Ze stond weer eens voor haar spiegel, haar lange zwarte haren uit te borstelen. Vandaag was echt zo'n dag dat ze zich beroerd voelde en Edward nodig had, maar die was vandaag de duinen ingeweest. Ze háátte Valentijnsdag, ze was toch forever alone en daarbij... Valentijnsdag was niet aan haar besteed. Ze praatte niet eens met jongens, laat staan dat ze er dan een zou daten. Edward was de enige jongen waarbij ze zichzelf kon zijn, maar dat was niet zo heel vreemd, aangezien ze hem al haar hele leven kon. Hij had haar natuurlijk de nodige keren gekwetst, belachelijk gemaakt en ruzie met haar gehad, maar dat was heel gezond. Maar op dit moment was.. het gewoon perfect tussen hen. Behalve dan.. Elena. Ze wist niet wat ze moest vinden. Elena was geen naar meisje, maar ze zorgde ervoor dat ze zich nóg onzekerder ging voelen. Elena nam beslag op Edward en ja, natuurlijk had Edward beloofd dat hun band hetzelfde zou blijven, maar het feit dat Edward zich kwetsbaar ging opstellen tegenover een ander, maakte haar bang. Straks ging Elena.. foute dingen met zijn gevoelens doen! Edward was kwetsbaar, breekbaar, fragiel.
Ze legde haar borstel op haar kastje en ging op haar bed zitten. Een zwiepje met haar haar en het zat niet meer voor haar ogen. Soms kon het behoorlijk lastig zijn, als het zo lang was. Haar benen, gladgeschoren, lekker glad, ingesmeerd met bodylotion, hingen over de rand. Haar tenen waren gelakt met French Nails, iets wat ze niet al te vaak deed, maar ze vond het toch wel beeldig staan, stiekem. Ze was wel op haar uiterlijk gefocust, maar niet op een obsessieve manier. Uiterlijk was niet belangrijk, niet echt ontzettend belangrijk, maar het voelde prettig om geschoren benen te hebben en mooie nagels. Dan wist ze zeker dat ze niet op haar uiterlijk afgerekend zou worden. En dat.. was een prettige gedachte.
De deur ging open en ze keek op, wat verdwaasd uit haar gedachten. Een glimlach brak door op haar gezicht, toen het zwarte haar van haar broer om een hoekje kwam.
"Big bro!" lachte ze, terwijl ze op haar dekbed klopte. Dit was iets wat ze vaker deden, met zijn tweeën op een van hun kamer de dag bespreken. Bespreken hoe het met ze ging. Dat.. was gewoon iets. En ze kon er niet aan denken wat er zou gebeuren als het niet meer zo zou gaan.
Ze wou het liefst direct losbarsten, vertellen over hoe bang ze was om hem kwijt te raken aan Elena, hoe lastig het was om als onervaren ruiter een 'Doodle' te hebben, hoe ze bezorgd was geworden om het meisje 'Solance' dat ze enkele minuten had gezien maar waar ze eigenlijk wel bevriend mee wou worden. Hoe ze bang was dat ze nooit vrienden zou krijgen, nooit een vriendje. De angst om voor altijd alleen te blijven en om overal mee te falen.
Nog voor hij zat, zat zij al te snikken, haar handen voor haar ogen, alles nat van de tranen. Shit.
Ze legde haar borstel op haar kastje en ging op haar bed zitten. Een zwiepje met haar haar en het zat niet meer voor haar ogen. Soms kon het behoorlijk lastig zijn, als het zo lang was. Haar benen, gladgeschoren, lekker glad, ingesmeerd met bodylotion, hingen over de rand. Haar tenen waren gelakt met French Nails, iets wat ze niet al te vaak deed, maar ze vond het toch wel beeldig staan, stiekem. Ze was wel op haar uiterlijk gefocust, maar niet op een obsessieve manier. Uiterlijk was niet belangrijk, niet echt ontzettend belangrijk, maar het voelde prettig om geschoren benen te hebben en mooie nagels. Dan wist ze zeker dat ze niet op haar uiterlijk afgerekend zou worden. En dat.. was een prettige gedachte.
De deur ging open en ze keek op, wat verdwaasd uit haar gedachten. Een glimlach brak door op haar gezicht, toen het zwarte haar van haar broer om een hoekje kwam.
"Big bro!" lachte ze, terwijl ze op haar dekbed klopte. Dit was iets wat ze vaker deden, met zijn tweeën op een van hun kamer de dag bespreken. Bespreken hoe het met ze ging. Dat.. was gewoon iets. En ze kon er niet aan denken wat er zou gebeuren als het niet meer zo zou gaan.
Ze wou het liefst direct losbarsten, vertellen over hoe bang ze was om hem kwijt te raken aan Elena, hoe lastig het was om als onervaren ruiter een 'Doodle' te hebben, hoe ze bezorgd was geworden om het meisje 'Solance' dat ze enkele minuten had gezien maar waar ze eigenlijk wel bevriend mee wou worden. Hoe ze bang was dat ze nooit vrienden zou krijgen, nooit een vriendje. De angst om voor altijd alleen te blijven en om overal mee te falen.
Nog voor hij zat, zat zij al te snikken, haar handen voor haar ogen, alles nat van de tranen. Shit.