Let us destroy rules [Bryce]

Hijzelf was natuurlijk de aanvoerder geweest.
"Breekbaar! Kun je dat op de 'donkere' kamer zetten?" Hij had deze mensen niet betaald om ervoor te zorgen dat hun maar met zijn spullen mochten gooien. Een aantal dagen geleden had hij ervoor gezorgd dat de muren waren geschilderd en de vloeren waren zoals hij wilde. Zo was een van de kamers zwart geschilderd, de kozijnen, de muren en zelfs de deur. Er was zwart, hoogpolig vloerbedekking in gezet. Fantastisch voor op blote voeten. Deze kamer was hij nu dan ook aan het inrichten. De enige raam die in deze kamer zat, had hij netjes bedekt door er een kast voor te zetten. In deze kast lagen boeken, delen van computers en eigenlijk alles waar hij iets mee kon in zijn ogen. Er stonden meerdere computers in deze kamer en de belangrijkste had drie beeldschermen. De computer zelf had buisjes, waar water doorheen stroomde om deze af te koelen. De andere computers zagen er iets minder spectaculair uit en stonden ieder in een andere hoek. Zo ver mogelijk van zijn 'hoofdkwartier' verwijderd. De lamp die hij op het plafond had laten schroeven, zorgde voor weinig licht. Iets wat hij uit voorzorg zo had gewild. Trots keek hij de kamer rond, terwijl hij de deur achter zich op slot deed. Dit was dan ook de enige kamer in het huis met een slot. Afgezien van de voordeur. De wc en badkamer telde niet, deze hadden zo'n simpel draaislot. Iets wat hij bij deze kamer zeker niet van plan was om te doen. De bank was al in de huiskamer gesleept, samen met de tv en spelcomputers. Zijn slaapkamer was simpel ingericht en zijn drie basgitaren stonden netjes op hun standaard langs de muur. Hij was niet van plan die dingen zelf allemaal te moeten doen. Trots op hoe het eruit zag, vond hij het tijd om eens de boel te gaan verkennen.

Toen hij buiten kwam, was de zon al iets gaan zakken. Hij was de hele dag al bezig geweest met het ruimen en verhuizen van zijn spullen. Nu dat eenmaal achter de rug was, kon hij richting het centrum. Iets wat maar vijf minuten lopen was. Hij was opgelucht dat hij een appartement had kunnen vinden wat dichtbij genoeg was. Reita was nogal lui aangelegd en had geen zin om langer als vijf minuten te moeten lopen. Eenmaal aangekomen, zocht hij de eerste de beste bar uit. Geen zin om nog verder te zoeken en deze zag er niet eens zo verkeerd uit. Hij bestelde een simpel biertje, hij was een slechte slaper, zijn ritme was door het nachten aan de computer zitten scheef gaan lopen. Dus hij zou vanavond eens gaan kijken waarom Uruha vast zat en hoe hij hem er het makkelijkste uit kon halen. De jongen had voor zijn doen weinig speciale kleding aan. Een baggy broek, die omhoog werd gehouden door twee riemen. Boven dit alles een donkerrood leren jack, waar hij een simpel zwart hemd onder had. Zijn bandana die zijn neus bedekte, was zoals gewoonlijk wit. Reita keek even om zich heen, maar er was weinig bijzonders te zien. Dit zorgde ervoor dat hij maar weer voor zich uit staarde. Hij wilde iets gaan doen, was er niks leuks te doen hier? midgetgolf, bowlen. Het waren wat dat betreft saaie dingen, maar zijn handen jeukte om wat te gaan doen.

De deur van de bar ging niet veel later opnieuw open en een gespierde jongeman in een zwart shirt met een schreeuwerige print erop stapte monter naar binnen. Hij had kort, aan de zijkanten opgeschoren, donkerblond haar en een ringetje in zijn oor. Dat, in combinatie met de spinnenwebtattoo in zijn nek gaf hem een behoorlijk ordinaire uitstraling. Dat gaf niet. Bryce was wel de laatste die zou beweren dat hij fancy was.
Hij laveerde makkelijk tussen een aantal staande mensen door, hier en daar een paar groetend. Een meisje omhelsde hem kort en hij lachte even naar haar, om vervolgens weer afgeleid te zijn door iemand anders. Dat hij hier frequent kwam stond buiten kijf.
"Hey, Logan, lul!" groette iemand aan een overvol tafeltje en Bryce grijnsde opgetogen toen hij de spreker herkende. John Brooke. Als hij iemand lang niet gezien had!
"Hey vetklep! Lang niet gezien, hoe is het?" Hij stopte even. De jongen die hij aan had gesproken - ironisch genoeg graatmager - haalde zijn schouders op.
"Z'n gangetje. Hey- ik zag die ex van je laatst nog lopen. Man, die zag er slecht uit."
Bryce' grijns verdween als sneeuw voor de zon.
"Hoezo?"
"Vet mager, dikke wallen onder d'r ogen. Heeft ze jou weer gezien of zo?"
Bryce dwong zichzelf om te lachen.
"Mocht ik willen," zei hij, en hij liep door naar de bar, waar hij zich op een kruk hees. De barman groette hem en Bryce bestelde een biertje. Hij keek opzij en was verbaasd dat hij de toch licht excentrieke figuur naast hem nu pas opmerkte. Hij nam hem even op.
"'t Is nog geen Halloween hoor," zei hij plagend. Hij kreeg zijn biertje en nam er een slok van. Onbewust zat de informatie die net met hem gedeeld was hem bepaald niet lekker, maar hij probeerde er nu niet aan te denken. Ze was beter af zonder hem.

De stemmen die in de bar klonken waren haast rustgevend. Het kabaal en de geroezemoes kwamen niet echt tot hem door. Toch was het een raar orkest dat totaal niet bij elkaar paste. Maar het zorgde toch voor een bepaalde rust.
Totdat hij een stem dichterbij hoorde, toen hij omkeek en een jongen zag zitten, keek hij weer voor zich uit. De woorden die de jongen uitsprak waren weinig boeiends en moesten klaarblijkelijk grappig zijn. Hij nam een slok van zijn bier en keek daarna de jongen weer aan.
"Wat houden de haartjes aan je kin dan in?" Vroeg hij met een scheve grijns. Zijn donkergrijze ogen waren op de jongen gericht.
"Ik pas me enkel aan." Grapte de jongen en nam nog een slok van zijn bier. Hij en zichzelf aanpassen? Dat was nog eens een mooie. De jongen was daar een ramp in en de meeste mensen liepen al weg door het zien van zijn uiterlijk. Iets wat hem vaak maar weinig uitmaakte, hij had tenminste tijd om snel weg te zijn en weer in zijn hok te zitten. Al was hij niet zo anti sociaal dat hij meteen mensen zijn rug zou toekeren. Vaak kwam hij gewoon lomp uit de hoek en dan dachten mensen; nee ik ga niet meer met deze jongen praten. Toch kwam hij er altijd wel overheen als hij weer geld kreeg van een simpel virus of als hij weer informatie had gekregen waar iemand anders blij van werd.

Bryce schoot in de lach door de eerste opmerking.
"Dat, mijn beste, noemen ze baardgroei," grinnikte hij. Reita's gladgeschoren gezicht insinueerde dat hij daar geen fan van was. Nu moest Bryce zeggen dat de man sowieso een nogal vrouwelijke smoel had, maar misschien kwam dat door de make-up. Nooit een keer dat hij geloofde dat die hetero was, dat in ieder geval. Het scheelde dat Bryce inmiddels wel gekkere types tegen was gekomen tijdens het uitgaan.
Toen de man zei zich aan te passen schoot hij opnieuw in de lach.
"Ik zie het," zei hij met een grijns. "Hoort de make-up daar ook bij?"
Hij nam een paar slokken van zijn bier en stak tussen de conversatie door even zijn hand op naar een jongen en een meisje die binnenkwamen, waarna hij zich weer op degene naast hem richten.

"Baardgroei.." Reita deed alsof hij nadacht. "Dus dat is normaal, dat er haar op de verkeerde kant van je hoofd groeit.?" Reita had een grijns op zijn lippen staan en het was dan ook duidelijk dat hij het niet meende. In Japan is het gewoon iets minder gebruikelijk als dat hier blijkbaar was. Daarbij hebben ze in Japan al veel minder last van haargroei op het lichaam. Enkel op het hoofd leek het fatsoenlijk te groeien. Al waren er natuurlijk bij deze erg goed waren met lichamelijke haargroei. Reita was er niet bepaald een van. Reita moest lachen toen de jongen over de make-up begon. Zoveel was het nog niet eens en toch leek de jongen het raar te vinden.
"Ik zou het vervelend vinden als jullie de kans niet kregen om jezelf aan te passen. De make-up is om de mensen hier te laten zien dat jullie niet raar zijn." Hij verzon maar wat en hij had nog steeds de brede grijns op zijn gezicht. Hij was het zo gewend om in Japan te doen. Het hoorde er allemaal bij, dat hij het hier automatisch ook had gedaan. Zonder het in de gaten te hebben, bedacht hij of het slim was om geen make-up te dragen. Of dat zijn ogen dan juist kleiner zouden lijken. Hem kennende zou hij er gewoon mee door blijven gaan, lachend om de reacties die sommige mensen hem gaven. Reita bestelde twee wodka shots, een voor de jongen die naast hem plaats had genomen en een voor zichzelf. Hij wachtte niet totdat de jongen begon met drinken, maar goot het spul meteen tussen zijn lippen door naar binnen. Na een zware dag had hij wel zin om zichzelf even wat lam te zuipen en daarna de weg naar huis terug te zoeken. Hij had niet goed op de weg gelet en het was dan ook maar de vraag of hij met teveel drank nog zijn huis zou kunnen vinden.

"Ja, dat wat mannen op hun gezicht krijgen," kaatste Bryce bal vrolijk terug. Het scheelde dat de jongeman kon lachen om zijn grap over diens make-up.
"Niet raar zijn?" herhaalde hij en hij grijnsde. "Wacht maar. Ga jij achter komen. Het is nog vroeg, maar doorgaans barst om een uur of drie de hel hier wel los," zei hij opgewekt. Op zich viel deze kroeg nog wel mee; er waren zat tenten waar het er veel gekker aan toe ging, maar dat was soms zelfs naar Bryce' maatstaven een beetje te gortig. En dat wilde wat zeggen. Maar goed, hier werd het meestal ook lekker gezellig.
"Dank je," zei hij, verrast maar opgetogen, toen de man voor hen beiden een shotje bestelde. Hij volgde diens voorbeeld en gooide het direct achterover. De avond begon goed op deze manier. Heel veel geld had hij op dit moment niet, maar zometeen voor hen beiden een shotje betalen moest er wel in zitten. Bryce hoopte maar dat deze kerel geen homo was en het verkeerd op zou vatten. Dat wist je nooit met zulke types. Desondanks maakte hij zich er niet al te druk om. De man was, ondanks zijn gare uiterlijk, te direct en te bot in Bryce' ogen om homo te zijn.
Ja, een beetje bevooroordeeld was Bryce wel. Maar wat hem betrof was iedereen dat als het erop aankwam, dus hij zat er niet zo mee. Immers, het was nou niet alsof hij met een witte puntmuts en een fakkel rond liep of zo.
"Maar 'de mensen hier', hè? Waar kom jij vandaan dan?" vroeg hij toen nieuwsgierig, voor zijn doen verrassend oplettend.

"Afgezien van wenkbrauwen?" Vroeg de jongen met diezelfde grijns op zijn gezicht. Het was duidelijk dat hij hier wel plezier aan beleefde. Ook dat hij de opmerkingen niet te serieus opnam en er beledigd door raakte.
"Dan zorg ik weer thuis te zijn rond die tijd." Zei Reita. Toch was er een grotere kans dat hij hier dan nog zou zitten. Hij was geen jongen die snel richting huis ging en bleef het liefst tot laat. Een vreemde eigenschap die hij ook een beetje van Uruha over had genomen. Toen werd er aan hem gevraagd waar hij vandaan kwam. De meeste mensen maakte een grap over China, Hong Kong... Maar deze jongen vroeg gewoon waar hij vandaan kwam. Wat een vreemde wending was dit.
"Japan." Zei de jongen rustig, al kon hij de volgende vraag al gokken. Waarom hij hier was? "Hier gekomen voor mijn rust en om Europese meiden." Hij haalde nonchalant zijn schouders op en bestelde twee bier. Een schoof hij richting Bryce. Hijzelf had genoeg geld van op zijn luie reet zitten. dus mocht hij ze ook op die manier uitgeven in zijn ogen. Reita verwachtte dan ook niet dat de jongen hem het terug zou geven. Wat dat betreft had hij ietwat beleefdheden toch doorgekregen vanuit Japan. Hij zal niet snel verwachten om iets terug te krijgen, je moest dingen namelijk doen als je er zelf achter stond.
"Dus, kun jij me vertellen wat de plekken zijn die ik hier wel gezien moet hebben?" Vroeg hij over HorseHome. Hij was vandaag aangekomen en hij had het idee dat er geen ruk te beleven viel. Als dat anders zou zijn, dan was het voor Reita hier ook nog uit te houden.

Bryce schoot in de lach.
"Voor de meiden zit je wel goed hier," zei hij en hij liet zijn blik even door de gelegenheid gaan. Hij bleef even hangen bij een tafeltje waar een aantal vriendinnen een geanimeerd gesprek voerde en keek toen weer naar Reita.
"Rust alleen iets minder."
Hij was vrij verbaasd toen de ander wederom twee drankjes bestelde, maar nam het maar al te graag aan.
"Je wil me dronken voeren, of niet?" zei hij grijnzend.
Over de vraag van de ander hoefde hij niet lang na te denken.
"No problemo. Ligt er wel aan wat je ding is. Als je zo'n boomknuffelaar bent kan ik je niet helpen, maar ik ben je beste bron van informatie als het om de stad gaat," zei hij. Hij nam een slok van zijn bier. "Al moet ik zeggen dat de keet in het dorp hier vlakbij soms ook best leuk is, als je niets tegen boerenmeiden hebt."
En stro op plaatsen waar je dat liever niet had, maar dat hield Bryce voor zich. Zelfs hij had soms nog wel iets van gezond verstand. Maar de avond was nog vroeg, dat gezonde verstand ging er snel genoeg aan.
Het viel hem op dat de man nogal wat bekijks trok met zijn nogal alternatieve uiterlijk. Een paar jongens keken nogal sceptisch en twee meisjes wezen, hun hoofden dicht bij elkaar. Bryce grinnikte. Hij had teveel gezien om nog onder de indruk van uiterlijk vertoon te zijn. Daar kwam bij dat zijn tattoos in bepaalde gelegenheden ook nog wel eens dergelijke aandacht trokken.
"Je had als dansende ijsbeer moeilijk nog meer aandacht kunnen trekken," merkte hij droog op.