i think that this is my end

Sproet had een wond, dus heel intensief rijden ging niet. Sproet had wel beweging nodig, anders zou haar conditie meteen weer dalen, net nu ze het hadden opgebouwd. Een wandelingetje dan maar. Ze nam het halstertouw in haar hand en liep samen met Sproet het erf af. Ze kon dan meteen wat pannekoekendeeg, biks en een nieuwe borstel kopen. Onderweg naar het dorp waren er allemaal konijntjes en vogels te zien die meteen in hun holletje kropen of weg vlogen toen Lailey en Sproet ze bijna passeerde. De zon scheen al best fel maar het was nog best wel fris. Lailey had een rijbroek en een dikke trui aan met daaronder haar jodhpurs. Normaal gaat ze nooit in rijkleding naar het dorp, behalve als ze met een van de paarden gaat of als ze even heel snel iets moet halen. In het dorpje waren leuke barretjes, een supermarkt, een ruiterwinkel en nog wat andere winkeltjes. Ze glimlachte naar Sproet en aaide hem over zijn hals. Eenmaal in het dorp aangekomen maakte ze Sproet vast aan een hek wat speciaal voor paarden daar stond. 'Wacht hier, oke?' Zei ze tegen Sproet. Na een paar minuten kwam Lailey de supermarkt weer uit met een pak pannekoekendeeg en 2 pakken melk die in een tas zaten. Ze keek even naar Sproet of alles goed was en liep toen de ruiterwinkel binnen om wat biks en een borstel te kopen. Ze nam hetzelfde biks als altijd en een borstel met lichtblauwe haren. Maar toen ze had betaald en naar buiten liep was Sproet niet meer bij het hek te zien..

Samen met Lailey liep ze door de stad. Sproet keek haar ogen uit. Er waren veel mensen, en ook met auto's. Ze kwamen bij een hoek waar ze werd vast gemaakt aan een hek. Ze rook de geur van andere paarden dus er hadden hier wel vaker paarden aan gestaan. Blijkbaar was het hek er dus voor. Lailey zei wat en liep toen een winkel binnen. Sproet briesde eens zacht. Ze keek om toen ze Lailey met een tasje naar buiten zag komen. Ze gooide haar hoofd omhoog en spitste haar oortjes vrolijk. Ze ging een andere winkel in. Het duurde wel een tijdje en ze ging op rust staan. Met haar ogen half gesloten staarde ze wat voor zich uit, Haar oren draaide naar achteren toen ze mannen stemmen achter zich hoorde. Ze durfde niet zo snel om te kijken. "Kijk Mo, dat beessie zou ons een flinke som geld kunnen opleveren." Zei een van de mannen. "Nah, misschien, hij heeft een grote wond, dat zou wel eens een probleem kunnen veroorzaken." Zei de ander. sproet moest toch naar achteren kijken, maar dat was te laat. De mannen kwamen op haar afgelopen en maakte het halstertouw los van het hek. Sproet legde haar oren plat in haar nek en beet een van de mannen aardig hard. Ze wou niet met hun mee. Ze kreeg een pets in haar gezicht, en een knal was te horen. Angstig keek ze om zich heen, waarom was er nu niemand? De mannen probeerde haar om te draaien en haar mee te nemen, maar met haar volle gewicht ging ze in het touw hangen. De ene man trok zich een breuk maar ze was echt niet van plan om verder te lopen. Tot dat ze een harde pets van een zweep op haar kont voelde. Ze nam een sprong naar voren, en keek naar achteren. De andere man liep daar met een zweep. Ze gaf een trap opzij, die goed raak was. Precies in de noten van de man. Sproet zag hem rood aan lopen van woede en gaf haar een pets, met al zijn kracht. Een striem was te zien en haar huid gloeide. Ze hinnikte eens luid van de pijn. Met haar nek hangend liep ze toch maar mee. Al na 2 minuten lopen kwamen ze bij een gebouw met daar binnen stallen. Ze werd in een stal gezet, maar die zat onder de poep en was hartstikke goor. Waar was haar baasje?

Hoefgekletter op de stenen was in de verte te horen. Was dat Sproet? Ze was zo geschrokken dat ze de twee tassen in haar handen bijna liet vallen. Ze rende naar de plek waar Sproet eerst stond, er was geen spoor van de jonge merrie meer te vinden. Ze rende naar de parkeerplaats om te kijken of er nog mensen waren die wat hadden gezien. Maar nee, er was niemand, behalve 3 auto's die er geparkeerd stonden. Lailey wiste even niet wat ze moest doen, Sproet zou echt niet zomaar weglopen, en als ze dat toch deed was dat nooit zo ver weg. Lailey floot op haar vingers. 'Sproet!' Riep ze. Maar geen antwoord.. Nou, tenminste, wat zij niet kon horen dan. Sproet reageerde er namelijk altijd op als ze floot of haar naar riep. Een van de mensen die daar rond liep had haar horen schreeuwen. Een jonge jongen kwam op haar afgelopen. 'Is er wat mis?' Vroeg hij vriendelijk. 'M'n paard is weg.' Antwoorde Lailey met een onzekere klank in haar stem. 'Misschien is hij gestolen.' Begon hij. 'In de laatste 2 maanden zijn er al 5 paarden gestolen, en allemaal uit een andere buurt.' Ging hij verder. Lailey had daar nog niets over gehoord. 'Het gaat hier om mensen die paarden stelen en ze vervolgens verkopen om geld te verdienen. Zielige wezens.' Zei de jongen om het af te sluiten. Lailey keek verbaasd en knikte. Ze was het er zeker mee eens dat het zielige wezens waren. Zomaar even iemands paard meenemen. Als Lailey weet wie het zijn zal ze meteen de politie bellen en alle gestolen paarden terug brengen naar hun echte eigenaar. 'Zijn ze te voet of hebben ze een trailer?' Vroeg Lailey. Als ze dat wist kon ze verder zoeken, want dan kon ze nu gewoon te voet verder gaan. Als ze een auto hebben moet ze eerst haar auto gaan halen. 'Ze zijn meestal te voet.' Zei de jongen vriendelijk. Lailey moest nu echt verder, anders kunnen ze al aan de ander kant van Nederland zijn. 'Oke, heel erg bedankt!' Zei Lailey terwijl ze al bijna weg liep. 'Geen probleem!' Riep hij Lailey na. Lailey liep op een snel tempo ergens naar toe. Totdat ze bij een zandpad kwam, er waren voetstappen en hoefsporen te zien. Lailey volgde dat pad en na even lopen kwam ze bij een niet al te groot gebouw dat er verlaten uit zag. De sporen stopte omdat er nu alleen nog stenen waren. Ze zette de tassen langzaam neer en liep voorzichtig het gebouw in. Het stonk er vreselijk naar mest en er vlogen veel vliegen. Lailey liep heel stilletjes verder en toen ze om het hoekje keek zag ze tot haar grote opluchting Sproet staan in een oude, vervallen stal. Sproet was niet het enige paard, er stonden nog 4 andere paarden. Dat waren dus de andere gestolen paarden. Een van de paarden stond hier al lang, dat was duidelijk te zien. Zijn ribben waren te zien er zijn ogen waren ontstoken. Lailey kon het bijna niet aan zien. Ze liep nog een stukje verder en hoorde wat mannen praten. 'Morgenochtend, heel vroeg vertrekken we. We brengen die beesten naar het vliegveld en ontvangen daar het geld.' Hoorde ze een van de mannen praten. Daarna hoorde ze gelach. 'We worden rijk!' Zei de ander. Lailey liep naar Sproet en aaide haar over haar hals. 'We halen jou en de andere hier uit lieverd.' Fluisterde ze. Ze pakte haar telefoon en belde de politie. Ze vertelde over de mannen en paarden die hier waren waarna de man aan de telefoon haar bedankte dat ze gebeld had en dat er twee wagens onderweg waren. In de stal waar Sproet in zat was alleen maar mest te zien. Lailey liep ook nog even langs de andere paarden, die waren hier langer dan Sproet, dat was te zien. Maar de kleine Welsh was er toch wel een slechts aan toe. Ze wou net naar buiten lopen maar voordat ze de deur uit was stonden er twee grote mannen voor haar..

Sproet durfde haar hoofd door het deurtje te steken toen de mannen uit de gang verdwenen waren. Er stonden nog 4 andere paarden. De kleine welsh pony was erg mager. Sproet had medelij met hem, maar was bang voor het zelfde bij haar. En bij de andere paarden was het ook al lichtelijk te zien. Hoelang hadden ze hier gestaan? Hoelang zouden ze hier nog staan? Dat waren een paar vragen die door haar hoofd gingen. Nee dit wou ze niet, nee echt niet. Onrustig begon ze te ijsberen door haar stal. Ze was net weer thuis gebeurt er dit. Misschien wist een van de andere paarden wat er ging gebeuren. Nog een keer stak ze haar hoofd uit het deurtje. "Waar zijn we, en wat doen we hier?" Vroeg Sproet in het openbaar. Ze keek een grote fries aan die zijn hoofd ook uit het deurtje stak. Hij zag er niet goed uit. Wat ooit eens een mooie grote sterke fries was, was nu mager,doorgezakt en had een doffe vacht. Sproet schrok best wel van de conditie van de paarden. "Waar we zitten weet ik niet precies." Begon de fries. "Maar ik weet wel da we binnen kort hier weg gaan. Wanneer hier vijf paarden zijn worden we naar het vliegveld gebracht en worden we verkocht." Ging hij verder." Er was een groep voor ons en ik was toen ook net gevangen, een van die paarden had het gehoort en heeft het aan mij verteld. En aangezien jij nu nummer vijf bent denk ik dat we innen nu en morgen weg zullen gaan. " maakte hij af. Sproet knikte alleen maar en ging verder met ijsberen. Ze spitste haar oortjes toen ze iemand hoorde binnen komen. De voetstappen klonken niet zoals die van die manen. Meteen stak ze haar hoofd weer uit de deur en hinnikte zachtjes toen ze zag dat het Lailey was. Zachtjes zei ze wat tegen haar en Sproet briesde even. Daarna haalde Lailey haar telefoon te voorschijn en belde met iemand.ze wou weer naar buiten lopen. Sproet was er gerust op want Lailey zou haar niet zo mar achter laten. Ze keek haar na en zag hoe bij de deur die twee mannen voor haar gingen staan. O o dit ging niet volgens plan. Ze wouden haar optillen en meenemen, maar dat ging apsoluut niet gebeuren. Sproet draaide zich om en schopte ze hard als ze kon tegen de stal duer aan. Het gegamelde slot was helemaal veroest en viel er al snel af. Ze rende naar buiten en bokte en steigerde naar de man. Spreot rende daarna weer de stallen in waar ze de sloten open trok van de andere paarden. Gelukkig was de welsh niet kreupel ofzo en kon ze gewoon mee. Alle paarden rende mee naar buiten en wachtte netjes bij de rand van het erf. De ene man stond een beetje te vloeken over zijn pijn en de andere man had Lailey in zijn armen. Sproet bokte hem tegen zijn rug aan waardoor Lailey op de grond viel. De man viel ook op de grond en mopperde over de pijn. Lailey moest op haar rug klimmen. Toen dat een maal gebeut was galoppeerde ze naar de andere paarden en keek op de weg of er geen auto's aan kwamen. Toen die er niet waren. Galoppeerde ze de weg op met de andere achter zich aan. Niet veel later begon het keihard te regenen maar Sproet besloot dat ze met zij allen wel even konden schuilen in een grote hooi schuur van iemand.

De mannen hadden allebij een arm van Lailey stevig vast, wat pijn deed. Een luid kabaal was te horen vanuit Sproet's stal. Er viel een klink op de grond en de staldeur werd met een zwaai open gegooid. Sproet kwam er uit gegaloppeerd en steigerde toen ze tegenover een van de mannen stond. Toen ze neer kwam raakte haar hoef de man, en hard ook. Hij viel achterover en liet Lailey's arm ook meteen los. De andere man pakte Lailey nu beter vast. Lailey stribbelde tegen maar kon zich niet los krijgen. Sproet gaf de man een flinke trap op zijn rug waardoor hij viel, en Lailey dus ook. Meteen kwam ze overeind en liep naar buiten waar het groepje paarden stond. Sproet nam de leiding en leidde de paarden naar een veilig plek. Daar had Lailey vol vertrouwen in. De politie was inmiddels ook al geariveerd, ze pakte de mannen op en zochten de eigenaren van de paarden op die er meteen aan kwamen. Ze gaf Sproet een dikke knuffel en aaide over haar hals. 'Goed gedaan meis.' Zei ze. Lailey was al kletsnat door de zomerbui, maar daar dacht ze nu even niet aan. Ze nam het halstertouw in haar hand en samen liepen ze weer naar huis. Ze wilde Sproet eerst op het landje zetten, maar met deze regen doet ze dat liever niet. Ze maakte Sproet zo droog mogelijk en legde haar een deken op. Ze gaf haar ook nog een plak hooi en een sappige appel. De regen kletterde op de stal, ondanks dat het regende was het nog steeds warm. Een beetje benauwd zelfs, echt weer voor een onweersbui. Pff, eerst die mannen in Sproet's weiland en nu dit? Dat kon er ook nog wel even bij. Lailey bekeek de wond van Sproet nog even, hij was bijna geheeld. Het verband was doorweekt dus die moest eraf. Het bloedde niet meer, dus het was een goed idee om de wond te laten luchten, ze verbond het dus niet opnieuw. Ze aaide Sproet over haar neusje en liep toen naar binnen waar ze even een kopje soep op dronk. Toen ze dat op had was het tijd om te gaan slapen. Net voordat ze haar bed in kroop was nog een harde donder in de verte te horen. Lailey trok zich er niet zo veel van aan en ging slapen.

De volgende morgen
De zon scheen al tussen de gordijnen door toen Lailey wakker werd. Ze schoof de gordijnen open en kneep haar ogen dicht toen de zon haar verblindde. Hij kwam net boven de horizon uit, maar was nog steeds erg fel. Ze kleedde zich in rijkleding en liep naar beneden. Ze had nog helemaal geen honger dus dat sloeg ze even over. Ze deed haar jodhpurs aan en liep naar de stal van Sproet met een wortel in haar hand. Het was lekker fris buiten, dat betekende dus dat het in de middag lekker warm zou worden. Lailey had dan ook alleen een dun vestje over haar hempje. 'Goedemorgen!' Zei Lailey vrolijk toen ze bij Sproet's staldeur stond. Ze stak haar hand met de wortel erop uit.