Take the stage and deliver [Monica]

Het was maar goed dat ze naar haar appartement waren gegaan, want mensen zouden inderdaad bij elk excuus gaan denken dat het verzonnen zou zijn. Maar wat moesten ze dan zeggen? “Hoi, wij hebben elkaar net ontmoet en we zijn in een vijver gaan zwemmen, daarom zijn we zo nat en loop ik in mijn ondergoed.” Ja, dan zouden haar buren waarschijnlijk contact opnemen met de huurbaas en haar het appartement uitzetten. En dat was niet zo’n strak plan, want Monica had het best wel naar haar zin in dit appartementencomplex. Daarom was Monica opgelucht toen ze eenmaal binnen waren en ze met een grijns naar Quizz keek. “Het ziet er goed uit” complimenteerde hij haar huis en vriendelijk knikte Monica eventjes. “Thanks” zei ze met een glimlach “Het is misschien niet heel erg groot, maar I don’t know…het voelt wel echt aan als mijn huis.” Nonchalant haalde e haar schouders op en beet toen eventjes zachtjes en plagend op haar onderlip, toen ze zich omdraaide en naar de kast was gelopen om een paar handdoeken te pakken. Het was niet dat ze Quizz niet af en toe naar haar had zien kijken, want ze vond het absoluut niet erg. Normaal gesproken had ze iemand gewoon een klap in zijn gezicht gegeven, maar Quizz niet…waarom niet? Monica had geen idee. Zelf kon ze niet ontkennen dat ze af en toe naar hem had gekeken.

Monica had hem een handdoek gegeven. “Ik kan je helaas geen t-shirt geven” zei ze met een pruillipje “Tenzij je graag in een vrouwen t-shirt rondloop, dan mag het wel natuurlijk. Je kent me nu wel een beetje, niks is mij te gek.” Zelf huppelde ze nog steeds rond in haar ondergoed. Vrolijk knipoogde ze, waarna ze een fles whisky tevoorschijn had gehaald en twee glazen had ingeschonken. Samen hadden ze geproost, wat echt wel een beetje hun ding aan het worden was, en lachend had ze van haar glas gedronken. Quizz stelde wat drankspelletjes voor. “Dat met die smurfen lijkt mij wel grappig” besloot Monica en liep naar haar bureau. Ze pakte haar laptop en plofte op de grond neer, tussen de bank en haar salontafel in. “We kunnen het eventueel hier wel op kijken!” Monica zette haar laptop aan en ging naar Youtube. Uitnodigend keek ze Quizz aan, zodat hij naast haar kon zitten. Al gauw had ze een paar afleveringen van de smurfen op Youtube gevonden en klikte ze er eentje aan. “Mmm, eigenlijk moeten we dan wel shots nemen…” Monica pakte haar glas en dronk deze in één keer op. De whisky brandde in haar lichaam en was lekker warm. Ze pakte de fles whisky en zette hem tussen Quizz en haar in. “Nou, ik ben benieuwd…” zei Monica met een grijns terwijl ze wat dichter naast Quizz ging zitten en naar het scherm staarde.

Dat het een aflevering was waarin het woord “smurf” heel erg vaak werd gezegd, was nog een understatement. Want wat werd dat woord vaak gezegd! Dat verklaarde ook dat Monica nu best wel dronken naast Quizz zat. Ze hadden natuurlijk in het café ook nog wat gedronken. Zachtjes giechelde ze, toen de aftiteling begon en een beetje stamelend drukte ze het weg. Het lukte niet in één keer, waardoor Monica licht vloekte. Uiteindelijk lukte het en plofte ze naast Quizz neer. De whisky fles was nu leeg. Voorzichtig stond Monica weer op. “Ik kijk eventjes of er nog meer is” stamelde ze en kwam voorzichtig overeind. Ze wankelde naar haar kast en vond nog een fles gevuld met cointreau, een lekkere zoete likeur. Ze stamelde weer terug naar Quizz, liet zich naast hem neervallen, kroop op haar handen en knieën over zijn benen heen en ging toen aan de andere kant naast hem zitten. “Daar had ik zin in” lachte ze zachtjes.

Snel opende ze de fles en zette hem eventjes aan haar lippen, nam een flinke slok. Vervolgens gaf ze hem aan Quizz. “Ik heb echt een leuke avond, misschien wel de leukste avond sinds een hele lange tijd” zei Monica met een dubbele tong en legde haar hoofd heel eventjes op de blote schouder van Quizz. Ze staarde eventjes voor zich uit, waarna ze weer rechtop ging zitten. “We kunnen verder met ‘thruth or dare’? Alleen dan mag ik als eerste kiezen…” zei Monica met een pruillipje. Eventjes dacht Monica na. “Mmmm…goed, ik doe eerst een makkelijke voor je. Ik kies thruth voor jou: betekenen je tattoos iets?”

Het was niet echt groot... Dat waren haar woorden, maar hij was een kamertje gewend in de kliniek. Hij had enkel een bed en dat was dan ook alles. Dus dit gehele appartement zag er in zijn ogen goed uit. Hij glimlachte naar haar en toen ze aangaf dat ze geen t-shirt voor hem had en ze enkel dames shirts kon aanbieden schudde hij zijn hoofd.
"Nee dankje, ik weet niet of dat me staat." Een scheve grijns terwijl hij de handdoek om zijn hals heen hing. Dan deed hij het zo maar. Ze had nog niks gevraagd over zijn littekens en daar was hij haar dankbaar voor. Dat wees er in ieder geval op dat ze hem tot nu toe gelukkig zijn privacy gunde en daar was hij meer dan blij mee.

Nadat ze hadden geproost en hij een enkele slokken had genomen, voelde hij de warme drank door zijn lichaam gaan. Althans, door zijn slokdarm, het werd al snel meegevoerd in zijn maag naar een plek die ervoor zou zorgen dat hij niet meer geheel fatsoenlijk na kon denken.
Monica had haar laptop erbij gepakt om de smurfen op te zetten. Monica was duidelijk ingegaan op zijn voorstel en hij wist niet of dat positief of negatief was. Het was namelijk zo dat met die spel hij waarschijnlijk zo aan zijn limiet was. Ze ging op de grond zitten en hij ging langs haar zitten, het duurde even voordat hij zijn benen zo had liggen dat het comfortabel zat. Twee shot glaasjes werden neergezet en het was hem nog nooit opgevallen; maar het woord smurf werd ontzettend veel gezegd. Dat merkte niet alleen zijn lichaam, deze lastiger was om te bewegen. Maar ook zijn brein, die van het ene op het andere moment van de hak op de tak sprong.
“Ik kijk eventjes of er nog meer is” Zijn brein wilde hem vertellen dat het misschien geen goed idee was, maar hij lachte enkel en stak wat onhandig zijn duim omhoog. Niet veel gedronken in twee jaar en dan dit? Ja, dat was heftig te noemen voor Quizz.
Ze kroop over hem heen, geen probleem, des te meer rede om naar haar te kijken. Hij moest lachen, nee.. Zo was hij niet; een beetje dan. Eindelijk was ze naast hem neergeploft en toen gaf ze hem de fles aan, hij dronk ervan om hem vervolgens onhandig op de tafel te zetten.
"De leukste avond in twee jaar." Niet nadenkend over hoe zielig dat moest klinken en hij moest dan ook lachen om deze opmerking. Het was meer grappig als zielig in zijn ogen op dit moment.

Truth or dare, hij knikte.
"Kom maar op." Zei hij uitdagend.
“Mmmm…goed, ik doe eerst een makkelijke voor je. Ik kies thruth voor jou: betekenen je tattoos iets?” Hij keek haar vragend aan en keek naar de tattoos op zijn arm.
"Sinds wanneer mag jij voor mij kiezen?!" Vroeg hij haast verbaasd en met een brede lach op zijn gezicht, maar wees naar de piano op zijn arm.
"Muziek, dat is mijn religie geworden en ik heb de piano leren spelen door een goede vriend van mij. Zo kan ik hem ook nog een beetje herdenken." Natuurlijk was de tattoo niet gezet toen zijn vriend dood was, maar desalniettemin, was het nu een teken dat hij hem nooit ging vergeten.
"Frank Sinatra, hij heeft mij met zijn muziek door moeilijke tijden heen geloodst." Hij wees naar het portret van de man hij wilde meer tattoos, maar hij had geen idee waarvan.
"Truth voor jou ook dan!" Hij wees met een speelse blik naar haar. Maar hij moest nadenken over wat hij ging zeggen en enkele tellen was hij dan ook stil.
"Ook een makkelijke en een hele simpele. Waar kunnen wij je 's nachts voor wakker maken?" Ja zijn brein kon niet zo ver denken en hij was benieuwd wat deze dame nou interessant vond. Natuurlijk wist hij flarden, maar niet alles. Daarbij, moeilijke vragen konden later nog wel. Nu was de simpelheid van het gesprek een heerlijke afleiding.

Quizz had deze avond tot de leukste avond in twee jaar gedoopt. “Awh, ik voel me gevleid” grinnikte Monica zachtjes. Had hij echt geen leuke avonden in die twee jaar gehad? Monica werd nieuwsgieriger, het lag op het puntje van haar tong om er naar te vragen, maar ze moest dat niet doen. Dan zou Quizz zich misschien ongemakkelijk gaan voelen en dat wilde ze absoluut niet. Zoals hij net al had gezegd: dit was een van de gezelligste avonden die hij in twee jaar had gehad, dat wilde Monica absoluut niet verpesten. Als ze hem vaker zou zien, zou ze het vast wel eens aan hem kunnen vragen. In plaats daarvan had Monica nog maar wat meer booze gepakt. Meer was waarschijnlijk niet beter, wie weet wat ze er allemaal van zouden gaan doen? Monica had Quizz nog nooit enigszins dronken meegemaakt, misschien werd hij wel extraam vrolijk, of extraam verdrietig. Monica wist van zichzelf dat ze nog uitbundiger werd dan ze al was en dat was een positief iets. Ze was gewoon een meid dat heel erg vrolijk werd als ze alcohol op had. Beter dan verdrietig, toch?

Monica was ook gewoon een tease. Ze had Quizz wel af en toe naar haar zien kijken, en dat vond ze niet erger, maar ze vond het dan wel grappig om hem nog wat meer te teasen. Daarom was ze zo over zijn benen gekropen en naast hem gaan zitten. Ze had voorgesteld om verder te gaan met Thruth or Dare, dat vond ze namelijk een leuk spelletje. “Sinds wanneer mag jij voor mij kiezen?” Monica haalde met een heilig gezichtje haar schouders op en keek hem met een grijns aan. Ondertussen luisterde ze geïnteresseerd naar het verhaal achter zijn tattoos. “Je hebt gelijk” fluisterde ze zachtjes “Muziek is de belangrijkste religie die er bestaat. Niet alleen omdat jij er in kan geloven, maar ook omdat het in jou kan geloven.” Een diepe uitspraak van Monica, maar het was zo. Je kon jezelf zo relateren aan muziek, dat het leek alsof muziek je begreep. Haar hand gleed zachtjes over zijn tattoos heen. “Ik dacht al dat er een speciale betekenis aan ze zouden zitten” glimlachte ze “Ik vind ze in ieder geval heel erg mooi, en super veel respect dat je ze hebt laten zetten. Ze zijn echt mooi.”

Uiteraard moest zij ook vraag beantwoorden, want why the fuck not? “Waar je mij voor wakker kunt maken?” Monica dacht eventjes na. “Voor avonden als dit denk ik. Zuipen, een goede tijd hebben en niet te veel denken aan mijn verleden, aan de dingen die fout zijn gegaan aan mijn leven. Want ik vind het fijn dat ik daar nu eventjes niet aan hoef te denken.” Monica glimlachte en pakte haar laptop. Ze drukte Spotify open en zette de muziek op Shuffle. Leuke muziek stroomde uit het ding en Monica stond weer op. Ze stak haar hand uit. “I dare you to dance with me again” zei ze toen liefjes.

“Awh, ik voel me gevleid” Hij grijnsde, terwijl hij voelde hoe de alcohol langzaam bezit nam van zijn lichaam. Hoe sommige bewegingen meer moeite kostte als dat ze normaal hadden gedaan. Hoe zijn vingers, die normaal lang en soepel aanvoelde; nu meer weg hadden van dikke stokjes, deze niet geheel wilde meewerken zoals hij gewend was. Hoewel hijzelf nog nooit zoveel drank had genuttigd toen hij uit de kliniek kwam en hij enkel gewend was om blij te worden van de drank, verwachtte hij dat dit ook nu zou gebeuren. Maar hij merkte hoe hij in de stilte mee werd geblazen naar gedachtes in zijn brein waar hij liever niet aan terug dacht. Maar de afleiding verdreef de duisternis, maakte plaats voor de lach die hij gewend was om te hebben met drank. De vrolijkheid borrelde op met de woorden die Monica sprak.
“Muziek is de belangrijkste religie die er bestaat. Niet alleen omdat jij er in kan geloven, maar ook omdat het in jou kan geloven.”
Hij keek haar verbaasd aan, zo diepgaand? Maar hij moest er om lachen en knikte.
"Je hebt gelijk, wat Ludwig van Beethoven ooit zei: Muziek is een hogere openbaring dan alle wijsheid en filosofie."
De tinteling op zijn arm deed hem naar beneden kijken, naar de vingers van Monica die over zijn tattoos gleden. Een positieve aanraking en hij beet dan ook op zijn onderlip, lang geleden... Erg lang geleden en hij kon dan ook niet ontkennen dat het fijn was om een zachte en positieve aanraking te ervaren. Hij nam weer een slok van de drank, misschien niet de slimste keuze, maar een makkelijke keuze om zijn gedachte weer op orde te krijgen.

Hij luisterde naar Monica, dat ze blij was om niet aan haar verleden te hoeven denken en hij kon het begrijpen. Hijzelf deed het ook niet graag, maar zijn verleden was nog geen drie dagen geleden afgelopen en zat daarom nog flink aan de oppervlakte.
"Dan zullen we dat niet doen." Grijnsde hij. Voelde hoe die gedachte hem blij maakte. Niet aan het verleden denken was een goed idee en een die hij ook graag door wilde zetten.
Een dare... Om weer te dansen? Hij keek haar aan, zijn lichaam voelde zwaar en hij moest lachen. Een hand zette hij op de bank, terwijl hij de andere uitreikte naar Monica om zichzelf omhoog te duwen. Ja, het was moeilijker als dat hij dacht.
"Je weet dat teveel muziek gevaarlijk is?" Ja, het was het moment dat hij onzin ging uitkramen.... De lach die steeds op zijn lippen te zien was, was het teken dat hij genoeg op had.
"Muziek en ritme vinden hun weg tot in de geheime plaatsen van de ziel." Hij moest lachen, het was een serieuze quote, maar op dit moment kon hij dat niet echt inzien en vond hij het enkel grappig. Natuurlijk snapte hij het nog wel, maar hij was nu bezig met plezier maken en niet denken aan de diepgang van sommige woorden. Maar hij danste mee, iets minder makkelijk als dat het voorheen was, maar het zag er alsnog niet verschrikkelijk uit. Minder goed? Dat zeker.
"I dare you..." Hij moest nadenken, deze kamer had veel minder opties als dat ze buiten hadden. Hij kon haar niet uitdagen om iets uit te trekken, ze had al haast niks meer aan.... Maar toen had hij het beste idee ooit.
"I dare you to get a tattoo!" Hij moest lachen en keek haar uitdagend aan. Er was vast in de buurt een shop die het nog deed en anders zou hij iemand bellen, niet dat hij nog veel mensen kende, maar hij zou het gewoon proberen.