walking with the beautifull Yara

Valerie liep de stallen binnen en ging rechtstreeks naar Yara's stal. Ze begroette haar, en zette haar even aan een halster touw aan de buiten kant van de stal. Ze meste de stal en deed daarna het halster touw bij Yara om. Lopen was fijn met haar, aangezien ze verder nog bang was en nog niet zo veel dingen kon. Ze klikte er een halster touw aan vast en gaf haar een klopje op haar hals. Dit ging zoieso al veel beter. Rustig liep ze met de gitzwarte merrie naar buiten en liep richting het bos. Ze moesten een weg oversteken, maar gelukkig was die niet druk dus konden ze zonder problemen de weg over. Aan gekomen in het bos ging Valerie even rennen, zodat Yara moest gaan draven. Wat wou ze graag samen met Yara door het natte gras galloperen. Maar dat zat er nog even niet in. Ze kwamen bij een groot bloemen veld aan, en de zon stond mooi laag. Dat gaf een mooie gloed over de rode en gele bloemen. Valerie liet Yara's touw wat vieren, zo dat ze wat kon eten. Valerie ging liggen in het gras, en genoot van dit moment.

FLUT maar voor Yara

s'Avonds waren er stalmensen naar haar toe gekomen, met een halster en een halster touw. Met veel moeite hadden ze haar in een stal gekregen, en Yara stond al de hele ochtend tegen de staldeur te trappen. Toen zag ze Valerie en hinnikte boos naar haar. Wat dacht ze wel niet?! Dat ze haar zomaar in een stal had mogen zetten?! Maar valerie klikte een halstertouw aan haar halster en zette haar vast buiten de stal. Onrustig was Yara, ze probeerde te steigeren, maar dat kon niet, dus ging ze bokken, en trekken al haar halstertouw. Met haar oren in haar nek hapte ze richting Valerie. Sins ze in de stal was gezet was ze heel anders. Dat kwam omdat ze gewoon slechte ervaring met stallen. Yara schudde haar hoofd en snoof eens. Toen Valerie klaar was met de stal pakte ze Yara's halster touw en liep met haar naar het bos. Toen ze de weg moesten over steken stopte Yara, maar toen liep ze toch achter Valerie aan. In het bos ging Valerie rennen, en Yara sprong meteen in galop aan, toen ze voelde dat Valerie langzaam ging snoof ze beledigt en trok aan het halster touw. Ze had de hele nacht in de stal gestaan, dat was ze niet gewent!

Valerie trok met alle moeite aan het halster touw. Yara was nog wild, maar zou er maar gewoon aan moeten wennen. Dat kon ze heus wel. Ze was nu echt van Valerie geworden en ze moest gewoon snachts naar stal. Ze wou echt Yara wel los laten rennen hier, maar ze wist zeker dat Yara dan zich weer niet liet pakken. Niet omdat ze Yara niet vertrouwde, maar omdat het nog steeds een wild paard was,die gevangen was met tegenzin. En ze kon het niet over haar hart verdragen om haar weer vrij te laten. Valerie hield van haar paard. Ze was er nu echt klaar mee toen Yara boos naar haar hapte en nog harder aan het touw trok.''Yara nou is het klaar!'' Zei ze boos. Ze was woedend. Valerie gaf haar liefde eten, een dak boven haar hoofd en het enige wat ze terug kreeg was happen en haar handen bijna kapot. Ze trok met al haar kracht aan het touw en liep boos met Yara terug naar stal. Meteen liep ze door naar het weiland maar voor dat ze los liet, trok ze nog eens goed aan het touw. ''Ben je nou blij? Je moet gewoon even normaal doen!'' Een traan liep over haar wangen. Van verdriet maar ook van de pijn. Ze keek naar haar handen die helemaal rood van het schuren was. Ze ging boos tegen het wei hek aan zitten.

''Yara nou is het klaar!'' Zei ze boos. Yara probeerde met alle macht haar hoofd hoog te houden. Als ze haar hoofd laag zou houden was ze verloren, dan zou ze onderdanig worden, zo was ze ook zadelmak gemaakt op haar oude huis. Ze wilde Valerie niet boos maken, maar ze wilde vrij zijn! Valerie trok hard aan het touw en liep terug naar de stallen, naar de wei. Voordat ze los werdt gemaakt trok Valerie nog hard aan het touw, en Yara was er niet op voor bereid, dus werdt haar hoofd ineen keer omlaag getrokken. Meteen voelde ze zichzelf kleiner worden, en keek bang naar Valerie. Shit, nu zou Valerie ook weten wat haar zwakke plek was. ''Ben je nou blij? Je moet gewoon even normaal doen!'' Een traan liep over haar wangen. Yara trok haar hoofd weer omhoog toen Valerie het halster los deed en racede weg.

-Sorry xd, had ik gewoon ff zin in, om haar dwars te laten doen -

Yara haar hoofd ging in een keer naar beneden toen ze aan het touw had getrokken. Mooi,dat kon ze vaker doen als ze niet luisterde. Yara was hopeloos. Nee Valerie was hopeloos. Ze kon niet eens een wild paard houden. Boos en mokkend zat ze op de koude grond. Gelukkig waren er niet zo veel mensen, die waren allemaal al vanochtend geweest. Ze voelde zich diep elendig. Het ging zo goed. Ogh Yara was zo veel anders dan Flair. Flair was ook wild, maar met haar kon ze nu gewoon heerlijk rijden. Ja daar had ze zin in, om even lekker met Flairtje uit te waaien. Val wou Yara wel weer vrij laten, maar de kans was groot dat ze weer werd gevangen maar dan in een slecht tehuis zou terecht komen, en dat wou ze met allemacht verkomen. Ze stond op keek de wei boos in, en liep toen stampend weg. Ze was echt heel erg boos. Boos op Yara, maar ook op zich zelf. Ze zadelde Flair op en liep met haar naar de buiten bak. Het bareback pad, zat lekker licht en het bitloos hoofdstel was ook goed voor Flair. Rustig reed ze gewoon zoals ze normaal deed. In galop liet Valerie de teugels los en spreidde haar armen en deed haar ogen dicht. Ja dit was leven. Toen ze klaar was deed ze Flair weer naar de stal en ging weer met haar rug naar de wei toe zitten.

Yara zag hoe Valerie naar een ander paard ging en hem op zadelde. Ze zag hoe het paard western tuig op kreeg. Wacht eens. Als Valerie zo op haar reed was ze wel bereid te luisteren! Ze zag hoe Valerie in galop haar armen spreed en haar ogen sloot. Toen viel Yara op dat haar handen helemaal rood waren. Had zij dat gedaan? Nee, nee! Toen zadelde Valerie de merrie weer af en ging met haar rug naar de wei zitten. Yara liep met haar hoofd schuldig laag naar Valerie toe. Ze hinnikte zacht. Nu moest ze vergiffenis krijgen, het moest gewoon! Voorzichtig duwde Yara haar hoofd over het hek tegen haar arm. Ze brieste en hoopte dat Valerie het haar zou vergeven...

Ze voelde Yara's neusje tegen haar arm aan. Rustig draaide Valerie zich om en omhelsde het hoofd van haar paardje. Natuurlijk kon ze niet boos op haar blijven, het was gewoon meer dat Val niet meer zo wist wat ze moest doen. Yara vond het dus duidelijk echt niet leuk in de stal, maar ze zou het koud krijgen in het land. Dus dat was ook geen optie. Misschien kon ze in de binnen paddock. Dat mocht eigenlijk niet, maar als Harry(de baas van stal) al naar huis ging. Moest Val afsluiten en kon ze Yara daar in zetten. Maar dan moest ze wel de volgende morgen de eerste zijn op stal. Of ze zou het gewoon vragen aan Harry. Heel langzaam werd het al donkerder. Hoe lang zou het duren, voor dat Yara een echt gehoorzaam paard was?

Valerie draaide zich om en omhelsde haar. Opgelucht brieste Yara. Gelukkig begreep Valerie dat ze niet in de stal wilde staan. Maar ze leek ergens over na te denken. Waarom? Zou het een probleem zijn? Langzaam werdt het donkerder, en Yara keek omhoog toen ze de zon onder zag gaan. En nu? Ze wist dat het koud zou worden, dus in de wei zou ze zo wie zo niet blijven. En ook niet in de stal, dat had ze Valerie nu wel duidelijk gemaakt. Waar ging ze heen?

Harry kwam aan gelopen en vroeg of Valerie de stal wou afsluiten. Alleen zei mocht dat doen als hij naar huis ging. Zij had de sleutel. Ze pakte Yara bij het halster en liep met haar naar binnen. Ze liep door de stallen en keek naar de lege stal van Yara. Maar ze liepen stug door. Ze opende het hek van de binnen paddock en liet Yara naar binnen gaan. Ze voelde hoe haar maag rammelde. Dan zou Yaar ook wel honger hebben. Ze liep naar de hooi baal voor Harry's zijn paarden en haalde daar een paar plukken van af en legde die bij Yara haar paddock. Zelf had ze ook honger en liep naar haar auto en reed naar de snack bar. Ze kocht een patatje met en reed weer terug naar stal. ze pakte een krukje en at haar friet op in de paddock bij Yara.

Yara voelde hoe er een beetje aan haar halster werdt getrokken en liep wat verbaast mee. Toen ze zag dat ze de stallen ingingen gaf ze een kleine ruk aan het halster als waarschuwing voor Valerie. Maar gelukkig liep Valerie langs haar lege stal en opende het hek van de binnen paddock. Yara liep er dankbaar naar binnen en begon wat rondjes te draven. Valerie legde een hooibaal voor haar neer en liep toen weg. Na een kwartiertje kwam ze terug met een bakje met wat geels, maar Yara vond het niet lekker ruiken. Ze pakte wat hooi en keek om zich heen. Water? Geen water? Toen viel haar oog op de waterbak. Wel water dus, mooi zo. Ze liep er naar toe en dronk gulzig de helft leeg.

-Sorry van mijn late post-

Yara liep naar de water bak en dronk gulzig de helft leeg. Valerie had haar patatjes ook op, en liep even de paddock uit om alles nog te doen. Ze gaf alle paarden eten, met de hooi wagen en bracht ook alle paarden binnen die nog buiten stonden. Dat moest ze van Harry doen als zij afsloot. Ze liep naar het hek buiten en deed het op slot. Daarna liep ze weer naar binnen en deed de deuren van het stallen blok ook allemaal op slot. Het licht buiten deed ze uit, maar ook het licht bij de stallen en boven de bak. Al het licht was uit, behalve in de kantine bedacht ze zich. Ze snelde zich daar naar toe. Het was heel raar om hier ook nog rond te lopen als er helemaal niemand meer was. Dacoda en Junior lagen rustig te slapen op het matje. Nou ja de kantine zou ze wel open laten, ze kon tenslotte haar honden daar niet opsluiten. En ze was morgen ochtend toch de eerste dus ze kon zeggen dat ze hem pas net had open gemaakt. Ze pakte een nieuwe zweet deken die nog niet gebruikt was, en nam die mee naar de paddock, waar ze weer in haar stoel ging zitten en de deken over zich heen sloeg. Alleen schoof ze wel de stoel helemaal naar achter. Als Yara zou willen rennen, dat dat wel kon en dat Val niet werd over gerend. Yara moest zien, dat Val haar niet alleen zou laten. Ze zou hier de hele nacht blijven. Ze keek de hele avond naar Yara, tot dat ze haar ogen niet meer open kon houden en toen viel ze in slaap.

Yara raakte lichtelijk in paniek toen ze zach dat Valerie wegging. Ze snelde naar het hek en hielt haar in de gaten. Ze ging de andere paarden eten geven, en liep toen door tot Yara haar niet meer kon zien. Ze schrok toen het licht uit ging, en bleef kijken naar de kant waar ze haar baasje op had zien gaan. Toen haar ogen aan het donker gewent waren zag ze dat Valerie weer terug kwam. Gelukkig ging ze niet weg. Yara draafde weer rustig door de paddock toen ze zach dat Valerie langzaam in slaap viel. In een langzame stap ging ze naar haar toe en duwde haar neus tegen haar wang, waarna ze zelf ook ging slapen.

Na een tijdje voelde ze een warme neus tegen haar wang. Half in slaap drukte Valerie een kus tegen de neus van Yara. Het was zon schatje, ze was gewoon niks gewend, daar kon zij ook niks aan doen. Valerie droomde die nacht dat ze met Yara aan het galopperen was zonder zadel zonder hoofdstel. Ze waren een samen, en ze deden alles wat ze wilden. De volgende morgen werd ze al weer vroeg wakker door een paard wat ongedulig tegen de stal deur aan het trappen was. Valerie keek om zich heen, en zag dat Yara's hoofd nog steeds op de zelf de plek in. Val streelde het hoofd van Yara. ''Heei, meisje.'' Daarna zag ze twee grote bruine kijkers haar aan kijken. Val lachte en aaide haar nog een keer voor dat ze alle paarden ging eten geven. Toen dat klaar was opende ze het hek en alle deuren. Daarna ging ze weer naar Yara en pakte haar bij het halster. Het was nog vroeg, dus buiten was het nog frisjes. Ze nam Yara mee naar de binnen bak en liet haar daar los. Snel maakte ze bij zich zelf nog een hoge staart in, en ging daarna hyper spactisch rond springen. ''Toe Yara, ga maar.'' Zei ze tegen Yara. Ze moest nu gaan rennen, zo hard als ze wou. Door blijven rennen, tot dat ze moe was, daarna kon Valerie wel wat dingetjes proberen. Het moest er toch ooit eens van komen, dat ze werd bereden. Valerie zwaaide een beetje met haar armen, maar niet zo dat het eng leek, een ook geen sla gebaren. Dan zou Yara alleen maar schrikken. Nee het was een teken dat ze mocht rennen.

Valerie werdt wakker en ging de paarden eten geven. Toen werd Yara naar de binnenbak geleid. Ze keek verbaast naar Val die haar los liet, en hyper ging springen. Met een sprong galoppeerde ze als een razende de bak over, gleed bijna weg in de bochten. Eindelijk kon ze even haar benen strekken. Yara's passen werden steeds groter, en je hoorde de hoeven over de bak gaan. Voor Valerie kwam ze tot stilstand met een sliding-stop, en heigde een beetje. Ze schudde het opvliegende zand van haar af en stapte een paar rondjes om weer af te koelen. Ze wist wat Valerie nu van plan was, ze moest weer aan het zadel en hoofdstel wennen. Daar was ze bereid voor hoor! Mits er geen bit aan te pas zou komen.

Yara kwam precies voor Valerie tot stilstand via een sliding stop. Val had even haar ogen dicht gedaan,maar opende ze daarna meteen weer. Ze aaide Yara over het hoofd en verliet de bak even. Ze ging de pad halen,en het bitloose hoofdstel. Daarmee kwam ze terug en deed voorzichtig het hoofdstel om. Daarna legde ze heel rustig de pad op haar rug. Onder tussen praatte ze zachtjes tegen haar. Het pad zat er op en heel los maakte ze de singel vast. Daarna wat strakker, om aan te laten wennen. En daarna nog wat strakker zodat ze er op kon klimmen, maar dat deed ze nog niet want Yara moest nog een keer rennen met het tuig om, dat zou ze waarschijnlijk heel raar vinden en flink gaan bokken. Val hoefde dan niet op haar rug. Ze klikte zodat Yara in beweging moest gaan komen

sorry heel erg flut, maar ik kan niet zo veel met jou postjes

Yara werdt over haar hoofd geaait en Valerie ging even weg, en kwam toen terug met een bitloos hoofdstel en een pad. Yara brieste even als goedkeuring. Ze hielt haar hoofd zo stil mogelijk toen Valerie het hoofdstel om deed, maar ze vond het heel eng. Toen legde Valerie de pad op haar rug, en singelde in stukjes aan. Yara hief even geschrokken haar hoofd, maar Valerie deed het heel rustig, heel beheerst. Toen klakte ze weer dat ze moest gaan lopen. Yara draafde weer aan, maar het voelde zo raar! Ze had zeker een jaar geen tuig meer om gehad! Ze bokte een paar keer, waarna ze netjes bleef draven. Ze strekte haar passen uit en draafde drie rondjes rond in de bak. Ze draaide haar binnen oor naar Valerie, zodat ze hoorde of ze mocht stoppen of niet.

[Ja sorry... Leuk dat je met de verhaallijn meedoet ]

Het viel allemaal wel mee hoe eng Yara het vond. Ze bokte een paar keer,maar het werd Valerie nu allemaal duidelijk. Ze had dus al een keer een zadel op gehad. Ze was dus al een keer bereden, alleen dat was een hele tijd geleden, want Val had zoiezo nu Yara al een half jaar. Yara bleef daarna rustig draven en wachtte op een verdere reactie. Althans zo leek het. Valerie liet Yara stoppen en liep er naar toe. Ze zette een been in de beugel en ging een beetje aan een kant hangen. Daarna zwiepte ze haar been over Yara en ging heel rustig zitten. Ze liet Yara even wennen en klikte daarna weer een keer. Ze moest nu gewoon rustig stappen, als ze ging bokken was dat niet zo heel erg, maar Val verwachtte het niet aangezien ze net al twee keer had gerend.

Valerie vroeg haar te stoppen, en Yara stopte braaf. Val liep naar haar toe en deed haar voet in de beugel. Yara draaide haar achterhand nerveus een beetje naar links, maar bleef toen staan. Valerie ging een beetje aan een kant hangen en zwaaide toen haar been over Yara's rug. Rustig ging ze zitten, en Yara voelde Valerie op haar rug. Ze hoorde een klak en draaide haar oren wat verbaast naar haar toe. Geen zweep, geen geschreeuw? Ze stapte wat onzeker weg, bang dat ze het verkeerd deed en een klap kreeg. Haar oren draaiden onzeker van voor naar achter en weer terug. Deed ze het wel goed?

Iets wat onzeker stapte Yara weg. Jammer dat paarden niet konden zien hoe hun ruiters gezicht er uit zagen. Op Valerie's gezicht zat een mega big smile, maar al snel concentreerde ze zich weer, en kwam haar gezicht weer serieus. Ze zag dat Yara's oortjes naar achteren draaide, als teken dat ze goed aan het luisteren was. Valerie wou belonen, maar bedacht zich dat een klopje op haar hals ook kon duiden als een teken dat ze het slecht deed. Rustig streelde Val de hals van Yara. ''Goedzo meisie, je doet het heel goed.'' Zei ze heel overdreven maar zo wist een paard wel goed dat hij het goed deed. Na een paar rondjes gestapt te hebben klikte Valerie nog een keer. Het maakte helemaal niet uit als er iets fout ging, Yara was gewoon bang, en Val had veel geduld nodig. Maar dat wist ze al vanaf het beging. Rustig wachtte ze tot het allemaal tot Yara door drong wat ze moest doen.

''Goedzo meisie, je doet het heel goed.'' Zei ze. Yara luisterde en begon nu wat meer ontspannen te stappen. Haar oortjes gingen ontspannen mee met haar beweging, en ze voelde dat Valerie dat ook deed. Nadat ze even gestapt hadden klikte Valerie nog een keer, en draafde Yara aan. Het was een vlotte draf, met mooie ruime passen. Ze had ook aan drafraces meegedaan, maar het bleek dat ze beter was in galop. Yara schudde even haar hoofd om de gedachte eruit de schudden.

-Flut, sorry dat het zo lang duurde!-

Yara ontspande zich meer. Toen Valerie vroeg om aan te draven, deed ze dat ook meteen. Ze was dus zeker eerder bereden, en dat was goed. Ze ging wel vlot, maar ze had zeker mooie passen. Valerie glimlachte van oor tot oor. Na ook veel rondjes gedraafd te hebben, ging ze zachtjes door zitten en klikte twee keer. Yara ging naar de galop, wat ze zeker echt heel goed deed. De galop van haar zat heerlijk. "Heel braaf, Yara." Zei Valerie blij. Ze was trots op haar paard. Na een tijdje was het wel genoeg, Yara zweette al helemaal. Maar dat kwam door het druk maken. Valerie stapte af, en liep nog een paar rondjes met Yara aan de hand, tot dat ze wat minder bezweet was. Daarna liep ze naar de poetstplaats en zadelde af. Nog even pakte ze de zachte borstel en haalde die over Yara's vacht. Zachtjes zong Valerie. "Ik ben heel trots op je." Zei Valerie lief en klopte op haar hals. Daarna mocht ze weer in haar paddock, die binnen stond. Ze pakte een voerbakje en hing die aan de binnen kant die werd gevuld met bix. Ook kreeg ze een paar plakken hooi, daar kon ze de hele nacht wel mee door. Ze had veel pit, en kon hard lopen. Ze was eigenlijk wel een goed cross paardje. Maarja eerst nu nog veel oefenen.

De zwarte merrie voelde nog een keer Valerie's benen tegen haar flanken en sprong aan in galop. Meteen strekte ze haar hals en strekte haar passen uit. Ze hief haar hoofd, hier had ze nu even zin in. Na twee rondjes voelde ze dat Valerie de teugels weer opnam en ging ze over in stap. "Heel braaf Yara." hoorde ze val zeggen. Ze brieste en strekte haar hals. Valerie stapte af, liep nog een paar rondjes met haar door de bak, zadelde haar af en haalde een borstel over haar heen en zette haar in de paddock. Yara begon meteen in het zand te rollen. Ze brieste blij. Ze kreeg wat plakken hooi en wat biks. Geduldig wachtte ze tot Valerie klaar was met alles neerleggen en stortte zich toen op het hooi. Toen ging ze liggen, en viel al snel in slaap.