Jenniffer liep met grote passen naar het speeltuinjte toe. Hangen op haar oude vertrouwde plekje was beter dan naar huis gaan. De tranen liepen over haar wangen heen. Ze had het net uit gemaakt met haar vriendje omdat het niet meer ging, maar ze miste hem nu al zo vreselijk. De pijn was niet te verdragen. Zuchtend keek ze naar de sterren toen ze ging zitten op de schommel. Ze voelde zich eenzaam. Ze had niemand meer. Haar vriendje gebruikte haar voor zijn eigen "genot". Hij hield niet eens van haar. Waarom zou hij eigenlijk ook? Ze was lelijk en zag er niet uit met al die littekens op haar lichaam. Niet dat mensen het nu konden zien met die bos kleding aan, maar ja .. vriendjes konden alles zien als hun daar hun zin op zetten. Haar hart had littekens zo veel. De liefde was vreselijk. Het deed alleen maar pijn. Jenniffer voelde hoe haar make up uitliep. Het maakte haar eigenlijk ook niet echt heel erg veel uit maar ja het zag er zo raar uit met al die halen op je gezicht. Zou haar grote vriend er nog wel voor haar zijn eigenlijk? Hij had het zelf op dit moment ook moeilijk dus ze belde hem maar niet bedacht ze zich. Dat is misschien beter. Jenniffer schommelde zachtjes heen en weer. Ze had toch niks anders te doen. Haar mobiel ging. Ze keek er op. Het was haar ex. Ze schudde haar hoofd. Dat hij haar nog durfde te bellen. Ze drukte op het uit knopje en stopte haar telefoon weer in haar broek zak. Haar broek rammelde een beetje als ze er aan zat. Overal zaten ringen aan. Ja ag als je Emo was. Ze liet zich achterover in het zand vallen en keek naar boven. De maan scheen en hij was prachtig. Het viel haar op dat ze dat nu pas in de gaten kreeg. De maan was heerlijk om naar te kijken. Ineens kreeg ze een gedicht in haar hoofd.
"Ze voelde zich alleen,
Niemand om zich heen
Geen behoefte daar ook aan
Ze wa jaloers op de maan
Die hoog boven haar stond,
Dat is wat zij vond,
Want nu is ze niet meer,
En bij geen enkel iemand doet dat zeer,
Behalve bij hem."
Zachtjes lopen de tranen op de grond. Ze heeft hem ooit eens geschreven voor haar vriend die zelfmoord pleegde voor haar. Ze voelde zich er zo rot over. Gewoon iemand weg omdat die gene zoveel van haar hield, maar ze was onbereikbaar voor hem. Elke dag werd ze weer wakker met een schuld gevoel. Zuchtend veegde ze haar tranen weg. Ze was eigenlijk wel toe aan gezelschap maar of er nu mensen zouden komen wist ze niet precies. Ze zag er niet echt bepaald vrolijk uit op het moment. Ze gaapte eens en begon sterren te tellen uit verveling. Wat moest je anders doen op een donkere avond. Ze kreeg smsjes van wat vrienden waar ze nu bleef, van haar grote vriend die haar probeerde te bereiken maar niet opnam, haar moeder die zich zorgen maakte. Het maakte haar niet uit wat iedereen wel niet van haar dacht. Ze pakte haar mp3 en begon liedjes te luisteren. Ze zal binnenkort haar eigen pony krijgen, ze weet alleen nog steeds niet of ze dat wel moet doen ja of nee.. Ze bekeek zich kritisch in haar mobiel aan. "Waar maak je je eigenluk druk om?" vroeg ze zich hard op af. "Dat vriendje is niets voor jou, hij was lelijk niet aardig en gebruikte je. Waar maak je je eigenlijk druk om. Je hebt betere vrienden, en betere mannen kan je krijgen!" zei ze trots tegen zich zelf. Een vlaag van vreugde ging door haar buik heen en zachtjes lachte ze zich toe. Ze was al wat vrolijker.
"Ze voelde zich alleen,
Niemand om zich heen
Geen behoefte daar ook aan
Ze wa jaloers op de maan
Die hoog boven haar stond,
Dat is wat zij vond,
Want nu is ze niet meer,
En bij geen enkel iemand doet dat zeer,
Behalve bij hem."
Zachtjes lopen de tranen op de grond. Ze heeft hem ooit eens geschreven voor haar vriend die zelfmoord pleegde voor haar. Ze voelde zich er zo rot over. Gewoon iemand weg omdat die gene zoveel van haar hield, maar ze was onbereikbaar voor hem. Elke dag werd ze weer wakker met een schuld gevoel. Zuchtend veegde ze haar tranen weg. Ze was eigenlijk wel toe aan gezelschap maar of er nu mensen zouden komen wist ze niet precies. Ze zag er niet echt bepaald vrolijk uit op het moment. Ze gaapte eens en begon sterren te tellen uit verveling. Wat moest je anders doen op een donkere avond. Ze kreeg smsjes van wat vrienden waar ze nu bleef, van haar grote vriend die haar probeerde te bereiken maar niet opnam, haar moeder die zich zorgen maakte. Het maakte haar niet uit wat iedereen wel niet van haar dacht. Ze pakte haar mp3 en begon liedjes te luisteren. Ze zal binnenkort haar eigen pony krijgen, ze weet alleen nog steeds niet of ze dat wel moet doen ja of nee.. Ze bekeek zich kritisch in haar mobiel aan. "Waar maak je je eigenluk druk om?" vroeg ze zich hard op af. "Dat vriendje is niets voor jou, hij was lelijk niet aardig en gebruikte je. Waar maak je je eigenlijk druk om. Je hebt betere vrienden, en betere mannen kan je krijgen!" zei ze trots tegen zich zelf. Een vlaag van vreugde ging door haar buik heen en zachtjes lachte ze zich toe. Ze was al wat vrolijker.