Met een goed humeur galoppeerde Fun over het lange zandpad. Het zand achter hem stuifde omhoog en vormde een groote wolk achter hem. Het was best oké om hier te leven. Hij had van plaats naar plaats getrokken, maar hier beviel het hem eigenlijk wel. Grote bossen, met allemaal dezelfde saaie soort. Daar kreeg hij nou wel een beetje genoeg van. Die Knoniken, leuke paarden, maar dat grijs ging na een tijdje toch wel vervelen. Niet dat dat de enige reden was, waarom hij daar weg was gegaan. Zijn status: Harten-breker. Er waren daar nul merrie's meer over, dus trok hij verder. Nog nooit had zijn hart echt bij iemand gelegen. Hij wist niet, hoe die merrie's zich moesten voelen, maar dat maakte hij zich helemaal niet druk om. De velle lente zon scheen op zijn vacht, die nog half in zijn winter vase zat. Overal losse haren, dat was echt zo vervelen. Alles kriebelde, en het liefst lag hij de hele dag te rollen.
Hé, goed idee. Hij maakte een lichte sliding stop, om in stilstand te komen, en liet zich door zijn knieën zakken in het warme zand. Met wat gekreun maakte hij het rondje op zijn rug een paar keer, en stond daarna tevreden weer op. Vermakelijk schudde hij zich uit, en vervolgde zijn weg in een patserig drafje. Hoofd omhoog, staart omhoog en gaan. In zijn oog hoe zag hij een wat ouder echt paar hem angstig aan kijken. Wat was hij aan het doen? Die man, er was iets niet goed in zijn blik.
Fun bleef stok stijf staan, hier was iets niet goed. De man knikte naar iets. Een tak achter hem verraade het. Hij draaide zich om, en keek ook in oog, met een dikke man. Hij had een spijkerjasje aan, en een groene vreemde pet op. Hij stond met een touw in zijn handen. Wat? Wou die man hem gaan vangen? pfff, laat hem niet lachen. Vol met vreugde keek Fun die man aan. Adrenaline pompte nu van binnen, en zijn speelse kant kwam helemaal naar boven. Dit kon nog eens leuk worden! De man twijfelde even, maar gooide toen toch het touw. Met volle plezier ving Fun het touw met zijn tanden en trok er even aan. De man kon nog net op zijn benen blijven staan, maar zijn petje was al wel op de grond gevallen.
In een rustig galopje, ging Fun om de man heen, een paar rondes tot het touw al bijna op was. Met volle vreugde in zijn ogen keek hij de man aan, die nu toch wel wat angstig was. Slecht, voor een man die paarden uit het wild moest vangen. Hiji gaf een acht rukje aan het touw en bekeek de man die met een plof op het zand viel. Door de rondjes die hij galoppeerde was het touw rond zijn voeten gebonden, en nu was hij gevallen. In een rengalop vervolgde hij zijn weg. Speels gooide hij zijn hoofd in de lucht, en een harde schelle hinnik van vreugde verliet zijn keel. Aan het einde van het pad volgde hij een klein gras weggetje en kwam op een open plek. Even nam hij daar een pauze en ging wat grazen.
-Fallen
Hé, goed idee. Hij maakte een lichte sliding stop, om in stilstand te komen, en liet zich door zijn knieën zakken in het warme zand. Met wat gekreun maakte hij het rondje op zijn rug een paar keer, en stond daarna tevreden weer op. Vermakelijk schudde hij zich uit, en vervolgde zijn weg in een patserig drafje. Hoofd omhoog, staart omhoog en gaan. In zijn oog hoe zag hij een wat ouder echt paar hem angstig aan kijken. Wat was hij aan het doen? Die man, er was iets niet goed in zijn blik.
Fun bleef stok stijf staan, hier was iets niet goed. De man knikte naar iets. Een tak achter hem verraade het. Hij draaide zich om, en keek ook in oog, met een dikke man. Hij had een spijkerjasje aan, en een groene vreemde pet op. Hij stond met een touw in zijn handen. Wat? Wou die man hem gaan vangen? pfff, laat hem niet lachen. Vol met vreugde keek Fun die man aan. Adrenaline pompte nu van binnen, en zijn speelse kant kwam helemaal naar boven. Dit kon nog eens leuk worden! De man twijfelde even, maar gooide toen toch het touw. Met volle plezier ving Fun het touw met zijn tanden en trok er even aan. De man kon nog net op zijn benen blijven staan, maar zijn petje was al wel op de grond gevallen.
In een rustig galopje, ging Fun om de man heen, een paar rondes tot het touw al bijna op was. Met volle vreugde in zijn ogen keek hij de man aan, die nu toch wel wat angstig was. Slecht, voor een man die paarden uit het wild moest vangen. Hiji gaf een acht rukje aan het touw en bekeek de man die met een plof op het zand viel. Door de rondjes die hij galoppeerde was het touw rond zijn voeten gebonden, en nu was hij gevallen. In een rengalop vervolgde hij zijn weg. Speels gooide hij zijn hoofd in de lucht, en een harde schelle hinnik van vreugde verliet zijn keel. Aan het einde van het pad volgde hij een klein gras weggetje en kwam op een open plek. Even nam hij daar een pauze en ging wat grazen.
-Fallen