Pleas...

Yena sloot haar ogen. Ze stond in haar warme stal. Maar ze wist dat ze 1 van deze dagen ergens anders naartoe moest gaan. Maar de vraag was: kreeg ze nog zo een lui lekker leventje? Of moest ze opeens gaan werken? Ze woonde bij een oude boer, die bijna niet meer voor haar kon zorgen. Ze was 3 jaar en dus nog jong genoeg om een baasje te vinden. Opeens werd de deur van haar stal open geschoven. Ze briesde eens. Haar baasje deed Yena’s halster aan en ook het halstertouw werd er aan vast gemaakt. De oude man keek verdrietig naar de merrie. Yena gaf hem een neusje, het moment was dus aan gebroken. “Je komt vast op een goede plaats terecht.” Zei de oude kerel. Alleen verstond Yena het niet echt. Een jongere man nam haar over en zette haar de trailer in. De jongere man gaf geld aan de oudere man, en deed toen de trailer op slot. Yena was er niet bang van, toen ze een klein veulentje was, werd ze regelmatig in de trailer gezet. Waarvoor? Dat wist ze zelf niet. Na een poosje stond de Trailer weer stil en de jonge man haalde de merrie uit de Trailer. Ze werd op een klein grasveld gezet waar nog meer paarden stonden. Ze gaf er niks om, ze was het zelfs niet gewent om bij soortgenoten te staan. Terwijl vele hengsten en merrie’s naar haar hinnikte, negeerde yena hen volledig. Vroeger stond ze bij haar beste vriend, lucardi maar die was nergens meer te bekennen. En nu…Nu was ze een type die zich van niets meer aantrok. Ze was het beu om altijd weer gekwetst te worden. Ze brieste eens een paar keer en ging toen naar het hek toe. Vele mensen kwamen kijken naar de Dartmoor merrie. Maar niemand die haar wou kopen. Een klein kindje keek naar de merrie en glimlachte. Yena brieste eens zacht, en liet het kleine kindje over haar neusje aaien. Ze keek tevreden toen het kindje zei “Dadada lief paardje.” Natuurlijk kende Yena geen mensentaal, maar ze kon altijd iets bedenken, wat ze zouden zeggen. Ze zuchte eens en keek rond haar heen. Waarom wou niemand haar kopen? Teleurgesteld keek ze over het hek, wachtend tot iemand haar uit deze boel kwam halen.

Maya liep over de markt. Ze had een korte skinny broek aan met daarop een rood topje. Wanneer zou ze nog eens een paardje kopen? Kini was van haar overgekocht, tot haar grote spijt. Ze had te weinig tijd voor het diertje en nu wilde ze graag een nieuw paard. Maya haalde diep adem, hoe lang was het wel niet geleden dat ze een warme neus tegen haar wang had gevoeld. Kini was altijd al haar beste vriend geweest. En nu was hij bij iemand anders, iemand die waarschijnlijk beter voor hem zou zorgen. Een zucht schoof over Maya's lippen. Ze moest maar eens naar de paardenmarkt kijken. Toen er allerlei paarden in haar gezichtsveld lonkten liep ze erop af. "Ocharme, de diertjes.." Fluisterde ze meer tegen zichzelf. Maya stapte op een zwart groot paard af. Een glimlach krulde rond haar lippen, het was net sprekend Kini. Misschien dat ze daarom ook meteen naar het paardje toeliep. "Hee jongen." Maya aaide de neus van het paardje. "Meneer, hoeveel kost deze hengst?" Maya had een budget van 4000 euro, meer gaf ze niet aan een paard. "5800 euro, hij komt uit een Arabisch ras, héél erg zeldzaam." Maya beet op haar onderlip. Dat was veel te duur. "Sorry, hij is me te duur." Maya haalde diep adem. Het had een buitenkansje geweest, maar om blut te zijn had ze ook geen zin. Meteen viel haar blik op een klein merrie vallen. Het kleine kindje had het een aai over de neus gegeven. Ohn, wat een schatje .. Maya kwam dichterbij, suste een paar lieve woordjes. "Heey meisje." Maya keek de merrie lief aan, stak haar hand naar het paard uit. "Wat ben jij een brave meid.." Glimlachte ze lief. Meteen stapte ze op de man af. "En hoeveel kost die merrie?" Maya hoopte zo dat ze onder haar budget zat. "1500 euro. Ze is geleerd maar heeft nog niet zoveel gedaan." Informeerde hij haar. Maya kon wel in de lucht springen van blijdschap. "Alsjeblieft." Maya nam het geld en gaf het aan de man, die knikte goedkeurend en gaf het halstertouw aan haar. Maya stapte op de merrie af. De man gaf haar nog net het bewijs en zag dat de merrie Yena noemde. "Yena, kom meisje, we gaan naar huis." Maya klikte het touw vast en leidde de merrie uit de nest van paarden. "We zullen eerst naar de weide verderop gaan, kun je even lekker grazen en kan ik je leren kennen." Maya glimlachte. Vele mensen keken haar jaloers na. Het was tenslotte een super mooi paardje. Toen ze aan de weide waren aangekomen klikte ze het touw los. Maya werkte zo, als de merrie weg wilde, dan liep ze maar weg. Wilde ze blijven, dan kwam ze maar naar haar toe. Maya ging rustig in het gras zitten, glimlachte naar haar paardje. Hopelijk merkte het dier dat Maya haar alle vrijheid wilde geven die ze nodig had.

-Ik weet niet of je wilt dat ik je koop? XD En achter de markt doe ik maar alsof er een weide is ..-

https://www.youtube.com/watch?v=FdnslnQFeN4

Ze brieste even ongelukkig toen er meer mensen naar haar kwamen kijken, maar toen nee schudde bij de verkoper en verder liepen. Yena legde haar oren even plat in haar nek, en hief haar voorbeen ongeduldig op en zette het hard neer op de grond. Maar draaide toen haar oren terug naar voor en hinnikte eens. Ze was een pony van rond de 1.48, ze was half geleerd, ze was braaf en mooi…En toch wou niemand haar?”Verdomde mensen.” Dacht ze in haar zelf. Een ander paard kwam naast haar staan. “Ja, merrie. Dat zijn mensen, ze willen je hebben maar ze verkopen je gewoon verder na een tijd, je moet gewoon geduld hebben. Ooit kom je toch ergens terecht waar je je écht thuis voelt.” Yena draaide haar hoofd naar de ruin naast haar, en knikte.Ze draaide haar hoofd weer naar voren. “Het is gewoon niet eerlijk. We proberen de mensen hun beste vriend te worden, en toch zien ze ons als een stuk vuil.” De ruin grinnikte. “Je hebt gelijk dame, maar je zult al tevreden moeten zijn als je hier ooit weg komt. Kijk naar mij ik ben een oude boerenknol en ik sta al 2 jaar bij die handelaar.” Zei hij terwijl hij met zijn snuit naar de handelaar wees. “Wat erg voor je…Ik had hiervoor een goede thuis, maar mijn baasje werd te oud en kon niet meer voor me zorgen. Maar we komen hier wel uit. “Glimlachte ze. Een meisje met blonde haren, met een korte skinny broek en een rood topje aan, kwam naar Yena. Ze hoopte dat ze deze keer wel gekocht werd. Ze gaf mooi haar neusje en liet haar over zich strelen. Het meisje ging naar de verkoper, en vol spanning keek Yena naar het meisje. Even dacht ze dat het meisje gewoon weer verder ging. Maar met grote ogen keek ze naar het meisje die een halster en een halstertouw meenam. Ze wou bokken en steigeren omdat ze eindelijk een baasje had, maar ze bleef rustig staan. “Vaarwel merrie. Hou je goed.” Zei de hengst. “Yena is de naam. En ik weet zeker dat jij ook een goede eigenaar vast krijgt.” Zei ze toen ze naar de handelaar wees waar een klein kindje bij de mama stond en naar de boerenknol wees. De hengst grinnikte “Aangenaam Yena, Foscor is mijn naam. En ik hoop dat je gelijk hebt.” Yena grinnikte en volgde het meisje. Ze hinnikte nog eens naar de boerenknol waarna ze netjes volgde.

Ze kwamen terecht op een plein en het meisje liet haar los. Yena wist niet wat ze meemaakte. Ze galoppeerde weg en bokte en steigerde. Ze wou vrij zijn.!!! Weg van de stallen, en onderweg naar een kudde. Maar toen ze bijna van het grasplein was, stopte ze. En keek achter haar. Ookal wou ze vrij zijn, ze kon het niet. ‘Ooh het kan ook niet anders hea’ dacht ze in haar eigen. ‘Yena je bent een stomme, nee een hele stomme tutte (ander woord voor Tr*t)” dacht ze in haar eigen toen ze naar de wolken keek. Ze draaide haar om. Ze was een heel stuk van het meisje verwijdert, dit was de keuze van haar leven. En haar keuze was dus….het meisje. De hele tijd zei ze het zinnetje.”Stomme tutte dat je bent, stomme tutte dat je bent. Ja dat ben je.” Dat dacht ze de hele tijd tot ze bij het meisje stond. Ze bracht haar hoofd laag naar beneden en brieste eens. Ze begon te zabberen aan haar lip. “En toch ben je nog steeds een domme tutte. Hoe kan het toch mogelijk zijn. U vrijheid afgeven voor een mens….” Zei ze in haar zelf en keek het meisje tenslotte aan.En ookal zei ze die zinnen, ze had er helemaal geen spijt van.

(Jij bent goed genoeg hoor XD. En oké)

Maya glimlachte bij de merrie die wegschoot en zich uitleefde. Even wou Maya de weide uitstappen. De merrie had gekozen voor haar vrijheid, en ergens kon Maya haar geen ongelijk geven. Net toen Maya de poort achter zich wilde sluiten hoorde ze hoefgetrappel achter zich. "Meissie toch." Maya aaide neus van haar paardje. Het diertje had gekozen voor haar en ergens voelde ze zich daar zeer goed bij. "Dus jij noemt Yena." Glimlachte ze. Maya haalde diep adem, wreef met haar hand de manen uit Yena's gezicht. Maya viste een klein appelsnoepje uit haar zak en legde dat op haar hand. "Een snoepje?" Stelde ze voor en lachte. Maya zou nog even wachten vooraleer ze deze merrie zou beklimmen. Paardrijden zou ze zelf nog moeten gewoon worden op een kleiner paard. Kini was dan ook een grote hengst. Maya wreef met haar vlakke hand over Yena's neus. Maya kon kleine pretlichtjes in haar ogen niet verbergen. Maya omhelsde het paardje, kon er niet aan doen om haar vreugde te uiten. Maya streek haar blonde haren achter haar oor en stapte wat meer het weiland op. Het gras stond prachtig groen. De herfst was al begonnen, de bladeren lagen mooi uitgebreid over het gras. Een heel mooi zicht, ook omdat de bloemen die er eerst stonden nu verwelkten en de blaadjes ervan wegvlogen. Zo had je ook van die blaas bloemen, die je kon vastnemen en de pluimpjes ervan kon blazen. Maya plukte er eentje van de grond en stapte er mee naar Yena. Maya lachte en blies de veertjes naar Yena. Ze had wind mee dus vlogen ze mooi tegen Yena's neus. Maya lachte en wreef vrolijk achter haar oren.

-Ik moet weg.. écht sorry voor mijn korte post.. -

Yena bracht haar hoofdje schuin. Soms wou ze toch wel eens weten wat mensen zeiden tegen paarden. De naam 'Yena' verstond ze nu wel. Ze hinnikte zachtjes, waarna Maya nog iets vroeg aan haar. Ze wist niet wat ze zei, maar het stond haar aan. Toen Maya een snoepje bovenhielt, nam ze het rustig aan met haar lippen. Ze genoot van de aanrakingen van Maya. Het was raar, dit meisje was anders dan al de andere. Normaal werd ze direct bereden, maar zij deed dat niet. Ze begon rustig te grazen en maya plukte een pluisjes bloem. Nieuwsgierig keek Yena naar de bloem. Toen Maya de blaasde, kwamen er allemaal pluisjes. Alles kwam naar Yena, vele pluisjes bleven in haar manen hangen, een paar pluisjes kwamen in haar neus terecht. Ze briesde om de pluisjes uit haar neus te halen, ze begon met haar neus tegen haar been te schuren, en briesde meemaals. Ze keek Maya aan. Ze steigerde speels en een paar pluisjes vlogen omhoog. Ze pakte ook zo'n bloemetje en schudde met haar hoofdje, maar nu zaten er meer pluisjes vast in haar manen. Hoe kwam dat?" Bij Maya lukt het, en bij mij niet? " Vroeg Yena zich af. Yena keek Maya aan en keek haar verward aan.
(Sorry inspiloos.)