Damn it.

Een zwarte Qaurter Paint werd uit de stal gehaald door een meisje , genaamd Clarrisa. Het paard was haar paard, en noemde Saphyra. Grondig werd de Paint geborsteld, daarna werd hij gezadeld met een onderlegger en een Reining zadel. Het bitloos hoofdstel werd ook aangedaan. Daarna stapte ze uit de weide (uit haar achtertuin) en deed de poort weer toe. En stapte op Saphyra. Ze had haar haar in een paardenstaart gedaan, net zoals ze meestal deed. En had een jogging broek aan, met daaronder gewoon all stars aan, ze had ook maar een gewoon bloesje aan, met de bekende pull van L&L.Er lag geen sneeuw, en het was redelijk warm voor in de winter, dus ze konden nog eens crossen. Het was lang geleden dat ze nog eens op haar had gereden. Door al die ellende met die Johnny. Clarrisa kreeg er al kippenvel van, aan de gedachten alleen al. Ach ja, nu moest ze gewoon genieten. Even aan niets denken, en genieten. Ze spoorde Saphyra aan tot een stap. En stak de straat over, tegenover de straat was een bos, dus ver hoefde ze niet op straat te rijden. Eens in bos liet ze Saphyra haar teugels losser, zodat ze niet constant op haar neus drukte, want dan kon het wel eens zijn dat Saphyra allendig ging doen , want het was een redelijk gevoelig paard. Ze zette Saphyra in een lichte draf, terwijl Clarrisa bleef doorzitten. Daarna zette ze Saphyra in een galop. Het was een lange dreef, dus ze spoorde Saphyra aan tot een rengalop. De bomen begonnen wazig te worden in de rengalop. Ze zag dat er wat bomen in de weg stonden, daar kon ze wel gewoon over springen. Saphyra nam minder snelheid, alsof ze zelf haar passen telde, en daarna sprong ze er soepel over. Wie zei dat Paint’s niet goed konden springen. Niet veel verder was er nog een ‘hindernis’ , ook daar deed ze hetzelfde, en daarna galoppeerde ze gewoon verder. Tot Saphyra opeens stopte. Door de onverwachtse beweging viel Clarrisa op haar rug, maar ze rolde verder. Neen, ze had haar eigen niet bezeert, ze wist al hoe ze het beste kon vallen. En ze was ook niet rechtstreek op haar rug gevallen, ze was al draaiend gevallen. Ze stond op en greep naar Saphyra’s teugels. “Wat is er meisje?” Zei ze rustig. In plaats van dat ze Saphyra –zoals de meeste zouden doen- begon te slaan. Saphyra pompte hard, maar ze zweette niet echt hard. Omdat ze dat al gewoon was. Clarrisa kroop weer op Saphyra en wou haar aansporen, maar ze zette geen stap vooruit. Ze had ook geen schrik van iets, want niks van haar lichaamstaal wees daarop. Clarrisa stapte weer af, ookal was dat niet erg slim, en probeerde haar te voet in beweging te krijgen. Toen ging Saphyra wel een paar pasjes vooruit, al mankend. “Damn it.” Clarrisa trok de Rechter hoef naar boven, waar het ijzer er nog was. Daarna trok ze de andere hoef naar boven, en daar zag ze het probleem al. Haar hoefijzer was weg, en had een Snee-die niet echt diep was- in haar straal. “Zeg niet dat het waar is hea. Sorry meisje.” Zei ze en aaide Saphyra over haar hals. Daarna wou ze haar omdraaien, en terug stappen, van waar ze was gekomen. Maar Saphyra Beweegde niet. Daar stond Clarrisa met haar paard. Ze kon toch moeilijk haar paard hier laten staan,en alleen terug naar huis gaan? Ze voelde in haar zak, en toen pas was het haar opgevallen dat ze haar gsm thuis had gelaten…..

Saphyra

Spoiler:

Zadel

Spoiler:

Sidepull

Spoiler:

Iedereen welkom

Mido zadelde vrolijk zijn hengst Sensation op. Het was een lange dag geweest en hij wilde eigenlijk wel even een lange rit maken in de bossen. Voor het geval nam hij maar wat handige spullen mee voor het geval dat hij iets tegen kwam. Meestal kwam hij wel iets eigennaardigs tegen op zijn pad. Vorige keer kwam hij een gewond wild paard tegen. De Hengst had hem zijn werk uiteindelijk laten doen maar natuurlijk niet zonder slag of stoot. Lucky had de hengst laten schrikken en was er vandoor gegaan en zotegen een boom aan gelopen. Ja je had het moeten zien het was hylarisch. Mido steeg op in het zadel en liet Sensation naar het achterpad lopen. Eenmaal in het zand aangekomen liet hij de teugels vieren en schoot Sensation er vandoor. Heerlijk vond hij het om door de bossen heen te crossen. Mido vond dat ook altijd heerlijk. De wind door zijn haren, de kou langs zijn wangen. Mido liet de hengst over gaan naar draf en bekeek het gebied. Hij liet de hengst over gaan in stap en maakte hier en daar wat foto's waar dat mogelijk was. Mido grijnsde en liet de hengst zijn gang weer gaan. De hengst schoot er weer van door en galoppeerde tussen de bomen door. Ineens zag Mido iets in zijn ooghoek en liet de hengst met een slijding tot stilstand komen. Mido keek om en zag dat het Clarissa was. Het meisje dat hij had geholpen om haar ex vriendje weg te werken. Hij trok een wenkbrauw op. "Ik kom je ook wel overal tegen he" grijnsde hij en liet zijn hengst omdraaien. Mido stapte af en de hengst begon te grazen van de grasprieten die nog boven de witte deken van sneeuw staken. Ze glimlachte naar hem en legde uit wat het probleem was. Mido keek naar de hoef. "Ik ben geen hoefsmid, maar wel een veearts" grinnikte hij en liep naar Sensation en pakte zijn zadeltas van zijn zadel af en liep terug. Hij maakte de wond schoon dat iet wat prikte waardoor de merrie naar hem schopte. Sensation werd nerveus van Mido omdat hij door wilde dus hinnikte schrel naar de merrie dat ze moest stoppen. Mido maakte de wond verder schoon en deed er een soort van verbandje om heen. De merrie snuffelde er voorzichtig aan en keek toen naar haar ruiter. "Nou.. dat moet het voor voorlopig wel even doen. Ik zou als ik jou was maar even bellen naar de hoefsmid" glimlachte Mido. Ze knikte maar de merrie wilde volgens haar niet mee. Mido hield een winterpeen voor de neus van de merrie en ze liep fewillig achter Mido aan. "Tada, iet wat lastig maar ze loopt" grijnst mido. Mido liep met Clarissa terug naar waar ze van daan was gekomen en had natuurlijk Sensation zelf ook mee genomen.
[ Zal ik dan maar weer antwoorde? xD *grijns* Hier komt je reddende engel hoor! ]