A wild horse?

Chigo stond in de wei, van haar nieuwe baasje Ty. Ze had het zijn moeder horen zeggen, in iedergeval ze dacht dat het zo was... Maargoed Ty had haar dus in de wei gelaten, ze hield van de wei en dat was ook goed aan haar te zien. Toen ze er voor het eerst in mocht rende ze er in vollegalop in, maakte een draai zodat ze weer naar Ty toe rende en remde toen in vollegalop op het laatste moment af. Ze hinnikte blij, en hief toen haar staart omhoog en huppelde een soort van weer de wei in. Nu stond ze hier al een tijdje, ze had net staan soezen. De zon scheen en het was heerlijk warm. Ze liet zich op haar knieëm vallen en rolde op haar zij. Ze rolde zichzelf eens lekker door het stof heen. Nadat ze daar mee klaar was, ging ze weer normaal liggen. Ze bleef zo een tijdje liggen maar stond gauw weer op, ze had zin om te rennen, vliegen spelen! Ze galopeerde door de wei heen en weer en maakte ondertusse raare bokkesprongentjes. Ze voelde de grond onder haar dreunen, toen ze galopeerde. Aan het eind van het weiland waar schrikdraad gespannen was remde ze af in vollegalop. Ze hield van dit gevoel, van de dreunende grond onder haar voeten. Ze stond daar met al haar spieren gespannen, naar de bosrand tegen over haar te kijken. De wind draaide, ze snoof eens. Ze rook een ander paard om precies te zijn een hengst. Ze draaide een kwartslag zodat ze tegen over een uitgestrekt veld stond.


(voor ty als hij wil reageren ^^ en esca)

Esca was nog steeds op zoek naar eten. Daar draaide zowat elke dag van hem om. Vind hij vandaag weer eten, vind hij vandaag weer water? Sjokkend liep hij weer verder, zijn hoofd hing zowat tegen de grond aan. Een vreemde geur werd meegevoerd door de wind. Langzaam aan ging zijn hoofd omhoog. De geur van een paard, de geur van een merrie. Esca draaide zijn hoofd om de richting van de geur te bepalen. Toen begon hij met een rustige galop. Een ander paard, al maanden lang had hij alleen rondgezworven. Misschien was het een kudde. Hij verliet het bos waarin hij had rondgelopen en kwam op een groot veld terecht. Er stond een stuk hout in de weg tussen hem en de merrie. Vlak daarvoor stopte hij en stak zijn hoofd over het hek heen. De grote zwarte merrie was te ver weg. Hij wachtte totdat ze dichterbij zou komen. Ongeduldig sloeg hij met zijn voorbeen tegen het hek aan. Esca bewoog zijn hoofd iets en kwam tegen het schrikdraad aan. Hij hinnikte schril en draaide zich om. Het hek kraakte toen hij achterbenen ertegen aan kwamen. Maar zijn woede was nog steeds niet geblust en sloeg er nog een keer tegen aan. Een van de planken brak doormidden.

De hengst kwam tevoorschijn hij was bruin en wild zo te zien. Even verlangde ze weer naar het galoperen over de uitgestrekte velden, en lekker doen waar je zelf zin in had. Maar toen zag ze het lachende gezicht van ty voozich en hoe blij ze hadden gekeken, hoe ze zich veilig bij hem had gevoeld op de paardenmarkt. Maar toch de heimwee bleef, en het zou nooit meer het zelfde zijn wist Chigo. Het zou niet meer het zelfde zijn om te galoperen op je hardst met ty op haar rug. Ze zou ook nooit meer wedstrijdjes met kudde genoten kunnen doen... Maar zo was het niets blijft het zelfde... Maar wonen bij ty had ook een heleboel voordelen. Ze was beschermd tegen bliksem, regen, hagel en harde windstoten. In haar eigen stal. Ze had altijd eten genoeg, aandacht genoeg ook. Maar toch het wilde vrije bleef iets hebben. Opgetochen met haar wilde gezelschap draafde ze naar het hek en hinnikte eens. De hengst kwam ook dichterbij, maar zijn hoofd raakte het schrikdraad. Hij werd woest hij trapte met zijn hoeven tegen haar hek. Maar blijbaar was zijn woede nog niet geblust wat hij trapte nog eens een keer hard en raak. De plank brak doormidden. Geschokt had Chigo gekeken naar het tavireel dat voor haar ogen afspeelde. Net toen ze over de schok heen was, besefte ze dat ze niet meer veilig achter een hek zat maar onbeschermt met een wilde hengst zat die zo bij haar kon komen. Maar dat vervlog meteen, als de hengst zag dat ze bang was dan was hij in haar voordeel. Ze besloot een gok te wagen. "Moest je nou persee mijn hek vernielen die me beschermt tegen wolven? kon je niet tegen een boom trappen ofzoiets" Zei chigo sarcastisch. "Maarja heeft ook z'n voordeel, wil je wat drinken uit me drink bak?" Vragend keek ze hem aan, hij zag er nogal eh uitgedroogd uit. In haar ogen blonken pretlichtjes, het was grappig een wild paard te hebben die bij haar kwam drinken. Ondanks dat ze wild was geweest, en nogsteeds zei dat ze het was. Vond ze het toch grappig een wild uitgehongert paard te zien, had zij er ook zo uit gezien? Vroeg Chigo zich af.


(sorry voor de late post heb al een pb naar je gestuurd daarover xD)

Met zijn oren plat in zijn nek staarde Esca naar het hek. ‘Dat ding beet me!’ reageerde hij verontwaardigd op de merrie. ‘Ben ik een wolf ofzo?’ Maar hij rook ook water. Esca liep weg van het hek, draaide zich om en galoppeerde op het hek af. Met een soepele sprong was hij over het hek heen. Meteen draafde hij naar de bak met water en begon er gulzig uit de drinken. Behalve de dauw op de bladeren had hij vandaag nog geen water gevonden. Maar hij rook weer die vreemde geur. Opeens herkende hij die weer. Zijn staart sloeg nijdig heen en weer en zijn oren lagen weer plat in zijn nek. ‘Die rare dingen zijn hier ook’ mompelde hij naar de merrie.

(INSPI?! WAAR ZIJT GIJ?!Wachten op Ty?)

De hengst zei dat het hem had gebeten, Chigo kon zich nog net inhouden om het niet uit te proesten. Maarja zo had zij er ook in het begin over gedacht. De hengst was ongeveer van haar leeftijd zag ze, zou een leuk speelmaatje kunnen zijn. Hoewel... Hij natuurlijk niet elke keer het hek kapot moest trappen als hij naar binnen wou. De hengst nam een aanloop en sprong over het hek, hij begon gulzig te drinken. Er kwam een windvlaag en die dreef de geur van Ty mee. De hengst legde zijn oren plat in zijn nek en zei 'Die rare dingen zijn hier ook'. "Bedoel je mijn eigenaar, die doet niks hoor" Ze keek hem vriendelijk aan, de hengst leek geen bedreiging te zijn, langzaam deed ze een paar stappen dichterbij. "Vroeger was ik ook wild, maar uiteindelijk ben ik toch bij Ty terecht gekomen" Ze brieste vriendelijk naar hem, "je mag wel wat eten van mij hebben, dat staat daar beschut" Chigo wees met haar kop, naar de voederbakken. "oh ik heet trouwens Chigo" zei ze terwijl ze richtin de voerbakken liep.


ik reageer eerst wel even, misschien wil ty wel niet dus reageer maar hoor