Laten we met HEEEL HH. (voor mensen die de afkorting niet kennen: Horse home)
een verhaal maken.
Het is heel simpel. Je schrijft gewoon een vervolg op het verhaal.
een of twee alinea's is voldoende. Meer hoeft niet.
Wel moet je een beetje erop letten dat je geen spelfouten maakt en een beetje let op je ABN.
Simpel gezegd: probeer spelfouten te vermijden en gebruik de leestekens.
Goed.
Laten we van start gaan zou ik zeggen.
Ik zal het begin typen en eerlijk gezegd ben ik benieuwd wat eruit gaat komen
Ik hoorde hoe de takjes tegen het raam tikten, mijn ogen schoten naar het raam dat op een kiertje open stond. Het geluid van de regen stroomde je oren binnen. Ik draaide me zachtjes om, omdat ik wist dat mijn bed kraakte. Slapen kon ik niet, ik, een veertienjarig meisje was doodsbang als ze alleen was. Dat was eigenlijk wel onlogisch. Zelfs mijn zusje was niet zo’n schijtluis als ik was. Met een makkelijke beweging sloeg ik de dekens af en blies al mijn adem geïrriteerd uit. Ik ging rechtop zitten en zocht naar de schakelaar van het lampje en zette deze toen aan. Een zacht gedimd licht vulde de kamer en ik haalde mijn hand door mijn lange haar. Mijn kleine bleke gezicht was te zien in de spiegel die mijn vader nog geen week geleden aan de muur had gehangen. Ongemakkelijk hees ik mezelf op en sprong soepel uit het grote bed. Het was verschrikkelijk, een waar trauma, om alleen te zijn in dit grote huis. Als je schoenen droeg schrok je je lam, want je hoorde telkens je schoenen op het marmer tikken dat uit Italië was gehaald. Óf ineens hoorde je een deur open en dicht slaan maar was dat gewoon door de wind die het huis binnenstroomde als je de ramen open zette. Aan hun huis grensde een ontzettend groot meer, en vanuit mijn kamer kon je het balkon op en keek je recht op het meer en de daarachter gelegen bossen. Nee, ik kon niet zeggen dat ik het slecht had, want dan zou ik liegen. Jammer genoeg moest ik het huis wel delen met mijn twee zusjes die morgen terug zouden komen van hun schoolkamp, of waar ze ook naar verdwenen waren.
Succes.
En ja, ik weet dat het niet fantastisch is maar ik heb het een beetje haastig geschreven
een verhaal maken.
Het is heel simpel. Je schrijft gewoon een vervolg op het verhaal.
een of twee alinea's is voldoende. Meer hoeft niet.
Wel moet je een beetje erop letten dat je geen spelfouten maakt en een beetje let op je ABN.
Simpel gezegd: probeer spelfouten te vermijden en gebruik de leestekens.
Goed.
Laten we van start gaan zou ik zeggen.
Ik zal het begin typen en eerlijk gezegd ben ik benieuwd wat eruit gaat komen
Ik hoorde hoe de takjes tegen het raam tikten, mijn ogen schoten naar het raam dat op een kiertje open stond. Het geluid van de regen stroomde je oren binnen. Ik draaide me zachtjes om, omdat ik wist dat mijn bed kraakte. Slapen kon ik niet, ik, een veertienjarig meisje was doodsbang als ze alleen was. Dat was eigenlijk wel onlogisch. Zelfs mijn zusje was niet zo’n schijtluis als ik was. Met een makkelijke beweging sloeg ik de dekens af en blies al mijn adem geïrriteerd uit. Ik ging rechtop zitten en zocht naar de schakelaar van het lampje en zette deze toen aan. Een zacht gedimd licht vulde de kamer en ik haalde mijn hand door mijn lange haar. Mijn kleine bleke gezicht was te zien in de spiegel die mijn vader nog geen week geleden aan de muur had gehangen. Ongemakkelijk hees ik mezelf op en sprong soepel uit het grote bed. Het was verschrikkelijk, een waar trauma, om alleen te zijn in dit grote huis. Als je schoenen droeg schrok je je lam, want je hoorde telkens je schoenen op het marmer tikken dat uit Italië was gehaald. Óf ineens hoorde je een deur open en dicht slaan maar was dat gewoon door de wind die het huis binnenstroomde als je de ramen open zette. Aan hun huis grensde een ontzettend groot meer, en vanuit mijn kamer kon je het balkon op en keek je recht op het meer en de daarachter gelegen bossen. Nee, ik kon niet zeggen dat ik het slecht had, want dan zou ik liegen. Jammer genoeg moest ik het huis wel delen met mijn twee zusjes die morgen terug zouden komen van hun schoolkamp, of waar ze ook naar verdwenen waren.
Succes.
