Met haar ene hand vol met twee boodschappentassen die behoorlijk zwaar hadden en haar andere hand met haar mobiel omdat een of andere malloot haar zat vol te spammen op What’s App liep ze over straat. Het zag er eerlijk gezegd niet uit. Lopen met zware tassen en ondertussen appen is gewoon geen goede combinatie. Daarbij bevroren haar vingers er bijna af van de kou.
Een diepe zucht verliet haar mond. Dit was genoeg. Ze stopte met lopen en ging wat dichter tegen de muur aan staan van een van de gebouwen zodat ze niet midden op het pad stond. Met een plof liet ze haar tassen zakken en strekte ze haar linkerhand even. Die handvaten sneden nogal… Nadat ze haar hand gestrekt had typte ze snel een laatste bericht naar haar vriendinnen voordat ze haar mobiel op stil zette en opborg. Natuurlijk miste ze haar vriendinnen wel, het was moeilijk om in een nieuwe stad te wonen zonder ook maar iemand te kennen, maar toch had ze nu even geen tijd voor lange gesprekken. Ze pakte de boodschappen tassen weer op, nu in elke hand één en ze liep weer verder met haastige passen zodat ze zo snel mogelijk weer lekker warm binnen zat.
Wat krapjes nam ze de bocht, iets wat ze beter niet had kunnen doen aangezien ze bijna tegen iemand aan botste. En met bijna wordt ook echt bijna bedoelt: Ze kon namelijk nog net op tijd weg stappen maar botste daardoor wel tegen een rij fietsen aan en je raadt het al… Die vielen natuurlijk direct om. Net als domino blokjes. Verslagen keek ze naar de ongevallen fietsen. Dat kon er ook nog wel bij.. Kort vloekte ze even voordat ze zich realiseerde dat ze bijna tegen iemand was aangelopen. Ze slikte even en keek naar de gene waar ze bijna tegen aan botste. ‘’Uhm, sorry ik lette niet echt op.’’ Zei ze. Langzaam kleurde ze wat rood. Kort nam ze de jonge vrouw even in zich op. Ze zag er vriendelijk uit dus dat zat misschien wel mee. Ze had donker haar en groene ogen. Haar reactie was moeilijk te pijlen dus wachtte Leanne maar rustig af.
~Sorry voor de cliché ontmoeting ik had even niets beters ~
Een diepe zucht verliet haar mond. Dit was genoeg. Ze stopte met lopen en ging wat dichter tegen de muur aan staan van een van de gebouwen zodat ze niet midden op het pad stond. Met een plof liet ze haar tassen zakken en strekte ze haar linkerhand even. Die handvaten sneden nogal… Nadat ze haar hand gestrekt had typte ze snel een laatste bericht naar haar vriendinnen voordat ze haar mobiel op stil zette en opborg. Natuurlijk miste ze haar vriendinnen wel, het was moeilijk om in een nieuwe stad te wonen zonder ook maar iemand te kennen, maar toch had ze nu even geen tijd voor lange gesprekken. Ze pakte de boodschappen tassen weer op, nu in elke hand één en ze liep weer verder met haastige passen zodat ze zo snel mogelijk weer lekker warm binnen zat.
Wat krapjes nam ze de bocht, iets wat ze beter niet had kunnen doen aangezien ze bijna tegen iemand aan botste. En met bijna wordt ook echt bijna bedoelt: Ze kon namelijk nog net op tijd weg stappen maar botste daardoor wel tegen een rij fietsen aan en je raadt het al… Die vielen natuurlijk direct om. Net als domino blokjes. Verslagen keek ze naar de ongevallen fietsen. Dat kon er ook nog wel bij.. Kort vloekte ze even voordat ze zich realiseerde dat ze bijna tegen iemand was aangelopen. Ze slikte even en keek naar de gene waar ze bijna tegen aan botste. ‘’Uhm, sorry ik lette niet echt op.’’ Zei ze. Langzaam kleurde ze wat rood. Kort nam ze de jonge vrouw even in zich op. Ze zag er vriendelijk uit dus dat zat misschien wel mee. Ze had donker haar en groene ogen. Haar reactie was moeilijk te pijlen dus wachtte Leanne maar rustig af.
~Sorry voor de cliché ontmoeting ik had even niets beters ~