i think that this is my end

Sproet legde haar oren in haar nek toen ze iemand de stallen in hoorde komen. Zo was ze helemaal niet van aard, maar zo was ze geworden. Dat kwam ervan als er door en door meisjes en mannen door de stallen liepen, maar niet naar jou kwamen. En als ze dat wel deden, dan lachte ze haar uit. Sproet haatte zich zelf, haat omdat ze er zo uit zag. Waarom? De man die binnen kwam was jaap. Hij gaf alle paarden een plakje hooi, maar bij Sproet bleef hij even langer staan, en trok een vies gezich, en gooide vervolgens bruut het hooi in de stal en bleef nog even staan. Ze deed een paar stappen achter uit. Ze had genoeg van dat vieze muffe hooi, en ze was al aardig mager geworden. Conclusie, ze zat dus helemaal onder de aangekoekte mest, ze was mager, en schichtig geworden. ''Ondankbaar mormel.'' Zei Jaap fel. Sproet wist niet wat hij daarmee bedoelde. Hij sprak nooit zo fel. Hij liep weg,kwam weer terug. Maar dit keer met een halster. Een halster voor haar? Ze mocht nooit uit haar stal, laat staan naar buiten. Hij deed bruut het halster om, en nam haar mee naar buiten. Ze werd even verblind door het felle licht van de zon. Ze snoof even de buiten lucht op, maar werd al snel mee getrokken door Jaap. Het was echt een leuk rondje. In het bos maakte Jaap haar aan een boom vast. Waarom wist ze niet. Misschien moest hij even wat pakken ofzo. Maar nee, hij liep weg. Vergat hij haar nou zomaar? Sproet hinnikte zo hard als ze kon. Ze zou hier dood gaan, zonder eten en water.

-Lailey

Lailey liep door het bos om even na te denken. Ze kon nooit zo lang zonder een paard. Een paard kopen kon ze op dit moment niet vooroorloven. Ze keek verbaast op toen ze een paard luid hoorde hinniken. Hier was toch geen manege of ruiterpaad in de buurt? Nieuwsgierig liep ze op het geluid af. Ze kroop tussen de bosjes door en zag daar een prachtig paard staan. Het paard had leuke vlekjes op zijn vacht. Het paard verschilde niet heel veel van haar oude merrie Nobel. Alleen had Nobel kleinere vlekjes en die waren zwart gekleurd. Dit paard had kleine vlekjes op haar hele lichaam en werden wat groter op haar benen. Helaas zat het paard onder de aangekoekte mest. En waarom stond ze hier vastgebonden? Voorzichtig liep ze op het hoofd van het paard af. Ze stak haar hand uit om het paard aan haar te laten ruiken. Het paard had grote, vriendelijk ogen.

- Kon niet verder, anders vulde ik te veel voor je in

Sproet schrok van iets wat van achter de bosjes kwam. Het was een meisje met blond haar. Nou ja ze was niet echt een meisje meer, eerder een jonge vrouw. Rustig liep ze naar haar toe. Ze zag er aardig uit, maar ja dat zei niks. Ze had zo veel half goede baasjes gehad. Ouders die het paardje wel leuk vonden voor hun arrogante dochter, maar de dochter vond haar dan lelijk en werd ze weer verkocht. Handels stallen waren er ook genoeg, daar werd ze dan geslagen en werd er naar haar geschreeuwd. Ze heeft gevochten voor haar leven, mensen gebeten en getrapt alleen het werd er niet beter op. Dus had ze zich maar over gegeven. Sproet hinnikte laag maar deed een stap achter uit. Het meisje stak haar hand uit, en Sproet kon het toch niet laten om even aan haar hand te ruiken. Het meisje rook lekker, en volgens haar was ze echt goed. Sproet deed weer een klein stukje naar voren en snuffelde even aan het gezicht van het meisje. Ze rook ook echt goed, maar er zat wel wat verdriet in haar.

Toen Lailey naar het paard toe liep hinnikte ze laag en deed ze een paar stappen achteruit. Geduldig wachtte Lailey tot het paard genoeg moed had om even te ruiken. Er verscheen een glimlach op haar gezicht toen het paard toch even kwam snuffelen. De merrie snuffelde aan haar gezicht en Lailey grinnikte. Ze moest wel een naam voor het mooie beestje verzinnen. ´Sproet´ zei Lailey vast besloten. Ze keek de merrie aan of ze erop zou reageren. ´Jij verdient veel beter.´ Zei Lailey met een warme sten. Het halster dat de merrie om had zag er ook niet meer uit. Het zag er vies en vervrommeld uit, en het schuurde ook duidelijk. Ze liep een rondje om Sproet heen. Ze was vies, maar door al die vieze mest vlekken zag ze een prachtig paard. Ze had nog wel het oude zadel, hoofdstel en een paar leuk gekleurde dekjes van Nobel. Nobel was ongeveer wel even groot als Sproet. Als dat zou passen zou ze ook minder geld kwijt zijn. Alle spullen waren nog hartstikke nieuw dus schuren zal het niet als het de goede maat zou zijn. ´Jij bent echt een knapperd.´ Zei Lailey blij. Het verdriet om haar oude merrie zou wel gauw verdwijnen als Sproet haar plek in zou nemen. Lailey zou Nobel wel nooit vergeten, maar ze zou minder tijd hebben om erover na te denken. Voorzichtig maakte Lailey het halstertouw los van de boom. Ze aaide Sproet over haar neus en zei ´kom je met mij mee?` Ze moest het natuurlijk wel eerst vragen, stel dat ze helemaal niet mee wilde? Met een glimlach op Lailey´s gezicht keek ze in de grote bruine ogen van Sproet.

Het meisje zei wat dingen tegen haar, en het klonk echt aardig. Echt veel liever dan haar andere ex baasjes. Ze hinnikte zacht en laag, naar het meisje toen ze het halster touw los maakte. Waar zou ze nu naar toe gaan. Het was in ieder geval vast beter, dan hier dood gaan door uitdroging en verhongering. Dus dribbelde ze even. Hopelijk ging ze naar een groot weiland, met een vriendje die er net zo uitzag als haar, die zou haar dan niet uitlachen en uitschelden. Ze schudde zich even uit, en er viel gewoon wat mest af. Zo oud was het al. Haar vacht was wit, maar leek nu een beetje geel. Ze had zon zin om haar benen te strekken. Zou het meisje ooit op haar gaan rijden. Ze kende het zadel en hoofdstel wel maar dat was al ruim twee en een half jaar geleden, en toen werd haar niks geleerd alleen ging iemand op haar zitten en deed zelf haar dingen. Er werd hard in haar buik gepord en tegelijk aan haar teugels getrokken. Ze wist dan niet wat ze moest doen, en kreeg dan maar een zweep slag. Maar ze zou zeker als dit meisje lief was, haar uiterste best voor haar doen. Daar gingen ze hoor. Opweg naar haar nieuwe huis.

Toen Lailey vroeg of Sproet mee ging dribbelde ze even, ze zag dat als een ja. Dus ze nam het halstertouw van Sproet en liep met de merrie aan haar hand verder het bos in. Ze gingen naar het huis waar Lailey nu woonde. Achter haar huis stond een oud stalletje en er lag een groot weiland achter. Het stalletje was van haar maar het weiland niet, die was van haar buurman die wat paarden had. De man was erg vriendelijk en hij zou vast wel ja zeggen als ze zou vragen of Sproet er bij mocht. In het weiland stonden 1 Fries, 2 kleine bruine Shetlandertjes, en 1 Appaloosa merrie. De Appaloosa in het weiland was niet hetzelfde als Sproet. Want zei had een donkerbruine vacht met een witte kont. Tijdens het lopen bedacht ze dat ze nog een appel in haar zak had dus die gaf ze aan Sproet. 'Hier meis, dit heb je wel verdient.' Zei ze vriendelijk. Waar Lailey woonde waren niet veel mensen, het waren alleen haar buurman en Lailey zelf. Pas als je een half uurtje verder loopt kom je bij nog een paard huizen. Heel groot was haar huis niet, maar dat had ze ook niet nodig in haar eentje. Als ze de stal achter haar huis een beetje zou schoonmaken en er wat hooi in zou leggen zou het er weer mooi uitzien. Ze was dat dan ook van plan. Naast het huis van de buurman zat een grote bak. Ernaast stonden wat hindernissen en de bakletters stonden ook op de randen. Rijden op de paarden van de buurman mocht niet, de Shetlanders waren natuurlijk te klein, de Fries was alleen voor de kar en de Appaloosa was pas 1 jaar oud dus nog niet beleerd. Ze vroeg zich af of Sproet beleerd was, maar daar zal ze snel achter komen.

Toen ze bij het huis waren aangekomen liep ze meteen naar de achtertuin waar de stal stond. Ze zette Sproet vast aan de buitenkant van de stal waar een ring hing. Snel pakte ze een bezem en begon te vegen en de spinnenwebben weg te halen. Ook lag er stro, de buurman het even bij haar neer gelegd. Hij zou het vast niet erg vinden als Lailey dat even gebruikte. Ze verspreidde het stro over de stalbodem. Hooi lag er ook, dus ze legde een plak hooi in de stal. Ze klopte Sproet op haar hals en zette haar op stal. In de stal hing een waterbakje, met haar neus moest ze ertegenaan drukken en dan kwam er water uit. Ze zal die in haar oude stal ook wel hebben gehad. Ze liep naar binnnen en pakte daar een zak biks. Nobel had niet alles opgegeten dus had Lailey het maar meegenomen, het was zonde om weg te gooien en je weet maar nooit. Met een klein schepje schepte ze wat biks uit de zak die ze vervolgens in Sproet haar voerbak deed. 'Zo, ik ga zo even al het tuig passen en dan kijken wat je kan.' Zei ze met een glimlach. Ze was erg tevreden met haar werk. Sproet begon meteen van het biks en hooi te eten en het was dan ook binnen no time op. In haar huis was een kast met het oude halster, zadel, hoofdstel, dekens en zadeldekjes. Ze pakte het zwart leren hoofdstel uit de kast en ook het zwart leren zadel. Erbij pakte ze een lichtblauw gekleurd dekje. Dat moet vast leuk staan. Ze zwaaide het over de staldeur en liet Sproet er even aan snuffelen.

- Als jij hebt gepost, post ik pas over rijden enzo, anders is het moeilijker voor jou om te reageren.

Rustig liet Sproet met Lailey mee. Na een tijdje haalde ze en appel uit haar zak. Sproet had een vreselijke honger, maar gaf er niet aan toe. Lailey praatte lief tegen haar, en daarna pakte ze voorzichtig met haar lippen de appel, zodat ze Lailey niet zou bijten. Na een tijd gelopen te hebben kwamen ze uit bij een huisje, met daar achter een hele grote tuin. Na ja zo leek het, maar vast niet alles zou van Lailey zijn. Het was allemaal groen en gras dus hier zou ze haar buikje wel lekker vol kunnen eten. Ze gingen langs het huis, en er kwam een stalletje te voorschijn. Sproet werd vast gezet aan een ring buiten de stal. Lailey verdween er zelf in. Sproet hinnikte even naar haar. Ze bekeek de omgeving,en al snel ving ze achter het hek een glimp op van paarden die naar het hek toe kwamen gegaloppeerd. Ze hinnikte vrolijk. Gelukkig ze vonden haar niet lelijk. Er waren twee kleine, een grote zwarte en eentje die best wel veel op haar leek. Nou ja gelukkig waren alle paarden dus een beetje raar, van vorm of kleur. Toen Lailey weer naar buiten kwam, werd ze op stal gezet waar een lekker dik bed stro in lag. Meteen ging ze er in rollen, dat was altijd nog veel beter dan rollen in je eigen mest. Er bleef allemaal stro plakken aan het aangekoekte mest. Het jeukte heel erg. Hopelijk zou Lailey het er vlug af borstelen. Toen ze opstond rook ze een heerlijke geur. En het kwam ook nog eens uit het bakje bij haar in de stal. MHH het was echt heerlijk dat bix. Dit had ze in tijden niet gegeten. Dat was binnen no time al op en toen stortte ze zich op de schone en niet muffe plak hooi. Ze wist het zeker Lailey was een goed mens. Ze liep even weg, en toen ze weer terug kwam had ze een zadel en hoofdstel in haar armen. Ze legde ze over de staldeur. Sproet kende het wel. Ze snuffelde er even aan, en at toen de laatste sprietjes hooi op. Ze wachtte af wat Lailey met haar ging doen.

Lailey pakte het oude lichtblauwe halster van Nobel met bondje aan de zijkanten en bij de neus. Voorzichtig schoof ze het halster om Sproet haar hoofd. Ze klikte het haakje vast en zag toen een paar wondjes. Sproet was waarschijnlijk niet zo goed behandeld, dat merkte ze ook wel een beetje aan haar gedrag. Ze liep met Sproet aan de hand uit het stalletje en maakte haar weer aan dezelfde ring vast. Ze haalde een grote poetspak tevoorschijn. Ze pakte eerst de roskam waarmee ze rondjes draaide en al het aangekoekte mest van haar vacht haalde. Ze haalde nog ene harde borstel langs het overgebleven modder en een zachte voor het hoofd en benen van Sproet. Sproet leek ervan te genieten. Toen ze klaar was liep ze tevreden een rondje om Sproet 'Je bent prachtig.' Zei ze blij. Ze krabte Sproet's hoeven nog even uit en zette de poetsbak weer weg. Ze kon niet wachten om Sproet uit te proberen. Ze pakte het lichtblauw gekleurde dekje en liet Sproet er even aan ruiken. Daarna legde ze het op haar rug. 'Braaaf' Zei Lailey waarna ze een klopje op Sproet's hals gaf. Het zadel legde ze ook op haar rug en ze deed de singel op 2 gaatjes, ze singelde wel aan in de bak. Sproet deed een paar stappen opzij maar dat was Lailey wel gewend. Ze heeft alleen maar paarden gereden die het nooit leuk vonden op aangesingelt te worden, ze snapte het wel. Het hoofdstel ging als laatste. Het bit ging iets minder makkelijk in maar uiteindelijk zat alles perfect. Al het tuig bleek de goede maat te zijn dus daar was ze erg blij mee. Lailey trok haar rijkleren even snel aan en deed haar cap alvast op maar met de bandjes los. Ze pakte Sproet bij de teugels en liep naar de bak. De auto van de buurman stond er niet dus ze kon het ook niet vragen. Even maakte dat haar niks uit, ze liep gewoon de bak in en deed het hek achter haar dicht.

Voordat Lailey opstapte singelde ze aan en deed haar capbandje vast. De beugels waren al de goede lengte van toen ze nog op Nobel reed. Ze zette haar voet in de beugel, leunde even en zwaaide toen lenig haar been over de rug van Sproet. Haar andere voet deed ze ook in de beugel 'Braaf hoor.' Zei ze. Lailey gaf een kleine duwtje met haar kuiten. Sproet was beleerd, dat kon je wel merken. Anders kon ze nooit zo makkelijk opzadelen en opstappen. Tijdens het stappen liet ze de teugels hangen zodat Sproet even warm kon worden. Lailey merkte dat Sproet een beetje stijf was. Ze heeft vast lang op stal gestaan, dacht ze. Na een paar rondjes stappen veranderde ze van hand en pakte de teugels op maat. Sproet liep mooi onder haar door en zo te voelen reageerde ze op lichte hulpen. Echt goed getraind was ze niet, maar als je meer met haar zou rijden zou ze beter worden. Weer drukte ze haar benen tegen het vlak van Sproet en klikte met haar tong. Ze draafde mooi aan. Terwijl ze aan het draven waren pakte Lailey een paar oefeningen erbij zoals gebroken lijn, volte en afwenden zodat Sproet wat losser zou worden. Moeilijke oefeningen deed ze nog niet. Ze bedacht dat ze morgen wel naar de duinen zouden kunnen gaan, even lekker uitwaaien. Ze klopte Sproet op haar hals 'braaaf, je rijdt super.' Zei ze lief. Na een paar rondjes draven en een paar oefeningen te hebben gedaan ging ze terug naar stap en veranderde van hand. Even stapte ze een rondje om daarna te galopperen. De teugels maakte ze weer op maat, drukte haar kuiten tegen Sproet's vlak en draafde aan. Na een rondje ging ze door zitten en galoppeerde aan in een van de hoeken. Sproet zat heerlijk vond ze. Ze droomde weg totdat Sproet ineens een bok gaf en in rengalop aansprong. Lailey schrok even maar ging daarna rustig naar achter zitten en hield Sproet in. Ze grinnikte even en ging terug naar draf. Het was best fris vond ze, het werd al bijna winter. Echt gek vond ze die bok niet, als ze al zo lang op stal heeft gestaan. Ze liet de teugels los toen ze wat langzamer gingen draven. Na 2 rondjes gingen ze terug naar stap en stapte uit. Sproet was helemaal bezweet. Ze aaide over de hals van Sproet en stapte af. Net toen ze de bak uit wilde gaan stond de buurman voor haar neus. 'uhh, hallo.' Zei Lailey verschrikt. 'hallo.' Zei de buurman met een zware stem. 'Wie is dat?' Vroeg de buurman toen hij naar Sproet wees maar nu wat aardiger. 'Dat is Sproet.' Zei Lailey met een glimlach op haar gezicht. 'Ze stond in het bos vastgebonden aan een boom, dus heb ik haar meegenomen.' Zei ze blij. 'Oh eh, oke. Dus je wil dat paard bij mij in het weiland zetten?' Vroeg de buurman. 'Ehh ja, als dat zou kunnen.' Zei Lailey nu een beetje verlegen. 'Natuurlijk mag dat!' Zei de buurman met een glimlach. 'Oke, bedankt.' Zei Lailey half lachend. Ze bedacht dat ze moest blijven lopen met Sproet anders zou ze afkoelen. 'Nou dag eh.' Zei Lailey. 'Daag, zie je morgen wel weer.' Zei de buurman terwijl hij terug naar zijn deur liep. Meteen begon Lailey te lopen. Sproet had een deken nodig. Bij de stal aangekomen deed ze het hoofdstel af en het halster om. Ze zette Sproet weer vast aan de ring. Het zadel zwaaide ze over de staldeur. Uit de kast met tuig pakte ze een grijs met lichtblauwe zweetdeken die ze over Sproet heen zwaaide. Ze maakte alle badjes vast en gaf een worteltje aan Sproet 'Goed gedaan, meis.' Zei ze vrolijk. Ze dacht even na of ze Sproet op stal of in het weiland moest zetten maar toen besloot ze Sproet in het weiland los te gooien. In de avond zou Lailey haar wel naar binnen halen en haar nachtdeken op leggen. Rustig liep ze naar het weiland deed het hek open en liep naar binnen. 'Ga maar lekker nieuwe vriendjes maken.' Zei ze. Ze draaide Sproet haar hoofd naar het hek en maakte toen het touw los. Het was makkelijker om het halster zelf om te laten om haar straks weer te vangen. Lailey liep het weiland uit en deed het hek achter haar dicht. Nog even keek ze om en liep toen weer naar haar huis. Ze at avondeten en ging even douche. Toen ze klaar was was het laat genoeg om Sproet het weiland weer uit te halen. Voor de zekerheid deed ze een wortel in haar zak en liep toen naar het weiland. Ze floot en riep Sproet en stapte toen het weiland in. Toen Sproet uiteindelijk bij haar stond gaf ze haar een wortel en klikte het halstertouw vast. Ze liepen het weiland uit en Lailey deed het hek achter haar dicht. De zon was al onder gegaan want die ging al vroeg onder. Het was nu al laat. Ze zette Sproet in haar stal en verwisselde de zweetdeken in voor een dikke nachtdeken. Ze legde nog even een plak hooi in Sproet's stal en stopte al het tuig in de kast. Toen ging ze zelf ook maar naar bed.

- 1219 woorden

Lailey haalde Sproet weer uit de stal en zette haar weer aan de ring. Ze haalde een grote poetskist te voorschijn. Eerst haalde ze de roskam er uit. Die kende ze wel, voor al als de mensen die verkeerd gebruikte. Maar Lailey deed het precies goed. Sproet draaide haar hals en keek naar het meisje die haar vacht schoon maakte. Al het mest en modder viel van haar vacht. Daarna pakte ze de harde borstel en daarna nog meer. Sproet friemelde grappig met haar lip. Zo lekker vond ze het. Lailey legde een blauw dekje op haar rug, en werd beloond. Zo erg was dat nog niet. Daarna kwam het zadel. Ze singelde aan. Daar was Sproetje niet meer aan gewend en deed twee stappen opzij, maar daarna wist ze dat het goed was. Oh nee. Daar kwam het bit. Ocht wat haatte ze dat ding. Niet perse het bit, maar wel als er keihard aan gertrokken werd. Uit eindelijk liet ze het wel toe. Lailey nam haar mee naar een bak. Ze deden alle gangen. Ogh wat was dit heerlijk. Eindelijk kon ze haar benen strekken. Toen de galop kwam, moest ze gewoon even een streek uit halen. Ze was wel genoeg braaf geweest, voor een paard wat een paar jaar niet meer had gereden. Ze gaf een middelmatig hoge bok en ging er vandoor. Toen ze de teugels wat meer voelde,stopte ze meteen. Ze wou Lailey niet teleur stellen. Zij was nu haar enige hoop, op een beter leven. Ze reden nog wat rondjes en daarna gingen ze stappen. In eens stond er een man bij hun. Sproet ging stil staan en spitste haar oren. Hij klonk niet slecht dus ontspande zich weer wat meer. Ze gingen nog wat stappen, en daarna stapte Lailey af. Ze zadelde haar weer af, en deed een fleece deken om. Dat was wel lekker warm. Ze werd weer mee genomen, dit keer naar het weiland. Toen Lailey haar los liet, liet ze zich helemaal gaan. Ze spurde weg, en begon te bokken. Hoog te bokken. Hoog met haar hoofd in de lucht en hinnikte hoog. Meteen kwamen vier andere paarden met haar mee doen. Sproet moest lachen om de twee kleinen. Dat zag er erg grappig uit. Ze had kennis gemaakt, toen ze Lailey weer zag aan komen. Het was ondertussen al weer donker geworden. Sproet stapte meteen op haar af, en werd weer mee genomen naar stal. Daar kreeg ze een dikkere deken om. Oh lekker warm. Meteen begon ze weer te genieten van het hooi. Lailey ging weg.Sproet hinnikte voor het laatst naar haar, toen ze verdween. Toen het hooi op was, liet ze zich langzaam zakken in het hooi en ging liggen.

De volgende dag:

De volgende morgen was Lailey al vroeg op. Ze smeerde snel een broodje, at het op en liep toen naar Sproet die al wakker was. 'Goedemorgen!' Zei Lailey al vrolijk. Eerst gaf ze Sproet wat biks en gooide een plak hooi over de staldeur. Ze wilde vandaag naar de duinen gaan. Lailey verwacht wel van Sproet dat ze dan wat frisser werd, het was immers al bijna weer lente en nog lekker fris buiten. Ze deed haar johdpurs aan en haar chaps legde ze naast de deur. Ook had ze een dikke jas aan, het zou wel koud worden bij de zee. Toen Sproet haar eten op had haalde Lailey haar uit stal en zette haar vast een de ring. Vrolijk poetste ze Sproet even schoon en deed de transport deken en bandages om. De buurman had een auto en trailer en Lailey had haar rijbewijs ook net gehaald. Ze liep naar het huis van de buurman om het te vragen waarop de buurman vriendelijk antwoorde met een: 'ja, natuurlijk!' De auto met trailer erachter reed ze voor haar huis en deed al het tuig en benodigde spullen erin. Het was super met Sproet. Ze wist al zeker dat Sproet perfect voor haar was na gister. Ze maakte Sproet los en leidde haar naar de trailer. Er in gaan was moeilijk. Uiteindelijk lukte het om Sproet de trailer in te krijgen door hem te lokken met wat snoepjes. Snel maakte ze Sproet vast en deed de achterklep dicht. Ook had ze een zweetdeken meegenomen voor de zekerheid. Zelf was ze ook dik aangekleed. Ze stapte de auto in en reed weg.

Eenmaal op het strand aangekomen haalde ze Sproet de trailer uit en maakte haar vast aan een haak die aan de trailer vast zat. Ze zadelde Sproet op, wat veel makkelijker ging, deed haar cap op, deed haar handschoentjes aan en liep met Sproet aan de hand naar het ruiterpad tussen de duinen. De wind viel eigenlijk wel mee voor het strand. Ze stapte op en meteen liep Sproet stug door. Ze voelde dat Sproetje fris was en half draafde. Dus na het instappen draafde ze ook meteen aan. Na een paar meter te hebben gedraaft reed Lailey toch maar dichter bij de zee. Zo dicht dat Sproet de zee met haar hoeven raakte. De wind door haar haren vond ze zo'n fijn gevoel, het voelde zo vrij. Sproet kwam al wat losser en Lailey spoorde Sproet aan tot galop. Sproet ging meteen voluit dus Lailey schoof haar handen naar voren en ging in verlichte zit zitten zodat het voor Sproet makkelijk werd. Door de grote uitgestrekte sprongen die Sproet maakte leek het voor Lailey net alsof ze vloog. Het water spetterde omhoog. Ze ging terug naar draf toen ze voelde dat Sproet wat langzamer ging. Sproet brieste van opwinding en Lailey gaf een klopje op haar hals. Na even lekker gereden te hebben keerde Lailey terug naar de auto waar ze afstapte en Sproet een worteltje gaf 'Goed gedaan meisje.' Zei ze waarna ze Sproetje over haar neus aaide. Ze hing al het tuig weer op in de trailer en deed de transsport deken weer om met bandages. Deze keer ging de trailer in makkelijker dan eerst dus tevreden reden ze weer terug naar huis.

Eenmaal thuis aangekomen laadde ze Sproet uit en deed haar een zweetdeken om. Al het tuig ging weer terug de kast in en Sproet nam ze mee naar het weiland waar ze haar losgooide. Vrolijk zag ze Sproet naar de andere paarden in het weiland draven. Ze was zo blij dat ze Sproet gevonden had. Zonder haar had ze nu nog steeds een saai leven. Dromerig keek ze naar de paarden die vrolijk elkaar aan het dollen waren. Ze bedacht dat ze Sproet vannacht ook wel in het weiland zou kunnen laten staan. Wel zou ze een andere deken krijgen maar zo moeilijk was dat ook weer niet om even op het landje te doen. Toen Lailey gegeten had floot ze Sproet naar haar toe om haar deken om te wisselen. Toen ze gewisseld had gaf ze Sproet een kus op haar neus en zei: 'Tot morgen.' Daarna liep ze haar huis in en ging slapen, ze had een leuke dag achter de rug die snel voorbij ging. Wat ze morgen ging doen wist ze niet maar dat zag ze morgen wel. Morgen misschien een rust dagje? Graag wil ze Sproet trainen om te springen, Lailey denkt wel dat Sproet de kracht wel in zich heeft. Na een paar keer oefenen en misschien mini wedstrijdjes gedaan te hebben zouden ze misschien wel aan de top komen te staan. Maar dat was nu te vroeg om over na te denken en Lailey viel in slaap.

- Er moet iets spannends gebeuren, verzin is wat jij

Sproet werd al snel wakker en hinnikte even, gewoon even naar de dag. Ze was zo blij dat Lailey haar gevonden had. Ze snuffelde aan de grond, en vond nog een paar sprietjes hooi. Daarna besefte ze zich dat ze best wel dorst had. Rustig liep ze naar het drinkbakje aan de muur en dronk er wat van. Onder tussen hoorde ze voetstappen en meteen liep ze naar de deur, en deed haar hoofd door de staldeur heen. Het was Lailey. Ze deed wat biks in haar bakje en ook kreeg ze nog een plak hooi. Meteen viel ze aan op het biks. Ogh dat was zo lekker. Lailey verliet de stal weer, maar Sproet gokte dat ze zometeen wel weer terug zou komen. Toen het biks na twee minuten al op was, begon ze maar weer aan het hooi te knabbelen. Al snel kwam Lailey weer terug. Ze had wel zin om te rijden. Ze vond het gisteren echt leuk! Lailey zette haar weer buiten de stal en poeste haar vrolijk. Sproet ging weer grappig met haar lip heen en weer. Ze vond het zo lekker. Ze kreeg een deken om, en bandages. Dat kende ze wel, en vond het niet zo erg. Eigenlijk zat het allemaal lekker warm. Opnieuw ging Lailey weg, en kwam terug met een trailer achter haar auto. Nee ging ze haar nou weg doen? Nee dat mocht echt niet. Ze kende alleen de trailer, dat ze daarna ergens uit stapte bij haar nieuwe huis. Ze had het hier net zo fijn. Sproet hinnikte hard. Lailey probeerde haar de trailer in te krijgen, maar dat wou ze echt niet. Nou ja ze werd na een tijdje moe en kon snoepjes krijgen. Ze gaf zich over en ging de trailer toch maar in. De auto kwam in de beweging.

De trailer kwam weer tot stilstand. Ze werd er uit geladen, wat ze normaal deed. Dit zag er toch echt niet uit als een nieuw huis. Het was een parkeer plaats omringd door zand. Lailey ging haar helemaal niet weg doen. Van blijdschap drukte ze haar neusje tegen haar gezich. Lailey zadelde haar op. Ze vond het nu helemaal niet erg, dat ze dat deed. Rijden was grappig. Ze voelde ze zich echt blij en fris. Maar dat kwam nu ook half door de twee keer biks al wat ze had gehad. Lailey liep met haar aan de hand door het zand, wat best wel lekker onder haar hoeven voelde. Na een tijdje stapte Lailey op. Eindelijk. Sproet wou gaan, maar ze werd nog in gehouden. Na een tijdje ging ze draven. Okee, dat wou ze dan wel gewoon normaal doen. Uit eindelijk zag ze een zee. Dit kende ze ook wel. Lailey stuurde haar dichter naar het water. Dat voelde nog leuker onder haar hoeven. Ze ging over naar galop. Ze wou harder en gelukkig ging Lailey in e verlichte zit en deed haar handen met de teugels naar voren. Sproet versnelde haar passen tot een rengalop. Ze wou wel bokken, maar dat deed ze niet. Dan zou Lailey er zeker af vallen. Ze werd al gouw moe, want ze had echt geen conditie en Lailey liet haar weer over gaan naar draf. Na een tijd kwamen ze weer aan bij de trailer, en Sproet werd weer afgezadeld en weer in de trailer geleid. Ze wist nu dat het geen kwaad was en stapte makkelijk in. Thuis aan gekomen mocht ze de wei in. Ze hinnikte toen ze in galop naar haar vrienden ging nog even naar Lailey. Ze hield echt van haar nieuwe baas. De avond viel, en Sproet zag Lailey al weer aan komen. Met kleine draf pasjes ging ze naar haar toe. De deken werd verwisseld voor een warmere deken. Ze mocht op de wei blijven staan. Ze keek naar de andere. Die mochten dat ook. Gezellig. Ze briede even tegen Lailey's arm en draafde daarna weer terug.

Het was al best laat en het licht bij Lailey's huis was al uit, ook bij het huis van de baas van de andere paarden. Hij woonde naast Lailey. Dus hij was haar buurman. Sproet stond rustig te grazen. No way dat ze vanavond ging slapen. Ze zag het eerder als een slaapfeestje. Het weiland had een grote inloop stal waar alle paarden wel inpaste al het regende. De shetjes lagen daar al in te slapen. De fries stond ook met zijn hals naar beneden een beetje te doezelen. Zij en de andere appaloosa Londen stonden rustig. Opeens verblinde een groot licht hun ogen. De fries, Black Jack deed meteen zijn hoofd omhoog en sloot zich aan bij de andere twee. De paarden keken met ingehouden adem hoe het licht dichter bij kwam en bij het hek stopte. Er stapte twee forse mannen uit en klommen over het hek. Sproet wende zich naar Londen en BJ en samen liepen ze naar de achter kant van de wei. De mannen kwamen dichterbij en wouden Black Jack pakken. Hij steigerde hoog, en sloeg met zijn hoef tegen een van de mannen. Ook wouden ze Londen pakken. Nee dit mocht niet gebeuren. Sproet hinnikte zo hard als ze kon, en nu liepen de mannen ook naar haar. Meteen drukte ze haar oren ver in haar nek en draaide haar kont naar ze toe. Nog een stap en.... De mannen deden nog een stap en Sproet begon er op los te bokken. Ze hoorde een van de mannen al op de grond vallen. Ze wouden hun mee nemen. Nee dat nooit meer. Ze had het echt goed bij Lailey. Ook Londen en BJ begonnen te trappen en te steigeren. Na vijf minuten lagen alle bij de mannen op de grond. Sproet rook even aan ze. Jep ze waren nog wel levend. Ze deden alle drie een stap achter uit en wachtte tot het licht werd. Hopelijk bleven de mannen bewusteloos tot dat er iemand kwam.

Lailey lag lekker te dromen tot ze gewekt werd door een harde hinnik. Het was Sproet, dat herkende ze. Maar deze keer geen lieve of begroetings hinnik het was meer bang. Lailey sprong klaar wakker uit haar bed en rende naar beneden waar ze haar schoenen aantrok. Ze pakte snel een vest van de kapstok en liep toen half rennend naar het weiland toe. Ook sprongen de lichten van de buurman aan. Toen de buurman ook naar buiten kwam lopen was Lailey al haverwege het weiland. Aan de achterkant van het weiland stonden Sproet, Black Jack en London. Toen ze bijna bij de paarden was aangekomen zag ze 2 mannen op de grond liggen. Het waren forse mannen en een van hen had een hoefafdruk op zijn arm. Lailey sprong over de mannen heen en ging bij Sproet staan. De buurman belde meteen de politie en na een kleine 10 minuten kwamen die met loeiende sirenes aangereden. Het waren 2 politie mannen die zeiden met een zware stem: 'We zoeken deze mannen al een tijdje, maar goed dat uw paarden zo dapper waren.' Daarna liepen ze met de 2 mannen, die nog niet helemaal helder waren, in de boeien weer terug naar de politiewagen en reden weer weg. Toen Lailey, Sproet kalmerend aaide voelde ze haar een beetje trillen. 'Goed gedaan hoor meis.' Zei ze trots. Waarna ze Sproet een knuffel gaf. Toen ze zich weer omdraaiden zei de buurman: 'Laten we ze maar op stal zetten.' Lailey knikte en zei tegen Sproet: 'Ga je mee?' Ze hoopte dat Sproet braaf mee zou stappen en mee naar stal liep. Eenmaal bij het stalletje aangekomen deed ze de deur open en liet Sproet erin. Het was rond 4 uur dus Lailey liep weer naar binnnen en ging haar bedje weer in. Die nacht kon ze niet meer slapen. Ze zat na te denken over die mannen die Sproet mee zouden nemen. Gelukkig waren alle paarden zo dapper om ze neer te trappen, en die zitten nu lekker in de gevangenis. Na al dat nadenken werd ze toch moe en haar ogen vielen dicht.

De volgende dag:

De volgende morgen was Lailey moe maar alsnog kleedde ze zich snel aan om dan naar Sproet te gaan. Honger had ze niet dus pakte ze maar een banaantje die ze snel naar binnen werkte. Daarna liep ze in haar rijkleren naar Sproet toe die ook al wakker was en lief stond de kijken. Ze aaide haar even over haar neus en haalde haar toen uit de stal om haar te poetsen en te zadelen. Na het poetsen, wat niet echt nodig was, zadelde ze Sproet op en liep toen naar de bak waar een laag sprongetjes klaarstond om wat te oefenen. Ze deed haar cap op en stapte vervolgens op. Na een paar rondjes stappen maakte ze de teugels op maat en zette haar in draf waarna ze van handveranderde. Ze zouden het sprongetje uit gaan proberen. Toen ze sprong bijna passeerde ging ze in verlichte zit zitten en duwde haar kuiten tegen Sproet's vlak. Sproet sprong maar wel nog een beetje stijfjes. Ze keek even achterom of het balkje gevallen was maar tot haar verbazing stond het sprongetje nog helemaal recht. Met een glimlach reed ze verder en deed het sprongetje nog een keer. Ze sloeg een rondje over en stapte af om het sprongetje iets hoger op te stellen. Toen ze het sprongetje wilde proberen weigerde Sproet en stopte ineens voor de sprong. Lailey koprolde over Sproet's nek heen. Ze grinnikte en stapte op. Ze draafde weer aan en probeerde het nog is. Sproet ging erover heen maar alleen het balkje viel. Ze stapte af en zette legde het balkje er weer goed op. Na nog een paar keer gesprongen te hebben deed ze de sprong nog 1 keertje hoger. Deze deed Sproet perfect. Het sprongetje stond in het midden dus ze hadden de hoefslag om te galopperen. Ze drukte haar benen tegen Sproet aan en galoppeerde in een van de hoeken aan. Sproet had het goed gedaan dus liet ze haar galopperen met lange teugel. Na een paar rondjes even lekker gegaloppeerd te hebben ging ze terug naar draf en toen naar stap. Ze klopte Sproet op haar hals. Na goed uitgestapt te hebben stapte Lailey af en liep met Sproet aan de hand naar stal waarbij ze zei: 'Dit kan nog wel eens wat gaan worden.' Sproet had het in zich een goed springpaard te worden. En Lailey zou dan ook weer helemaal terug komen in de springsport. Voor ze de top bereiken moeten ze wel eerst hard werken en het begint natuurlijk met manege wedstrijden. Lailey vond dat natuurlijk ook hartstikke leuk. Als ze maar bij Sproetje was. Toen Lailey klaar was met afzadelen legde ze haar nachtdeken alvast op want Sproet zweette al helemaal niet meer. Om nu haar zweetdeken voor niks op te doen was ook een beetje overbodig. De buurman vertelde gister dat er nog een stal bij hem leeg stond. Die stal zat tussen de stal van Black Jack en Londen in. Sproet zou het daar veel gezelliger hebben dus zette Lailey, Sproet vandaag daar op stal. Toen ze Sproet haar stal in haad geleid deed ze haar halster af en gaf haar nog een plak hooi en een klein schepje biks. In deze stallen hadden ze dezelfde waterbakken als Lailey in de stal in haar achtertuin had. Hier zaten ver uitelkaar staanden "tralies" zodat ze BJ en London kon zien. Lailey zei Sproet gedag en ging toen nog even op de fiets naar het dorp om nieuw biks te kopen en wat appels. Morgen avond zou ze slobber gaan maken met alles wat Sproet lekker vond. Over 2 weken is er een ponyclubwedstrijd waar ze best aan mee konden doen. Niet om perse te winnen, maar meer als oefening. Eigenlijk gaan alle wedstrijden bij Lailey niet om het winnen maar om de lol die je hebt met je paard. Sproet was geweldig en na alles wat ze heeft meegemaakt was ze nog best braaf. Toen ze thuis was legde ze de dingen die ze gekocht had weg en ging een boek lezen over paardenmagage. Het werd later en later en op een gegeef moment vielen ook Laileys ogen dicht en viel in slaap op de bank.

Al snel kwamen Lailey en de buurman er aan. Ook waren er zwaailichten te zien, en er stapten twee mannen uit en namen de neergetrapte mannen mee. Lailey aaide rustgevend over de neus van Sproet. Toch hielp dat wel wat. Alleen stond ze wel nog steeds te shaken. Ze werd naar stal gebracht en liep netjes achter Lailey aan. Het was nog steeds donker, en nog nacht. Ach de stal was lekker warm, en er was nog hooi. Ze liet zich zakken in het sto en at van het hooi. Langzaam viel ze toch in slaap. Het slaapfeest was afgelopen.

De volgende dag.
Sproet was altijd al vroeg wakker. Ze stond vrolijk met haar hoofd naar buiten en wachtte op Lailey. Gelukkig kwam die al snel, en ze werd weer gepoetst,opgezadeld en ging weer naar de bak. Er stond een balkje klaar waar over heen moest worden gesprongen. Lailey stapte op, en reed gewoon wat in. Het sprongetje was gemakkelijk, en kwam er zonder problemen over heen. Lailey deed het sprongetje wat hoger. Omdat Sproet in de verkeerde galop zat, en het sprongetje met het verkeerde been moest nemen, had ze er niet zo veel zin en en weigerde. Lailey koprolde over haar nek en viel gelukkig lachend in het zand. Sproet keek haar met grote puppy ogen aan. Lailey stapte weer op, en ze probeerde het nog een keer. Weer zat ze verkeerd maar zou het toch proberen. Ze gooide het balkje er af. Nog een keer. Daarna zat ze goed, en nam de sprong ook gewoon goed. Daarna ging het balkje nog hoger. Sproet nam deze in een keer perfect en wou eigenlijk wel nog een keer. Maar Lailey vond het wel blijkbaar genoeg en zadelde haar weer af. Dit keer ging ze naar een andere stal. Ze kwam naast Londen en Black Jack te staan. Gezellig. Ze hinnikte naar Lailey die de stallen verliet. Ze at hooi.

Die nacht viel ze meteen in slaap, zo moe was ze.

De volgende dag:

Vandaag stond Lailey vroeg op. Ze zouden vandaag een lekker vroege bosrit gaan maken. Ze stond op kleedde zich in paardrijoutfit en liep naar buiten. Het was nog te vroeg om te eten dus ging ze eerst maar rijden. Het was nog donker dus deed ze de stallichten aan. Ze liep naar de stallen en liep de stal van Sproet in waar ze haar over haar hals aaide. Voorzichtig deed ze het halster om het hoofd van Sproet. Ze nam haar mee en maakte haar een paaltje vast dat buiten de stal stond. Ze poetste haar en zadelde haar op. Lailey deed haar cap op en deed ook haar leren laarzen aan. Ze singelde Sproet nog even aan en stapte toen rustig op. Lailey woonde immers in het bos, dus je hoefde maar een klein stukje te stappen en je was bij het ruiterbad. Sproet was fris dus liep flot door. Na even ingestapt te hebben waren ze inmiddels bij het ruiterpad aangekomen. Ze klopte Sproet op haar hals die een briesje gaf. Haar warme adem maakte wolkjes in de koude lucht. De zon begon langzaam op te komen waardoor er damp boven de velden ontstond. Tussen de vele bomen door was namelijk een groot veld te zien. Lailey nam de teugels op maat en liet Sproet iets sneller stappen. Sproet liep beter aan de teugel dan eerst. De eerste keer dat ze haar reed was ze nog stijfjes en hing ze in Lailey's handen. Maar na 2 dagen was Sproet zéker vooruit gegaan. Dat leuke strandritje heeft ook zeker geholpen. Ook wilde Lailey de conditie van Sproet verbeteren die verslechterd was, waarschijnlijk door het weinige buiten zijn en beweging bij haar oude thuis. Misschien zou Sproet een goed crosspaardje zijn? Na een paar meter draafde Lailey waarbij Sproet een laag bokje gaf. Gek vond Lailey het niet, het was namelijk nog erg fris. Lailey vond het heerlijk om zo te rijden en Sproet genoot ook duidelijk van deze ochtendrit. Lailey wilde dit een lang ritje maken dus had ze broodjes en water in de zadeltas gedaan. Ook had ze een appeltje voor Sproet mee. Na even lekker in gedraaft te hebben ging Lailey doorzitten en gaf Sproet de vrijheid om te galopperen. Dit pad was nieuw voor haar maar het zag er lang uit. Alleen kon ze het pad verder niet heel goed zien vanwege de damp en mist. Lailey zat mooi recht en liet de teugels iets langer zodat Sproet meer ruimte had om haar hals te strekken. Bokken deed ze wel een paar keer maar Lailey liet het maar gaan. Doordat ze zo naar achter zat bleef ze netjes zitten. Behalve dat ze naar voor gegooid werd vond ze het niet zo erg. Lailey ging maar in verlichte zit zitten toen ze voelde dat Sproet harder wilde. Ze schrok toen ze oppeens een omgevallen boomstam op hun pad lag. Hij was erg hoog dus wilde Lailey eigenlijk stoppen. Maar ze gingen veel te hard om nu nog te stoppen. Ze schatte de boomstam wel op ong. 2 meter. Ze hield Sproet ietjes terug en ging ook weer in het zadel zitten. Ze wist dat als deze hindernis fout ging dat er nare dingen van zouden komen. Lailey dacht liever niet aan wat er fout kon gaan maar focuste zich nu op de sprong. Toen ze de sprong bijna tegemoet reden ging Lailey in verlichte zit zitten en drukte haar handen naar voren. Lailey deed haar ogen dicht. Toen ze neer kwamen deed Lailey haar ogen open. Tot haar verbazing was het gewoon gelukt. Ze hield Sproet terug en stapte even. 'Wow Sproet, ik wist niet dat je dit kon!' Zei Lailey blij. Lailey gaf Sproet een klopje op haar hals en gaf haar een knuffel. Ze stapten even met lange teugel verder er stopte bij een picniktafel waar Lailey afstapte. Uit de zadeltas pakte ze de nog verse appel gaf die aan Sproet. Ook kon Sproet even lekker grazen. Lailey pakte een broodje en flesje water uit de zadeltas. Ze ging even zitten en at haar broodje op. Ze kon gewoon niet geloven dat Sproet die sprong gewoon had genomen. Toen Lailey klaar was met eten stapte ze weer op Sproet. Het werd nu wel langzamer hand tijd dat ze weer naar huis gingen. Toen ze thuis waren zadelde ze Sproet af en deed haar zweetdeken op. Ze bracht Sproet naar het weiland waar de andere paarden inmiddels ook stonden. Toen ze binnen was en al het tuig had opgeruimd pakte ze even haar laptop. Ze keek bij het nieuws van nu en zag dat er morgen een grote springwedstrijd was. Ze dacht even na, misschien konden ze wel meedoen. Het was geen héle gevorderden wedstrijd en het zou een goede oefening zijn. Dus belde ze het nummer wat op de site stond en schreef zichzelf met Sproet in. Ze vond het super hoe Sproet sprong. Ze hadden nog maar 1 keer samen gesprongen en meteen deed ze een sprong van bijna 2 meter! Hopelijk kon Sproet alle drukte wel aan. Ze woont natuurlijk niet druk en Sproet heeft vast ook niet in een hele drukke buurt gewoond waarbij er steeds mensen kwamen. Bij wedstrijden zijn er veel mensen die praten en klappen en ook mensen die foto's maken met flitsen. Nouja, het was maar hopen.

Het was nog donker, maar Lailey kwam al lekker vroeg. Daar hield Sproet wel van. Ze ging weer op haar rijde, dat wist ze zeker. Maar dat vond ze juist wel leuk. Lailey zette haar aan een paaltje vast bij de stallen. Lailey poetste haar, en liep weg op het tuig op te gaan halen. Sproet draaide een paar rondjes om de paal heen. Ze was druk en dat kon ze niet weg stoppen, maar ze wou het ook niet laten zien waar haar mens bij was. Het rijden was leuk, en was snel moe maar ze kon makkelijk nog door. Het rijden in de bak nam haar inspanningen echt niet weg. Lailey zadelde haar op, het leek er op dat ze richting de bak liepen, maar gelukkig liepen ze daarlangs. Lailey deed haar cap op en haar laarzen aan, daarna stapte ze op Ze stapten richting een groot zandpad. Op een bordje daar voor stond ruiterpad dus zo zou dat wel heten. Sproet stapte flink door, ook had ze het een beetje koud, maar door het lopen minder. Toen Lailey de teugels meer op maat nam, boog ze haar hals wat en beet netjes op het bit. Ze ging draven, en bokte een keer. Ach ja dat hoorde er toch bij. Na een stuk gedraafd te hebben, ging ze doorzitten en liet de teugels wat vieren. Sproet wist dat ze mocht. Ze sprong in galop over, en ging harder dan een normale galop. Wat bokjes tussen door waren er ook. Ze ging harder en harder, zo hard was echt niet normaal. In eens uit het niets kwam een ruzen boom stronk te voorschijn. Sproet wou zeker wel stoppen, maar dan zou Lailey er af vallen en misschien wel met haar hoofd tegen dat ding aan komen. Ze nam haar tempo ietsje af en zette zich op het goede moment af, en kwam perfect weer terug. Lailey praatte blij tegen haar, en gaf haar een klopje. Sproet ging weer in stap en kreeg wat meer teugel. Bij een bankje stapte Lailey af,en ging op het bankje zitten eten. Zelf kreeg ze een appel en ging wat lopen grazen. Daarna gingen ze naar huis, en werd in het weiland gezet met de zweetdeken om. Sproet was de grootste uit het weiland. Ze was echt een groot paard. dus daarom kon ze waarschijnlijk de sprong goed maken.

kijk:
http://dieren.marktplaats.nl/paarden-en-pony-s-dekhengsten-en-fokmerries/451628300-appaloosa-hengst-palousa-san-sebastian-san-remo-x-gribaldi.html?from_sl=1:D

Morgen is hun allereerste wedstrijd. Zo zenuwachtig was Lailey nog nooit geweest. Straks kan Sproet de druk niet aan, dan zouden ze voor niks zijn gegaan. Gelukkig had Lailey haar wedstrijdtenui nog en had ze een mooi wit dekje voor Sproet. Ze had wel vertrouwen in Sproet, zeker nadat ze die hoge sprong namen. Voordat Lailey naar bed ging legde ze alvast haar rijkleren voor morgen klaar. Ze moeten vroeg op.

De volgende dag:

De volgende morgen werd Lailey wakker van het irritante gepiep van haar wekker. Het liefst zou ze door slapen maar toen ze aan de wedstrijd dacht sprong ze klaar wakker haar bed uit. Ze was Sproet helemaal vergeten uiit het weiland te halen! Nouja, hopelijk vond Sproet het niet erg. Ze kleden zich aan en deed over haar witte rijbroek een joggingsbroek aan zodat haar broek niet vies werd. Toen ze klaar was pakte ze Sproet halster en liep naar het weiland waar Sproet al vrolijk aan kwam draven. Ze deed voorzichtig het halster om en liep toen naar het paaltje dichtbij de stallen. Ze maakte Sproet vast en begon snel te poetsen. Door de deken was Sproet niet vies dus na even krabte Lailey Sproet's hoeven uit en deed haar transport deken en bandages om. Ook maakte ze knotjes in haar manen en een mooie vlecht in haar staart. Tevreden leidden ze Sproet de trailer in en legde ook al het tuig in het vak in de trailer. Toen ze alles hadden gepakt reden ze naar de plek waar de wedstrijd was. Het was geen hele gevorderde wedstrijd maar als je won mocht je wel naar de volgende ronde die volgende maand al was. Eenmaal aangekomen laadde Lailey Sproet de trailer uit en zadelde haar op. Ze keek even of alles nog goed zat en deed toen ook haar eigen haar goed. Ook deed ze haar cap op en deed haar joggingsbroek uit. Ze leidde Sproet naar een bak die daar was om daar in te stappen en te draven. Daar aangekomen singelde ze aan en stapte ze op. Ze liet Sproet aan de lange teugel stappen om warm te worden. Volgens Lailey had Sproet er best zin in, maar spannend vond ze het wel. Overal hoorde je mensen praten en lachen en afentoe hoorde je wat omgeriepen werd. Na een paar rondjes stappen maakte Lailey de teugels op maat en veranderde van hand. Sproet liep al half aan de teugel wat er erg mooi uitzag. Lailey zat netjes relaxt rechtop en hield haar handen net voor het zadel. Sproet sprong oppeens opzij toen er iemand naast de bak een foto met flits maakte. Lailey viel er vanaf de zijkant af. Ze grinnikte en liep toen weer naar Sproet die ze op haar hals klopte. Ze pakte de teugels en stapte op. Kalmerend aaide Lailey over de hals van Sproet die aan de teugel liep en even brieste. Het zou niet zo heel lang meer duren voordat de wedstrijd begon. Lailey draafde aan en maakte een paar overgangetjes waardoor Sproet los kwam. Ook maakte ze het kleine hindernisje dat ook in de bak stond. Lailey en Sproet waren niet de enige die in de bak reden. Er waren nog 3 andere ruiters te zien die op paarden reden. De rest zat in de andere bak of stond al klaar om te rijden. Na even draven ging Lailey terug naar stap en voordat ze het wist werd haar naam en die van Sproet omgeroepen. Ze stapten naar de grote arena en wachtte totdat ze mochten. Tijdens het wachten trappelde Sproet zenuwachtig op haar plaats. Kalmerend fluisterde ze dingen tegen Sproet en aaide haar. Toen ze mochten galoppeerde ze meteen aan en reden op de eerste sprong af. Die niet zo hoog was dus Sproet deed het perfect. Na die sprong moesten ze een scherpe mocht maken en een wel hogere sprong nemen. Sproet draaide snel en behendig en nam ook deze hindernis perfect. Na het parcour gereden te hebben was alles foutloos gereden en ging het nu bij hun om de tijd. Ze klopte Sproet op haar hals en stapte uit. Daarna wisselde Lailey het hoofstel om voor een halster en maakte haar aan de trailer vast. Wel zo losjes dat Sproet kon grazen. Ook deed ze de singel ietsjes losser. Lailey pakte een emmer en vulde het met water waarna ze het bij Sproet neer zette die meteen begon te drinken. Met een glimlach at ze een broodje. Lailey vroeg zich af of ze gingen winnen. Ze had in de bak genoeg andere goede ruiters en paarden gezien. Ze was zo trots op Sproet die niet eens 1 klein bokje gaf. Sproet wist zeker wel dat dit belangerijk was. Het zou niet heel lang meer duren voor de uitslag. En voor ze het wist moesten alle ruiters en paarden alweer naar de arena komen. Ze deed Sproet's hoofdstel weer om, singelde aan, en stapte weer op waarna ze naar de arena reed. Alle ruiters stonden in een lange rij in de arena. Eerst werd nummer 4 genoemd: 'OP NUMMER 4 STAAT;; MARA VELDHUIZEN MET LILO!' Alle mensen klapte en nummer 3 werd alweer opgenoemd: 'OP NUMMER 3 IS GEEINDIGD;; PAULO MUITSEN MET URACANE!' Mensen juigde en Paulo nam zijn prijs in ontvangst. 'OP NUMMER 2 IS GEEINDIGD.' Bij deze uitrijking wachte hij wat langer. 'LISA POLY MET HUMBERTO!' Ook zei nam blij haar prijs is ontvangst'. 'EN OP NUMMER 1 IS GEEINDIGD....' Er viel een spannende stilte. 'LAILEY SAXTON MET SPROET!!' Er verscheen een grote glimlach op Lailey's gezicht en reed naar voren. Sproet brieste en stond extra mooi deze keer. Blij nam ze de beker in handen en hield hem omhoog. De mensen juigde en floten. Na alles reden alle mensen de arena uit en gingen allemaal weer naar huis. Bij de trailer zadelde ze Sproet af en deed haar deken en bandages weer om. Ze gaf Sproet een worteltje en knuffelde de haar. Ze was zo blij. Ze laadde Sproet de trailer in en ze ruimde alles weer op. Ze stapte in en reden weer op weg naar huis.

Eenmaal thuis aangekomen stond de buurman op zijn oprit en riep: 'Gefeliciteerd met je eerste prijs! Je reed echt goed!' Waarop Lailey antwoorde: 'Bedankt, maar Sproet heeft al het werk gedaan.' Ze aaide Sproet met een glimlach over haar hals. De buurman lachtte en ging toen weer verder met zijn werk. Ook Lailey liep naar de stallen en wisselde Sproet's transport deken in voor een dikkere deken. London en Black Jack stonden ook op stal. Alleen de Shetlanders stonden in een klein weitje achter de stallen die vrolijk aan het ronddraven waren. Ze vulde Sproet voerbak met biks en zette Sproet vervolgens op stal. Ze zei gedag en liep toen naar binnen waar ze begon aan de slobber voor Sproetje.

- Hoop dat je er wat mee kan

Het werd al donkerder en Lailey kwam nog steeds niet. De andere paarden werden ook nog niet opgehaald om op stal te gaan. Misschien mochten ze vanacht wel buiten blijven. Jeej weer slaap feestje, had Londen tegen haar gezecht. Maar dit keer was Sproet niet van de partij. Ze had nu alles voor Lailey over, en aangezien ze wist dat ze morgen weer gingen rijden, wou ze fit zijn en had geen zin om door de bak te sjokken. Ze waren vandaag naar buiten geweest dus morgen zouden ze wel weer in de bak gaan. Erg vond ze dat niet. Black Jack was ook moe en ging in een hoekje staan doezelen. De shetten lagen zo als altijd weer in de stal. Sproet mocht lekker buiten zijn,dus had ze al helemaal geen zin om in de stal te gaan staan. Londen wou niet luisteren en trok steeds grappend aan haar manen. Sproet keek haar boos aan en galoppeerde naar de andere kant van het weiland waar ze op rust ging staan, en probeerde te slapen.
de volgende dag:
Het was nog schemerig, en Sproet stond nog steeds te doezelen. Toen ze geknisper in het grindpad hoorde spitste ze haar oortjes en keek om. Het was Lailey.Wel heel vroeg, maar dat maakte niet uit. Vrolijk draafde ze naar haar toe, en deed haar hals omlaag, zodat Lailey makkelijk het halster om kon doen. Ze werd mee genomen naar het paaltje, en al snel ging de deken af. Ze werd gepoetst, ook al was dat niet echt nodig, ze had zich aardig schoon gehouden. Er werden grappige knotjes en een vlecht in haar manen gemaakt. De transport deken en bandages gingen weer op, dus dat betekende dat ze weer op pad gingen. Ze werd naar de trailer geleid en in geladen. Na een tijdje stopte de auto en werd ze weer uitgeladen. Veel verschillende geuren drongen haar neus binnen. Sproet werd opgezadeld, en Lailey had een jasje en een witte broek aan. Maar dat deed je toch alleen maar aan bij wedstrijden? Oh nu wist ze het. Ze zouden mee doen aan een wedstrijd. Ze gingen de bak in waar ze eerst in stapte. Daarna nam Lailey de teugels op maat en ging Sproet mooi naar beneden lopen. Een felle flits liet haar schrikken en sprong opzij. Lailey viel er af, gelukkig wel grinnikend. Ze stapte weer op en aaide over haar hals, toen ze briesde. In eens moesten ze een andere bak in, met allemaal hindernissen. Sproet zou uiterste best doen. Ze nam alle sprongen best hoog, zodat er geen balkjes af zouden vallen. Toen het af was deed Lailey de singel losser, en wachtte ze een tijd. Daarna gingen ze weer naar de bak en werden er namen op geroepen. Als laatst die van Lailey en Sproet. Dat betekende dat ze hadden gewonnen. Sproet hinnikte hoog en stapte vrolijk de bak rond. Ze werd afgezadeld en gingen terug naar huis. Daar stond de buurman al klaar, die hun feliciteerde. Lailey zette Sproet op stal, die gretig van haar biks at. Dat vond ze heerlijk. Lailey verdween uit de stallen.

Toen ze klaar was met het slobber voor Sproet zette ze dat in de koelkast en liep vervolgens naar boven om te gaan slapen. Die nacht droomde ze fijn over Sproet.

De volgende dag:

De volgende morgen lag ze wakker in haar bed en had zin in niks. Wel moest ze even naar Sproetje gaan. Sproet had beweging en eten nodig dus stapte ze met moeite uit haar bed. Lailey voelde zich ook echt ziek. Ze wisselde haar pyjama broek in voor een joggingsbroek en deed een dik vest aan. Ze liep naar beneden en dacht er niet eens aan om te gaan eten. Ze deed haar oude gympen aan en liep naar buiten waar ze naar de stal van Sproet liep. Ze kuchte even en deed toen de staldeur open. Ze had binnen het slobber gepakt en deed dat in Sproet voerbak. Ook legde ze een plak hooi neer zonder na te denken. Sproet duwde tegen Lailey's arm en keek haar schattig aan. Terwijl Lailey over de neus van Sproet aaide zei ze met een schorre stem: 'Nee Sproet, we gaan vandaag niet rijden. Ik ben ziek.' Ze kuchte en Sproet begon maar van haar slobber te eten. Heel vroeg was het niet, maar toen ze naar de stallen van de andere paarden keek hadden zei nog geen hooi gekregen. Wel biks maar hooi mochten ze ook. Dus deed Lailey ook wat hooi bij BJ, London en de Shetlanders die samen in een stal stonden. Nadat ze de paarden hooi had gevoerd ging ze weer naar Sproet die haar eten alweer op had. Ze pakte een halster en deed dat om het hoofd van Sproet die braaf haar hoofd naar beneden hield. Hoestend liep Lailey met Sproet aan de hand naar de bak toe waar ze Sproet losgooiden. Hier zou ze wel genoeg beweging krijgen voor vandaag dacht ze. Ze legde nog een skippybal in de bak en liep toen weer sjokkend naar binnen waar ze een kopje thee maakte. Ze ging met het kopje thee op de bank onder een deken liggen en deed de tv aan. Ze vroeg zich af of Sproet zich zou vermaken. Sinds de dagen dat ze Sproet gevonden had heeft ze elke dag wat gedaan. Maarja, een rust dagje is ook wel is goed. Zeker na die wedstrijd. Sproet heeft hard gewerkt dus dit zou wel goed voor haar zijn.

- flutje

Lailey kwam al snel aan, maar ging niet rijden. Sproet vond dat niet zo heel erg. Ze liepen naar de bak waar ze ff lekker mocht rennen. Ze was vandaag lui en had niet zo heel veel zin. Ze liep een beetje te graven in het zand en een beetje te ruiken. Lailey liep weg en legde nog een skippy bal in de bak. Sproet ging er maar een beetje tegen aan schoppen. Dat was best wel grappig maar na een tijdje ging het vervelen. De bak stond hals onder een grote boom, en in eens viel er iets op haar kont. Ze draaide haar nek en zag een een zwarte vogel liggen. Een dode vogel. Sproet begon te bokken, het beest moest er af. Bokken, bokken,bokken. De vogel was er al lang af gevallen maar dat had ze niet in de gaten. Toen ze klaar was zag ze dat het bovenste rand van de bak gebroken was en de vogel lag nog steeds in het zand. Van schrik sprong ze over de bak rand en rende weg. Rende en rende. Ze moest weg. Een hard gescheur was te horen toen ze langs een boom rende, en de deken bleef hangen aan een tak. De deken viel af, maar toch bleef ze door rennen. Uiteindelijk was ze moe en bleef heigend staan. Waar was ze, wat had ze gedaan? Ze stond hier helemaal vies door de plassen waar door ze was gerend, helemeel bezweet. Waar was Lailey??

Toen Lailey bijna sliep hoorde ze opeens een harde klap en een krak. Zou dat Sproet zijn? Lailey dacht nu even niet aan ziek zijn en ging zo snel als ze kon naar buiten. Toen ze bij de bak aankwam was Sproet nergens te bekennen. Lailey werd gestresst en keek om zich heen. Ze zag dat een van de bovenste balken gebroken op de grond lag en toen ze beter keek zag ze ook een dode vogel in de bak liggen. Sproet moet vast geschrokken zijn en gebokt hebben waardoor het brak. Sproet zou die sprong over het hek makkelijk kunnen nemen dus waarschijnlijk is ze erover heen gesprongen van schrik. In het zand stonden hoefafdrukken en er waren veel steentjes van het grind pad af. Ze is vast snel weggevlucht. Maar hoe zou Lailey haar moeten vinden? Op de fiets word moeilijk in het bos en met de auto zeker niet. Want misschien zou ze Sproet dan weer opjagen. Lailey had hoofdpijn en was misselijk maar ze moest Sproet echt gaan vinden. Ze rende naar binnen en trok normale kleren aan en ging weer naar buiten. Ze moest wat bedenken om het bos in te gaan. Misschien was London al beleerd? Ze klopte op de deur van de buurman maar die deed niet open. De auto stond er gewoon dus dan moest hij in de stallen zijn. Lailey liep naar de stallen en zag haar buurman de stallen uitmesten. Hijgend van het rennen vroeg ze: 'Is London al beleerd?' Waarop de buurman antwoorde: 'Ja, sinds vorige week. Hoezo?' 'Kan ik haar even lenen?' Vroeg Lailey. 'Ja tuurlijk maar ze is nog erg jong en erg fris. Ze heeft vandaag nog niet bewogen' Zei de buurman vriendelijk. 'Dat maakt niet uit, Sproet is weg.' De buurman zag er geschrokken uit maar Lailey was al onderweg naar London. Ze haalde Londen uit haar stal en maakte haar aan een paal vast waar ze de deken van London's rug haalde. Snel zadelde ze op. London was niet vies dus het was niet erg. Lailey had haar rijkleren al aan en haar cap al op. London stond al wat te trappelen, maar Lailey lette daar niet op. Ze stapten lenig op en reed meteen weg. De buurman keek haar na en riep: 'Succes!' Maar Lailey was alweer bijna bij het ruiterpad. London draafde al half dus draafde ze aan. De zon stond hoog aan de hemel, middag. Ze wist niet zeker of ze Sproet vandaag al gingen vinden maar ze wilde het alsnog proberen. Lailey reed losjes tussen de bomen door en London reageerde snel en behendig. Lailey voelde wel dat London fris was. Ze keek goed om zich heen maar nog geen spoor van Sproet. Totdat ze hoefafdrukken zag. Ze volgde de sporen maar toen het stopte bleek het een van een pony te zijn die met zijn ruiter aan het rijden was. Teleurgesteld draafde Lailey verder en verder. Totdat ze zag dat de zon bijna onderging. Het was tijd om weer terug naar huis te gaan. London was bezweet en ze gingen terug naar stap. En draaide om terug naar huis. Toen ze weer thuis aankwamen was het al donker maar alle lichten bij de stallen en het grindpad stonden gelukkig wel aan. Aangekomen bij de stallen stapte ze af en beloonde London. Voor een net beleerd paard was ze al erg gehoorzaam. Ze wisselde het hoofstel in voor een halster en zette London vast. Lailey had buikpijn maar negeerde de pijn. Ze zadelde London af en krabte haar hoeven uit. Daarna legde ze London een zweetdeken op en zette haar op stal waar ze een dik plak hooi neerlegde. Ze dacht weer aan Sproet die daar helemaal alleen buiten was zonder eten, alleen afentoe wat gras. Morgen zou ze weer verder gaan met zoeken. Ze was er zeker van Sproet te vinden. Ookal was dat pas over een paar dagen, ze zal haar best doen. Ze keek nog even naar London die van haar hooi at en keek toen om toen ze iets op het grindpad hoorde. Het was de buurman die aan kwam lopen. Het was inmiddels al erg donker geworden. 'En? Iets gevonden?' Vroeg de buurman. 'Nee niks..' Zei Lailey teleurgesteld terwijl ze naar de grond keek. 'Je vind haar wel.' Zei de buurman terwijl hij een hand op Lailey's schouder legde. Lailey glimlachte en liep toen naar haar eigen huis waar ze haar bed in dook. Ze dacht in haar bed nog even aan Sproet maar viel uiteindelijk wel in slaap omdat ze zo moe was.

Sproet had het best koud en stond maar een beetje voor zich uit te staren. Zou Lailey wel naar haar op zoek gaan? Vast wel. Lailey was een aardige meid. Ze spitste haar oren, toen ze hoef getrappel hoorde. Het kwam dichter bij en dichter bij. Er moest hier dus een pad in de buurt zijn. Sproet kwam in beweging en draafde met grote passen naar het geluid. Haar geluk kon niet op toen ze Londen aan het eind van het pad weg zag draven. Maar wie zat er op? Het was Lailey. Sproet hinnikte zo hard als ze kon, maar ze gingen net een bocht om, en ze konden het vast en zeker niet horen. Sproet stond stil, maar ze wou hier echt niet blijven. Ze sprong aan in galop en ging zo hard als ze kon achter Londen en Lailey aan. Ze lette niet meer op de weg, alleen op Londen. Een best groot steentje lag op het pad, en Sproet stond er zo in. Het prikte in haar straal, en met een grote klap viel ze voor over. Het steentje viel weer uit haar hoef, maar ze lag nu op de grond. Met schaaf wonden, en ze was vies. Ze had pijn en wou naar huis. Ze hoorde gepraat van mensen. Zo snel als ze kon stond ze op en draafde er naar toe, tot dat ze zag dat de mensen mannen waren met een raar pakje aan en een pistool in hun handen. Sproet verzette geen hoef. Als ze zou verdraaien dan stond ze op takje en zouden de jagers haar horen. Gelukkig liepen die de andere kant op en hadden haar niet gezien. Sproet liep teleur gesteld met haar hoofd hangend maar een beetje het bos rond. Af en toe at ze wat. Voor wat het waard was. Ze wou terug naar Lailey.

In de vroege morgen stond Lailey al op. Het was vroeg, maar daardoor kon Lailey de hele dag besteden aan het zoeken naar Sproet. Ze kleedde zich in rijkleren en ging naar beneden waar ze een boterham en een beschuitje nam. Ze dronk wat en liep vervolgens met haar rij spullen naar buiten. Er hing een dunne mistbank over het weiland. Maar gelukkig stond London op stal. Lailey's buurman was nog niet wakker dus liep ze maar gewoon naar London waar ze hem poetste en vervolgens snel maar goed opzadelde. Ze lenig op en kwam rustig neer in het zadel. Met een kleine druk van haar kuiten stapte London al weg. Ze had een halster in de zadeltas gedaan voor het geval dat. Na even stappen met lange teugel stapte ze alweer op het ruiterpad. Ze liepen en liepen. Best ver het bos in, ergens waar ze nog nooit was geweest. Ze draafde aan, want London wilde al gaan. Maar plots hield Lailey London in waardoor London meteen stopte. Ze hoorde bladeren kraken ver de bosjes in. Ze stuurde London de bosjes in het het gekraak werd luider. Ze zag tussen de bomen door een paard. Het leek half op Sproet want Sproet was helemaal bruin geworden er was een diepe snee in haar achterbeen te zien. Geschrokken sprong ze van London af en rende naar Sproet. 'Sproet! Wat is er met jou gebeurd?!' Ze vloog Sproet om haar hals en bekeek haar even. Ze zat onder de modder en er waren ook schaafwonden op haar lichaam te zien. De wond in haar achterbeen moest verbonden worden. Ze rende naar London waar ze Sproet's lichtblauwe halster uit de zadeltas pakte. Ze deed het voorzichtig om Sproet hoofd en leidde haar vervolgens naar London waar ze met het halstertouw in haar handen opstapte. Ze stuurde London het ruiterpad weer op en hield in een hand de teugels en in de ander het halstertouw. Sproet zag er vreselijk uit, alsof ze mishandeld was. Ze was vast gevallen ofzo. Na zeker wel een half uur te hebben moeten gestapt waren ze eindelijk thuis. Ze stapte over het grindpad opweg naar de stallen waar de boer de stallen stond uit te mesten. Hij keek op en keek verbaast naar Sproet. 'Laat mij London maar doen.' Zei hij terwijl hij de teugels aannam. Lailey stapte af en ging naast Sproet staan. 'Dankje.' Zei ze terwijl ze al half opweg was naar de poetsplaats waar ze Sproet vast zette. 'Ik heb je zo gemist.' Zei Lailey terwijl ze Sproet over haar neus aaide. Ze was misschien maar 2 dagen weg maar dat zag Lailey als 2 weken. Ze pakte haar poetskist en begon Sproet stevig maar nog rustig te poetsen. Ook krabte ze haar hoeven uit waar ze een afdruk van een steen in haar straal zag (kan dat? xd). Ze schrok, daardoor heeft Sproet vast die schrammen gekregen. Ze stapte in een steentje waardoor ze viel. En hard ook. Meelevend aaide ze Sproet over haar hals. Ohja, dacht Lailey toen ze de snee in het achterbeen van Sproet zag. Lailey spoelde de wond schoon en verbond het strak en goed. Ze had nog kleine schaafwondjes maar daar kon Lailey niks aan doen. Misschien een zalfje, zodat het niet zou ontsteken? Lailey zou de volgende paar dagen niet kunnen rijden. Misschien wandelen of longeren? Maar eerst stalrust. De snee moet genezen en ook de schrammen helen voor het zadel. Natuurlijk hoefde Lailey niet met zadel, ze zou ook zonder kunnen. Maarja, dat zag ze over een dag of 2 wel weer. Ze deed een lekker warme deken over de rug van Sproet en maakte alle klipjes vast. Ze leidde Sproet haar warme stal in en vulde het hooinet. Ook vulde ze de voerbak met een beetje biks. Ze bleef nog even kijken hoe Sproet zat te eten. Ze was zo blij dat ze haar gevonden had. Sproet leek dankbaar voor het eten en de deken. Ze zou morgen alleen met haar kunnen wandelijk en overmorgen misschien rustig zonder zadel proberen.

Sproet werd wakker. Het was grijs grouw weer, en het was een beetje mistig. Rustig stapte ze naar voren. Waar heen ze ging wist ze niet, maar ze wist wel dat ze zich niet liet vangen door iemand anders. Lailey moest haar gewoon vinden of andersom. Ze moest tussen twee bomen door wat makkelijk leek te kunnen. Alleen zag ze een ding over het hoofd. Een mega grote scherpe tak stak uit, maar ze zag hem niet. Rustig stapte ze door, maar met haar achter been bleef ze haken met de tak. Hij scheurde het vel er half af. Sproet hinnikte heel hard van de pijn. Ze was echt heel bang. Ze moest door lopen, en de tak snee er nog verder in. Toen ze er af was, boog ze haar nek naar achteren en zag een mega grote en diepe snee in haar been zitten. Het deed zon pijn. Ze hoorde achter de bosjes gekraak. Ohnee straks waren de jagers er weer. Maar nee er was een wonder. Het was Londen met Lailey. Lailey stapte van Londen af en rende naar Sproet toe. Ze hinnikte laag naar Lailey toen ze wat zei. Ze rende weer terug naar Londen en haalde haar oude vertrouwde halster er uit. Sproet deed netjes haar hoofd naar beneden toen ze het halster om wou doen. Samen met Sproet liep ze naar Londen waar Lailey op Londen stapte en rustig stapte ze weer terug naar huis. Daar aangekomen stapte Lailey weer van Londen af, waar meteen de buurman Londen over nam. Lailey poetste sproet grondig en verbond haar achter been. Wat meteen al weer een stuk beter voelde. Ze kreeg eindelijk haar warme deken weer om, en werd op stal gezet. Sproet hinnikte laag en dankbaar. Ze begon meteen te eten van haar biks, wat ook echt veel sneller op was dan normaal. Ook meteen daarna viel ze het hooi aan.

Lailey keek nog even naar Sproet en liep toen naar binnen. Ze dronk een glas melk en liep toen naar boven om te gaan slapen. In haar bed glimlachte ze nog even toen ze aan Sproet dacht, maar viel daarna snel in slaap

De volgende dag:
Toen Lailey wakker werd stond ze vermoeid op en keek door het raam. Het was mistig en het mieserde een beetje. Niet echt zomer weer dus. Ze vond dat jammer, het was veel fijner om met mooi weer in de stallen te werken. Vandaag gaat ze met Sproet wandelen. Met dit weer kon je dingen moeilijker zien dan normaal, maar in de bak lopen is veel te saai. Het strand en duinen zijn te koud en in de stad is het te druk. Ze kunnen wel op een wat opener deel wandelen. Lailey kleedde zich aan, wel een rijbroek maar daaronder droeg ze haar All Stars. Ze liep naar beneden en smeerde snel een broodje waarna ze hem op at. Voordat ze naar buiten liep deed ze een dik vest aan, dat was wel warm genoeg. Ze liep naar Sproet haar stal en glimlachte. Ze liep naar binnen en keek naar de wond. Het zag er al beter uit dan gister maar beter kon het zeker. Ze verbond het opnieuw met schoon verband. Ze aaide Sproet over haar hals en vulde haar voerbak met wat slobber. Dat had ze wel verdiend. Een plak hooi legde Lailey ook in haar stal. Ze liep naar de zadel kamer om wat op te ruimen. Ze moest toch wachten tot Sproet haar eten op had. Toen ze klaar was met opruimen nam ze een lichtblauw halster mee naar Sproet die aan haar hooi zat te knabbelen. Lailey deed het halster rustig om Sproet's hoofd en aaide haar over haar hals. Ze nam Sproet mee naar buiten en zette haar vast aan een ring. Lailey poetste haar grondig, wat eigenlijk niet echt nodig was omdat ze op stal stond met een deken om. Maar Sproet hield wel van een poetsbeurt. Haar hoeven waren al schoon, dus die hoefde Lailey niet uit te krabben.

sproet stond ongeduldig in haar stal te wachtten. Ze wou er uit, maar xe wou niet naar de bak. Sorry voor Lailey,maar daar ging ze dus echt niet in. Zachtjes hinnikte ze toen ze haar baasje zag aan komen lopen. Lailey liep haar stal binnen en bekeek haar wond op haar achter been. Het deed zeer, maar niet meer zo'n zeer als gisteren. Haar voerbakje werd gevuld met wat slobber. Dat kon ze makkelijk hebben. Sproet begon er a meteen van te eten. Ook kreeg ze nog wat hooi. Lailley verdween naar de zadelkamer, waar ze wat rommelde zo te horen. Toen ze haar slobber op had hinnikte ze luid en at daarna. Van haar hooi. Lailey kwam weer en deed het halster om. Ze aaide even over haar hals, en ze sloot half haar ogen. Maar dat duurde niet lang want ze ging naar de poetsplaats. Daar werd ze grondig gepostst. Vrolijk ging ze met haar lipje heen en weer en wachtte wat Lailey verder met haar ging doen vandaag.

~srry flut