De meeste huizen zijn afgebroken, schroeien na van de branden die er hebben gewoed. Ruïnes van wat ooit een mooie stad zou zijn geweest. Voeten zwaar, bonkend hoofd; de piep in mijn oren wil ook niet stoppen. Langdradig en hoog, het zorgt ervoor dat er geen ander geluid binnen komt.
Als een droom ervaren, een zogenaamde 'Magiër' maakte een bel van lucht. Hierdoor werd ik niet geraakt.
Onzin.
Waarschijnlijk in een schuilkelder gezeten, totdat ik eruit ben gekrabbeld. Iedereen met een kleine vreemde afwijkende uitstraling was geholpen. Maar ook uit archieven was gehaald wie er klaarblijkelijk afstammelingen waren. Al konden ze het nooit van iedereen weten. afstammelingen van de eerste tovenaars.
Onzin.
Wrijvend door mijn ogen, het stof zorgt voor tranen, huilend loop ik over een vlakte die ooit een favoriete winkelstraat was.
Wij zouden de redding kunnen zijn, of de ondergang van deze nieuwe wereld.
Onzin.
Welke nieuwe wereld, er was niks nieuw. Alles was kapot. Knieën knallen tegen de grond, pijnlijk bijt ik op mijn lip terwijl mijn kin de grond raakt.
Hij bekeek haar, hoe ze op alles reageerde. Een tovenaar had haar wijs proberen te maken dat ze inderdaad in een schuilkelder had gezeten. Maar mocht ze echt een afstammeling zijn van de eerste tovenaars, zou dit niet lukken. Zoals hij haar bekeek, werden ook andere bekeken. Moesten ze erachter komen hoe deze situatie hen beter of slechter had gemaakt. De geruchten gaan; dat een van de afstammelingen hen zou redden van de ondergang. Terwijl een ander gerucht gaat, dat een afstammeling juist voor de ondergang zou zorgen. Dat is nu gebeurt, de ondergang van de aarde zoals wij hem kennen. Er zijn zo'n twintig afstammelingen, een van deze heeft voor deze gruwelijke daad gezorgd. Wie van hen alle; dat is enkel de vraag. Dat is de rede dat ze op dit moment de archieven aan het nalopen zijn, want de magische wereld heeft meerdere belangrijke gebouwen kunnen redden van de ondergang. Ze hebben geprobeerd zoveel mogelijk mensen te redden, maar een handjevol per stad zijn er overgebleven.
Enkel een dorpje staat nog geheel overeind; Degene waar de tovenaars zichzelf hadden 'verscholen' zonder last te hebben van de stervelingen. Die het ook niet belangrijk vonden om ook maar een sterveling te helpen. Degene die het wel belangrijk vonden, waren gaan samenwerken, zorgde ervoor dat er bij kleine stukken nog huizen overeind stonden en zorgde ervoor dat mensen vergaten dat hun er iets mee te maken hadden. Iets wat bij alle mensen was gelukt, afgezien van die enkeling die iedereen voor gek verklaarde. Hoe het nu zou gaan lopen? Dat zou afhangen van hoe iedereen zichzelf zal ontwikkelen. Of ze bij de necromancers aan zouden komen, of dat ze een goede leermeester zouden vinden die hen juist de goede kant op zou sturen.
Het zal een lange en gevaarlijke weg worden, met veel beproevingen. Vriendschap, haat en misschien zelfs liefde. Maar voor nu; enkel ruïnes en geen hoop op verder leven. De tovenaarsraad probeert alles nog rustig te houden en ervoor te zorgen dat de tovenaars zich nog steeds aan de regels houden. Al is die taak een stuk zwaarder geworden.
-Nah-
Als een droom ervaren, een zogenaamde 'Magiër' maakte een bel van lucht. Hierdoor werd ik niet geraakt.
Onzin.
Waarschijnlijk in een schuilkelder gezeten, totdat ik eruit ben gekrabbeld. Iedereen met een kleine vreemde afwijkende uitstraling was geholpen. Maar ook uit archieven was gehaald wie er klaarblijkelijk afstammelingen waren. Al konden ze het nooit van iedereen weten. afstammelingen van de eerste tovenaars.
Onzin.
Wrijvend door mijn ogen, het stof zorgt voor tranen, huilend loop ik over een vlakte die ooit een favoriete winkelstraat was.
Wij zouden de redding kunnen zijn, of de ondergang van deze nieuwe wereld.
Onzin.
Welke nieuwe wereld, er was niks nieuw. Alles was kapot. Knieën knallen tegen de grond, pijnlijk bijt ik op mijn lip terwijl mijn kin de grond raakt.
Hij bekeek haar, hoe ze op alles reageerde. Een tovenaar had haar wijs proberen te maken dat ze inderdaad in een schuilkelder had gezeten. Maar mocht ze echt een afstammeling zijn van de eerste tovenaars, zou dit niet lukken. Zoals hij haar bekeek, werden ook andere bekeken. Moesten ze erachter komen hoe deze situatie hen beter of slechter had gemaakt. De geruchten gaan; dat een van de afstammelingen hen zou redden van de ondergang. Terwijl een ander gerucht gaat, dat een afstammeling juist voor de ondergang zou zorgen. Dat is nu gebeurt, de ondergang van de aarde zoals wij hem kennen. Er zijn zo'n twintig afstammelingen, een van deze heeft voor deze gruwelijke daad gezorgd. Wie van hen alle; dat is enkel de vraag. Dat is de rede dat ze op dit moment de archieven aan het nalopen zijn, want de magische wereld heeft meerdere belangrijke gebouwen kunnen redden van de ondergang. Ze hebben geprobeerd zoveel mogelijk mensen te redden, maar een handjevol per stad zijn er overgebleven.
Enkel een dorpje staat nog geheel overeind; Degene waar de tovenaars zichzelf hadden 'verscholen' zonder last te hebben van de stervelingen. Die het ook niet belangrijk vonden om ook maar een sterveling te helpen. Degene die het wel belangrijk vonden, waren gaan samenwerken, zorgde ervoor dat er bij kleine stukken nog huizen overeind stonden en zorgde ervoor dat mensen vergaten dat hun er iets mee te maken hadden. Iets wat bij alle mensen was gelukt, afgezien van die enkeling die iedereen voor gek verklaarde. Hoe het nu zou gaan lopen? Dat zou afhangen van hoe iedereen zichzelf zal ontwikkelen. Of ze bij de necromancers aan zouden komen, of dat ze een goede leermeester zouden vinden die hen juist de goede kant op zou sturen.
Het zal een lange en gevaarlijke weg worden, met veel beproevingen. Vriendschap, haat en misschien zelfs liefde. Maar voor nu; enkel ruïnes en geen hoop op verder leven. De tovenaarsraad probeert alles nog rustig te houden en ervoor te zorgen dat de tovenaars zich nog steeds aan de regels houden. Al is die taak een stuk zwaarder geworden.
-Nah-