You think i'm back?

Aprill keek rond. Ze leunde op het hek. De avond viel. Normaal was ze thuis bij haar veulentje Christal, wie ondertussen al gegroeid was! Ze was er best blij van maar... Nu moest ze ver weg van Christal blijven, ze was even alegrisch voor iets en ze wouden meteen uitzoeken wat dat zou zijn. De dierenarts wou geen risico's lopen en had gezegd dat Aprill een paar daagjes van de kleine Christal weg moest blijven. Christal was nog maar een veulen en was niet normaal dat iemand zomaar even ver weg van je moest blijven waar je gehecht aan was. Ook Aprill was er best treurig om. Ze was zo gek geweest op haar nieuwe kleine veulen dat ze midden op de wandelweg gevonden had. Aprill ging verder stappen, waarna ze een ruiter met een groot paard tegenmoet kwam. De ruiter herkende ze meteen, het was Kate, van haar vroegere school in.. ergens hier ver vandaan. "Kate?" Vroeg Aprill. Kate was Aprills grootste vijand in dat ene dorpje geweest. Het was een verwend nest! "Aprill, man wat ben jij lelijk geworden. Niet dat je dat nog niet was hoor. Maar wat doe jij nou hier, je verhuisde toch naar het Noorden?"Vroeg de verwende Kate aan Aprill. "Ja, Kate, dit is het noorden. Wat doe jíj hier nu?" Vroeg Aprill nogmaals. "Ik moest ook verhuizen, maar ik woon nu in een 4x grotere villa als eerst. En zelfs toen woondde ik al groot. Nu hebben w zelfs een zwembad en drie veranda's." Schepte Kate op. Aprill rolde met haar ogen en liep met grote passen weg. Ze had niet eens naar het paard omgekeken. "Hey, Aprill. Het is onbeleefd om zomaar weg te lopen van degene met wie je praat." Kate was zo'n betweter. "We waren niet aan het praten, Kate. Ik moest gewoon je gezaag aanhoren. En dat haat ik. Scheer je nu maar gewoon weg, oké?" Aprill ging weer verder stappen. Maar weer kwam Kate langs haar rijden. "Aprill, als er iets is wat we gemeen hebben, is dat we allebei soms iets verkeerds doen, ik lak mijn nagels soms in het geel en jij doet bijna iedere dag iets verkeerds.." Zei Kate. "Dag!" Aprill klopte het paard op zijn hals en ging nu en erg smal bospaadje in. Daar kon Kate met haar paard niet in. Door het bos was het nog donkerder geworden. Daar stonden de bomen dicht op elkaar. Dus kon Aprill bijna niets meer zien. Ze pakte de zaklamp en scheen heen en weer. Nu kon ze al wat meer zien, hopelijk ging het goed met Christal.

Fame liep briezend over de pade van het mystrieuze plekje. Hij vond het maar niks hier, maar hij was hier perongeluk gekomen. Hij hoorde twee 2 voeters praten tegen elkaar, en het leek niet bepaald vriendelijk te zijn. Fame brieste en ging over in een drafje. Hij wilde weten waarvan het geluid kwam. Eerst kwam hij een blonde meid tegen die er erg verwaand uit zag. Ze schrok zich wild en keek het paard met grote ogen aan. Fame schrok van het paard dat ineens voor hem stond en steigerde hoog. Een hoog gegil kwam uit de mond van het meisje dat voor hem stond, doordat haar paard ook begon te steigeren. "Stoer doen?" vroeg Fame en schopte de paard voor hem. De hengst schoot er vandoor onder het meisje vandaan, en het meisje bleef verbluft op de grond liggen. Fame keek naar het meisje, toen hij weer met twee voorbenen op de grond stond. Fame brieste en snuffelde aan haar haren. Het meisje bleef doodsbang liggen. Fame vond het maar niks en ging met een drafje om het meisje heen. Hij volgde een ander spoor. Fame rook even in de lucht, en rook toen de geur die hij wilde ruiken. "Daar heen" zei hij tegen zich zelf, en wurmde zich tussen de bomen door. Voorzichtig bleef hij stappen toen hij het meisje zag. Zijn oortjes schoten omhoog. Zijn neus gaten werden groot en zijn ogen werden ietsjes groter vn verbazing. Hij zou toch zweren dat er een paard bij was. Fame keek het meisje argwanend aan, maar ze zag hem niet want hij liep achter haar. Fame liep achter het meisje nu, en duwde met zijn neus tegen de been van het meisje. Ze had iets in haar zak zitten. Hij brieste en schrok toen ze zich omdraaide en zette een paar stappen achter uit, hij wilde steigeren van angst, maar zag dat het meisje schrok dus bleef staan. Met grote ogen keek hij het meisje aan. Zijn oren stonden ietsjes naar achteren gedraait.