hell, leave me alone

Er liep een jonge met oordopjes in zijn oren pet op cappision er over heen, helemaal afgesloten van de buitenwereld.. hij haten zich zelf en zijn leven. hij wou liever niet eens geboren zijn. Waarom moest hij nou de dupen zijn van zijn moeder.. gelukkig wist bijna niemand het van zijn leven.. Hij ging op een bankje zitten en staarde dood voor zich uit. Hij pakte een fles wodka mix en dronk er aan.. hij wou alles gewoon even vergeten, geen pijn meer voelen.. en gewoon niks... Hij staarde voor zich uit en dacht na over zijn leven wat hij zo haatte. Hij werd gebeld en keek even op het schermpje wie het was.. Hij wou haar even niet spreken. Maar ze bleef maar bellen hij werd er gek van. Hij pakte zijn mobiel(hij was woedend) en gooide hem kapot tegen een boom en riep "rot op!! Ik wil niks meer met je te maken hebben". er liep een traan over zijn wang. Waarom zou zijn ex hem bellen? Wat zou er aan de hand zijn. Een ding wist ie zeker vroeger was hij in de fout gegaan. En nu wil hij niets meer met haar te maken hebben

open voor iedereen

Een slank meisje liep naast de spoorweg. Ze vond het altijd leuk hier, dat omdat ze graag alleen was. Een emotype was ze niet, nee helemaal niet, ze droeg altijd vrolijke kleren en hield van kleur. alleen vroeg ze zich soms af waarom vrienden maken zo lastig was. Ze liep verder maar hoorde oppeens een telefoon, gevold door een luid geschreeuw. Snel rende ze er naartoe en zag ze een jongen lopen ze zag nog net een traan over zijn gezicht lopen. Geschrokken keek ze op terwijl ze zonder dat ze wist naar hem toe liep. "Ik uhm ik hoorde je schreeuwen en uhm... zag dat er een traan over je wang liep" floepte ze eruit. "Gaat het wel" vroeg ze daarnna bezoirgd.

Opeens hoorde hij wat gekraak. Hij dacht crap heeft iemand me gehoord. Hij zag een mooi slank meisje met leuke gekleurde kleren aan. Hij zat daar maar met een jogging broek op zijn kruis en een petje met cappision op. Hij veegde snel zijn tranen weg in de hoop dat ze hem niet zag. Maar nee ze had hem helaas wel gezien. Hij antwoorde "Hmmpf het gaat wel" beschaamt. Waarom moest hij altijd zijn emoties laten gaan op het verkeerde moment? Hij vond het wel lief van haar dat ze zo bezorgt was. "Hoi ik ben marschall en jij bent ?" vroeg hij nieuwsgierig, en hij klopte op het bankje, waar hij op de rugleuning van zat, en nodigde haar uit om te zitten. Hij keek even stiekem naar het plekje waar hij zijn mobiel kapot had gegooit, hopelijk had ze dat niet gezien. Hoe boos hij soms kon worden schaamde hij zich op dit moment voor. "Ben je hier pas?" vroeg hij?

Ze keek een beetje verlegen naar de jongen die zich had voorgesteld als marschal en zei “ mijn naam is Maera” Marschal makkte een geaar en vroeg of ze erbij kwam zitten. Nog steeds boss op zichzelf kwam ze naar het bankje toegelopen en ging ze zitten. Ze keek naar de jongen die hem vroeg of ze hier pas was en antwoordde “ Ja, en jij?” vroeg ze daarna. Ze keek hem even aan met haar diebbruine ogen en haalde een pakje kauwgom uit haar zak en hield het pakje voor zijn neus terwijl ze vroeg of hij ook een wou. Zelf was ze diep in gedachten verzonken, ze was echt niet goed in vrienden maken.

"Ja ik ben hier pas een paar dagen"zei hij. Hij zag haar kijken, en dacht woow wat een mooie ogen. Hij verzonk even in haar ogen. Ze zag haar een kauwgum aanbieden en nam er verlegen een aan,"Dankje" zei hij zacht.Hij zag dat ze een beetje verlegen was en dacht zal het aan mij liggen. Hij wist even niet wat hij moest zeggen, hij observeerde haar even via zijn ooghoeken. Hij zat een vraag te bedenken en het enigste wat ie kon verzinnen zei hij dan maar "heb jij een eigen paard". Hij zocht even naar zijn mobiel maar kwam er weer achter dat ie kapot tegen een boom aan lag, dus hij pakte zijn mobiel en keek naar de tijd. Geen wonder dat hij honger had. Het was al laat. Hij dacht misschien kan ik haar uitnodigen om wat te komen eten. "Hou je van chinees/ sushi of meer Italiaans ofzo"? vroeg hij dan maar. ""Ik kan wel wat bestellen en dan bij mij opeten?". Hij hoopt dat ze ja ging zeggen, hij had namelijk nog niet echt vrienden, die hij trouwens ook moeilijk kon maken. Soms schrikte zijn tatoeages en petje mensen af dacht hij.

Een beetje verlegen keek ze naar zijn tatoeages en vond het best wel stoer. Toen hij haar had uitgenodigd om te komen eten maakte haar hartje een sprongetje van geluk" Jal lijkt me leuk, mijn hond kan wel iets langer alleen blijven zij ze. Ze had zijn vraag over het paard nog niet beantwoord en zij" Uhm ik heb nog geen paard maar wil er wel graag een." Ze vond hem aardig en leek even op haar Iphone4. "leuke tatoeages!" zei ze daarna. O wat had ze honger. en oppeens moest ze lachen, ze wist zelf ook niet waarom en zei" sorry ik weet ook niet waarom ik lach".

"Een hond wat leuk ! Wat voor ras is het?" Je mag hem ook mee nemen. Hij dacht over zijn hond die ie thuis achter had moeten laten. "Ik heb ook een hond, maar die moest ik bij iemand achterlaten, dat was een american staffordshire"zei hij. Hij stond op en reikte haar een hand aan om haar te helpen opkomen. "Kom laten we meteen gaan ik sterf van de honger". zei hij. Toen zij moest lachen verbaasde hij zich hoe mooie lach ze had. En ook nog aanstekelijk ook hij moest ook grinniken "Sorry je lach is zo aanstekelijk" zei hij grinnikend. Hij keek haar even lachend aan. En zo liepen ze naar de huisjes.

Toen hij zei dat hij haar hond wel mee mocht nemen en vroeg wat voor ras het was. Antwoordde ze vrolijk " Hmm, ik denk dat mijn hond nogal gaat blaffen, hij is niet zo gesteld op vreemdelingen maar wel lief als je hem ken hoor, het is een kruising en ik heb hem in een trein gevonden als puppy, zo zielig." Toen hij opstond en haar de hand reikte, pakte ze die vrolijk aan en stond ze ook op. Hij was zo aardig. Ze liepen samen lachend naar de huisjes en merkte ook nog dat haar huis naast die van hem stond.


(gaan we bij de huisjes verder? )