I need to see you again... I guess

Melanie struinde -momenteel- doelloos een beetje rond, echt iets te doen had ze niet. Behalve dan één ding, en dat knaagde nogal aan haar. Mido... Ze was zonder enige waarschuwing weggegaan. Nu, ze had ook wel een geldige rede gehad, toen ze na de film eenmaal thuis was gekomen had ze een telefoontje gehad, haar moeder had een ongeluk gehad en lag in coma in het ziekenhuis. Ze had ervoor gezorgd dat voor de paardjes gezorgd werd en was in allerijl vertrokken. Waarna ze bij haar nicht was langs gegaan die zwanger was, en dan haar achterneef, de neef van haar nicht die momenteel in de gevangenis zat wegens mishandeling. Mede door haar, ze had een sms gehad van zijn vrouw en was langs gegaan. Daar aangekomen zag ze hoe hij zijn vrouw sloeg en had ze een lange blauwe streep op de buitenkant van haar rechterbeen en een grote blauwe plek op haar heup omdat hij haar op het glazen salontafeltje had gegooid en ze erdoor was gevallen. Nu, het had veel erger gekund en ze had er niet zoveel last van.
Om de zoveel tijd keek ze eens naar haar gsm, zou ze hem bellen? Smsen? Langs gaan? Maar zou hij niet kwaad zijn? Dat zou goed kunnen, ze vond het vreselijk dat ze niets had laten weten en voelde zich enorm schuldig. Uiteindelijk keek ze naar de grond en had haar kap opgezet, vijf stappen en baf, op de grond. Met iemand bovenop haar. Heel haar rug vol met sneeuw. "Oh, sorry, wat stom van me." Ze geneerde zich enorm en zakte half door de sneeuw van schaamte. Ze was gewoon tegen iemand opgelopen, niet zomaar iemand, maar dat wist ze nu nog niet.

Mido

Mido liep met zijn hoofd vol met problemen. Hij had een klein kind gekregen, Olivia was terug gekomen en hij wist gewoon niet wat hij er mee moest, en dan kreeg je het probleem nog dat hij de manege van hem lopend moest houden. Hij had een heleboel aan zijn hoofd. Hij liep naar de brug toe en legde zijn armen op de leuning en keek naar het bevroren water. Het zag er raar uit al dat sneeuw. Over paar dagen zou het kerst zijn. Hij had al zijn vrienden uitgenodigd. Darren Chantal Olivia Nikita Jayson Belando Melanie.. waar hij geen reactie van had gekregen Melissa zijn zusje natuurlijk en meer vrienden had hij niet echt. Maar het waren wel zijn beste. Nikita was natuurlijk zijn dochter en haar vriendje was er ook. Lucy was eigenlijk gewoon logisch dat die er zou zijn. Mido keek naar de sterren boven hem. Het was ijs koud dus deed hij zijn sjaal maar weer beter om zijn nek heen.
Dat was beter. De ijs koude wind in zijn nek deed hem niet goed. Hij liep de brug af en werd ineens aangevallen van achteren. Een bekende stem zei sorry. Mido draaide zich om en keek in de geschrokken ogen van een verloren vriendin. Mido's gezicht van een onschuldige glimlach ging over in een verdrietige blik. Hij voelde zich gekwetst alleen gelaten wist niet waar ze was. Wat had hij anders moeten doen? Mido was verder gegaan met zijn leven. Was een ander meisje tegen gekomen veel te jong voor hem.. Maar wat kon hij anders doen Wachten tot ze iets zou laten horen? Dat zou niet okey zijn voor beide partijen. Misschien was zij ook wel verder gegaan. Mido kreeg met moeite een glimlach op zijn gezicht. "Heey.." zei hij zachtjes en keek haar aan. Hij wist eigenlijk niet veel te zeggen. Het bleef stil. Er gebeurde vrij weinig. Mido zuchtte diep. "H..hoe gaat het me je?" vroeg hij dan maar. Hij had geen zin om te vragen waar ze heen was geweest. Ze waren toch nooit bij elkaar geweest, en dus was ze hem niets verplicht te vertellen of te verantwoorden. Gewoon zo ineens op een middag verdwenen.. Hoe kon ze? Hij miste haar vreselijk. Het ging wel goed geloofde ze. "Owkey, met mij ook wel" zei hij. Dit gesprek zou uitdraaien op niks. Mido zuchtte en draaide zich om en liep bij haar weg. Als ze hem nog meer wilde zien en of spreken, dan zou ze hem maar moeten volgen.

Mel stond terug recht, wist niet zo goed wat te zeggen. Mido vroeg aan haar hoe het ging. 'Wel goed denk ik." Hij antwoordde dat het ook wel goed met hem ging. Mido zuchtte en ging weg. Melanie bleef even in tweestrijd staan, zou ze achter hem aan gaan? Ze vloekte in haar hoofd en begon te lopen. Ze legde een hand op zijn schouder en draaide hem zacht om. "Mido, het spijt me. Ik wou niet... Het was niet... Ik wilde je nooit kwetsen." Haar hand gleed van zijn schouder af. "Ik... Ik wil mezelf niet goed praten, ik had moeten bellen of smsen." De sneeuw knerpte onder haar voeten toen ze haar gewicht op haar andere been verplaatste. "Ik kon niet anders dan weggaan, mijn moeder lag in coma maar ik had je iets moeten laten weten." De rest van het verhaal zou hij wel eens een andere keer horen. Ongemakkelijk wendde ze haar blik schuldbewust af en wachtte op reactie van zijn kant. Zou hij boos zijn? Terecht dan wel. Ook al hadden ze nooit echt iets gehad, hij had haar wel gekust. Maar misschien had hij nu iemand anders, was hij verder gegaan met zijn leven. Ze nam het hem niet kwalijk, hij had verder moeten gaan met zijn leven. Blijven wachter op haar was roekeloos geweest, lief, maar roekeloos. De sneeuw was van haar rug afgevallen toen ze naar hem toe gelopen was. Verder wist Mel niet wat te zeggen, misschien zou ze het alleen maar erger maken als ze er nog meer woorden aan toe zou voegen, of misschien zou het erger maken als ze dat niet zou doen. Hij was gekwetst geweest, en dat zou zij ook zijn geweest. Zou hij hebben gedacht dat ze was weggegaan door hem? Nee, dat was niet waar. En ze was ook niet verdergegaan, want ze had hem niet losgelaten. Maar als hij dat wel had gedaan... Dan zou ze zich daarbij neerleggen, want dat was zijn recht... en haar eigen schuld.

Flutje, ik ben kei moe.

Mido liep bij melanie vandaan. Ze liep achter hem aan en pakte hem bij zijn schouder beet. Mido draaide zich om en keek haar vragend aan. Het duurde hem wat te lang. Ze stotterde en wist niet goed hoe ze uit haar woorden moest komen. 'Ik had het heel graag willen horen ja van je, dat je weg ging.. Ik heb op je gewacht heel lang mel.. Ik denk dat ik gewoon dacht dat we een soort van samen waren.. Maar blijkbaar had ik dat fout, dacht ik te snel..' zei mido met een zachte stem. Hij voelde zich lamlendig nu. Olivia was ook terug gekomen, en die vond hem ook aardig wat moest hij nu? Melanie was een betere match voor hem kwa leeftijd en ze was aardig heel lief en mido was niet voor niets op haar gevallen, maar ze had hem laten zitten toen hij iemand nodig had. 'ik begrijp je dat je het me niet wilde vertellen, maar had me dan iets achter gelaten dat je weg ging.. Ik heb zelfs een zoek opdracht ingedient bij de politie om je te vinden.. Ik dacht dat je misschien was ontvoers ofzo.. Ik was ongerust toen ik te horen kreeg dat ze je niet hadden gevonden maar dat je familie zei dat je ongedeert was gaf ik het op. Je nam geen contact met me op, en ik dacht dat het aan mij lag.. Ik hoop da het okeey gaat met je moeder nu' zei mido en keek haaar met verdriet aan. Hij begreep best dat als er iets ergs gebeurd was dat ze het hem niet wilde vertellen. Dat ze hals overkop alles heeft laten vallen en naar haar moeder was gegaan. Maar hij begreep niet waarom ze niets had gezegd niet had gebelt niets had gemeld. Niets. Dat zou hij eens hebben moeten flikken. Als mannen het doen is het altijd 10 x zo erg. Maar als de vrouw het doet, oow nee dan lag het hier aan en daar aan en dan moesten mannen ze maar vergeven want anders kreeg je er van langs. Mido was niet zo ouder wets, hij was best modern. Maar zo iets zou hij zich dus nooit laten over komen. Hij was niet boos, hij was teleurgesteld. Had haar gemist, heel erg. Niet dat hij dat aan iemand liet merken, niemand die wist dat hij een soort van vriendin had. Altans dat dacht hij, dat hij een vriendin had, maar dat bleek achteraf gezien toch niet zo waar te zijn. Hij had er verdriet van dat het zo had moeten lopen maar hij had geen zin in, ja maar toen jij ineens weg ging, of ja maar nu ben jij weg gegaan dus nu staan we kiet gedoe. Hij wilde gewoon een normaal leven leiden.. En niet elke keer weer een mes ergens in krijgen. Hij vergaf haar bedacht hij zich in eens; Waarom moeilijk doen als het ook makkelijk kan? Hij liep op haar af en gaf haar een knuffel toen ze aarzelend weg keek. Ze was waarschijnlijk bang geweest voor zijn reactie. Hij was bang geweest om haar terug te moeten zien. Bang dat het aan hem lag, dat hij iets fout had gedaan.. Iets.. "Ik dacht dat het aan mij lag.." zei hij zachtjes en hield melanie stevig vast. "Het moet rot voor je zijn geweest toen je daar zo alleen bij je moeder aan haar bed zat.. Het spijt me dat ik zo egoïstisch ben.. Ik moet niet aan mezelf denken maar aan jou.. Gaat het wel goed met jou?" vroeg hij en hij liet haar los en keek haar vragend aan. Met zoals altijd dezelfde glimlach als hij iedereen geeft.

"Met mijn moeder is nu alles oké." Hopelijk was hij niet boos, hopelijk had hij niet teveel moeite gedaan, hopelijk wou hij haar nog een tweede kans geven. Maar daar rekende ze niet op, goed gedaan Mel, je hebt het serieus verpest bij een heel leuk iemand. Ze wou zich net omdraaien en het opgeven, misschien was het beter voor hem als hij kon verdergaan met zijn leven zonder haar, of misschien had hij dat al gedaan, tot hij plots op haar afkwam en haar een knuffel gaf. Ze werd helemaal warm vanbinnen en glimlachte. Terwijl hij haar stevig vasthield zei hij heel zachtjes dat hij dacht dat het aan hem lag. Haar ogen werden groot, waarom zou het aan hem liggen? Nog voor dat ze de kans had om te antwoorden ging hij verder. Uiteindelijk liet haar los en keek haar vragend aan met een glimlach om zijn lippen. "Ik ben gewoon heel moe, mijn moeder was namelijk niet het enige probleem. En hoe zou het aan jou kunnen liggen? Je bent altijd zo lief en vriendelijk tegen me." Waarna ze vervolgde, "ik hoop dat je me nog een kans wilt en kunt geven. Maar als dat niet zo is, dan neem ik je dat niet kwalijk. Ik weet gewoon dat je een van de tofste mensen bent die ik ken. En ook al geef ik het niet direct toe, je betekent iets voor me." En dat was waar, hij betekende echt iets voor haar, hij had invloed op haar gedrag, keuzes,... Maar ze zette het uit haar hoofd, de kans zat er dik in dat zij haar kans had verspeelt. Misschien konden ze gewoon vrienden blijven als dat nodig was. Toch, iets in haar bleef hopen. Zou ze nu eindelijk eens geluk hebben in de liefde?

Pff, flutje

Mido keek haar even verward aan. "Je was ineens weg.. Ik dacht dat ik misschien iets verkeerds had gedaan ofzo.. of gezegd". Toen ze begon of hij haar nog een kans wilde geven smold er iets in hem. Alsof het ijs weg leek te gaan voelde hij de kou niet eens meer. Iets veranderde in zijn ogen en hij keek haar alleen maar aan. Iets smolt in hem weg. Er was iets anders. Hij voelde iets in zijn maag dat leek op misselijkheid of was het iets anders? Hij liep op haar af gaf haar de zoen van zijn leven. Zacht teder, maar ook zo vol met passie vuur en verlangen naar haar. Hij drukte zijn lippen op de hare en het vuur steeg hem iets te hard naar het hoofd. De vlinders stegen hem te ver boven zijn maat staven. Hij sloeg zijn armen rond haar middel en legde zijn voorhoofd op de hare en keek haar diep in de ogen aan. "Ik hou van je" zei hij zachtjes bij haar oor.

[ flutje]

Mido keek haar een tijdje alleen maar aan. Zijn houding veranderde een beetje en net toen Mel dacht dat hij nee ging zeggen liep hij op haar af en drukte zijn lippen teder op de hare. Haar hart ging tekeer en het bloed circuleerde zo snel dat haar huid begon te branden. Maar ze trok zich niet weg. Hij legde zijn hoofd tegen het hare en zei zachtjes dat hij van haar hield. Zijn armen lagen om haar middel en hielden haar dicht bij hem. "Ik hou ook van jou." Dat gezegd hebbende legde ze haar armen om zijn nek en kuste hem terug. Een stel ijskoude sneeuwvlokjes vlogen tegen haar wangen en lieten haar rillen van de kou toen ze zich een stukje terugtrok. Ze smolt daarin tegen bijna van de blik in zijn ogen en glimlachte zachtjes. "Kwets me niet, ik vertrouw je," fluisterde ze heel zachtjes in zijn oor, het klonk niet als dreigement, eerder als smeekbede. Hij was zo lief en teder, zo... perfect, er was geen ander woord voor. Maar perfect... dat verdween meestal als sneeuw voor de zon. Zou hij uit haar handen wegglippen? Met ieder cel in haar lichaam -en dat zijn er aardig wat- hoopte ze van niet. Ze sidderde al bij de gedachte alleen al! Haar donkere lokken vlogen in het rond toen de wind harder begon te waaien en de sneeuw met bakken naar beneden begon te vallen. "Ik denk dat we maar beter gaan, het weer is niet zo vrolijk vandaag." Hij kwam in beweging, ze liep gewoon mee, het maakte haar niet uit waar ze heen gingen, momenteel zat ze ergens heel hoog in de lucht rond te zweven, en met volle teugen te genieten van dit alles.

pff, waar is mijn inspiratie?!!!

Mido keek haar vol liefde in zijn ogen aan en glimlachte teder naar haar. Ze zei dat ze beter konden weg gaan, en dat vond hij ook. Hij grijnsde en pakte haar hand beet en liep met haar hand in hand verder door het parkje. "We zouden naar de stad willen als je dat wilt?" zei hij glimlachend. "We zouden ook naar mijn of jou huis kunnen film kijken en warme chocolademelk drinken" grijnsde hij. Hij vond op dit moment alles beter dan in de kou lopen. Nu had hij er geen last van, maar Melanie had er duidelijk wel last van. Ineens was daar heel veel regen inplaats van sneeuw. "a nee! Dan word de sneeuw zo drappig" murmelde hij. Hij pakte de hand van Melanie en rende zo snel hij kon. Hij koos er maar voor om naar zijn huis toe te gaan. Mido rende naar zijn huis en deed de deur open. "Komt u binnen" glimlachte hij en deed de deur achter haar en hem dicht. Hij pakte haar jas over en hing hem op de kapstok en deed haar schoenen onder de verwarming. "Dan zijn ze straks lekker warm" glimlachte hij. Belando had ze al zien aankomen en had warme chocolade melk klaar gezet in zijn kleine thuis bioscoop en chipjes en gaf de jongelui een handdoek. "Thanx" grijnsde hij. Ze waren alle twee door en door nat. Mido grijnsde. "Ik haal wel wat kleding voor je" glimlachte hij en rende naar boven. Mido pakte 2 joggingbroeken uit de kast 2 truien en 2 t-shirts van hem en liep naar beneden toe. Melanie stond te klappertanden bij de openhaard. Mido sloeg zijn armen rond haar middel. "AAA dat is koud!" schreeuwde ze uit toen mido met zijn natte kleding tegen haar ging staan. Mido lachte. "Hier heb je warme kleding". Mido deed zijn broek uit en deed een joggingbroek aan en deed zijn natte trui & t-shirt uit en droogde zijn haar. Hij stond in zijn blote barst voor Melanie die ook haar kleding had uit gedaan en voor hem stond in BH en zijn joggingbroek. Mido keek haar met grote ogen aan. Ze glimlachte verliefd naar hem. Mido liep naar haar toe en sloeg zijn armen rond haar middel. "Je bent schitterend" fluisterde hij in haar oor en gaf een kusje op haar voorhoofd en deed zijn trui aan. Melanie deed ook een trui aan. Mido liep naar de mini bioscoop toe en sprong over de leuning van de stoel en pakte de afstands bediening. "Nou vertel maar meisje" glimlachte hij. "Welke film wil je kijken? Ik heb like alles" grijnsde hij en liet de lijst zien. Mido wilde Puss in boots zien dus die zette hij op nummer twee. Melanie moest uitkiezen welke film ze wilde gaan kijken. De warme chocolade melk voelde goed in zijn handen. Zijn handen waren blijkbaar best wel koud geworden.

Mido grijnsde en pakte haar hand, een warm gevoel schoot door haar heen als vuur. Hij stelde een paar dingen voor die ze konden gaan doen, aangezien zijn huis het dichtst was gingen ze daar naartoe. Ze deed haar schoenen uit, dan zouden die zometeen ook droog zijn. Haar jas werd aangenomen door hem, wat galant van hem. Ze kreeg van hem ook chocomel, lekker warm! Wie hield er nu niet van chocomel als het koud was? Hij ging naar zijn thuis-bioscoop, ze nestelde zich lekker in een van de stoelen. Toen hij vroeg welke film ze wou kijken dacht ze even na. "Verras me," zei ze glimlachend. Ontspannen wachtte ze totdat hij terug bij haar ging zitten. Haar chocomel had ze vrij snel op en ze had het al een pak warmer, misschien hielp te aanwezigheid van Mido ook wel. De film die hij had uitgekozen begon, ze keek een halfuurtje en doezelde toen weg, niet dat de film slecht was, ze was gewoon nogal moe. De film was net vijf minuten gedaan toen ze een hand op haar knie voelde, toen ze haar ogen open deed zag ze Mido vlak voor zich, ze sloot haar ogen en gaf hem een kus. "Fantastische film," lachte ze zachtjes, niet dat ze nog echt wist waar het over ging. Mido trok haar recht, zijn handen waren ondertussen warm, die van haar waren zoals gewoonlijk ijskoud. "En... wat gaan we nu doen?" Ze keek hem met haar grote donkere ogen even aan. Haar handen waren zo koud als ijs, de zijne voelde als vuur door het drastische temperatuurverschil. Zij vond het best fijn, hij moest het nu gewoon heel heel koud vinden.

Belachelijke mega flut, duizendmaal sorry

Mido bekeek de film niet echt. Hij had een veel beter zicht op iets anders. Zijn meisje die naast hem lag. Sinds heel lang voelde hij zich weer eens gelukkig en gewild. Hij dacht altijd omdat iedereen wist wat er gebeurd was met Esmée dat hij de boos doener was. Dat hij alles fout deed. Maar nu hij zo “beroemd” was door Heartland, viel dat tegenwoordig heel erg mee. Ze zagen dat hij echt heel erg veel van dieren hield en zeker van paarden. Dus wat er ooit is gebeurd met Esmée en zijn dochter was misschien niet zo erg als iedereen dacht. Mido wist hoe het zat, en daar ging het om. Melanie keek hem aan en vroeg wat ze gingen doen. Mido keek haar alleen maar aan en hield haar hele koude handen beet. Hij viel het niet eens. Hij had het warm gekregen en had zijn trui uit gedaan. Ze lag tegen hem aan met haar hoofd op zijn borst en keek hem vragend aan. Het enige wat hij kon doen was glimlachen. Het geluk werd hem misschien een beetje te veel. Mido streelde met zijn hand over haar wang. “Ik hou van je Melanie” glimlachte hij teder naar haar. Melanie glimlachte terug. Hij drukte zijn lippen op de hare. Heel teder warm en zachtjes. Bang om haar te verliezen door een zuchtje wind. Dat dit misschien wel een droom was geweest. Dat kon toch? Dat dit misschien wel gewoon een droom was? Ze was ook zo lang weg geweest.. Hij dacht echt dat ze nooit meer terug zou komen en nu was ze daar ineens. Hij hield zoveel van haar. De wind leek hard te waaien. Ineens hoorde Mido een harde hinnik vanuit de stallen. Mido’ ogen schoten van geluk over naar onrust. “Ik moet even kijken” zei hij en stond op trok zijn trui aan en rende naar buiten op zijn slippers. Geen goede combinatie in min 3 ‘s nachts. Mido deed de deur van de grote schuur open waar alle paarden stallen waren. Hij keek even binnen. Hij had 5 boxen. Breezer, Shadow, Sensation de kleine veulen van Nikita en voor het geval dat. En Mido had nu een drachtige merrie in nummer 5. Ze was gevonden bij de rand van het bos. Ze was gewond geraakt door een schot van een jager die er daarna vandoor was gegaan. Iemand had de dierenarts gebeld maar die verbond ze door naar Mido. Mido rende de schuur in en deed de boxdeur open van de merrie’s stal en keek. Ze lag op de grond en haalde zwaar adem. Mido zag wat het was. Melanie was ook aan komen rennen. Ze had zijn schoenen aan gedaan. Makkelijker om in te stappen en zijn vest aangedaan die ze van hem had gekregen. “Wat is er aan de hand?” vroeg ze. Maar ze kreeg geen antwoord. Dat was ook niet nodig ze keek de box in en zag wat er aan de hand was. Mido deed plastic handschoenen aan en ging met zijn arm het paard in en voelde of de veulen goed lag. “Het zit vast zei hij en keek Melanie aan. “Ik moet hem helpen” zei hij. Op dat moment begon de wee. De merrie hinnikte van de pijn. Mido voelde gauw of hij de hoeven kon pakken. Hij trok er aan. Binnen een half uur was het dier op aarde. De moeder maakte het dier schoon en haalde het vlies er van af. Mido ging tegen de muur zitten en bekeek moeder en dochter. Hij glimlachte en stond op. Hij gooide zijn handschoenen weg waste zijn armen en keek naar Melanie. “Mooi he” glimlachte hij. Hij sloeg zijn armen rond haar middel. Melanie keek er vertederend naar. “Geef haar maar een naam” glimlachte hij. Mido liep na een half uur de twee te hebben na gekeken hand in hand terug naar binnen. “Nou, dat was onze avond” grijnsde mido. Het was al best wel laat. Mido keek naar de klok. “Blijf je hier slapen? Of wil je naar huis toe?” vroeg Mido en keek haar vragend aan.

Melanie voelde de warmte van hem afstralen, Hij had zijn trui uitgedaan en ze legde haar hoofd voorzichtig op zijn borst. Mido leek niet echt in staat te zijn om na te denken over wat ze gingen doen. Hij streelde met zijn hand over haar wang en zei nogmaals dat hij van haar hield. "Dat kun je niet vaak genoeg zeggen." Hij drukte zijn lippen heel lief en teder tegen de hare. Hij zou haar niet verliezen, niet door Mel's toedoen, maar hij zou haar nooit bedriegen. Mido was eerlijk en lief, ze moest niet bang zijn om te worden gekwetst zoals de vorige keer. Net als Mido hoorde Mel de hinnik die de wind meebracht. Ze nam het hem niet kwalijk dat hij even ging kijken, als het om haar paarden ging had ze hetzelfde gedaan. Mel rolde met haar ogen toen hij in slippers naar buiten rende. Na vijf minuten te hebben gewacht deed ze zijn schoenen aan en het eerste vest dat ze vast had. Snel rende ze naar de stallen want het regende weer. Ze liep naar binnen en vroeg wat er aan de hand was, ze had geen antwoord nodig en kreeg dat ook niet. Snel liep ze naar de stal en ging bij de merrie zitten en aaide over haar hals en fluisterde lieve, kalmerende woordjes. Mido hielp de merrie, het duurde een halfuur, en toen lag er een klein veulentje. Mel stond recht en ging aan de ingang van de stal staan, terwijl Mido nog even bleef zitten en daarna zijn armen ging afspoelen. Hij kwam daarna terug en sloeg zijn armen om haar middel. Mel hield heel even haar adem in omdat hij zijn arm net op een blauwe plek had gelegd, maar ze zei er niets van. Van haar knie tot aan de helft van haar arm en van haar elleboog tot aan haar schouder, daar zaten blauwe plekken, kneuzingen en krassen van het glas van het salontafeltje waar ze door was gegooid. In het ziekenhuis was het enorm slecht verzorgd en ze had er nog veel last van als ze er aan kwam. Ze negeerde de pijn en keer vertederd naar het tweetal. Mido zei dat ze het kleine merrie-veulentje een naam mocht geven. "Ah, Mido, ik ben niet goed in namen." zei ze zachtjes. Waarna ze hand in hand terug naar buiten liepen. Het was al laat. Hij vroeg of ze wou blijven slapen of naar huis wou. "De dieren hebben eten en drinken tot morgenavond gekregen dus ik kan wel hier blijven." Mel merkte nu pas dat het toch wel vrij laat was geworden, aangezien ze had geslapen tijdens de film had ze er in het begin niets van gemerkt, maar de spanning bij het veulen had toch wel wat van haar gevergd. Haar talloze blauwe plekken en kneuzingen begonnen toch ook wel te branden, letterlijk en figuurlijk want ze had Mido nog niets erover verteld en als hij ze per ongeluk zag zou hij misschien boos zijn omdat ze het had moeten vertellen, of misschien juist heel bezorgd. Ze liet het nog even voor wat het was en keek weer naar Mido. Hij was gelukkig, zij was gelukkig, de rest van de wereld mocht heel even wachten. Mel had het gevoel dat ze vanbinnen vol met lucht zat en zo zou wegvliegen als hij haar niet vasthield, ze zo zo licht zijn dat ze op water zou kunnen lopen. Haar gedachten dwaalde af, ze was moe.

Mido glimlachte naar haar. "Dam blijft u lekker hier slapen" grijnsde hij en liep met haar mee naar boven toe. Hij maakte zijn bed op aan beide kanten. "Of wil je ergens anders slapen" Vroeg hij. Hij bedacht zich ineens dat ze misschien wel niet meteen bij hem wilde in bed. "Je kan op de logeer kamer als je dat liever wilt" glimlachte hij. Mido keek haar aan. Ineens zag hij iets in haar nek. Mido liep naar haar toe en zag dat het een blauwe plek was. Mido keek Mel vragend aan. "Waarom heb je een blauwe plek daar? " vroeg mido. Hij vond het een rare plek om een blauwe plek te krijgen behalve als het een zuigzoen was. Alleen hij heeft haar geen zuigzoen gegeven. De blauwe plek liep verder merkte mido op. Mido deed voorzichtig Mel haar t-shirt omhoog en schrok zich dood. "O my god!"zei hij fluisterend. "Wat is er gebeurd?" vroeg hij en keek haar geschrokken aan. "Je hebt overal blauwe plekken.. EN lichte verwondingen.."Mido deed de t-shirt uit van Mel en pakte de EHBO doos en liep terug de kamer in. Hij zag haar op het bed zitten. Hij ging naast haar zitten en verzorgde de blauwe plekken met een zalf en maakte de lichte schaaf wondjes schoon en deed er ook zalf op dat ging prikken. "Lief..? Wat is er gebeurd?.. Ben je mishandeld?" vroeg hij zachtjes en keek haar vragend aan. Hij was niet boos of iets, alleen bezorgd.

Mel glimlachte toen hij zei dat ze dan bleef slapen. Ze werd meegenomen naar zijn kamer, ze had er niks op tegen om bij hem te slapen. Plots werd hij een beetje onzeker en vroeg of ze niet ergens anders wou slapen. Ze schudde haar hoofd. Hij had zijn hoofd opgeheven en leek naar iets te kijken in haar nek. Hij liep naar haar toe. Hij vroeg waarom ze een blauwe plek daar had. Mel gaf geen antwoord en vloekte in haar hoofd. Mido trok h aar shirt omhoog en schrok van wat hij zeg. Hij vroeg wat er gebeurt was, weer geen antwoord. Nu, hij leek niet boos op haar. Hij deed haar shirt uit en liep weg. Mel bleef een beetje geschrokken zitten. Hij was niet boos, goedzo, hij was bezorgd, dan gaf hij om haar, dus ook goed. Nu zat ze wel zonder shirt alleen. Ze voelde zich op een rare manier heel kwetsbaar. Mido zou haar nooit pijn doen, dus had ze niets te vrezen. Hij kwam terug met een EHBO-doos en begon haar blauwe plekken, kneuzingen en schaafwonden te verzorgen. Ze had er op haar arm ook nog. Die werden allemaal mooi verzorgd en de pijn werd wat minder, behalve het geprik. Op haar been, tot haar knie zaten nog lange krassen van het glas, die had hij nog niet gezien. De blauwe plekken streep verdween bij haar heup onder haar broek. Hij vroeg of ze was mishandelt, bij het woordje lief voelde ze haar maag samenknijpen van vertedering. "Nee, mijn achterneef sloeg zijn vrouw toen ik binnenkwam, toen ik de politie wou bellen heeft hij mij door een glazen salontafel gegooid. Ik heb nog blauwe plekken en krassen tot aan mijn knie. Uiteindelijk heb ik de politie toch kunnen bellen, ik had nog een snee op mijn hoofd, maar die is al genezen." De krassen op haar been waren erger dan de schaafwondjes op haar arm en heup, niet erg, maar ze deden wel pijn. Mel kon haar broek niet optillen omdat hij daarvoor de strak was. Mido was bezorgd om haar, ze vond het erg voor hem. Nu moest hij bezorgd zijn om haar, maar ze vond het ook wel heel lief en schattig. Het vertederde haar.

Flutje, hopelijk kun je er wat mee.

Mido luisterde en keek geschrokken toen ze zei dat ook haar benen helemaal onder zaten met krassen en schaafwonden. "Uhm.. je ziet hier nu al half in je ondergoed.. ik wil je niet ongemakkelijk laten voelen in mijn bij zijn.. maar ik zou wel graag je wonden willen verschonen als dat mag van je .." zei hij zachtjes en keek haar aan. Hij wilde haar helpen en verzorgen .. Hij maakte zich echt hele erge zorgen. "Ik vind het echt heel erg voor je wat er is gebeurd.. Is hij opgepakt die man? En hoe is het met die vrouw afgelopen?". Mido deed voorzichtig de broek van mel uit en keek naar haar plekken. Hij kneep even zijn ogen samen en vervloekte de man die haar dit had aan gedaan. Mido maakte de korsten week zodat ze er af vielen en keek of er nog stukjes glas zat. Hij haalde er nog een aantal stukjes uit. Hij deed het zo zacht mogelijk.. dat het hier en daar prikte en pijn deed was logisch.. Stukken vlees waren gewoon aan het ontsteken.. Mido pakte een watje en depte daar wat remmende ontstekingscreme op en deed het op de wonden en de krassen in haar been en knie. "Je moet het volgende keer wel beter verzorgen lieverd.. Dit is toch niet gezond.." zei hij zachtjes en keek haar bijna smekend aan. Hij deed verband rond de zware wonden en deed bij de ander een soort van gaasje overheen. "Zo.. Dat ziet er beter uit..". Mido liep naar zijn kast en gaf Melanie een joggingbroek van hem dat wat groter viel voor haar bij haar benen. "Dan schuurt het er niet zo langs" glimlachtte hij en deed de broek bij haar aan en gaf haar t-shirt weer aan. Mido ging naast haar op het bed zitten en gaf haar voorzichtig een knuffel. "Mel.. ik zal altijd voor je zorgen zolang jij dat toestaat, en ik zal altijd voorzichtg met je zijn en de gene die jou ooit nog pijn doet heeft met mij te maken" zei mido. In zijn stem kon je iet wat haat horen bij dat laatste. Niemand zou ooit nog aan melanie komen dat zwoor hij.

Mel keek glimlachend op toen hij zachtjes zei dat hij haar niet ongemakkelijk wou maken maar de wonden wou verzorgen. Ze vond het niet echt erg, alleen beetje raar. Mel voelde zich een beetje schuldig, hij maakte zich veel zorgen om haar, en dat vond ze niet echt nodig. Mido zei dat hij het echt erg voor haar vond en vroeg haar naar de man en de vrouw. "Hij is nu opgepakt en met zijn vrouw is alles goed." Mido hielp haar voorzichtig uit haar broek. Daarna begon hij ook aan haar benen. Wat een unieke manier om in je ondergoed voor de persoon van wie je houdt te zitten. Terwijl hij bezig was de korsten week te maken en nog glas uit haar been te halen -dus dat had er zo geprikt- keek ze naar het plafond. Mel kon niet zo goed tegen bloed en glas dat uit haar been kwam. Mido was bezig met een watje, wat hij op de wonden deed prikte enorm, maar ze negeerde het gevoel volkomen. Zachtjes en met een bijna smekende ondertoon vroeg hij aan haar of ze er beter wou voor zorgen de volgende keer. "Hopelijk komt er geen volgende keer. En ik heb 2 uur met glas in mijn been op de spoed zitten te wachten. Ik wou het goed verzorgen, maar meestal als je naar een dokter bent geweest ga je ervan uit dat het goed verzorgd is." Ze kreeg verband om de ergste wonden en gaasjes over de minder erge. Ze kreeg een jogging broek, Mel had een beetje brede heupen dus de broek zakte niet af, maar de broek viel groot aan haar benen want die waren wat smaller dan die van Mido. Ook kreeg ze haar shirt terug. Eenmaal dat ze zichzelf daar ook in had gewurmd ging Mido bij haar zitten en sloot haar voorzichtig in zijn armen. Zijn lieve woorden lieten schokken door haar buik trekken en gaven haar vleugels. Ik zal dat altijd toestaan. En jij bent de meest speciale en lieve persoon in mijn leven. Ik hou van je, heel veel." Hij was heel voorzichtig met haar, maar dat beetje haat in zijn stem op het einde joeg haar wat angst aan. Tevens vond ze het lief, want hij gaf echt veel om haar. Mel kuste hem liefdevol en liet hem haar helpen, ze was moe. Eenmaal fijn onder de dekens voelde ze haar oogleden prompt wat dieper zakken. De plekken waar zijn huid de hare raakte gaf elektrische schokjes en hield haar nog een hele tijd wakker. Totdat ze uiteindelijk wegviel in een heerlijke slaap.

De volgende morgen
Mel werd wakker van iemand die zijn arm om haar middel sloeg en warme adem in haar nek. Nog niet helemaal overtuigd van het feit of ze nu wakker was of niet hield ze zich stil en wachtte het moment af. Een mooie droom? Of gewoon het gelukkigste meisje van de wereld? Of allebei? Dat kon ook natuurlijk. Mel lag op haar goede zij, een warme arm lag netjes in de holte van haar ribben en haar heup. Het deed absoluut geen pijn en was een fijn gevoel. Zijn lippen begonnen te bewegen, heel dicht bij haar oren en ze luisterde naar zijn woorden.

Flutachtig

Mido glimlachte en keek hoe ze in slaap viel. Na tijdje viel hij zelf ook in slaap. De volgende morgen werd hij rustig wakker. Melanie lag nog te slapen. Glimlachend sloeg hij zijn armen rond haar. Blijkbaar wa Melanie al wakker. Ze zag er nog al gespannen uit, maar toen ze zijn armen voelde en zag ontspande ze al weer. "Goede morgen schoonheid" glimlachte hij en gaf haar een kusje op haar wang. "Heb je goed geslapen?" vroeg hij en wachtte op haar antwoord. Mido geeuwde even. "Ik heb wel lekker geslapen ja, En nu ik wakker ben, ben ik ziels gelukkig omdat jij naast me ligt" glimlachte hij en streelde haar buik. "Heb je nog pijn?" vroeg hij en in zijn stem kon je de bezorgheid horen. Belando liep langs en klopte even op de deur. "Er staat eten beneden mijn heer! Verse croissantjes en juice voor mevrouw en meneer"en liep weer weg. Mido knipperde even met zijn ogen en keek naar de klok. "Ow, het is al 11 uur" glimlachte hij. Mido stond op en deed de gordijnen op en zag dat het prachtig weer was. De zon scheen en de paarden waaren aan het rond springen in de weides. Mido draaide zich om en zag dat Melanie in haar ondergoed stond. Mido grijnsde en liep naar haar toe en liet haar schrikken door haar zachtjes in haar bil te knijpen. "Ik was het niet" grijnsde hij en rende de trap af. Melanie kwam lachend achter hem aan rennen. "Nee genaden!!" riep mido terug en rende de keuken in. Mido stopte draaide zich om en ving Melanie op toen ze bijna onderuit ging door de natte vloer. "Oeps ,vergeten dat Belando de vloer altijd dweilt op zaterdag" grijnsde hij en gaf haar een tedere zoen en tilde haar op. "Waar wilt mevrouw haar ontbijt?" vroeg hij grijnzend.

- flut.. By the way : https://paradigm-shift.actieforum.com/t1473-melanie-vs-nikita#20647 -

Melanie opende haar ogen volledig toen ze zijn lieve woorden hoorde. Zijn lippen raakte haar wang en lieten een schok door haar heen trekken van voldoening. Hij vroeg of ze goed had geslapen, "Ja hoor, overheerlijk, jij?." Zijn antwoord liet haar glimlachen, wat was hij lief. Zijn hand streelde haar buik en liet een rilling door haar lichaam trekken. Vol bezorgdheid vroeg ze of ze nog pijn had. Mel was heel ergens anders met haar gedachten. "Mmmmmm, nu niet." Er werd geklopt aan de deur en Belando's stem kondigde aan dat het eten beneden klaar stond. Nu al? Mido haalde de nu al weg uit haar hoofd, want het was al 11 uur. De gordijnen werden opengedaan en het was stralend weer buiten. Melanie stond ook recht en kleedde zich om. Toen ze in haar ondergoed stond stond Mido plots achter haar en werd er in haar bil geknepen, ze slaakte geschrokken een gilletje en draaide zich lachend om toen hij riep dat hij het niet was. Ze griste een lang vest weg, deed dat snel aan en rende achter hem aan. Hij riep om genade, in de keuken stond hij plots stil en en draaide zich om. Ze had het nodig want ze schoof half weg. Ze glimlachte toen hij zei dat hij vergeten was te zeggen dat Belando de vloer had gedweild. Ze kreeg een kus en werd van de grond getild. "Mevrouw wilt haar eten met iets meer dan een vest en ondergoed aan als dat mogelijk is, zo niet heb ik daar geen probleem mee." Plagend knipoogde ze naar hem. Hij had haar stevig vast, en zelfs als ze dat zou willen zou ze zichzelf niet uit zijn ijzeren greep krijgen. Hij droeg haar naar een andere kamer en zette haar daar neer, Mel had niet zo'n grote honger naar eten momenteel. Toen hij haar neerzette trok ze hem naar zich toe, op zijn knieën vlak voor haar. Mel zat momenteel op een kussen op de grond. Liefdevol kuste ze hem teder en sloeg een arm om hem heen, de andere had ze nodig om ervoor te zorgen dat ze niet achterover zakte. "Vertel eens de beste plaatsen om te eten." Hij zat heel dicht bij haar terwijl ze zich naar voor boog om hem nog eens te kussen, heel zachtjes, als een streling.

Mido grinnikte even. Ze tro hem onverwacht naar beneden. Mido keek diep in de ogen van Melanie en glimlachte teder. "De beste plek om te eten vraag je?" vroeg hij en glimlachte. "In de stad niet zo ver hier vandaan zit een klein schattig restaurantje" glimlachte hij. "Het is er prachtig versierd en ze hebben er alles. Onbeperkt eten wat je wilt" grijnsde hij. "En als je uit eten wilt, dan gaan we zometeen reserveren, maar eerst". Mido duwde Melanie zachtjes om ver en gaf haar teder kusjes op haar lippen. Streelde zachtjes en voorzichtig haar buik alsof het leek alsof hij bang was haar te bezeren. Hij streelde haar lippen en drukte de zijne in haar hals. Beet zacht en speels in haar hals. Haar ademhaling werd iets zwaarder. Mido grijnsde en sloeg zijn armen rond haar. "Ik hou zo veel van je" glimlachte hij. "Ik wil je nooit meer kwijt Melanie" zei hij zachtjes in haar oor en gaf een kusje op haar voorhoofd. "Zeg me dat je voor altijd de mijne zult blijven en ik zal u alles geven wat uw hartje begeerd" zei hij heel plechtig en deftig en glimlachte naar haar. Hij meende het, ookal zei hij het als een grap. Hij hield ziels veel van haar en hij zou haar de hemel wilen geven als dat mogelijk was. Hij streelde haar hals haar arm haar buik. Hij gaf kleine kusjes op haar mond op haar wang haar en beet zachtjes in haar hals. Mido hield van uitdagen. Maar of ze hem ook daadwerkelijk door had was het tweede.

- Sorry voor het lange wachten! en flut.. sorry! We moeten iets gaan doen.. uit eten/stappen/paard rijden in de bossen?-

Het restaurantje klonk heel aanlokkelijk en Mel keer er naar uit om met hem te gaan eten. Hij maakte zijn zin af met een maar eerst en duwde haar toen heel zachtjes omver. Lachend lag Mel op haar rug terwijl het ritme van haar hart terug aan het versnellen was. Zijn lippen streelde de hare en kuste haar in haar nek, ze had haar ogen gesloten en genoot van het samenzijn met hem. Heel voorzichtig beet hij haar en liet hij Mel verrast kijken, dat had ze niet van hem verwacht. Als antwoord pakte ze zijn onderlip tussen haar tanden en trok er heel voorzichtig aan. Zijn woorden lieten haar gloeien, het bloed in haar anderen circuleerde steeds sneller en sneller. Momenteel kon ze hem weinig tot niets weigeren. Zijn gefluister in haar oor en zijn lieve kusje op haar voorhoofd vertederde haar. Plechtig en deftig zei hij de liefste woorden die ze ooit had mogen aanhoren, het klonk lichtelijk grappend, maar ook wel serieus. Haar stem klonk een tikkeltje anders als normaal, een heel klein beetje maar, maar haar antwoord zou nooit anders zijn. "Ik zal altijd de jouwe zijn, mijn liefste. Ik hou van je, en ik laat je nooit meer gaan. Mijn hart begeert jou." Ze zei het glimlachend en liefdevol, ieder woord was waar. Ieder woord zou ze op ieder moment zonder aarzelen kunnen herhalen. Hij daagde haar uit en ze ging er op in. Hij was alles.

Verzin maar wat ik heb echt geen inspi

Mido glimlachte naar haar en gaf haar een knuffel. "Dan gaan we reserveren!" zei hij grijnzend en pakte de telefoon van het kleine tafeltje af en typte het nummer in *tuut....tuuut..tuuut.* "Goedemorgen u spreekt met Baldakijn HH, wat kan ik voor u betekenen?" klonk er een zware stem door de microfoon. Mido grijnsde even naar Melanie. "Ik wil graag een tafel voor twee hebben alstublieft, en het liefst bij het raam aan de kant van het water, En met zo min mogelijk mensen om ons heen als dat mogelijk is" verklaarde Mido de man aan de telefoon. Hij schreef iets op, in iedergeval dat leek zo want het duurde lang voordat hij terug reageerde. "Tafel voor twee, aan de water kant weinig mensen er om heen. Dat wordt geregeld meneer hoe laat zou u willen komen?" vroeg hij. Mido keek even op de klok. Het was nog erg vroeg, dus ze zouden veel te doen hebben vandaag. "Uhm, doe maar om 6 uur". De man schreef weer wat op en verzekerde mido er van dat het geregeld wsa. "Op welke naam meneer?". "Mido Cremfield" zei hij. Na een kwartiertje was alles geregeld. Mido grijnsde naar Melanie. "Nou vertel, wat gaan we nu eens doen?" vroeg hij aan zijn vriendin die boven op hem was gaan zitten. Mido keek naar haar en glimlachte. "We zouden naar de stad kunnen als je dat wilt? Of gaan paardrijden en naar het meertje toe gaan. Het is prachtig weer, en dan is het zonde om niet naar buiten te gaan niet waar?" zei Mido en grijnsde even. Melanie was schitterend. Alles behalve lelijk in iedergeval.

2 uur later

Mido en Melanie liepen hand in hand door de straten van HH's stad. Het was best wel druk, maar dat was ook wel te verklaren aan het prachtige weer. Mensen gingen vast in kopen doen waarschijnlijk voor de zomer. Iedereen liep met spullen van de badzaken. Waarschijnlijk bikini's etc. Mido moest er wel omlachen. Het was nog geen twee dagen mooi weer geweest of iedereen kreeg al Zomer koorts. Mido kneep zachtjes in de hand van Melanie. Ze hielden mega veel van elkaar en dat kon je ook wel zien. Ze gingen winkel in en winkel uit en Mido liet Melanie gewoon haar gang gaan kwa dingen kopen, hij zou het dragen en betalen voor haar. Ze gingen schoenen winkels in, lingeri winkels Dat mido overigens niet echt erg vond want hij mocht mee het paskamertje in om te keuren Natuurlijk wel als ze een BH aan had, kleding zaken en nog veel meer."Dat is geen enkel probleem" grijnsde hij naar haar. Mido liep uiteindelijk met mega veel spullen over straat. "Nou, heb ik je toch maar weer verwend" lachtte mido en deed de spullen in de auto. "Ik moet nog even iets afhandelen op de Ranch dan gaan we naar huis omkleden etc. voor vanavond is dat oke?" glimlachte hij. Hij zette Melanie af bij zijn huis en zette de spullen in de gang neer en reed daarna door naar de Ranch. Hij gaf de stalhulpen hun taken voor die dag, en zei dat ze eerder naar huis mochten. Hij gaf zijn dochter een kus op het voorhoofd en vertrok terug naar huis. Mido floot in de auto op een nummer dat hij goed kende. Hij bedacht zich ineens dat het al 2 jaar was geleden dat Esmée in zijn auto naast hem zat .. mee te zingen op het zelfde nummer. Ineens kreeg hij het gevoel dat hij fout bezig was.. Alsof je ging trouwen en trouwvrees kreeg.. Dat was pas erg. Hij had dit gevoel nooit gehad bij Esmée.. Zou het bindingsangst zijn? Mido drukte het gevoel weg en stopte voor zijn deur. Melanie had de deur al open gedaan en zwaaide vrolijk naar hem. Mido grijnsde en stapte uit om zijn vriendin een knuffel te geven. "Goede dag lekker ding" grijnsde hij. Hij gaf haar een knuffel en liep met haar naar binnen. "Ik ga me opfrissen en dan kunnen we gaan goed?" zei Mido en liepnaar boven toe. Hij ging zich scheren deed zijn haar netjes deed nette kleertjes aan en liep toen naar beneden. Daar stond zijn Melanie in haar prachtige nieuwe kleding en ze straalde vol zelfvetrouwen en pracht en praal uit. Mido moest even slikken en sloeg zijn armen rond haar middel. "Je bent schitterend schoonheid" fluisterde hij zachtjes in haar oren. Ze giegelde en liep met hem naar de auto toe. Ze reden naar het restaurant toe. Mido liep naar de deur en hield die open voor Melanie toen ze eenmaal bij het restaurant waren. "Damens gaan voor" glimlachte hij. Hij sloot de deur weer achter zich en liep naar een ober die voor bij liep. "Ik had gereserveerd voor twee, mijn naam is Mido Cremfield" zei hij en glimlachte. "Ow Cremfield! De man aan de telefoon". De ober bekeek het meisje en leek even verbaasd haar te zien. "Uhm, ja komt u maar met me mee" glimlachte de ober en liep naar een prachtig gelegen tafeltje bij het raam met uitzicht over de zee. "Alstublieft, zal ik u de menu kaart geven?" vroeg hij glimlachend. Mido glimlachte. "Dat is een goed idee". De man liep weg. "Vind je het mooi hier?" vroeg hij en glimlachte naar Melanie en pakte haar hand vast en kneep er zachtjes in.

- zoooo! xD lang genoeg?..-

Mel wachtte ongeduldig tot Mido klaar was met het bellen en legde haar been over hem heen. Hij vroeg haar grijnzend wat ze nu gingen doen. Mel haalde haar schouders op en boog zich naar voor om hem te kussen toen hij klaar was met zijn opsomming van dingen-die-ze-allemaal-konden-gaan-doen. Mel maakte het niet echt uit, zolang ze samen waren was het goed.

Twee uur later
Met haar hand in de zijne wandelde Mido en Mel door de stad. Ze kreeg er lol in en ging winkel uit en winkel in. Het feit dat hij betaalde vond ze wat minder. Maar hij stond erop. Van de lingerie-winkel leek hij het meeste te genieten. Hij keurde haar dan. In het begin werden haar wangen er rood van, maar toen ze zag dat zijn ogen een beetje groter werden en hij haar echt mooi vond vergat ze die schaamte. Het was heel leuk en uiteindelijk liepen ze met aardig wat zakken rond. Ze vond het niet erg want ze had onlangs een heel deel kleren weggedaan. Zijn woorden toverde een grijs op haar lippen. Hij vertelde dat hij nog wat moest afhandelen en ze werd bij zijn thuis afgezet en Belando hielp haar vriendelijk met de zakken. Ze koos de leukste dingen uit en nam die mee naar boven, eerst douchen. De douche in, douche uit, haar bruine lokken droogde snel en hadden een mooie slag. Nu had ze gemakkelijke kleding aan. Mido kwam thuis en gaf haar een knuffel. Hij ging zich opfrissen en zij ging zich opfrissen en zij ging zich omkleden. Ontspannen deed ze een donkerrode jurk aan met een vierkante hals, de jurk had een brede riem en waaierde vanaf daar mooi uit. De jurk kwam tot haar knieën en ze droeg zwarte ballerina's. Haar haar liet ze los hangen en ze moest toegeven dat ze er niet slecht uitzag. Vol zelfvertrouwen omdat ze wist dat ze er niet mis uitzag kwam ze naar beneden. Mido volgde even later en slikte. 2 armen om haar middel en lieve woorden in haar oren lieten haar zachtjes giechelen. Ze mocht voorgaan en kwamen aan bij het restaurant na een korte autorit. Mel herkende de ober ook ergens van. Plots wist ze weer, deze jonge ober met zijn belachelijk zware stem was haar ex. Ze vond het lachwekkend dat hij hier nu hard moest werken om zijn brood te verdienen en zij hier fijn kwam eten. Mido pakte haar hand vast en kneep er zachtjes in nadat ze hadden besteld en Mel bewonderend had rondgekeken. "Het is prachtig hier." De ober kwam hun eten brengen en het kostte hem duidelijk moeite om te bevatten dat dit Mel was. Mel zelf was alleen geïnteresseerd in Mido. Het eten was voortreffelijk. "Het eten smaakt goed." Ze babbelde over vanalles en nog wat, de tijd vloog en het werd snel laat. Ze zaten helemaal alleen en er was niemand die op hun vingers zat te kijken. Mel dronk geen alcohol. Het werd steeds later, maar Mel werd niet moe. Na een hele tijd verlieten ze het restaurant en liepen hand in hand naar de auto. "Ik heb een heerlijke avond gehad, dankjewel." Na een tijdje liepen ze naar binnen. Belando zagen ze niet zo snel en het was best stil. 2 handen om haar middel haalde haar direct uit haar gedachten. Ze gingen naar boven, het was half 12 geweest en Mel werkte zichzelf uit de jurk. Ze stond in haar ondergoed en op dat moment kwam Mido ook de kamer terug binnen, zonder shirt, om een andere broek te pakken. Mel had haar nieuwe lingerie aan, Mido's absolute favoriet en ze ving zijn aandacht ook toen ze zich omdraaide.

Mido en Melanie gingen die avond uit eten. Hij had alles voor laten bereiden zoals het moest zijn geweest zoals hij het zich had voorgesteld. Hij hield zo ontzettend veel van Melanie dat hij wilde dat dit de avond van haar leven zou worden. Ze hadden heerlijk gegeten en de kaarsjes maakte de sweer echt perfect. De wijn was verrukkelijk en de vrouw die voor hem zat in haar prachtige jurk maakte alles perfect. Mido wist niet waar hij dit aan te danken had. Hij miste de liefde zo erg en zo lang, en nu hij Melanie had vergat hij al die jaren van ongeluk verdriet en bederf van zijn leven. Hij had zijn dochter die gelukkig was samen met haar vriend moeten laten gaan door de baby. Hij was alleen thuis en nu had hij Melanie die hem iedere dag kwam opzoeken. Hij wilde vragen of ze bij hem wilde komen wonen. Wilde eigenlijk nog meer van haar vragen, maar dat durfde hij niet zo goed. Hij was al eens eerder afgewezen voor die vraag. Die zou later komen dat wist hij zeker.
Na een leuke avond te hebben gehad gingen ze naar huis. Mido liep met Melanie hand in hand het huis binnen en sloeg zijn armen rond haar middel. "Je bent echt schitterend"" glimlachte hij en kriebelde haar met zijn adem in haar hals. Ze ging naar boven en mido liep eerst even naar de achterdeur om die op slot te doen, vervolgens naar de voordeur om die op slot te doen en liep toen ook naar boven om zich in de badkamer om te kleden. Hij deed zijn broek uit, gooide wat water in zijn gezicht en deed zijn t-shirt ook uit. Gapend gooide hij zijn spullen in de wasmand en liep naar zijn kamer. Daar stond Melanie in haar lingeri voor hem. Ze draaide zich om en alles wat hij op dit moment hoopte was dat ze iets daar beneden niet zou zien. Hij glimlachte en bloosde even. "Okey.. ze is echt heel erg sexy" dacht hij in zich zelf. Hij liep op haar af en gaf haar een knuffel en kuste haar teder op haar lippen. "Ik hou van jou" zei hij en keek haar diep in de ogen aan. Hij streelde haar buik en gaf kusjes in haar nek. Zachtjes duwde hij haar op zijn bed en ging naast haar liggen. "Staat je goed, die lingeri" grijnsde hij en gaf haar een zoen op haar voorhoofd. Hij streelde haar arm, ging vervolgens naar haar hals en naar beneden, naar haar buik en liet zijn hand daar op rusten. "Mag ik je iets vragen?" fluisterde hij in haar oor. "Ik .. ik weet niet zo goed hoe ik het moet brengen maar.. Wil je samen wonen..? Met mij?" vroeg hij verlegen en keek haar vragend aan. Hij hoopte natuurlijk op een ja, maar als ze het te snel vond gaan dan had hij daar begrip voor.



[ Sorry!!!! duizend maal sorry voor de late reactie! ]

Mido kwam binnen en leken even uit het veld geslagen te zijn. Na even naar haar te hebben gekeken kwam hij naar haar toe, knuffelde met haar, kuste haar liefdevol, en zei dat hij van haar hield, dat gaf een heerlijk warm gevoel in haar buik dat ze niet anders kon dan te glimlachen. Zonder aarzelen antwoordde ze dat zo ook van hem hield. Waarna ze kusjes in haar hals kreeg en zijn vingers kippenvel en warme schokken in haar buik bezorgde. Ze werd voorzichtig en teder op het bed geduwd en hij kwam fijn bij haar liggen. Toen hij zei dat ze goed stond met de lingerie antwoordde ze met een veelbetekenende blik, "Ik merk het," en gaf hem een knipoog, er verscheen een lichte blos op zijn wangen. Een lieve zoen op haar voorhoofd liet haar nog een zinderen van genoegen. Van haar arm, naar haar hals, schouderblad, buik, en daar bleef zijn hand liggen. De hand leek schokken door haar te sturen. Er werd in haar oor gefluisterd of hij haar iets mocht vragen, het concentreren lukt niet zo geweldig goed maar ze luisterde toch aandachtig. Hij klonk een beetje onzeker terwijl hij vroeg of ze samen wou wonen met hem. Mel glimlachte en liet hem heel even in spanning wachten. Waarna ze zich naar hem toe boog en hem liefdevol kuste. Ze fluisterde tegen zijn lippen, "Ja, heel erg graag." Heel haar lichaam leek onder elektriciteit te staan toen haar lippen terug op de zijne kwamen en het liefdevol tedere kusje van koers veranderde naar iets wat een beetje vuriger was. Haar hand lag op zijn borstkas toen ze plots onder hem lag. Schokken kwamen onophoudelijk door haar heen en lieten haar heftiger reageren dan normaal. Ze hield van hem, zo vreselijk veel. En het maakte haar niet uit wat er ooit was misgegaan, Mel leefde in het nu, het nu was veel interessanter momenteel. Haar armen sloegen liefdevol om hem, een van zijn handen lag om haar onderrug en trok haar daar een beetje omhoog. Haar hart klopte luid en hoorbaar en haar ademhaling werd wat zwaarder, bij hem hoorde ze hetzelfde gebeuren. Haar lippen zakte af en beten zachtjes in zijn hals, heel voorzichtig en kuste hem liefdevol en teder. Zijn lippen zakte af naar haar hals en ging nog wat verder.

Is niet erg joh

Mido voelde de vlinders overschieten van geluk naar iets heel anders. Geluk genot blijdschap alles in een en dat maakte hem dol gelukkig. Hij gaf haar kusjes op haar hals, op haar wangen een tedere zoen op haar lippen gedrukt en verder naar beneden en ging boven haar hangen. Hij keek haar vol liefde aan en glimlachte naar. Hij drukte zijn lippen weer op die van haar en liet zijn hand naar beneden glijden in haar broekje en streelde net boven haar kont. Hij grijnsde en kneep zachtjes in haar rechter bil. Hij hoorde haar ademhaling veranderen en die van hem veranderde ook. Ze werden zwaarder. Hij beet speels in haar hals. Hij wilde haar nu. Hij wilde haar laten zien dat hij er voor zou zijn, voor altijd de hare zal blijven. Mido sloeg zijn armen om haar heen en drukte haar dicht tegen zich aan. “Ik zal altijd bij jou blijven” zei hij zachtjes en keek haar recht in haar ogen aan om het heel duidelijk te maken dat hij haar nooit zomaar zou verlaten. “Ik hou van jou, alleen van jou”. Hij zoende haar teder liet haar losser en kneep weer speels in haar kont. Hij beet zachtjes in haar hals ging naar beneden kuste haar net boven haar borsten ging naar beneden kuste zachtjes haar buik en keek haar toen aan. “Wil je dit wel?” vroeg hij en keek haar aan. “Ik doe het alleen als jij het echt zeker weet” zei hij en glimlachte naar haar. Hij wilde haar niet in de onzekerheid brengen of iets in die richting. Hij wilde er zeker van zijn dat zij dit ook wilde, anders zou hij er nog mee wachten.

Melanie kreeg kippenvel toen ze zijn hand verder naar beneden voelde glijden. Ze glimlachte toen hij zachtjes in haar bil kneep en ademde wat dieper. Mido nam haar liefdevol in zijn armen en drukte haar tegen hem aan, liefdevol, teder en heel erg dicht, het maakte haar warm, alsof ze gloeide. Hij keek recht in haar ogen en ving haar aandacht, wat al een hele prestatie was, zijn lieve woorden maakte haar licht in haar hoofd, lieten haar op wolkjes lopen. Zijn andere lieve woorden brachten haar op een fijne manier van slag. Ze werd opnieuw gekust en er werd nog eens in haar kont geknepen, ze vond het niet erg, ze vond het wel prettig, hij raakte haar aan op een heerlijke manier. Zachtjes beet hij haar in haar hals en kuste haar net boven haar borsten. Het liet haar bijna zuchten van voldoening, net niet want ze trok haar buik glimlachend wat in bij het fijne gevoel van zijn lippen op haar huid. Het kriebelde. Hij keek opnieuw naar haar en vroeg of ze dit wel wilde, Mel wou net antwoord geven toen hij verder ging. Ze was vertederd maar schudde haar hoofd lichtjes. "Ik wil jou," zei ze zachtjes. "Nu," ging ze verder. Ze draaide zich en lag bovenop hem. Ze glimlachte en gaf hem vanaf zijn nek kleine kusjes naar beneden, tot vlak onder zijn navel. Opnieuw omhoog en ze kuste hem terug, veraste hem door met haar tong zachtjes langs zijn lip te gaan. En plots lag zij terug onder hem. De uitdagende kus had hem wat vuriger gemaakt. "Ik ben van jou, en jou alleen." Ze nam zijn onderlip tussen haar tanden, heel voorzichtig, en trok hem heel zachtjes naar zich toe. Dit was genoeg voor hem en ze voelde handen onder haar door gaan, naar het slotje van haar bh. Ze sloot haar ogen heel even en voelde de stof losspringen.