Walking with my rottie <3

Zonlicht straalde door zijn lichtgekleurd gordijnen heen, hij hoorde de deur kraken en hief zijn hoofd iets op. En liet zich toen weer met een zucht vallen, zijn rottweiler, Lorcan vrolijk met zijn korte staart. Naar hem toe gelopen. Zijn staart was voor een deel verwijderd toen hij een pup was, Zayn was er niet voor om staarten te verwijderen. Maar Lorcan was naar het asiel gebracht, veel aandoen kon hij ook niet. Lorcan had Zayn van belle gekregen voor zijn 20e verjaardag gekregen.


"Een zuivere stem weerklonk door de kamer, happy birthday weerklonk. Een glimlach sierde Zayn's gezicht maar hij deed net alsof hij nog sliep. Een zachte kus op zijn lippen deed hem zijn ogen openen. Hij keek recht in de hazelbruine ogen van Belle. 'Hey honey, wakker worden, er is speciaal bezoek voor je' zei ze met een glimlach op haar lippen. Hij kuste haar en ging toen overeind zitten. Ze liep de gang op kwam terug met een schattige puppy die een blauw strikje op zijn hoofd had. Zayn maakte een 'ah' geluidje en zijn ogen glinsterde. De pup smakte ene paar keer toen hij op bed werd gezet. Met oogjes half gelokt kwam het diertje naar hem toe gekropen. Hij aaide het diertje, en zag het kleine staartje heen en weer zwaaien. Verterend had hij hem vast gehouden en Belle een tedere kus gegeven..."


Een traan ontstond en glipte naar beneden. Lorcan had hem opgemerkt en sprong zonder pardon op het tweepersoons bed. Hij begon hem te likken en ging op zijn schoot zitten. Trots bleef hij daar zitten, lachend aaide Zayn hem. Hij keek naar Lorcan die boven hem uit torende, hij had twee weken moeten rouwen voordat hij weer zijn normale leven had opgepakt. Twee weken lang at hij niks, en had Zayn handen vol aan hem om hem in leven te houden.Maar na die twee weken had hij Zayn in dik en dun gesteund. Hij begon Lorcan weg te duwen tot die hem beledigd aan keek en naast hem ging liggen. Hij grinnikte en aaide het loge beest over zijn kop en rekte zich 's uit. Vandaag zou hij de paarden de weide in laten en ze verder met rust laten. Hij ging Lorcan 's verwennen. Hij sloeg het deken weg, waardoor die op Lorcan terecht kwam. Die er even voldaan onder bleef liggen tot hij merkte dat Zayn ging douchen. Zayn liep in zijn boxer naar de badkamer en deed de deur op slot. Die gekke hond wou altijd bij hem zijn, maar soms had hij ook zijn privacy nodig. Hij hoorde hem al piepen, zayn grinnikte en deed de kraan alvast aan. Nadat hij zich had geschoren deed hij zijn boxer uit en stapte onder de douche. Zijn haar kreeg vandaag een wasbeurt, en binnen 10 minuten stond hij rillend op de mat. Hij droogde zich af en deed zijn handdoek om zijn middel. Met natte haren stapte hij uit de badkamer waar Lorcan al trouw op hem wachtte. Hij aaide het dier over zijn kop terwijl hij in zijn vertrouwde ogen keek. Die waren van een prachtige bruine kleur vond hij, ze straalde rust en vertrouwen uit. Hij kleedde zich snel aan en stapte de badkamer weer in. Hij deed zijn haar in zijn gebruikelijke model, met wat gel was het weer gefixt. Vrolijk opende hij zijn armen voor de massieve rottweiler die even entousiast reageerde door op hem te springen. Zayn lachte toen de hond boven op hem zat en zijn gezicht begon af te libberen, 'af lorcie af'riep hij lachend. De hond dacht er niet over dus krabbelde zayn snel overeind en rende met een kreetje de trap af. De hond volgde hem half springend en blaffen. Zayn grinnikte en aaide hond even over zijn kop, hij maakte boterhammen klaar en liet Lorcan naast hem zitten. Na dat hij zijn eten op had maakte hij wat eten klaar voor Lorcan en ging bij de paarden kijken. Pebbles liet hij als eerst haar weiland in en vervolgens Dalles de massieve hengst. Ze mochten niet bij elkaar in de weid maar contact met elkaar hadden ze in iedergeval wel. Ze konden het goed met elkaar vinden, Zayn dacht erover om Pebbles door Dalles te laten dekken. Maar bij nader inzien leek het hem toch niet zo handig. Lorcan kwam aangerend en blafte hard en vrolijk. De paarden waren aan hem gewend dus schrokken niet meer. Lorcan volgde hem half springend naar de keuken waar Zayn de riem tevoorschijn haalde. Het was een riem van ijzer. Lorcan was gehoorzaam maar toch was het handig om een stevige riem te hebben. Het merendeel liep hij los dus zoveel last had hij er ook niet van. Lorcan begon weer te springen toen hij de riem zag, 'ssht calm down boy'zei hij streng. Meteen stopte Lorcan en keek hem aan terwijl hij voor hem zat. Hij had perongeluk een stukje lip in zijn mond genomen, Zayn grinnikte het zag er belachelijk uit. Hij klikte de riem vast aan de bijpassende halsband van Lorcan. Hij trok hem bijna voort, met een corrigerende ruk stopte hij daarmee. Zijn huis was dicht bij het bos gebouwd, en na een paar meter lopen was hij al op de wandelweg. Als Lorcan hem probeerde in te halen gaf hij een snel tikje tegen zijn achterpoot. Dan hield hij op en bleef hij gewoon rustig naast hem lopen. Het was vroeg en er liep bijna niemand. Hij liet Lorcan zitten door hem op bevelende toon te zeggen dat hij zitten moest. Hij klikte hem los maar hield hem nog even vast. Hij pakte een stok van de grond en gooide die weg. Lorcan liet hij pas los toen de stok gevallen was. Die racete erop af en schoot zelfs te ver waardoor hij een duikel maakte. Hij krabbelde snel overeind en pakte alsnog de stok. Met de stok in zijn bek kwam hij met een rotvaart op hem afgerend, zijn oren waren naar achteren 'geklapt'.Zodat de wind niet in zijn oren blies. Vrolijk onthaalde Zayn de hond en gooide de stok vervolgens nog een keer weg. Lorcan ving hem zelfs voordat hij viel. Dat bracht Zayn op een idee, hij gooide nog een keer. En jawel hoor hij ving hem moeiteloos. Hij grinnikte, misschien zou hij hem kunne leren om dingen te vangen zodat hij aan wedstrijden mee kon doen. Alleen als hij het zelf ook leuk vond anders deed hij het niet, een dier wat er geen plezier in had presteerde niet goed. Hij zag iemand naderen, met een hond naast zich. Hij floot Lorcan bij zich en commandeerde hem naast hem te lopen. Braaf deed hij dat, zijn hoofd een beetje lager dan normaal. Uit teken van respect. Hij glimlachte naar de wandelaar. 'Hey, ook er vroeg op uit?'vroeg hij vriendelijk.

-met toestemming, via pm-

Lorcan the rottie <3

Melanie werd wakker met een glimlach om haar lippen, ze wist het, dit zou een super dag worden! Heel haar hoofd zat vol met Mido. Toen ze opstond, toen ze haar rug per ongeluk liet knakken, toen ze de gordijnen opende... Besluitend dat het een goed idee was om in de douche te gaan omdat haar haar absoluut belachelijk was, ging ze in haar kast snuffelen naar leuke kleding want ze had geen zin om naar buiten te gaan in haar bruine topje en witte pyjama-short. De zon scheen en het ging een warme lentedag worden. Snel viste ze uit haar kast een blauwe jeans-short, een wit vest en een limoen-groen shirt, ook nog ondergoed maar dat was vanzelfsprekend. Snel terug naar de badkamer waar het nog eens benadrukt werd hoe belachelijk haar haar zat. Snel deed ze de kraan aan, of toch poging tot snel want het was een irritante kraan, en sprong ze in de douche. Het warme water maakte haar helemaal slap en ontspannen. Maar één keer denken aan Mido was genoeg om dat helemaal teniet te doen. Het douchen was heerlijk en er eenmaal terug uit droogde ze zich tevreden af, deed haar kleren aan en droogde haar lange bruine lokken. Nu zagen ze er tenminste nog een beetje schappelijk uit. De beestjes hadden gisteravond genoeg te eten en te drinken gehad, de hondjes hadden eten. Mel had de hele dag tijd! Wat een heerlijk gevoel! En dit ging een super dag worden, ze voelde het gewoon. Yue wou niet mee gaan wandelen, had het te warm, Jenna daarintegen huppelde vrolijk mee. Jenna's hele karakter paste bij Mel, Yue was enorm beschermend en nogal serieus af en toe. Spelend rende het tweetal door het bos, het was bijna een work-out, Jenna was onvermoeibaar en na een uur gaf Mel zich gewonnen en wandelde ze gewoon verder. Haar husky had geen riem maar wel een halsband, de riem zat in een tasje rond Mel's middel in geval van nood. Mel zweette gelukkig niet snel maar had gewoon wat dorst gekregen. Iemand met een rottweiler liep langs en begroette haar. "Altijd! Mijn naam is Melanie, en dit is mijn hondje Jenna. Wie is jouw vriend?" Mel had het niet op rottweilers, ze zagen er altijd zo boos uit. Zij had een voorliefde voor honden die dicht bij de wolf stonden. Ze wist niet waarom, het was gewoon zo.

Een flut om me voor te schamen... Maar het is hier zo koud dat ik niet meer eens tegoei kan typen

De dame die op stap was met haar Husky, stelde zich voor als Melanie. Hij stelde zich vriendelijk voor en bekeek haar husky Jenna. Hij vond Husky’s wel mooi maar van die priemende ogen werd hij zenuwachtig. Hij had onbedoeld de halsband van Lorcan vast merkte hij, luchtig liet hij die los. Lorcan verroerde zich geen vin en beef braaf naast hem zitten. Hij glimlachte, ‘Lorcan is de naam van deze schat’ antwoordde hij terwijl hij Lorcan over z’n kop aaide. Hij was soms koppig, een beetje ondeugend en een tikkeltje eigenwijs. Maar dat stopte allemaal in een klap als hij Lorcan iets vroeg of commandeerde. Hij keek Melanie even vragend aan, ‘vind je het erg als ik Lorcan met Jenna laat spelen?’ vroeg hij vriendelijk. De meeste mensen waren niet dol op rottweilers door hun uiterlijk en hun vooroordeel. Hij durfde erop te wedde dat als die mensen die een vooroordeel hadden, een dag met een rottweiler doorbracht. Het vooroordeel als sneeuw voor de zon zou verdwijnen, rottweilers waren schatten van honden, en leerde snel. Ze waren dan wel koppig maar gingen voor je door het vuur. Lorcan keek nieuwsgierig naar Jenna, zijn tong hing half uit zijn mond en zijn gelaatsuitdrukking waren vrolijk en speels. Zijn stompige staartje bewoog wild heen en weer. De hand van Zayn bleef Lorcan aaien. Hij jeukte aan een van zijn kleine zwarte stretchers en glimlachte toen naar Melanie. Hij beviel Lorcan op fluistertoon om ‘dood’ te gaan liggen, maar zo zacht dat alleen Lorcan het hoorde die zijn oren lichtelijk ophief. Plots liet Lorcan zich vallen met zijn poten schuin omhoog. Jenna leek nerveus te worden toen Lorcan plots omviel. Zijn tong hing uit zijn bek en zijn blik was starend. Nep geschrokken keek hij naar Lorcan en toen naar Melanie. Hij was altijd goed in toneel geweest dus alleen zijn echte vrienden konden zien wanneer hij zijn echte emoties toonde. Hij moest een lachje onderdrukken.

Melanie glimlachte toen hij de naam van zijn hond vertelde. Na een korte stilte keek hij haar vragend aan en vroeg of ze het erg vond als Lorcan met Jenna zou spelen. Haar husky was al druk aan het kwispelen dus haalde ze haar schouders op. "Tuurlijk niet." Je zag dat Zayn heel veel van Lorcan hield, het was mooi om te zien. Jenna vond zijn kleine staartje maar raar, zelf had ze een lange staart, en Yue ook, en ze had nog nooit zo'n klein stompje gezien. Zayn glimlachte naar haar en plots lag zijn hond "dood" op de grond. Mel's mond viel half open en Jenna werd er irritant van. Zayn leek geschrokken en keek van zijn hond naar haar. Mel wist absoluut niet wat ze hier nu mee aan moest, Jenna wel want die ging naar de hond toe en porde hem, Mel wou haar net terugroepen op een bestraffende toon toen ze de hond een minuscuul beetje zag bewegen. Genoeg om te weten dat het een grap was geweest. "Goed geprobeerd, maar ik heb een super-hond en die heeft de hele moordzaak al opgelost. Want jouw hond is helemaal niet dood," zei ze lachend. Jenna porde gewoon door tot de rottweiler duidelijke tekenen van leven vertoonde. "Daar had je me bijna, Jenna vrij." Haar husky wou nu wel spelen en blafte een keertje waarbij ze speels met haar staart kwispelde. "Mijn Akita is toch wat minder enthousiast." Waarna ze vervolgde, "wat onbeleefd van me. Ik vraag de naam van je hond voor de jouwe. Mag ik die van jouw ook misschien weten?" Vrolijk glimlachte ze en hield Jenna ondertussen in de gaten, ze was heel lief en braaf maar bleef een husky. Ze keek eens op haar gsm en zag dat ze al anderhalf uur weg was. Yue zou het wel uithouden zonder hen. Mel had ongelijk want plots kwam haar Akita helemaal vuil tussen de struiken door, in de verte zou je nog denken dat het een wolf was. Ze was wit met ros erdoor. "Yue!" Haar hond kwam kwispelend onder de modder afgelopen. "En dan vond ik Jenna af en toe nog een vuile meid, ben je ons helemaal gevolgd?" Yue blafte eens luid en Jenna vloog tegen de Akita aan toen ze doorhad dat die er was. Waarna ze ging verder spelen en Yue braaf langs Mel ging zitten. Die rolde eens met haar ogen. "En dan zeggen ze dat ik je goed heb opgevoed." Ze schudde haar hoofd eens onbegrijpend. "Dus ik stel je dan ook maar voor aan Yue, pas een beetje op met haar want ze is nogal territoriaal en volgens haar ben ik het territorium en ze houdt niet zoveel van vreemden, verder is ze heel lief."

-heb me al voorgesteld als je goed leest -


Melanie schrok zichtbaar van het feit dat Lorcan plots op de grond neer plofte. Jenna leek zich ook geen plaats te kunne geven en stapte naar Lorcan toe. Zayn kon het niet laten om zachtjes te grinniken toen hij zag hoe haar mond open viel. Hij trok zijn gezicht weer in een plooi toen hij Melanie zag kijken. Jenna was bezig met Lorcan te porren, die het niet al te prettig leek te vinden. Hij bewoog zich een millimeter maar genoeg om zijn ‘dood’ zijnde te doen oplossen als sneeuw voor de zon. Melanie zei lachend dat ze hem door had, maar Jenna bleef voorhard door porren. Hij grinnikte, ‘was te proberen right?’ vroeg hij plagend. Jenna was Lorcan ondertussen op zijn zenuwen gaan werken en hij draaide zich hapend naar haar om. Jep hij was nu helemaal niet dood meer. Normaal bleef hij liggen tot hij het commando gaf. Hij keek Lorcan nog even streng aan die meteen zijn kop weer liet zakken. Hij gaf lachend na een paar seconden toe en liet Lorcan opstaan en zich uitschudden. Melanie zei een commando wat waarschijnlijk betekende dat ze mocht spelen, Lorcan had voor het commando van Melanie al Jenna uit zitten dagen. Ach het was haar hond niet, en hij was nou eenmaal speels. Blijkbaar had Melanie nog een hond want ze zei dat haar Akita niet zo speels wat, hij grinnikte. Jenna was inderdaad nógal speels, Lorcan deed er nog een schepje boven op. En begon luid blaffend rondjes rond bomen te rennen waarna hij Jenna uitdaagde. Door door zijn poten te zaken en met zijn kont omhoog begon te kwispelen. En een aantal keer blafte voordat hij ervandoor racete, Jenna volgde hem terwijl ze ook blafte. Hij grijnsde terwijl hij de honden na keek. Lorcan verdween uit het zicht, maar met een harde fluittoon van Zayn, kwam hij met tong uit zijn bek in ‘rengalop’ terug rennen. Hij grinnikte terwijl hij de hond aaide die met een slipstop voor hem was gestopt. Ook Jenna kwam met tong uit haar bek aangerend, ze was niet zo snel als Lorcan maar ze rende ook hard. Hij klopte Lorcan op zijn buik, die hard op en neer ging. Een paar meter verderop verscheen iets wat onder de modder zat en de contouren van een hond had. Het was een Akita dat zag hij zo een reus van een teef was het. Lorcan blafte toen ze tevoorschijn kwam en kwispelend op Melanie af liep. Die de hond iets leek te vragen waar hij op antwoordde met een harde blaf. Jenna stoof naar de Akita toe toen ze hem in het oog kreeg. Yue heette de hond, in ieder geval zo had Melanie het dier genoemd. Yue ging netjes naast Melanie zitten, Melanie rolde met haar ogen, haar opmerking deed hem glimlachen. Een goed opgevoed dier wat zijn rang kende zou het niet wagen zijn eigenaar achterna te gaan, hij fronste lichtelijk toen ze zij dat het dier territoriaal was. Als het goed opgevoed was zou hij dat niet horen te doen. Als zijn rottweiler dominant, of territoriaal was zou hij flink op zijn donder krijgen. Ook omdat hij mensen wou laten zien dat rottweilers niet agressief waren of iets in die richting. Ze hoorden ook andere mensen te accepteren, buiten hem en zijn familie om. Anders dacht hij dat hij verkeerd bij rang stond, als hij bij Zayn onderdanig deed maar iemand anders aanviel, of dominantere. Was er toch iets goed mis, hij hoorde te weten dat mensen in het algemeen boven hem stonden.