Genieten...

Al fluitend stapte Reggi verder, op weg naar de stallen. Hij had zo net een paard gekocht. Bailey, noemde zijn merrie. Het was een prachtige Gunner Quarter Horse. En hij kon niet wachten om haar te berijden. Maar toch ging hij haar niet berijden. De merrie moest hem eerst gewoon worden. Hij had een Touwhalster in zijn handen waar een halstertouw aan vast hing. Hij suste een beetje tegen zijn nieuwe merrie, terwijl hij haar touwhalster om deed en toen het halstertouw vast nam en uit de box stapte. Hij maakte Bailey vast aan de stal deur en begon haar te borstelen. Om het paard wat gerust te stellen had hij een liedje opgezet. En het paard kwam op rust te staan. "Goed zo meisje." Zei hij waarna hij een klopje gaf op de hals. Hij borstelde heel nauwkeurig. En dat mocht wel. Dit paard was veel te duur om te verwaarlozen. Niet dat hij andere paarden minder waardig vond, want hij hielt van elk soort paard. Alleen was een Gunner Quarter Horse 1 van zijn lievelings paarden. Zijn merrie had 2 maan ogen, en een hele mooie bouw.Ze had zoals het moest horen, een witte kop, een bruin lichaam, Bruin gekleurde manen en staart, witte sokken. Zo trots dat Reggi kon zijn nam hij zijn paard mee naar de padock. Hij liet haar daar los en begon haar te drijven. Als ze haar hoofd laag hielt, begon te zabberen op haar lippen en haar oor naar hem gericht had stopte hij met haar te drijven. Maar als de merrie niet naar hem toe kwam, moest hij weer hetzelfde doen. De merrie begreep het na 5 minuten al, het was dus geen dominante. Reggi stopte met drijven en zakte lichtjes door zijn benen, om zich kleiner te maken. De merrie begreep wat hij wou en kwam naar Reggi toe. "Braaf zo meisje." Zei hij waarna hij een hals klopje gaf. Hij begon in de padock te stappen en de merrie volgde hem. Hij begon te lopen, maar de merrie bleef stappen. Reggi maakte een geluidje, en de merrie volgde hem in draf. Hij liep sneller, want hij ging niet beginnen huppelen, en de merrie begon te galopperen. Reggi stopte en gaf haar een snoepje. "Prachtig." Suste hij en ging op de balken zitten, en genoot van de zon. Het was niet koud, en niet warm. Juist goed. Hij keek naar de merrie die wat rond draafde. Hij grinnikte toen ze begon te bokken en je zag eraan dat ze wou spelen. Hij ging uit de padock en zocht de baas van de stallen. "Hey Jack, heb je een paard dat buiten mag staan? Of moeten ze allemaal met lessen meedoen? " Jack dacht even na en knikte. "Neem Cartouche maar. Die gevlekte ruin vanachter in de hoek." Reggi knikte en bedankte hem. Hij nam de ruin uit zijn stal en zette die bij Bailey. Algauw begonnen de 2 fijn te spelen met elkaar. Reggi zette zich op de balken van de padock en keek geamuzeert naar de 2 paarden.

http://www.juststitchit.com/Portals/38/Gunner.jpg

Twee licht blauwe ogen keken tussen de speilen van de stal door. Iedereen die langs liep werd opgevangen. Niemand ontglipte haar tot ze zich begon te vervelen en maar in het hoekje van haar stal op wat oud hooi begon te kauwen. Bailey staarde verveeld voor zich uit. Gister was ze weer eens verkocht. Hopelijk zou ze niet nog een keer verkocht worden. Het was zo irritant om te koop te staan. Er werd amper meer iets met je gedaan, vaak stond je een hele tijd op stal terwijl het lekker weer was buiten. Heel oneerlijk, maar wat kon ze er tegen doen? Haar hoofd vloog omhoog toen er iemand voor haar stalletje stopte. Gelijk stapte ze naar de deur toe en wachtte ze wat er zou gaan gebeuren. Het mens die haar deur open had gedaan had een halster in zijn handen. Niet groot, tenminste niet zo een zoals ze gewent was. Expres hield ze haar hoofd hoog in de lucht om te kijken wat hij zou gaan doen. Dit was haar nieuwe eigenaar, eigenlijk moest ze dus lief tegen hem zijn. Door de sussende woordjes bracht ze haar hoofd weer naar beneden. Meer uit nieuwsgierigheid dan uit rust. Op het moment dat ze de stalgang helemaal op draaide en klaar stond om naar buiten te gaan werd ze tegen gehouden door het touw. De druk die ze op haar hoofd voelde was anders dan ze normaal voelde. Dit was meer op verschillende plekken. Normaal gesproken voelde ze over heel haar hoofd druk van het halster als ze aan het halstertouw trok. Een beetje ontsaan bleef ze staan. Alle vier haar hoeven op de grond terwijl ze haar hals af en toe boog om te kunnen kijken wat de jongen allemaal aan het doen was. Nieuwsgierig keek ze nog een keertje rond. Het was best wel rustig, de muziek klonk rustig waardoor ze zich niet meer aan stelde. Ze zette haar gewicht op haar ene been toen ze haar voet op rust zette. Bailey keek niet eens op toen ze een klopje op haar hals kreeg. Pas toen ze naar buiten liepen werd ze weer wat actiever. Opgewonden hield ze haar hoofd in de lucht terwijl ze af en toe een klein huppel pasje maakte. In de paddock werd ze aan het werk gezet. Tijdens de eerste paar rondjes hield ze haar hoofd nog hoog in de lucht. Uiteindelijk begon ze haar hals te strekken en kreeg ze plezier in het werken. Aan het begin snapte ze het niet echt. Wat moest ze nou doen? Elke keer als ze naar buiten ging en haar hals strekte stopte hij met haar op drijven. Al kwam ze naar hem toe dan begon hij weer. Lang duurde het niet of ze stapte vrolijk rond met haar hals gestrekt en haar oortje naar de jongen toegericht. Luisteren had ze wel geleerd. Nieuwsgierig keek ze naar het midden toen de jongens opeens kleiner werd. Vrolijk stapte ze naar hem toe waarna ze haar warme neus tegen zijn arm aan duwde. Haar licht blauwe ogen volgde de jongen bij elke beweging die hij maakte. Vooral toen hij in de bak begon te stappen volgde haar blik hem. In een rustig tempo wandelde ze achter hem aan. Toen hij sneller ging lopen bleef ze gewoon achter hem aan stappen. Pas toen hij een of ander raar geluidje maakte zette ze de vaart erin en draafde ze achter hem aan. Vrolijk stonden haar oortjes naar voren en schudde ze met haar hoofd tijdens het draven. Van de kans om haar benen te strekken maakte ze gebruik. Vooral toen de jongen harder ging lopen waardoor ze moest galopperen. Speels rende ze naar hem toe tot hij stil ging staan. Voor zijn neus hield ze halt en wachtte op iets wat ze zou moeten doen. In plaats van iets te doen kreeg ze wat lekkers. Dat aanbod sloeg ze natuurlijk niet af. Gretig hapte ze het snoepje uit zijn hand en at het tevreden op. Toen de jongen op het hek ging zitten ging ze zelf maar wat rennen. De hele paddock werd door haar gebruikt. Bokkend en al stoof ze door het zand alsof ze voor het eerst naar buiten mocht. Wie weet zou ze ook naar de weide mogen. Haar neusvleugels trilden licht toen de jongen verdween. Waarom was ze nu alleen? Nog een aantal keer rende ze door de paddock tot er een ander paard haar richting op kwam. Nog voor de ruin echt in de paddock stond stoof ze al op hem af en trok ze aan zijn mamen. Bokkend rende ze weg. De ruin liet zich niet kleineren door hem en rende achter haar aan. Af en toe steigerde ze naar hem waarna ze weer achter elkaar aanrende. Uiteindelijk stonden ze beide in het midden van de paddock stil. Haar keurig gekamde manen zaten door de war en haar vacht was ondertussen bemodderd door het zand waarin ze had liggen rollen tijdens het spelen. Nog een keertje liet ze zich door haar benen zakken waarna ze haar lichaam naar de ene kant rolde en daarna naar de andere kant. Lenig kwam ze weer overeind waarna ze zich uitschudde en naar de jongen toe stapte. Zachtjes duwde ze haar neus in zijn buik. En nu? Nog meer spelen of moest ze terug naar stal?

Esmée liep met Santos over het erf in de richting van de paddock. Ze was iets nieuws van plan wat ze uit wilde proberen. Het had ook wel bij haar thuis gekund maar als Nikita eerder thuis kwam dan verwacht en ze zou het zien wilde ze het misschien ook doen en dat was nog niet de bedoeling. Ze zag dat de andere paddock al bezet was. Twee paarden stonden erin en op het hek zat iemand. Santos dribbelde wat naast haar bij het zien van de andere twee paarden. Het zou nog wat gaan worden straks. Santos was al een opvliegend paardje, maar toch wilde ze het gaan proberen. ze had een sterke band met haar paard dus ze had er alle vertrouwen in. Ze stapte de paddock in en klopte Santos op zijn hals. Ze verloste hem van zijn halster en deed het halstertouw van het halster af. Ze legde er een knoop in en hing het om zijn hals. Had ze in ieder geval nog wat houvast voor het geval dat. Ze sprong op haar paard en gaf hem eerst weer een klopje en praatte tegen hem voor ze haar kuiten aanspande. Ze had het altijd al gewild. Lekker vrij met een paard rijden, zonder teugels of zadel. Heerlijk. Ze had eerlijk gezegd nooit gedacht dat ze het met een paard als Santos zou doen, maar meer met een paard zoals Flame, haar vorige paard. Die was een stuk rustiger en een merrie. Die ging niet raar doen zoals Santos als hij een merrie zag. Ze grinnikte en zette haar paard in stap. Na een paar rondjes merkte ze dat er ogen op haar rug brandde. Ze keek op en zag dat de jongen naar haar zat te kijken. Ze reed naar hem toe en liet Santos vlak bij het hek staan. "Hee, ik ben Esmée. Ben je nieuw hier?" vroeg ze aan hem. Het was gewoon uit belangstelling. niet omdat ze perse nieuwe vrienden nodig had, die had ze genoeg. Nou ja, die woonden allemaal verder weg. Een afstand die je niet zomaar even voor de gezelligheid ging afleggen. Alleen Leroy kende ze een beetje. En voor de rest eigenlijk niemand. Ja Mido, maar die rekende ze niet meer als haar vrienden, meer als haar ex. Ze keek de jongen aan en wachtte op zijn antwoord.

Santos:

Spoiler:

Reggi grinnikte toen hij zag hoe de paarden begonnen te spelen. Gelukkig bleef Bailey een beetje proper, dan had hij al die werk niet voor niks gedaan. Hij ging even uit de paddock en ging naar de stal, hij zocht een riek en een kruiwagen. Zo begon hij de stallen te doen. Hij had toch niks te doen de laatste weken. Hij was van plan om hier te komen solliciteren, hier zou hij meer verdienen dan zijn werk, had hij toch gehoort. Maar daar verschoot hij ook niet van hier was het veel moderner en uitgebreider dan op de manege waar hij nu werkte. Hier stonden ook veel bekende sportpaarden. Alleen voelde hij niet echt op zijn plek hier. Hij was een western type, en niet echt een dresuur type. Maar hij zal nog wel zien. Toen hij terug naar de padock ging trok hij grote ogen. "Dat...Kan je niet menen? Bailey." Zei hij verbaasd en sloeg zijn hand tegen zijn voorhoofd waarna hij nee schudde. Zijn paard, die daarstraks helemaal proper was, zat nu onder de modder. Hij zuchte."Ik weet wat je denkt...Dat je je geamuzeert hebt." Hij lachte eens en stapte de padock binnen, en ging op het hek zitten. De merrie drukte haar neus tegen zijn buik. Hij streelde haar rustig over haar hoofd. Hij sprong van het hek af en begon te rennen. Er waren nu 2 paarden in de padock, dus hij moest echt voorzichtig zijn nu. Hij stopte en keek de merrie aan. "Kom je nog?" Zei hij speels. Hij wist wel dat paarden hem niet konden verstaan, maar zijn lichaamshouding zei veel. Hij begon te rennen, en soms veranderde hij onverwachts van richting. Tot hij uitschoof en op zijn rug belande. Hij lachte erom, en bleef even liggen. Na even stond hij recht en voog zijn rug en zijn broek af. "Ja, wat? Je vind het plezant hea." Hij glimlachte en wreef over het hoofdje van Bailey. Waarna hij een snoepje aan de merrie en daarna ook aan de ruin gaf. Hij zette zijn hoed terug fatsoenlijk op. Hij keek achter zich en zag een meisje rijden. Ze had een goede zit, en haar paard luisterde uitstekent. Toen het meisje iets zei glimlachte hij. "Hey aangenaam, ik ben Reggi. Inderdaad, ik ben hier nieuw." Zei beleefd terug. Hij had wel meerdere vrienden, maar je kon toch altijd vrienden bijmaken vond hij. "Je kan goed paardrijden." Zei hij en stapte naar haar paard toe en gaf hem ook een snoepje. "Ow sorry, hij mocht toch een snoepje, hea?" Vroeg hij daarna met een glimlach. Hij gaf Bailey ook nog een snoepje en aaide haar over haar hoofd. Hij klom toen op de omheining maar hij wist niet goed naar wie hij moest kijken.

Enthousiast gooide ze haar hoofd de lucht in toen de jongen van het hek afsprong en begon te rennen. Bailey zette al snel de achtervolging in samen met de ruin. Af en toe maakte ze een bok waarna ze haar achterbenen strekte in de richting van de ruin. Toen de jongen opeens stil ging staan maakte ze een sliding waardoor het zand onder haar iets omhoog kwam. Speels keek ze naar de jongen. Haar voorbenen stonden iets uit elkaar en haar hoofd hing laag bij de grond. Afwachten keek ze naar de jongen of hij nog iets zou gaan doen. Pas toen hij weer begon met rennen ging ze achter hem aan. Soepel sprong ze aan in galop waarbij ze haar hoofd de lucht in gooide en luid hinnikte. Voor ze het wist lag de jongen opeens op de grond. Nieuwsgierig ging ze naast hem staan zodat ze hem eens kon bekijken. Met haar neus ging ze over zijn rug heen opzoek naar wat lekkers. Hij moest iets hebben, daarnet had ze namelijk ook iets gekregen. Pas toen de jongen overeind kwam kreeg ze wat lekkers. Ook dit keer at ze het vlug op met nog steeds dezelfde vrolijke blik in haar ogen als eerst. Dit keer wat rustiger dan eerst draafde ze door de bak heen. Ze zou wel eens laten zien wat ze allemaal kon. Plotseling stond de ruin weer voor haar neus waardoor haar weg versperd werd. Oké, andere keer zou ze wel laten zien wat ze allemaal kon. Nog even hapte ze in de richting van de ruin voordat ze naar het hek draafde waar de jongen overheen was geklommen. Onrustig drentelde ze heen en weer voor het hek in de hoop dat ze aandacht zou krijgen.

"Hey aangenaam, ik ben Reggi. Inderdaad, ik ben hier nieuw." hoorde ze hem zeggen "Welkom dan. Vind je het een beetje leuk hier?" Vroeg ze aan hem. Ze vond het leuk om nieuwe vrienden te leren kennen. Al haar vriendinnen hadden niets met paarden dus deed ze alles in haar eentje of met Nikita. "Dankje, dit ia alleen wel de eerste keer dat ik vrij rijd, maar het gaat wel aardig geloof ik" Ze keek naar de twee paarden in de paddock die samen aan het spelen waren. "Heb je een eigen paard?" vroeg ze aan hem terwijl ze naar Reggi glimlachte. Ze kon hier niet al te lang blijven, want Nikita zou over een uurtje uit school komen. En ze had haar beloofd dat ze op Breezer mocht rijden, en dat moest ze wel nakomen. Ze zag dat Reggi een snoepje aan haar paard gaf. "Ja tuurlijk, hij kan het hebben hoor" zei ze grinnikend op zijn woorden.

[Sorry, uberflut en kort, geen inspi]

Reggi keek even naar Bailey die aandacht wou trekken. Hij lachte erom en aaide haar over haar hoofd. "Seves mag je naar de wei hoor. " Bailey ging weer even naar de ruin. Hij hoorde de woorden van Esmée, en keek haar aan. "Ik ken niet veel mensen hier, dus als daar verandering in komt dan zal ik hier zeker naar mijn zin krijgen. Alleen ... iedereen rijd hier Dressuur, en ik rij western. Dus op begin gaan ze mij toch wel raar aankijken. Maarja..Ik spring ookwel eens af en toe." Zei hij rustig waarna hij naar Esmée keek. "Woon je hier dicht in de buurt?" Vroeg hij rustig aan haar. Hij kon zelf ook niet lang blijven. Daar zou Bailey niet mee eens zijn. "Uhu. Bailey is mijn paard." Zei hij terwijl hij eens floot. In de hoop dat ze naar hem toe kwam. "Morgen ga ik met haar de bos eens in, te voet. Zin om eens mee te gaan?" Vroeg hij gewoon. Hij wou er niks anders mee bedoelen dan gewoon haar mee te nemen als vrienden. Zelf had hij geen partner, en dat wou hij zo wel even houden. Zijn ex had hem al een paar keer bedrogen met een andere gast, het was 1 van zijn vrienden. Nu beschouwde hij hem niet meer als een vriend. Een échte vriend pakt je partner niet af. Hij en Nick hadden er veel ruzie over gemaakt, en Cloe genoot er alleen maar van. In de ruzie tussen Reggi en Nick zag je geen einde aan. Reggi had via via te horen gekregen dat Cloe en Nick samen gingen wonen, en later gingen trouwen. Nou, dan moesten ze dat maar doen. Reggi kon het toch niet tegen houden. Hij had al zijn paarden en zijn weilanden bij Cloe achter gelaten, wat hij eigenlijk liever niet had gedaan. Maarja...Hij was van zin om alles op nieuw op te starten, met 1 paard en een nieuw huis. Hij wou Cloe gewoon vergeten, en dat lukte hem redelijk goed. Hij bracht zijn aandacht terug naar Esmée. "Eigenlijk zijn paarden iets orgineel hea. Ze kwetsen je niet en ze luisteren altijd naar jou als je met iets inzit." Zei hij rustig tegen Esmée.

"Mooi beestje. Quarter horse?" vroeg ze aan hem. Aan de bouw te zien zou het wel eens een quarter horse kunnen zijn. Haar paard was een Andalusiër. Dat was iets moelijker te zien want het leek veel op de PRE. "Ja tuurlijk, leuk!" zei ze tegen hem. Nikita ging morgen toch naar Mido dus ze had het hele weekeinde voor zichzelf. Behalve dat ze Breezer, de pony van Nikita, en Santos beweging moest geven hoefde ze niks te doen. Ze zou Santos dan ook aan de hand meenemen. "Ik ben het weekend alleen thuis, Nikita is naar haar vader toe. Anders gaan we morgen aan de hand lopen en de dag erna rijden? Dan laat ik je de weg in het bos zien en misschien kunnen we dan nog een stukje strand meepakken." Ze hoopte dat hij ja zou zeggen. Ze reed natuurlijk wel alleen in het bos, maar op het strand reed ze bijna nooit alleen. Waarom wist ze eigenlijk niet. Misschien omdat het ongezelliger was dan in het bos. En Nikita wilde ze ook nog niet meenemen op Breezer. Ze had de pony nog maar 1 dag en misschien kon ze wel aardig rijden maar Breezer was veel groter dan Mercury en ze had er nog nooit op gereden. Shetlander en Connemara. Daar zat toch wel wat verschil in. "Rijd je dressuur met haar of wat anders?" vroeg ze aan hem. Ze was er wel nieuwsgierig naar aangezien quarter horses vaak western gereden werden en minder vaak dressuur gericht. Tenminste, dat had zij meegekregen.

"Ja, Gunner Quarter horse. Ze is recreatief geleerd, zei Jack. Dus ik kan er alle kanten mee op." Zei hij rustig, maar toch was hij erg trots op Bailey. "Hmm...Is hij een kruisting tussen een Andalusiër en nog iets?" Hij wou haar paard niet beledigen ofzo...Maar hij wist het niet zeker of het wel een Andalusiër was. "Hmm lijkt mij perfect. Dan kan ik de wegentjes wat leren kennen. Ik heb toch de hele week niks te doen, dus het kan geen probleem zijn. Alleen deze avond moet ik nog gaan solliciteren hier. Heb gehoort dat je hier wel redelijk verdient. En dan kan ik tijdens mijn Pauzes wat met Bailey bezig zijn hé." Zei hij met een grijns op zijn gezicht. Hij knikte. "Is Nikita je dochtertje? Kan ze ook rijden? "Hij had ook van kleins af aan leren paardrijden. Maar als je kleintjes was kon je natuurlijk niet veel. Maar je leerde natuurlijk je in evenwicht houden en ook leerde je het paard voelen. Eigenlijk was dat altijd goed voor een klein kindje, ze kregen dan ook respect voor paarden en ze leerde zo ook heel vaak de lichaamstaal van een paard. Er waren weinige mensen die hun paard nog begrepen, en dat was best wel spijtig. Hij had al vaker mensen van hun paard geduwt toen ze aan het rijden waren. Maar hoe reden ze? Veel te korte teugels, kweni hoe hard slagen op het paard tot ze bloede en dat was iets waar Reggi niet tegen kon. "Hmm. Ik ga eigenlijk western rijden op haar. Naja western gemixt met indiaans gedoe en dat nog eens gemixt met recreatief rijden en af en toe eens springen." Lachte hij. "Ik hou ervan om zadelloos op paarden te rijden met gewoon een touwhalster. Maar heel erg vaak rij ik niet zonder zadel. Ik heb gehoord dat dat de rug van het paard kapot maakt...Misschien liegen ze er wel over. Maar ik wil het liever niet uittesten." Hij bedoelde hiermee dat als je 4 dagen in een week uren op je paard zadeloos reed dat dat slecht was. "Wat rij jij eigenlijk ? Gewoon dressuur? Recreatief? Ofzo." Hij keek even naar Bailey en ging even van de balken af. Hij nam het koordenhalster en deed dit aan, daarna klikte hij het halstertouw vast en stapte weer naar Esmée. Hij zou seves Bailey even op de weide zetten met de ruin, daar konden ze dan wat grazen en rond lopen terwijl hij ging solliciteren. En als hij daarmee gedaan had zou het al wel avond zijn. Dan zal hij Bailey wat borstelen en daarna haar in de stal zetten met vers water en hooi.

"Nee het is een vol Andalusier. Ik was er gelijk verliefd op toek ik hem zag op een fokkerij" Ze grinnikte bij de herinnering. "Nikita is niet mijn eigen dochter, maar die van mijn ex, Mido. Maar Nikita wilde perse met mij mee maar Mido wilde dat niet. Nikita maakte veel heibel en zo heeft ze voor elkaar gekregen dat ze toch bij mij mocht wonen. En ja ze kan aardig rijden. Toen ze 4 was had ze een pony gekregen, Mercury, een Shetlander. Mido had haar verkocht, dat was trouwens een van de redenen dat ze niet bij Mido wilde blijven, en nu heeft ze sinds gisteren een nieuw paardje, Breezer. Een connemara merrie." Ze klopte Santos op zijn hals. Hij bleef wel aardig rustig staan, dat was niets voor hem"Hoe ik er over denk? Nou ik ben dierenarts dus ik weet er wel wat over. Zolang je het houd bij niet meer dan 2 dagen per week een uurtje per dag dan kan het geen kwaad. Maar zoveel problemen geeft het niet als je je bedenkt dat ze vroeger geen eens een zadel hadden." Ze glimlachte. "Ik rijd dressuur met hem maar ik maak ook veel buitenritten. En wat aan vrijheidsdressuur. Hij kan nu de Spaanse pas en steigeren. Het gaat al aardig goed." Ze keek toe hoe Reggi zijn paard een touwhalster om deed. Ze keek op haar horloge om te zien hoe laat het was. over een half uurtje zou Nikita thuiskomen. Ze was 6 en de school was om de hoek dus ze liep altijd met een vriendinnetje en haar moeder mee die bij hen in de buurt woonde. "Ik moet gaan, Nikita komt zo thuis."Zie ik je morgen hier om 1 uur? Dan kunnen we even met de paarden gaan lopen." Ze liet zich van Santos af glijden en deed hem zijn blauwe halster weer om. " Tot morgen!" zei ze tegen Reggi. Ze liep met Santos het manege terrein af in de richting van haar huis.

Beledigd keek Bailey naar het meisje die met haar baasje stond te praten. Zij kreeg wel aandacht, en hij niet? De merrie stapte met opgeheven hoofd terug naar de ruin in de hoop dat hij nog wat wou spelen. Jammer genoeg had hij geen zin meer en bleef hij gewoon stil staan in het hoekje van de paddock. Met haar kont in de richting van de ruin gedraaid bleef ze in het midden van de bak stilstaan. Soms liep ze een beetje heen en weer voor ze weer stil ging staan. Na enige tijd werd ze weer naar haar baasje toegehaald. Nieuwsgierig strekte ze haar hals richting het andere paard. Zo'n paard had ze nog nooit gezien. Zachtjes hinnikte ze in de hengst zijn richting. Verveeld legde ze haar hoofd op Reggi zijn schouder. HZe slaakte een diepe zucht voor ze de hoed op zijn hoofd ontdekte. In een simpele beweging had ze zijn hoed in haar mond en wou ze weg draven. Alleen werd ze weer eens tegen gehouden door het halster wat ze om had. De hoed liet ze in het zand vallen waarna ze weer verveeld naar het hek staarde. Ze wou rennen, de wind in haar manen voelen. Niet meer stoppen met rennen, gewoon doorgaan tot ze niet meer op haar benen zou kunnen staan. Helaas was er iets wat haar tegenhield. Eigenlijk twee dingen. De omgeving, de hekken waren te hoog om overheen te springen. En dan had je ook nog eens dat ze een eigenaarspaard was. Je rent niet zomaar weg bij je baasje. Nee, je hoort je baasje trouw te zijn, niet meer van zijn zijde af te wijken. Dus deed ze dat ook niet. Haar hoofd schoot omhoog toen het meisje met haar paard in beweging kwam. Gelijk wou ze er achter aan gaan maar ze werd tegen gehouden. Waarom mochten zij wel weg en moest zij blijven staan? Redelijk hard begon ze aan het halstertouw te trekken tot ze door kreeg dat het toch niet werkte. Teleurgesteld bleef ze toen maar staan. Nu zou ze ook niet de paddock uitgaan.

- mega flut sorry (= -

Hij luisterde rustig naar Esmée haar woorden. "Ow sorry...Ik wou geen nare herinderingen omhoog brengen." Zei hij daarna. Toen ze iets zij over zadelloos rijden lachte hij. "Daar heb ik niks op toe te voegen. Maar paarden krijgen er toch een gebogen rug van, niet?Als je écht overdreven veel rijd zonder zadel. Een zadel verspreid je gewicht over heel de rug van je paard, en als je zonder zadel rijd ligt je gewicht maar op 1 plaats...Nou dat is wat ik geleerd heb." Zei hij rustig. "Hmm...Van Vrijheids dressuur heb ik Thuis ook een paar boeken van. Maar echt ooit gebruikt heb ik het niet, ookal zijn het interresante boeken. Ik doe meer aan horsemanship en ook grondwerken. Wel tof dat je paard dat kan. Chapeau moet ik zeggen." En hij meende alles ook. Hij zelf had ook al eens een paar keren geprobeert om zijn paard te laten steigeren, maar écht lukte hem dat niet. Opeens voelde hij dat zijn paard niet meer met zijn hoofd op zijn schouders ruste, en meteen daarna voelde hij dat zijn hoed van zijn hoofd werd gehaald. Hij draaide zijn eigen om en zag dat Bailey wou spelen. Ze kon echter niet weg en ze liet zijn hoed vallen. Verveeld stond ze daar. Hij hoorde de woorden van Esmée en hij keek haar aan. "Ja, ik ben ook eens door. Bailey is Jaloers denk ik." Zei hij spottend. "Ik sta hier morgen om 1uur klaar. Tot morgen!" Begroete hij haar. Hij draaide zijn eigen om en aaide Bailey over haar hals. "Sorry, meisje...Maar dit gesprek zou je ook aangestaan hebben als je mensentaal kende. Morgen gaan we wat wandelen in de bos en dat is tovh ook leuk. Of niet soms?" Zei hij rustig en nam haar mee. Hij ging de padock uit en liep naar de weide. "Zie eens meis. Ga maar even spelen. Straks kom ik terug." Zei hij rustig waarna hij de merrie zijn halster af deed en de ruin in de stal zette. Hij nam een andere ruin uit de stallen en zette deze nu bij Bailey. Deze ruin was redelijk druk en kon wel een speelkameraatje gebruiken. Even bleef Reggi staan en draaide zijn eigen toen om en ging naar de kantoor van Jack. Hij wou er solliciteren en had dus een afspraak gemaakt. Hij klopte op de witte deur en wachte tot hij 'binnen' hoorde. Hij nam de nep goude klink vast en deed deze naar beneden zodat hij binnen kon gaan. "Hey Reggi. Ga zitten." Zei de bekende man. Reggi knikte en deed de deur toe. Hij ging zitten. "Je komt voor een sollicitatie gesprek heb ik ondervonden?" Reggi knikte. "Inderdaad. Ik wil hier komen werken."....Hij moest papieren invullen en na 2 uur had hij een bevesting gekregen van zijn baas dat hij mocht komen werken. "Dus binnen 2 weken de maandag mag ik komen werken? " Vroeg Reggi nog voor de duidelijkheid. "Ja...Ik verwacht je maandag Reggi." oké bedankt voor alles." Zei hij tevreden. "Graag gedaan." Zei Jack. Reggi ging voor dat hij naar Bailey ging eerst nog eens naar haar stal. Reggi ververste het hooi en het water. Hij zette zijn poetsspullen tegen de kant en ging de ruin halen. Hij zette de ruin in zijn stal, waarna hij Bailey ging halen. Hij floot naar haar, in de hoop ze naar hem zou komen. Hij nam haar vast en gaf haar een snoepje. "Hey meis. Heb je je nog geamuzeert?" Zei hij sussend en liep met haar naar de stal en begon Bailey te borstelen.

De volgende dag

Hoewel het weekend was kon ze niet uitslapen. Maar dat kon nooit als je paarden aan huis had. Maar erg vond ze het niet. Over het algemeen kon ze vrijwel snel opstaan en dan was ze ook meteen goed wakker. Ze was niet zoals sommige andere mensen die de eerste twee uur echt nog wakker moesten worden. Ze vond het zonde van haar tijd. Ze at een boterham en ging toen in de richting van de stallen. Breezer kreeg 's ochtends altijd hooi, 's middags wat biks en 's avonds wat biks en wat hooi voor de nacht. Het was niet zo'n grote pony dus vee had hij niet nodig. Santos kreeg 's ochtends, 's middags en 's avonds biks en 's avonds hooi. Santos was gewoon groter en had ook meer nodig. Ze legde een plak hooi in de paddock en bracht toen Breezer naar binnen. Santos kreeg zijn biks binnen dus haalde ze smurf om gezelschap te houden. Smurf was de gezelschapsgeit die ze hadden gekocht als maatje voor Santos omdat ze toen nog geen pony voor Nikita hadden. Nadat Santos zijn eten op had haalde ze hem uit de stal en gaf hem een flinke poetsbeurt. Daarna zette ze hem in de paddock en haalde ze Breezer eruit en was zij aan de beurt. Breezer zette ze op stal, Smurf kon wel in de paddock blijven staan en Santos nam ze mee. Het was kwart voor 1 en het was 10 minuten lopen dus ze waren er op tijd. Toen ze aan kwam zag ze dat Reggi er al stond met Bailey. "stond je al lang te wachten?" vroeg ze aan hem. Ze hoopte van niet want ze wilde niet de indruk wekken dat ze altijd te laat kwam, want dat was niet zo. Ze kwam nooit te vroeg of te laat maar gewoon op tijd. "Zullen we gaan?" Ze glimlachte en liep met Santos de hekken door die 's nachts afgesloten werden. Ze staken de weg over en gingen een wandel pad op. "De mensen vinden het meestal niet zo leuk als je hier met een paard komt, maar het is maar een klein stukje. Kijk, hier kunnen we al naar links. Ze ging een graspad op dat breed genoeg was om naast elkaar te lopen. Hier reed ze best wel vaak, ook gewoon omdat het egaal was. Er zaten geen hobbels of kuilen in en weinig bochten zodat je lekker vrij kon draven en galopperen. Santos keek vrolijk om zich heen. Gelukkig was hij nu rustig. Hij kon soms nog wel eens van dingen schrikken, maar hij bleef altijd trouw en bleef altijd bij je.