I hate my whoul life ...

Isaura struinde over de paardenmarkt heen. Er stonden zoveel verschillende paarden die allemaal diezelfd levenloze blik in hun ogen hadden. Allemaal leken ze perfect gehoorzaam te zijn. De meesten waren ook al over de tien jaar. Ze kreeg al haast spijt dat ze naar hier was gekomen. Ze had beter bij een fokker een veulen gekocht of een enter. Een driejarig paard was niets voor haar. Die dieren kon je amper iets leren, je moest enkel wachten tot ze 3.5 waren om ze zadelmak te maken. Isaura was meer voor het later zadelmak maken. Haar pony die ze vroeger had gehad was pas op een leeftijd van 5 jaar zadelmak gemaakt geweest door haar. Ze was toen een levendig meisje geweest dat geen zorgen had. De felle shetlandpony die ze had was geweldig. Ze was er een paar keer mee op Tornooi geweest. Ze wist dat hij vele ruitertjes na haar had gehad en zijn rug het nooit had begeven. Het was een sterke pony die veel mensen had versleten. Niemand had hem klein gekregen buiten kolieke. Isaura bekeek een warmbloed paard en hoorde een man vloeken. Ze grijnsde en bekeek het dier eens. De koppige, vurige blik stond haar wel aan. Ze liet hem ruiken aan haar handpalm. Zo kon hij haar niet bijten. De verzorger kwam op haar af gewandeld. "Dit paard heeft een gevorderde ruiter nodig. Niet iemand van jou leeftijd." Merkte hij nogal spottend op. Isaura trok een wenkbrauw op en keek hem aan. "Hoe weet jij nu hoe gevorderd ik ben? Ik heb beter gepresteerd op Jumping dan jij ooit zult doen in je miezerige leventje." Kaatste ze terug. De man haalde zijn schouders op. Hij mompelde iets maar ze kon het niet verstaan. "Ik wil hem testen." Zei ze daarna zelfzeker.

Niet veel later deed ze haar cap op. De verzorger hielt het paard vast aan zijn teugel en wachtte af. Het paard had nu even gestapt dus kon ze nog eens aansingelen. Veel paarden bliezen hun buik op als ze werden aangesingeld. Inmiddels kende ze dat trucje al. Ze singelde fatsoenlijk aan en maakte te beugels op dressuurmaat. Ze zou hem eerst een beetje lostrijden voordat ze zou springen. Ze steeg op en nam de teugels op maat. Ze speelde er een beetje mee zodat hij mooi aan de teugel zou lopen. In een rustige stap stuurde ze hem door de piste heen. Aan beide kanten liep ze een rondje of twee. Ze spoorde hem aan tot een draf en ging keurig lichtrijden. Ze wist dat je niet meteen mocht gaan doorzitten, dit was slecht voor de rug van een paard. Ze reed een paar voltes, grote en kleine. Ze reed een grote en een kleine gebroken lijn. Aan iedere kant werkte ze hem rustig los. In een hoek sprong ze aan in een galop. Ze zat rustig in het zadel en duwde niet met haar zit. Isaura kon duidelijk paardrijden. Ze deed alles zonder na te denken. Als die verzorger geen opmerking had gegeven had ze hem vandaag niet gereden. Dan had ze de eerste weken vooral grondwerk en vrijspringen met hem gedaan. Ze haalde hem terug naar een draf, stap en daarna tot halthouden. Ze deed de stijgbeugels 2 gaatjes korter, op springmaat. Isaura stuurde hem eerst naar de cavaleti balkjes. Hij zweefde er haast overheen. Er stond een lage stijlsprong van ongeveer 40cm. Hij moest er normaal makkelijk over komen. Ze spoorde hem aan tot een galop en ging in een verlichte zit op het moment dat ze een klein tikje gaf met haar voeten zodat hij moest afstoten. Ze had die kleine dingen geleerd zodat het paard beter zou springen. Er was nog een oxer die een hoogte had van 90cm. Het was een opbouwende oxer waardoor de eerste balk maar op 70cm hing. Ze stuurde hem er over heen en liet hem daarna uitstappen. Ze beloonde hem en steeg af. "Hoeveel vraag je?" Vroeg ze uiteindelijk. De man zei zijn prijs. Isaura betaalde het zonder mokken. Geld was geen probleem voor haar. De man nam het paard mee en maakte hem reisklaar.

Op weg naar de trailer draagde ze zijn spullen. De man zei dat het een moeilijk paard was op gebied van trailers. De hengst bleef stokstijf voor de trailer staan. Zijn verzorger wou hem dwingen verder te lopen. Isaura schudde haar hoofd en wandelde eropaf. Ze nam het halstertouw over en klopte het paard op zijn hals. Ze liet hem rustig ruiken aan de trailer en stelde hem gerust. Eenmaal hij de laadklep op liep was er geen probleem meer. Ze maakte hem vast en controleerde het hooitnet nog snel eens. Ze kriebelde hem achter zijn oor en glimlachte. "Zo Heaven, Klaar voor een nieuwe start?" Vroeg ze aan het paard. Tuurlijk kon ze zijn antwoord niet verstaan maar het deerde niet. Ze konden goed genoeg comuniceren zonder woorden. Dat deden paard en mens al eeuwen lang. Al snel waren ze bij een manege. Isaura had een ruime box geregeld. Ze deed de laadklep naar beneden. "Yves, kun jij Heaven zijn spullen in het kluisje doen? Dan kan ik hem rustig op stal zetten. Hij moet vast bekomen van zo'n drukke dag." Zei ze tegen de eigenaar van de stal. Hij knikte vriendelijk en nam het zadel en de rest van de spullen. Isaura maakte de knoop los en leidde hem achteruit de trailer uit. In zijn stal deed ze zijn bandages af maar liet het deken op. Hij was nog een beetje nat van het werken. Ze gaf hem een pepermuntje en aaide hem over zijn hals. Het was een pracht van een paard. "Morgen mag je op wei en gaan we een lekkere buitenrit maken Jochie. Dan kan je rustig wennen aan je nieuwe omgeving en vrienden maken." Vertelde ze vrolijk tegen het paard. Ze was zo blij met haar eigen paard dat ze nog veel kon leren. Hij was nog jong en zou waarschijnlijk erg beloftenvol worden.

De volgende morgen was Isaura vroeg op. Ze deed haar paardrijkleren aan. Ze gaf snel aiko en de pups te eten en vertrok naar de manege. Ze had haar fiets nog eens boven gehaald omdat het toch niet zo ver was. Ze trapte stevig door en in een mum van tijd was ze bij de stallen. Ze zette haar fiets in de fietsenstalling en wandelde de stallen in. Ze zag Heaven in zijn stal staan en kreeg spontaan een glimlach op haar gezicht. Ze gaf hem een aai over zijn snuit. "Hee jochie, goed geslapen? Hoe vind je je nieuwe stal?" Uit haar rijbroek viste ze snel een pepermuntje wat ze hem voorhield. Ze zag hoe hij het opknabbelde. Ze ging naar een kluisje een stukje verder. Ze haalde er een poetskist uit en ging die bij de poetsplek zetten. In de stal was er al redelijk wat beweging. Stalhulpen gingen paarden op wei zetten, ruiters kwamen hun paarden begroeten. Vooral de jonge ruitertjes maakten lawaai. Ze renden soms eens door de stalgang heen opweg naar hun pony. Sommige paarden werden door verschillende mensen gereden. De ponys liepen twee uurtjes per dag met een uur of twee minimum pauze tussen. Ze hadden een 15tal pony's die zo werden gereden. Kinderen waren dol op de dieren en waren zo trots als ze een toernooi mochten rijden. Isaura nam het halstertouw en het halster uit de poetskist en ging terug naar de stal. Ze deed het rode halster rond zijn hoofd en leidde hem naar de poetsplek. Daar zette ze Heaven vast en haalde zijn deken eraf. Ze zag dat de mand er nog steeds stond. De nama van Heaven was op de deken geborduurd met aan de andere kant Isaura haar naam. Ze deed het deken in de mand en gaf hem een schouderklopje. In deze stal werden de dekens altijd uitgewassen als je ze in de mand deed. Het was echte luxe. Ze nam een roskam en haalde een paar grove vuile vlekken van zijn vacht af. Daarna nam ze een zachte borstel en ging over zijn vacht heen. Ze maakte rondjes en daarna ging ze met de richting mee. Ze ontwarde zijn manen en deed hetzelfde bij zijn staart. Al snel blonk hij als een spiegel. Het jonge paard had al duidelijk spieren en werd vaak getraind. Isaura vond het altijd zonder als ze paarden gingen overhaasten. Ze zag een jongen die een paar jaar jonger was als haar langswandelen. Ze kende hem nog van toen hij hier pas was. Dat was ook al 3 jaar geleden. Toen was ze nog maar pas 19 geweest. Hij was toen een jaar of 15. Dan moest hij nu net 18 ofzo zijn. "Jason, dat is lang geleden." Merkte ze vrolijk op. Hij keek om en leek verbaasd haar te zien met een paard. Hij kwam op haar af en gaf haar een knuffel. Hij was groter als haar, wat niet heel moeilijk was. Met haar 1.63m was ze niet de grootste. Ze gaf hem een kus op zijn wang en keek expres heel fel naar boven. "Pfeuw wat ben jij gegroeid zeg. Ook in je paardrijkunsten?" Isaura was blij hem nog eens te zien. "Zeker weten. Ik heb een Oldenburger ruin gekregen van mijn ouders. Hij loopt echt super. Tuurlijk is hij niet zo mooi als dat paardje van jou. Waar heb je die gehaald?" Sprak hij vol bewondering over Heaven. Isaura glimlachte vrolijk en ging het tuig halen. "Waarom maken we geen buitenrit samen?" Vroeg ze hem. Hij grinnikte en knikte. Snel verdween hij in de stallengang terwijl Isaura Heaven opzadelde.

Al snel stonden ze klaar met de paarden. Jason zijn paard was een prachtige voskleurige hengst met een brede bles. Isaura steeg op en had haar beugels op dresuurmaat. Ze spoorde Heaven lichtjes aan zodat hij ging stappen. Ze liet hem rustig wat op zijn bit kauwen. Hij moest niet proberen het tussen zijn tanden te pakken want dan had het paard een probleem. Isaura was zachthandig maar kon ook streng optreden. Ze speelde weer wat met de teugels en zat lekker rustig in het zadel. Het was veel te lang geleden dat ze nog eens een buitenrit had gemaakt. Ze reden richting het bos. Als ze de korte weg door het bos zouden nemen konden ze daarna nog over het strand galoperen. Isaura vond het bos niet echt geschikt als renplaats voor paarden. De ondergronden waren vaak onverwacht hard of boomwortels lagen over de wegen op bepaalde plaatsen. Ze hield het liever iets veiliger.

Isaura draafde rustig langs Jason af. Zijn paard was minder snel dan Heaven maar liep wel prachtig. Hij danste bij elke pas die hij zette. Ze wist dat Jason veel meer dressuur reed dan dat hij sprong. Toch had hij nog een oudere pony waar hij af en toe eens een sprongetje waagde. Het arabier gekruiste paardje had enorm veel pit en was onhandelbaar als ze buitenritten maakten. Dat herinnerde ze zich nog goed. Omgevallen boomstronken brachten al snel actie in de rit. Heaven wou er zo graag over heen dat ze hem in een galop zette. Ze ging in een verlichtte zit en liet hem rustig zijn gang gaan. Hij sprong heerlijk en gaf haar vertrouwen. Jason bekeek hen en spoorde daarna zijn eigen paard aan. Ze zag hoe hij danste maar minder sierlijk over de boomstronken heen ging. "Soraya springt vele beter. Binnenkort is deze weg en krijg ik een veelzijdiger paardje. Waarschijnlijk ga ik cross country doen." Grinnikte hij. Jason was nog niets veranderd. Toen ze hem leerde kennen reed hij jumping maar schakelde na een tijd over op Dressuur. Hij hielt nooit lang een dicipline vol.

Ze hadden een heel eind door het bos gedraafd en langzaamaan maakten de bomen plaats voor een open vlakte. De bosgrond werd meer zanderig en de geur van de zee kwam je tegenmoet. Ze reden een stuk door de duinen heen. Isaura merkte dat Heaven meer kracht moest zetten om door het mulle zand te raken. Het lukte hem aardig voor een eerste keer. Ze zette hem in een stap en stapte richting de zee. Ze liet hem er naar kijken en wennen aan het geluid. Toen hij het gewoon was reed ze dichter bij het water en zorgde ervoor dat zijn hoeven een klein beetje nat werden. Hier konden ze veel beter galoperen. Al snel was hij eraan gewend en konden ze galoperen. Ze draaide hem en spoorde hem aan tot een galop. Ze liet hem zijn passen verruimen en zette hem al snel in een rengalop. Ze ging in verlichte zit en voelde ze zijn manenn in haar gezicht slaan. Ze genoot zo van de rengalop dat ze niet eens merkte dat Jason een heel eind verderop raakte. Heaven was duidelijk een heel deel sneller dan zijn oldenburger. Voor haar waren het enkel voordelen. Ze had een halstertrouw meegenomen die rond haar middel zat. Ze wist hier een erg leuk cafétje waar je kon drinken en je paarden kon laten rusten. Ze haalde hem wat terug en liet hem rustig stappen. Achter een paar minuten zouden ze er zijn en ze wou hem toch al wat droger hebben dan dat hij nu was. Ze vond het maar niets als zijn spieren stijfjes zouden worden.

Een kwartier laten kwamen ze aan bij het café. Ze steeg af en deed de stijgbeugels omhoog. Ze deed de singel wat losser zodat hij rustig op adem kon komen. Het hoofdstel deed ze uit en verruilde ze met een halster dat er standaard hong. Ze wist uit ervaring dat je je eigen halstertouw mee moest nemen. Ze zette hem vast maar zorgde ervoor dat hij makkelijk kon drinken en eventueel wat aan het schaarse gras kon knabbelen. Ze zag Jason toekomen en grijnsde. "Zo hé, dat paard van jou is snel. Dan mis ik Soraya toch op buitenritten. Zeker nu ze met pensioen is." Vertelde hij. Isaura fronste even haar voorhoofd maar liet het gaan. Ze ging zich niet druk maken om andermans paard. Ze vistte een pepermuntje uit haar rijbroek en hielt het Heaven voor. "Hier jochie, dat vind je lekker hé." Zei ze terwijl ze hem achter de oren kriebelde. Ze vond het echt een prachtig paard.

Isaura ging zitten en bestelde een drankje. Jason ging tegenover haar zitten en keek haar even aan. "Hoe gaat het nu eigenlijk echt met jou?" Vroeg hij voorzichtig. Isaura begreep er niet veel van. Wat bedoelde hij daar nu mee? "Het gaat goed, echt waar. Wat er met Tay is gebeurt heb ik al verwerkt. Ik heb hem meer als een jaar niet gezien. Black Pearl mis ik natuurlijk. Die fries zal ik nooit vergeten maar live goes on. Nu heb ik Heaven." Vertelde ze nogal bitsig. Ze kon er helemaal niets aan doen. Ze verdigde zich nogal fel op dat gebied. Zij kon er toch helemaal niets aan doen. Ze keek af en toe eens naar Heaven om te zien of hij nog braaf was. Ze dronk rustig haar cola op en wandelde daarna naar Heaven. Voorzichtig singelde ze rustig aan. Ze ging niet aan de singel zitten trekken en zorgen dat hij nog amper kon ademen. Dat vond ze echt schandalig als ze mensen dat zag doen. Ze deed het halster uit en zijn hoofdstel aan. Rustig liet ze het bit in zijn mond glijden. Ze deed de riempjes vast en controleerde nog snel even de single. Ze zette haar voet in de stijgbeugel en steeg op. Ze kwam zachtjes neer in het zadel, ze liet zihc niet vallen zoals sommige ruiters deden. Isaura was altijd erg voorzichtig als ze met paarden bezig was. Waarschijnlijk maakte dat van haar een goede ruiter. Ze kon ook altijd naar andere ruiters kijken en de goede dingen onthouden om ze dan zelf uit te proberen.

Ze stapten rustig over het strand toen een klein meisje naar hen toe rende. Isaura hielt Heaven in en keek het meisje aan. "Mag ik paardje aaien?" Vroeg ze zo schattig dat Isaura ja knikte. Ze vertrouwde Heaven wel. Een ouder meisje kwam ook op hen af. Ze kende haar van ergens. Haar fel rose haren en sproeten op haar neus kwamen haar bekend voor. Haar grote katgroene ogen spraken haar meteen aan. "Ik ken jou van ergens. Ben jij niet die vriendin van Taylor? We hebben elkaar eens gezien op de manege toen je Taylor les gaf." Vroeg ze zachtjes, alsof ze bang was het te vragen. Isaura knikte vriendelijk en glimlachte eens naar haar. "Ja dat ben ik. Waarschijnlijk was dat toen op zijn fries, Black Pearl. Ik heb hem helaas een tijdje geleden moeten verkopen. Hij kwijnde weg zonder Tay." Zei ze een beetje spijtig. Tuurlijk mistte ze beiden enorm. Het meisje glimlachtte en aaide Heaven ook even over zijn hals. Hij leek te genieten van de aandacht en het rustige werk. Ze kende de stal waar hij vandaan kwam. Jonge paarden werden er gedrild tot kampioenen die over de wereld regeerden in de springpiste. Heaven was een super paard maar ze zou het rustiger aan doen. Als 7jarige zou hij ook nog een grote doorbraak kunnen krijgen. Alles moest op zijn tijd komen. Hij kon tenslotte nog wat groeien en hij zou nog uitzetten qua spieren. Het was een jonge hengst dus werd hij nog wel wat breder.

[flutje sorry]