rond te stappen en figuren te rijden. Daarna zou ze haar nog even laten draven. Op een half uurtje tijd zou ze perfect weten wat de merrie zou kunnen bereiken. De was soepel in haar passen en na haar raasbui was ze ook uitzonderlijk braaf. Schuim stond op haar lippen en hals. Isaura had een tevreden glimlach op haar gezicht. Ze zag de verzorger verbaasd toekijken naar het paard. Isaura liet de merrie draven en reed een paar figuren. Daarna liet ze de merrie rustig stappen. Ze liet het dier de hals strekken maar bleef attent. De merrie kon nog altijd schrikken. Maar het dier leek te moe om nog op te kijken van iets. Ze liet haar een paar minuten stappen en ging toen naar het midden. Ze steeg af en beloonde het dier met een pepermuntje. “Neemt u de baan aan?” Vroeg de man. Isaura knikte en wandelde zonder nog een woord te zeggen de rijpiste uit. De verzorger keek haar na. Hij schudde zijn hoofd eens. Isaura was op het gebied van paarden een apart persoon. Ze moest geen verzorgers om haar heen hebben die de paarden van haar over namen. Ze kon gerust het paard zelf afzadelen en afspoelen. Ze zette de merrie in de poestplek en deed het zadel van haar rug. Ze deed het hoofdstel uit en meteen haar halster aan. Ze nam de slang en begon haar rustig af te spoelen. Ze merkte dat de merrie genoot van het koele water op haar warme vacht. Isaura glimlachte tevreden. Ze stopte de merrie af en toe een pepermuntje toe. Ze merkte dat de merrie haar al meer mocht als in het begin. Salvia keek dan ook nieuwschierig om toen Isaura met haar achterbenen bezig was. Isaura kreeg een glimlach op haar gezicht. Ze mocht deze merrie wel. Ze had meteen een klik met haar en dat vond ze geweldig.


[& Shannon]

Shannon stond voor de spiegel, ernstig te twijfelen of ze haar babyblauwe blousje aan moest trekken of toch moest kiezen voor de rode streep horizontaal en verticaal. Ze wist het niet.
"Ik wil wel een goede indruk maken, hoor," mopperde ze zachtjes voor zichzelf. Uiteindelijk hakte ze de knoop door door het blauwe blousje weg te leggen en het rode blousje mee te nemen naar de douche. Ze knoopte haar nachtjapon los, liet hem over haar schouder op de koude tegels vallen en stapte onder de douche. Snel draaide ze de kraan open en sprong achteruit, zodat de koude stralen haar zouden missen. Toch werd ze geraakt door enkele rondvliegende spetters.
"Koud!" gilde ze, terwijl ze van haar ene op haar andere been hopte. Het water warmde op en na eerst te hebben gevoeld of het veilig was, ging ze er helemaal onderstaan. De warme waterstralen gleden langs haar naakte lichaam en maakten haar spieren heerlijk soepel. Na tien minuten te hebben genoten en zich te hebben gewassen, draaide ze de kraan dicht en wikkelde ze zichzelf in een handoek. Zachtjes wreef ze zichzelf droog en deed daarna nog wat bodylotion op.
"Je bent een ster, Shannon, je straalt, je shinet, de hele wereld ligt aan je voeten." Ze bekeek zichzelf in de spiegel, twee trieste ogen staarden terug. "Ja, Shan. Je bént een ster, een echte, heuse ster, je gaat het helemaal maken." Het meisje in de spiegel schudde ongelovig haar hoofd en keek sarcastisch.
"Goedemorgen, Shannon," groette haar moeder haar, terwijl deze haar tandenborstel pakte.
"Maham!" mopperde Shannon, terwijl ze haar moeder verwijtend aankeek. Zonder verder ook nog maar aandacht aan haar moeder te besteden, verdween ze uit de badkamer en liep naar beneden toe, waar haar laarzen klaarstonden, haar scooter voor de deur stond en haar helm en haar bruine jasje klaar lagen om aangetrokken te worden. Ze zou zometeen naar een manege gaan om daar wat rond te snuffelen en misschien wat contacten op te doen, ze was nu al nerveus en zag nu al wit.
"Shan?" Haar moeder kwam naar beneden gewandeld en plofte neer aan de keukentafel. "Je gaat zo weg, toch?" Shannon knikte terwijl ze haar mond vol had met een broodje hagelslag.
"Ik wil wel dat je voorzichtig doet, meis. Ik weet dat je liever in Engeland woont en datje het moeilijk hebt, maar alsjeblieft, geniet er een beetje van en probeer wat mensne te leren kennen." Shannon stond op, trok haar jasje aan, deed haar helm op en liep de deur uit.
"Om zes uur terug!" gilde haar moeder nog, maar ze negeerde haar moeder en knalde de deur dicht. Ramen trilden maar het kon Shannon niet schelen. Ja, haar moeder wist precies hoe Shannon zich voelde over de verhuizing, maar tóch moest ze het persé doen. Had ze dan expres geen rekening gehouden met Shannons gevoelens? Shannon wist eht niet, het enige wat ze wel wist is dat ze nu een eigen pony zou krijgen, aan huis, zodat ze in ieder geval iets had om bezig te zijn.
Met haar witte scooter stoof ze over het landweggetje wat wegleidde van het landgoed wat haar moeder had gekocht. Waar haar moeder het geld vandaan haalde? geen idee. Eenmaal op de grote weg aangekomen liet ze haar motor loeien en kwam al snel aan bij de stal die haar was aangeraden toen ze hier en daar had rondgevraagd. Ze zette haar scooter weg, hing haar helm over het stuur en deed hem op slot.
"Hi." Een jongen kwam op haar afgelopen, breed glimlachend, en haalde zijn hand door zijn haar. Shannon keek hem verlegen aan en sloeg regelmatig haar ogen neer. Wat een hottie! Een knappe boy met blond haar, warrig haar, fletsgrijze ogen en een spierbundel.
"Hee lieverd," kirde een stem. Shannon draaide zich om en zag dat het niet voor haar bedoelt was, maar voor het meisje achter haar. Het meisje vloog de jongen in zijn armen en kuste hem uitvoerig. Toen ze doorhad dat Shannon naar ze keek, snauwde ze;"Wat moet je?" Shannon schudde haar hoofd en rende weg, wanhopig, geen idee welke kant ze opging. Dus dat ze de stallen in was gerend, kwam ze pas achter doordat ze tegen een paardenhals opbotste. Het paard brieste en gaf een klein duwtje.
"Oh, hai jongen," zei ze zachtjes, terwijl ze het dier op zijn hals klopte. "Sorry dat ik zo ruw tegen je ben aangerend, Prince of the Shadows." Een gitzwarte hengst, dat door iedereen angstvallig gemeden werd, brieste nu zachtjes tegen de hand van de onervaren en onwetende Shannon.
"Je ziet er eenzaam uit," fluisterde ze, terwijl ze rondspeurde voor borstels. "Zal ik je eens trakteren op een lekkere borstelbeurt? Je ziet eruit alsof je dat wel kan gebruiken." Ze gaf het paard een kus op zijn neus en fladderde de stallen rond, tot ze een poetsbak vond - wat van een meisje was - en deze oppakte en meenam naar Shadow's stal. Ze zette het daar neer, deed de staldeur open en begon het dier te rosborstelen. Kalmerende, rondgaande bewegingen.
Shadow ontspande, Shannon kalmeerde, maar een verhit meisje kwam op haar afgerend om haar eens flink uit te kafferen.
"Wat denk je dat je aan het doen bent?" brulde ze. Shannon keek haar schuldbewust aan. "Doe ik iets verkeerd dan?" vroeg ze zachtjes.
"Je hebt mijn poetsspullen gepakt en staat Shadow gewoon te poetsen!" gilde het meisje hysterisch. "Weet je wel niet hoe dúúr mijn spullen zijn?" Shannon liet direct de rosborstel uit haar handen vallen en klemde haar armen angstig om Shadows hals heen, die nu kwaad de kant op keek van het hypere meisje.
"Sorry," snikte Shannon angstig,"zo bedoelde ik het helemaal niet! Ik wou the Prince of Shadows alleen maar poetsen... Hij zag er zo eenzaam uit!" Het meisje rolde verwaand met haar ogen en liep tegen Isaura aan.
"Jaag haar weg, jij," snauwde ze. "Zo'n noob wil ik niet op deze stallen hebben." Shannon keek het meisje met grote ogen aan en drukte zich toen weer tegen Shadow aan.
"Zo heb ik het nooit bedoelt, jongen..."

Isaura had Salvia vast aan een halstertouw. De merrie liep rustig langs haar, duidelijk moe van haar inspanning. Plots vloog de merrie haar hoofd de lucht in. Isaura probeerde haar wat te kalmeren maar dat werkte niet door een meisje dat hysterisch stond te schreeuwen. Isaura keek haar koeltjes aan. "Stop eerst met schreeuwen. Je maakt de paarden overstuur." Zei ze nogal koel. Haar blauwe ogen keken haar strak aan. Isaura was misschien altijd rustig maar ze haatte meisjes die zo deden. Ze hielt de merrie iets korter. Ze was al overstuur genoeg. Ze keek het meisje aan. "Als je niet wilt dat iemand je poetsspullen leent moet je ze hier maar niet laten staan. En ik zou maar niet zo'n grote mond hebben. Zeker niet als het over paarden gaat. Waarschijnlijk weet je amper wat de voor of de achterkant is van je paard." Sprak ze rustig. Isaura leidde Salvia haar stal in en ging daarna naar het andere meisje. Het brutale ding was kwaad weg gestormd. Isaura grijnsde eens naar haar. Ze keek de hengst aan. Het dier leek een bom van energie te hebben. Isaura streelde het dier over zijn neus en bekeek de contouren van zijn voorhoofd. Isaura had belangstelling voor het dier. Hij was mooi gespierd enkel een beetje uit conditie leek haar. Ze keek daarna rustig naar het meisje. "Is dit jou paard?" Vroeg ze nieuwschierig. Ze merkte dat Salvia nieuwschierig over haar staldeur heen keek. Ze gunde de merrie even geen aandacht. Ze moest maar leren dat ze aandacht moest verdienen. Waarschijnlijk was de merrie op een heel andere manier zadelmak gemaakt dan Isaura had gedaan.

Shannon schudde verlegen haar hoofd.
"N-nee.. Prince of the Shadows is helaas niet van mij. Was het maar waar. Maar.. ik mag hem blijkbaar niet poetsen." De schrik zat er nog flink in, ze had enkel en alleen maar lief willen doen tegen de hengst, waar de hengst absoluut niet mee leek te zitten. Het dier hinnikte zachtjes en duwde met zijn neus tegen haar aan. Shannon glimlachte.
"Je bent een brave jongen," zei ze, terwijl ze hem een klopje gaf. "Wat ze ook zeggen, je bent een braafje." Ze keek even om zich heen en ontdekte een kapotgescheurd vel. Ze raapte het verbaasd op en las het voor.
"'Pas op, ik bijt.' Niet te geloven! Jij? Jij bijt echt niet! Misschien in je brokken, maar mensen? No way! Ik bedoel, je laat mij in je stal! Ik ben.. een noob." Ze legde het blad buiten de stal neer en glimlachte toen verlegen naar Isaura.
"Ik ben trouwens Shannon," zei ze met een rood hoofd. Ze bekeek de merrie die Isaura vast had.
"Is dat jouw paard? Heb jij ervaring met paarden? Eh, heb jij eigen paarden?" Ze wou echt alles weten maar voelde zich nu ongemakkelijk omdat ze het gevraagd had. "Sorry,"bloosde ze terwijl ze opgelaten naar haar schoenen staarde. "Sorry dat ik dat vroeg." Haar blik ging weer naar Prince of the Shadows en ze vond het dier prachtig. "Denk je dat hij te koop staat?" vroeg ze, terwijl ze haar hand over de nek van het dier liet gaan. De hengst liet een diepe bries horen en ontspande zich zichtbaar. Hij begon op zijn hooi te knabbelen en gaf zo nu en dan wat tekenen dat hij het helemaal niet erg vond dat er hier twee meiden bij zijn stal stonden. Shannon giechelde zachtjes toen ze haar haarkleur vergeleek me die van Prince. "Jouw haar is lichter dan de mijne, viespeuk, en het glanst niet zo mooi! Als ik de kans krijg, dan ga ik het net zo mooi glimmend poetsen, dat beloof ik!" Shannon keek weer blozend naar Isaura en draaide wat met haar schoenen.

Isaura streelde rustig het paard over zijn voorhoofd. Het dier leek wat te kalmeren door de rondjes die ze maakte. Ze had het allemaal geleerd van Geatan. Die kende veel dingen om paarden te kalmeren. Het meisje leek nogal van streek. Isaura glimlachtte vriendelijk naar haar. "Waarom niet? Poets hem maar gewoon, hij ziet niet uit." Zei ze rustig. Ze nam zelf ook een borstel en begon hem te poetsen aan de andere kant. Ze ging rustig over zijn vacht heen en maakte regelmatige bewegingen. Door de reactie van het meisje moest Isaura haar lach inhouden. Ze wist dat sommige paarden een erg sterke wil hadden. Dat zij de mensen uitkozen die in hun buurt mochten komen. "Sommige paarden zijn slimmer als andere paarden. Deze hengst is daar dus een voorbeeld van. Hij laat niet iedereen aan zich komen en kiest zelf zijn ruiter uit. Hij is dus een intelligent dier." Sprak Isaura rustig. Dat verhaal kende ze een beetje bij Florentinio, haar eigen paard. Die liet ook niemand anders meer op hem zitten buiten haar en Zayn. Die hengst was zo verwend dat hij gewoon niemand anders meer wou. En hij leerde enorm snel. Je moest maar een keer iets voordoen en hij kon het al bijna. Daarom dat ze ook een moeilijk slot op de weides en de staldeuren had staan. Anders zou hij zijn eigen staldeur nog openen. Niet dat ze schrik had dat hij weg zou lopen, in tegendeel. Ze wist dat hij braaf was en gewoon over het erf zou slenteren. "Isaura" zei ze rustig toen het meisje zich voorstelde. Ze keek naar Salvia die nog steeds vanuit haar stal naar hen keek. Isaura keek de merrie eens aan. Ze snakte naar aandacht van haar. Ze zuchtte eens. Het paard leek haar graag te hebben, dat was duidelijk. "Nee ze is niet van mij, ik rij haar enkel totdat ze verkoopsklaar is." Zei ze rustig. Het meisje stelde nog een paar vragen na elkaar. Isaura beantwoorde ze allemaal rustig. "Ik heb zelf 2 paarden en ik werk al 17 jaar met paarden. Meestal werk ik voor mensen die hun paard ingereden willen hebben en wedstrijdklaar voor de verkoop. Maar soms koop ik zelf jonge paarden aan van een jaar of drie om ze dan volledig op te leren en daarna te verkopen." Zei ze rustig. Isaura had een redelijke waslijst van goede springpaarden onder haar naam staan. De meesten liepen hoog niveau. Ze had ook enkele dressuurpaarden ingereden. Maar dat deed ze niet zo graag. Toch liep een hengst die ze had ingereden nu grand prix niveau. Ze had gewoon zijn talent erin gezien en dus niet verder gewerkt aan het springen maar gewoon dressuur gaan rijden. Het niveau en de oefeningen hadden de nieuwe eigenaren enkel afgemaakt. Ze glimlachtte toen het meisje zich verontschuldigde. Ze vroeg of het dier te koop zou staan. Isaura haalde lichtjes haar schouders op. Daar kon ze niet op antwoorden. "Dat weet ik niet maar ik weet wel dat hij dringend beweging nodig heeft. Zijn spieren zijn aan het afbreken. Heel zijn achterhand is al aan het inzakken." Zei ze. Isaura gebaarde dat het meisje even moest wachten. Isaura ging naar het kantoor van de eigenaar van de stoeterij en besprak een paar dingen met hem. Daarna kwam ze terug met een oud hoofdstel en een longeerlijn. Ze gaf het hoofdstel aan het meisje. "Ik ben wat gaan praten met de eigenaar. Hij zegt dat je hem wel mag verzorgen enzo. Maar we moeten wel uitkijken met merries. Prince of the shadows is namelijk een dekhengst. Zullen we hem wat gaan longeren?" Vroeg Isaura op een vrolijke toon aan het meisje. Misschien zou het dier in het begin wat moeilijk doen maar na een tijdje zou hij zich gaan ontspannen en misschien zelfs gaan genieten van de beweging die hij kreeg. Hengsten konden zowieso al amper op wei komen doordat ze vaak iets kapot maakten om bij de merries te kunnen komen.

Shannon lachte verbaasd. Isaura had gewoon gevraagd of zij, Shannon, hem mocht verzorgen! Het mocht! Wauw. WAUW! Dan moest ze maar goed opletten als Isaura liet zien hoe ze hem ging longeren, dan kon ze het in het vervolg zelf doen. En hij, dekhengst? Dat verbaasde haar niets, Prince was een prachtdier, heel mooi en knap en.. Echt een beestje om van te houden. Wat zou hij voor een paard zijn? Een springpaard of dressuurpaard? Niet dat ze er verstand van had, want verder dan paarden knuffelen en zo af en toe een ritje was ze nog niet gekomen. Maar ze had een hart voor paarden, een klik met paarden, en dat maakte dat het altijd wel lekker liep als ze met een paard omging. Prince of the Shadows hinnikte tevreden toen hij werd gepoets en toen hij doorkreeg dat hij naar buiten mocht, werd hij wild. Shannon lachte maar had ook ontzettend veel respect voor Isaura die dat allemaal maar mooi durfde te vragen. Misschien, heel misschien, als het verzorgen van Prince of the Shadows goed zou gaan, zou ze met haar moeder overleggen of ze hem mocht kopen.
"Ik.. moet wel eerlijk toegeven dat ik weinig verstand van paarden heb," bracht ze verlegen uit. "Ik heb wel Doodle, maar die heb ik nog niet zo lang en dat is mijn eerste paard. Edward heeft wel verstand van paarden en ik ga wel eens met hem mee, maar nouja, zoveel weet ik dus niet van paarden." Het kwam er vlugger uit dan ze wou en blozend keek ze Isaura aan. Haar hele lijf trilde van de spanning en doodsangst om met iemand te 'socializen'. Ze wist niet waarom, maar elke keer als ze met iemand praatte die niet Edward of haar moeder was, was ze bang. Al viel het bij Isaura nog wel mee. Haar knieën knikte bij haar namelijk niet.

Isaura legde behendig het zadel op de rug van de hengst. Ze wist niet hoelang het dier al geen zadel meer op zijn rug had gehad dus wou ze dat even uittesten. Ze singelde losjes aan en deed snel en behendig zijn hoofdstel aan. Het dier danste ter plekke. Isaura bleef rustig. Ze singelde nog even verder aan. Ze merkte dat het dier zijn oren in zijn nek legde en zijn hoofd omhoog gooide. Er was dus al een hele tijd niet meer op hem gereden. "Ik zou er niet teveel van verwachten vandaag. Hij zal tijd nodig hebben om terug aan alles te wennen. Je zult veel bokkesprongen zien en gesteiger." Sprak Isaura rustig tegen het meisje. Ze wou niet dat ze teleurgesteld zou zijn als ze een wild paard zou zien. Er zou tijd in dit dier gestoken moeten worden voordat hij weer de oude zou worden. Ze kende het dier vaag door afstammingen. Zelf had ze een nakomeling van hem gereden gehad voor korte tijd. Hij vererfde goed en dat wisten ze natuurlijk. Ze verdienden maar aan hem als hij in zijn stal stond dan in de rijpiste. Prince draafde haast langs haar toen ze richting de rijpiste ging. "Al doende leer je. Wees veel met hem bezig als er iemand bij is en die veel van paarden kent. Zo leer je het zelf ook wel." Zei Isaura rustig. Ze gebaarde naar Shannon dat ze beter wat aan de kant ging staan. Isaura liet de longeerlijn losser en de hengst probeerde er vandoor te gaan. Isaura had moeite met hem tegen te houden. De hengst merkte dat hij werd tegen gehouden en bracht een bok uit. Isaura dreef hem vooruit met haar stem. Die ene bok werd vervolgd door wild geren en nog meer bokkesprongen. Je zag de kracht en de sierlijkheid zo eruit komen. Ondanks zijn onacceptabele gedrag liep hij nog redelijk mooi. Hij was wat stijf, leek wat vast te zitten maar hij sloofde zich wel uit. Zijn bokkesprongen werden prachtig uitgevoerd. Isaura spoorde hem nog wat meer aan. Hij bleef staan en keek haar koppig aan. Hij probeerde indruk op haar te maken door te steigeren. Typisch hengsten gedrag. "Vooruit!" Sprak Isaura streng en keek de hengst aan. Ze had haar schouder naar achteren en haar borstkas naar voren. Ze had ze een dominante houding tegenover het dier. Ze zwiepte het uiteinde van de longeerlijn richting zijn achterhand. Prince reageerde erop door nog meer te bokken en rond te rennen. Ze keek even naar Shannon. Ze hoopte dat ze niet teleurgesteld zou zijn door het zien van zijn koppige gedrag. "Hij wordt wel rustig. Hij is het gewoon niet meer gewend van te moeten luisteren." Stelde ze haar toch maar een beetje gerust. Ze geloofde erin dat de hengst braver zou worden maar het zou tijd kosten. "een tip, neem hem niet alleen mee. Zorg dat er altijd iemand bij is, moest hij zo'n bui krijgen. Zeker in het begin." Zei ze er nog bij met haar ogen strak op de hengst gericht. Ze moest kracht zetten op de longeerlijn, anders werd ze nog meegetrokken.

Het voelde niet goed. Shannon wou niet twijfelen aan Isaura en haar talent, aanleg en gevoel voor paarden, maar op een of andere manier wist ze gewoon dat deze aanpak averechts zou werken op dit dier. Hij was vlug opgezadeld en had geprotesteerd, gesteigerd, gehapt en gebokt, maar uiteindelijk was Isaura diegene die had gewonnen. Toen had ze hem aan een longeerlijn gegooid en hem gedwongen te lopen. Waar hij het niet mee eens was en wat hij overduidelijk liet weten. Na een tijdje leek hij zich dan toch te schikken naar Isaura's wil.
Shannon stond wat aan de zijlijn te kijken, zag de gratie van Prince, genoot van zijn wilde passen, maar haar handen klemden zich zenuwachtig om een hek heen. Haar knokkels werden wit van de inspanning waarmee ze dat deed. Prince luisterde naar Isaura, deed wat hem gevraagd werd, maar ze voelde hoe het broeide en bruiste binnenin hem, alsof hetzelfde gevoel ook in haar manifesteerde. Dit was foute boel, zag Isaura dat zelf dan niet in? Prince of the Shadows fascineerde haar tot in de uiterste details en gulzig nam ze alles op van wat hij deed. De kleinste bewegingen vielen haar op, de kleinste passen, de kleinste zwiepjes met zijn staart. Het draaien met zijn oren, het oogwit wat zo nu en dan te zien was. Ze beet op haar lip toen ze het kleine, nauwelijks merkbare verschil zag. Hij ging iets uithalen en hij had het op Isaura gemunt. Isaura praatte tegen haar, maar in Shannons ogen lag een afwezige gloed, haar aandacht zat met de volle honderd procent bij Prince of the Shadows, bang om maar iets te missen, bang dat haar ook maar iets zou ontgaan.
Hij week meer naar binnen, kwam dreigender naar Isaura toe. Foute boel, foute boel! Dominant of niet, onervaren of niet, Isaura ging zometeen onder de voeten gelopen worden door een hengst die absoluut niet bang was voor mensen! Shannon twijfelde niet toen ze zijn blik zag, en wrong zichzelf onder het hek door. Ze ving Isaura's blik niet, maar duwde haar opzij en trok de leidsels uit haar handen.
"Weg hier!" siste ze vanuit haar mondhoek terwijl ze een strakke blik op Prince gericht hield. Ze zag de radartjes werken in zijn hoofd, hij begreep er helemaal niets van. Waarom had dit mensenmeisje zo ineens zijn longeerlijn vast? Hij begon te trekken. Shannon trok terug. Niet ruw, maar meer van het laten weten dat ze er ook nog was. Ze liep wat naar voren om hem te laten weten dat hij die kant op moest. Prince of the Shadows moest niet aangepakt worden met dominantie, daar was ze zeker van. Het was niet voor niets een 'Prince'. Hij moest ook zodanig behandelt worden. Hij moest zien dat zijn wensen gerespecteerd werden, maar hij zou ook bereid moeten worden om samen te werken met iemand anders. Samen ideeën inbrengen. Op een of andere manier voelde Shannon dat, terwijl ze de leidsels in handen had. Zijn blik boorde zich in de hare, maar verrassend genoeg voelde ze zich er prettig onder. Zij begreep het, en hij ook.
Zijn hoofd liet hij hangen, zijn spieren ontspanden en hij begon op zijn bit te kauwen. Ook Shannon ontspande, maar bleef op haar hoede. Hij bleef immers een paard, een stevige, frisse hengst, en kon zomaar van rustig naar wild gaan. Hij had geen zin meer en bleef stil staan. Nu wist Shannon echt niet wat ze moest doen en hulpeloos en ook beschaamd bleef ze staan terwijl ze Isaura niet aan durfde te kijken. Wat ze zojuist gedaan had, was verreweg van beleefd en misschien stootte ze Isaura er wel mee voor het hoofd. Dat was allesbehalve de bedoeling!
"Sorry," fluisterde ze zachtjes, terwijl ze de leidsels over gaf en terugliep naar haar plekje achter het hek.