All we need is love, love is all we need, let your heart believe: love is everything [C O N N O R <3]

Enthousiast, en een beetje zenuwachtig, zat Olivia achter haar kaptafel. Zorgvuldig bracht ze wat make-up aan op haar gezicht: niet teveel, maar wel iets meer dan normaal. Vandaag was namelijk een leuke dag. Nou waren alle dagen in Olivia’s opzicht leuk, want elke dag bracht wel iets speciaals met zich mee, maar vandaag zou ze voor het eerst op een date gaan met Connor. Sinds ze elkaar hadden ontmoet op een zekere avond in een club, en ze voor het eerst bij elkaar waren blijven slapen, moest Olivia bekennen dat hij niet meer uit haar gedachtes was weg te denken. Ze hadden veel contact gehad in de tussentijd, maar dit was de eerste keer dat ze elkaar weer zouden zien sinds de eerder genoemde avond. Connor had iets speciaals gepland. Olivia had geen flauw idee wat ze zouden gaan doen, maar zoals hij zelf ook vast en zeker wel wist, ze was niet de moeilijkste. Olivia was al blij met alle moeite die hij voor haar deed, simpelweg omdat nooit iemand dat eerder voor haar had gedaan. Toch was ze best wel een beetje zenuwachtig, en was ze op tijd begonnen met zichzelf klaar te maken. Connor zou haar om acht uur ophalen, dat betekende dat ze nog wel eventjes had, maar wel tempo moest gaan maken.

Uiteindelijk was Olivia klaar. Nerveus staarde ze eventjes in de spiegel. Ze wist dat Connor haar leuk vond – dat had hij verschillende keren gezegd – maar ze wilde zo graag mooi voor de dag komen voor hem. Haar haren had ze speciaal voor hem anders gedaan als haar normale paardenstaart en bovendien zou het de eerste keer zijn dat hij haar met wit haar zou zien. Natuurlijk had ze hem wel foto’s naar hem gestuurd, maar in het echt zag het er natuurlijk anders uit dan op foto’s. Ze besloot haar outfit maar goed te keuren. Het was een redelijke basis outfit, het zou niet uitmaken wat ze zouden gaan doen, ze zou zich er altijd op aan kunnen passen. Vrolijk stuiterde Olivia naar beneden en ging ze op de bank zitten. Nerveus wipte ze van de ene bil op de andere bil, terwijl ze naar de klok staarde. “Ben je zenuwachtig?” vroeg haar moeder nieuwsgierig, die over haar krant naar haar dochter staarde. Olivia knikte. “Ik weet dat ik hem sowieso heel erg leuk vind, maar het is gewoon altijd spannend om op een date te gaan. En ik ben zo nieuwsgierig naar wat hij heeft gepland!” Ariana Romano glimlachte naar haar dochter. “Een jongen die iets voor je plant is altijd het beste. Je hebt ook van die mannen die zeggen: ‘Zeg jij het maar, ik volg je wel.’ Dat hij nu iets voor je gepland heeft, dat zegt meer dan 1000 woorden.” Haar moeder gaf haar een dikke knipoog.

Op dat moment ging de bel. Olivia schoot overeind, een stralende glimlach op haar gezicht. “Mama! Hoe zie ik er uit?” “Prachtig lieverd, ga nou maar.” Ariana keek haar dochter hoofdschuddend na, die de gang in schoot, naar de deur. Olivia bekeek zichzelf in de spiegel. IEEEEEEEEH. Olivia had zoveel zin om hem te zien, dat ze zichzelf heel erg in moest houden om niet meteen de deur open te gooien en in zijn armen te springen. Daarom haalde ze eventjes diep adem, om rustig te worden, en deed ze rustig en kalm de deur open. Maar zodra ze hem en zijn lieve glimlach zag, stuiterde ze toch naar buiten voor de grootste knuffel ever. “Hi baby!” cheerde ze vrolijk. Jeeej, blije Olivia.

Wat zenuwachtig ijsbeerde hij door de woonkamer heen, terwijl zijn vinger om de seconde zijn telefoonscherm liet oplichtte zodat de tijd zichtbaar zou worden. Nog steeds niet in de buurt van acht uur. Pff. Het duurde zó ontzettend lang voordat hij Olivia op zou kunnen halen dat het hem gewoon zenuwachtig maakte. En dat terwijl hij nooit zenuwachtig was. Al zou de bekendste fotograaf voor zijn neus staan zou hem dat niet warm of koud maken, maar nu? Nu scheet hij zeker wel alle kleuren van de regenboog.
En dat alles voor zijn eerste date met Olivia. Oh God, wat was hij zenuwachtig. Hoe ze hem eruit zou zien vinden, of ze alles wat hij in gedachten had wel leuk vond, of ze hem wel leuk zou vinden, dat soort dingen. Nou ja, ze had hem de vorige keer natuurlijk wel leuk gevonden, want dat had ze al een paar keer gezegd, maar zou ze dat vanavond nog steeds vinden? Gedachten konden veranderen, weet je wel. En wat was hij daar maar al te bang voor. Stel je eens voor.. Gosh, de gedachten alleen al beangstigde hem.

Oh my. Het was al bijna tijd. Dat terwijl hij de hele tijd zó nerveus was geweest, dat hij zich nu ineens moest gaan haasten. Hij wilde namelijk niet op de eerste date tien minuten te laat aankomen. Nee, hij moest stipt op tijd zijn. Niet te vroeg, niet te laat, néé; precies op tijd.
Zijn auto stopte hij voor haar deur, waarna hij uitstapte en een hand, met daarin haar eerste, kleine verassing, verborgen hield. Wat nerveus drukte hij de deurbel in en wachtte totdat een van de bewoners van het huis open zou doen. Connor hoopte daarbij natuurlijk op Olivia, maar er bestond natuurlijk een kans dat zij niet degene zou zijn die open zou doen.
Maar, nadat de deur was geopend, stond zij echter wél in de deuropening. Er verscheen dan ook abrupt een brede glimlach op zijn gezicht waarbij zijn tanden werden ontbloot. Nog voordat hij haar kon begroeten gaf ze hem een dikke knuffel, waardoor hij een arm snel om haar heen sloeg en even haar lekkere geur opsnoof. Hmmm, die had hij toch wel gemist hoor. “Ciao baby.” Begroette hij haar vrolijk terug.
Toen ze weer een stapje terug had gezet vond hij het de goede timing om haar het eerste cadeautje te geven. Nee, wacht. Eerst een opmerking, natuurlijk. “Je ziet er prachtig uit, zoals altijd, eigenlijk.” Sprak hij, met een paar haast onzichtbare blosjes op zijn wangen. “En ooooh je haar is zo mooi in het echt!” Hij had haar in het echt namelijk nog niet zo gezien. Op foto’s wel natuurlijk, maar dat was anders. In het echt was ze nóg mooier, als dat nog kon tenminste.
En dan nu verassingstijd. “Ik had alvast nog wat voor je.” Sprak hij met een lieve glimlach, waarna hij zijn arm achter zijn rug vandaan haalde en er een mooie, rode roos tevoorschijn kwam die hij haar aanreikte. Hopelijk hield ze van rozen? En dan speciaal rode. Of ze moest een andere kleur mooier vinden.

“We zijn er!” Deelde hij vrolijk mee, na een niet al te lange tijd. Waarschijnlijk zou ze het of wel herkennen, of niet. Misschien was het sowieso al wat lastiger omdat het al donker was en het er allemaal anders uitzag dan wanneer het licht was. Als een echte heer hield hij voor haar de deur open zodat ze uit kon stappen en sloot hij hem met beleid weer achter haar dicht.
“Ik moet wel even zoeken, maar we zullen het zo meteen vast wel vinden.” Connor had daarna haar hand voorzichtig gepakt en leidde haar een richting op. Het moest haast wel makkelijk te vinden zijn, hij had niets voor niets een speciale setting weggezet. Niet dat hij de laatste finishing touches had kunnen doen, gezien hij Olivia natuurlijk moest halen, maar daar had je vrienden voor.

Na een paar minuten kwamen de grote kandelaars, met aangestoken kaarsen in zicht. Aan het meer, een kleed, omringd met de kaarsen kandelaars. Hopelijk vond ze het mooi? “Daar is het.” Hij wees naar de plek en meteen verscheen er een glimlach op zijn gezicht toen hij haar weer aankeek.
Eenmaal bij de plek liet hij haar hand los en ging hij op het kleed zitten. Ze zaten dicht bij het meer, wat de sterren en de maan weerkaatste, maar ver genoeg zodat ze er niet in zouden kunnen vallen.
“Nou, mijn idee was dus, om samen naar de sterren te kijken?” Zijn blik wendde van het meer naar de lucht en daarna weer naar Olivia. “En om helemaal alleen samen te zijn.” Bij die woorden werd zijn glimlach voor even nóg wat groter.
Zou ze het leuk vinden..? God, wát hoopte hij dat maar.

Alle zenuwen die ons kleine Livje had gehad voordat Connor was aangekomen, waren verdwenen zodra ze de deur had open gemaakt en hem om zijn hals was gevlogen. Olivia was zo blij dat ze weer met hem was, ze had hem zo gemist. Dat was ook de reden dat ze hem een van haar grootste Olivia knuffels gaf. “Ciao baby” hoorde ze hem zeggen. Italiaans, dat was een van de vele dingen die ze gemeen hadden. Olivia giechelde zachtjes. “Hey” fluisterde ze zachtjes, terwijl ze hem nog steeds stevig knuffelde. Na een paar minuten liet ze hem los, keek hem met stralende oogjes aan. Blozend accepteerde ze zijn complimentjes. “Dankje…ik ben er ook echt heel erg blij mee” zei Olivia met een lief glimlachje, terwijl ze met een plukje van haar witte haren speelde. Ja, dat was een goed idee geweest. Het had een hoop waterstofperoxide gekost om haar hele bos te kunnen veranderen, maar het eindresultaat mocht er wezen. Dat Olivia zoiets had gedaan, was op zich wel heel erg nieuw. Van haar ex had ze dit nooit gemogen. Gelukkig gunde Connor haar wel dingen en daarom was Olivia zo blij met hem. Het kwam van beide kanten.

“Ik had alvast nog wat voor je.” Met een nieuwsgierige blik in haar ogen keek ze Connor aan. Wat had hij voor haar gehaald? Ze had hem nog zo verzekerd niet te gek te doen. Maar toen hij achter zijn rug een rode roos vandaan haalde, smolt ze toch wel een beetje hoor. “Awh!” zei Olivia blij en pakte de roos aan. Ze hield hem bij haar neus en haar ogen begonnen te stralen. “DANKJEWEL BABY!” cheerde ze vrolijk en vloog hem nog een keer om de hals. Blij knuffelde ze hem. Rode rozen, daar hield ze zo ontzettend veel van. Sowieso was Olivia gek op elke bloem, want bloemen waren vrolijk en mooi. Ze gaf hem een kus op zijn wang. “Dankjewel, ik ben hier echt blij mee. Ik ben gek op bloemen.” Een lief glimlachje verscheen op haar gezicht en ze legde haar hand eventjes op zijn wang. “Wacht eventjes, dan breng ik hem eventjes naar binnen.” Met een huppeltje verdween ze eventjes naar binnen, liet ze de roos achter bij haar moeder met de mededeling dat ze het in een dunne vaas op haar kamer moest zetten, negeerde haar vragen en huppelde toen weer terug naar Connor. Ze stapte naar buiten, deed de deur dicht en stak haar arm door die van hem. Ready to go!

In de auto had ze haar gebruikelijke kletspraat tegen hem gehouden. Olivia vond het leuk om met Connor te kletsen, omdat alles wat ze zei hem leek te interesseren. Hij onthield ook de dingen die ze zei, wat Olivia het gevoel gaf dat ze ook echt een verschil maakte en dat hij ook echt interesse in haar toonde. Olivia was best een beetje nieuwsgierig naar waar hij haar naar toe zou nemen: een restaurant, een bioscoop? Maar zodra ze de stad uitreden, had Olivia eigenlijk geen idee gehad waar ze naar toe zouden gaan. Ze was nieuwsgierig en zenuwachtig, en staarde heel de tijd uit het raam, om te kijken of ze misschien een hint kon opvangen uit de omgeving. Ook probeerde ze hints uit Connor te krijgen, maar die liet natuurlijk niets los. Uiteindelijk stopten ze in een bosachtig gebied. Als een echte gentleman deed hij de deur voor haar open en met een glimlach stond ze op uit de auto. “Well thank you” zei ze gecharmeerd, en keek ondertussen in het rond. “Ik moet wel eventjes zoeken, maar we zullen het zo meteen vast wel vinden.” Olivia giechelde zachtjes. “Je maakt het wel spannend, ik heb namelijk echt geen flauw idee.” Braaf liep ze met hem mee, want hier verdwalen zou ook niet echt een strak plan zijn.

Na een paar minuutjes gezocht te hebben, zag Olivia in de verte een paar kandelaren. “Daar is het!” deelde hij mee en Olivia sloeg haar hand voor haar mond. O my God. O. My. Fucking. God. Het zag er echt geweldig uit vanaf hier! Super romantisch, met het meer zo op de achtergrond en de kandelaren die daar stonden. Eenmaal bij het kleed aangekomen ging Connor erop zitten. “Nou, mijn idee was dus, om samen naar de sterren te kijken? En om helemaal alleen samen te zijn.” Olivia bekeek alles nog eventjes extra goed, schudde vol ongeloof haar hoofd en keek met een stralende lach naar Connor. “Dit is echt, oprecht, een van de liefste en origineelste dingen die iemand ooit voor mij heeft gedaan!” cheerde ze vrolijk en ging voorzichtig, zodat de kandelaren niet om zouden vallen, op haar handen en knieën naar haar Connor toe. Toen ze eenmaal tussen zijn benen zat kwam ze overeind en sloeg ze haar armen om zijn nek, gaf hem ondertussen een dikke zoen op zijn wang. “Dankjewel lieverd, dit is echt een van de origineelste en beste ideeën die ik ooit gehoord heb” zei ze oprecht. Ze gaf hem vervolgens nog een klein kusje op zijn mond.

Olivia ging comfortabel zitten, maar bleef nog steeds tussen zijn benen zitten. Zachtjes leunde ze tegen hem aan, hopelijk was ze niet te zwaar voor hem, maar voor Olivia zat het wel heel erg prettig. Ze legde haar hoofd tegen zijn schouder aan, sloot eventjes haar ogen en keek toen naar boven. Ze stak haar handje op en wees naar de lucht. “Kijk, dit is de grote beer. Ik snap niet waarom hij de grote beer heet, want hij lijkt helemaal niet op een grote beer, maar volgens deskundigen heet hij zo…” Olivia knikte bevestigend en keek toen op naar Connor. God, hij was zo verschrikkelijk knap. Zachtjes en lief drukte ze een kusje op zijn kaaklijn. “Ik heb je gemist…” bekende ze. Sinds die dag dat ze elkaar hadden ontmoet zat hij constant in haar hoofd. En nou wist ze natuurlijk wel dat ze via de telefoon met elkaar hadden gepraat, maar écht contact was nog altijd het beste. Ze drukte haar voorhoofd eventjes tegen hem aan en sloot haar ogen, blij met dit momentje. Ze waren nu echt helemaal alleen, en niemand zou hen kunnen storen.

Tijdens de rit naar hun bestemming had Olivia zoals gebruikelijk weer allerlei dingen aan hem verteld. En het verbaasde hem zelf eigenlijk ook hoe goed hij wel niet oplette én altijd alles onthield. Maar, dat was toch wat vriendjes deden? Of nou ja, niet dat het officieel was, maar Olivia wist al dat hij gevoelens voor haar had. En andersom ook, nam hij aan, dat had ze de vorige keer althans wel gezegd.
Ergens was Connor best nerveus of ze het straks allemaal wel leuk zou vinden. Hij verwachtte niet dat ze het type was wat moeilijk ging doen dat ze misschien wat in de modder moest gaan staan om er te komen of wat dan ook, maar je wist tegenwoordig maar nooit. Als dat echter wel zo was dan had hij echt een verkeerd beeld van haar. Olivia was lief, aardig, gezellig en nog wel heel veel andere dingen, eigenlijk alles wat maar positief was. Ergens zou hij haar wel eens willen betrappen op een negatief puntje – want die had iedereen, toch? – maar tot nu toe was dat echt een onbegonnen klus. Stel, hij zou Olivia + gemeen op een rekenmachine doen, kwam er gegarandeerd te staan: syntax error. En aan die vergelijking was dan ook echt niets gelogen.

Toen hij haar mededeelde dat het daar, in de verte, was en hij naar de plaats toe had gewezen had hij zijn bruine ogen op Olivia gericht. En echt waar, haar reactie was het leukste ooit. Het herinnerde hem ook weer meteen waarom hij zoveel tijd in het meisje stak en wilde steken; ze was met alles zo blij. En dan was het niet eens geforceerd blij.
Hij had dan ook meteen een goed gevoel in zich gekregen; had hij het dan toch allemaal goed gedaan? Zou ze het echt leuk vinden? Hopelijk.

Bij het kleed aangekomen was hij degene die als eerste was gaan zitten. Daarna had hij zijn idee verteld en trok hij zijn wenkbrauwen minimaal omhoog om haar zo vragend aan te kijken, wachtend op een reactie, of ze het leuk vond of niet.
“Echt?” Er was een glimlach van oor tot oor op zijn gelaat verschenen, waarbij zijn tanden ook ontbloot werden. Wauw. En dit was echt het liefste wat iemand ooit tegen hem had gezegd? “Ik ben blij dat je het leuk vindt.” De kleine twinkelingen in zijn ogen zouden zichtbaar kunnen zijn, wanneer dat überhaupt in ogen gezien kon worden. Maar, de grote glimlach verraadde dat sowieso al. Connor vond het geweldig hoe ze had gereageerd en het deed hem alleen maar veel goeds. Alleen, nu had ze dus wel hoge verwachtingen van hem, niet? Dan zat er niets anders op om volgende keer nog groter uit te moeten pakken. Als er nog een volgende keer kwam dan. Voor hem wel, en voor Olivia waarschijnlijk ook wel, maar daar kon hij natuurlijk niet meteen vanuit gaan.
Olivia had haar armen om zijn nek geslagen en hem een kusje op zijn wang gegeven, waardoor de jongen ook weer helemaal opfleurde. “En dat is een van de liefste reacties die ik ooit van iemand heb gehad.” Kaatste hij de bal terug, terwijl het nog waar was ook. Het kusje wat hij vervolgens op zijn lippen kreeg was lief, maar ergens ook wel veels te kort. Dan zou hij de hele avond nog maar wat andere kusjes moeten stelen, om het te compenseren, je weet wel.

Toen Olivia anders was gaan zitten, met haar rug tegen zijn buik aan, had hij zijn hoofd op haar linker schouder gelegd en zijn armen om haar buik heen geslagen, zodat ze lekker dicht bij hem was.
“Wauw..” Stamelde hij, luisterend naar haar verhaal en kijkend naar de sterren die Olivia zojuist bedoelde. Het meisje praatte altijd ontiegelijk veel, maar mensen hadden haast niet eens door hoeveel informatie ze wel niet bevatte. Sommige dingen waren dingen die misschien niet heel nuttig waren, maar anderen waren juist dingen die veel mensen niet wisten.
“Jij bent trouwens ook wel een beer, alleen geen grote maar een kleine. En ik ben dan wel geen deskundige, maar ik weet wél waarom dat zo is; met een kleine beer kan je fijn knuffelen en ja.” Na zijn woorden had hij lief een kusje op haar wang gegeven en haar eens fijn nóg dichter tegen zich aangeduwd, om haar zo te laten zien hoe hij met haar knuffelde. Voor die paar seconden had hij ook nog eens zijn ogen gesloten, puur omdat hij echt genoot om even helemaal alleen samen met haar te zijn. Niet elkaar berichtjes te sturen, maar écht samen te zijn.
“Ik heb jou ook gemist.” Antwoordde hij terug nadat hij een kusje op zijn kaaklijn had gekregen. “Het duurde veel te lang tot vandaag.” Echt hoor, stiekem had hij af en toe wel eens af lopen tellen tot nu, om samen met haar te zijn. Echt contact was namelijk toch anders dan berichtjes.

“Hoe was de huwelijksreis van jouw ouders nog geweest?” Connor wist dit doordat ze hem dat vorige keer had verteld, toen ze elkaar hadden ontmoet en ze elkaar dingen op haar kamer hadden verteld. Aangezien hij dit echter nog niet eerder aan haar had gevraagd, leek het hem ergens leuk om gewoon interesse in haar familie te tonen. Hij wist namelijk dat dit voor Olivia namelijk best wel belangrijk was, of althans, zo kwam het laatst wel op hem over.
Voorzichtig had hij zijn ene hand van de andere losgelaten, waardoor er eentje richting haar mooie, nieuwe haar ging en zijn andere plat op haar buik lag. Liefjes speelde zijn vingertoppen eens met een paar witte lokken van haar. Hij wist dat ze het die kleur ging doen, dat had ze hem ook gevraagd, en hij had het gezien op foto’s, maar in het echt was het anders. Positief trouwens, want het was heel mooi. Niet dat dat op de foto’s niet was geweest, maar het had er wel anders uitgezien dan dat het echt was. “Jij bent echt mijn.. Oliefje.” Connor lachte wat na zijn eigen woorden. Oliefje. Zijn Oliefje. Ja, dat was ze.

Wanneer mocht je nou trouwens een wens doen? Of, bij welke sterren waren dat? Misschien was het even tijd voor smooth Connor, door op die vragen dieper in te gaan. Want voor zover hij wist zaten zijn antwoorden best dichtbij. “Ik hoop maar niet dat we vanavond een vallende ster zien, want wat heb ik nog om te wensen? Ik heb jou al..” Meteen na zijn woorden drukte hij een klein kusje in de bovenkant van haar nek en verscheen en krulden zijn mondhoeken omhoog. Smooth, Connor, smooth. Maar hopelijk zou Olivia daar wel voor vallen.

Hopelijk had Connor geen enkele bedenking over of dat ze het leuk zou vinden of niet, want Olivia vond het geweldig. Het was sowieso al geweldig dat er eindelijk eens een keertje iemand was die tijd en energie in haar wilde steken, en die haar glimlach wilde zien, maar ook nog eens zo origineel en gewoon…wauw. Olivia voelde zich helemaal blij en gelukkig worden, en het was een lange tijd geleden dat een jongen dat voor elkaar had weten te krijgen. Het viel haar ook op dat op het moment dat Connor in haar leven was gekomen, ze eigenlijk nooit meer aan haar ex-vriendje had gedacht, los van het feit dat deze Connor op zijn oog had geslagen natuurlijk. Tot op de dag van vandaag voelde Olivia zich daar schuldig over, maar deze dat was een geschikt moment om dit allemaal recht te zetten, niet waar? Ze zou hem de tijd van zijn leven proberen te bezorgen, net zoals hij dat eigenlijk bij haar deed. Realiseerde hij zich wel dat ze eigenlijk nu al de tijd van haar leven had, terwijl ze nog niet eens officieel aan de date waren begonnen? Wat een bofkont was ze toch.

Nadat ze Connor uitgebreid had bedankt voor het originele idee voor hun date, was ze lekker met haar rug tegen zijn buik aan gaan zitten en had ze hem verteld over de sterren die er te zien waren. “Jij bent trouwens ook wel een beer” was Connor begonnen en haar mond vormde een o-vorm. O ja, was dat zo? “Alleen geen grote maar een kleine. En ik ben dan wel geen deskundige, maar ik weet wel waarom dat zo is; met een kleine beer kan je fijn knuffelen en ja.” Lachend ontving ze zijn kusje en merkte ze dat hij haar nog steviger knuffelde. Een zachte giechel ontsnapte uit haar mond, terwijl ze haar achterhoofd eventjes op zijn schouder liet vallen, de brede glimlach op haar gezicht nog steeds zichtbaar. “Jij bent daarentegen wel een deskundige in knuffelen hoor, ik blijf erbij, je bent en blijft de beste knuffelaar van deze wereld.” En het was zo, want Connor was gewoon zo groot en sterk. Olivia vond het geweldig dat hij zo groot was, dan kon hij haar fijn optillen en beter knuffelen en als hij haar knuffelde, was hij gewoon overal. Dat vond Olivia zo fijn.

“Hoe was de huwelijksreis van jouw ouders nog geweest?” had Connor haar gevraagd, maar voordat ze antwoord kon geven, was hij al iets heel anders van plan. Een van zijn handen ging naar haar haren, en speelde met ermee. Een rilling gleed over haar lichaam, een prettige rilling wel te verstaan en Olivia sloot eventjes haar ogen. Ze voelde zich diep van binnen helemaal rustig worden. Ze genoot zo intenst van zijna aanraking. “Jij bent echt mijn….Oliefje.” Een glimlach gleed over haar gezicht, terwijl ze helemaal stil werd van zijn aanrakingen aan haar haren. Wat was er nog fijner dan dit? Serieus, Connor mocht hier wel voor eeuwig mee doorgaan. “Hoe krijg je een Olivia stil?” giechelde ze zachtjes. “Ik hoop maar niet dat we vanavond een vallende ster zien, want wat heb ik nog om te wensen? Ik heb jou al…”

Olivia opende haar ogen en keek hem recht in zijn ogen aan. “Ik…er is vast nog…ik bedoel…maar…meen je dat?” Ze voelde hoe haar wangen een beetje rood werden en ze kwam wat overeind. Liefdevol sloeg ze haar armen weer om zijn nek, en drukte haar lippen op de zijne. Deze keer was de kus wat intenser, passievoller dan de kussen die ze tot nu toe hadden gedeeld. Alsof ze hem wilde bedanken. Bedanken voor het feit dat hij haar een beetje van haar zelfvertrouwen teruggaf, dat hij hier was, omdat hij bij haar wilde zijn en niet omdat hij alleen maar met haar naar bed wilde. Dat hadden ze ook al gedaan, maar op een andere manier dan de meeste mensen deden. Maar het maakte Olivia niet uit wat iemand over hen dacht, zij moesten hun relatie uitvinden hoe zij dat wilden, right?
Na eventjes een momentje zo met hem gezoend te hebben, liet ze hem weer los, en ging ze op haar oude plekje zitten, alleen nu met haar schouder tegen zijn buik en borst aan, zodat ze hem aan kon kijken. “Sorry, dat moest eventjes” zei ze, met nog steeds lichte rode wangen. Ze draaide eventjes aan een lok van haar haren. “O ja, mijn ouders…ja, het was geweldig. Ze hebben een rondreis door Italië gedaan, hebben familie van mijn moeder opgezocht, maar zijn ook op plekjes geweest waar mijn moeder altijd nog eens naar toe wilde.” Zachtjes zuchtte ze en staarde weer eventjes naar de sterren. Olivia miste Italië verschrikkelijk, maar het land verlaten was destijds de beste optie geweest. Haar ogen gleden weer naar Connor en aaide zachtjes over zijn wang. “Je moet weten dat de man met wie ze nu getrouwd is niet mijn echte vader is, maar zo zie ik hem wel. Mijn…echte vader is niet altijd lief geweest, om het maar eventjes zacht uit te drukken. En om mijn moeder nu weer zo gelukkig te zien, dat is echt het beste gevoel dat er bestaat en ik ben zo trots op haar dat ze gewoon de stap heeft durven maken.” Olivia gaf hem weer een van haar gebruikelijke spraakwatervallen, maar ditmaal was het een serieuze.

Olivia volgde eventjes met haar vinger zijn kaaklijn en tikte toen vrolijk eventjes op zijn neus. “And what about you, Connor Castillo?” zei ze toen vrolijk, maar realiseerde zich dat hij nog nooit echt zijn achternaam tegen haar had gezegd. “Oké, ik heb je gevolgd en gestalkd op insta.” Haar wangen werden weer een beetje rood. “Ik weet niet of je het hebt gezien, want je hebt zoveel volgers!” Haar glimlach werd breder, nadat ze een plagend pruillipje had laten zien. “Je moet me echt wat vertellen over je modellenwerk, ik zag het op je instagram, en het zag er zo verschrikkelijk gaaf uit! Serieus, je doet het echt goed.” Haar grote bruine ogen staarden hem nieuwsgierig aan.

Of hij dat meende? Nou en of! Hallo, wat had hij nog meer te wensen, naast Olivia? Zijn leven leek voor de rest haast wel compleet, zij had het laatste gaatje in zijn leven toch best wel opgevuld. En dat terwijl ze officieel nog niet eens samen waren. Daar zou hij binnenkort even wat aan moeten door hoor, ook al wist hij dat ze hem waarschijnlijk toch niet af ging wijzen – voor zijn gevoel hadden ze immers al wat, het was alleen gewoon niet bevestigd. En een datum was gewoon leuk om te hebben samen.
Vandaar dat Connor op haar vraag abrupt had geknikt en zijn mondhoeken omhoog schoten. Voor hij het wist had ze haar armen om zijn nek gedaan en had hij haar kus beantwoord. Hij wist niet wat het was, maar ieder contact dat hij met Olivia had voelde anders aan. Anders dan alle keren, bij anderen. Met Olivia leek het.. magisch, als dat het juiste woord was om het te omschrijven. Nee, eigenlijk was er geen één woord wat het perfect kon omschrijven. Het was alleen te voelen, dat was overigens ook het belangrijkste van alles, dat hij het voelde.
“Sorry, dat moest eventjes” Net of je hem erover zou horen klagen? Nee, ze mocht dat zo vaak doen als ze wilde, wanneer ze wilde. Niet dat hij Olivia alleen maar leuk vond om intiem met haar te doen, want zo was hij niet. Het was haar innerlijk dat haar geweldig maakte. Dat ze er ook niet verkeerd uitzag was alleen maar mooi meegenomen, maar niet zijn hoofdreden dat ze volgens hem perfect was.
Connor knikte op haar verhaal over haar ouders. “En jij? Heb jij nog plekken die je wilt bezoeken?” Met een vragende blik keek hij haar aan toen hij die vraag stelde. Hij echt geïnteresseerd, iets wat hij bij veel mensen niet had, maar Olivia interesseerde hem gewoon en hij wilde het liefst dan ook alles van haar weten. “We moeten samen ook een keer gaan hoor.. Ooit.” Zijn blik dwarrelde van haar ogen even af naar de lucht, die steeds donkerder begon te worden en wierp een snelle blik op de sterren, om Olivia daarna weer aan te kijken.
Ze kreeg hem stil door met haar duim over zijn wang te wrijven. Het zorgde zelfs voor een kleine rilling over zijn rug. Geen vervelende overigens, maar dat was wel duidelijk.
De vraag over hoe of wat lag duidelijk op zijn tong, maar het bleek hem niet het goede moment. Misschien was ze er zelfs niet eens klaar voor om het aan hem te vertellen. Daarbij wilde hij het moment ook niet meteen verpesten door Olivia verdrietig te maken, vandaar dat hij alleen zachtjes met zijn hoofd knikte. “Ja, snap ik.. Het is leuk dat ze het leuk samen hebben, toch?” Bevestigde hij haar woorden. Het zou hem in ieder geval beter lijken, dan twee mensen die ongelukkig waren zonder elkaar. Vooral als het om een ouder ging.

Waarom deed ze het nou weer? Zorgde ze er weer voor dat hij even helemaal tot rust kwam en stil van haar werd? Was dat haar doel, vond ze dat leuk? Connor vond het raar, dat ze dat effect op hem kon hebben. Het zorgde er wel voor dat er een brede lach op zijn gezicht verscheen, waarbij zijn witte tanden even niet verborgen werden. “Tuurlijk heb ik jou wel gezien, ik zou niet durven.” Grinnikte hij zachtjes tegen haar, waarna hij zijn ene hand zachtjes over haar rug heen liet wrijven.
“Vind je?” Zijn blik werd serieuzer. Complimentjes waren leuk, vooral als het van haar af kwam. “Of zit je me te foppen, kleine olijf?” De glimlach maakte plaats voor een grijns. Hij wist dat ze niet olijf genoemd wilde worden, maar hij deed het lekker toch. En daar zou ze niets aan kunnen doen. Ook had hij haar een korte, plagende por in haar zij gegeven en kort daarna gegrinnikt.
“Nee, ik doe het nu al een tijdje en ik denk dat het ook steeds beter gaat..?” Op het begin had hij niet erg veel opdrachten gehad, maar nu werden het er eigenlijk steeds meer. Stiekem werden de concepten ook steeds leuker, of mocht hij naar mooiere locaties toe om een shoot te doen. Dingen waarvan hij op het begin alleen nog over had kunnen dromen. Het modellenleven was zwaar, je leefde van dag tot dag, niet wetend of er veel opdrachten aan zouden komen of niet. Maar het was zo fantastisch om het als werk te hebben, om van zijn passie zijn werk te kunnen maken. Niet dat hij heel graag de spotlights wilde stelen, maar Connor had altijd al wat fotogenieks in zich gehad.

“En jij dan? Je liet vorige keer een foto zien van een klas van je.” Connor glimlachte met gesloten mond, waardoor er kleine kuiltjes in zijn wangen verschenen. Hij was niet gemaakt geïnteresseerd, gezien het om Olivia ging was zijn interesse echt gemeend. Hij was nieuwsgierig naar haar en haar leven. En niet om stalkerig te doen, maar hij wilde zo veel mogelijk van haar weten. Haar verhalen interesseerde hem. “Juf Olivia.” Sprak hij op een plagend toontje, waarna hij zijn tong snel naar haar uitstak en haar vervolgens een snel kusje op haar mond gaf. Olivia plagen was tot nu toe best wel zijn ding, iets waar hij niet snel verveeld bij zou raken.

Of dat zij nog plekken had om naar toe te gaan….nou en of! Olivia wilde, zodra ze afgestudeerd was, zoveel mogelijk gaan reizen. Ze wilde alles van de wereld zien, zowel de wereldwonderen als de wereldsteden. Als kind keek ze al veel naar reisprogramma’s en hoe geweldig zou het zijn als ze gewoon de plekken kon bezoeken die ze graag wilde bezoeken. “Ik zou het geweldig vinden om samen met jou naar Italië te gaan” glimlachte ze, stal nog eventjes snel een kusje van hem. Samen met Connor naar Italië…wauw, dat zou echt geweldig zijn. Volgens iedereen was een relatie geslaagd als je de vakantie met elkaar overleefden. Nou waren ze natuurlijk nog niet helemaal honderd procent iets, maar Olivia wist zeker dat het er wel zat aan te komen. Ze hadden een connectie samen die ze nog nooit met iemand had gehad. En dat voelde best wel heel erg geweldig! “Ik wil naar heel veel plekjes” zei Olivia toen zachtjes “Ik zou zo veel mogelijk landen in mijn leven willen bezoeken. Niet alleen om naar de hot spots te kijken, maar ook om te kijken hoe mensen er leven, wat ze er doen en wat voor werk ze doen.” Haar wangen kleurden een beetje lichtrood. “Dat is een van mijn grootste wensen. Vind je dat stom?” Heel veel mensen zeiden dat het te hoog gegrepen was, maar Olivia geloofde dat alles wat je wilde, waar kon worden, als je er zelf maar in geloofde.

Geïnteresseerd luisterde ze naar hem en trok eventjes een pruillipje toen hij haar olijf noemde. “Jouw naam heeft geen vervelende verbasteringen, nu kan ik geen grapjes met jouw naam maken” zei ze met een nog breder pruillipje en glimlachte toen liefjes naar hem, samen met een paar van haar puppyogen. Die kon Olivia heel goed opzetten. Heel vaak, zoals nu, ging dat onbewust, puur omdat haar ogen eigenlijk altijd zo stonden. “Maar ik zag het inderdaad. Je hebt zoveel volgers, ik denk dat je er echt wel goed in bent hoor, I mean, anders zouden ze je toch niet willen…toch? Ik bedoel, daar zit geen logica in, want als ze je niet goed zouden vinden, dan zouden ze je ook niet nemen. Of ze willen je gevoelens niet kwetsen, maar ze kennen je niet, dus waarom zouden ze dat doen? Dus ik denk gewoon dat je hartstikke goed bent in wat je doet en – ik praat teveel, hè?” Een zachte giechel ontsnapte uit haar mond. Vroeger kon ze zo een half uur doorratelen, zonder dat ze in de gaten had gehad dat ze zoveel praatte. Tegenwoordig ging dat wel beter, dan had ze het door als ze teveel praatte, en dan stopte ze ook. Maar alsnog, het praten zou waarschijnlijk altijd een dingetje blijven bij Oliviaatje.

“En jij dan? Je liet vorige keer een foto zien van een klas van je. Juf Olivia.” Bij de kuiltjes in zijn wangen smolt Olivia gewoon hoor. Zoveel cuteness zou verboden moeten worden. Haar hartje werd eventjes helemaal warm, en toen hij haar kuste, voelde ze zichzelf ook helemaal warm worden. Olivia wist het zeker: ze was zo verschrikkelijk verliefd op hem, hij had er geen idee van. “Ik wil wel graag juffrouw worden…al twijfel ik nog soms wel. Ik denk niet dat ik dit voor de rest van mijn leven wil doen. Sowieso wil ik natuurlijk reizen, maar ik wil ook mensen helpen…niet alleen kinderen, maar ook mensen die hulp nodig hebben. Sowieso iets met mensen, maar ach, ik ben achttien, er is nog genoeg tijd voor van alles.” Olivia knikte bevestigend.

“Zoals tijd voor dit…” Plagend liet ze haar wenkbrauwen eventjes op en neer gaan. Nadat Connor haar een beetje had geplaagd, zou zij eens laten zien wat zij allemaal in haar mars had. Daarom kwam ze met een onschuldige blik wat omhoog, beet ze zachtjes in haar onderlip en ging op haar knieën tussen zijn benen inzitten. Ze sloeg haar armen om zijn nek en begon met hem te zoenen. Liefdevol, maar passievol. Ze was gek op hem, en ze hield van deze date. Olivia vond het heerlijk om meer over hem te weten te komen en hem te kunnen zoenen, met hem te kunnen zijn, haar aandacht aan hem geven. Zachtjes duwde ze hem achterover en begon ze kusjes te zetten over zijn hele gezicht, terwijl er een zachte giechel uit haar mond kwam. Vervolgens trok ze zich een beetje terug, vouwde haar armen over elkaar en liet ze leunen op zijn borst. Haar kin steunde op haar arm en ze staarde hem aan. “Je hebt geen idee hoe leuk ik je vind” bekende ze, waarna haar wangen weer een beetje rood werden.

Olivia’s idee over reizen die ze wilde maken fascineerde hem van binnen best wel. Ze had een visie op de wereld die anderen niet hadden, ze had een doel en.. stiekem was hij daarvoor best trots op haar. Dat ze al wist wat ze wilde gaan doen ooit.
Zachtjes schudde Connor dan ook zijn hoofd toen ze vroeg of hij dat stom vond. “Natuurlijk niet.” Antwoordde hij haar. “Ik vind het juist een hele mooie wens, die je zeker waar moet maken als je daar de kans voor krijgt.” Connor vond sowieso dat als Olivia de kans kreeg om iets te doen wat ze graag wilde, ze die moest pakken. En hij vond het idee van haar om te reizen en niet alleen plekken te zien, maar ook de mensen, origineel en passend voor haar. Daarbij had hij gezien hoeveel het voor haar betekende, iets wat je tegenwoordig nog maar bij weinig mensen kon merken.

Zachtjes lachte hij om haar woorden en stak even snel zijn tong uit. Maar hij vond het zielig, waardoor hij voor haar mee dacht en uiteindelijk tot een oplossing kwam. “What about.. Conoor?” Lachte hij naar haar. Zo, nu had ze ook iets waarmee ze hem kon ‘pesten’, net zoals hij dat bij haar kon doen. Mocht ze het trouwens écht niet leuk vinden mocht ze dat altijd tegen hem zeggen, het was immers een kleine moeite om het woord olijf te vermijden. Dat had hij liever dan dat hij zijn kleine Olivia pijn deed met dingen die hij zei.

Poef. Daar was een onverwachtse spraakwaterval. Niet dat hij erover zeurde, want hij vond het heel schattig en lief van haar.
Zachtjes schudde Connor zijn hoofd op haar vraag en grinnikte ondertussen ook nog eens. “Lieverd, ik zou uren naar jouw verhalen kunnen luisteren zonder te denken dat je teveel praat.” Zo, mocht dat maar duidelijk zijn. Alleen haar stem al kon ervoor zorgen dat Connor van binnen helemaal rustig werd en hij kon dan ook aandachtig naar haar blijven luisteren, zo lang als zij maar door bleef praten.
Connor stal dan ook nog een klein kusje van haar, om duidelijk te maken dat wat hij zei ook echt waar was. Hij wist dat er misschien maar weinig mensen die echt naar haar luisterde door de hoeveelheid dingen die ze vertelde, maar hij luisterde écht naar haar. Woord voor woord. Bij hem gingen haar verhalen er niet in het ene oor erin en het andere oor eruit. Nee, als je hem een paar maanden later naar iets zou vragen wat in haar verhalen voor was gekomen zou hij het antwoord zonder twijfelen weten.
Olivia interesseerde hem en zij kon hem dan ook uren dingen vertellen zonder dat hij zou afhaken. Maakte dan niet eens zo zeer uit waar haar verhalen of wat dan ook over gingen; als zij het maar tegen hem vertelde was het voor hem al lang goed.

Ja, daar had ze een punt. Ze had nog een heel leven voor zich. Het zou zonde zijn als ze meteen voor de rest van haar leven een beslissing zou maken, vooral nu ze het niet zeker wist.
“Ik weet zeker dat je, uiteindelijk, wel ergens terecht komt. Iets wat je graag wilt.” Olivia moest haar dromen najagen, want je leefde immers maar één keer. Ze moest dus doen en laten wat ze wilde, als zij er zelf maar achter stond en ze het leuk vond. Ze had nog tijd zat om te beslissen. En beslissingen hoefden overigens niet voor altijd te gelden, gelukkig.

Onverwachts kwam de tegenaanval van Olivia, doordat hij haar van tevoren toch wel een beetje had geplaagd. Niet dat hij ging klagen om wat ze bij hem deed, want hij beantwoordde haar kus gretig.
Hij liet zich vrijwillig achterover zakken en begon ook te lachen toen ze allerlei kusjes over zijn hele gezicht begon te zetten, zijn ogen die nog steeds gesloten waren. Misschien moest hij maar vaker Olivia plagen, zodat ze dit meer zou doen? Sneaky Connor.
Toen ze stopte opende hij zijn ogen weer en zag hoe ze hem aankeek. Een kleine zucht glipte tussen zijn lippen door en met zijn vingers streek hij een pluk haar uit haar gezicht vandaan.
Een glimlach verscheen op zijn gezicht toen ze hem vertelde hoe leuk ze hem wel niet vond.
“Komt dat even goed uit, want ik vind jou ook héél erg leuk.” Begon Connor zijn woorden. Hij had van tevoren nagedacht of het vanavond wel het goede moment zou zijn, maar dit leek hem nu toch wel echt de perfecte timing.
“Dus ik vroeg me af, of jij mijn vriendinnetje wilde zijn?” Een lieve glimlach verscheen op zijn gelaat terwijl hij zachtjes met zijn duim over haar wang streek terwijl zijn hand op haar kaak bleef liggen. Connor had expres gekozen voor het verkleinwoord, gezien het wel bij hun relatie paste, vond hij. Ze hadden nog niet heel erg veel momenten samen meegemaakt, maar het waren er genoeg om te weten dat hij haar geweldig vond, wat hem ontzettend verliefd op haar maakte. Waarschijnlijk dacht Olivia er alleen aan dat zij dat voor hem voelde, maar God, ze moest eens weten wat hij voelde. Er ging haast geen kwartier voorbij zonder dat hij ten minste een keer aan haar had gedacht. Ze overheerste zijn gedachten en hij kon er niet op wachten om haar steeds te zien, of gewoon met haar te praten via hun telefoongesprekken.
Connor hoopte maar dat ze ‘ja’ ging zeggen. Want ondanks dat hij zijn kans wel groot inschatte kon er altijd nog iets zijn waardoor ze het niet wilde, of misschien zelfs te vroeg vond?
Hij zou het wel snappen, maar dan zou het best moeilijk gaan worden. Hiermee zette hij namelijk wel hun vriendschap op het spel, maar die vriendschap was toch eigenlijk allang meer dan een normale vriendschap?
Connor hoopte het maar, want hij wilde haar niet verliezen. Nu niet en nooit niet. Hij wilde haar voor altijd in zijn leven houden. Tot de dood hun zou scheiden? Hopelijk.

En daarom was Olivia zo verliefd op hem. Hij respecteerde haar precies zoals ze was. Ze had niet het idee dat ze zich bij hem voor iets hoefde te schamen, dat ze door hem gehoord werd en niet veroordeeld. Dat moment had ze eigenlijk vanaf het begin al gehad en dat zorgde ervoor dat niets haar tegenhield om haar diepte geheimen, wensen en verlangens met hem te delen. Het was haar grootste droom om over de wereld te kunnen reizen. In eerste instantie had ze dit altijd alleen bedacht, maar misschien, als dit voor een hele lange tijd was, wat Olivia wel hoopte en stiekem ook verwachtte, dan zou Connor met haar mee kunnen gaan. Dan waren ze net het koppel uit het liedje van Lady Gaga “Gypsy”: “Thought that I would be alone forever, but I won’t be tonight. I’m a man without a home, but I think with you I can spend my life. And you’ll be my little gypsy princess, pack your bags and we can chase the sunset. Bust the rear view and fire up the jets, ‘cause it’s you and me, baby, for life!”

Connor had haar eerder zitten plagen, en Olivia had besloten de tegenaanval in te gaan. Ze had hem haar eigen aanval gegeven, maar hij leek het allemaal niet zo erg te vinden. Damn. Ach ja, Olivia was ook niet echt het typte om te plagen en bovendien, Connor een kusjesaanval geven was het meest geweldige ever. Vooral toen ze hem zag lachen. Haar hart smolt, hij was zo knap en lief en schattig, maar toch ook stoer en ieh. Haar hart sloeg bijna zes keer over toen ze hem vertelde hoe leuk ze hem wel niet vond. Dat was voor Olivia best wel spannend. Ze dacht niet dat Connor haar niet leuk zou vinden, maar het was altijd eng om iemand je liefde te verklaren. “Komt dat even goed uit, want ik vind jou ook héél erg leuk.” Het hoofd van Olivia werd helemaal rood. Ze keek eventjes verlegen naar zijn borstkas, waar ze met haar vinger een paar cirkeltjes maakte op zijn borst. Maar zodra zijn stem weer klonk, keek ze op. “Dus ik vroeg me af of jij mijn vriendinnetje wilde zijn?” Olivia sloot met een stralende glimlach haar ogen toen ze zijn vinger over haar wang voelde strijken.

Met een vrolijke twinkeling in haar ogen, en een brede, stralende lach om haar mond, keek ze hem weer aan en kwam ze hem naar voren. Ze gaf hem een kusje op zijn lippen. “Ik zou niets liever willen dan jouw vriendinnetje zijn” zei ze liefjes, terwijl haar wangen nog steeds een beetje rood waren. Ze was zo gek op hem. Ze was nog nooit op zo’n lieve manier gevraagd of ze iemands vriendinnetje wilde zijn. Eigenlijk was ze dat nog nooit door iemand gevraagd. Liefdevol gaf ze hem nog meer kusjes op zijn hoofd. “Nu zijn we vriendje en vriendinnetje” giechelde ze zachtjes, terwijl ze hem eventjes over haar wang streek. Ze kroop van hem af en ging naast hem liggen, legde haar hoofd een beetje op zijn schouder en borst en sloeg haar arm om zijn buik heen. Ze keek naar de hemel en keek vervolgens eventjes omhoog, naar zijn gezicht. Ze gaf hem een kusje op zijn kaaklijn. “Weet jij dat jij mij zojuist het gelukkigste meisje ter wereld gemaakt hebt?” fluisterde ze zachtjes, terwijl ze haar ogen sloot en genoot van de aandacht die hij haar gaf, van zijn aanrakingen en gewoon…het met hem zijn. “Connor, kunnen we hier voor altijd blijven liggen?” zei ze een beetje smekend. Olivia realiseerde zich natuurlijk dondersgoed dat dit niet kon, maar het idee leek haar niet eens zo heel slecht.