Going over some issues [Carolus]

Het kwam niet zo heel vaak voor dat Delilah te maken had met de docenten van het St. Dunstan buiten de vergaderingen waar de schoolraad bij was om. Het was dan ook een verrassing dat Carolus haar had uitgenodigd voor een drankje in dit cafe.
Een aantal van zijn collega's leken elke vergadering weer opnieuw een beetje geïntimideerd door haar aanwezigheid en ze vermoedde dat er maar weinig waren die haar zo onomwonden voor een drankje uit zouden nodigen.
Ze was echter niet zo naïef dat ze dacht dat het om een afspraakje ging. Hij moest iets van haar en dat was waarschijnlijk of geld of invloed. Van beiden had ze genoeg, zeker binnen de school, maar dat betekende niet dat ze zich zomaar voor iemands wagen liet spannen.
Toch was ze de beroerdste niet. Als iemand haar een verzoek deed waar ze zich wel in kon vinden was ze best bereid om op de juiste mensen wat druk uit te oefenen.

Zelfs in voor haar doen onopvallende kleding deed Delilah enkele hoofden draaien bij binnenkomst. Haar lange, zwarte haar hing losjes om haar schouders en haar donkere ogen waren licht opgemaakt. Ze droeg een eenvoudige hagelwitte jurk met een subtiele ceintuur met een strik op heuphoogte. Eronder droeg ze zwarte pumps.
Ze nam plaats aan een tafeltje voor twee personen en bestelde alvast een kop koffie voor zichzelf.
Haar zwarte handtas hing ze over de rugleuning van de stoel.
Het cafe was redelijk vol voor een dinsdagavond en te oordelen aan de vele neutrale pakken en bloezen gokte ze dat een hoop mensen hier uit kwamen puffen van hun werk.
Het was er een geschikte locatie voor. Dit was niet het soort plek waar jongeren veel kwamen. Soms kleine groepjes studentes die een kop thee kwamen doen, maar de feestbeesten zag je hier niet. Een perfecte plek voor de werkende middenstander of pennenlikker om even bij te komen na een zware dag.
De deur ging weer open en ze keek op.

Carolus had de middag vrij gehad, waardoor hij de afspraak met één van de ouders van de schoolraad op die avond had willen plannen; dan kon hij na zijn werk in de ochtend naar huis en daar wat tijd besteden, normaal koken en eten in plaats van iets moeten meenemen of wat te halen omdat het niet praktisch zou zijn om tussendoor nog eten te maken. Gelukkig had Delilah Hudson ook op de door hem gesuggereerde tijd gekund. Hij had eveneens een locatie voorgesteld, een café waar hij wel vaker met collega's had gezeten en waarvan hij wist dat hij er zonder problemen een drankje kon krijgen, en daar had ze mee ingestemd. Al was de eerste indruk die hij van haar had gehad was dat ze niet snel op plaatsen zoals deze kwam.
Tamara had er geen probleem mee gehad dat hij 's avonds niet thuis zou zijn. Ze waren bijna altijd samen thuis en bovendien was ze niet iemand om snel jaloers te worden, dus over zijn mededeling dat hij had afgesproken met een dame van de schoolraad deed ze ook niet moeilijk. Ze was enkel nieuwsgierig naar waarom hij een uitzondering maakte.
Hij was eerlijk met haar geweest en had gezegd dat hij het vooral deed om haar wat beter te leren kennen. Zo lang maakte ze nog geen deel uit van de raad en hij had gemerkt dat zijn collega's haar nogal intimiderend vonden.
Nou ja, dat was ze ook.
Maar goed, hij had niets te verliezen, toch? Ze waren na de afgelopen vergadering nog even aan de praat geraakt voordat hij met Ethan over Jenny Palmer en de nieuwe projecten had overlegd en hij had haar absoluut niet kunnen lezen. Intrigerend was ze in ieder geval. En steenrijk, blijkbaar.

Carolus had zijn auto in de buurt geparkeerd en liep het laatste stukje door de zacht verlichte straat naar het café waar hij met Delilah had afgesproken. Door het raam kon hij al zien dat het gezellig druk was, zeker voor een doordeweekse avond. Het was nog fris buiten dus hij had zijn kraag omhoog getrokken maar zodra hij de deur open deed kwam een aangename warmte hem tegemoet. Hij trok snel de deur weer achter zich dicht, rilde even en keek toen om zich heen.
Delilah zat aan een tafel voor twee niet zo ver van hem af en hij glimlachte beleefd toen ze oogcontact maakten. Voorzichtig baande hij zich een weg door de al bezette tafeltjes en deed zijn best om nergens tegen aan te stoten. Hij zuchtte eens diep toen hij naast Delilah's tafel stond, keek weer naar haar en glimlachte opnieuw. 'Goedenavond, mevrouw Hudson.' Ze waren nog niet echt op first name basis en hij stak een hand naar haar uit.

Ah, daar was hij. De leraar. Ze beantwoordde zijn glimlach. Ook die van haar was beleefd, zij het ietwat afstandelijk. Het was een beetje haar modus operandi.
Haar ogen volgden hem terwijl hij zijn weg vond tussen de tafels door. Zijn diepe zucht toen hij haar had bereikt ontging haar niet, maar een korte opwaartse beweging van haar mondhoek was de enige indicatie dat het haar op was gevallen.
Ze stond kalm op en schudde zijn hand.
“Goedenavond, meneer Dewitt,” antwoordde ze en ze ging weer zitten. Ze gebaarde achteloos naar de andere stoel.
“Ga zitten."
Een serveerster kwam naderbij.
“Een koffie, graag,” bestelde Delilah, waarna ze wachtte tot Carolus zijn bestelling zou doen. Ze had ergens ook wel zin in een witte wijn, maar je moest rekening houden met je reputatie. Een gerucht rond alcoholisme was zo ontstaan.
Ook de neiging maar gewoon een stuk appeltaart te bestellen onderdrukte ze. Je hield haar figuur niet door maar gewoon te eten wat je wilde.
Toen de serveerster met de bestellingen was vertrokken richtte ze zich tot Carolus.
“Dus, vanwaar dit gezellige afspraakje?” vroeg ze, en hoe vriendelijk haar toon ook was, het feit dat ze zelf ook niet geloofde dat het gewoon een gezellig afspraakje was, kwam zonder meer door in haar toon. Ze kon maar net zo goed met de deur in huis vallen.

De air van kalmte die om haar heen hing was verbazingwekkend. Hij kende genoeg zelfverzekerde, charismatische vrouwen maar Delilah Hudson leek een apart geval - als er iets was dat ze achter dat rustige masker verborg was het haast alsof ze men uitdaagde om het uit te vinden.
Ze schudde zijn hand en gebaarde naar de stoel tegenover haar. Dit deed hij nadat hij zijn jas had uitgetrokken en over de rug van de stoel had geplaatst. Zijn tas had hij thuis gelaten; hij was hier immers niet voor schoolzaken.
Bijna direct stond er een serveerster naast hun tafeltje en nadat Delilah een koffie had besteld vroeg hij beleefd om een cappuccino. Hij glimlachte even naar de dame voordat ze weg liep met hun bestellingen en keerde zich toen naar de vrouw tegenover hem. Ze was bijna objectief knap maar ze had ook iets kouds wat hem ietwat oncomfortabel maakte.
Niets van aantrekken. Hij glimlachte onwillekeurig toen ze vrijwel direct vroeg naar de reden voor hun ontmoeting maar moest eerst over zijn woorden nadenken - hoe ging hij er voor zorgen dat het niet klonk alsof ze in de docentenkamer lootjes hadden getrokken? Dat was natuurlijk niet waar, maar een erg populair idee was dit nou niet geweest.
'Nou, sinds u een zeer gewaard lid bent van de schoolraad,' iemand die veel geld had geschonken, 'en iemand die vanaf de zijlijn al veel voor ons betekend heeft, leek het me geen slecht idee om u wat beter te leren kennen. Als ik het goed begrijp heeft u geen kinderen bij ons op school, maar dat betekent niet dat u niet meer betrokken zou kunnen zijn.'

Hij wilde haar beter leren kennen. Dat was vast niet uit sociale overwegingen. Er waren echter verscheidene manieren waarop dat kon worden geïnterpreteerd en dus besloot Delilah nog geen conclusies te trekken.

"Als ik het goed begrijp heeft u geen kinderen bij ons op school, maar dat betekent niet dat u niet meer betrokken zou kunnen zijn."
Haar dunne, donkere wenkbrauwen gingen even omhoog. Was dat een zorgvuldig verpakt verwijt?
Ze ging iets verzitten.
“Nee, ik heb inderdaad geen kinderen,” zei ze. Dit was uiteraard een leugen, maar een die als het goed is voor altijd verborgen zou zijn. “Maar ik draag educatie een warm hart toe."
De serveerster kwam terug met de bestellingen, maar Delilah hield haar blik onderzoekend op Dewitt gericht. Hoewel ze zichzelf geen dikke maatjes met deze man zag worden kon ze er niet omheen dat ze van het docenten team hem wel een van de meer respectabele exemplaren vond. Iemand die het oprecht uit passie deed, voor zover ze in kon schatten. Hij straalde het ook wel uit. Een beetje een ernstig maar betrouwbaar gezicht en een vriendelijk voorkomen.
Niet dat hij het daarom makkelijk zou krijgen, uiteraard.
“En bij meer betrokkenheid,” begon ze nadenkend, “moet ik denken aan…?” Ze hield haar hoofd schuin. Ja, hij moest absoluut iets van haar en ze wilde hem zover krijgen dat hij het uitsprak zonder eromheen te dansen. Als hij daarnaast oprecht geïnteresseerd was in het haar beter leren kennen dan zou ze hogelijk verrast zijn.