Verveeld keek hij zijn stal raampje uit, het was nu al een tijdje geweest dat hij echt beweging had gehad. Hij is wel in de paddock geweest maar meer ook niet. Hij had er genoeg van, hij wilde kunnen rennen, vliegen en energie kwijt raken. In een kleine paddock kon hij dat niet, helaas dachten de verzorgers er anders over. Elke keer als hij passen hoorde keek hij vrolijk op, maar meestal werd hij teleur gesteld. Was hij maar nog op de renstal, elke dag trainen en nooit te veel energie hebben. Le chameur schopte eens tegen de staldeur om aandacht te krijgen. Hij bruiste van energie maar kon het nergens kwijt. Er was een spoor te zien van de rondjes die hij liep. Weer liep hij een rondje en hinnikte klagelijk. Kon niemand hem nou uit deze frustratie halen? Le chameur stak zijn hoofd weer uit het raampje en keek de stal in. Hij liet een zucht ontnappen en begon aan het slot te frunniken in de hoop hem open te krijgen. Dan kon hij over de vlaktes vliegen, zijn energie kwijt kunnen, en dan weer braaf terug komen voor zijn eten.
Paradigm Shift