Apple pie interrupted [Loréne]

Het was een verrassend warme lentedag. Aldus het weerbericht zou het toch wel bijna achttien graden worden vandaag, maar het leek door de windstilte eigenlijk nog wel warmer.
Roya had een wit bloesje aangetrokken en een baggy driekwart broek, met schattige, bruine sandaaltjes eronder, met een piepklein hakje.
Voor de gelegenheid droeg ze een beetje mascara en een klein lijntje eyeliner.
Onderweg naar het café was ze een vriendin tegen gekomen, die het direct was opgevallen. Roya had erg opgelaten gereageerd toen ze uitlegde dat ze wat ging drinken met Bryce.

En nu zat ze hier, zenuwachtig te wachten. Hij was het toch niet vergeten? Ze wist eigenlijk nog steeds niet precies waar zij en Bryce nu stonden. De keren dat ze hem had gezien na het feest waren toch nog altijd een klein beetje ongemakkelijk geweest.
Ze wist zich nu ook niet echt een houding te geven. Ze had een serveerster al een paar maal zorgelijk haar kant op zien kijken en ze glimlachte dan maar ongemakkelijk terug. Het meisje deed haar wat aan Anna denken; die kon ook zo beschermend over haar zijn. Ze vond het niet erg; het idee dat mensen over je waakten was fijn, of het nou nodig was of niet.
Maar de spanning werd verbroken toen er een bekend figuur op een drafje aan kwam. Inclusief die stomme grijns waar ze nog steeds geen weerstand aan kon bieden.
"Sorry dat ik zo laat ben," bracht Bryce uit, terwijl hij zijn jas uitdeed en over de stoel tegenover haar hing. Hij ging zitten, met een schuldbewust grijns op zijn gezicht. Roya schudde haar hoofd en glimlachte.
"Sms me de volgende keer in ieder geval dan even," zei ze, niet onvriendelijk.
".... Goeie."
Het klonk alsof dat geen moment in de jongen was opgekomen.
"Dus, wat wil je? Ik trakteer," zei hij toen opgewekt. Roya sloeg met een glimlach haar ogen neer.
"Oh, een cola is wel goed."
"Niets erbij? Kom op, ze serveren vandaag appeltaart!" Bryce grijnsde opgewekt en Roya schoot in de lach.
"Ach, waarom ook niet."
"Zo mag ik het horen!"

De bestelling werd gebracht en Roya glimlachte naar Bryce.
"Dank je," zei ze. De taart smaakte buitengewoon goed en al met al leek het vandaag alsof er werkelijk geen vuiltje aan de lucht was, ook niet in haar leven. Ze nam een slokje van haar drinken en keek Bryce schuin aan, die meteen grijnsde toen hij het doorhad. Even voelde Roya zich als een veertienjarige die betrapt wordt op het kijken naar haar crush.
Ze wilde het ook niet hardop toegeven, maar wat had ze deze jongen gemist. Hij was als een drug. En hij had het zelf niet eens door. Natuurlijk, Bryce Logan wist echt wel dat hij er goed uitzag, maar de impact die hij op haar had? Nee, die ging volledig over zijn hoofd.
En misschien was dat wel een van de dingen die ze zo leuk aan hem vond. Bepaalde dingen besefte hij zich echt niet.
Een meisje dat er niet erg gezond uitzag kwam ineens hun kant op. Roya keek gealarmeerd op. Ze keek naar Bryce, maar die leek een stuk minder verbaasd. Kende hij haar? Ze wilde niet de jaloerse vriendin zijn, maar het was moeilijk hem nog eens te vertrouwen.
Ze kwam erbij zitten alsof ze hen al jaren kende en sprak Bryce vrolijk aan, die nu toch wel wat verward leek.
"Hey-" begon Roya, maar het meisje had de taart van Bryce weggewerkt voor ze 'niet doen' kon zeggen.
De woorden die volgden echter, deden Roya haar als een hert in de koplampen aankijken. Ze wisselde een verwarde blik me Bryce. Had hij het over haar gehad?
Aarzelend schudde ze de hand.
"Ik ben Loréne, Bryce' partner in crime" zei het meisje en Roya fronste. Ze liet de hand van het meisje los en keek Bryce argwanend aan, die nogal opgelaten leek.
"Loréne-" begon hij.
"Eh, lang verhaal kort: ze hebben mijn portemonnee leeggeroofd. En ik heb honger."
Ineens was Roya bijna vergeten wat ze net had gezegd.
"Wát? Wie? Heb je de politie al gebeld?" reageerde ze geschrokken. "En je kaarten laten blokkeren?"