Am I alone in this fight - Edward

Fenna trok haar hakken uit, nam ze beide in een hand en ging even met haar voet door het zachte zand. Grinnikend rende ze over het zand heen, richting de waterkant. De wind blies haar haren naar achter, dit keer had ze er vrij weinig aan gedaan en zaten ze gewoon op een nette hoge staart, waardoor haar haar toch nog over haar schouder hing. Een waterig zonnetje stond aan de horizon, ging langzaam naar beneden waardoor een gele gloed over het wateroppervlakte viel. Mooi om te zien, maar het interesseerde haar vrij weinig voortaan. Té vaak gezien waarschijnlijk. Fenna stond stil, staarde over het water heen, terwijl een glimlach nog steeds met haar lippen speelde. Zoals altijd had ze óók vandaag weer een vrolijk humeur, zat ze goed in haar vel en had ze wel zin in wat gezelschap. Niet dat er hier nu veel mensen waren, het was al laat, zéker rond 9 uur en het werd langzaam aan donkerder.
Ondertussen had ze zich omgedraaid, was ze op de hoge duinen gaan zitten, strekte ze haar benen en leunde met haar handen op de grond. Tót ze een idee kreeg. Ze pakte haar mobiel uit haar zak, keek even door haar smsjes, tot ze een oud smsje zag van Edward. Hmmz. Díe had ze al lang niet meer gezien, zou hij hier in de buurt zijn? Ze besloot hem maar een Whatsapp bericht te sturen. ''Hé Edward! Hoe is het? Ben je toevallig in de buurt? Zoja, als je zin hebt en niks te doen hebt kun je naar de Duinen komen en dan zie ik je daar! X'' Eventjes las ze het berichtje over, verzond hem en legde haar telefoon naast haar neer. Hopelijk zou hij tijd hebben en komen, dan had ze gezelschap en verveelde ze zich niet zo hier alleen. Nee, Fenna was echt een meisje die heel erg van andere mensen om haar heen hield.

Edward <3

De avond was lichtelijk gevallen, de lucht werd namelijk steeds donkerder ookal was het nog maar iets van 9 uur. Nog helemaal niet laat dus. Ineens luidde zijn o-zo bekende Whatsapp geluid, waarna hij zijn iPhone ontgrendelde en het bericht bekeek. Het was Fenna. Wow, die had hij lang niet meer gezien! ''Hé Edward! Hoe is het? Ben je toevallig in de buurt? Zoja, als je zin hebt en niks te doen hebt kun je naar de Duinen komen en dan zie ik je daar! X Een glimlach sierde zijn lippen, waarna zijn vinger op het lege tekstvak eronder klikte, om een antwoord te kunnen geven. Fenna! Lang niet gesproken zeg! Allesgoed met mij, metjou? Awesome idea, ik zie je daar! Ik ben er zo. xx. Snel vergrendelde hij zijn telefoon weer en liep hij naar boven, naar zijn kamer en trok hij een zwembroek uit de kast met een dun, simpel shirt. Zo snel als hij kon stormde hij de trap daarna af, sloot de voordeur achter zich en stapte in zijn auto. Daarna snelde hij naar het strand, hij had Fenna al zó lang niet gezien! Zou ze veranderd zijn?
Zijn voeten tilde hij langzaam steeds hoger op, om zo min mogelijk zand in zijn felgekleurde Vans te krijgen. Misschien was het dan toch niet zo'n goed idee om precies díe aan te doen. Naja, nu had hij ze aan en kon hij toch niet meer terug, dus dan maar zo. In de verte zag hij een figuur, wat eigenlijk best wel héél erg op Fenna leek, alleen dan wel groter dan de laatste keer dat hij haar had gezien. Of net íets groter maar. Een grijns sierde zijn lippen, meteen had hij al een idee. Toen hij dicht genoeg bij Fenna was, nam hij een sprintje en pakte hij haar van achteren vast, om haar opzij te duwen en even te lachen. 'Fenna.' Zijn stem klonk vrolijk, terwijl hij nog even liefjes glimlachte naar haar. Wow, ze was écht veranderd!

Al snel trilde haar telefoon, Fenna raakte het toutchscreen eventjes kort aan en zag dat ze een smsje had van Edward. Dát was snel, ze wist niet eens zeker of ze zijn goede nummer nog had; blijkbaar wel dus. Glimlachend las ze zijn berichtje. Fenna! Lang niet gesproken zeg! Allesgoed met mij, metjou? Awesome idea, ik zie je daar! Ik ben er zo. xx. Snel tikte ze op het vakje onder het berichtje, dacht even kort na en typte iets terug. ''Met mij gaat het ook goed! Oké, top! Zie ik je zo xx'' Weer drukte ze op verzenden, duwde haar telefoon in haar zak terug en wreef even wat zand van haar been af.
Ontspannen keek ze voor haar uit, ondertussen was haar glimlach iets vervaagd, Fenna sloot eventjes haar ogen en luisterde aandachtig naar de wind die de hoge grassprieten zachtjes liet ruisen. Toen ze twee handen bij haar middel voelde, schrok ze overeind en draaide zich om, waarna ze in de ogen van Edward keek. Woow! Hij was veel veranderd sinds de laatste keer dat Fenna hem gezien had. Echt heel erg veel! In positieve zin dan, want hij was zeker knapper geworden dan dat hij voorheen geweest was. Glimlachend keek ze hem aan. 'Hé! Dat was snel haha.' Lachte ze, waarna ze haar voeten in haar hakken liet glijden, waardoor ze nog maar een halve kop kleiner was dan hem. Já, ze droeg altijd hakken aangezien ze absoluut niet zo groot was. Kort zuchtte ze even, richtte haar blik op het water en keek daarna eventjes uitdagend naar Edward. 'Het is nog warm, ga je mee zwemmen?' Zonder op antwoord te wachtten pakte ze hem bij zijn pols trok hem lachend mee naar de waterkant en liet hem daar los. Fenna deed een paar stappen naar voren, tot ze tot haar knieën in het water stond.
Soepel draaide ze haar dunne lichaam om, keek eventjes naar Edward en haalde vragend haar schouders op. 'Kom je nog?' Lachte ze, Fenna had geen zin om daar te gaan zitten en over koetjes en kalfjes te praten, ze wilde lol maken; geen urenlange gesprekken voeren. Ondertussen had ze haar lichaam alweer omgedraaid, staarde ze naar de zon die nu half ondergegaan was, terwijl ze af en toe een stap naar voren deed; tot ze met haar bovenbenen in het water stond. Hmmz. Nog steeds had ze Edward niet gehoord; dus kort keek ze weer eventjes achterom. Lachend deed ze een paar stappen achteruit, tot ze struikelde over een steen die ergens op de bodem lag. Fenna kon zichzelf nog net met haar hoofd boven water houden, maar de rest was kletsnat. Áchja, ze wilde toch gaan zwemmen, dus het maakte vrijwel niets uit.

Yaye. :'D
Flut.

Na haar opmerking dat hij er snel was grijnsde hij even. 'Ach, ik had toch niks te doen.' Fenna was -nadat ze haar hakken had aangedaan- nog steeds een halve kop kleiner als hem, wat hem even liet grinniken. Niet dat hij bepaald lang was, maar klein, dat was hij sówieso niet. Fenna vroeg of hij mee ging zwemmen, maar nog voor hij antwoord kon geven trok ze hem al mee aan zijn pols, naar de zee toe. Daar liet ze Edward los en bleef hij even staan.
'Kom je nog?' Grijnzend knikte hij, trok hij zijn schoenen en zijn shirt uit en liep hij het water in. Op het begin was het wel koud, maar toen hij even zijn polsen onder water had gestoken zodat hij aan de temperatuur zou wennen, was het allang niet koud meer maar gewoon normaal. De golven waren niet echt sterk dit keer, maar dat vond hij juist fijner. Toen hij zag dat Fenna struikelde over iets op de bodem, lachtte hij even. Niet echt uitlachen, maar gewoon toelachen. Iemand uitlachen zou hij nooit met opzet doen, en normaal deed hij dat ook niet. Edward stond tot ongeveer tot zijn knieën in het water, maar liep verder door, naar Fenna toe. Met zijn hand streek hij even over het water en spetterde wat naar Fenna toe. Niet te veel, misschien wilde ze niet helemaal nat worden. Snel dook hij onder water, kwam hij snel weer boven en schudde hij zijn hoofd even naar links en rechts zodat zijn haren bijna al het water kwijt was. Zonsondergang was langzaamaan bezig, wat een mooi effect gaf over dit gebied. Eigenlijk.. Had Edward helemaal geen zin om heel de tijd stil te zijn, wilde hij gewoon met Fenna praten en plezier hebben. 'Heb je.. Nog wat meegemaakt in de tussentijd?' Even twijfelde hij over zijn vraag, maar hij moest toch íets vragen? Een schuine glimlach kwam rond zijn lippen te staan en langzaam liep hij steeds verder de zee in. Het water was inmiddels al verkoelend en helemaal niet meer koud. Inmiddels voelde het als een normale temperatuur.

Uiteindelijk zag ze dat ook Edward het water in kwam. Lachend keek ze hem aan toen hij zijn polsen onder het water duwde. 'Awh. Is het te koud?' Zei ze plagend, terwijl ze met haar hand haar haar over haar schouder hing. De lange blonden plukken reikte tot net iets over haar schouders. Wauw. Het was écht lang geleden dat ze hem gezien had, veel te lang geleden eigenlijk. Toch voelde het niet ongemakkelijk, ze ging vroeger veel met Edward om en had veel met hem meegemaakt. Fenna keek even naar zijn hand die over het wateroppervlakte streek en vervolgens voelde ze spetters in haar gezicht. Met een brede grimas rond haar lippen getekend spetterde ze ook wat water zijn kant in, wat maakte het uit, ze waren beide toch al kletsnat nu. Het liefste deed ze haar shirt uit, maar ze had er geen bikini onder aan en haar shirt was toch al doorweekt nu. Dus whatever.
Toen hij zijn vraag hoorde slikte ze even. Fenna haalde kort haar schouders op en sloeg even kort haar ogen neer. Kijkend naar het kabbelende water dacht ze even na, waarna ze haar hoofd omhoog hief en Edward aan keek. Zachtjes liep ze naar de waterkant plofte neer op het zand en liet haar benen in het ondiepe water liggen. 'Zoveel. Mijn vader is een hele lange tijd ziek geweest en hij is vorige week overleden. Verder is er niet veel interessants gebeurd in de tussentijd.' Haar stem klonk zachtjes, onzeker en teruggetrokken. Alleen omdat ze het moeilijk vond om over haar vader te praten, want Edward móest weten dat ze een enorm goede band had met hem. Eigenlijk wilde ze er verder haar mond over houden, maar ze wist dat praten ook voor heel veel opluchting kon zorgen.
'Je hebt hem wel eens gezien, toch?' Haar stem klonk iets luider dan voorheen, maar nog steeds was het duidelijk te horen en te zien dat ze het er nog enorm moeilijk mee had. Het was ook nog maar een week geleden, dus het was eigenlijk meer dan logisch dat ze het gewoon zwáár klote vond.

Na zijn vraag leek het of het even een moment stil was, maar dat kon ook alleen zo lijken. Fenna ging terug naar de kant, met enkel haar voeten nog in het water. Edward besloot haar maar te volgen en naast haar te gaan zitten, misschien was er iets ergs gebeurd? Toen ze hem uitlegde wát er was gebeurd, begreep Edward het wel.. Van vroeger wist hij nog wel, dat Fenna altijd een goede band had met haar vader, en om die dan kwijt te raken, was erg. Bij hem was dat natuurlijk wel anders.. Zijn vader woonde niet meer bij hun, maar die leefde nog, die kon hij nog altijd zien. Bij Fenna dus niet meer.. 'Snap ik.. Ik vind het zó kut voor je hè.. Gecondoleerd nog..' Eigenlijk wist Edward niet goed wat hij precies moest zeggen, daarom sloeg hij ook maar een arm om haar heen en wreef hij met zijn hand over haar schouder.
'Ja. Best vaak zelfs..' Een kleine glimlach verscheen op zijn mond, alleen omdat hij terug dacht aan vroeger. Hij en Fenna waren best vaak samen, en om eerlijk te zijn, nu hij aan vroeger dacht.. Edward grinnikte even in zichzelf. Vroeger, zonder dat Fenna het wist, was hij altijd op haar geweest. Natuurlijk had hij dat nooit gezegd, hij wist zelf ook wel beter dat hij niet goed genoeg voor Fenna was. Hmpf. Dat was verleden tijd, toch?
'Waaraan is hij overleden?' Misschien had hij die vraag niet moeten stellen, maar Edward werd nieuwsgierig en.. Als hij het wist, wist hij wat de oorzaak was. Nogsteeds 'troostte' hij Fenna door zijn arm nogsteeds om haar heen geslagen te hebben. Damn.. Dit was érg.. En eerlijk gezegd, Edward wist niet precies wat hij moest doen. Ze zou haar vader sowieso voor altijd kwijt zijn, iets wat hem zelfs te erg voor woorden leek.

De reactie van Darren bracht een kleine glimlach op haar gezicht. Ook de arm om haar heen deed haar goed, Edward was eigenlijk altijd speciaal voor haar geweest én gebleven. Al was het wel enorm lang geleden dat ze elkaar hadden gezien, voor Fenna maakte dat eigenlijk geen verschil. Voor haar bleef die vriendschap er. Dankbaar glimlachte ze eventjes naar hem, het was fijn om wat steun te krijgen nu ze het zo zwaar was. Je vader verliezen was immers niet zomaar iets; haar moeder deerde haar verder vrij weinig. Ze had écht een hekel aan dat wijf. Maar dat kwam grotendeels door het verleden die ze gehad had met haar vader, hoeveel pijn en verdriet een man aan kon. Wat was ze trots op die vent. Hij was haar grote voorbeeld geweest en Fenna kon er alleen maar van dromen om zoals hem te worden; een sterk, zelfverzekerd persoon die zich door alles heen sloeg. Maar helaas had hij dit gevecht niet kunnen winnen. Toch was hij tot het laatste moment sterk gebleven.
Dat zou haar áltijd bij blijven, dat hij doorvocht, maar hij diep van binnen wist dat het geen nut meer had. De vraag van Edward klonk in haar oren. Fenna besloot even te slikken, waarna ze haar ogen op de zijne richtte. 'Hersentumor. Als je dat te horen krijgt weet je het al. De dokters geven je nog een aantal maanden en dan is het afgelopen, zo ging het ook bij mijn vader. Alleen heeft het bij hem maar anderhalve maand geduurd. Wat achteraf goed is geweest.' Als ze verhalen hoorde over mensen die het mee hadden gemaakt in hun familie. Vreselijk, alles verloor zijn functie; praten, horen, zien.. Die mensen konden uiteindelijk gewoon helemaal niets meer. Wát had je dan nog aan het leven? Op het einde was dat ook zo met haar vader, iets wat vreselijk was om aan te zien, maar het moment dat hij ging was tegelijkertijd ook ontzettend mooi.

Op de een of andere manier, leek het of Fenna het fijn vond dat iemand haar troostte. Bij hem was dat in iedergeval ook altijd zo, en ze glimlachte naar hem, dus waarschijnlijk wel? Ze legde uit waaraan haar vader was overleden. Een hersentumor. Meestal als iemand dat had, dan raakte je langzaam alles kwijt.. Dus ja, zoals Fenna zei, was het misschien maar goed dat haar vader na anderhalve maand was overleden. Het klonk hard, maar eerlijk gezegd, was het wel zo.
De zon ging steeds iets verder onder, terwijl hij een soort van oranje gloed gaf over het water. Ondertussen was Edward' broek ook al opgedroogd, wist hij niet wat ze nu moesten gaan doen. 'Zullen.. We anders gaan wandelen?' Misschien kon dat nog best wel eens leuk zijn, ofja, eigenlijk werd het al steeds donkerder en zwemmen etc. was dus bijna onmogelijk. Naja, het kon wel natuurlijk, maar dan zag je bijna niks meer.. Edward stond ondertussen al op, trok zijn shirt over zijn hoofd en pakte zijn schoenen in zijn handen beet. Samen met Fenna liep hij zo over het strand, totdat plots iets in hem op kwam. Misschien wist Fenna er raad mee? 'Weetje.. Ik weet sinds kort dat mijn zusje, Shannon, nouja.. Lesbisch is. En, ik weet eigenlijk echt niet wat ik er over moet denken. Natúúrlijk wil ik dat ze gelukkig is, maar dit had ik nooit opgemerkt, het was zó onverwachts.. Ik weet écht niet wát, hoe ik moet doen.' Het voelde best wel fijn om dingen tegen iemand te uiten. Normaal deed hij dat altijd bij Elena, maarja.. Die was spoorloos. 'Hmpfff.. En, dan heb ik ook nog eens dat iedereen bijna weg is. Ken je Elena misschien van vroeger? In ieder geval, wij hebben een relatie en, ze is zó lang al weg. Ik weet echt niet wat ik er nou nog van moet denken. Het is denk ik beter, als ik haar toch nooit meer zie, dat we elkaar vergeten? Of, is dat niet de beste oplossing?' Edward wist er gewoon écht geen raad mee.. Misschien Fenna wel? Vroeger had zij altijd goede oplossingen, hopelijk nu nog steeds.

Ondertussen was haar korte broek al voor het grootste deel opgedroogd, enkel haar hempje was op sommige plekken nog wat nat. Een diepe zucht glipte tussen haar lippen door, kort sloeg ze haar ogen even neer en toen ze de stem van Edward hoorde keek ze kort op. Fenna knikte enkel, pakte de hand van Edward en kwam met hulp van hem omhoog. Ze nam haar hakken in een hand, slofte met haar voeten door het zachte zand en keek af en toe eventjes op naar Edward. De tijd van vroeger.. damn. Toen vond ze hem zo ontzettend leuk, maar voor haar had het woord liefde nog geen duidelijk betekenis gekregen, dus had ze het altijd voor haar gehouden. Ook omdat ze bang was dat het niet wederzijds was; maar nu hoefde ze daar niet meer over na te denken. Hij had een vriendin, toch?
Toen hij begon over zijn zusje keek hij eventjes op. Was ze.. Lesbisch? Fenna snapte goed dat hij er nu nog niet mee om kon gaan, maar toch moest hij het accepteren en zijn zusje haar gang laten gaan; als zij er gelukkig van werd dan moest Edward er juist blij mee zijn. 'Je moet het accepteren, hoe moeilijk dat ook is. Het is haar keuze en als zij gelukkig is met een meisje in plaats van met een jongen, dan is dat zo.' Was haar reactie op zijn woorden. Niet dat hij er veel aan had, maar zo dacht Fenna erover. Zo wie zo was het moeilijk voor haar om te begrijpen, omdat ze het zelf nog nooit meegemaakt had; althans, niet in de familie. Wel een vriend van haar die haar vertelde dat hij op hetzelfde geslacht viel. Dat had ze geaccepteerd, maar voor familie lag dat toch iets anders leek haar.
Elena? Die had Fenna wel eens gezien en ze had eerlijk gezegd nooit gedacht dat Edward en Elena elkaar ooit leuk zouden vinden. Ze glimlachte. 'Als je écht van haar houd moet je wachtten tot ze terug komt. En áls ze terug komt zou ik een goed gesprek met haar voeren, kijken hoe het dan met jullie verder moet.' Gaf ze hem als advies mee, waarna ze breed naar hem greens. Het was fijn om weer een keertje samen met Edward te zijn, vroeger maakte ze altijd lol; maar dit keer waren ze beide serieus. Eigenlijk had ze ook helemaal geen zin meer om lol te maken, daar was humeur te slecht voor nu. Niet dat ze chagrijnig was, maar meer het feit dat ze daarnet over haar vader had gepraat maakte haar alleen maar verdrietig.

Met zijn voeten liep hij over het natte strand, voelde hij soms de zee zo ver komen stromen dat het zijn voeten raakten.. Zou hij het zeggen, wat hij vroeger van Fenna vond? Eigenlijk was het misschien wel grappig, kon ze er wel om lachen? Naja, hij keek wel..
Na Fenna' woorden dacht hij na, ze had wel gelijk, ja. Zo dacht Edward er zelf ook wel over. Maar het was gewoon wel raar? Opzich wist hij nog niet heel goed hoe en wanneer hij het zou kunnen verwerken, maar daar vond hij nog wel een oplossing op, hopelijk. 'Ja.. Zoiets dacht ik ook wel. Maar zou jij het raar vinden, als er zoiets met familie van je gebeurde? En je helemaal niks door had?' Als hij nou iets door had gehad en het allemaal verwachtte, dan had hij het wel sneller kunnen verwerken. Maar dat was niet het geval, jammer genoeg. En natuurlijk wilde hij dat zijn zusje gelukkig was, dat wilde hij altijd. Niets liever.
Als.. Hij echt van haar hield? 'Misschien twijfel ik daar ook nog wel over, of ik wel echt van haar hou.. Ik denk dat ik beter iemand anders kan hebben, want als het zo moeilijk gaat, heeft het ook geen nut.. En dat ik zelfs twijfel over dat ik wel echt om haar geef.. Als je twijfelt, betekend het meestal niets goed. Toch?' Vroeger. De tijden waren sowieso makkelijker geweest, maar desondanks dat, was Fenna nu nog een goede vriendin van hem. Dat wilde hij ook zo houden. Al leek het wel of ze het moeilijker had dan op het begin. Omdat ze over haar vader hadden gepraat? Naja, dat was wel begrijpbaar. Die twee hadden altijd al een goede band gehad, want zoals hij wist tenminste, gaf Fenna niet veel om haar moeder.
Zou hij het nu vertellen? Misschien, vond Fenna het wel grappig. Ofzo. Vroeger had hij het nooit verteld, maar misschien werd het nu wel eens tijd. 'Weetje, Fenna? Vroeger -alhoewel ik het nooit heb verteld- had ik, om eerlijk te zijn.. Veel gevoelens voor je. Ik denk, dat ik toen zelfs verliefd was op je. Vreemd, toch?' Grinnikend keek hij haar even aan. Zo, dat was er tenminste uit..

Haar voeten raakte het frisse water, de zon was bijna onder en het was vrijwel helemaal donker, enkel de lichten die op de duinen stonden verlichtten hier en daar wat plekken. Nog heel lichtjes was er een roze gloed over het water te zien, wat voor haar gevoel een romantische sfeer gaf. Toch was ze ontspannen, voelde ze zich op haar gemak. Hmm. Misschien waren haar gevoelens voor Edward toch niet helemaal weg.. Niet dat ze écht verliefd op hem was, maar er waren toch nog wel gevoelens. Daar deed ze niets mee, want hij was met Elena en dat wilde ze niet verpesten. Toen ze zijn stem hoorde keek ze eventjes op, richtte ze haar donker opgemaakte ogen op de zijne. 'Tuurlijk zou ik dat raar vinden. Daarom vind ik het ook zo moeilijk om een oplossing te bedenken, ik heb het zelf nog nooit meegemaakt. Het beste wat je kunt doen is het gewoon accepteren lijkt me.' Vertelde ze hem, terwijl ze haar ogen weer neersloeg.
Ze begreep wel dat het allemaal moeilijk voor hem was en het enigste wat ze daarop kon zeggen was dat hij het moet accepteren, hoe moeilijk ze dat ook vond. Voor een keer kon ze er helaas niets aan doen, hoe graag ze dat eigenlijk ook had gewild; dit moest hij toch echt zelf oplossen. Het enigste wat ze eigenlijk kon doen was advies geven. Zijn daaropvolgende woorden deden haar even bedenkelijk kijken. Als je ergens over twijfelde moest je het niet doen en als je twijfelde over je liefde voor iemand, was dat inderdaad niet goed. 'Nee, dat is inderdaad niet goed nee. Maar ik zou er wel heel goed over nadenken voordat je er spijt van krijgt. Een relatie verbreken is niet zomaar iets hè.' Waren haar woorden, die zonder enige twijfeling tegen Edward werden verteld. Ze wist hoe het voelde van vriendjes van vroeger, voor haar was het altijd zwaar geweest zo'n beslissing te nemen.
Fenna ontspande haar zelf weer een beetje, haar voeten slofte ze door het water en toen ze eventjes naar de zijkant keek, over het wateroppervlak, merkte ze op dat de zon nu écht weg was en het al laat moest zijn. Toch was ze nog lang niet moe en wilde ze op de een of andere manier ook niet weg bij Edward. Hij was lief voor haar, dat iemand zo tegen haar gedaan had was echt al een hele tijd geleden en op de een of andere manier vond ze het héél fijn. Vroeger was ze ook heel graag bij Edward geweest, maar dat kwam vast door de gevoelens die ze voor hem gehad had. Nja.. gehád. Ze twijfelde enorm of ze die niet nog steeds had, maar op dit moment was ze nog niet echt toe aan een relatie. Fenna had nog een groot ding om te verwerken. 'Whaa, dat meen je niet? Ik vond jou ook leuk! Waarom heb je dat nooit gezegd joh?' Na haar woorden lachte ze even verbaasd. Dat had ze echt nóóit geweten.

Eigenlijk was het best wel fijn dat hij met iemand erover kon praten én hij ook nog een soort van 'advies' kreeg. Ofja, wat Fenna zou doen. Ook luchtte het op, want het leek of hij al zijn gedachten, allemaal bij zichzelf moest houden. Maar nu was dat anders, kon hij er met iemand over praten. Iets wat hij ontzettend fijn vond. Vroeger had hij het ook altijd fijn gevonden om bij Fenna te zijn - ookal was dat natuurlijk anders - maar nu, het voelde nogsteeds zo. Wacht, zou dat betekenen dat..? Nee. Dat kon niet. Toch? Hmpf, hij zou wel zien. Maar als het wel zo zou zijn, zou hij nog wel kijken wat hij deed. Het zeggen kon altijd, maar de kans was natuurlijk groot dat het toch niet wederzijds was, wat had het dan voor nut. Precies, helemaal niks. Bij het horen van haar stem, keek Edward meteen op. Knikkend keek hij Fenna aan. 'Ja.. Dat denk ik ook, dat zal voor Shannon ook wel fijner zijn. Hopelijk.'
Hij en Elena. Elena en hij. Er klopte iets niet meer tussen hun. Wat het was wist Edward niet echt. Damn, zou dit zijn omdat hij had beseft, dat hij misschien nog wel iets voor Fenna voelde? Want, als hij veel van Elena hield, had hij daar nooit aan gedacht. Nu wel. 'Beter, dan wat er nu is.. Als we elkaar toch nooit meer zien en spreken, wat heeft het dan voor nut? Dan is bij mij wel de keuze snel gemaakt. Of niet soms?' Oké, misschien was het wel raar dat hij hier met Fenna over praatte. Maar wat moest hij anders? Zelfs wist hij er geen raad mee, en nu wist hij wel wát meer, mede dankzij haar. Waar hij overigens erg blij mee was, natuurlijk.
Inmiddels was de zon helemaal verdwenen, werd het al donkerder en kon hij zonder het ook werkelijk te weten al raden dat het laat was. Maar ondanks dat, wilde hij niet sneller weggaan. Tja altijd als je leuke tijden had ging de tijd snel, toch? Dat zeiden sommige mensen tenminste. Hij vond het nu ook leuk, dat kon hij niet ontkennen nee. Fenna sprak. Wát? Meende ze dat werkelijk? 'Nee, dat meen je niet.. Waarom? Tja, waarom..' Moest hij dat werkelijk uit gaan leggen? Ach, waarom ook niet hè. 'Uuuhm, je snapt natuurlijk wel, dat ik dat niet durfde én gezien het feit dat ik natuurlijk niet goed genoeg voor jou ben. Dat waren de redenen, voornamelijk.' Met een glimlach rond zijn lippen keek hij haar aan. 'En.. Waarom had jij niks gezegd, dan?' Plagend keek hij haar aan, tja, als zij dat over hem vroeg. Dan kon Edward dat ook terug vragen, toch? Hopelijk zat ze er eigenlijk niet zo mee dat ze het eerder op de avond over haar vader hadden gehad, want als dat wel zo was, dat was écht niet zijn bedoeling geweest.. Dat had hij ook niet gewild.

Instemmend knikte ze toen hij zei dat dat uiteindelijk ook beter voor Shannon zou zijn. Voor zover ze wist had ze haar maar een keer gezien, dus Shannon zou haar vast en zeker niet meer herkennen. Wat logisch was, want Fenna was enorm veel tijd veranderd in die tijd. Toen ze weer wat op het drogere waren gaan lopen en haar voeten ondertussen droog waren, veegde ze haar voeten af en liet ze in haar hoge hakken glijden. Dan leek ze tenminste weer wat groter. 'Zullen we anders even daarzo op dat bankje gaan zitten?' Zonder op enig antwoord te wachten draaide ze haar lichaam soepel richting de richting van het bankje en toen ze daar aangekomen waren plofte ze neer op het houten ding. Edward kwam langs haar zitten en een brede glimlach speelde onbewust met haar lippen. Right, het was overduidelijk nu; haar gevoelens voor Edward waren zeker nog niet weg en nu ze weer bij hem was leek het alsof ze steeds maar sterker werden. Het zou toch niks worden.
Als het om liefde ging was Fenna héél erg onzeker, door al het gedoe dat ze met jongens had gehad van vroeger dacht ze altijd dat ze niet goed genoeg was voor een jongen. Maar bij Edward.. voelde het anders. Natuurlijk wist ze niet of het wederzijds was en daar kon ze maar op een manier achter komen; het tegen hem vertellen. Kon ze dat wel maken nu hij net zo een beetje zijn relatie.. verbroken had? Of in ieder geval zijn vriendin kwijt was. Toen ze zijn stem hoorde rilde ze eventjes, het werd al koud en ze had geen vest bij of niks. Nja, het maakte niet uit. 'Je moet het nog altijd zelf weten.. Dat kan ik niet voor je beslissen natuurlijk.' Merkte ze toen op, haar stem zachtjes en een beetje teruggetrokken. Damn, ze vond hem écht ineens heel erg leuk. Toch hield ze haar mond nog eventjes, hoorde de vraag van Edward en grinnikte kort. 'Niet genoeg voor mij bént? Of was?' Lachte ze, waarna ze zijn vraag nog een keertje herhaalde in haar hoofd.
Misschien was nu wel het beste moment om het te vertellen. Right, ze hadden het toch over hun liefde die ze voor elkaar hadden vroeger, dus ze zaten toch al bij het juiste onderwerp. 'Ik durfde het niet, ik dacht echt dat je me toch niet leuk zou vinden en..' Eventjes laste ze een pauze in, beet ze een beetje onzeker op haar lip en een lichte blos verscheen rond haar wangen. 'Ik denk dat die gevoelens nooit weggegaan zijn.' Zei ze uiteindelijk, haar ogen gericht op die van Edward. Ríght. Ongemakkelijk. Wat nou als het niet wederzijds was? Naja, dan had ze in ieder geval een poging gedaan en wist hij hoe ze erover dacht. Of hij daar wat mee deed was volledig zijn eigen keuze.

Bij haar vraag knikte hij. Terwijl Fenna haar hakken aan deed, deed Edward zijn schoenen ook maar aan. Het werd al donkerder en kouder. Hij volgde Fenna op de voet, imiteerde haar voorbeeld om op het houten bankje te gaan zitten en keek even naar haar. Waarom, lachte ze naar hem? Automatisch kreeg hij ook een big-smile rond zijn lippen, geen idee waarvoor. Al leek het ofdat, hoe meer tijd hij met Fenna doorbracht, hoe meer hij ging voelen voor haar. Maar was dat wel de bedoeling? Want officieël was het nog iets met Elena. Ach, die zag hij waarschijnlijk toch nooit meer, als het zo doorging. En hij zou haar nog wel bellen, dan wist Edward het zeker. Dus waarom zou dit niet mogen? Niemand hield hem tegen, hij alleen had de keuze of hij het wílde, of niet. Niemand die hem van zulke ideeën af kon brengen. Dat bepaalde hij zelf wel..
Ineens zag Edward hoe Fenna rilde, waarna hij zijn wenkbrauwen omhoog trok. Snel ritste hij zijn vest open, trok hem uit en hield hem voor Fenna. 'Dan heb je het minder koud, misschien.' Liefjes glimlachte hij. Enkel zat hij nu in zijn shirt, met korte mouwen. Maar wat boeide hem dat nou, als Fenna maar geen kou had, dan maakte het hem niks uit. Even keek hij voor zich, enkel één lantaarnpaal hier gaf licht, waardoor het gebied waar ze zaten lichtjes verlicht was. Bij haar woorden keek hij opzij, knikte hij. Ja, maar die keuze had hij nu al helemaal gemaakt. Bent? Zei hij nou net werkelijk bent? Hmpf, jahoor, hij had zichzelf alweer verraden. Damn. Natuurlijk hoorde het was te zijn, in plaats van ben. Maarja, Edward had het nu al gezegd, dus het veranderen kon hij niet.
Aandachtig luisterde hij naar haar woorden. Oké, dat waren dus ongeveer dezelfde reden als hem. Best.. Grappig eigenlijk, dat ze vroeger voor elkaar gevoelens hadden, maar dat ze beiden het niet dúrfden te zeggen tegen elkaar. Totdat Fenna 'en' zei. Wát 'en'? Waren er nog meer redenen? Ineens zag hij hoe Fenna op haar onderlip beet, begon te blozen. Was er iets mis met hem? Totdat hij haar zin hoorde. Even slikte hij, was het wat hij óók voor haar voelde? 'Wel.. Dan ben je niet de enigste die dat denkt. Want, volgensmij is dat bij mij precies hetzelfde geval..' Ja, wat nu? Wat moest hij nu doen? Dit was zo.. Onverwachts. Maar het was waar, zijn woorden waren waar, zijn gevoel was waar, dít was waar. Langzaam schoof hij dichter naar Fenna toe, sloeg hij ondertussen een arm om haar heen. 'Wat nu?' Het was misschien een rare vraag, maar zoals hij al eerder dacht.. Officieël had hij nog iets met Elena. Maar als dat toch uit ging.. Waarom nú niet? Dat van Elena was zeker. Nee, hij wilde geen Elena meer. Hij wilde Fenna. Zij was de enigste wie hij op dit moment wilde.

Toen ze zijn vest aangeboden kreeg glimlachte ze dankbaar naar hem. Fenna trok hem aan, ritste hem tot helemaal boven dicht en ondertussen keek ze eventjes voor haar uit. Het was stil, doodstil. Enkel het geluid van krekels en andere beesten doorbraken af en toe de ongemakkelijk stilte, maar toen ze de stem van Edward hoorde keek ze eventjes op. Dus als ze het goed begreep.. Was het wederzijds? Fenna glimlachte breed en haar tanden werden ontbloot, toen ze de arm van Edward om haar heen voelde schoof ze wat dichter zijn richting in en trok de mouwen van het vest van Edward over haar handen heen. Awh. Edward had het vast zelf koud nu, dus Fenna besloot maar dicht tegen hem aan te komen zitten. Wat ze overigens niet erg vond. Maar.. betekende het dat ze nu een relatie hadden? Daar zou ze vast en zeker snel genoeg achterkomen, maar toen ze de vraag van Edward hoorde slikte ze.
Ze vonden elkaar leuk.. dus waarom ook niet? Fenna richtte haar ogen op de zijne, nadenkend en een beetje aarzelend drukte ze haar lippen tegen de zijne. Dát was haar antwoord op zijn vraag. Zachtjes trok Fenna haar hoofd weer terug, grinnikte eventjes en legde haar hoofd op zijn schouder. Een warm gevoel ging door haar lichaam heen en even sloot Fenna haar ogen. 'Betekent dat dat we nu.. iets hebben?' Vroeg ze hem zachtjes, haar hoofd liet ze liggen en ontspannen luisterde ze naar zijn ademhaling. Omg, ze was echt enorm blij nu gewoon. Het was dus maar goed dat ze hem gesmst had, anders was dit nooit gebeurd en was er waarschijnlijk toch nooit iets van geworden. De arm om haar heen voelde véél anders dan dat hij eerder deze avond gevoel had, in ieder geval nog fijner en minder vriendschappelijk dan daarstraks.
Eventjes haalde ze haar hoofd van zijn schouder af, richtte ze haar donkerbruine ogen op die van Edward en wachtte ze geduldig af op zijn reactie. Een brede glimlach versierde haar gezicht, haar hele lichaam was ontspannen en haar ogen twinkelde; ze wíst wel dat ze nooit over Edward heen zou komen.

Gelukkig leek het ofdat Fenna zijn arm niet erg vond, want hij voelde hoe ze dichter bij kwam zitten. Even rilde hij, maar hij hoefde zijn vest niet terug. Hij zou wel even zonder kunnen. Even later kwam Fenna nog dichter tegen hem aan zitten. Opzich scheelde dat wel, het was wel warmer dan eerst. Ach, hij kon toch wel tegen wat kou dus het maakte hem ook niet veel uit dat hij een shirt met korte mouwen aan had. Was het trouwens nu wat tussen hun? Edward wist het eigenlijk niet, maar natuurlijk hoopte hij van wel. Ineens voelde hij Fenna' lippen tegen de zijne, voelde hij hoe ze haar hoofd weer terug trok en een grinnik zijn keel verliet, evenals bij haar. Daarna had ze haar hoofd op zijn schouder gelegd, leunde hij daarna weer zachtjes op haar hoofd en verplaatste hij zijn andere hand naar haar zij. Hmm, wat moest hij zeggen op die vraag? 'Ik.. Denk het?' Lachend had hij het gezegd tegen haar. 'Of beter gezegd; ik hoop het.' Dat was alles wat hij nú, op dit moment wilde. Ineens leek alles in deze wereld onbelangrijk te zijn, behalve Fenna. En Shannon, natuurlijk. Hun waren de enigste twee waar hij écht van hield, bij de een met een andere betekenis dan de ander natuurlijk. Logisch.
Fenna haalde haar hoofd van zijn schouder af, Edward keek op. Met zijn ijsblauwe ogen keek hij recht in haar donkerbruine ogen. Gelukkig dat hij vandaag was gekomen. Anders had hij dit nooit geweten en was hij band heel anders geweest. Misschien had hij anders Fenna nog langer niet gesproken. Dan was dit allemaal ook niet gebeurd, terwijl hij dit zeker niet had willen missen. Maar nu wist hij wél, hij had iemand waar hij van hield, waarvan hij wist dat die níet zo snel weg zou gaan, of dat hij haar nooit meer zag.
Even keek Edward naar de lucht, enkele sterren schitterden aan de sterrenhemel, lieten hem lichtjes glimlachen. Daar tussen, stond Fenna' vader. Op de een of andere manier zou Edward nog willen dat hij nog leefde. Voor Fenna, dan had ze tenminste nog haar vader, hun hadden namelijk zo'n goede band. En, dan had Edward hem ook nog een keer kunnen zien. Laten zien dat Fenna in goede handen was bij hem, dat hij erg van haar hield. Maar helaas, zou hij dat nooit weten.. Snel richtte Edward na die gedachte terug naar Fenna. Wachtend totdat ze iets ging zeggen, want eigenlijk wist híj niets te zeggen, op dit moment.

Het was stil, maar de maakte dit moment alleen maar mooier; er was niks te zeggen. Toen Edward zijn blauwe ogen op de hare richtte glimlachte ze breed. Eventjes keek ze naar de lucht, het werd laat en ze was enorm moe aan het worden; maar ze wílde niet naar huis. Ze wilde bij Edward blijven, maar ze konden ook niet de hele nacht hier blijven zitten. Kort haalde ze haar mobiel uit haar broek en keek naar de tijd. Half 12, dat viel nog wel mee. Al wilde ze morgenochtend even iets met haar pup doen, maar dat stelde ze dan wel wat uit. Zijn stem deed haar weer eventjes opkijken. 'Dat is dus een ja?' Lachte ze, kort rilde ze weer even. Damn, had hij het niet vreselijk koud? Zelfs mét het vest van hem had ze het koud. En zijn vest was ook nog eens véél te groot waardoor hij net iets over haar benen viel. Het zag er niet uit, maar het was wel warmer.
Was het niet slimmer als ze gewoon ergens binnen zouden gaan zitten? Hmm. Fenna richtte haar ogen op die van Edward. 'Zullen we anders bij mij binnen zitten? Daar is het wat warmer.' Merkte ze op, haar ogen twinkelde toen ze zijn blauwe ogen zag. Fenna keek eventjes naar de sterrenhemel, zag een halve maan en enorm veel sterren. De lucht was helder vandaag, wat een mooie effect gaf als de sterren tevoorschijn kwamen. Het was een mooie avond, enkel de kou wat was minder, maar als Edward erbij was maakte dat al een hele hoop goed. Eigenlijk voelde het heel fijn, dat ze eindelijk kon vertellen wat ze voor Edward voelde, want toen ze klein was had ze dat echt niet gedurfd. Zo wie zo wist ze toen nog niet wat het inhield, nu was ze daar ondertussen al wel achter. Al vonden sommige jongens het nog stééds moeilijk trouw te blijven aan een meisje.
Dat had ze wel gemerkt met haar vorige vriendje. Hij was vreemdgegaan met haar beste vriendin, gewoon omdat hij een keer iets 'anders' wilde. Tsja, dán moet je geen relatie beginnen. Een diepe zucht glipte tussen haar lippen door, de koude wind zorgde ervoor dat kippenvel op haar benen ontstond een rilling over haar hele lichaam liep. Oké, ze wilde echt graag binnen gaan zitten want het leek alsof het met de minuut kouder en kouder werd.

Of dat het een ja was? Even lachte Edward, zijn blik daarna weer op Fenna richtend. 'Ja. Of jij moet het niet willen, dan niet nee.' Edward wilde niets liever, dan dat ze dat wel hadden. Opzich was het niet heel erg koud, het kon er wel mee door. Dat kwam misschien wel omdat hij het nooit echt heel erg koud had, het bijna altijd warm had. Dus het had soms wel zijn voordelen, zoals deze momenten. Zijn vest was eigenlijk veels te groot voor Fenna, wat hem even liet lachen. Niet echt uitlachen natuurlijk, maar het gaf een grappig gezicht.
Bij Fenna' vraag dacht hij even na. Misschien was het wel slimmer, dan zouden ze het allebei warmer hebben. En om hier nog lang te zitten was ook niet echt een geweldig idee, het werd namelijk al steeds later én dus ook kouder. Regen kon zelfs ook nog komen, je wist maar nooit? 'Ben je lopend hier naartoe gekomen?' Edward zag hoe Fenna knikte. 'Anders.. Gaan we wel even naar jouw huis met mijn auto? Da's sneller denk ik.' Voordat hij antwoord kreeg stond hij op, hield hij zijn hand voor Fenna zodat ze sneller omhoog kon komen met zijn hulp en sloot hij zijn hand daarna in die van haar. Even glimlachte hij, liepen ze naar zijn auto. Snel klikte hij hem open, stapte hij in en zag hij dat Fenna dat ook deed, aan de andere kant. De motor startte hij op, waarna hij even zijn gordel aandeed en de radio aanzette. 'Je moet wel zeggen, welke kant we op moeten hè.' Sprak hij nog even tegen haar, want natuurlijk was hij nog nooit in haar huis geweest. Wel in die van haar vader en moeder, maar zoals hij kon merken, woonde Fenna daar niet meer. Edward volgde de weg zoals Fenna zei waar hij naartoe moest, totdat hij ergens moest parkeren en hij dat deed. Snel was hij ingeparkeerd en stapte hij dus uit de auto, zag hij hoe Fenna dat ook deed en klikte hem dus dicht. 'Dus, dit is het?' Met een grijns rond zijn lippen kwam hij naast Fenna staan, die zou waarschijnlijk wel naar de voordeur lopen en de deur openen. Dan kon hij naar binnen gaan.

Ze grinnikte. 'En wat nou als ik het wél wil?' Na die woorden drukte ze een kus op zijn lippen, richtte haar chocoladebruine ogen in zijn ijsblauwe ogen die twinkelde door de weerkaatsing van het licht die afkomstig was van de lantaarnpaal. Toen hij vroeg of ze lopend hier naartoe was gekomen knikte ze, waarna hij voorstelde dat ze ook met zijn auto naar haar huis konden gaan; dat was net zo makkelijk inderdaad. Een glimlach verscheen op haar gezicht toen hij haar hand pakte en haar zachtjes omhoog trok; maar haar hand liet hij niet meer los. De glimlach die op het gezicht van Edward stond deed haar even breed grijnzen. Hij was lief en Fenna wilde écht niet meer bij hem weg. Samen met hem liepen ze naar de auto, haar hakken tikte op de geasfalteerde grond en zodra ze bij zijn auto aangekomen was liet ze zijn hand los.
Ze stapte in, voelde hoe de motor startte en Fenna wees hem de weg, die hij braaf volgde en uiteindelijk kwam ze aan bij haar huis. Edward parkeerde de auto en Fenna maakte haar riem los waarna ze de deur zachtjes in zijn slot liet vallen. Edward kwam naast haar staan en eventjes glimlachte ze naar hem, waarbij ze trouwens wel omhoog moest komen ondanks haar hakken. Hij was écht heel veel groter dan Fenna zelf. 'Jup, dit is het.' Grinnikte ze. Samen met Edward liep ze richting haar deur, Fenna duwde de sleutel in het slot en draaide de deur open. Zodra Edward binnen was deed ze de deur dicht en de knip erop; iets wat automatisme was geworden bij haar. Ze deed het vest van Edward uit, hing het op de kapstok en liep de woonkamer in. Zo te zien had Sita hun al aan horen komen, want het kleine beestje kwam vrolijk aangehuppeld. 'Hé kleintje.' Begroette ze haar hondje, waarna ze haar even over haar hoofdje kroelde.
'Uhm, ga maar zitten. Ik ben zo terug.' Na die woorden liep ze de trap af, liep haar slaapkamer op en trok haar kast open, waar ze een lange jogging broek uitpakte en een sweater. Die deed ze aan, want ze had het nog steeds koud. Fenna kleedde haarzelf om, schoof haar voeten in haar roze sloffen en vervolgens deed ze haar haren in een knot in plaats van een staart. Vervolgens stormde ze de trap af en liep richting de keuken. 'Wat wil je drinken?' Terwijl ze haar vraag stelde trok ze de koelkast open en schonk alvast een glaasje Cola voor haar zelf in, wachtend op het antwoord van Edward.

De sleutel ging in het slot en Fenna draaide de deur open. Zodra ze allebei binnen stonden, zag hij hoe Fenna de deur achter hen dicht deed en de knip erop deed, waarna Edward zijn wenkbrauwen vragend optilde. 'Uuuuhm, ben je bang?' Plagend keek hij haar aan. Misschien was het dat Fenna dat deed als ze alleen was ofzo, dus dat ze het nu ook automatisch deed? Niet dat als er iemand kwam, Edward niet sterk genoeg zou zijn ofzo, maar als Fenna het fijner vond om de knip erop te doen, hield hij haar niet tegen. Toen Fenna naar binnen liep, deed hij haar voorbeeld na en keek hij naar diegene waar Fenna tegen praatte. Een Golden Retriever pupje, wat een grijns bij hem veroorzaakte. 'Hé twee kleintjes.' Daarmee bedoelde hij dus Fenna en de pup. Niet gemeen bedoeld natuurlijk, meer plagend. Want als je keek, Fenna was bijna één kop kleiner als hem, zelfs als ze hakken aan had, was ze een halve kop kleiner als hem. Máár, dat maakte hem niks uit natuurlijk, het was geen probleem ofzo. Als ze nou bijvoorbeeld 2 koppen kleiner was, tja.. Dan wel, maar dit was gewoon normaal.
Instemmend knikte Edward, ging hij maar op de bank zitten. Ineens voelde hij hoe er iets op zijn schoot ging liggen, keek hij verbaasd naar beneden. Awh, het was Fenna' pup. Glimlachend aaide hij het beestje over haar zachte vachtje heen en zag hij hoe rustig ze bleef liggen. Waarschijnlijk zou ze er ook niet af gaan als hij haar zo zou blijven aaien, maar dat maakte hem niet echt veel uit. Edward hield van bijna alle dieren, eigenlijk hield hij van alles? Hij hoorde hoe iemand van de trap afstormde, Fenna natuurlijk. Bij haar vraag keek hij even naar haar, zag hij hoe ze Cola voor haarzelf inschonk. 'Uhm, doe ook maar Cola, aub.' Terwijl hij nogsteeds Fenna' pup over haar lichaam heen aaide.

Toen Edward vroeg of ze bang was grinnikte ze eventjes. Hmm. Het was iets wat ze altijd deed, dus ook als er iemand anders bij was. Fenna snoof eventjes, hoorde dat Edward zei dat hij ook Cola wilde en ze pakte nog een glas uit de kast, die ze vol goot met Cola. Vervolgens opende ze koelkast en zette ze de cola terug, pakte ze de twee glazen en liep voorzichtig richting de bank waar Edward al zat en zó te zien lag Sita al meteen op zijn schoot. Lachend schudde ze even haar hoofd, zette de twee glazen cola op de tafel voor de bank en plofte naast Edward neer. Eventjes gaapte ze, rekte ze haar lichaam uit en trok haar knieën naar haar toe. De afstandsbediening lag langs haar en verveeld zapte ze wat. Like always was er weer niets op tv 's avonds, dus zette ze maar MTV op. Hadden ze tenminste wat muziek. Het was stil en eventjes keek ze richting Sita die tevreden bij Edward op schoot lag.
'Lui beest.' Grinnikte en eventjes gleed haar hand over haar zachte vachtje. Fenna keek eventjes richting Edward, vervolgens glimlachte ze en ging tegen hem aan liggen. Haar hand gleed nog eventjes over Sita heen waarna ze haar blik op de tv richtte. 'Wat wil je gaan doen?' Want alleen hier zitten had ze geen zin in. Misschien had ze ergens nog wel een film of zo liggen, anders wist ze ook niks om te gaan doen. Even sloot ze haar ogen, ze was moe en morgen moest ze weer vroeg op, maar toch wilde ze niet gaan slapen. Overigens zou ze toch eerst moeten douchen. Fenna kwam even overeind, pakte haar glas Cola in haar hand en nam een slok, waarna ze hem weer terug op de tafel zette. 'Heb je eigenlijk huisdieren?' Vroeg ze hem vervolgens, haar ogen gericht op de zijne. Ondertussen had ze haar voeten alweer op de bank gelegd en was haar blik nog steeds gericht op de zijne.

MTV werd opgezet en ondertussen zat Fenna naast hem op de bank, had ze daarvoor al twee glazen Cola voor hun neuzen gezet. Fenna' woorden lieten hem even breed glimlachen, waarna hij even in de pup haar nekje kriebelde. 'Hoe heet de pup?' Tja, hij wist het nog niet eens eigenlijk. Wat hij wel wist was dat het een lief beestje was, dat ze wel bij Fenna paste. Edward voelde hoe Fenna tegen hem aan kwam liggen, waarna hij even een kus op haar slaap plaatste. Uhm, tja, wat wilde hij gaan doen. Eigenlijk kon hij niet echt veel verzinnen. 'Misschien een film kijken, ofzo? Als je daar zin in hebt, tenminste..' Want als ze daar geen zin in had, dan gingen ze dat maar niet doen. Eigenlijk maakte het hem helemaal niet veel uit, zoals altijd. Meestal was hij meningsloos, maakte het hem allemaal niks uit hoe en wat, net zoals nu. Even keek Edward naast zich, zag hij dat Fenna haar ogen gesloten had en ze een tijdje later weer opende. 'Ben je moe? Want anders moet je gaan slapen, dan ga ik wel.' Als ze dat natuurlijk was, dan ging hij wel weg. Natuurlijk het liefste niet -hij was graag bij Fenna- maar als ze zó moe was, was het voor haar ook niet fijn, zeker. Fenna vroeg iets; ofdat hij huisdieren had. 'Ehm, ja. Twee paarden. Als je dat huisdieren noemt, tenminste.' Ofdat ze wel wist dat hij paarden had, wist hij niet. Vroeger was dat natuurlijk niet geweest, dus waarschijnlijk niet. Ach, dom. Anders had ze dat natuurlijk niet gevraagd, hè. Edward zag vanuit zijn ooghoek hoe Fenna naar hem keek, dus keek hij ook maar haar richting uit. Anders vond hij het best onbeleefd, tegen iemand praten zonder oogcontact. 'Heb jij nog meer huisdieren, buiten een hond om?' Ergens was hij er best wel nieuwsgierig naar, hij wist het antwoord natuurlijk niet. Damn, wat had hij eigenlijk geluk dat hij vanavond niet ergens anders was geweest. Dan was dit allemaal niet gebeurd misschien, had hij Fenna misschien nog héél lang niet meer gezien.

Eventjes rekte ze zichzelf weer uit, wreef met haar handen door haar gezicht en voelde een bonkend gevoel in haar hoofd. Damn, ze was écht moe. Toch wilde ze dat Edward bleef, behalve als hij zelf weg wilde natuurlijk. 'Sita.' Merkte ze op toen hij vroeg hoe de pup heette. Nogmaals gaapte ze, kneep ze haar ogen even samen en vervolgens keek ze weer eventjes naar Edward, die voorstelde om film te gaan kijken. Ze knikte instemmend, stond op en ging voor de kast van de tv zitten, waarna ze hem opende en er een hele stapel films uit haalde. Allemaal oude films; dat wel. Maar misschien zat er wel een leuke tussen. Fenna zocht even door de DVD's heen, zodra ze dacht dat ze een leuke film gevonden had opende ze de dvd speler, duwde de cd erin en zette de film aan. Al snel zat ze weer langs Edward op de bank en hoorde ze zijn stem.
'Nee hoor. Ik ben niet moe.' Als ze eerlijk moest zijn, wilde ze gewoon niet dat hij wegging. Fenna plaatste haar hoofd weer op zijn schouder, glimlachte breed en luisterde naar zijn antwoord op haar vraag. Nóóit gedacht dat hij paarden zou hebben. 'En sinds wanneer vind jij paarden leuk? Vroeger vond je er anders niks aan.' Lachte ze. Voor zover ze wist reed hij vroeger ook geen paard, of dat had hij niet verteld aan haar. Maar het leek haar sterk dat hij dat wel gedaan had. Right. Toen hij vroeg of ze nog meer huisdieren had schudde ze haar hoofd. 'Helaas niet. Ik wil eigenlijk nog een paard, maar ik heb geen idee waar ik een goedkoop paard kan vinden.' Vertelde ze hem, haar ogen ondertussen gericht op tv, naar de film kijkend. Oké zo heel leuk was hij niet, maar goed.
Iets anders had ze niet. 'Eigenlijk moeten we een keer samen gaan rijden. Dan huur ik wel een paard van de manege of zo. Óf ik moet dan al een eigen paard hebben, maar ik denk het niet.' Stelde ze voor, waarna ze even naar voren leunde en nog een slok van haar cola nam. Vervolgens legde ze haar hoofd weer terug tegen Edward.

Sita, zo heette de pup dus. Al maakte hij zich wel bezorgd, Fenna leek moe en ze moest al enkele keren gapen. Ondertussen stond ze op, ging ze voor de kast zitten waar de tv ook op stond en pakte ze een stapel DVD's. Ze zou vast wel een leuke vinden, iedere film was voor hem goed. Als het maar tijd in beslag nam, dan was het voor hem al helemaal oké. Terwijl Fenna de film in de dvdspeler stopte, boog hij voorover om zijn Cola te pakken, een paar slokken te nemen en hem vervolgens weer terug te zetten. De film stond aan, Fenna was ondertussen al weer terug naast hem gaan zitten en Edward legde zijn concentratie op de tv. Bij de meeste films was het begin meestal saai, eens kijken of dat bij deze ook was. Natuurlijk moest je er altijd nog inkomen, dus was het opzich ook wel logisch.
Niet moe? Het leek Edward sterk, maar als ze het zeker wist, dan zou hij haar natuurlijk niet tegenhouden om te slapen. 'Weet je het wel zeker? Want, anders ga ik wel hoor. Dan kan jij slapen. Want.. Je ziet er best moe uit. Maar als je dat niet wilt, ook prima.' Ze moest het zelf weten, natuurlijk. Fenna' opmerking over paarden liet hem even zachtjes lachen. Het was waar wat ze zei; vroeger hoefde hij niets van die beesten te hebben. Maar dat was dan ook wel vroeger, een paar jaar geleden. Nu dacht hij daar volkomen anders over, wat te begrijpen was, anders had hij geen twee paarden gehad. 'Hmmm.. Al best wel een lange tijd hoor, maar vroeger niet, dat wel.' Legde hij uit. Even richtte Edward zijn blik weer op de tv. Eigenlijk, was de aanraking die hij nu continu met Fenna had best wel fijn. Waarom wist Edward niet precies, maar gewoon.. Het voelde allemaal ineens zó vertrouwd, net ofdat ze elkaar al weer maanden zagen. Terwijl dat niet eens het geval was. Eerder op de avond was het een heel ander geval geweest, maar op dit moment wilde hij voor geen goud dat de avond anders gelopen was, dat dit nooit was gebeurd. Want hij was nu gelukkiger dan ooit, Fenna zou hij níet zo snel laten gaan, dat wist hij nu al. Hmmm.. Fenna wilde dus óók een paard? Yeah, dan konden ze samen rijden.
Net toen hij dat dacht, hoorde hij de woorden van Fenna. Right, ze dachten nu dus ookal aan hetzelfde. 'Je kan anders wel, op een van mijn paarden? Als je dat wilt, natuurlijk. Ik kan altijd ook nog aan Shannon vragen of ik op Doodle mag dan. Geen probleem.' Hmm, de film was nou niet echt de beste film, maar het was dat hij in Fenna' aanwezigheid was, dat was al meer dan goed voor hem. Niets liever dat hij wilde op dit moment.

Toen hij zei dat ze er moe uit zag, schudde ze weer haar hoofd. Néé, hij moest gewoon bij haar blijven. 'Nee, blijf maar.' Zei ze zachtjes, terwijl haar ogen af en toe bijna dicht vielen en ze ze met moeite open moest houden. De film was enorm saai en dat hield haar ook niet echt wakker, toch wilde ze opblijven. Anders zou Edward weg gaan en dat wilde ze al hélemaal niet. Toen hij uitlegde dat hij al best wel een lange tijd paarden had, hoorde ze eigenlijk de helft van zijn zin meer. Fenna maakte een vaag 'uhu' geluidje en wreef even door haar gezicht heen. Opnieuw gaapte ze, maar kwam niet overeind en bleef tegen Edward aan liggen zodat hij zeker niet weg kon. Het moest wel duidelijk voor hem zijn dat ze liever had dat hij bleef, right? Fenna trok haar knieën een beetje meer naar haar toe, had haar mouwen iets over haar handen getrokken.
Toen hij voorstelde dat ze ook een keertje op zijn paard zou mogen rijden, sierde een brede glimlach haar lippen. 'Lijkt me een goed idee.' Grinnikte ze, waarna het weer een tijdje stil was. Langzaam voelde ze zich steeds meer vermoeider worden en uiteindelijk sloot ze haar ogen; viel ze in slaap tegen Edward zijn schouder aan. Ergens hopend dat hij zou blijven zitten.

N E X T D A Y

Gapend rekte ze zich uit, knipperde een aantal keer met haar ogen en kwam omhoog. Toen ze zag dat Edward langs haar zat greens ze breed. Ze zou er vast wel niet uitzien, maar dat deerde haar vrij weinig. 'Ik was zeker in slaap gevallen hè? Sorry.' Zei ze lachend, damn. Had hij hier dan de hele nacht in zijn eentje gezetne? Hij zou toch wel een béétje geslapen hebben..? Fenna boog zich voorover naar Edward, drukte een korte kus op zijn lippen en vervolgens stond ze op om haarzelf even uit te rekken en de twee glazen die nog op de tafel stonden in de afwasmachine te zetten. 'Had me dan wakker gemaakt joh.' Zei ze tegen hem toen ze weer zijn kant in liep. Hmm, ze zou maar eens wat eten voor hun gaan maken. Fenna draaide haar lichaam soepel om en liep sloffend richting de keuken, gaapte een keertje en keek wat ze allemaal had. Juist. Alleen maar broodjes en wat beleg voor erop. 'Wat moet je eten?' Riep ze richting Edward, toen ze voor haarzelf gewoon een droog broodje op haar bord legde.