I freaking hate those people ~Riot.

Verveel stond Fun wat aan zijn overgebleven hooi te knabbel van gister avond. De andere paarden stonden boos en ongeduldig tegen de staldeur aan te trappen en te hinniken. Ze hadden al zogenaamd weer honger omdat hun hooi op was. Hoe konden ze die ransige troep zo makkelijk naar binnen schuiven? Fun had een hekel aan hier, misschien was hij nu wel meer aan het kletsen met de anderen, maar de mensen haatte hij echt. De paarden hier luisterde ook gewoon naar ze? Hoe maf kon je zijn?
Toen de grote deur werd open geschoven van het complex begonnen alle paarden te hinniken en nog meer te stampen en te trappen. Zelf bleef hij gewoon rustig staan. Hij hoefde niet nog meer van die troep, hij at het echter alleen maar omdat hij honger begon te krijgen. Hij wou weer naar buiten, naar zijn eigen levenstijl. Niet hier gevanen zitten tussn vier muren. Af en toe mocht hij weer eens gras eten op het weiland, maar dat was ook niet zulk lekker lang en mals gras als buiten de hekken van de stallen. Boos bij die gedachten stampte hij eens op de grond.
Na een kwartier waren alle paarden weer stil aan het eten, en zo ging dat elke dag. Ze kregen nog een schepje bix en muesly, dat vond hij enigsinds nog wel te eten. Alleen kreeg hij er enorm veel energie van, niet zo slim van die mensen als ze er nog op wilden rijden.
Ja, algouw kwam er een man aan kakken met een halster. Meteen legde Fun zijn oren plat in zijn nek. Hij bleef natuurlijk gewoon nog een wild paard. Echter hield hij zich in, hij kon wel gaan bijten en trappen maar dan had hij een kans dat hij naar het slachthuis moest. Daar had hij twee paarden over horen praten, hoe hun vriend naar het slachthuis werd gebracht omdat hij niet toe wilde geven aan de mensen. Hij bleef maar vervelend, zowel onder het zadel als in de stal. Dus Fun had besloten dat hij wel wat normaal zou doen in de stal, maar onder het zadel zou hij alles geven wat hij had. Bokken, stijgeren, hij zou alles proberen. Wat verwachte die mensen dan? Dat hij binnen de eerste keren Z dressuur reed ofzo?
Binnen een kwartier stond hij opgezadeld en wel in de binnen bak. Hij liet het allemaal maar over zich heen komen. Een andere man hield hem strak bij het hoofdstel vast, zodat de andere man er makkelijk op kon stappen toen hij zat, nam hij de teugels strak en voorzichtig gaf hij been. Op dat moment vloog Fun er in een hoog tempo van door en begon te bokken, te steigeren, te springen. Hij deed alles wat mogelijk was. Toen hij verlichting op zijn rug voelde ging hij weer terug naar de stap en keek even achter zich. Ja de man lag eindelijk op de grond.


&Riot.

Godverdomme. Godver-fucking-domme. Riot kreunde toen hij het bloed met een washandje van zijn gezicht probeerde te vegen. Jezus dat deed zeer. Hij bekeek het inmiddels helderrode washandje en keek vervolgens in de spiegel. Iets boven zijn slaap had hij een aardig gat in zijn hoofd, zijn neus bloedde en onder zijn oog begon een blauwe plek te vormen.
Normaal gesproken had hij zijn schouders opgehaald; ja, hij liet zich makkelijk uitlokken, ja hij was gewelddadig en ja hij vocht veel, maar nu was het anders; een manege had hem wonder boven wonder aangenomen en als hij daar zo verscheen kon hij waarschijnlijk direct weer rechtsomkeert maken.
Hij voelde aan zijn neus. Niet gebroken in ieder geval. Maar Jezus dat deed zeer.
Hij rechtte zijn rug en liep naar zijn kamer, waar hij schone kleren pakte. Zijn gescheurde, bebloede shirt gooide hij achteloos op de grond; ruimde hij een andere keer wel op. Hij trok een zwart exemplaar aan en verving ook zijn donkere jeans voor een vrij licht, schoon exemplaar waar een paar opgedroogde verfvlekken inzaten. Kon erger.
Hij zag Solance nergens en baalde daar even van; hij was als alles meezat waarschijnlijk de rest van de dag weg - en anders wellicht ook - dus hij had nog graag even afscheid van zijn vriendin genomen.
Hij propte een paar boterhammen in zijn mond en vertrok. De afstand was een behoorlijk eind; ze woonden nog steeds in de vervallen woning die Iseco voor ze had geregeld. Voor de meeste mensen zou het in ieder geval vervallen zijn; Riot was minder gewend dus hij vond het wel luxe, op die keer dat hij per ongeluk door de muur heen sloeg na dan. Wist hij veel dat de wanden fucking dun waren.

Hij slenterde met zijn handen in zijn broekzakken het erf van de manege op. In een kleine paddock aan zijn linkerhand stonden twee jonge paarden die hun spel van rondrennen en steigeren even staakten om verbaasd naar deze onbekende te kijken, wiens geur ze nog niet kenden, om al snel weer door elkaar afgeleid te zijn.
Riot liep het complex binnen en keek onwennig om zich heen; lang geleden dat hij bij paarden was geweest. Hij liep twee stalgangen door, een beetje om zich heen kijkend en zo nu en dan even bij een stal stoppend. Hij was gekker op dieren dan hij doorgaans toegaf. Riot was iemand die liever overkwam alsof niets hem wat deed, om minder kwetsbaar te zijn, maar bij dieren was dat zinloos en dat, in combinatie met het feit dat ze niet snel een oordeel klaar hadden maakte dat hij er geen moeite mee had om lekker zichzelf te zijn in hun bijzijn.
Bij een bak stopte hij. Hij zag een gezadeld paard staan. Een man hield het dier erg strak vast, waardoor Riot zich afvroeg wat er met het dier was waardoor ze een dergelijke maatregel namen. Al moest hij zeggen dat hij niet de indruk kreeg dat dat paard zich daar erg vermaakte. Een tweede man steeg op, terwijl de ander de bak verliet, om vervolgens er al snel weer naast te liggen na een aantal snelle acties van het paard. Riot fronste. Dat dier leek absoluut niet blij hiermee. Waarom reden ze er dan toch op? Je maakte hem niet wijs dat ze van niets wisten; anders hield je zo'n dier niet zo strak vast.
Hij sprong soepel over de bakrand. Hij deed aan parkour, dus klimmen, springen en andere acrobatische dingen waren geen vreemde voor hem.
Sloffend begaf hij zich naar de man. Deze kreunde.
"Iets gebroken?" Riot's stem klonk ongeduldig.
"Nee," bracht de man uit. Riot stak zijn hand naar hem uit en hees hem kordaat overeind.
"Opstaan dan."
De man strompelde weg en Riot keek onderzoekend naar het paard. Langzaam liep hij naar het dier toe. Waarom was het dier zo wild? Was hij niet goed ingereden?
Hij strekte langzaam zijn hand uit naar het paard.
"Hey fella," mompelde hij. Hij maakte geen aanstalten naar de teugels te grijpen; als dat paard niet gevangen wilde worden zou hij toch of meegesleurd worden of misgrijpen.
"Kom bij dat paard weg!" klonk een scherpe stem en een tengere vrouw met kort blond haar kwam kordaat de bak binnengelopen, recht op het paard af. Riot fronste; hij had het gevoel dat dat geen slimme aanpak was, maar hij zou de vrouw ook de les niet gaan lezen. Hij mocht haar direct al niet, dus wilde zo min mogelijk woorden met haar wisselen.
Zijn blik ging weer naar het paard. Mooi dier.