Break free

Rond deze tijd van het jaar ben je een spring in het veld. De lente zon smelt alle sneeuw, gras gaat weer groeien evenals de bladeren aan de bomen. Voedsel is er voor het oprapen, en toch zijn er ook nadelen. Met de komst van de winter zie je minder mensen in gebieden omdat het te koud is. Wanneer de lente terug komt brengt het de mensen met zich mee. Je moest ermee leren leven, weten wanneer je de mensen uit de buurt moest houden en wanneer je kon blijven staan op de plek waar je stond. Veel mensen deden je niets, het was alleen altijd mogelijk dat de verkeerde langs kwam.
Urise had zich in de winter verdekt opgesteld. Mensen had hij ontlopen evenals andere paarden. Zonder gezelschap kwam je veel beter de winter door. Door een tekort aan voedsel was zijn brede lichaam ingezakt. Zijn ribben kon je zowat tellen en zijn heupen staken behoorlijk uit. Desondanks zag hij er niet slecht uit. Als je door de takjes, klitten en modder heen kon kijken kon je een stevig gebouwd paard zien met behoorlijk wat spieren. Stap voor stap verplaatste hij zijn grote lichaam het veld op. Hoe mensen het veld noemde wist hij niet, nog altijd snapte hij de mensen niet. Het natte gras maakte zijn hoeven schoon welke onder de modder zaten. Kon hem het wat schelen, hij hoefde niet bepaald een schoonheidswedstrijd te winnen. Op precies het juiste plekje liet hij zich door zijn benen heen zakken en begon hij uitbundig te rollen. Sneeuw wat nog niet gesmolten was bleef aan zijn vacht hangen en zorgde ervoor dat zijn vacht nat werd. Tijdens het opstaan liet hij een diepe zucht horen voor hij zijn hoofd naar beneden deed en het natte gras naar binnen werkte. Urise at rustig, in gedachten verzonken over van alles en nog wat. Hij merkte dan ook niet op dat er iets, misschien wel iemand, aan kwam.

- Liefst een paard, mens mag ook. Hij blijft wild

De lente brak weer aan alles kwam weer tot leven. De bloemen zouden weer gaan bloeien er kwamen weer blaadjes aan de bomen en er was genoeg gras om je buik mee te vullen. Nordy kon niet wachten tot haar wintervacht er weer helemaal af was, haar vacht weer zou gaan glimmen en het weer warmer zou worden. Ze was deze winter goed doorgekomen in tegenstelling van vorig jaar toen was ze graatmager geweest en had je al haar ribben kunnen tellen. Ze was gelukkig wel opgeknapt en er weer helemaal boven op gekomen. Nu draafde ze vrolijk over een veld waar ook andere rare dieren stonden kleiner dan haar gestippeld en vooral heel erg tam naar mensen toe, Nordy moest het niet echt op mensen hebben ze bleef liever in de bossen. De ehle winter lang had ze daar rondgezworven en genoeg voedsel kunnen vinden. Ze was in de herfst in Horse home gekomen en voelde zich nu al op haar gemak alleen snapte ze niet waarom er zo weinig -wilde- paarden waren. Ze was er wel een paar tegen gekomen aan het rand van het bos maar die zaten achter hekken en keken haar minmachtend aan. Haar warme neus duwde het dunne laagje sneeuw op zij opzoek naar gras ze vond de natte grassprietjes en begon ze te vermallen met haar hoofd laag schoof ze steeds verder door totdat haar maag gevuld was met grassprietjes. Ze keek rond geen paard te zien zelfs mensen bleven nu nog in hun bedje liggen. Vrolijk draafde Nordy een beetje op het veld rond vroeger had ze dit samen met haar partner gedaan bedacht ze zich treurig ze schudde haar hoofd ze wou haar humeur niet verpesten. Ze lied even haar hoofd hangen terwijl ze draafde en keek toen weer voor zich uit een paard -een hengst- om precies te zijn stond rustig nat gras naar binnen te werken hij leek in gedachten verzonken te zijn. Hij zat onder de klitten en zijn lichaam was met een dun laagje modder bedekt. Ook zaten er takjes in zijn vacht. Nordy minderde vaart en stond uiteindelijk stil voor de hengst, "hey ook aan het genieten van het lente weer?"vroeg ze vriendelijk. Ze brieste kort en bekeek de hengst wat beter hij leek de winter niet zo goed doorgekomen te zijn zoals zij, alleen was hij niet graatmager want hij had nog wel de benodigde spieren. Rustig wachtte Nordy zijn antwoord af.


-mag ik?-

Hoe langer hij bezig was met eten hoe voller prettiger hij zich begon te voelen. Als veulen was hij hier opgegroeid, hij had HH alleen een aantal jaar geleden verlaten omdat alles fout was gegaan. Zijn partner, verdwenen. Goede vriendin, gedood. Zijn veulen, verdwenen. Iedereen waar hij om had gegeven waren weg. Ruim drie jaar had hij HH ontlopen om te zoeken wat hij nou eigenlijk wou. Wat wou hij met zijn leven? Een kudde? Nee, hij had al een kudde gehad. Een partner? Ook niet, het leverde alleen maar problemen op. Zo kon hij nog een tijdje doorgaan, hij wist het niet. Vroeg of laat zou hij het wel te weten komen. Geduldig wachten en de antwoorden zouden naar hem toe komen. Urise merkte de merrie op die naar hem toe kwam. Desondanks hief hij zijn hoofd niet en ging hij gewoon verder met grazen. Wat kon hem die ene merrie nou schelen? Haar woorden gingen hem voorbij, ze waren te vrolijk. Je kon wel zeggen dat hij niet een van de lieve paarden was. Vroeger hadden de meeste paarden bij hem uit de buurt gebleven, tegenwoordig had hij zich aangepast. Van chagrijnig paard wat elk moment aan kon vallen was hij rustiger geworden en had hij ie wat meer begrip voor andere paarden. Een klein beetje maar. "Liever een zomer weertje, maar de lente mag er ook wel wezen." Sprak hij zachtjes. Na nog een paar plukken gras hief hij zijn hoofd en keek hij de merrie aan. Ze zag er beter uit dan hij, beter doorvoed. Zijn blik gleed over haar lichaam, kort en snel zodat het niet echt op viel. Bij de merrie haar hoofd bleef zijn blik even hangen voor hij zich weer tot het gras richtte en verder ging met grazen.

- Tuurlijk ^^ ben beetje inspi loos

Er kwam een vlaag wind langs Nordy liet de geur haar neus binnen gaan het rook naar lente ook naar regen maar die geur was vager. "Liever een zomer weertje, maar de lente mag er ook wel wezen"antwoordde de hengst zachtjes. Nordy knikte zomer was leuk maar vaak té warm gaf haar maar de koele lente warm genoeg om te zwemmen maar niet zo heet dat je meteen ging zweten als je een paar stappen zetten. De hengst at nog een paar grasplukken en keek toen op, Nordy keek weg en begon maar gras te eten ze had toch niet veel beters te doen. Nadat ze een paar gras plukken had gegeten en haar maag echt vol zat keek ze op."Oh if you wanted to know ik ben Nordy"zei ze terwijl ze voor zich uit keek, haar oren vingen het geluid van mensen op blijkbaar de voerder want ze hoorde het geluid van biks rammelend in blik. Jammer genoeg niet voor haar maar voor die nutteloze herten die nerveus met hun mini staartjes stonden te zwaaien. Nordy rolde met haar ogen toen een beestje haar bang aankeek en keek weer naar de hengst.

-ik kan vanaf vandaag t/m donderdag niet vaak online en kan niet vaak posten. Ik ga mijn best doen maar ik logeer dus het wordt wel moeilijk -