The Big Day

Het was nog redelijk vroeg en Melody lag al heerlijk te brabbelen tegen haar knuffel. Net op het moment dat ze zich afvroeg of ze niet beter papa kon roepen om haar uit bed te halen hoorde ze iemand lopen. Daarna zacht getik, stemmen en toen weer een of ander vreemd geluid. Ze luisterde aandachtig en daardoor schrok ze ook min of meer toen de deur openging en mama binnenkwam. ”Zullen we gaan eten?” Ze verstond natuurlijk niet wat ze zei, maar dat maakte haar niet zo veel uit. Soms kon het ook best wel vervelend zijn. Ze werd uit haar bedje gehaald en meegenomen naar de kamer waar papa en mama sliepen. Papa lag heel stil, waarschijnlijk sliep hij nog. En dat vond ze niet leuk. Ze begon te trappelen en werd op het bed gezet. Ze kroop naar papa toe en deed een poging hem wakker te maken door hem in zijn wang te prikken. Nadat ze hem 1 keer met haar vingertje had aangeraakt keek ze verbaasd naar haar vinger. Dat voelde vreemd. Ze prikte een keer met haar vinger in de wang van mama. Dat voelde toch echt heel anders. Papa’s wang prikte. Ze begreep er echt helemaal niks meer van. Maar nog steeds wilde ze dat papa wakker werd, dus begin ze weer te prikken, steeds sneller achter elkaar. Toen hij zich omdraaide en ik haar buik blies schaterde ze het uit van het lachen. Achter mama stond een karretje met eten er op. Ze had wel een beetje honger, maar spelen met papa was toch leuker. Helaas maakten papa en mama er al gauw een einde aan. Blijkbaar hadden zij meer honger dan hun dochtertje. Dit keer aten ze op het bed in plaats van aan tafel. Heel erg vond ze het niet, dit was weer eens iers anders. Ze kreeg een stukje croissant voorgeschoteld. Het zag er een beetje vreemd uit. Maar toch pakte ze het beet. Het viel half uit elkaar met een soort van velletjes. Ze begon het een beetje uit te pluizen. Dit kon gewoon niet eetbaar zijn. Wie ar er nou weer iets wat uit elkaar viel? Papa en mama. Rare ouders had ze toch. Maar als papa en mama het aten kon zij het ook wel eten. Ze trok vast een vies gezicht omdat ze ook een vieze smaak had verwacht, maast het viel reuze mee. Eigenlijk wad het best wel lekker. Na nog een paar van die stukjes en wat gedronken te hebben had ze geen honger meer. Papa en mama waren natuurlijk nog niet klaar met eten, dus verveelde ze zich terwijl ze nog aan tafel zat. Dus ging ze maar met een lepel spelen die binnen handbereik lag. Ze merkte al gauw dat je jezelf kon zien als je er in keek, maar dan wel op zijn kop. Ze lachte Elke keer als ze zichzelf zag, en papa en mama aten ondertussen gewoon verder. Toen ze eindelijk klaar waren werd ze aangekleed. Ze kreeg haar paardrijkleertjes aan, voor haar een teken dat ze naar de paarden zouden gaan. En dat was ook zo. Ze haalde samen net papa Evelyn uit de wei, deed een poging tot poetsen en ging papa daarna vervelen, dat betekende papa borstelen in plaats van het paard. Mama was ondertussen al klaar met Evelyn opzadelen en binnen no time was ook Fly klaar. Ze werd voor bij papa op het paard getild. Ze gingen dit keer ergens anders heen dan hun rondjes in de bak. Het hobbelde ook wat meer omdat het paardje waar ze op zat veel vrolijker was. Ze reden door de bomen door en uiteindelijk kwamen ze op een enorme zandbak uit. Ze wees met haar vingertje en brabbelde wat.

Darren sprong overeind toen hij hoorde dat Chantal met Melody ging rijden. Nee! Hij wou ook een keertje met Melodytje rijden. En dan zou hij haar al helemaal niet alleen op Evelyn laten rijden. Evelyn was namelijk nog altijd van hem net zoals Melody ook nog steeds zijn kleine meisje was. Met opgeheven kin pakte hij Melody uit Chantal haar armen en beende hij de kamer uit richting het weiland. Onderweg pakte hij een halster zodat Melody Evelyn straks 'mee' kon nemen. Evelyn kwam naar het hek toegelopen toen hij haar naam riep. Dat was nog eens makkelijk. Nadat hij het halster om had gedaan gaf hij het halstertouw aan Melody. Evelyn zette hij dan wel vast maar of het echt nodig was wist hij eigenlijk niet. Tijdens het poetsen bleef ze altijd keurig staan, stond ze niet te slapen dan stond ze wel ergens mee te spelen waardoor ze stil bleef staan. Melody gaf hij een borstel zodat ze kon borstelen terwijl hij haar vast hield. Ondertussen borstelde hij Evelyn ook omdat Melody er een potje van maakte. Maar ja, wat moest hij dan toch ook verwachten? Blijkbaar vond Chantal dat Melody haar jodphurs aan moest want ze kwam er mee aanlopen terwijl ze bezig waren met borstelen. Het stond Melody ongelofelijk schattig, het enige wat miste waren toch echt de chaps en een cap. Waar kon je een cap halen die op een baby hoofd paste? Voor nu moest hij haar maar gewoon goed vasthouden. In plaats van dat hij zelf Evelyn opzadelde deed Chantal het maar. Ondertussen werd hij geborsteld door Melody. Net alsof hij ook een paardje was. Af en toe trok hij een vies gezicht omdat hij haren van de borstel in zijn mond kreeg. Melody tegenhouden vond hij zielig. Stel je voor dat ze ging huilen dan had hij zijn handen vol aan haar om haar stil te krijgen. Voor hij op Evelyn stapte zette hij vlug zijn cap op zijn hoofd. Zonder cap ging hij er toch echt niet op. Zijn hoofd was hem toch echt veel te dierbaar. Melody gaf hij even over aan Chantal zodat hij op kon stijgen en goed kon zitten. Zijn beugels hoefde niet versteld te worden, dat was een voordeel aan als enige op je eigen zadel zitten. Melody zette hij voor hem in het zadel neer. Of ze lekker zat wist hij niet, zou hij vanzelf wel merken niet waar? Als ze ging huilen zat ze waarschijnlijk niet lekker. Niet dat het iets zou uitmaken, de dikke luier die ze om had absorbeerde waarschijnlijk een heel hoop gehobbel van Evelyn. Toen Chantal op Fly zat zette hij Evelyn in beweging. Melody hield hij vast met zijn ene hand, veel te bang dat ze zou gaan vallen. Niet dat die gedachte zijn pret liet wegnemen. Nee, naar het strand klonk geweldig! Galopperen langs de waterlijn samen met zijn kleine meisje. Onderweg keek hij regelmatig naar Melody om haar reacties te peilen. Blijkbaar had ze het wel naar haar zin. Toen ze bij het strand uitkwamen moest hij lachen om haar gebrabbel en haar wijzende vingertje. "Dit is het strand meisje, daar gaan wij overheen galopperen straks." Onschuldig keek hij opzij naar Chantal voor hij Evelyn in draf liet gaan. Het zand was niet zo mul meer maar nog wel behoorlijk zwaar. Evelyn deed er dan ook een tijdje over om bij de waterlijn te komen. Eenmaal bij de waterlijn draafde ze weer soepeler dankzij de hardere ondergrond. Af en toe verdwenen Evelyn haar hoeven in het water waardoor de spetters omhoog spatte. Na een tijdje draven keek hij met een grijns van oor tot oor naar Chantal. "Galopje?" Hij had Melody dan wel bij hem in zijn zadel maar dat betekende niet dat hij niet ging galopperen.

Chantal keek vaak naar Melody omdat ze het nu goed kon zien hoe ze reageerde. Toen ze het strand in zicht hadden wees Melody en brabbelde wat. Het klonk echt schattig net zoals ze er schattig uit zag in haar rijkleertjes. Ze hoopt ergens dat hun tweede kindje ook gek op paarden werd maar ja het kon ook zijn dat het juist dat niet werd. Ineens ging Darren er in draf vandoor met Evelyn. Heel even kneep ze hem omdat ze het doodeng vond dat Melody zonder cap op Fly in draf zat. Ze dacht er aan dat Darren hun meisje niet in gevaar zou brengen. Ze liet Fly er achteraan gaan. Toen ze mocht draven gingen gelijk der oortjes naar voren. Ze vond het altijd geweldig op het strand. Chantal stuurde Fly rustig naar het water en ging er door heen. Ineens keek Darren haar met een grotere glimlach aan. Hij stelde een galopje voor. Ze vond het niets als hij met Melody zou gaan galopperen. Voor ze er iets van kon zeggen ging hij al weg en zat al snel in galop. Chantal liet Fly gelijk achter hun aan gaan. "Darren pas alsjeblieft op!" Ze wist goed dat hij het zou doen maar toch riep ze het. Na een poos gereden te hebben lieten ze de merries langzaam het water in lopen. Natuurlijk niet te diept want anders zou Melody der luier helemaal doorweekt zijn. Ze hadden ook geen nieuwe bij zich. Het was heerlijk om Melody zo te zien genieten. Was wel jammer dat ze de camera niet mee maar dat zou vast niet goed zijn gegaan. Chantal zuchten even diep. Over drie dagen moesten ze alweer naar huis dan zat het er weer op. Ergens wel jammer maar als ze thuis waren moesten ze de volgende dag naar het ziekenhuis voor een echo van hun tweede kindje dan zouden ze ook het geslacht weten en konden ze der kamer die over was in gaan richten. Ondertussen waren ze langzaam weer onderweg naar het landgoed. Eenmaal daar aangekomen stond de butler op ze te wachten en nam de paarden aan omdat der lunch op hun stond te wachten in de eetkamer. Chantal en Darren liepen naar binnen en keken hun ogen uit. Het was geen kleine lunch maar echt een giga. De hele tafel stond volgende met allemaal lekkere dingen



Srry als ergens foutjes in staan krijg je als je met mobiel post xD vandaar dat hij ook kleiner is dan normaal had geen fut meer omdat verder te posten met me mobiel

Melody vond het helemaal geweldig op het strand. Ze was er nog nooit eerder geweest en ze vond alles reuze interessant. Sommige dingen trokken zelfs zo haar aandacht dat ze er een poos naar bleef kijken tot ze er achter kwam dat ze haar hoofd niet verder kon draaien. Alleen die enge vogels die heel de tijd opfladderde als ze langskwamen waren soms nog wel een beetje eng. Opeens begon het nogal te hobbelen onder haar en ze gingen ook een stuk sneller. Ze keek naast haar of mama ook wat sneller was gegaan. Gelukkig was dat zo. Mama keek naar haar en Melody lachte naar haar. Maar het hobbelen was niet zo fijn. Gelukkig was het op een gegeven moment over, het enige nadeel was dat ze nog sneller gingen dan eerst. Ze vond het op het begin nog wel een beetje eng, maar papa’s arm hield haar nog steeds heel stevig vast en dat maakte het al snel een stuk minder eng. En later vond ze het zelfs helemaal geweldig. Ze lachte aan een stuk door. Voor haar gingen ze al veel te snel een versnelling lager, maar even stappen was ook wel even lekker. Ze was ondertussen helemaal door elkaar geshaket, maar dat weerhield haar er niet van om nog een keer te willen. “Keer, keer!” Riep ze tegen papa terwijl ze op zijn arm klopte om zijn aandacht te krijgen.

Darren zag het gemopper van Chantal al aankomen dus spoorde hij Evelyn maar snel aan tot een rustig hand galopje. Ondertussen hield hij Melody stevig tegen hem aan zodat ze niet kon vallen. Aan het begin lette hij goed Evelyn in de hoop dat hij straks een de teugels los kon laten om Melody beter vast te houden. Pas toen hij zeker wist dat Evelyn er niet plots in een rengalop vandoor zou gaan liet hij de teugels kort los en pakte hij Melody anders vast. Stel je voor dat ze plots onder zijn arm vandaan zou glippen, dat moest natuurlijk niet gebeuren. Nog een tijdje liet hij Evelyn door galopperen zodat ze haar energie een beetje kwijt zou zijn. Voornamelijk op zijn zit reed hij Evelyn terug naar draf en uiteindelijk naar stap zodat ze het water nog even in kon. Nieuwsgierig keek hij naar Melody omdat er op zijn arm geklopt werd. "We gaan misschien straks nog een keertje, mama vind het niet zo fijn.." Sturen hoefde hij niet bepaald, Evelyn stapte met grote passen het water in. Elke keer dat Evelyn een pas dieper het water in deed raakte zijn voeten gevaarlijk dichtbij het water. Hij lette twee tellen niet op en hij had doorweekte voeten omdat Evelyn te ver ging. Gelijk zette hij haar terug voor ze helemaal het water in zou lopen. Als dat zou gebeuren moest hij Melody boven zijn hoofd gaan houden in de hoop dat ze droog zou blijven. Na nog een tijdje op het strand te hebben rond gehangen begonnen ze aan het terug weg. De meeste tijd bleef hij naast Chantal en Fly rijden, af en toe week hij uit omdat er weer een gat in het zand was of omdat er net een hond voorbij kwam rennen waar hij omheen wou. In de tijd dat ze terug reden naar het landhuis praatte hij ronduit tegen Melody over van alles en nog wat. Voornamelijk over Murphy. Dat wanneer ze groot was ze mee kon met hen naar het strand en dan met Murphy over het strand kon galopperen. Dat ze les ging krijgen van papa en mama en dat ze dan toch echt niet meer bij papa in het zadel mocht zitten. Evelyn was immers zijn paardje en die wou hij met niemand anders delen. Zelfs niet met zijn kleine meisje. Oké, voor nu wou hij nog wel delen. Normaal gesproken zou hij een galopje pakken op het laatste moment op het strand maar voor nu liet hij Evelyn maar stappen. Chantal zou hem vermoorden als hij het deed en daarbij Melody in gevaar bracht. Terwijl hij net ook had gegaloppeerd en ze toen ook niet in gevaar was geweest. Thuis zou hij nog wel even een rondje galopperen, in de namiddag omdat hij eerst met Dack naar buiten wou. Die arme hond was ook al een tijdje niet meer naar buiten geweest. Bij het landhuis werden de paarden door de butler overgenomen zodat zij alvast naar binnen komen. Darren zette Melody op zijn arm, zwaaide zijn been over Evelyn haar hals en liet zich zo langs haar rug naar beneden glijden. Stukken makkelijker dan op de andere manier afstappen en ook nog eens leuker. Binnen werd hij overdonderd door de hoeveelheid eten op de tafel. Zijn mond viel letterlijk open bij het zien van al het eten. “Chantal, droom ik?” Zoveel eten was toch de droom van ieder mens?

Ze schoot in de lach om Darrens vraag. Snel kneep ze Darren in zijn boven arm. Gelijk keek hij der aan met een blik van waarom deed je dat. ”Je wilde toch weten of je droomde. Nou je voelde het dus je droomt niet.” zei ze met een glimlach op der gezicht. Ze ging snel aan tafel zitten voordat ze iets terug zou krijgen van Darren omdat ze hem kneep. Melody werd in haar stoeltje gezet. Chantal smeerde een broodje met een laagje boter en daar op deed ze aardbeitjes en een beetje suiker voor Melody. natuurlijk kon die nog niet met bestek overweg dus had Chantal het in allemaal kleine stukjes gesneden. Voor zichzelf deed ze het ook maken. Aangezien Darren oud genoeg was mocht hij zelf zijn broodjes maken. Waarschijnlijk zou hij ook veel meer dan haar of Melody eten. De butler had zelfs een flesje voor Melody klaar gezet. Heel even rook Chantal wat er in zat. De butler had er zo te ruiken roosvicee in gedaan. Dat kreeg Melody ook vaak thuis dus het maakte niet uit. Ze zetten het flesje bij Melody neer zodat ze zelf het kon pakken. Ze keek hoe Melody genoot nou ja eerder speelde met haar eten. Na het eten was het toch echt tijd voor Melody om heel eventjes naar bed te gaan. Ze merkte dat de oogjes van Melody een beetje zwaar begonnen te worden dus tilde ze haar uit het stoeltje en nam haar mee naar haar kamer. Terwijl Chantal liep praten ze een beetje tegen Melody. Nu was het overal over het avontuurtje op het strand en bij papa op het paard. Het was haast eng Melody gedroeg zich netjes tijdens het omkleden. Misschien kwam het nu ook wel omdat ze gewoon doodop was. Rustig legde Chantal haar meisje in het bedje. Nadat ze haar had toegedekt legde ze het paardenknuffeltje naast Melody en gaf een kusje op haar voorhoofd. ”Ga maar even lekker slapen meisje van me.” Zo stil mogelijk liep Chantal weg bij het bedje. De babyfoon stond aan. Net toen Chantal het kamertje van Melody uit kwam stond Darren ineens voor haar neus. Heel even verbaast keek ze omdat ze eigenlijk een klein beetje schrok. Zonder iets te zeggen nam hij der mee naar hun kamer. Pas op hun kamer kwamen de woorden dat ze haar paardenkleren even moest verwisselen voor een jurkje. Ze deed het maar zonder al te veel vragen te stellen. Darren verwisselde zijn paarden kleren voor een short en een simpel shirt. Schoenen hoefde Chantal niet aan te doen dus blijkbaar gingen ze niet naar buiten. Ze werd bij der hand gepakt en mee genomen door Darren. Voor een grote deur stonden ze stil en deed Darren zijn handen voor der ogen. Chantal vond het echt dood eng als hij dat deed helemaal als ze nog moest lopen ook. Ze hoorde de deur open gaan en hoorde in haar oor dat ze rustig naar voren moest lopen. Stapje voor stapje ging Chantal naar voren tot ze stil mocht staan. De handen gingen voor haar ogen vandaan. Even knipperde ze en keek goed. Er stonden twee ligtafels en twee mensen. Ze keek Darren met een vragende blik aan. Al snel kreeg ze te horen dat ze een massage gingen krijgen. Voordat Chantal kon zeggen dat haar baby misschien wel in de weg kon zitten als ze op der buik moest liggen kreeg ze te horen dat het geen probleem was. Ze kreeg een handdoek die ze om zich moest doen in plaats van het jurkje. Ze ging achter het schot staan en verwisselde het maar. Toen de handdoek goed zat mocht ze op de tafel gaan liggen. Snel deed ze nog haar haren in een vlecht zodat haar haren niet in de weg zaten. In de tafel was er een gat waar ze met haar gezicht naar beneden kon liggen. De handdoek mocht ze los doen zodat het massage persoontje makkelijk haar rug en nek kon doen. Hij werd naar beneden gedaan zodat eigenlijk alleen haar kont onder de doek lag. Ineens voelde ze handen op haar rug die een olie of iets uitsmeerde. In het begin deed het gewoon echt pijn. Maar toen de ‘knopen’ uit haar spieren waren begon het heerlijk te worden en genoot ze van de massage. Blijkbaar was er veel stress of zo geweest waardoor haar spieren vast waren gaan zitten. Niet dat ze er iets van gemerkt had. Alleen nu even tijdens de massage merkte ze het. Bijna viel ze in slaap omdat het echt ontspannend was. Helaas was het half uurtje wel zo voorbij. Het overtollige massageolie werd met een doek van haar rug afgehaald en haar handdoek werd weer op haar rug gelegd zodat ze die weer kon om slaan als ze op stond. Met een beetje een duf hoofd stond ze op en keek naar Darren. Die kan ook een duf hoofd gekregen van de massage. Chantal trok achter het scherm weer aan jurkje aan. Darren kwam er ook achter staan om zijn kleren aan te trekken. Snel zoende Chantal hem even voordat hij zich omkleden. Ineens hoorde ze de stem van de butler. ”Meneer, Mevrouw uw dochter is wakker en wilt niet rustig worden als ik er ben.” Chantal schoot even in de lach. ”Het is goed. Ik ga wel naar der toe.” Chantal gaf Darren nog even snel een kus en ging naar Melody. ”Wat is er meisje. Genoeg geslapen?” Ergens leek Melody haar antwoordje op ja. Chantal nam haar mee naar de commode en verwisselde haar slaapkleertjes voor gewone kleertjes. Chantal pakte nog even het paardenknuffeltje uit het bedje en ging met Melody op haar arm naar beneden. Ze hoorde van de butler dat meneer zoals hij Darren noemde buiten op haar aan het wachten was. Chantal trok haar teenslippers aan en liep naar buiten. Tot haar verbazing stond Darren daar met een bakfiets en een gewone fiets. In de bakfiets stond de maxicosi van Melody. ”Ben je ziek lieverd? Ineens gaan fietsen. Weet wel dat er thuis dan een auto er uit gaat en twee fietsen in komen.” Ergens had ze er al een tijdje aan lopen denk om haar auto te verkopen. Vaak reden ze toch in de auto van Darren zeker als de trailer mee moest.

Melody vond het niet leuk toen ze de plek herkende waar ze verbleven. Dat berende dat het ritje was afgelopen, en ze vond het nou net zo leuk. Maar dat was ze eigenlijk alweer vergeten toen ze allemaal dingetjes op de tafel zag staan. Mama maakte een boterham voor haar klaar met rode dingetjes waar weer witachtige korreltjes op zaten. Het leek wel zand. Er lagen allemaal kleine stukjes op haar bord en blijkbaar was het de bedoeling dat ze ging eten. Maar eerst moest ze natuurlijk de witte dingetjes waf beter bekijken. Ze raakte het met haar vingertje aan en keek verbaasd toen het aan haar vingertje bleef plakken. Ze brabbelde wat onverstaanbaars en stopte toen haar vinger in haar mond. Het was eigenlijk best lekker dus dan kon ze dat rode vast ook wel eten. Alleen at het wat lastig want het viel er telkens af. Dan moest ze de aardbijtjes maar van haar brood eten he. Helaas was dag al veel te snel op dus begon ze maar aan het brood te knabbelen. De korstjes liet ze natuurlijk liggen, die waren niet zo lekker. Ze begon nu eigenlijk best wel moe te worden. Ze had ook zo veel beleefd vandaag. Gelukkig bracht mama haar naar bed en nog voor de deur dicht viel was ze in dromenland.

Even later was ze weer klaar wakker en riep om uit haar bed gehaald te worden. Maar niet papa of mama kwam haar kamertje in, maar dat enge butlermeneertje. Ze keek hen eerst met grote ogen aan, maar daarna riep ze weer om papa of mama. Dat enge meneertje ging gelukkig weg, en even later kwam mama binnen. Blij stak ze haar armpjes naar haar uit. Mama was tenminste niet eng. Ze werd omgekleed en meegenomen naar buiten waar twee rare dingen stonden. Eentje herkende ze wel. Maar bij die andere zat er een bak voor ofzo, waar ze in werd gezet, in haar maxicosi. Als ze haar best deed kon ze net over de rand kijken.