True love is the love between you and me
Emily ₪ 22 years ₪ Madison ₪ 3 years
Het hoge gelach echode over het erf heen en vulde Emily’s gezicht met een glimlach. Kleine Madison droeg een comfortabele legging met daaroverheen een simpel tuinbroekje. Een warme jas, warme sjaal en cap maakte het compleet. De kleine paardrijlaarzen waren het gene waar het jonge meisje het trotst op was. Gekregen van de Kerstman.
Het kleine meisje had haar handje in die van Emily gelegd en was nu de oren van Emily’s hoofd aan het praten over Fuego, het paard waar ze op mocht rijden. Eigenlijk was Madison te klein voor Fuego, maar het dier had zo’n groot hart en was zo vriendelijk dat Emily het niet zo’n probleem vond. Vandaag ging ze namelijk samen met Madison op Fuego rijden. Zonder zadel, omdat dat een stuk handiger zat dan zo’n lomp zadel tussen hen in. Het gebeurde zelden dat ze de kans kregen om Fuego zelf te rijden, er reden over het algemeen allemaal anderen op, maar vandaag hadden haar ouders haar op Fuego ingepland. Als extraatje omdat haar ouders wisten hoe dol ze was op het zwarte dier.
Net als Maddie. Maddie was dol op het zwarte dier, maar dat kwam grotendeels door de vriendelijke jongeman die Fuego bij hun gestald had. Maddie was direct verliefd op de charmante jongeman geworden en door zijn gedrag richting Maddie toe had ook Emily een zwak voor de jongen gekregen. Hij was Spaans van afkomst, net als Fuego. Vreemd genoeg was dat een van de weinige dingen die Emily over de jongen wist. Oh en dat hij uitzonderlijk goed was. Het gebeurde haast nooit dat er een paard vrijwillig bij hun gestald werd en voor therapeutische doeleinden gebruikt mocht worden. Er stonden trouwens geen andere paarden bij hun op stal. Elk paard had zijn doel en moest 101% kindproof zijn. Waren ze dat niet, gebeurde het snel dat ze een ander huis moesten zoeken voor het dier. Meestal was Emily diegene die de dieren keurde.
Hoe ze op Fuego terecht waren gekomen? De jongen had via via van hun zorgboerderij gehoord en had een belletje gepleegd met de mededeling dat hij een potentieel therapiepaard had. Er had een verhaal achter gezeten van: het is zowel therapie voor de kinderen als voor het paard zelf. Emily was samen met de toen nog 2 jaar oude Madison naar hem toegegaan en had gekeken hoe Avan het paard zelf had gereden. Het was inderdaad een fijn paard om te zien en het paard zat ook zichtbaar goed in zijn vel, maar dat betekende nog niet dat het paard goed genoeg was. Dus had Emily een rondje mogen rijden en had al snel aangevoeld, door af en toe wat onhandige acties toe te passen, dat Fuego inderdaad vrij bomproof was. Al helemaal toen Madison begon te huilen en hij enkel een stap in de richting van het geluid zette om te weten wat het was. Madison had van pret gelachen toen het grote paardenhoofd een duwtje tegen haar had gegeven.
Daar was de liefde tussen Maddie en Avan dacht ze ook ontstaan. Door Fuego. Maddie vond het prachtig hoe de grote stoere jongen op het mooie zwarte paard reed. Al jong gevoelig voor de charmes van mannen. Maar toegegeven, Avan was heel charmant in zijn doen naar Maddie. Complimentjes, geheimzinnige knipoogjes. En Maddie, met haar twee jaar, was heel goed in het om haar vingers winden van mensen. Met een blik had ze iedereen waar ze ze wou hebben. Zo had ze ook haar moeder toen ze zei dat ze het ‘Fugopaardje’ wou hebben. Fugo…
“Mama! Kom mama! Ik wil op Fugo rijden!” Ze trok aan Emily’s hand en liet hem toen los om zelf naar Fuego’s stal te rennen. De grote zwarte ruin had zijn hoofd al over de staldeur gebogen en snoof zachtjes toen Maddie voor de staldeur ging staan. Emily tilde haar dochter op zodat ze Fuego kon aaien en Maddie krauwelde het dier dan ook tevreden.
“Mama gaat Fuego even opzadelen zodat we kunnen rijden, goed?” sprak Emily. Ze zou Fuego zijn voltige tuig om doen. Madison kon zich dan vasthouden aan de handvaten en Emily kon Fuego dan gewoon rijden. Het zou fijn zijn om weer eens een tijdje voor zichzelf te rijden. En misschien, als Maddie wou, kon Maddie zelf ook even rijden. Mocht ze alleen op Fuego zitten en dan zou Emily Fuego longeren. Het jonge meisje had een verrassend goed gevoel voor evenwicht, maar Emily bleef altijd bang dat Maddie van Fuego af zou vallen. En dat zou voor het meisje een behoorlijke val zijn.
Maddie bleef rustig bij Fuego staan en toen Emily terug was, was Madison klaar met het verhaal dat ze aan Fuego had vertelt.
“Gaan we logeren?” vroeg Maddie toen ze alles zag wat Emily had gepakt. Emily lachte.
“Misschien wel. Wat wil jij doen vandaag? Wil je met mama meerijden of wil je zelf een stukje rijden?” Het meisje twijfelde even. “Mama rijden?” zei ze aarzelend, niet zeker van haar keuze.
“Het kan ook allebei als je dat wilt. Dan ga jij eerst een stukje rijden en gaan we daarna samen rijden.” Maddie knikte, zichtbaar opgelucht dat die keuze er ook was.
“Mama mag ook rijden,” zei ze op een gegeven moment toen ze Fuego aan het poetsen waren.
“Hoe bedoel je?” vroeg Emily met een lachje.
“Mama maakt Fugo sierlijk. Mama mag ook rijden.” Emily glimlachte en gaf haar dochter een aai over de bol. “Vind je het mooi als Fuego sierlijk loopt?” Maddie knikte.
“Wil ik ook kunnen.” Dat had ze van haar vader. Het altijd de beste willen zijn in alles. Maddie kon nog best hoog komen met de paardensport, maar dan zou Emily een paard voor haar aan moeten schaffen en zelf had ze het geld niet. Om het te vragen aan haar ouders was ook weer zo… gruwelijk. Misschien zou het kunnen, maar Emily zou het zelf nooit fijn vinden.
“Komt nog wel, Maddie. Zullen we maar op Fuego gaan rijden?” Ze deed de cap van Madison goed, zette het meisje op Fuego en liep met het longeertouw kort naar de bak toe.
little odair @ atf
