Ik had zin in een drama-vrij Riot topic want hij is best wel een dramalama. Yolo of zo.
-------------
Even was er niets beneden zijn voeten. Vervolgens vonden zijn vingers grip bij de muur tegenover die waar hij vandaan kwam en werkte hij zich binnen enkele seconden omhoog, het platte dak van een reeks appartementen op. Hij rende door, sprong aan het eind weer, landde soepel op het dak van een garage, rolde vlug door, kwam weer overeind en sprong op de grond. Hij rende een steegje door, klom moeiteloos over een hek heen en daarna weer tegen een andere woning op. Alles was hier redelijk laag gebouwd, met de nodige overbodige decoratie, waardoor het een eldorado was voor mensen als hij.
Zo schoot hij de halve buurt door, over daken, door steegjes. De adrenaline gierde door zijn lichaam.
Pas toen hij moe begon te worden vertraagde hij, op het dak van een van de hogere gebouwen in de omgeving. Hij haalde diep adem. Zijn pupillen waren groot en hij voelde zich hooguit fysiek moe; mentaal had hij zich lang niet zo in leven gevoeld als nu. Hij zweette flink. Het mouwloze shirt dat hij droog plakte aan zijn bovenlijf en er liep een straalde zweet uit zijn haar, langs zijn gezicht.
Hij bleef even staan, luisterend. Een paar straten verderop hoorde hij kinderen spelen, ergens in de verte klonk een sirene en weer ergens anders blafte een hond fanatiek.
Uiteindelijk klom hij soepel naar beneden en slenterde hij de straat in, handen in zijn broekzakken. Tegen beter weten in stak hij een sigaret op. Hij was aanzienlijk weer meer gaan roken nu hij Solance niet meer in zijn directe omgeving had, maar vergeleken wat het eerst was viel het alsnog enorm mee.
Hij blies een rookwolkje uit en liep een plein op.
-------------
Even was er niets beneden zijn voeten. Vervolgens vonden zijn vingers grip bij de muur tegenover die waar hij vandaan kwam en werkte hij zich binnen enkele seconden omhoog, het platte dak van een reeks appartementen op. Hij rende door, sprong aan het eind weer, landde soepel op het dak van een garage, rolde vlug door, kwam weer overeind en sprong op de grond. Hij rende een steegje door, klom moeiteloos over een hek heen en daarna weer tegen een andere woning op. Alles was hier redelijk laag gebouwd, met de nodige overbodige decoratie, waardoor het een eldorado was voor mensen als hij.
Zo schoot hij de halve buurt door, over daken, door steegjes. De adrenaline gierde door zijn lichaam.
Pas toen hij moe begon te worden vertraagde hij, op het dak van een van de hogere gebouwen in de omgeving. Hij haalde diep adem. Zijn pupillen waren groot en hij voelde zich hooguit fysiek moe; mentaal had hij zich lang niet zo in leven gevoeld als nu. Hij zweette flink. Het mouwloze shirt dat hij droog plakte aan zijn bovenlijf en er liep een straalde zweet uit zijn haar, langs zijn gezicht.
Hij bleef even staan, luisterend. Een paar straten verderop hoorde hij kinderen spelen, ergens in de verte klonk een sirene en weer ergens anders blafte een hond fanatiek.
Uiteindelijk klom hij soepel naar beneden en slenterde hij de straat in, handen in zijn broekzakken. Tegen beter weten in stak hij een sigaret op. Hij was aanzienlijk weer meer gaan roken nu hij Solance niet meer in zijn directe omgeving had, maar vergeleken wat het eerst was viel het alsnog enorm mee.
Hij blies een rookwolkje uit en liep een plein op.