I will fight till the end.

Er was al een tijd verstreken na dat in Argentinië was geboren om precies te zijn al 3 jaar en 4 maanden. In die tijd heeft hij veel mee gemaakt. Hij was geboren in een middelkleine kudde die werd beheerd door een of andere ranch. Hij had veel vrienden gemaakt en werd algauw een dominante hengst die een hogere plaats in de kudden had. Hij had 2 zorgeloze jaren gehad, als je het opletten voor roofdieren niet mee telt. Daardoor zit het wild paard zijn nog altijd in zijn bloed. Hij heeft ook een paar nakomelingen gemaakt in die jaren in Argentinië. Toen hij 2 en een beetje was werd hij ‘gevangen’ door zijn eigenaar. Zijn training sessie begon, hij leerde als eerst aan een raar ding om zijn hoofd mee te lopen dat de mensen een halster noemen. Hij verzette zich het eerste half jaar hevig tegen elk contact met mensen, maar naar een tijd werd hij gewoon zo gebroken dat hij wel moest toegeven. Op zijn 2 en een half begonnen ook de rij lessen, het werd hem geleerd dat hij die 2 benige op zijn rug moest dragen zonder zich er tegen te verzetten. Op zijn 3de werd hij weer ergens anders gebracht. Het was de vreselijkste rit ter wereld hij moest dagen achterelkaar in een klein hok op wielen staan genaamd een trailer. Hij werd als een gek door elkaaar geschud door al die bergen. Zo kwam hij terecht in een heel vreemd land met vreemde culturen en vreemde enge lawaai makende dingen. Sinds die lange rit heeft hij een trauma aan kleine ruimtes.

Nu woont hij al weer 4 maanden in het o zo vreemde land. Hij is steeds meer aan het cultuur gewend en aan de enge lawaai makerige dingen op wielen, nog is hij er niet zeker van als ze wel gevaarlijk zijn of niet. Hier had hij gelukkig wel aardige en geduldige eigenaren. Hij keek er dan ook steeds meer naar uit dat hij werd bereden. De eene dag had hij er zin in en kon je heerlijk met hem rijden en de andere dag werd je er zo afgebokt, maar hij begon zich steeds meer er van bewust te worden wat wel en wat niet mag. Hij had een paar vrienden gemaakt in het weiland waar hij stond, al snel was hij de baas over de hengsten, maar een voor een moesten de vrienden weg met die akelige dingen.

Zo was hij vandaag aan de beurt. Assassin voelde al vanaf dat het baasje het eten kwam brengen dat er iets aan de hand was, ze was veel gestresder als normaal. Assassin duwde vragend zijn neus tegen haar schouder aan. Wat zou er aan de hand zijn schoot het door zijn hoofd. Algauw kwamen er een paar vreemde mannen zijn stal in. Wie zijn dat, wat moeten ze van mij, blijf van me af! Waren de gedachte die door zijn hoofd schoten. Hij steigerde flink en schopte er eentje goed tegen zijn benen aan. Zo dat had hij verdiend moet hij maar van me weg blijven. Dacht Assassin. Het baasje van hem kwam met een appel aan zetten toen de mannen hem niet konden pakken. Assassin keek wantrouwig naar de appel maar nam al gauw een hapje. Het smaakte wat anders als normaal en Assassin flemde even. Hij voelde zich slap worden en nu konden de mannen hem beter vangen, niet dat Assassin zich niet verzette maar hij voelde zich zo slap. Toen Assassin de trailer zag werd hij helemaal paniekerig en verzette zich hevig maar de mannen achterhem duwde hem met alle macht ze wapperde met allemaal enge dingen. Assassin sprong voor uit en voor hij het wist stond hij in de trailer en de stang en klep achter zich dicht. Assassin stond rillend op zijn benen en at niks van het hooi dat voor hem hing in een stro net. De hele weg had hij zich verzet tegen de trailer. Waar moet ik heen, waarom ben ik hier !HELP!. Assassin was zwaar in paniek.

Het was nu al wat meer rond de middag op de markt, toen er een terrein wagen met een schommelende trailer achter hing. De trailer was wit met fel groene letter de naam Criollo ranche er op zo hete de stal waar hij een paar maanden heeft gestaan, er zaten ook een paar afdrukken van hoeven op die Assassin heeft gemaakt. Uit de trailer waren paniek hinniken te horen en schoppen tegen het metaal te horen. Assassin was helemaal in paniek en was zwart voor zijn ogen van de angst. Alle mensen keken geschrokken op wat voor ‘monster’ in die trailer stond. De bestuurder van de terrein wagen zocht een wat rustiger plekje op waar hij kon worden afgeladen. Na een paar rondjes hadden ze eindelijk een plek gevonden. Nog steeds had Assassin zich niet overgegeven, de vechters wil had hij nog steeds in zijn bloed en dat zou er nooit meer uitgaan. Er kwamen een paar sterken mannen uit de auto gestapt met hengsten kettingen en longeerlijnen . Ze stonden een plan te bedenken hoe ze het paard wat ze erin hadden staan er zo handig mogelijk uit konden halen. Dat was helemaal niet nodig geweest want toen er iemand via het voordeurtje hem los ging maken om hem er uit te halen en ze de klep open deden. Kwam Assassin er achteruit uitgestormd hij sleepte de man zo mee en stiegerde vurig en haalde uit naar de nog steeds enge en vreemde mannen, waar is mijn baasje, waar is ze om me te beschermen schoot er door zijn hoofd. Hij schopte en van de mannen flink tegen zijn maag terwijl hij in paniek naar zijn baasje hinnikte. Toen hij zijn baasje uit zag stappen uit een andere auto, stormde hij er op af met zijn oortjes naar voren. Daar is ze zij zal me wel beschermen dacht Assassin. Eenmaal bij haar aangekomen liet hij zich zo mak als een lammetje pakken. Hij liep uitgeput achter haar aan, en voelde zich verraadde toen ze hem aan een paaltje vast zette. Hij kende dit wel hier werd hij verkocht, hij steigerde nog eens maar voelde zich zo uitgeput dat hij eerst maar eens uitmoest rusten. Hij staakte zijn verzet nu maar even met de gedachte dat hij later wel weer door zou gaan. Zijn ex baasje kwam aan zetten met wat eten en een drinken en een emmer met water en een spons. Meteen gooide hij zijn oren in zijn nek, ze had hem verraadde en nu zou hij haar wel moeten geloven. Toch dronk hij gulzig van het drinken het was vanochtend vroeg geweest dat hij nog drinken had gekregen. Hij voelde ineens koud water over zich heen lopen eerst schrok hij er van hij had het ook niet verwacht maar genoot algauw van de verkoeling, hij stond namelijk te dampen van de zweet. Toen een van de mannen naar hem toe kwam om zijn ex baasje te helpen dacht hij die ga ik eens goed te grazen nemen. Hij liet toe dat hij ook een emmer pakte maar toen hij de emmer wou op pakken schopte Assassin hem om en maakte zo de hele man nat. Assassin hinnikte wat op een lach leek, maar dat stopte algauw toen de man hem een klap wou verkopen. Assassin zag het aankomen en legde zijn oren in de nek en sprong net op tijd aan de kant zodat die enge man struikelde. Assassin briesdde even en dacht net goed. Hij werd even alleen gelaten en nam de kans om alles en iedereen in zich op te nemen. Assassin hinnikte een keer schel zodat alle paarden op keken en hem terug begroete met een hinnik of een bries. Toch was Assassin er nog niet helemaal comfortabel bij maar hij zou zich sterk en groot houden.

- Iedereen (mensen) -

-als ik mag-

Met zijn handen in zijn zakken en zijn ogen op de grond gericht liep Light over de paardenmarkt. Hij keek even op en zag dat een paar mensen wanhopig probeerden een paard te kalmeren. Hij moest er wel even van lachen, zelf zou hij het anders aangepakt hebben maar ja. Hij liep even wat rond en besloot maar terug naar huis te gaan toen hij het paard van toen net weer zag. Het paard had een streek uitgehaald met de man en hoewel de man nu wel echt pijn kon hebben vond Light het toch wel grappig. Hij besloot het paard maar eens van dichtbij te bekijken. Hij liep richting het paard dat er een beetje bijstond alsof hij alles verloren had wat hij ooit had gehad. Zelf kende hij dat gevoel ook wel, zijn ouders waren namelijk vermoord toen hij 3 jaar oud was. Ongezien nam hij het paard eens in zich op, het was een mooi paard, zag er sterk uit en vooral trots. Hij liep wat dichter bij het paar en stond nu recht voor hem, zijn ogen waren nog steeds een beetje op de grond gericht maar hij had wel volle aandacht voor het paard. De man die toen net een trap had gekregen keek een beetje raar naar Light. Hij moest zelf ook wel toegeven, hij zag er niet echt als een paardenman uit maar dat was hij eigenlijk wel. Na een tijdje liep hij zonder iets te zeggen naar een fruitkraampje waar hij een appel kocht. Daarna liep hij weer terug en stak hij rustig de hand waarmee hij de appel vasthield naar het paard uit, hij wachtte even af wat het paard deed en aaide het toen voorzichtig over de hals.

Assassin had het gevoel als hij alles had verloren zijn lieve bazin, maar hij zou niet opgeven. Het wilde bloed bleef veder kloppen door zijn sterken hart. Die enge man had hij goed te grazen genomen, als ie nog eens zou komen dan zou hij hem minder heel laten. Assassin snoof eens trots, hij was een onverslaanbare hengst. Assassin zag in zijn ooghoeken een jongen op hem aflopen, Assassin liet wat wit van zijn grote ogen zien. Hij was nog niet helemaal zeker van of hij wel te vertrouwen was, je wist het maar nooit met mensen, zeker niet met mannen. Misschien was het wel een van die enge mannen die hem hier naar toe hadden gebracht. Met die gedachten bleef hij achterdochtig naar de jongen kijken. De jongen had zwart haar net als de mannen van Assassin, het was niet een typische paardenman. Assassin voelde de blik van een van die enge mannen in zijn kont prikken, hij gooide zijn hoofd dreigend omhoog en liet zijn spieren rollen. Die spieren had hij te danken aan het vrij rond rennen van vroeger, aan het vechten tegen die mensen. Mensen zo als die hem vandaag naar deze drukke maar toch vermakelijke plek hadden gebracht . De valk hengst brieste nog even naar de jongen die net naar hem stond te kijken toen hij weg liep. Deze jongen mocht hij wel, deze was tenminste niet zo opdringerig als die anderen. Hij keek nieuwsgierig met zijn oortjes gespitst de jongen achterna. Zou hij nog terug komen, eigenlijk moest hij zich niet te veel hechten aan mensen, mensen konden je pijn doen , kwetsen mishandelen en verwaarlozen. Vrij zijn was nog het besten, maar hier kon hij nergens heen, hij wist de buurt niet en hij wist de weg niet terug naar huis. Terug naar het lange dorre gras op de prairie. Even was Assassin de jongen kwijt geraakt in al die drukte, er waren hier ook vele mensen en paarden. Maar de meesten mensen liepen met een boog om hem heen na het tafereel van eerder hier voor. Assassin was geen gemene of gevaarlijke hengst maar eentje met een eigenwil die vecht voor gerechtigheid en vrijheid. Toen hij de jongen weer voor zijn ogen opdeinde liet Assassin een zware en korte ‘brom’ hinnik horen. De jongen had iets in zijn hand, Assassin snoof even om te proberen te ruiken wat het was. Het rook naar een zoette appel , hopelijk was hij voor hem. Assassin keek vrolijk en bijna bedelend naar de jongen. Gelukkig was die appel voor hem, hij griste hem nog net niet gretig van zijn hand af. Assassin was vaak te paaien met eten, hij deed er veel over, natuurlijk niet alles maar het was te proberen. De appel smaakte net zo heerlijk als ie rook, Assassin kauwde er vrolijk op , met wat gesmak en gekwijl had hij de appel naar binnen gewerkt. Assassin spande zijn sterke spieren in zijn hals even aan toen hij een hand voelde, maar ontspande zich algauw toen hij wist dat het die van de jongen was. Assassin brieste even en schudde vrolijk met zijn hoofd, er vlogen wat ‘kwijl’ spetters rond. Hoe boos hij net was hoe lief en vrolijk hij nu was. Zijn humeur kon snel veranderen. Assassin duwde even zijn neus tegen de schouder van de jongen.

Light had zijn ogen een beetje op de grond gericht, gedeeltelijk omdat hij dit altijd deed maar ook om het paard op zijn gemak te stellen, hij had geleerd dat als je een paard recht in de ogen keek het dier het dan kon zien als een confrontatie. Toen hij de appel had gekocht en hem aan het paard aanreikte, snoof de hengst er eens aan maar al snel at hij hem gretig op. 'Wat is zijn naam?' vroeg Light terwijl hij zijn ogen nu iets meer op het paard gericht had maar toch op een manier dat het paard er niet bang van werd. 'Assasin, die duivel wil je niet hebben.' bromde de man een beetje kwaad. 'Wie zegt dat jij weet welk paard ik wil, ik vind het best wel grappig dat hij je zo trapt.' zei hij. Normaal had hij gewoon even geknikt maar nu kon hij het niet uitstaan dat ze over zo'n lief paard zeiden dat het een slecht paard was. De man keek kwaad naar Light die hem alleen een dodelijke blik gunde. Hij richtte zijn ogen weer op het paard en glimlachte eens breed. Het was best wel grappig als hij glimlachte want hij had meestal gewoon een neutrale blik. Light vond het best wel raar dat het paard toen net zo kwaad was en nu zo lief en aanhankelijk. Maar paarden waren onvoorspelbaar, dat werd nog eens verduidelijkt toen Assasin zijn neus tegen zijn schouder duwde. Light moest er even van lachen en aaide hem over zijn neus, het was echt een prachtig paardje. 'Wil je misschien met mij mee neer huis?' zei hij terwijl hij zijn geld tevoorschijn haalde. Hij pakte wat briefjes van 500 en samen vormde da een bedrag van 10000. Dat was volgens hem ongeveer de prijs voor zo'n trotse hengst, als het niet meer zou zijn. Maar het maakte toch niks uit, hij had alles van zijn ouders geërfd en dat was veel aangezien zijn vader een groot bedrijf in Japan leidde. Het enigste wat hij niet verkocht was was het huis, daar kon zijn zusje later in gaan wonen. Hij keek naar het halster dat het paard aan had, het was een beetje kapot gegaan waarschijnlijk van al het trekken en zo. Hij stond op het punt om op zoek te gaan naar een plekje waar hij een nieuw halster kon gaan kopen maar draaide zich weer om. 'Ik kom zo terug hoor.' zei hij terwijl hij Assasin nog eens aaide. Hij wist dat het paard hem niet kon verstaan maar dat maakte niets uit. Hij liep weer weg en even later vond hij een ruitershop. Hij kocht een halster(klik) en ging weer terug naar Assasin. Hij keek even naar Assasin en aaide hem over zijn hoofd terwijl hij de man het geld gaf wat hij nog steeds in zijn handen had gehad.

Eerst was Assassin nog een beetje op zijn hoeden voor de jongen, je kon het maar nooit zeker weten met mensen. De jongen was anders als de andere mannen hij was niet zo opdringerig en hij wist hoe hij met paarden om te gaan, dat kon je zien aan zijn houding. De jongen was een appel gaan halen, eten was altijd lekker zeker na z’n lange en vreselijke rit. De appel smaakte hem goed, bijna net zo goed als de overheerlijke bananen die hij vroeger altijd kreeg, Smakkend at hij de appel op en luisterde aandachtig naar alles wat er om hem heen gebeurde. Er waren heel veel mensen die naar paarden kwamen kijken, er werden paarden op en neer gelopen om te kijken als ze wel gezond waren. Als deze jongen ook maar niet zo raar ging doen, hij wist toch zelf wel als ie gezond was of niet, anders had hij net niet zo te lopen springen en steigeren. Assassin keek oplettend op toen de jongen begon te spreken, wat hij zei kon hij niet verstaan, maar dat het over hem ging was wel duidelijk. Assassin hoorde zijn naam achter zich uitgesproken door de man die hij net getrapt had. Wat de jongen ook zei de andere man bleek er blijkbaar niet zo blij mee te zijn want hij wierp een boze blik naar de jongen. Assassin legde zijn oren in zijn nek bij die boze blik, zo mocht je niet doen tegen een aardige jongen. Hij keek even rond en hinnikte naar een merrie die voorbij liep, ja hij kon af en toe wel een charmeur zijn. Nieuwsgierig en oplettend tegelijk keek hij weer eens over de markt, het was nu laat op de middag en het was nog steeds druk. Hopelijk kocht deze jongen hem of een ander leuk persoon kocht hem, als hij maar niet weer terug in die enge kleine stal op wielen hoefde. Assassin liet zijn blik weer op de jongen vallen die wat zei, wat kon hij niet verstaan maar het klonk positief. De jongen haalde wat tevoorschijn, het waren roodachtige brede slierten. Assassin snoof eens was dat ook eten? hij strekte zijn hals en snuffelde er wat aan. Het rook nergens naar dus waarschijnlijk zou het ook niet zo lekker zijn. Assassin voelde de blik van de jongen over zijn hoofd gaan, meer als de helft van zijn hoofd was bedekt met zwarte manen. De jongen keek naar iets op zijn hoofd, zou het dat ding om zijn hoofd zijn, halster heette zo iets volgens de mensen. Het halster wat hij aan had was gescheurd en kapot van het wilde gedoe als hij daar nog een paar keer aan trok zou het zo uit elkaar vallen. Assassin schudde even met zijn hoofd. De jongen die voor hem stond liep ineens weg, verbaast liet Assassin een bries horen, liet hij hem nou alleen. De jongen zei nog iets wat niet verstaanbaar was en liep toen weer weg. Assassin keek verast de jongen achterna, de jongen liep naar een kraampje toe waar halsters hingen. Daar ruilde de jongen wat brede strookjes voor een halster. De jongen kwam weer naar hem toe gelopen, opgelucht brieste hij even, hij werd dus niet alleen gelaten. De jongen aaide zijn hoofd even, eerst schrok Assassin daar wat van, maar liet het algauw toe. Hij moest nu even laten zien hoe braaf hij was, dan nam de jongen hem mee naar huis. Assassin snuffelde nieuwsgierig aan het zwarte halster en zette zijn tanden er zacht in en griste het uit de handen van de jongen. Speels liep hij achteruit tot zijn touw strak stond, en keek de jongen uitdagend aan. Assassin was altijd wel in voor een spelletje.

Light had net een nieuw halster gekocht en kwam terug aan lopen. Assasin snuffelde eraan maar Light had niet verwacht dat hij het zou afpakken. Light moest er wel even van lachen en liep toen rustig op hem af 'Wil je nog met mij mee of niet?' zei hij en hij stak zijn duim in de mond van het paard, net zoals je bij paarden die het bit niet wouden aanpakken deed, en kreeg het halster zo weer terug. Hij deed het andere halster af en vertrouwde op Assasin dat die zou blijven staan. Daarna duwde hij het kapotte halster in de man zijn handen en deed hij het nieuwe halster bij Assasin om. Het paste goed en het paste ook goed bij de kleur van zijn vacht. Daarna pakte hij het zwarte halstertouw waaraan hij eerst vastzat, hij maakte het los en nam hem mee. Hij had de man al betaald dus zijn enige probleem was dat hij geen trailer had. Hij dacht even na, maar snel kwam hij tot de conclusie dat wandelen misschien beter was. Hij had Assasin namelijk gezien toen die de trailer uit moest en het zag eruit alsof er een of ander eng beest bij hem in de trailer zat, zo bang was hij. Light nam Assasin mee weg van de markt, zo was Assasin tenminste weg van die markt. Hij moest hem wel stallen in de manege want bij zijn huis waren geen stallen, gelukkig had hij het gemak dat zijn huis niet ver van de manege af lag dus hij zou vaak met Assasin bezig kunnen zijn. na een tijdje wandelen kwamen ze bij een grasveldje, hij liet Assasin even grazen en herinnerde zich dat hij suikerklontjes bijhad. Hij had ze eigenlijk voor zichzelf meegenomen als hij ergens wat ging drinken voor in zijn thee want meestal krijg je er dan maar 2 suikerklontjes bij. Nu gaf hij er eentje aan Assasin. Hij ging weer verder en eindelijk kwamen ze bij de stallen, mischien kon hij Assasin toch beter eerst in de paddock zetten, dan kon Light opzoek gaan naar een grote stal en amvast betalen. ja dat ging hij doen, hij nam Assasin mee naar de paddock en deed zijn halster af, hij bleef nog heel even om te kijken of alles goed was met hem, het kon zijn dat hij zich door al het verzetten pijn gedaan had maar daar had hij toenet niks van gemerkt.

-verder bij de stallen?-