A think that we'll be friends

Aprill reed op Dreamtime naar deHeuvels, haar laatste rit voor vandaag betekende dit dus. Ze reed in draf de straat op. Dreamtime snoof en wou sneller gaan lopen. Aprill kalmeerde haar, nu ontspande Dreamtime zich helemaal. Ze reden in een galopje de heuvels op. Nu zag ze de zonsondergang heel goed. Dreamtime genoot ervan en liet haar hoofd zakken. Aprill klopte de merrie op haar hals en stapte even af, ze maakte een gewone teugel en ging met Dreamtime nog op het topje van de hoge heuvel staan. Ze zuchtte diep en glimlachte naar haar paard. Dreamtime deed haar telkens denken aan Crystal, wist ze maar waar haar kleine lieve veulen was. Ze keek recht in de zon waardoor ze haar hand even voor haar ogen moest gaan leggen. Dreamtime hinnikte en schraapte met haar hoef over de grond. "Ho, maar lieve schat." Zei Aprill kalmerend en aaide Dreamtime over haar schoft. Dreamtime duwde zijn neus tegen haar schouder. Dat kietelde. "Dat kietelt, lieveling." Ze lachtte even en knuffelde Dreamtime. "We missen allebei iemand, meisje. Ik mis Crystal, en jij mist natuurlijk je oude baasje, ik wou dat je me kon vertellen wat er gebeurde." Zei Aprill terwijl ze haar knuffelde. Aprill had Dreamtime niet gekocht, niet gekregen, geen naam gegeven, niet gekweekt.. Maar had haar lieve schat bij de mysterieuze plekjes gevonden. Ze had een touw rond haar hangen, een roze touw, waar op stond: 'Dreamtime, we missen je voor altijd, er was geen andere manier'. Aprill had moeten huilen toen ze de vetgedrukte tekst las. Dreamtime stond ook in het roze geschreven. De baasjes waren vast niet met veel geweld van plan om Dreamtime achter te laten, maar misschien wel met mega veel tranen. Aprill had het nooirt begrepen. Aprill wist een ding zeker, ze zou Dreamtime nooit achterlaten, ze hoorden nu bij elkaar. Dat maakte Dreamtime en Aprill zo bijzonder. Ze waren vrienden, misschien wel familie van elkaar. Aprill zou Dreamtime nooit willen weggeven. Nooit! Aprill liet haar paard los en een traan rolde af haar wangen, de gedachtte aan toen ze Dreamtime vond zit vol emoties. Aprill keek naar Dreamtime en lachtte toen naar de zon, Crystal kwam terecht, wacht maar.

Jacky was heerlijk aan het rijden op Kaboom, een Criollo hengst van 4, ze had geen zin om hem op te zadelen dus reed ze zonder zadel op hem en ook zoals gewoonlijk zonder cap. Het enigste wat hij om had was een westernhoofdstel van beige leer en fel groene bandages. Jacky kon Kaboom al vanaf zijn geboorte dus waren ze vrij goed op elkaar ingespeeld. Ze was al vanaf een uur of een op pad en had nog geen genoeg van het rijden, ze vond het zelfs niet pijnlijk zonder zadel, Kaboom was namelijk ook wel iets breeder gebouwd. Ineens merkte Jacky op dat de zon al onder ging. Ze keek even verbaasd op waren ze al zo lang weg het voelde pas alsof ze een half uurtje weg waren. Gelukkig had Kaboom een geweldige conditie en was hij nog niet moe. Jacky zag dat ze vlak bij de heuvels waren en dat als ze opschoten ze misschien nog een stukje zonsondergang konden mee maken. Ze spoorde Kaboom met een hulp in galop aan en ze liet hem in een werkgalopje naar boven gaan. Kaboom snoof even want hij had wel zin om wat sneller te gaan maar Jacky zat er zonder zadel op en ze wilde er niet vanaf vallen, dus hield ze hem in en zei ‘Een andere keer jonge’. Het laatste stukje liet ze hem in een soepele hand galop gaan. Op de top hield ze haar benen van zijn lijf af en meteen stond hij stil, Jacky gaf hem een klopje op zijn hals ‘Braaf paard’. Zei ze tegen hem. Samen keken ze naar het laatste stukje van de zonsondergang. Kaboom snoof opeens wild en sloeg met zijn voorbenen naar voren, hij rook een ander paard en niet zo maar een ander paard een merrie. Jacky schrok even op van haar gedachten ‘Wat is er Kaboom’? fluisterde ze zachtjes. Kaboom hinnikte een keer en wachtte op antwoord af. Jacky keek even rond en zag toen een meisje met een paard, ze glimlachte even en dacht bij haar zelf Oowh dat is er aan de hand. Ze klakte met haar tong en ze liep kaboom in een actieve maar prettig zittende draf naar de andere heuvel draven waar ze hem weer stil zette en zei “Hoi, mooie zonsondergang he’ terwijl ze grijnsde.