zwemmen..

wat eeen warme dag voor in de lente!dacht Rue die erg loom was door de warmte. Ze was op het idee gekomen om te paard naar het meer te gaan en daar afkoeling te zoeken door te zwemmen. Dat was de enigste optie in dit warme weer. Ze reed op een paard dat van haar vriendin was maar die was twee weken op vakantie en Rue mocht op haar paard rijden zolang ze weg was. Ze was best blij dat ze dat mocht doen, het was weer lang geleden dat ze een maar besteeg maar na een halve week was ze de vos, die ravel heette, al goed gewoon. Het was een ruin van zeven jaar die wel eens ondeugend deed als je net even niet oplette. Bijvoorbeeld, als je rustig zat rond te kijken vond hij het leuk om zijn achterbenen naar achter te werpen, dat ahd ze al van de eerste keer meegemaakt gelukkig was ze er nog nooit afgevallen en ze kon hem in toom houden. Bij die gedachte liet ze de teugels wat uit haar handen glijden zodat de jonge ruin wat ruimte had om zijn nek te strekken wat hij niet deed, in plaats daarvan keek hij geintresseerd rond in het rond.'We zijn er bijna jongen', fluisterde het meisje die hem zacht op zijn hals klopte. Blijkbaar had hij het verstaan al zou dat niet kunnen want hij had waarschijnlijk opgemerkt dat de grond natter werd, bijna moerasachtig. Toen Ravel een stap wilde verzetten kwam er net op de op de plaats waar hij zijn hoef wilde neerplantten een kikker die met een grote kikker sprong wegsprong. Het paard verschoot en steigerde in de hoop het dier te ontwijken. Rue had het niet verwacht maar ze bleef goed zitten totdat hij met een harde smak terug op de grond neerkwam en uit het zadel gleed. Voor de ogen van de liggende rue sprong de kikker die er precies zich niet veel van aantrok. Ze kon de kikker wel vervloeken: "Stomme kikker spring in het vervolg ergens anders!!" Boos stond ze op en klopte de bladeren die op haar blouse bleven plakken eraf en sprong terug op Ravel die rustig aan het moerasgras stond te knabbelen en liep in een sukkeldrafje naar het meer. Na vijf minuten arriveerde ze en stapte af Ravel en zadelde hem af en pakte uit één van haar zadeltassen een halster en deed dit bij hem op, de goede eigenschap aan dit paard was dat hij er niet vandoor ging. Hij liep zelfs rustig naar het meer en dronk wat. Rue trok haar blouse uit en keer naar het glinsterende meer. Toen ze in haar felrode bikini stond hoorde ze opeens geritsel,, was ze niet alleen??

(Toestemming vragen voor te reageren A.U.B.)

Het was zaterdag, en dat was een van de dagen dat hij niet hoefde te werken. Natuurlijk was hij wel op de manege om zijn paard, No Limit, te verzorgen. Het was aardig warm voor de lente, maar hij vond het juist wel fijn. hij had juist een hekel aan de winter. Alles was koud, nat en vies. Warmte was veel beter. Lekker naar het strand met je paard of zwemmen in het bosmeertje, dat was hij nu van plan. Hij was al wel eens eerder gaan zwemmen met Limit maar dat was in een paardenzwembad geweest in hun oude woonplaats. Hij wist natuurlijk niet hoe ze zou reageren op water dat bruinig van kleur was in plaats van helderblauw. Ze reden er aan het begin in een rustige stap naartoe, af en toe een drafje, maar meer ook niet. De galop kwam aan het einde wel. Lekker over het veld droog galopperen in het zonnetje, heerlijk. Hijs sneed een stukje af waardoor er een zacht geritsel ontstond onder de hoeven van Limit. Toen ze er aankwamen zag hij een ander paard staan. Een grote ruin met een meisje ernaast. Hij liep erheen. Hij vroeg niet of hij mee mocht zwemmen, het meertje was tenslotte van iedereen. Maar voorstellen was wel zo netjes. "Hallo, ik ben Caine" zei hij op een beleefde toon terwijl hij zich van zijn paard liet glijden. Hij had expres geen zadel opgedaan en hij had ook geen rijbroek aan maar een zwembroek, oftewel, een short. Hij verwisselde het hoofdstel voor een touwhalster en trok zijn T-shirt uit. Hij liep naar het water toe. Hij had een longeerlijn meegenomen zodat Limit een beetje de ruimte had en ze niet te dicht bij elkaar hoefden te zwemmen. Als een paard in het water met zijn hoeven gaat slaan omdat hij in paniek raakt kan dat aardig gevaarlijk zijn. Hij stapte het water in. Het water was aardig koel, maar niet onaangenaam. Hij stapte in het water tot aan zijn knieën. Hij voelde achter zich voetstappen het water in gaan.

Uit de plaats waarvandaan het geritsel kwam zag Rue eerst een paardenbeen daarna een breed gespierde borst van een mooi paard. Ze keek naar boven en kwam bij een jongen, die hier blijkbaar ook kwam om te zwemmen. Rue glimlachte. ze pakte haar zonne-crème die ze in haar tas vond en ze smeerde er haar witte armen mee in. Rue werd nooit bruin alleen maar wit hoe erg ze het ook insmeerde het gebeurde altijd. Glimachend zag ze Ravel Die nieuwsgierig naar de nieuwkomer keek en als een echte hengst naar de merrie ging, hij was ruin maar hij dacht alijd dat hij nog een hengst was. "Ravel, kom eens hier", zei ze op een bevelende toon maar wat precies geen vat had op het paard. Ze stond recht en liep naar hem toe. "Gedraag je!!!" Zei ze streng, ze wilde geen slechte indruk maken door te laten lijken dat ze Ravel niet eens aankon. Ze pakte hem vast aan zijn lichtgroene halster waar paarden op galopeerden ze had het samen met haar vriendin gekocht. Zelf vond ze het mooi passen bij Ravel. "Sorry hij denkt ng steeds dat hij een hengst is, maar hij doet niets hoor", vertelde ze de jongen die van plan was zijn paard in het meer te longeren. Nadat ze dat had gezegd had ze door dat hij zijn naam al had gezegd en dat zij gewoon te druk bezig was om Ravel in toom te houden da ze er niet aan had gedacht. "Ik ben Rue, en dit is het paard van mijn vriendin genaamd Ravel", zei ze met een vriendelijke jongen. Het was wel leuk om niet meer alleen te zijn, al kende ze hem niet toch genoot ze, het was altijd beter dan alleen. Nadat ze zich had voorgesteld zag ze dat het paard van hem braaf mee het water in ging. "Ze gaat erg braaf mee, hoe leer je dat want als ik Ravel erin zou laten gaan zou hij niet durven?!", zei ze met een bewonderende toon in haar stem.
(Niet zo een goeie post,, srry daarvoor)

En deze meid hier is No Limit, maar ik noem haar altijd gewoon Limit." zei hij als antwoord toen ze zichzelf en het paard voorstelde. Hij liep wat verder het water in en gaf Limit wat meer bewegingsruimte. het was voor haar tenminste ook een leuk uitje. De volgende vraag verbaasde hem wel een beetje. "Ehm, je moet je paard eerst laten wennen aan water, leren dat het niet eng is. Eerst met een tuinsland zijn benen afspuiten en daarna zijn hele lichaam, een keertje door een plas lopen, gewoon steeds een beetje meer. Als hij doorheeft dat water niet eng is en hij merkt dat het verkoelend is als het warm in stappen de meeste al wel het water in" zei hij glimlachend terwijl hij op zijn rug dreef en Limit door het water banjerde alsof het niks was. "Je kan ook als je een paard hebt wat nog heel jong is, 1 of 2 jaar bijvoorbeeld, al gaan zwemmen. Dan heb je kans dat hij later ook nog het water in gaat. Maar dan zou het ook kunnen dat hij de sloot in springt als het warm is als hij in de wei staat. dus dat is wel weer een nadeel" zei hij grinnikt aan de gedachte van zijn vriend die een hek heeft neer moeten zetten omdat zijn paard heel de tijd in de sloot sprong. "Probeer gewoon met hem het water in te gaan. Misschien komt hij wel als hij ziet dat er nog een ander paard aan het zwemmen is." Het leek hem een vrij logische oplossing. Paarden waren tenslotte kuddedieren.

Rue dacht na en grinnikte om wat Caine zei, eigenlijk had deze jongen gelijk als je je paard er maar aan liet wennen. Nadat ze door had dat ze nog steeds dom zat te staren naar No Limit die gedwee het water in ging en rustig rondzwom. Haar blik volgde het meer tot ze aan de kant Ravel zag zienn staan, hij wilde precies wel graag het water in maar hij durfde niet goed. Met rustige passen liep ze naar de ruin die naar het glinsterende meer aan het kijken, hij wilde waarschijnlijk graag het water in maar durfde niet goed. Rue was bij zijn nek gaan staan en klikte een gevlochten bruine touw aan zijn lichtgroene halster. "Kom maar jongen", sprak ze hem vriendelijk aan. Zou hij durven? Zou De jongen die Caine heette haar uitlachen als het niet lukte?? Wat maakte het eigenlijk uit? Ze probeerde het toch?? Ze deed een stap in het water en meteen zag ze het wit in de ogen van Ravel "Rustig, ustig ik doe je geen pijn", vertelde ze de ruin die haar wantrouwend aan keek. Op dat moment veranderde ze van gedachten,, het was niet slim om hem meteen te dwingen daar zou hij toch alleen maar banger door. Ze maakte een kommetje met haar handen en liet er water in spoelen. Ze verzette een stap waarbij het water al over de randen klotste en er een beetje over haar viel, dat was erg verfrissend en Ravel keek haar vragend aan, wat was dit meisje toch van plan? Rue goot de inhoud van haar handen over de benen van de ruin die eerst bang achteruit deinsde maar daarna bleef wachten op nog iets.
Na een tijdje kon ze hem al zover laten gaan om in het water te gaan tot zijn knieen. Rue glimlachte, ze was blij voor Ravel die had het nu lekker koel. Zelf ging ze kopje onder en zwom naar Caine. "Dankjewel, je had gelijk eerst wennen", zei ze en: "Wat doe je eigenlijk met No Limit, springje of dressuur?" vroeg ze geintresseerd zeld deed ze liever aan dressuur al was ze voor een kleine hindernis wel te vinden. Afwachtend keek ze even naar Ravel die deed alsof hij de tijd van zijn leven beleefde..

Caine keek toe hoe Rue Ravel het water in probeerde te krijgen. Het wit van zijn ogen was te zien en hij merkte aan zijn gedrag dat hij het eng vond. Het volgende wat Rue deed vond hij op zich wel slim. Water over zijn benen gieten. Daarna liep hij wel gewoon het water in. Caine had niet verwacht dat hij al zo snel en zo makkelijk het water in zou lopen. Ach ja, elk paard was anders, toch? "Wat doe je eigenlijk met No Limit, springje of dressuur?" hoorde ze Rue vragen terwijl ze naar hem toe sprong. "Ik spring met haar. Nu hebben we een periode waarin ik haar voorbereid op de volgende reeks wedstrijden. Alleen een week geleden zijn we hierheen verhuisd dus echt fanatiek trainen doen we nog niet. Lage parcoursjes en buitenritten als het lekker weer is zodat ze kan wennen aan haar nieuwe omgeving. Anders raakt ze te gestrest en dan kan ze zich niet meer goed focussen op haar werk" Hij glimlachte en keek naar zijn merrie die geïnteresseerd naar Ravel toe liep die nog steeds niet verder het water in ging dan kniehoogte. "Heb jij een eigen paard?" vroeg hij. ij herinnerde zich dat ze had gezegd dat Ravel een paard van een vriendin was. Het kon zomaar zijn dat ze ook nog een eigen paard ergens had staan. Hij hoorde geritsel en daarom keek hij naar rechts waar het geluid vandaan kwam. Hij zag Tamara, zijn collega, tevoorschijn komen met haar paard Angel. "Hee Tamara. Moet je niet werken?" vroeg hij verbaasd. Hij wist dat ze vandaag moest werken dus vond hij het nogal vreemd dat ze hier nu was.

Rustig watertrappelend keek ze caine aan terwijl die vertelde over No Limit, ze was best nieuwsgierig naar hem en zijn paard en het zag eruit dat hij er wel wat vanaf wist en dat hij zijn paard de juiste verzorging gaf. Met een glimlach bekeek ze de jongen die ze achttien of negentien schatte, zelf was ze een jaar of zestien maar bijna zeventien, maar wat maakte je leeftijd nu uit het gingtoch gewoon over dat je gelukkig was in je leven of niet soms? Op dat moment was ze erg gelukkig dat ze verkoeling had in het meer. Ook was ze blij dat ze ravel mocht rijden die lieve vos die haar tot bekering had gebracht dat ze weer paardreed, want dit was haar droom en leven gewoon vrij te kunnen rijden met een paard geen zorgen of niets gewoon vrijheid. Hij vroeg of ze geen eigen paard had, toen dacht ze weer aan haar geweldige Mystic. "Ik heb er één gehad maar hij is overleden.." zei ze met pijn in haar stem. Ze miste hem nog elke dag,, en het erge was dat ze erbij was toen het gebeurde de pijn die hij leed en toen hij levenloos in de stal lag waar hij heel zijn leven had gestaan en toen met zijn hoofd op haar schoot. Bijna kwam er een traantje maar ze wendde haar blik af zodat niemand zou zien dat ze er erg veel moeite ermee had. Maar gelukkig kwam op dat moment de vrolijke Tamara erbij zo te zien had haar paard veel dorst en gelukkig lette Caine erg hard op Tamara blijkbaar kenden ze elkaar al. "Hej, lang geleden", zei ze met een gespeelde glimlach die er nu niet echt overtuigend uitzag maar Tamar zou toch wel weten dat ze er niet graag over praatte of niet soms? "Ik was verhuist omdat mijn moeder hollywood te druk vond en na de scheiding en jij?" vroeg ze geintresseerd. Om Caine toch in het gesprek bij te laten horen vroeg ze: "Hoe oud is No Limit??"