riding the big horse (Open)

Rachel kwam aan op stal. Ze had haar paard van 1.73 twee dagen geleden hier op stal gezet en was zelf hier gisteren komen wonen. Ze had een leuk appartement. Ze liep rond en keek even. Al snel kwam ze aan bij de stal van Troy. Ze begroette hem en praatte tegen hem. Ze deed het met het bond gevoerde halster om en schoof de box deur open. Troy liep netjes achter haar aan naar de poets plaats. Daar zette Rachel hem vast en liep terug naar haar kluis. Ze pakte haar poets kist en liep weer terug naar haar vos kleurig paard met een leuke tekening op zijn hoofd. Ze poetste hem en daarna zadelde ze hem op. Rachel zette haar cap op en nam Troy mee naar de binnen bak. Daar pakte ze een krukje en zo klom ze op haar paard. Ze stuurde hem naar de hoefslag en liet hem daar mooi aan de teugel lopen. Troy deed het bijna uit zich zelf en had daar echt plezier in. Rachel liet haar zweepje bij zijn been en netjes deed hij de spaanse pas een beetje. Toen ze hem liet stappen kon hij het wel heel goed. Toen ze klaar was met rijden kwam er iemand naar haar toe gelopen.


{open}{heeel erg kort }

Yannick was bijna door zijn hooi voorraad hooi heen, en vroeg zich af waar hij een grote voorraad nodig. En waar kon je het beter vragen dan bij een manege die ook grote voorraden voer moesten inslaan. Zo gezegd zo gedaan, hij was in zijn jeep gestapt en reed naar de eerste en beste privé stal of manege. Natuurlijk moest het hooi van goede kwaliteit zijn, zijn renpaarden hadden zo veel mogelijk voedingsstoffen nodig. Bij het zien van een stal wat zeker leek op een grote privé stal sloeg hij in. Stapvoets reed hij het terrein op naar de parkeerplaatsen, stel er zou een hond of wat lopen kon hij nog op tijd remmen. Yannick sloot zijn auto terwijl hij een hand door zijn haar streek en zijn grijze sweater recht trok. Hij zag er niet helemaal spik en span meer uit, want als je met paarden werkt word je nu eenmaal vies. In de kantine zou vast wel iemand zitten die wist waar de eigenaar van de stal was, maar raar genoeg was de kantine uitgestorven. Misschien werkte de meeste mensen , ja dat zou kunnen het was immers nog uur. Via het raam die uitkijk op de bak gaf zag hij een meisje met blond haar op een vos kleurig paard zitten, die hij rond de 1.70 schatte. Hij had een leuke aftekening op zijn hoofd, en was blijkbaar goed geschoold want toen het meisje haar zweep tegen de been van het paard liet tikken vertoonde hij meteen de spaanse pas. Misschien wist zij waar de eigenaar was. Rustig zocht hij zich een weg naar de stallen en de bak, het meisje was inmiddels al klaar met trainen. "Uhhm , weet jij toevallig waar de eigenaar van deze stal is" vroeg hij haar. Yannick was zeker niet verlegen en had veel manieren geleerd. Want hij moest ritten krijgen aangeboden, en eigenaren lieten hun paarden niet door een eikel rijden, daarom kon hij ook vele talen. Een eigenaar vond niks fijner om met een goed gemanierde jockey in zijn moeder taal te praten. Yannick kon de talen, engels,frans,duits,spaans en was bezig met italiaans. Zo bleef hij altijd leren. Rustig wachtte Yannick op het antwoord af en keek naar het paard, dat een ruin bleek te zijn, die nieuwsgierig zijn oortjes naar voren had.

Troy spitste zijn oortjes vrolijk naar voren. Een jonge man kwam aan gelopen. ''Uhhm,weet jij toevallig waar de eigenaar van deze stal is.'' Rachel keek hem aan en deed haar cap af. Dat ding zat zo on comfortabel. Ze haalde een haar door haar blonde haar. ''Ik weet het niet, ik sta hier nog maar twee dagen met mijn paard Troy.'' Rachel glimlachte naar de jongen. ''Maar ik weet wel dat het een beetje mollige man is met klompen aan. Maar waar hij is zou ik echt niet weten.'' Ze grinnikte even en stapte daarna van Troy af. Dat praatte niet echt leuk als je zo naar beneden moest kijken. Nou ja zo veel moest ze dat ook niet maar toch wel wat. De jongen was groter als haar, maar het scheelde niet veel. Ze schatte hem ook even oud als haar. Zou hij ook paard rijden. Nou ja dat zou ze hem straks wel vragen. ''Ik ben Rachel.'' Ze stak haar hand uit naar de jongen. Ze pakte de teugels van Troy en liep met hem naar de poets plaats. Onder tussen pratend met de jongen. Toen Troy weer in zijn stalletje stond en alles netjes was opgeruimd keerde Becky zich weer terug naar de jongen. ''We kunnen wel even naar de kantine? Daar kan ik de eigenaar wel bellen, als je dat wilt.'' Ze kon het vragen. En ze konden daar ook even wat drinken. Haar tante stond altijd achter de bar, en ze heeft er zelf ook wel eens gestaan, dus ze kon zo tegen haar tante zeggen dat ze even wat te drinken heeft gepakt. De jongen wou het wel en samen liepen ze naar de kantine. Rachel pakte wat te drinken en zette het op de tafel. Het was midden op de dag. Logisch dat het zo rustig was. Normaal kwamen de mensen hier in het weekeinde of in de avond. Rachel haalde haar telefoon te voor schijn en tikte snel het nummer van de eigenaar in. ''Heei met Rachel. Ja ik heb een vraagje, ben jij hier in de buurt? Want er is iemand voor je.'' Rachel hing weer op. ''Hij is hier binnen een half uurtje. Ik kan je wel een rondleiding geven, in de tussen tijd?'' Stelde ze voor.

Yannick keek omhoog naar het meisje, hij voelde zich zeer klein. Groot was hij namelijk niet , nooit geweest dat was een van zijn voordelen, dan hoefde hij minder op zijn gewicht te letten. Toch deed hij dat altijd, niks was erger dan te zwaar zijn. Het meisje dat zich later voorstelde als Rachel, waarop Yannick zich ook voorstelde, wist ook niet waar de eigenaar was, Yannick knikte even en keek toen over de stalgang,geen mollige man met klompen. Toen hij terug keek was het meisje al afgestapt. Rustig liep hij mee naar een stal die waarschijnlijk van het paard was. Geduldig bleef Yannick wachten, veel hoefde hij toch niet te doen. De paarden stonden met hun deken even een paar uur buiten, ze waren getraind, afgesponst, opgedroogt,geborsteld, gevoerd en naar buiten gebracht. Ze stelde voor dat ze in de kantine naar de eigenaar gingen bellen. “Ik vind alles goed, heb de tijd” zei hij. Nouja hij had tot 6 uur, dan moesten zijn paarden weer gevoerd worden. Alles ging op stiptijd en op ritme, ze gingen er niet van dood als het een half uurtje later waren, maar je kon het wel meteen merken. Ze waren van slag en presteerde de volgende dag minder goed. Uit beleefdheid nam hij het drinken aan wat het meisje hem had ingeschonken, veel suikers en calorieën, die hij er weer zou afsporten natuurlijk. Rachel belde en bood hem later een rondleiding te geven. Eerst wou hij passen, maar toen bedacht hij dat de bak zeker groot genoeg was om wat spieropbouw trainingen te doen voor zijn paard. Dus een rondleiding kon eigenlijk geen kwaad. “I’m in” zei hij met een grijns.

''I'm in.'' Zei de jongen met een grijns, die Yannick heette. Rachel liet hem alles zien, de binnenbakken, de buiten bakken, de paddocks, de stapmolen, de zadelkamer met de kluisjes. En natuurlijk de stallen. Bij een stal lag een baal hooi, maar Rachel zag hem over het hoofd en struikelde er over. Hoe erg kon het zijn. Ze schaamde zich dood. Snel krabbelde ze over eind en sloeg het hooi van zich af. Ook blies ze lachend een plukje haar voor haar ogen weg. ''Sorry hoor.'' Zei ze lachen, en hoopte dat Yannick haar nu maar geen kluns zou vinden. Zou hij ook paarden hebben. Ach waar was ze bang voor. Ze zou het hem gewoon gaan vragen. ''Heb jij ook paarden?'' Vroeg ze toen ze weer liepen. Ze keek Yannick aan. Zelf heeft ze meerdere paarden, maar die staan thuis in haar oude dorp. Nou ja het waren niet echt haar paarden, maar die van haar ouders. Ze hadden een stal of ranch hoe je het ook wou noemen. Er stonden een paar paarden van andere mensen, en paarden die je voor de verhuur kon mee nemen. Ze woonde dicht bij de duinen en de zee. Daar kon je komen via het bos. Ideaal. Veel mensen kwamen er ook op af. En in de vakantie's werden er ponykampen gehouden. Rachel was daar vaak leiding. Maar ze ging op zich zelf wonen en wou graag haar paard Troy mee nemen, dus daarom stond ze nu hier op deze stal. Ooit op een dag wou ze zelf zo iets bouwen, voor ponykampen en huren, en als het haar niet zou lukken zou ze het van haar ouders over nemen, maar dan moest ze weer verhuizen naar haar oude dorp. Dat wou ze niet. Ze keek Yannick aan.

Rustig bekeek Yannick de stallen binnenbakken en andere faciliteiten. Het zag er allemaal netjes en verzorgt uit. Precies zoals het hoort, Yannick kon zich er namelijk heel erg aan storen als het een rommeltje was. Hij zag Rachel zo richting baal hooi lopen, voor hij haar kon waarschuwen was ze er al over heen gevallen. En voor hij zijn hand kon uitsteken om haar overeind te helpen was ze omhoog gekrabbeld. Yannick moest eigenlijk wel een beetje lachen om hoe ze reageerde ze schaamde zich kapot maar blies toch nonchalant een pluk haar uit haar gezicht. Yannick grinnikte even zachtjes en streek nonchalant zijn hand door de haren. “kan gebeuren” zei hij met een grijns. Toen ze verder liepen veegde Yannick wat hooi van haar schouder af, het zou er anders nog wat raar uit zien. “Ik heb 2 paarden” zei Yannick, toen Rachel over haar paarden had verteld. Hij vertelde dat hij Jockey was en dat hij 2 renpaarden had. Hij vertelde ook dat het eigenlijk heel ‘zeldzaam’ was dat een Jockey eigenpaarden had, meestal rijden ze namelijk alleen paarden van eigenaren in een koers en trainen enkele paarden door de weeks. Hij vertelde ook dat hij hier net woonde, en dat hij benieuwd was wat er eigenlijk allemaal te beleven was. Hij was namelijk in de enkele dagen die hij hier was niet verder geweest als de supermarkt, Chantal en zijn stal.